ေမာင္လူေရး - အခြင့္အေရးႏွင့္ ခ်ဳပ္ကိုင္မႈ
(မိုးမခ) ဇူလိုင္ ၈၊ ၂၀၁၆
အခြင့္အေရးအေၾကာင္း ခနခနၾကားေန ျမင္ေနရေတာ့ ခ်ဳပ္ကိုင္မႈအေၾကာင္းပါ မၾကာမၾကာ စဥ္းစားမိသည္။
ခ်ဳပ္ကိုင္မႈအေၾကာင္း သီးသန္႔မေျပာျဖစ္ေပမင့္ အခြင့္အေရးစကားက သူ႔ေၾကာင့္ ေျပာေနရရာ သူမပါလို႔ မျဖစ္ေတာ့ေပ။
အခြင့္အေရးေျပာတုန္းက ကိုယ္က ေတာင္းသူဘက္မွာ ရွိတာမ်ားၿပီး ခ်ဳပ္ကိုင္မႈအေၾကာင္းစဥ္းစားေတာ
့ ကိုယ္က ေတာင္းသူဘက္မွာသာ တဖက္သတ္ေနလို႔မရေတာ့ဘဲ ေပးသူဘက္မွာပါ ရွိေနတာကို သတိျပဳမိသည္။ တနည္းအားျဖင့္ ကိုယ္ကလည္း ခ်ဳပ္ကိုင္သူတဖန္ ျဖစ္ေနျပန္သည္။
ထိုအခ်ိန္မွစၿပီး အခြင့္အေရးအေၾကာင္း ကိုယ္ကေျပာမိလွ်င္ ကိုယ့္ရဲ႕ခ်ဳပ္ကိုင္ထားမႈကို တပါတည္း စဥ္းစားမိသလို အခြင့္အေရးစကား ၾကားရျပန္လွ်င္လည္း ေျပာသူ၏ ခ်ဳပ္ကိုင္မႈကို လက္လွမ္းမီသေလာက္ စဥ္းစားေလ့ရွိလာသည္။
ခ်ဳပ္ကိုင္မႈကို ထိမ္းခ်ဳပ္မႈ ထိမ္းသိမ္းမႈ ယဥ္ေက်းမႈဟု နည္းနည္းခ်င္း ေရႊ႕ၾကည့္လိုက္လွ်င္ ဥပေဒေတြ စည္းကမ္းေတြ နည္းလမ္းေတြ ထုံးတမ္းေတြ စံႏႈံးေတြကို ေတြ႕ရမည္။ ယင္းတို႔သည္ ကိုယ့္ကို ခ်မွတ္ထားသည္မ်ားႏွင့္ ကိုယ္က ခ်မွတ္ထားသည္မ်ားျဖစ္ၾကရာ ကိုယ္ရေသာ/ မရေသာအခြင့္အေရးႏွင့္ ကိုယ္ေပးေသာ/ မေပးေသာအခြင့္အေရးမ်ားဟု ျမင္ရသည္။
ထိုအခါ ကိုယ္မရေသာအခြင့္အေရးထက္ ကိုယ္မေပးေသာအခြင့္အေရးက ကိုယ္ႏွင့္ ပို၍ ဆက္စပ္သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ကိုယ့္၌ တိုက္႐ိုက္ တာဝန္ရွိသည္ဟု ခံစားမိသည္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က အခြင့္အေရး ေမာင္ပိုင္စီးသူျဖစ္သျဖင့္ ကိုယ့္အခြင့္အေရးလည္း ခ်ိဳးေဖာက္ခံရေလသလားဟု ဆက္စပ္ၾကည့္လို႔ ရလာသည္။
အထက္ပါ အဆိုမ်ားကို ဘာသာေရးနယ္ပယ္ျဖင့္ ပမာေဆာင္ၾကည့္ခ်င္သည္။
ယေန႔ထိပင္ ဘာသာေရးသည္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို အလႊမ္းမိုးႏိုင္ဆုံးအရာ ျဖစ္ေနေသးသည္။ သို႔အတြက္ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းကို ေခါင္းေဆာင္သူအျဖစ္ ေနရာရေနတုန္းပင္။ ယင္းတို႔၏ေျပာဆိုခ်က္မ်ားသည္ ထုံးတမ္းအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ဥပေဒအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ လမ္းၫႊန္ခ်က္အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ မျဖစ္မေနလိုက္နာရမည့္အစီအစဥ္အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ထိန္းသိမ္းရမည့္အေမြအျဖစ္လည္းေကာင္း တည္ရွိေနသည္။
လႊမ္းမိုးမႈမ်ားစြာထဲက အေျခခံအက်ဆုံး လႊမ္းမိုးမႈတခုမွာ လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းျဖစ္သည္။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ဆက္လက္တည္ရွိေရး၏ အေျခခံအက်ဆုံးအခ်က္မွာလည္း လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းပင္။ အေၾကာင္းမွာ လက္ထပ္ထိမ္းျမားမႈသည္ မ်ိဳးဆက္ပြားမႈျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ လတ္တေလာအေျခအေနအရ လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းတမ်ိဳးတည္းက မ်ိဳးဆက္ပြားမႈကို လုပ္ေဆာင္ေနရာ လက္ထပ္ထိမ္းျမားမႈကို ဘာသာေရးေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳး ခ်ယ္လွယ္ ခ်ဳပ္ကိုင္ လႊမ္းမိုးဖို႔ က်ိဳးစားၾကသည္။ ကိုယ့္ဘာသာ၏စံႏွင့္လက္ထပ္မွ ေမြးသည့္ကေလး ကိုယ့္ဘာသာဝင္ျဖစ္မည္ကိုး။ ကေလးေတြ ကိုယ့္ဘာသာဝင္ျဖစ္မွ ကိုယ့္ဘာသာကို တနည္းအားျဖင့္ ကိုယ့္ကို ဝန္ထမ္းမည့္သူေတြ ေပၚလာမွာကိုး။ ဒါေၾကာင့္ လူသားေတြ၏လက္ထပ္မႈကို ဘာသာေရးေတြက၊ တနည္း ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြက အတင္းလက္ထပ္ေနသည္ဟု ဆိုရမည္။
အရင္ဆုံး ေပၚခဲ့ေသာ ဟိႏၵဴဘာသာသည္ လက္ထပ္ထိမ္းျမားမႈအေပၚ ဘယ္တုန္းကစ၍ ဘယ္မွ် အတိုင္းအတာထိလႊမ္းမိုးခဲ့သလဲ။
ထို႔ေနာက္ ေပၚခဲ့ေသာ ဗုဒၶဘာသာသည္ ဘာသာတရားေပၚၿပီး ဘယ္ေလာက္အၾကာမွာ လက္ထပ္ထိမ္းျမားမႈကို ဘယ္ေလာက္ လႊမ္းမိုးခဲ့ၿပီလဲ။
အဲဒီေနာက္ ေပၚခဲ့ေသာ ခရစ္ယန္ဘာသာသည္ လက္ထပ္ထိမ္းျမားမႈအေပၚ ဘယ္ႏွစ္က စတင္၍ ဘယ္လိုဘယ္ပုံ ဘယ္၍ဘယ္မွ် လႊမ္းမိုးခဲ့သည္လဲ။
အဲဒီေနာက္ ေပၚခဲ့ေသာ အစၥလာမ္ဘာသာသည္ လက္ထပ္ထိမ္းျမားမႈအေပၚ ဘယ္တုန္းကစ၍ ဘယ္လိုပုံျဖင့္ ဘယ္မွ်ေလာက္ လႊမ္းမိုးခဲ့သလဲ။
ဘာသာတရားမေရာက္ခင္ မေပၚခင္က ရွိႏွင့္ၿပီးေသာ လက္ထပ္ထိမ္းျမားမႈမ်ားကို ဘာသာတရားေတြက မည္သို႔ မည္ပုံ လႊမ္းငုံ ေခ်ဖ်က္ခဲ့ၾကသည္လဲ။
ဒါက နမူနာ တခုပင္ ရွိပါေသးသည္။ လူသားေတြ၏ ေန႔တဓူဝ စားဝတ္ေနမႈအေပၚ လႊမ္းမိုးထားခ်က္မ်ားကို မဆင္ျခင္ရေသးပါ။ ဆင္ျခင္ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ ဘာသာေရးမ်ားစြာက လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို ေထာင္သြင္းထားသည့္ပုံ ေပၚလာမည္လား မဆိုႏိုင္ေပ။
ယင္းသို႔ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ မိမိဘာသာျပန္႔ပြားေရးလုပ္ေဆာင္မႈ၊ ဘာသာဝင္ တိုးပြားေရးလုပ္ေဆာင္မႈ၊ တနည္းအားျဖင့္ ဘာသာဝင္ေတြအေပၚ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္မႈမ်ားသည္ ဘာသာတခုခ်င္းဆီ၏ လြပ္လပ္စြာတည္ရွိႏိုင္စြမ္းကို ဖ်က္ဆီးလိုက္သလားဟု ဆင္ျခင္ၾကည့္ုျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကိုယ့္ရဲ႕ ဘာသာဝင္မ်ားအေပၚခ်ဳပ္ကိုင္မႈေတြေၾကာင့္ပင္ ကိုယ့္ဘာသာအေပၚ ခ်ဳပ္ကိုင္မႈေတြ ျဖစ္ေပၚလာေစသည္လားဟု သုံးသပ္ၾကည့္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ကိုယ့္ဘာသာကို အလြန္အမင္းခ်ဳပ္ကိုင္လႊမ္းမိုးခ်ဲ႕ထြင္ႀကီးထြားေစမႈေတြက အျခားသူမ်ားကို အျခားပတ္ဝန္းက်င္ကို အျခားတန္ဖိုးထားမႈမ်ားကို အျခားဘာသာဝင္မ်ားကို စိုးရိမ္ထိပ္လန္႔မႈျဖစ္ေစၿပီး ထိုမွတဆင့္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ကန္႔သတ္လိုမႈ အသိအမွတ္မျပဳမႈ ကာကြယ္တားဆီးလိုမႈ ျငင္းပယ္မႈ ဖ်က္ဆီးမႈ သတ္ျဖတ္မႈေတြ ျဖစ္ေပၚေစသည္လား။
တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္သည္လည္း ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ့္ဓေလ့ ကိုယ့္အသိုင္းအဝန္းကလြဲ၍ အျခားသူမ်ား၏တည္ရွိမႈကို အသိအမွတ္မျပဳႏိုင္ျဖစ္ၿပီး ပိတ္ပင္တားဆီးတာေတြ ဖ်က္ဆီးသတ္ျဖတ္တာေတြထိ လုပ္လာၾကသည္လား။
တကယ္ေတာ့ လူသားတေယာက္ကို လူသားတေယာက္က ခ်ဳပ္ကိုင္ခြင့္ မရွိပါ။ လူသားသည္ ဘာသာေရးပိုင္ မဟုတ္ပါ။ ဘာသာေရးက ထုတ္လုပ္ထားေသာ ပစၥည္းမဟုတ္ပါ။
စိတ္ကူးၾကည့္မိသည္။ ဘာသာေရးက လူသားအေပၚ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားမႈမ်ား မရွိေတာ့လွ်င္ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ ရွိလာမည္။ တဦးခ်င္း ဘာသာေရး၊ သို႔မဟုတ္ ကိုးကြယ္ရာ၊ သို႔မဟုတ္ ယုံၾကည္မႈ လြပ္လပ္ခြင့္ရွိလွ်င္ ဘာသာတခုခ်င္း၏ လြတ္လပ္ခြင့္ အလိုအေလ်ာက္ျဖစ္ေပၚလာမည္။
ထို႔ျပင္ တဦးခ်င္း၏ ေကာင္းျမတ္မႈသည္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၏ေကာင္းျမတ္မႈျဖစ္လာၿပီး တဦးခ်င္း၏ ဆိုးယုတ္မႈကေတာ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းက အလိုလိုျငင္းပယ္ႏိုင္သည့္ သာမန္ကိစၥပင္ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မည္။
ေမာင္လူေရး