 |
| ေဒါက္တာတန္းရဲ႕ အစြန္ဆံုးတဲေဘးမွာ ရပ္ေနတာကေတာ့ ကိုဆံရွည္ ျဖစ္ပါတယ္ (ဓာတ္ပံု - ထက္ေခါင္လင္း/Myanmar Now) |
Myanmar Now ● က်ာက္စိမ္းေမွာ္ရဲ႕ဘိန္းျဖဴႏံြထဲက လြတ္ေျမာက္ခ်င္ေနတဲ့ ကိုဆံရွည္
(မုိးမခ) ဇြန္ ၅၊ ၂၀၁၆
ယခုသတင္းေဆာင္းပါးအား Myanmar Now မွ ရယူပါသည္။
(မုိးမခ) ဇြန္ ၅၊ ၂၀၁၆
ယခုသတင္းေဆာင္းပါးအား Myanmar Now မွ ရယူပါသည္။
ဧၿပီလကေတာ့ အဲဒီေနရာမွာ ၅ ေပပတ္လည္သာသာ တဲကေလးေတြ ၁ဝ လံုးေလာက္ ရိွေနပါတယ္။ တဲတစ္လံုးထဲမွာေတာ့ လူ ၅ ေယာက္ခန္႔က ေဆးထိုးအပ္ကိုင္ၿပီး အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ ဘိန္းျဖဴ ထိုးေပးေနၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က လည္း စတုတၳနိဗၺာန္ကုိ ယာယီေရာက္ဖို႔အေရး တဲအျပင္ဘက္မွာပဲ ေဆးထိုးအပ္ကိုင္ေနၾကတာပါ။
ေဆးထုိးအပ္သမားေတြထဲက ဆံပင္ရွည္ရွည္၊ ၂၃ ႏွစ္အရြယ္ အမ်ဳိးသားတစ္ေယာက္ကေတာ့ စစ္ကိုင္းတုိင္းေဒသႀကီး၊ ေရဦးနယ္က ျဖစ္ပါတယ္။ သူေဌးေလာင္းအိပ္မက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ မဟုတ္ဘဲ လက္သမားလုပ္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဖားကန္႔ကို တက္လာတဲ့ ဒီလူငယ္က သူ႔နာမည္ရင္းကုိ မေျပာပါဘူး၊ သူ႔မိတ္ေဆြေတြကေတာ့ သူ႔ကို ကိုဆံရွည္လို႔ ေခၚၾက ပါတယ္။
ကိုဆံရွည္တုိ႔ က်က္စားတဲ့ တဲေလးေတြ ရိွတဲ့ေနရာကို ေဒါက္တာတန္းလုိ႔ ေခၚၾကပါတယ္။ ဘိန္္းထိုးသူေတြ စုစည္းရာအရပ္၊ ေနရာထိုင္ခင္းမရွိတဲ့သူေတြ ညအိပ္စတည္းခ်ရာအရပ္ တစ္ခုပါ။
ကိုဆံရွည္ ဖားကန္႔ေရာက္ေနတာ ၅ ႏွစ္ ရိွပါၿပီ။ ရြာမွာေတာ့ သူက လက္သမားလုပ္သလုိ ကားျပင္တဲ့အလုပ္ကိုလည္း လုပ္ တတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ရြာထက္ ေငြေၾကးအခြင့္အလမ္း ပိုမလားဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ အလုပ္အကိုင္ေပါတဲ့ဖားကန္႔ကို တက္လာရာကေန အခုေတာ့ ဘိန္းျဖဴစဲြသူ ျဖစ္ေနပါၿပီ။
ေက်ာက္စိမ္းတြင္းေဒသမွာ တစ္ရက္ကို လုပ္အားခ ရွစ္ေထာင္ ဝန္းက်င္ရတဲ့ လက္သမားအလုပ္လုပ္တဲ့ ကိုဆံရွည္က မူးယစ္ေဆးသံုးရာမွာ ဘိန္းျဖဴကုိ စၿပီးကိုင္တြယ္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘိန္းမည္းကို ေခ်ာင္းဆိုး ေပ်ာက္ေဆးရည္နဲ႔ ေသာက္သံုးတဲ့အဆင့္ကေန အစျပဳပါတယ္။ အခုဆိုရင္ ဘိန္းျဖဴကို ေဆးထိုးအပ္နဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ထဲကို ထည့္ေနတဲ့အဆင့္ကို ေရာက္လာတဲ့အထိ မူးယစ္ေဆးရဲ႕ သားေကာင္ ျဖစ္လာပါၿပီ။
သူငယ္ခ်င္းေတြက ေကာင္းတယ္၊ စမ္းၾကည့္ပါလုိ႔ ေထာက္ခံၾကရာကေန ဘိန္းျဖဴကို သူ အစျပဳ သံုးစဲြတတ္လာပါတယ္။ စမ္းသပ္ကာလမွာေတာ့ ဘိန္းျဖဴကေပးတဲ့ ခံစားမႈကို ရခ်င္လို႔ သံုးစဲြခဲ့တယ္၊ သံုးၿပီး ၄ လေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ ရည္ရြယ္ ခ်က္က ေျပာင္းသြားတယ္၊ ဘိန္းျဖဴထိုးၿပီး မွိန္းေနခ်င္တဲ့ခံစားခ်က္ကုိ ရဖုိ႔ သံုးတာမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ဘိန္းမထိုးရလို႔ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေသြးသားေတာင္းဆိုခ်က္ေပ်ာက္ဖုိ႔ သံုးေနရသလို ျဖစ္လာတယ္လို႔ ကိုဆံရွည္က ရွင္းျပပါတယ္။
ဖားကန္႔တခြင္ ဘိန္းျဖဴသမားေတြဟာ လက္ဖ်ံကအေၾကာေတြမွာ စတင္ထိုးၾကတာပါ။ လက္ဖ်ံကအေၾကာေတြ တျဖည္း ျဖည္းနဲ႔ ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားလို႔ လက္ဖမိုးမွာ ထိုးရတယ္၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေပါင္မွာထိုးၾကပါတယ္။
ေပါင္မွာ ေဆးထိုးအပ္တန္းလန္းနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္သြားေနသူတခ်ဳိ႕ကုိလည္း ဖားကန္႔မွာ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။
ေပါင္မွာ ထိုးဖို႔ ခက္ခဲသြားရင္ အဲဒီလူအတြက္ ထိုးစရာေနရာရွာဖုုိ႔ အင္မတန္ကိုခက္ခဲသြားပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ဘိန္းသံုးစြဲသူေတြရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ျဖစ္တဲ့ နားထင္က အေၾကာေလးရိွတဲ့ေနရာကို ဓားေလးနဲ႔ခြဲၿပီး ဘိန္းျဖဴမႈန္႔သိပ္တဲ့အဆင့္ေတာ့ ကိုဆံရွည္တို႔ဖားကန္႔တခြင္မွာ မရွိေသးဘူးလုိ႔ ဘိန္းတိုက္ဖ်က္ေရး လုပ္ေဆာင္ေနၾကသူတခ်ိဳ႕က ေျပာၾကပါတယ္။
ကိုဆံရွည္ ရြာကို ၃ ေခါက္တိတိ ျပန္ၿပီး ဘိန္းျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖားကန္႔ျပန္ေရာက္ၿပီးတိုင္း ဘိန္းနဲ႔ ကင္းကြာႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္က ၂ လ ေလာက္ပဲ ရိွတတ္ပါတယ္။ ဘိန္းျဖဴထိုးေနရတာနဲ႔ လက္သမားအလုပ္လည္း မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါဆို ရင္ ကိုဆံရွည္ ဘယ္လို ရပ္တည္ပါသလဲ။ ဘိန္းျဖဴ ေရာင္းတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
“ကြ်န္ေတာ္လည္း လကၠားေရာင္းတဲ့ ဘိန္းသံုးသူပါပဲ။ လက္သန္းတစ္ဆစ္ေလာက္ရွိတဲ့ ဘိန္းျဖဴ ႏွစ္ဘူးေလာက္ကို ဝယ္လာ၊ ဒီက သံုးသူေတြကို ျပန္လည္ေရာင္း၊ ကိုယ္လည္းသံုးေပါ့။ အဲဒီကေန ထမင္းစရိတ္ျပန္ရွာရတာ” လို႔ ဆံပင္ကုိ ေနာက္မွာ စုၿပီး စည္းထားတဲ့ ကိုဆံရွည္က ရွင္းျပပါတယ္။
“ကိုယ္သံုးဖုိ႔ေတာင္ ပိုက္ဆံမရွိလုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြမွ်ေပးမယ့္အခ်ိန္ကို ဘိန္းျဖဴကို ေသြးသားက ေတာင္းေနတဲ့ဒဏ္ ႀကိတ္မွိတ္ခံရင္း ေစာင့္ရတဲ့အျဖစ္မ်ိဳးလည္း ရွိပါတယ္”
အခုေတာ့ ကိုဆံရွည္က ေနစရာမရွိလုိ႔ ဒီေဒါက္တာတန္းမွာ လာေနရတဲ့ ဘဝမ်ိဳးကို ေရာက္ေနခဲ့ပါၿပီ။
ကိုဆံရွည္တို႔ ဖားကန္႔မွာ ေပါေပါမ်ားမ်ားေတြ႕ရတဲ့ဘိန္းျဖဴက အနီေရာင္သမ္းေနတဲ့အတြက္ ေရစိုလို႔ ေခၚၾကတယ္၊ လံုးဝ အျဖဴဆြတ္ဆြတ္ျဖစ္ေနတဲ့ စံပယ္ဆိုတဲ့ ဘိန္းျဖဴက ေစ်းႀကီးတာေၾကာင့္ လူအမ်ား မသံုးႏိုင္ၾကဘူးလို႔ ေဒါက္တာတန္းမွာ ဘိန္းထိုးေနၾကတဲ့သူတခ်ိဳ႕က တညီတညြတ္တည္း ေျပာၾကပါတယ္။
ကိုဆံရွည္က ဒီဘိန္းျဖဴစြဲမိတဲ့အတြက္ တခါတေလမွာ ဝမ္းနည္းေနမိတယ္၊ မိသားစုရွိတဲ့ရြာကို ျပန္ခ်င္ေပမဲ့ မိမိလက္ထဲမွာ ပုိက္ဆံလည္းပါမသြား၊ မူးယစ္ေဆးကလည္း စြဲေနေတာ့ ရြာေရာက္ရင္ ဒီမူးယစ္ေဆးစြဲတာက ဒုကၡျပန္ေပးမွာကိုစိုးရြံ႕ေနတာေၾကာင့္ ဖားကန္႔ေဒသကို မစြန္႔ခြာႏိုင္ျဖစ္ေနရတယ္လုိ႔ ဆိုပါတယ္။
ကိုဆံရွည္က အခ်ိန္တန္လို႔ ခႏၶာကိုယ္ ေတာင္းဆိုလာတဲ့ဘိန္းကို အာသာေျပရံုေလာက္ေလးေတာင္ မျဖည့္ဆည္းေပးဘူး ဆိုရင္ ေညာင္းလာ၊ ကိုက္လာ ၿပီး ႏွာေခါင္းပိတ္၊ ေခ်ာင္းဆိုး၊ ပ်ိဳ႕အန္မယ္၊ ဒီအဆင့္ၿပီးသြားရင္ အရိုး၊ အေၾကာ ကိုက္ခဲတာကုိ လူးလွိမ့္ေနေအာင္ ခံစားရတယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါကို ယင္းထတယ္လို႔ ဆုိၾကပါတယ္။
“တခါတေလ ကိုယ့္လက္ထဲမွာလည္း ပိုက္ဆံကမရွိ၊ ေဆးယင္းကလည္း ထေနေတာ့ ႀကိတ္မွတ္ခံရတယ္။ ဒီေဆးကိုျဖတ္ ခ်င္တဲ့စိတ္က အၿမဲေပၚတယ္။ အခုေတာ့ ရြာျပန္ျဖတ္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီး ရြာကေန လမ္းစရိတ္ပို႔ေပးဖုိ႔ ေတာင္းထားတယ္” လို႔ သူက ဆိုတယ္။
ကခ်င္ျပည္နယ္ ေတာင္တန္းေဒသေရာက္ ကိုဆံရွည္က ဘိန္းစဲြေနေပမဲ့ သူ႔အနာဂတ္ကုိ အေကာင္းျမင္သူပါ၊ ေျမျပန္႔ေဒသမွာရိွတဲ့သူ႔ရြာျပန္ၿပီး ေဆးျဖတ္ဖို႔ စိတ္ကူးေနသူပါ။
“ကိုယ္ကလည္း အသက္ငယ္ေသးတယ္၊ ခံႏိုင္ရည္ကလည္းရွိေနေသးတယ္ဆိုေတာ့ ျဖတ္မယ္ဆိုရင္ ဒီေလာက္ မၾကာ ေလာက္ပါဘူး။ ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ ေဆးျဖတ္တာ ေအာင္ျမင္မယ္ထင္တယ္”
မိသားစုက သူမူးယစ္ေဆးစြဲေနမွန္း အနည္းငယ္ရိပ္စားမိေနေပမဲ့ ဘိန္းျဖဴထိုးတဲ့အဆင့္ထိေရာက္ေနၿပီ ဆိုတာကိုေတာ့ မသိၾကေသးဘူးလို႔ ကိုဆံရွည္က ေျပာပါတယ္။ သူ အခုလို ေဒါက္တာတန္းမွာ ခိုလႈံေနရမွန္း သိမယ္ဆိုရင္ ယူက်ံဳးမရျဖစ္ၾက မွာလုိ႔ ကိုဆံရွည္က ေလးေလးကန္ကန္ ေျပာျပတယ္။
ေဒါက္တာတန္းမွာေနဖို႔ မေျပာနဲ႔ အနားျဖတ္သြားရမွာေတာင္ ရွက္ဖူးတယ္လို႔ ကိုဆံရွည္က ဆုိပါတယ္။ အခုေတာ့ ဘိန္းျဖဴစဲြေနတဲ့ ကိုဆံရွည္၊ အဝတ္တစ္စံုကုိ မေလွ်ာ္ဘဲ ေန႔တုိင္းဝတ္လို႔ ညစ္ပတ္ေပလူးေနတဲ့ ရုပ္ရည္နဲ႔ ကိုဆံရွည္က ေဒါက္တာတန္းမွာ ေနထိုင္သူ ျဖစ္ေနပါတယ္။
“သႀကၤန္တုန္းက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ထမင္းေကြၽးလုိ႔ သြားစားတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ စုတ္ျပတ္ေနတာပဲ၊ သူမ်ားေတြက ေရပက္ၿပီး ေပ်ာ္ေန၊ ကေနၾကတာ” လုိ႔ ကိုဆံရွည္က ဆိုတယ္။
အဲဒီျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ဘိန္းျဖဴသံုးစဲြမႈကုိ ႀကဳိးစားၿပီး ျဖတ္ဖို႔ သူ စီစဥ္ေနတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။
“ကြၽန္ေတာ္ထိုင္ၾကည့္ရင္း ေတာ္ၿပီ၊ မလုပ္ေတာ့ဘူး၊ ျဖတ္ေတာ့မယ္လို႔ ေတြးမိတယ္။ ဝမ္းနည္းမိတယ္ … ဒီလိုဘဝမ်ိဳးက ဘယ္လိုမွ မေနအပ္ေတာ့ဘူး” လို႔ ကိုဆံရွည္က ေျပာလုိက္ပါတယ္။ ။