ေဇာ္သစ္ ● နင္လားဟဲ့အမွန္တရား
(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၄၊ ၂၀၁၆
(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၄၊ ၂၀၁၆
အမွန္တရားတဲ့…
လူေျပာလည္းမ်ားသလုိ၊ လူႀကိဳက္လည္းမ်ားပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဒီေျမ၊ ဒီေရ၊ ဒီေနရာမွာေနၿပီး အမွန္တရားဆုိတဲ့ အသံကုိ ေျခာက္ကပ္ကပ္ၾကားလုိက္ရရင္ ေသၿပီးသားလူရဲ႕အမည္ကုိ ေအာ္ေခၚ သလုိ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္က ထင္ေနမိတယ္။ ေႂကြသြားတဲ့ ပန္းကေလးတပြင့္ကုိ ရုိးတံေပၚ ျပန္တင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားခုိင္းသလုိလည္း မခ်ိတင္ကဲျဖစ္ရတယ္။
အမွန္တရားဆုိတာ…
တခါတရံမွာ စကၠဴတရြက္ကုိ သူ႔ဖက္ကုိယ့္ဖက္ ဆြဲလုၾကသလုိလုၾကရင္း၊ တပုိင္းစီ ျပတ္ ပါသြားတာမ်ဳိးလည္း က်ေနာ္ႀကံဳခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီအခါ အမွန္တရားဟာ ဘယ္သူ႔ဘက္မွာမွ အျပည့္အဝမရွိေတာ့ပဲ တဖက္စီမွာ တဝက္စီ၊ ဒါမွမဟုတ္ တပုိင္းစီရွိေနတတ္ၾကတယ္။ ဒါကုိ က်ေနာ္က တဝက္တပ်က္အမွန္တရားလုိ႔ ေခၚခ်င္တယ္။ ဘုိလုိဆုိ SEMI-TRUTHလုိ႔ ေျပာရ မလား။
××× ××××××
တခါတုန္းကေပါ့ဗ်ာ…
ေျမကြက္တကြက္ကုိ ေျမရွင္က ေငြရွင္တေယာက္စီမွာ ေပါင္တယ္။ ေျမကြက္က အိမ္ ေဆာက္မထားသလုိ၊ ဝန္းၿခံလည္း ခတ္မထားဘူး။ ေျမခ်ည္းပဲ။ အကြက္လြတ္ဆုိပါေတာ့။ ဒါေပမဲ့ ဂရံအျပည့္အစုံေတာ့ ပါတယ္။ စာရြက္စာတမ္းလည္း မွန္ကန္တယ္။ ေငြရွင္ကလည္း ေျမကြက္ကုိ ႀကိဳက္တယ္။ ေျမရွင္ကလည္း ခ်ေပးမယ့္ေငြနဲ႔သူေပးရမယ့္အတုိးႏႈန္းကုိ သေဘာတူတယ္။ အလုပ္ ျဖစ္ေရာ။
တလကုိ ၆% ႏႈန္းအတုိးနဲ႔၊ လစဥ္မွန္မွန္ေပး၊ ေျခာက္လအတြင္းေရြး။ ေျမရွင္ဆုိသူက လက္မွတ္ထုိးေပးတယ္။ ေျမရွင္နာမည္မွတ္ပုံတင္ေတြကုိ လူနဲ႔တုိက္စစ္။ အေရာင္းအဝယ္စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္။ ေျမရွင္က လက္မွတ္ထုိးယုံမက လက္ေဗြပါႏွိပ္ေပး။ ဒီလုိနဲ႔…
ေျခာက္လေလာက္ေတာ့ အတုိးမွန္မွန္သတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အတုိးမွန္မွန္သတ္တဲ့ၾကားက အရင္းျပန္ မဆပ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ အေပါင္သက္တမ္းကုိ အိတ္စတမ္းရွင္းတုိးရေတာ့တာေပါ့။ ေနာက္ထပ္ ေျခာက္လ၊ ေငြရွင္က တုိးေပးတယ္။ ေငြရွင္ေျပာတာကလည္း ရွင္းပါတယ္။
“ငါတုိ႔က ပင္စင္စားေတြ၊ ဘာစီးပြားေရးမွမလုပ္တတ္ဘူး၊ လုပ္ရမယ့္အရြယ္လည္းမဟုတ္ ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ရွိတဲ့ေငြေလးကုိ ရင္းၿပီး စား၊ ဝတ္၊ ေနေရးကုိ ေျဖရွင္းရတာ။ နင္တုိ႔ ေျမလည္း ငါတုိ႔က မလုိခ်င္ဘူး။ ဒီေတာ့ အတုိးမွန္ရင္ၿပီးတာပဲ။ တသက္လုံးပဲ ထားထား။”တဲ့။
××× ××××××
ဒီလုိနဲ႔ ဒုတိယအႀကိမ္ အေပါင္သက္တမ္းအတြင္းမွာ ျပႆနာက ေပၚပါေလေရာ။ ၿမီစား တုိ႔ရဲ႕ထုံးစံအတုိင္း အရင္းမဆပ္ႏုိင္တဲ့အျပင္ အတုိးပါမသတ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ ၿမီရွင္က ေျပာ။ ၿမီစားက မေျခမငံဆက္ဆံ။ တုိင္ခ်င္ရာ တုိင္ေတြ၊ ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္ေရာ။
ၿမီရွင္ကလည္း ေငြဆုံးမယ့္အတူမထူးဘူးဆုိၿပီး ေျမကုိယူဖုိ႔ႀကိဳးစားပါေတာ့တယ္။ ျဖစ္ ခ်င္ေတာ့ ေျမရွင္က ေငြရွင္ကုိျပခဲ့တဲ့ေျမဟာ သူ႔အပုိင္မဟုတ္ဘဲ၊ သူမ်ားေျမ ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ အဆုိးဆုံးကေတာ့ ေျမရွင္မစန္းဆုိၿပီး လက္မွတ္ထုိး၊ တရားရုံးက်မ္းက်ိန္ျပဳလုပ္ခဲ့သူဟာ မစန္း ကုိယ္တုိင္မဟုတ္ဘဲ၊ မစန္းနဲ႔ရုပ္ခ်င္းဆင္တဲ့ မစန္းရဲ႕ညီမ မသန္းတဲ့။ ကဲ… ဒီျပႆနာက ပြဲစား က်ပ္ခၽြတ္ ေမာင္ေဇာ္သစ္ ေခါင္းေပၚက်ကေရာ။
ေငြရွင္က က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ။ ေျမရွင္က မန္းၿမိဳ႕ႀကီးအနီးက ရြာေလးတရြာက။ က်ေနာ္နဲ႔ ေမာင္ႏွမလုိေနတဲ့ ရြာခံပြဲစားေကာင္မေလးတေယာက္ စပ္ေပးလုိ႔ ဒီကိစၥလုပ္ျဖစ္ခဲ့တာ။
“ဟဲ့ မိနက္ ငါက မစန္းေတြ၊ မသန္းေတြ သိတာမဟုတ္ဘူး၊ နင္က ရြာခံ၊ နင္က ဒီမိန္းမႀကီး မစန္းအစစ္ဟုတ္မဟုတ္ နင္မသိဘူးလား”ဆုိေတာ့ မိနက္က ျပန္ေျဖတယ္။ “သိသားပဲ”တဲ့။
“ဟဲ့…ဒါဆုိ၊ နင္ဘာလုိ႔ မစန္းမဟုတ္ပဲနဲ႔မစန္းဆုိၿပီး လက္မွတ္ထုိးတာ ဘာလုိ႔မေျပာတာ လဲ”
“အုိ… ဒီလုိ ျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႔ က်ဳပ္လည္း ဘယ္ထင္မလဲ”
ကဲ… ျပတ္သားလုိက္တဲ့ အေျဖ။ ဒီတုိင္းေတာ့ က်ေနာ္က ဘယ္ေနလိမ့္။ သူ႔ေငြ ျပန္ရ ရင္ရ၊ မရရင္ က်ေနာ္တာဝန္ယူလုပ္ထားတဲ့ကိစၥအတြက္ နာမည္ေတာ့ အပ်က္မခံႏုိင္ဘူး။ ကုိယ္စုိက္ ေလ်ာ္ရမွာပဲ။ ေငြအေမာင့္ကလည္း ကုိယ္တာဝန္ယူလုိ႔ရတဲ့ အတုိင္းအတာ ဆယ္ဂဏန္းေလာက္ ပဲဟာ ျပႆနာမရွိပါဘူး။ တခုေတာ့ ရွိတယ္။ ျပန္ရေအာင္ေတာ့ နည္းလမ္းေပါင္းစုံနဲ႔ ႀကိဳးစား ရဦးမယ္။ မရေတာ့မွ ေလွာ္တာေပါ့။
ေနာက္ေတာ့ သူတုိ႔ကုိ ရဲစခန္းမွာ အမႈဖြင့္လုိက္တယ္။ အဲ… မွားလုိ႔။ အမႈဖြင့္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္လုိက္တယ္။ ေျမလိမ္လည္ေရာင္းဝယ္မႈ၊ လက္မွတ္အတုထုိးမႈ၊ လိမ္လည္က်မ္းက်ိမ္မႈ ပုဒ္မေတြက မ်ားမွ မ်ား။ ဟား… ဟား… ဟားးးးး (ဗုိလ္ေအာင္ဒင္လုိ ရယ္သည္)။
ေၾကာင္ၾကာၾကာ ေရမငုပ္ပါဘု
ေစာင္ပါတာ ေဖအုပ္ပါလုိ႔
အေသတုပ္တဲ့ ဂ်ပုိး
အေသဆုိး…လုိ႔ေတာင္ စာေျပာင္ေလးစပ္မိေသးေတာ့။ ပေယာဂမွန္ေတာ့ တုန္ဆင္းလာ တာပဲ။
“ကုိေဇာ္သစ္ေရ…၊ အိမ္မွာ ဘယ္ခ်ိန္ေလာက္ရွိမလဲရွင္။ ပုိက္ဆံေပးၿပီး ေျမကြက္ေလး လာေရြးခ်င္လုိ႔ပါ”
တပတ္ေလာက္ရွိေတာ့ ဖုန္းဆက္ေတာ့တာပဲ။ သူတုိ႔ ဖုန္းခ်သြားေတာ့မ်ားဆုိ က်ေနာ့္မွာ ေပ်ာ္လြန္းလုိ႔ဆမ္းေဆာင္းဟန္းဆက္ကေလးကုိ ‘မႊ… မႊ… မႊ’ နဲ႔ နမ္းလုိက္ရတာအေမာ။ ဘယ္ႏွစ္ ႀကိမ္မွန္းေတာင္မသိဘူး။
မေပ်ာ္ခံႏုိင္မလားဗ်ာ။ ေငြထက္ နာမည္ကုိ အဓိကထားလုိ႔သာ။ ေငြဆယ္ဂဏန္းဆုိတာ ရွာလုိ႔လြယ္မွတ္လုိ႔။ ကုိယ္လုပ္တဲ့အလုပ္တခုကုိ အဆုံးထိတာဝန္ယူရမယ္ဆုိတဲ့အသိဟာ က်ေနာ့္ အမွန္တရားပဲ။ ပါးစပ္ကေလးတေပါက္ရင္းၿပီး လြယ္လြယ္ရတဲ့ပြဲစားခ သိန္းဂဏန္းဟာ တာဝန္ ယူမႈမပါရင္ ေပးရတာ ဘယ္တန္မလဲ။
တကယ္ေတာ့… ဒါ…
က်ေနာ့္အမွန္တရားသက္သက္ပါ။ ေျမရွင္နဲ႔မဆုိင္ဘူး။ ေျမရွင္မွာလည္း သူ႔ရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ အမွန္တရားက ရွိၿပီးသား။
××× ××××××
ေျမရွင္ရဲ႕အမွန္တရားက…
ေငြသိန္းႏွစ္ဆယ္ကုိ ၆% အတုိးနဲ႔၊ တစ္လကုိ တစ္သိန္းႏွစ္ေသာင္း။ တစ္ႏွစ္အတြက္ ဆယ့္ေလးသိန္း ေလးေသာင္း။ အတုိးအရင္းေပါင္းရင္ သုံးဆယ့္ေလးသိန္းေလးေသာင္းနဲ႔ သိန္း သုံးရာေလာက္တန္တဲ့ သူ႔ေျမကုိ ျပန္ေရြးလုိက္ရတယ္။
မေရြးလုိ႔လည္းမရဘူးေလ။ သူလုပ္တာက လိမ္လည္မႈ။ လက္မွတ္အတုထုိးမႈ။ လိမ္လည္ က်မ္းက်ိမ္ဆုိမႈ။ လိမ္လည္မႈက အာမခံရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ကအမႈႏွစ္ခုကေတာ့ လုံးဝ အာမခံ မရဘူး။ ေငြရွင္က အေရာင္းအဝယ္စာခ်ဳပ္နဲ႔ အေရာင္းအဝယ္လုိ႔ တုိင္တယ္။ ေျမရွင္ရဲ႕အမွန္တရား က ဒါဟာ အေပါင္ျပႆနာ။
ေရာင္းတာလား၊ ေပါင္တာလားဆုိတဲ့ အမွန္တရားက တရားရုံးေရာက္ အမႈရင္ဆုိင္ၾကမွ ေပၚလာမယ့္အမွန္တရား။ လက္ေတြ႔ကေတာ့ ရာဇဝတ္မႈေျမာက္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းဖမ္းခ်ဳပ္ ခံရမယ့္ကိစၥ။ အာမခံလည္း မရဘူး။ (၄၀၆)ဆုိလား။ (၄၀၇)ဆုိလား။
ေျမရွင္ဘက္က အမွန္တရားက မွန္ပင္မွန္ေသာ္ျငား၊ ေငြရွင္ရဲ႕အမွန္တရားေလာက္ အား မေကာင္းဘူး။ အေပါင္ဆုိတာ ရုံးေရာက္တဲ့အခါ ေပၚသြားဦးေတာင္၊ ေငြရွင္က ေငြဆုံးရုံအျပင္ ဘာ မွမရွိဘူး။ (ဒါကလည္း က်ေနာ္က စုိက္ေလ်ာ္ပါ့မယ္ အာမခံထားေတာ့ သူ႔ဘက္က အသာခ်ည္းပဲ) ေျမရွင္ကေတာ့ အေပါင္ကိစၥေပၚသြားေတာင္ လက္မွတ္အတုကိစၥ၊ တရားရုံးက်မ္းက်ိမ္ကိစၥနဲ႔တင္ အနည္းေလး ေလးငါးႏွစ္ပဲ။
ဒီေတာ့ ေျမရွင္ ဘယ္လာက္မွန္မွန္။ သူ႔အမွန္တရားက အားေပ်ာ့တယ္။ သိန္းရာခ်ီတန္တဲ့ ေျမကုိႏွစ္ဆယ္နဲ႔ ေပါင္တယ္။ တစ္လတစ္သိန္းေက်ာ္ အတုိးထမ္းရတယ္။ ေနာက္ဆုံး မေျဖ ရွင္းႏုိင္တဲ့အခါ စင္းခံဖုိ႔ ႀကိဳးစားရရွာတယ္။ ဒါနဲ႔လည္း မၿပီးဘူး။ ပုဒ္မအႀကီးႀကီးေတြေအာက္ နား မလည္ပါးမလည္ ျပားျပားေမွာက္ရျပန္ေသးတယ္။ ေအာ္… တကယ္ေတာ့ ဆင္းရဲသား နင္းျပား ေတြရဲ႕ဘဝဟာ သနားစရာပါ။
အမွန္က က်ေနာ္က သနားစရာျဖစ္ေအာင္ေရးၿပီး သနားစရာပါလုိ႔ မွတ္ခ်က္ခ်လုိက္လုိ႔ ခင္ဗ်ားက သနားသြားတာ။ အဲဒါ အမွန္တရားမဟုတ္ေသးဘူး။ အမွန္တရားက သူ႔ဘက္မွာတင္ ရွိတာမွ မဟုတ္တာ။
ေငြရွင္ဘက္မွာလည္း အမွန္တရားရွိတယ္…
××× ××××××
“မသနားႏုိင္ေပါင္ေတာ္…၊ ဘယ္ႏွယ့္…နင့္ကုိလည္း ငါမသနားႏုိင္ဘူး။ ငါ့ေငြကုိ လိမ္ယူတဲ့ ဟုိေကာင္မေတြကုိလည္း ငါမသနားႏုိင္ဘူးေဇာ္သစ္ရဲ႕။ ငါတုိ႔မွာ အုိႀကီးအုိမအရြယ္ ဘာမွ လုပ္ကုိင္ လည္း မစားတတ္။ လုပ္လုိ႔လည္းမရ။ အစုိးရ ပင္စင္လစာဆုိတာကလည္း ေရဖုိး၊ မီးဖုိးမွ အႏုိင္ႏုိင္။ ဒီအိမ္နဲ႔ ဒီေငြေလးစုမိတာေတာင္ နင့္အဘ ရာထူးရွိတုန္းက အႀကံအဖန္ေကာင္းလုိ႔ဟဲ့။ နင္သိတဲ့ အတုိင္းပဲ။ အဂတိလုိက္စားတယ္၊ လာဘ္ယူတယ္ဆုိတာ ေတာ္ရုံသတၱိနဲ႔မ်ား လုပ္ရတယ္ မွတ္ ေနလား။ အမ်ားျပည္သူရဲ႕ေခၽြးႏွဲစာကုိ ငရဲမေၾကာက္၊ ဘာမၾကာက္ ယူရတာဟဲ့။”
××× ××××××
“အလုိေတာ္….၊ ဗုဒၶဘာသာဝင္ပါဆုိ ဒါေတြ မသိပဲေနမလား။ ဒါေတြ သိရက္နဲ႔ယူရတာ။ မယူရင္ ငါတုိ႔ဒီအခ်ိန္ လမ္းေဘးေရာက္ေနတာၾကာေပါ့။ ငရဲဆုိတာ မျမင္ႏုိင္တဲ့၊ လက္ေတြ႔မဟုတ္ တဲ့အရာမုိ႔ မေၾကာက္ဘူးပဲထား။ ကုိယ္လာဘ္ယူတာ အထက္ကသိသြားရင္၊ အတုိင္ခံရရင္ ရာထူး ျပဳတ္တဲ့အျပင္၊ ေထာင္ပါက်ဦးမွာ။ ဘဝတေလွ်ာက္လုံးလည္း နာမည္ပ်က္ၿပီး အဖတ္ဆယ္ရမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဒီလုိစြန္႔စားမႈေတြၾကားက ကုိယ္တြက္က်န္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ရတာ နည္းတဲ့အရည္ အခ်င္းလားဟဲ့”
××× ××××××
“ဒီလုိအႏၱရာယ္ေတြနဲ႔ ရင္းၿပီးရွာခဲ့ရတဲ့ငါတုိ႔ေငြကုိ လုံးဝအဆုံးမခံႏုိင္ဘူးေဟ့။ ဒီမွာ စက တည္းက ငါေပးမယ့္ေငြနဲ႔ ငါေတာင္းတဲ့အတုိးတြက္ကုိ သူတုိ႔ေက်နပ္လုိ႔ ေခ်းတာေလ။ ကုိယ့္ဝင္ေငြ နဲ႔ကုိယ္ ခ်ိန္မွေပါ့။ ဘယ္ေလာက္ရင္းရင္ ဘယ္ေလာက္ျမတ္မယ္ဆုိတာ။ ငါ့အတုိးဖုိးကုိ ထမ္းႏုိင္ လား။ မထမ္းႏုိင္လားစဥ္းစားၾကေလ။ မင္းမွာသစၥာ၊ လူမွာကတိတဲ့။ စေပါင္ကတည္းက သေဘာ တူညီခ်က္အတုိင္းမလုပ္ႏုိင္ရင္ ဒါ… လိမ္တာပဲ။ အမေလး…အရပ္ကတုိ႔ေရ…
ကၽြန္မတုိ႔မွာ အႏၱရာယ္ေတြနဲ႔ရင္းၿပီးရွာထားခဲ့ရတဲ့ေခၽြးႏွဲစာေလးနဲ႔ မျဖစ္ညစ္က်ယ္ ရပ္ တည္ေနရတာပါေတာ့။ ကုိယ္ျပဳခဲ့တဲ့ အကုသုိလ္ေတြအတြက္ စားဖုိ႔ေလးအျပင္ လွဴဖုိ႔တန္းဖုိ႔ေလး ရမလားလုိ႔ ေငြတုိးေပးမိပါတယ္။ ဒုကၡေတာ့ ေရာက္ပါၿပီေတာ့”
××× ××××××
“ေအးနင္က မငိုေစခ်င္ရင္ ငါမငိုေတာ့ပါဘူး ေဇာ္သစ္ရယ္။ ငါ့ေငြေလး မဆုံးေအာင္ေတာ့ နင္တာဝန္ယူပါ။ ငါ့မွာ သားအတြက္ ဖုန္းဆုိင္ေထာင္ေပးရတာနဲ႔။ သမီးအငယ္မကုိ ရတနာပုံေစ်းမွာ အထည္ဆုိင္ဖြင့္ေပးရတာနဲ႔ဆုိေတာ့ အခုတေလာ အေတာ့္ကုိေငြၾကပ္ေနပါတယ္ဟယ္။ ငါ့ကုိ သနားပါေနာ္။ ဒီၾကားထဲ ဟုိမသာႀကီးကလည္း ပင္စင္ယူၿပီး အိမ္မွာ တရားေလးဘာေလး အား ထုတ္လုိ႔ ဘာဝနာပြားမယ္မရွိဘူး။ ညေနဆုိ ေဂါက္ကေလးက ေျပးေျပးရုိက္ခ်င္ေတာ့ ငါ့မွာ တေန႔သုံးေသာင္းေလာက္က အလကားေနအလကား သူ႔ကုိေပးေနရေသးတယ္။ ဒီေငြသာ ျပန္ မရရင္ ငါ ဘဝပါပ်က္မွာ။ မွာထားတဲ့ စိန္တဆင္စာအတြက္ ေငြအေၾကေခ်ရမယ့္ရက္ကလည္း နီးလာၿပီ။ ဒီေငြသာမရလုိ႔မေခ်ႏုိင္ရင္ အရွက္ပါကြဲဦးမွာ။ မွန္ရာကုိ သစၥာဆုိပါတယ္ေတာ္။ တပည့္ ေတာ္မ ဒီရက္ပုိင္း ေငြအေတာ္ၾကပ္ပါတယ္။ ဤမွန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ အတိုးခ်ထားတဲ့ ေငြေလး အရင္းေရာအညႊန္႔ပါ အျမန္ဆုံးျပန္ရပါေစရဲ႕။ နတ္ေကာင္း၊ နတ္ျမတ္မ်ားကလည္း ဒီအမ်ဳိး ေကာင္းသား ကေဇာ္သစ္ကုိ မစၾကပါ။ ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါ။ လူနဲ႔ေျပာ ေခ်ာ…။ လူနဲ႔ၿပိဳင္ႏုိင္.. …..”
ဘလာ…. ဘလာ…. ဘလာ…. စသျဖင့္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒါ သူ႔အမွန္တရားပဲ။ သူ႔အမွန္တရားက ဘယ္ေလာက္ထိမွန္လဲဆုိရင္ သစၥာေတာင္ စူးတယ္ဆုိရမလား။ ဟား… ဟား…ဟား (သန္းႏြဲ႔ေလး လုိ ရယ္သည္)။ ေငြေတြျပန္ရသဗ်။ ေက်ာက္တုံးေရည ႇစ္တာကမွ ထြက္ခ်င္ထြက္ဦးမယ္။ ေငြနဲ႔ပတ္ သက္လာရင္ အဆီေရာ၊ အသားေရာခမ္းတဲ့အျပင္၊ အရုိးထိေအာင္မြဲတဲ့ ေတာင္သူကေလး မစန္း ဟာ ေငြသိန္းႏွစ္ဆယ္ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ရွာၿပီး ေရြးလုိက္ရရွာတယ္။
တႏွစ္တႏွစ္ သမီးေလးေက်ာင္းစရိတ္၊ အိမ္စေပၚ၊ စားဝတ္ေနေရးေတြနဲ႔ ႏွစ္ကူးတုိင္း ေမာရတဲ့ ႏွစ္သစ္ကူးအမြန္းရွင္ ေမာင္ေဇာ္သစ္ကလည္း လူခ်မ္းသာသစၥာရွင္မႀကီးအတြက္ လွ်ာ ထြက္မတတ္ ႀကိဳးစားရျပန္ေရာ။
အမွန္တရားဆုိတာ…
က်ေနာ္တုိ႔သုံးဦးလက္ထဲမွာ တပုိင္းစီဆုပ္ယူထားလုိက္တဲ့ အေပါင္လက္မွတ္လုိပဲ။ ကံ ၾကမၼာကုိ ေရြးႏုတ္ခ်ိန္တန္မွ ဆက္စပ္ၿပီး ေရြးႏုတ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္ေျပာတာ။ တခါတရံမွာ အခုလုိမ်ဳိး တဝက္တပ်က္သာမွန္တဲ့ အမွန္ တရားေတြနဲ႔လည္း လူေတြဟာ တဦးနဲ႔တဦး သဲႀကီးမဲႀကီး တုိက္တတ္ျပန္ေသးတယ္။
တကယ္ဆုိ ဒီျပႆနာမွာ သူ႔ေငြဆုံးမွာေၾကာက္တဲ့ ေငြရွင္လည္းမမွားဘူး။ ေငြကုိ ျပန္ မဆပ္ႏုိင္လုိ႔ စင္းခံဖုိ႔ႀကိဳးစားတဲ့ေျမရွင္လည္း မမွားဘူး။ ကုိယ္လုပ္တဲ့အလုပ္အေပၚ တာဝန္အျပည့္ အဝယူေပးတဲ့ က်ေနာ္လည္း မမွားဘူး။
အစြယ္လုိသူ၊ ျမားမွန္သူ၊ ေလးပစ္သူ။ ဒီသုံးေယာက္ထဲက တေယာက္မွ မမွားဘူးဆုိရင္ မွားတဲ့သူက…
××× ××××××
“ဘယ္ႏွယ့္ကြယ္… မင့္ႏွယ္..မဆီမဆုိင္ မင္းဧကရာဇ္ကုိ အျပစ္တင္ခ်င္ရတာတုန္း…” လုိ႔ အေျပာတင္စစ္ၿပီး အျပစ္တင္မေစာၾကပါနဲ႔အဘတုိ႔ရယ္။ တကယ္ဆုိ ျပည္သူေတြကုိ ဆင္းရဲတြင္း ထဲ အသြားေစခုိင္းသူဟာ အရင္းစစ္ေတာ့၊ အျမစ္မျမင္ရပဲ ရမ္းတုတ္သလုိ မင္းဧကရာဇ္ပါခင္ဗ်။
ေရႊႏွင့္ႏႈိင္းအပ္ ေရႊျပည္ျမတ္ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးဟာ အကယ္တန္တု မထြက္သဟာ မရွိပါဘူးခင္ဗ်။ ေရႊ၊ ေရနံ၊ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔၊ ေက်ာက္စိမ္း၊ ပတၱျမားမွ အစျပဳၿပီးသကာလ။ ေရႊ တြင္း၊ ေငြတြင္း၊ ပယင္း၊ ဒုတၳာအျပင္ အင္တာေနရွင္နယ္အႀကိဳက္ ကၽြန္းေရႊဝါမ်ားပါ ထြက္လုိက္ ေသး။ ေဆးဖက္ဝင္အပင္၊ ဂမုန္း၊ သစ္ခြ၊ တရုတ္ႀကိဳက္အရုိး၊ သစ္မလန္းေတြလည္း ထြက္သဗ်။
ဒါ့ေၾကာင့္လည္း စိန္႔တုိင္းမဟာက ေဆြမ်ဳိးေပါက္ေဖာ္မ်ားဟာ ျမန္မာဆုိရင္ လက္မလႊတ္ ခ်င္တဲ့အျပင္၊ ရင္ဝယ္သားကဲ့သုိ႔ျဖစ္ႏုိင္ရင္ သူ႔ႏုိင္ငံထဲေတာင္ အလကားဆြဲသြင္းခ်င္ေအာင္ ခင္မင ေမတၱာ ႀကီးမားရွာတာေပါ့။ ဒီလုိစိတ္ရင္းေကာင္းတဲ့အိမ္နီးခ်င္း ႏုိင္ငံႀကီးလည္းရွိ၊ မိမိကုိယ္၌က လည္း ႂကြယ္ဝကုန္လုံတဲ့ႏုိင္ငံျဖစ္ေနတာေတာင္ အစုိးရခင္မ်ာ မြဲလုိက္တာ ဝီေခၚလုိ႔။ အစုိးရသာ မြဲတာပါ။ ျပည္သူအမ်ားစုက ကုန္းေကာက္စရာမရွိဘူး။
ကမၻာမွာ ဘာသယံဇာတမွ မထြက္။ ပညာကမတတ္။ စုိက္မရ၊ ပ်ဳိးမရနဲ႔ အမြဲတကာ့ ထိပ္ ေခါင္လုိ႔ထင္ၿပီး ႀကိတ္သနားခဲ့ရတဲ့ႏုိင္ငံေတြထက္ေတာင္ ကုိယ့္ႏုိင္ငံက အမြဲစာရင္းမွာ ေအာက္က် ေနေတာ့ မင္းဧကရာဇ္မွအျပစ္မတင္ ..အေနာ္ ဘယ္သူ႔ကုိ အျပစ္တင္ရပါ့။
မင္းဧကရာဇ္ဆုိေတာ့ ေရွးစကားေပါ့ဗ်ာ။ ေရွးဆုိတာက ၿပီးခဲ့ေသာ အတိတ္ကာလ။ လြန ေလၿပီးေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားလုိ႔ အဓိပၸာယ္ရထင္ပ။ အဲဒီေတာ့ ျပည္သူေတြကုိ ဆင္းရဲတြင္း ေခ်ာက္ကမ္းပါးထဲ သနားမညႇာ အသြားေစခုိင္းခဲ့သူဟာ မင္းဧကရာဇ္မွလြဲ ဘယ္သူရွိလိမ့္မလဲေနာ္။
ျမန္မာျပည္ဟာ ေရႊ ေငြ ရတနာေတြေပါႂကြယ္ဝတဲ့ သူေ႒းႀကီးနဲ႔တူသဗ်။ ဒါေပမဲ့ သူေ႒း ႀကီးကလည္း သူ႔ပုိင္ဆုိင္တဲ့ဥစၥာဓနကုိ သူကုိယ္တုိင္မွပြားမ်ားေအာင္ မခံ့ခြဲႏုိင္တဲ့အျပင္၊ သားသမီး ေတြကုိလည္း ဝလင္ေအာင္မေကၽြးႏုိင္ရွာဘူး။ ျပည္သူေတြဆုိတာ ဖခင္စိတ္မရွိတဲ့ သူေ႒းစုတ္၊ သူေ႒းပဲ့ကုိ အေဖေတာ္ရတဲ့ ဖြတ္ေက်ာျပာစု သူေ႒းရင္ေသြးကေလးေတြ ျဖစ္ရရွာတာေပါ့။
ဆင္းရဲေတာ့ ေငြမရွိ။ ေငြမရွိေတာ့ စီပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ က်န္းမာေရး အေရးေပၚေငြ လုိလာရင္ ေခ်းဖုိ႔၊ ငွားဖုိ႔၊ ေပါင္ဖုိ႔၊ ႏွံဖုိ႔ စဥ္းစားၿပီ။ ဘဏ္ေတြေတာ့ရွိပါ့။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီဘဏ္ေတြဟာ ေရမ်ားရာမုိးရြာသလုိ ပစၥည္းရွိသူကုိသာ အရင္းထုတ္ေပးဖုိ႔ ဖြင့္ထားတာေလ။ ေအာက္ေျခ လူတန္း စား ဆင္းရဲသားေတြ၊ ပုိင္ဆုိင္မႈ ခုိင္ခိုင္မာမာမရွိတဲ့ လူ႔ငမြဲေတြ ဘဏ္ရိပ္ေတာင္ နင္းဖုိ႔မလြယ္ဘူး။
အခုေတာ့ လယ္ေျမေတြကုိ တရားဝင္ဘဏ္အေပါင္ထားလုိ႔ရေအာင္ လုပ္ေပးဆုိလား။ ဒါ ပါးစပ္ဥပေဒ။ စကၠဴဥပေဒပါ။ လယ္တကြက္ကုိ ခင္ဗ်ားဘဏ္သြားေပါင္ၾကည့္။ လြယ္လြယ္ရရင္ ကၽြန္ေတာ့္လည္ပင္း ဓားတင္လုိ႔သာ စင္းလွည့္ေတာ့။ အကပ္အရပ္နဲ႔ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံမရွိ ရင္ ဘဏ္ေခ်းေငြဆုိတာ ေႏြေခါင္ေခါင္လြင္တီးေခါင္မွာ မုိးရြာမယ္ေမွ်ာ္သလုိ ျဖစ္ေနမွာပဲ။ ဘဏ္ ေခ်းေငြ ရေအာင္လုပ္တဲ့နည္းကေတာ့ ရွိပါတယ္။ ခင္ဗ်ားရတဲ့ ေခ်းေငြထဲက သုံးပုံတစ္ပုံေလာက္ကုိ ဆင္စာ၊ ျမင္းစာ၊ ေခြးစာေကၽြးလုိက္ရုံပါပဲ။ ဟဲ… ဟဲ… ဟဲ… (ဦးေက်ာက္လုံးလုိ ရယ္သည္)။
အဲေတာ့ ဒီလုိ ကမၻာ့အမြဲဆုံး သယံဇာတေပါၾကြယ္ဝေသာ ေရႊႏုိင္ငံႀကီးက သာမန္ျပည္သူ ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လုိ ေလးပစ္သမားပြဲစားေတြအတြက္ ေငြရင္းေငြႏွီးလုိေနတဲ့ ဆင္မင္းႀကီး ေတြ အလုိလုိျဖစ္လာကေရာ။ အစြယ္ကားကား အတုိးမ်ားမ်ားမက္သူေတြဟာလည္း ညီႇစုိ႔စုိ႔ဆင္ စြယ္ကုိမွ နားဝယ္ပန္သ၊ အလွဆင္လုိသူ ေရႊေပၚျမတင္ မိဘုရားေခါင္ႀကီးေတြ ျဖစ္လာၾကသေပါ့ ဗ်ာ။ ဟား… ဟား… ဟား… (ေသာႏုတၳဳိရ္လုိ ရယ္သည္)
ဆုိရရင္…
ေအာက္ေျခလူတန္းစား ျပည္သူအမ်ားကုိ ဆင္းရဲတြင္းမဟာၿမိဳင္ ေတာနက္အတြင္း သက္ ဆင္းေအာင္ အသြားေစခုိင္းသူ အာဏာရွင္မင္းဧကရာဇ္သာလွ်င္ အျပစ္ေဟာင္း၊ အျပစ္သစ္ အားလုံးကုိဆက္ခံသင့္တယ္။ ဒါ…
က်ေနာ့္အမွန္တရားပါပဲ….
ေဇာ္သစ္