မသီတာ (စမ္းေခ်ာင္း) ● အမိန္႔
(မိုးမခ) ဇြန္ ၁၇၊ ၂၀၁၆
အမိန္႔ဟာ ေခါင္းရင္းခန္းမွာ မိန္႔မိန္႔ႀကီးနဲ႕ (မရုိေသ့စကား) မစင္စြန္႔လာတာ ၾကာေတာင္းၾကာရွည္ၾကာခဲ့ၿပီမို႕ အမိန္႔မွ မပါရင္ ဘယ္စာမွ မၿပီး၊ မေျမာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ သူ႕ဘာသာ ထင္ေနသလို တျခားသူေတြကလည္း ထင္လာၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ အမိန္႔ကိုယ္တိုင္အမိန္႔ကို ဘိန္းစြဲသလို စြဲလာလိုက္တာ အမိန္႔ထုတ္ႏိုင္သူ၊ အမိန္႔ထုတ္ခြင့္ရွိသူတခ်ိဳ႕ကေတာင္အမိန္႔ထုတ္ဖို႔အမိန္႔ဟာ သူ မပိုင္တဲ့အရာလို႔ သေဘာထားၿပီး အမိန္႔ကို အမိန္႔နဲ႕ တားဖို႔ေရာ၊ အမိန္႔ကို ဆန္တဲ့အမိန္႔ ထုတ္ရဲဖို႔ေရာ သတ္ၱိ ေတြ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္ပါေတာ့တယ္။
အမိန္႔ဟာ တျဖည္းျဖည္း အမိန္႔ပါးအ၀လြန္လာရာက အမိန္႔အာဏာတခ်ိဳ႕ကို အပိုင္စားရထားသူတခ်ိဳ႕ကိုယ္တိုင္က အမိန္႔ ဟာ သူ႔အထက္မွာ ရွိေနတယ္လို႔ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ၿပီး တာ၀န္ယူရမဲ့ကိစၥမ်ိဳးေပၚရင္ သူ႔မွာ အဲဒီအမိန္႔အာဏာမ်ိဳး မရွိ ဘူးလို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ရတာကို အရသာ ေတြ႕ေနတုန္းေပါ့။ လူႀကီးမင္းတခ်ိဳ႕ဆို အမိန္႔ကို အသားက် အရွိန္လြန္လြန္းေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ လူႀကီးမင္းဆိုတာကို ေမ့ေလ်ာ့ၿပီး အလွဴခံလာရင္ လူႀကီး မရွိဘူးလို႔ ထြက္ေျပာဖို႔ အမိန္႔ေပးတာ ခံခဲ့ရတဲ့ ငယ္ဘ၀အလြမ္းေျပအျဖစ္ သူ႔ဆီက ရပိုင္ခြင့္ေတာင္းသူေတြကို လူႀကီး မရွိပါဘူးခင္ဗ်ာလို႔ အမိန္႔သား ျပန္လည္မိန္႔ၾကား တတ္လာပါတယ္။ အမိန္႔ဟာ ‘အ’ လာတဲ့သေဘာ ရွိလာတယ္ဆိုပါေတာ့။
ဒါ့အျပင္ အမိန္႔ဟာ သူ႔ကိုယ္သူတင္မက အမိန္႔ေပးပိုင္ခြင့္ ရွိသူေတြကိုပါ ပိုင္တယ္လို႔ ထင္ကာ ျမင္ျမင္သမွ်ကို အမိန္႔ေပးဖို႔ ခ်ည္း ေခ်ာင္းလာပါတယ္။ မီးကို စကၠဴနဲ႔ထုတ္နည္း မသိသူမ်ားလိုပဲ လိုင္စင္ရအမိန္႔ရွင္ေတြဟာလည္း သူတို႔လက္ထဲက မီးနဲ႔တူတဲ့အမိန္႔ကို ဘယ္လိုသံုးရမလဲ မသိဘဲ ခံေနက်အတိုင္း အမိန္႔ေပးခံရဖို႔ မိန္႔မိန္႔ႀကီး ေစာင့္ေမွ်ာ္တတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီ လို အမိန္႔ေမွ်ာ္ေနရတာကိုက အမိန္႔ကို က်ိဳးႏြံသူအျဖစ္စန္း တက္ႏိုင္တယ္လို႔လည္း ထင္ၿမဲအတိုင္း ဆက္ထင္ျပန္ပါတယ္။ အမိန္႔ကလည္း ႏိုင္လို႔ရတိုင္း ဖိႏိုင္တဲ့အက်င့္ကို မေဖ်ာက္ႏိုင္ေတာ့ အမိန္႔ေပးခြင့္ ရွိသူျဖစ္ရက္နဲ႔ အမိန္႔မေပးဘဲ အမိန္႔ေမွ်ာ္ေန သူေတြကို အမိန္႔သံုးနည္းကား မတတ္ေအာင္ဖိၿပီးေလ့က်င့္ေပးထားေလရဲ႕။
အဲဒီလိုလူေတြဟာ အမိန္႔ေပးလိုက္ရင္တာ၀န္ယူ၊ တာ၀န္ခံရမွာကို ေၾကာက္တာမို႔ မခုတ္တတ္တ့ဲေၾကာင္သူငယ္လို လူႀကီး မင္းအထက္ လူႀကီးမင္းမွာသာ ယင္းမိန္႔အာဏာ ရွိၿပီး မိမိတြင္မရွိေၾကာင္း လွ်ာအရသာခံၿပီး ေျပာတတ္လာပါတယ္။ တာ၀န္ အရွိဆံုးသူ လူႀကီးမင္းက သူ႔ဆီ မွာ အဲဒီအမိန္႔အာဏာ မရွိပါဘူးလို႔ ေျပာရတာဟာ တာ၀န္မဲ့ရာ၊ တာ၀န္မခံတတ္ရာ ေရာက္တယ္လို႔ေတာင္မေတြးႏိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္လူႀကီး မင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို အမိန္႔က ခ်ည္တုတ္ၿပီး ညွိဳ႕ထားႏိုင္ပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမိန္႔ကို သံုးစြဲနည္းက်မ္းတေစာင္ျပဳစုရမတတ္ အမိန္႔ပိုင္ရွင္ေတြ ဟာ အမိန္႔ကို ေကာင္းေကာင္းမသံုးတတ္ၾက ေတာ့ပါဘူး။ အမိန္႔ဟာ တကယ္ကို ‘အ’ လိုက္လာပါတယ္။
မလိုတဲ့ေနရာမွာ အမိန္႔ကို အလြန္အက်ဴး သံုးဖို႔ဆိုတာ အတိတ္ကာလတေလွ်ာက္ဆည္းပူးသင္အံခဲ့တဲ့အရာမို႔ အဲဒီလူႀကီးမင္း မ်ားအဖို႔ အမိန္႔ကို ေခြၽတာဖို႔ မတတ္ႏိုင္ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အမိန္႔ဟာ အမိန္႔မေပးႏိုင္သူမ်ားအေပၚမွာသာမက အမိန္႔ေပး ပိုင္ခြင့္ရွိသူမ်ား အေပၚမွာပါ တန္ခိုးၾသဇာသက္ေရာက္ႏိုင္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာအရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အမိန္႔ကို မုန္းသူေတြေတာင္မွ အမိန္႔ကို မသံုးရင္အရာ မေရာက္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ ေဖာ္ျမဴလာကို ႏႈတ္တက္ရြရြ ရြတ္ဆိုၾက၊ ကိုး ကြယ္ၾကဆိုၿပီး လုပ္လာၾကပါတယ္။ အမိန္႔ဟာ အရင္တုန္းကလို အိမ္ဦးခန္းမွာ မစင္တက္စြန္႔ႏိုင္ဆဲျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုလည္း အမိန္႔ခ်စ္သူေရာ မုန္းသူေတြကပါ လက္ခံလာရေတာ့တယ္။
အမိန္႔ဟာ မသိမသာနဲ႔ သူ႕ကို မုန္းသူမ်ားရဲ႕ ဦးေႏွာက္ကတဆင့္ ႏွလံုးသားအေပၚ ၾသဇာေညာင္းလာကာ အမိန္႔မုန္းသူဘ၀ ကေန အမိန္႔ ဆာသူဘ၀ကို တြန္းပို႔လာျပန္တယ္။ အမိန္႔ဟာ ျဖဳန္းႏိုင္ေလ အလုပ္ျဖစ္ေလလို႔ ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္လာၾက တာေၾကာင့္လည္း အမိန္႔ျဖဳန္းတီးေရးကို ေနရာတကာမွာ မိန္႔မိန္႔ႀကီး အသံုးခ်လာၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ အမိန္႔ထုတ္ေလ့မရွိတဲ့ ထမင္းစား၊ေရေသာက္၊ကြမ္း၀ါး၊ေသးေပါက္ဆိုတာမ်ိဳးအေပၚမွာပါ အမိန္႔သစ္၊ အမိန္႔က်ပ္ခၽြတ္ေတြကို ျပည္သူကို မ်က္ႏွာမူ ေသာအားျဖင့္ဆိုတဲ့ ေခတ္စားေနတဲ့ေ၀ါဟာရကို မိန္႔မိန္႔ႀကီးနဲ႕လႈိင္လႈိင္ႀကီး သံုးၿပီး အမိန္႔ ေတြကို ျဖဳန္းတီးလာၾကပါတယ္။ အမိန္႔ဟာ သစ္ေတာလို ခုတ္တိုင္း မကုန္ေတာ့ အမိန္႔ျဖဳန္းတီးေနတာကို အမိန္႔ျဖဳန္းတီးေနတယ္လို႔ သိသူလည္း ရွာမွရွားမို႔ အမိန္႔သယံဇာတကာကြယ္ေရးေတြဘာေတြလည္း မၾကားရႏိုင္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ အမိန္႔ဟာ မိန္႔မိန္႔ႀကီး ဆက္လက္မင္းမူပါတယ္။
အမိန္႔ဟာ တကယ္ေတာ့ လူတကာသုတ္တဲ့ လက္သုတ္၀တ္အစုတ္ဘ၀ ေရာက္ေနရတာကို စိတ္မခ်မ္းေျမ့တဲ့တိုင္ လူ႔အ လႊာအသီးသီး၊ အသိုင္းအ၀ိုင္းအဖံုဖံုၾကားမွာ ေခတ္စားသထက္စားလာတဲ့ သူ႕ကိုယ္သူလည္း တဘက္က ျပန္ၾကည္ညိဳေနျပန္ တယ္။ သူ႔ကို ၾကည္ညိဳသူေတြကလည္း အမိန္႔ကို လက္၀ယ္မွာ ထားႏိုင္တဲ့အခါမ်ိဳးမွာေတာင္မသံုးရက္၊ မစြဲရက္ျဖစ္သလိုနဲ႕ အမိန္႔ရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲစာမ်က္ႏွာေတြကို ေရွာင္ဖို႔ ႀကံစည္ လာတယ္။ အဲဒီအခါမွာေတာ့ အမိန္႔ဟာ သူ႔အေနနဲ႕ ဒီလိုသာ အမိန္႔တြန္႔သူေတြလက္ထဲမွာ တြန္႔လိမ္ေခြေခါက္ေနရရင္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ခပ္တံုးတံုး ခပ္အအ အမိန္႔မ်ိဳး ျဖစ္သြားမွာကို လည္း ေတြးပူရျပန္ပါတယ္။ မင္းမူခြင့္ရေနတဲ့တိုင္အတံုးအအ အမိန္႔ျဖစ္ႏိုင္ေျခကလည္း ရွိေနသကိုး။
အမိန္႔ဟာ အိမ္ဦးခန္းမွာ မိန္႔မိန္႔ႀကီး ေခ်းထိုင္ပါလို႔ရတဲ့ အရသာကို
ခံတြင္းၿမိန္ေနေပမဲ့ သူ႕ကို မတို႔ရဲ မထိရက္ဘဲ ဘာျပႆနာပဲလာလာ လူၾကီး
မရိွလို႔ပါခင္ဗ်ာဆိုျပီး သူ့ကို သံုးရေကာင္းမွန္း မသိသူေတြရဲ႕
အမိန္႔ေရွာင္ကုထံုးကိုေတာ့ မ်က္ခမ္းခပ္စပ္စပ္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အမိန္႔ဆိုတာ
လြန္ဆန္ဖို႔ေရာ၊ ၀န္ခံဖို႔ပါ အသံုးတည့္တဲ့လက္နက္လည္း ျဖစ္လာပါတယ္။ အမိန္႔ဟာ
သူ့ကိုယ္သူ နွစ္ဘက္ခြ်န္ဘ၀ကို ေရာက္မွန္းမသိေရာက္သြား ျပီလို႔
သတိထားမိလာတာနဲ႔အမွ် ၀မ္းနည္းစိတ္ပ်က္လည္း ျဖစ္လာပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူဟာ
ျဖစ္ခ်င္းျဖစ္ေျပာတိုင္းထိ၊ ထုတ္တိုင္းလိုက္ နာရတဲ့ အမိန္႔မိ်ဳးေတာ့
ျဖစ္ခ်င္တာ အမွန္ပါ။ ဒါေပမဲ့ ခက္တာက အမိန္႔ရဲ႕ဘ၀ဟာ သူ႔သေဘာနဲ႔သူ
အမိန္႔ထုတ္လို႔ရရိုး မရိွတဲ့အတြက္သူ႕ကို ထုတ္ ျပန္ေပးမဲ့သူအေပၚမွာ အစဥ္ထာ၀ရ
မီွခိုေနရျခင္းပါပဲ။
ဒီလိုနဲ႔ အမိန္႔ဟာ သူ႕ကို အတံုးအအ အမိန္႔မိ်ဳးျဖစ္ေအာင္ေခ်ာက္မခ်
မသီတာ (စမ္းေခ်ာင္း)
၁၆ ဂြၽန္၊ ၂၀၁၆
ဓာတ္ပံု - မိုးမခ