စာတန္းျပဳစုသူ သားႀကီးေမာင္ေဇယ် -
ဒဂုန္တာရာရဲ႕ ဒုိ႔ေခတ္ကိုေရာက္ရမည္မွာ မလြဲပါ ၀ထၳဳထဲက အေရာင္မ်ား
(မုိးမခ) ဧၿပီ ၂၇၊ ၂၀၁၆
(မုိးမခ) ဧၿပီ ၂၇၊ ၂၀၁၆
ဆရာဒဂုန္တာရာ ဟာ ပန္းခ်ီ၀ါသနာပါသူပီပီ သူ႔၀ထၳဳေတြမွာ ဇာတ္ေကာင္စရိုက္ေတြ၊ လူတန္းစားစရိုက္ေတြ၊ ႐ႈေမွ်ာ္ခင္း ေတြ၊ စိတ္လူပ္ရွားမႈေတြကို အေရာင္ေတြနဲ႔ ေဖၚျပေလ့ရွိတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။ က်ေနာ္ သတိျပဳမိသေလာက္ စုစည္းတင္ျပ ပါမယ္။ ဒို႔ေခတ္ကို ေရာက္ရမည္မွာ မလြဲပါ ၀ထၳဳကို ေလ့လာၾကည့္ရေအာင္ပါ။
ဒုိ႔ေခတ္ကို ေရာက္ရမည္မွာ မလြဲပါ ၀ထၳဳ မိတ္ဆက္
ပဥၥမ ေျမာက္၀ထၳဳျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၇၄ ဇြန္လ ႐ႈမ၀မဂၢဇင္းမွာ စတင္ေဖၚျပခဲ့ပါတယ္။
အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရး လႈပ္ရွားမႈကို ေနာက္ခံထားေရးဖြဲ႕ထားပါတယ္။
ျမဴနီစပယ္ တစ္၀င္းလံုးပင္ ယူနီယံဂ်က္အလံမ်ားျဖင့္ ျပန္႔က်ဲထူထပ္ေနေတာ့သည္။
ငွက္အျဖဴ၊ အျပာ၊ အနီကေလးမ်ား တ၀န္းလံုး၀ဲပ်ံလွ်က္။
(ဒုိ႔ေခတ္။ အခန္း ၁။ စာမ်က္ႏွာ ၂၇။)
ယူနီယံဂ်က္ အလံအလံက အေရာင္ေတြျဖစ္တဲ့ အျဖဴ၊ အျပာ၊ အနီေတြ ေလထဲမွာလြင့္ေနတာကို ငွက္အျဖဴ၊ အျပာ၊ အနီက ေလးေတြ ပ်ံ၀ဲေနတာလို႔ စာေရးဆရာက ေရးဖြဲ႕လိုက္တာပါ။
ဗညားေမာ္သည္ မဏၭပ္ဘက္သို႕ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ မဏၭပ္တြင္း၌ မင္းစိုးရာဇာမ်ား၊ ပိုးေရာင္၊ ဖဲေရာင္၊ သကၠလတ္ေရာင္။ စိန္ေရာင္၊ ျမေရာင္၊ ပတၱျမားေရာင္။ . . . . ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးဦးဟန္တင့္မွာ ပင္နီရင္ဖုံး၊ ဘန္ေကာက္လံုျခည္ ေရႊဖလား ေရာင္ ေတာင္ရွည္ျဖင့္ ခန္္႔ညားေနေပသည္။
(ဒုိ႔ေခတ္။ အခန္း ၂။ စာမ်က္ႏွာ ၂၈၊ ၂၉။)
အဂၤလိပ္ေခတ္ အထက္တန္းလႊာ ေတြရဲ႕ အေရာင္ေတြကို ပိုးေရာင္၊ ဖဲေရာင္၊ သကၠလတ္ေရာင္၊ စိန္ေရာင္၊ ျမေရာင္၊ ပတၱျမား ေရာင္လုိ႔ေဖၚျပၿပီး ျမန္မာပညာတတ္မ်ိဳးခ်စ္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးရဲ႕ အေရာင္ကိုေတာ့ ပင္နီရင္ဖံုး၊ ဘန္ေကာက္လံုျခည္ေရႊဖလားေရာငနဲ႔ေဖၚျပထားပါတယ္။
ဗညားေမာ္သည္ စာေရးစားပြဲမွေန၍ ျပင္ပကမာၻ၏ လေရာင္ျဖင့္ ဆင္ယင္ထားေသာညကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ျမည။ အားလံုး စိမ္းေနၾကသည္တကား။
(ဒုိ႔ေခတ္။ အခန္း ၄။ စာမ်က္ႏွာ ၃၇။)
လေရာင္(အ၀ါေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့) ႏွင့္ ေမွာင္ျပာျပာ ေကာင္းကင္တို႔ ေပါင္းစပ္တဲ့အခါ လသာတဲ့ညက အစိမ္းေရာင္ျဖစ္သြား ပါတယ္။ ညေရာင္ကို ခံစားမိတဲ့စာေရးသူက ညကို ျမညလုိ႔ ေရးဖြဲ႕လိုက္တာပါ။
လသာတဲ႔ည။ သာယာတဲ့ညလုိ႔ဟု ဆိုလိုဟန္ရွိပါတယ္။
လေရာင္သည္ တည အေရာင္တမ်ိဳးျဖင့္ဆင္ယင္သေလာ။ မေန႔ညကမူ အျဖဴေရာင္မ်ားမ်ားပါသည္။ ေငြေရာင္က လႊမ္းေန သည္။ အေမွာင္ရိပ္အားလံုးကို ေငြေဘာ္ေရာင္က ကြပ္ေပးထားသည္ မဟုတ္ေလာ။ အုန္းရြက္မ်ားပင္လွ်င္ တလက္လက္ ေငြေရာင္ေတာက္ပေနခဲ့၏ ယခုညမူ အားလံုးပင္စိမ္းေနေပသည္။ သို႔ေသာ္ ေန႔အခါျမင္ရေသာ အစိမ္းမ်ိဳးမဟုတ္။ လြင္ေသာ၊ စိမ္းေသာ၊ စိုေသာ၊ အစိမ္းမဟုတ္။ အနက္ေရာင္ျဖင့္ ေရာေႏွာေနေသာ အစိမ္းရင့္။ ညစိမ္း၊ လစိမ္း။ ည၏ လစိမ္း ေကာင္းကင္ ဖန္သားပင္လွ်င္ အစိမ္းရင့္တို႔ ခံထားေလသေလာ။
(ဒုိ႔ေခတ္။ အခန္း ၄။ စာမ်က္ႏွာ ၃၇။)
လဆန္းရက္၊ လဆုပ္ရက္၊ လျပည့္ရက္မ်ားမွာ ညဟာ အေရာင္မတူပါ။ လျပည့္ညမွာ အျဖဴေရာင္မ်ားပါတယ္။ ေငြေရာင္လႊမ္း ပါတယ္။ အေမွာင္ရိပ္က်ေနတဲ့ သစ္ပင္ေတြ၊ သစ္ရြက္ေတြ အနားသတ္ကို လေရာင္ဟပ္ေနတာေၾကာင့္ ေငြနားကြပ္ သလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ညစိမ္း၊ လစိမ္း။ ေကာင္ကင္စိမ္းေတြရဲ႕ အေရာင္လွလွကို စာဖတ္သူ မ်က္စိထဲျမင္လာေအာင္ ေရးထားပါ တယ္။ ညအလွကို အေရာင္ေတြနဲ႔ ေရးဖြဲ႕ထားတာပါ။
ျမလသည္ ဖန္အိမ္အတြင္းသို႕၀င္သြားသည္။ သူ႕ေရွ႕ရွိ စကားပင္ အကိုင္းအခက္မ်ားသည္ ျမသားေပၚ၌ အေကြ႕အေကာက္၊ အလိမ္ အတြန္႔မ်ားထင္ေနေသာ အနက္လႈပ္ရွားမႈမွ်သာ။
(ဒုိ႔ေခတ္။ အခန္း ၄။ စာမ်က္ႏွာ ၃၇။)
တိမ္ေတြၾကား လမင္း၀င္သြားတာကို ေဖါက္ျမင္ေနရပါတယ္။ စကားပင္ အကိုင္းအခက္ေတြဟာ အေမွာင္ထဲမွာ မညီမညာ အတြန္႔ေတြနဲ႔။ ေကာင္းကင္က အစိမ္းရင့္။ သဘာ၀အလွအေရာင္ေတြနဲ႔ေရးထားတဲ့ ညပန္းခ်ီကားတခ်ပ္ကို ၾကည့္ေနရတဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳး စာေရးသူက ေရးဖြဲ႕ထားပါတယ္။
ျမသားသည္ ဖန္အိမ္တြင္းမွ ထြက္လာသည္။ ဇာခန္းဆီးပင္လွ်င္ အျဖဴဘက္မ်ားမ်ားေရာက္လာကာ အစိမ္းသည္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ သာ ေျပးေနေပသည္။ ေလတိုက္၍ တြန္႔လိုက္လွ်င္ လေရာင္ဘက္က ျဖဴလာၿပီး အရိပ္က်ေသာဘက္က စိမ္းလဲ႔လဲ႕ ေျပးလာ သည္။ ငါ့အမ ဒီဇာကို လက္နဲ႔ထိုးတာပဲ။ အဲဒီတုန္းက ခ်ည္အျဖဴပါ။
(ဒုိ႔ေခတ္။ အခန္း ၄။ စာမ်က္ႏွာ ၃၉။)
ဇာခန္းဆီးေပၚကို လေရာင္က်ေရာက္ ေနတာကို အေရာင္ေတြနဲ႔ သရုပ္ေဖၚလိုက္တာပါ။
လေရာင္ဟာ လူတိုင္းအေပၚကို သာတာမဟုတ္ဖူးလား။ စိမ္းစိမ္း အေပၚတမ်ိဳးသာၿပီး ငါ့အေပၚတမ်ိဳးသာေလသလား။
(ဒုိ႔ေခတ္။ အခန္း ၄။ စာမ်က္ႏွာ ၄၂။)
လူတေယာက္နဲ႔တေယာက္ အေရာင္ကိုခံစားပံုျခင္းမတူပံုကို ေတြးမိရင္း လေရာင္ဟာ တေယာက္ေပၚတစ္မ်ိဳး ေနာက္တ ေယာက္အေပၚတစ္မ်ိဳးသာေနသလားလုိ႔ ေမးခြန္းထုတ္ထားတာပါ။
ခင္ထားလႈိင္မွာ ရိုးရိုးပင္။ အက်ႌအျဖဴ၊ ထဘီမီးခိုးရင့္အေပၚ ပန္းပြင့္မ်ား ႀကဲပက္ထားေသာ တူတယ္ေပ်ာ့ထဘီႏွင့္။
(ဒုိ႔ေခတ္။ အခန္း ၄။ စာမ်က္ႏွာ ၄၂။)
အျဖဴႏွင့္ မီးခုိးရင့္ေရာင္ဟာ ရိုးသားတဲ့ျဖဴစင္တဲ့ ဇတ္ေကာင္စရိုက္ကို ပိုမိုအားျဖည့္ထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။
ေရကိုဘယ္လိုေရးရပါ့။ အ၀ါေရာင္ခဲတံႏွင့္ ျခစ္ၾကည့္ရင္း အျပာႏုပါ ေရာထည့္လိုက္ရသည္။ အ၀ါခ်ည္း ဆိုရင္ေရလုိ႔ လူေတြ ထင္မွာမဟုတ္။ ေရက ၀ါမွ မ၀ါပဲကိုး။ ဒါေၾကာင့္ အျပာႏုထည့္ေပးလိုက္ရသည္။ ေရကို ကိုယ္စားျပဳေအာင္ ထည့္ေပးလိုက္ ရသည္။ ေကာင္းကင္အျပာက ထင္ဟပ္ေသာ ေရေရာင္အျပာ။
(ဒုိ႔ေခတ္။ အခန္း ၅။ စာမ်က္ႏွာ ၅၀-၅၁။)
ဇာတ္ေကာင္ ဗညားေမာ္ ရႈခင္း ပန္းခ်ီေရးတဲ့အခါ သူျမင္ေနရတဲ့ ေရကို ျမင္ရတဲ့ အတိုင္း အ၀ါေရာင္မေရး။ ေကာင္းကင္ က ထင္ဟပ္တဲ့ အျပာေရာင္ကိုထည့္ေရးလိုက္မွ ေရအျဖစ္ ပိုမိုပီျပင္သြားေၾကာင္း ေရးသားထားပါတယ္။ အေရာင္တေရာင္နဲ႔ တေရာင္ ဟပ္မိတဲ့အေရာင္ကို ေရးျပတာပါ။ ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္ကို ျမင္ေနရသလိုမ်ိဳး အေရာင္ေတြနဲ႔ ႐ႈခင္းကို သရုပ္ေဖၚေရးျပ ထားတာပါ။
အားလံုးသစ္လြင္ေတာက္ပေသာ အ၀တ္အစားမ်ားျဖင့္ ဆင္ယင္လွ်က္။ ကုလားမ်ားလည္းပါသည္။ သူတို႔သည္ စင္ၾကယ္ ေသာ အ၀တ္ျဖဴမ်ားျဖင့္။ ရွပ္အျဖဴ၊ ေဘာင္းဘီအျပာရင့္။ ကရင္အမ်ိဳးသမီးမ်ားမွာ အနက္ေရာင္ႏွင့္ အနီပါေသာ တိုင္းရင္း သားအ၀တ္ျဖင့္။ ရာဇ၀တ္၀န္ေထာက္၏ သမီးမ်ားမွာ ပိုးဂါ၀န္ အ၀ါႏု ဆင္တူျဖင့္။ အေနာက္ႏိုင္ငံ၀တ္စံု မီးခိုးေရာင္ႏွင့္ ေယာက်္ား ႏွစ္ေယာက္လည္းပါသည္။ x x x
x x x ဘုရားေက်ာင္းမွ ေခါင္းေလာင္းသံေမ်ာပါလာသည္။ အနီႏွင့္အနက္ ဇာပု၀ါသည္ တိမ္တိုက္အျဖဴမ်ားႏွင့္ ေရာပါလာ သည္။
(ဒုိ႔ေခတ္။ အခန္း ၅။ စာမ်က္ႏွာ ၅၃။)
ဘုရားေက်ာင္း၀န္းက်င္က လူေတြကိုအေရာင္ေတြနဲ႔ ေဖၚျပလိုက္တာပါ။ အေရာင္စံု၊ အေသြးစံုနဲ႔ လူမ်ိဳးစံု၊ လူတန္းစားစံု ေတြကိုေရးဖြဲ႕လိုက္တာပါ။
အနီလံုႀကီးသည္ ဘြားကနဲေပၚလာတတ္၏။ ၾကည့္ေနရင္း ေရထဲ၌ အနီတလံုးေပၚလာျပန္၏။ ေန၀န္းနီႏွစ္လံုးျဖစ္လာ ေသာ အခါ ေရျပင္သည္ ပင္လွ်င္ နီရဲလာေပၿပီ။ ေရထဲမွ ေန၀န္းနီမွာ ၿငိမ္သက္ ၍ မေန၊ တြန္႔ယွက္ေန၏။ အေပၚမွ ေန၀န္းနီသာလွ်င္ ၿငိမ္သက္လွ်က္ . . . ။
(ဒုိ႔ေခတ္။ အခန္း ၅။ စာမ်က္ႏွာ ၅၃။)
ေဆာင္းးမနက္ ႏွင္းေတြၾကားေနမင္းႀကီးေပၚလာ၊ ေရျပင္မွာ ေနလံုးအရိပ္က်ေရာက္။ ေရျပင္ေပၚက ေနမင္းအရိပ္ဟာ လႈိင္း ေတြနဲ႔အတူ လႈပ္။ ေကာင္ကင္ကေနမင္းက တည္ၿငိမ္ေနတယ္လုိ႔ အေရာင္ေတြနဲ႔ ႐ႈခင္းပန္းခ်ီကားတခ်ပ္လို ေရးဖြဲ႕ထား တာပါ။
သစ္ပုပ္ပင္ႀကီးသည္ သူမ၏သနပ္ခါးဘဲက်ားလိမ္းထားေသာ ပင္စည္မွ ဆံပင္ဖါးလွ်ားခ်ထားသည္။ ေလတိုက္လိုက္ေသာ အခါ သူမ၏ဆံပင္စိမ္းမ်ားထဲမွ ျမရည္စက္မ်ား ဖိတ္စင္က်လာသည္။
(ဒုိ႔ေခတ္။ အခန္း ၅။ စာမ်က္ႏွာ ၉၀။)
ေလတိုက္လိုက္ေသာ အခါ သစ္ပုတ္ပင္ မွ သစ္ရြက္ေတြ က်လာတာကို ေရးဖြဲ႕ထားတာပါ။ သစ္ရြက္ေတြကို ဆံပင္စိမ္းေတြ၊ ေၾကြက်သြားတဲ့ သစ္ရြက္ေတြကို ျမရည္စက္ေတြလုိ႔ တင္စားခဲ့ပါတယ္။
စိန္ပန္းပြင့္မ်ားက ရဲရဲနီေနၾကသည္။ မဟူရာဖဲျပားေပၚ၌ ပတၱျမားပန္းပြင့္မ်ား ႀကဲခင္းထားၾကသည္။
(ဒုိ႔ေခတ္။ အခန္း ၅။ စာမ်က္ႏွာ ၉၈။)
ကတၱရာလမ္းေပၚမွာ စိန္ပန္းနီနီ မ်ားေႂကြက်ေနသည္ လုိ႔ဆိုလိုတာပါ။ အနီနဲ႔ အနက္ေရာင္လႊမ္းေနတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္း။ တနည္းေျပာရရင္ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြရွိေနတဲ့ တကၠသိုလ္၀န္းက်င္လုိ႔ ေျပာလိုဟန္ရွိပါတယ္။ အနီနဲ႔ အနက္ေရာင္ အတြဲ ဟာ ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ၊ ေတာ္လွန္ေရးေတြကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့အေရာင္ေတြလုိ႔ အမ်ားကခံစားရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနကို အေရာင္နဲ႔ ေျပာျပတာပါ။
လမ္းေကြ႕လိုက္ေသာအခါ ပယင္းေရာင္သည္ ပါးလာကာ ျပာညိဳလဲ့အေရာင္သည္ တြားသြား၀င္ေရာက္လာသည္။ သစ္ပင္ မ်ား၊ အိမ္မ်ား မႈိင္းလာသည္။
(ဒုိ႔ေခတ္။ အခန္း ၁၃။ စာမ်က္ႏွာ ၁၂၀-၁၂၁။)
တေျဖးေျဖးေန၀င္လာၿပီး အေမွာင္လည္း တေျဖးေျဖး က်ေရာက္လာတာကို ဆိုလိုခ်င္တာပါ။ ေန၀င္ခ်ိန္ကို ပယင္းေရာင္နဲ႔ ေဖၚျပၿပီး အေမွာင္က်ေရာက္လာတာကို ျပာညိဳလဲ႔အေရာင္ မသိမသာလႊမ္းလာတယ္လုိ႔ ေရးဖြဲ႕ထားတာပါ။ အခ်ိန္ကို အ ေရာင္နဲ႔ ျပဆိုတာျဖစ္ပါတယ္။
ေရျပင္တို႔ကား မဟူရာႏွင့္ေရာစပ္ကာ အေရာင္တလက္လက္။ ပယင္းေရာင္ႏွင့္ ႏွင္းဆီႏုေရာင္မရွိေတာ့။
(ဒုိ႔ေခတ္။ အခန္း ၁၄။ စာမ်က္ႏွာ ၁၂၄။)
ဒု႒၀တီျမစ္ျပင္ဟာ အေမွာင္ထဲမွာ တလက္လက္ေတာက္ေနတယ္။ ေန၀င္သြားၿပီလုိ႔ ဆုိလိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ေန၀င္ဆည္း ဆာကို ပယင္းေရာင္၊ ႏွင္းဆီႏုေရာင္နဲ႔ ေဖၚျပတာပါ။ ညကိုေတာ့ မဟူရာေရာင္နဲ႔ေဖၚျပလိုက္တာပါ။
စိမ္းနက္ေမွာင္ေနေသာ သစ္ပင္မ်ားကား ပင္ပမ္းဆင္းရဲေသာ ရွမ္းေတာင္သူမ်ား၏ အ၀တ္အစားႏွင့္ တူေသးေတာ့။
(ဒုိ႔ေခတ္။ အခန္း ၁၄။ စာမ်က္ႏွာ ၁၂၃။)
ဆင္းရဲသား ရွမ္းေတာင္သူတို႔ဘ၀ကို စိမ္းနက္ေမွာင္ေသာအေရာင္နဲ႔ ကိုယ္စားျပဳေဖၚျပထားပါတယ္။
လမ္းနီကို အစိမ္းရင့္ အနီရင့္ ဇာနားကြပ္ေပးထားျခင္းျဖစ္သည္။
(ဒုိ႔ေခတ္။ အခန္း ၁၄။ စာမ်က္ႏွာ ၁၄၄။)
ေျမနီလမ္းေဘးမွာ အုပ္ေဘာင္ကန္႕ထားတယ္။ ေဘးမွာ နီညိဳေရာင္၊ စိမ္းညိဳေရာင္ ေျမကပ္ႏြယ္ေတြေပါက္ေနတာကို အစိမ္းရင့္ အနီရင္႔ ဇာနားကြပ္ထားတယ္လုိ႔ ျမင္စိထဲျမင္လာေအာင္ ေရးထားပါတယ္။
ျဖဴလြေသာ တိမ္တိုက္အျဖဴမ်ားသည္ ပန္းႏုေရာင္ ေငြလ၀န္းအား ေပြ႕ဖက္လွ်က္ ရွိေနသည္။
(ဒုိ႔ေခတ္။ အခန္း ၁၈။ စာမ်က္ႏွာ ၁၈၀။)
ေတာင့္တင္းသာမာတဲ့ မီးဒုတ္ကိုင္ျမန္မာေယာက္က်ားႀကီးေတြကို မ်က္စိထဲျမင္ေယာင္က ညအိပ္မေပ်ာ္ပဲ တေရးႏိုးထၾကည့္ လုိ႔ ျမင္ရတဲ့ ေငြလေရာင္ကေတာ့ ပန္းႏုေရာင္ေငြလ၀န္း ျဖစ္ေနပါၿပီ။
ဆိုလိုခ်င္တာက သူ႕စိတ္ထဲမွာ၊ သူ႕၀န္းက်င္မွာ ေတာ္လွန္ေရးအေငြ႕အသက္ေတြရွိေနၿပီ ဆိုတာပါပဲ။ ေတာ္လွန္ေရး စေန ခ်ိန္ဆိုတာကို ပန္းႏုေရာင္နဲ႔ ေဖၚျပလိုက္တာပါ။
သားႀကီးေမာင္ေဇယ် (၂၅-၄-၂၀၁၆)
ဓာတ္ပုံသည္ ဒဂုန္တာရာ၏ အယ္ဒီတာစားပြဲ၊ စာေပ၊ အႏုပညာ၀ဖန္ေရးႏွင့္ ေရႊအုိေရာင္ စာအုပ္မ်က္ႏွာဖုံး ျဖစ္သည္။