သစၥာနီ - ႏုိင္ငံေရးဘ၀ ေျခလွမ္းသစ္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
ၾသဂုတ္ ၂၆၊ ၂၀၁၁ (မိုးမခ ျပန္လည္ဆန္းသစ္ျခင္း)
၁။ ေႂကြပန္းအိုးကို ၀က္၀ံလက္ျဖင့္ကိုင္မည္ေလာ
ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အျပက္ထင္ အေပၚလြင္ဆံုး ရာဇ၀င္ေရးလမ္းေၾကာင္းသည္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံေတာ္ထူေထာင္ေရးျဖစ္ေၾကာင္း မည္သူမွအျငင္းပြားစရာမရွိ။ ပန္းတိုင္ႏွင့္အကြာအေ၀းကိစၥတြင္မူ၊ ဤအေရးႏွင့္ပက္သက္ၿငိတြယ္သူအားလံုး အားလံုး၏….
(က) ႏိုင္ငံေရးသေဘာတရား တတ္သိေက်မြန္မႈ
(ခ) ႐ိုးသားသည့္စိတ္ေစတနာ အရင္းခံမွန္ကန္မႈ
(ဂ) အျမစ္တြယ္ေနေသာ ေလွနံဓားထစ္အယူအဆမ်ားႏွင့္ သံသယမ်ားကို အၿပိဳင္အဆိုင္စြန္႔ပစ္ႏုိင္မႈ
(ဃ) အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားကို ေရွ႕တန္းတင္မႈ
(င) ႏိုင္ငံေရး အေျမႇာ္အျမင္ႀကီးမားမႈ
(စ) အျပန္အလွန္ အေရးထားေလးစားမႈ
စသည့္အခ်က္မ်ားေပၚတြင္ အေျခခံတည္ရွိေလသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲ (သို႔) အာဏာလႊဲေျပာင္းေရး (ျပည္သူသို႔ မူလအာဏာျပန္လည္အပ္ ႏွင္းေရး) ကိစၥမွာ ျပည္သူတရပ္လံုးအတြက္ အင္မတန္ တန္ဖိုးႀကီးမား အေရးပါလွသည္ႏွင့္အမွ်၊ အင္မတန္မွလည္း ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕လွေလရာ၊ အေျမႇာ္အျမင္ႀကီးမားစြာ၊ ဆင္ျခင္တံုတရား ႀကီးမားစြာ၊ ႏုိင္ငံေရးအသိ၊ ႏုိင္ငံေရးသတိျဖင့္၊ ဂ႐ုတစိုက္ကိုင္တြယ္ၾကရမည့္ အခ်ိန္အခါပင္ ျဖစ္ေလသည္။
ယခုအခ်ိန္အခါသည္ကား ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ရည္ရွည္အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားတည္ေဆာက္ေရးအတြက္ အလားအလာေကာင္းေသာအေျခ အေနသစ္မ်ားေပၚထြန္းရန္၊ အေျခခံအုတ္ျမစ္္မ်ားခ်မွတ္ႏိုင္ဖုိ႔ ဦးစြာအခြင့္အလမ္း ပြင့္လန္းလာေသာကာလပင္ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္၌ နုရြကြဲရွလြယ္သည့္ အကဲဆတ္လွေသာေႂကြပန္းအိုးကုိ ၾကမ္းတမ္းေသာ၀က္၀ံလက္ျဖင့္ ကိုင္တြယ္ဘိသကဲ့သို႔မျဖစ္ရန္ အေရးႀကီးလွေပ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လက္ရွိဦးစားေပး အေလးထား ေဆာင္ရြက္ရမည့္ကိစၥမွာ ျဖစ္ေပၚေနေသာျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနတင္းမာမႈမ်ား ေလွ်ာ့ပါးေရး ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း သတိခ်ပ္ရန္ လိုအပ္လွေပသည္။
တင္းမာမႈေလ်ာ့ပါးေရးဆိုေသာ နာတာရွည္ေရာဂါအတြက္ ၊ ကုစားႏိုင္သည့္ ေဆးတစ္လက္သာ ရွိေၾကာင္း ၊ ၿဖတ္သန္းခဲ့ရသည့္ႏိုင္ငံေရးကာလ ႏိုင္ငံေရးအေတြ႔အၾကံဳမ်ားက ကၽြနု္ပ္တို႔အား သင္ၾကားေပးခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းမွာ “အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရး” ပင္ျဖစ္ေလသည္ ။ မဆလ တစ္ပါတီစနစ္ေအာက္မွ ႐ုန္းထြက္ခဲ့ရာတြင္ လူတန္းစားေပါင္းစံု ေသြးစည္းညီညြတ္ေရး (အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရး) သည္ အဓိကသမိုင္းဆိုင္ ရာ ေမာင္းႏွင္အားတရပ္ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသသာဓကထင္ရွားစြာရွိခဲ့ပါသည္။ ပါတီစံု ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္သစ္ ေပၚထြန္းေရးပန္းတိုင္သုိ႔ ေလွ်ာက္လွမ္းဖို႔ရာမွာလည္း ဤတလမ္းသည္သာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေလသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုသည္မွာ လတ္တေလာ ျဖစ္ေပၚေနသည့္ ႏုိင္ငံေရးပံုသ႑န္ျဖစ္၍ အႏွစ္သာရမွာကား ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္သစ္ေပၚထြန္းေရးပင္ ျဖစ္ေလသည္။
၂။ အမ်ဳိးသားပဋိပကၡကထာ
မည္သည့္ႏိုင္ငံေရးအေျခအေန တင္းမာမႈမ်ဳိးမဆိ္ု ပဋိပကၡတရားမွန္သမွ်သည္ “အက်ဳိးစီးပြားခ်င္း ဆန္႔က်င္မႈ”ဟူေသာအခ်က္ေပၚတြင္သာ အေျခခံေလ့ရွိသည္ကို ေလ့လာေတြ႔ရွိရသည္။ ေလာကတြင္ အက်ဳိးစီးပြားေလးရပ္ရွိရာ ယင္းတို႔မွာ…..
(၁) ပုဂၢလအက်ဳိးစီးပြား
(၂) လူတန္းစား အက်ဳိးစီးပြား
(၃) အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားနွင့္
(၄) လူသားအက်ဳိးစီးပြားဟူ၍ျဖစ္သည္။
ဤအက်ဳိးစီးပြားေလးရပ္တြင္ တေလာကလံုး (တကမာၻလံုး) ႏွင့္ဆိုင္ေသာ ယေန႔ လက္ငင္း ျပႆနာႏွင့္လည္း မသက္ဆိုင္လွေသာ၊ လူသားအက်ဳိးစီးပြားကိုဖယ္ရွားလိုက္လွ်င္ က်န္အက်ဳိးစီးပြားသံုးရပ္ကိုေတြ႕ရွိႏိုင္သည္။ ယင္း တို႔အနက္ ပစၥဳပၸာန္အေျခအေနအရ ေရွ႕တန္းတင္ရမည့္ တခုတည္းေသာအက်ဳိးစီးပြားမွာ အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားသာျဖစ္ေၾကာင္း မည္သည့္ပါတီ၊ မည္သည့္အဖြဲ႕အစည္း၊ မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးကမွ ျငင္းခ်က္ထုတ္မရေအာင္ အေျခအေနအရပ္ရပ္၏သေဘာတရားႏွင့္ လက္ေတြ႕အေထြေထြက ညႊန္းဆိုေနေလသည္။ အမွန္ဆိုရလွ်င္ အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားကို ေအာင္ျမင္ေအာင္တည္ေဆာက္ႏိုင္ပါက က်န္ အက်ဳိးစီးပြားႏွစ္ရပ္မွာ ကြၽဲကူးေရပါ ျပည့္စံုၿပီး ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားကို ခြဲၿခင္းစိတ္ျဖာလိုက္လွ်င္-
(၁) စီးပြားေရး အက်ဳိးစီးပြား
(၂) ႏိုင္ငံေရးအက်ဳိးစီးပြား ဟူ၍ ႏွစ္မ်ဳိးေတြ႕ရွိႏိုင္သည္။
(အမ်ဳိးသားလံုျခံဳေရးကိစၥမွာ ကာကြယ္ေရးကိစၥျဖစ္ ၍အက်ဳိးစီးပြားကိစၥမဟုတ္ေခ်။ စစ္ေအးကာလက အေမရိကန္သည္ ဆိုဗီယက္ယူနီယံ၏ ရန္မွကာကြယ္ရန္ (လံုျခံဳေရး) ကိစၥကို အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားဟု ခံယူကာ၊ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့သျဖင့္ စီးပြားေရးအမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီး ပြားကို တည္ေဆာက္ရန္ ေမ့ေလွ်ာ့ေနခဲ့မိေလရာ၊ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးထိုးႏွက္မႈဒဏ္ကို အလူးအလဲခံခဲ့ရေလသည္။)
ဤသို႔ဆိုလွ်င္….
အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေတာ္သစ္ ထူေထာင္ေရးတည္းဟူေသာ အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားျဖစ္ထြန္းမႈတြင္ တင္းမာမႈေတြေပၚေပါက္ရန္ သေဘာထား မတိုက္ဆိုင္စရာ မည္သည့္အေျခခံမူမ်ားက ကန္႔သတ္တားဆီးေနသနည္းဟူေသာအခ်က္မွာ၊ စိတ္၀င္တစားေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္၍လာ ေလသည္။ ပကတိ႐ိုးသားပြင့္လင္းေသာအျမင္ျဖင့္ ၀န္ခံေျပာၾကားရမည္ဆိုလွ်င္၊ လူတန္းစားအက်ဳိးစီးပြားႏွင့္ ပုဂၢလိကအက်ဳိးစီးပြားတို႔ အဟတ္မညီမႈပင္ျဖစ္ေၾကာင္းေတြ႕ရွိရေလသည္။
တရားေသဆန္ကာ က်ဥ္းေျမာင္းလြန္း႐ံုမက ညီညြတ္ရန္ညႇိႏိႈင္းဖို႔လည္း မည္သည့္အခါမွ မျဖစ္ေျမာက္နို္င္ေသာ ပုဂၢလိကအက်ဳိးစီးပြား (သို႔) အတၱအက်ဳိးစီးပြားကို ဖယ္ရွားလုိက္လွ်င္ လူတန္းစားအက်ဳိးစီးပြားဆိုသည္မွာ ေျဖရွင္းညိႇႏႈိင္းရန္ခက္ခဲေသာ အရာမဟုတ္ ေၾကာင္း သေဘာေပါက္လာေပမည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လူတန္းစားအက်ဳိးစီးပြားဆိုသည္မွာ အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားႏွင့္ တစ္နည္းတစ္ဖံု ဆက္စပ္ယွက္ႏြယ္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုအခက္အခဲကို ေျဖရွင္းလိုလွ်င္ အမ်ဳိးသားအက်ဳိး စီးပြားႏွင့္ လူတန္းစားအက်ဳိးစီးပြားဆိုင္ရာ အညမညသေဘာတရားကို သေဘာေပါက္ရန္လိုသည္။ ထိုနည္းအတူ အေရးႀကီးသည္မွာ ပကတိအ ေျခအေနအရ “လူတန္းစားအက်ဳိးစီးပြား” ထက္ “အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြား” ကို ေရွ႕တန္းတင္ရမည္ဆိုေသာ၊ လက္ရွိႏိုင္ငံေရး၀ိေသသ လကၡဏာျဖစ္သည္။ အျခားအက်ဳိးစီးပြားမ်ားကို အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြား၏ လက္ေအာက္ခံျပႆနာအျဖစ္ သေဘာထားႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္၊ အမ်ဳိးသားပဋိပကၡသည္လည္း ေမြးဖြားရင့္မာလာစရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ပါေခ်။
၃။ ညီညြတ္ေရးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာျဖစ္ေပၚေရး
မီဒီယာမ်ားကို ပုဏၰားတိုင္လုပ္ကာ စကားစစ္ထိုးပြဲ က်င္းပေနျခင္းျဖင့္ေသာလည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံႏွင့္လူမ်ဳိးကို မိမိတို႔က ပိုခ်စ္ပါသည္ဟု တစ္ဖက္သတ္ အခ်စ္ၿပိဳင္ျခင္းျဖင့္ေသာ္ကလည္းေကာင္း၊ အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားကို တစ္ကယ္တမ္းပီျပင္ေအာင္ တည္ေဆာက္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။ ယင္းအခ်က္ကို ယေန႔လက္ေတြ႕ရင္ဆိုင္ေနရေသာ အေျခအေနမ်ားအရ ထင္ရွားစြာသေဘာေပါက္ႏိုင္ဖို႔လိုေလသည္။ ကြၽနု္ပ္တို႔အေနျဖင့္ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုး၏ အျပင္းျပဆံုးလုိအင္ဆႏၵကို ဆက္လက္လွစ္လ်ဴ႐ႈ၍မေနပဲ၊ အေရးႀကီးေသာ အဆံုးအျဖတ္မ်ားကို ေပးရန္ ဆံုမွတ္ကာလသို႔ ေရာက္ရွိေနေလၿပီ။ ႏိုင္ငံႏွင့္လူမ်ဳိးေကာင္းစားေရး (သို႔) အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားကို ေရွ႕႐ႈပါသည္ဟု တေၾကာ္ ေၾကာ္ေအာ္ေနသူအခ်င္းခ်င္း၊ အဘယ္ေၾကာင့္ ညီညြတ္ေရးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာျဖစ္ေပၚေရးမူကို မဆုတ္ကိုင္ႏိုင္ရမည္နည္း။
(၁) ကြၽနု္ပ္တို႔သည္ အျမင္ေဟာင္းအစြဲေဟာင္းမ်ား၊ သံသယႏွင့္ အာဃာတမ်ားကို တံခြန္ထူၿမဲထူကာ တင္းမာမႈမ်ားကို အထပ္ထပ္ဆက္ လက္ဖန္တီးၿပီး ႀကီးထြားလာေသာ အၾကပ္အတည္းမ်ားၾကားထဲတြင္ မလူးသာ မလြန္႔သာ အေျခအေနေၾကာင့္ ကြၽန္ုပ္တို႔၏အမ်ဳိးသား ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈကို မုိက္မဲစြာ အနာဂတ္မဲ့ အခ်ဳပ္ၿငိမ္းခံမည္ေလာ။
(သို႔တည္းမဟုတ္)
(၂) တင္းမာမႈေလွ်ာ့ပါးေရးလမ္းစဥ္ကို ျမန္ႏိုင္သမွ် ျမန္ေသာနည္းျဖင့္ရွာေဖြကာ ႏိုင္ငံေရးဘ၀ အသက္တည္ၿမဲေရးကို အေျခခံ၍ လႈပ္ ရွားႏိုင္ခြင့္ရသေလာက္ အတိုင္းအတာအတြင္းလႈပ္ရွားရင္း ရည္မွန္းခ်က္မပ်က္ အမ်ဳိးသားေရးပန္းတိုင္သို႔ ခရီးဆက္မည္ေလာ။
အေျဖ ရွာရမခက္။ ထုိနည္းလမ္းႏွစ္လမ္းအနက္ ဒုတိယလမ္းမွာ ကြၽန္ုပ္တို႔အဖို႔ ထူးထူးျခားျခားေရြးစရာမလိုေသာ လမ္းသာျဖစ္ေလသည္။ တင္းမာမႈမွန္သမွ်သည္ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေရးတည္းဟူေသာ အရပ္ဆီသို႔သာ ဦးတည္ေရြ႕လ်ားေသာသေဘာရွိ၏။ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းရာ၌ ယခုအခါ ကမာၻႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္၌ပင္ တြင္က်ယ္ေတာ့ေသာ ထိုနည္းကို ဘာအတြက္ ဆက္လက္ကိုင္စြဲေနမည္နည္း။ လက္ ေတြ႕အက်ဆံုးလည္းျဖစ္၊ အလိုအပ္ဆံုးလည္းျဖစ္ အေျခအေနကလည္း ေတာင္းဆိုေနေသာလက္ငင္းတာ၀န္မွာ “တင္းမာမႈေလွ်ာ့ပါးေရး” ျဖစ္သည္ဟု ကြၽနု္ပ္တို႔ အေလးအနက္ယံုၾကည္ေပသည္။ ကြၽန္ပ္တို႔အားလံုး အလုိခ်င္ဆံုးျဖစ္ေသာ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးဆိုသည္မွာ တင္းမာမႈေလွ်ာ့ပါးေရးႏွင့္ အဓိကဆက္ႏြယ္ေနသည္။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ တင္းမာမႈမေလွ်ာ့ပါးပဲႏွင့္ မည္သည့္အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးကိုမွ တည္ေဆာက္၍မရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။
(၃) တင္းမာမႈ ေလွ်ာ့ပါးေရးလမ္းစဥ္ ညီညြတ္ေရး ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာျဖစ္ေပၚေရး ကို ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမႈျဖင့္သာ စတင္ႏိုင္ေပမည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမႈမရွိပဲ အျပန္အလွန္သေဘာေပါက္မႈမရွိႏိုင္။ အျပန္အလွန္သေဘာေပါက္မႈမရွိပဲ တင္းမာမႈ မေလွ်ာ့ပါးႏိုင္။ တင္းမာမႈ မေလ်ာ့ပါးပဲ ညီညြတ္ေရးကို မတည္ေဆာက္ႏိုင္။ ညီညြတ္ေရးမတည္ေဆာက္ပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမျဖစ္ထြန္းႏိုင္ဟူေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။
ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္သစ္ ထူေထာင္ေရးတည္းဟူေသာ တစ္ခုတည္းေသာ “အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြား” ကို မည္သည့္အေျခအေန အရပ္ရပ္ေၾကာင့္မွ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာပစ္ဖို႔မသင့္ေလ်ာ္ မမွန္ကန္ပါေခ်။ ယင္းမွာ လက္ေတြ႕အက်ဆံုး ပကတိတရားျဖစ္သည္။ ဤပကတိ တရားပ်က္ျပားပါက မည္သည့္လူတန္းစား၊ မည္သည့္ပါတီအဖြဲ႕အစည္း၊ မည္သည့္ပုဂၢဳိလ္မွ အက်ဳိးစီးပြားမျဖစ္ထြန္းႏိုင္ေၾကာင္း တညီတ ညြတ္တည္း သေဘာေပါက္ထားရန္ လိုအပ္လွေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အားလံုးအက်ဳိးရွိႏိုင္မည့္နည္းလမ္းမွာ အတူတကြ ပူးတြဲ၍ညႇိႏႈိင္းေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သံသယမရွိေလာက္ေအာင္ ထင္ရွားေနေလသည္။
ယေန႔အေျခအေနအရ အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားဆိုသည္မွာ မည္သူမွ ေက်ာခိုင္းမရေသာဘံုအက်ဳိးစီးပြားျဖစ္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အမ်ဳိး သားညီညြတ္ေရးလမ္းစဥ္ကို အလ်င္အျမန္ပူးတဲြအေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကရမည္။ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရမည့္အရာမွာ ရည္ရြယ္ ခ်က္အားၿဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အက်ဳိးတရားအားၿဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံႏွင့္လူမ်ဳိးအတြက္ ေလးနက္ႀကီးက်ယ္သည္ဟု ဆိုႏိုင္ ေသာ္လည္း အတိုင္းအတာ မ်က္ႏွာစာအားျဖင့္မူ မက်ယ္ျပန္႔လွေၾကာင္း အကဲခတ္ႏိုင္ေပသည္။
(က) လက္ရွိတင္းမာမႈမ်ား အလ်င္အျမန္ေလွ်ာ့ပါးေရးအတြက္ အလ်င္အျမန္ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးရန္လို အပ္သည္။ အခ်ိန္အကန္႔အသတ္၊ ရက္ အကန္႔သတ္ မထားပဲ ေတြ႕ဆံုညိႇႏိႈ္င္းရမည္။ ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လံုး၏ လိုအင္ဆႏၵကိုဦးထိပ္ထားကာ အျပန္အလွန္ေလးစားျခင္း၊ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ျခင္း၊ သည္းခံစိတ္ရွည္ျခင္း၊ အျပန္အလွန္အေလွ်ာ့ေပးျခင္းျဖင့္ ေဆြးေႏြးရမည္။
(ခ) အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားႏွင့္ လူတန္းစားအက်ဳိးစီးပြားဆိုင္ရာ အညမညသေဘာတရားကို အေျခခံ အျဖစ္ မ်က္ေျချပတ္မခံဘဲ ကိုင္စြဲကာ ညိႇႏိႈင္းအေျဖရွာရမည္။ (အေထြေထြလြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ႏွင့္ သင္ပုန္းေခ်ေရးဥပေဒ ထုတ္ျပန္သင့္သည္။)
(ဂ) မညီေသာအခ်က္ကို ညီေအာင္ညိႇႏိႈင္းရန္ အခ်ိန္ယူႀကိဳးပမ္းခိုက္ ညီေသာအခ်က္မ်ားကို စတင္အေကာင္အထည္ေဖာ္ကာ လႈပ္ရွား ေစရမည္။
(ဃ) ထိုသုိ႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရာ၌ သံသယအနည္းဆံုးႏွင့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မည္ျဖစ္ ေသာ အနိမ့္ဆံုးလုပ္ငန္းစဥ္ (Minimum Programme) မွစတင္အေျခခံရမည္။
(င) ထိုမွ တစ္ဆင့္တက္၍ အျမင့္ဆံုးလုပ္ငန္းစဥ္ (Maximum Programme) ကိုတိုးတက္၍ ညင္သာ သိမ္ေမြ႕စြာ ကိုင္တြယ္အေကာင္ အ ထည္ေဖာ္ရမည္။
သို႔ျဖင့္ ႏိုင္ငံေနျပည္သူတစ္ရပ္လံုး၏လိုအင္ဆႏၵႏွင့္ ကိုက္ညီသည့္ “ျမန္မာႏိုင္ငံေရးဘ၀ေျခလွမ္းသစ္” ကို ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ တက္ညီလက္ညီ လွမ္းကာ သမိုင္းတင္ေလာက္ေသာ ထြန္းေျပာင္သည့္ဂုဏ္မ်ဳိး ရရွိရန္ အေျမာ္အျမင္ႀကီးႀကီးမားမားျဖင့္ ႀကိဳးပမ္းအေကာင္အထည္ ေဖာ္ၾကဖို႔သာ ရွိပါေတာ့သည္။