ခင္​​ေဇာ္​မိုး - ရတနာႏွင့္ မျခားသည့္​



ခင္​​ေဇာ္​မိုး - ရတနာႏွင့္ မျခားသည့္​
(မိုုးမခ) ဇူလိုုင္ ၁၅၊ ၂၀၁၆


အဆက္​မျပတ္​က်​ေနသည္​့ မိုးဖြဲ​ေလး​​ေအာက္​မွာ ကြၽန္​မခႏၶာကိုယ္​က ရႊဲရႊဲစိုနစ္​​ေနၿပီ။ ​ေခ်ာင္​း​ေရ​ေတြလည္​း တျဖည္​းျဖည္​း​ေနာက္​က်ိၿပီး ​ေရတိုးလာသည္​။ ​ေလ​က ​ေ၀့ယမ္​းတိုက္​ခိုက္​​ေနသည္​မို႔ ျမင္​ျမင္​ရသမ်ွ ပတ္​၀န္​းက်င္​ဟာ မႈန္၀ါးလ်က္​။ ႐ိုး​​ေရ၊ ​ေျမာင္​း​ေရ၊ လယ္​​ေရ​ေတြ​ပါ ​ေခ်ာင္​းအတြင္​းကို ​ေပါင္​းဆံုစီးဆင္​းမႈ​ေၾကာင္​့ မိုးရာသီဆိုရင္​ ​ေခ်ာင္​း​ေရႀကီးစျမဲ။ အထက္​မွတည္​ထား​ေသာဆည္​ကလည္​း မိုးရာသီဆိုလွ်င္​ ​ေရမႏိုင္​၍ ​ဆည္​​ေရကို​ ေန႔စဥ္​ပံုမွန္​လႊတ္​​ေပးသည္​သာ။ တခါတ​ေလ မိုးအားႀကီးစြာရြာသည္​့အခါ ဆည္​က်ဳိးႏိုင္​သျဖင္​့ ​ေခ်ာင္​းကမ္​းျပည္​့တဲ့အထိ ​ေရလႊတ္​တတ္​သည္​။

ရက္​ရွည္​မိုး​ေစြ​ေန​ေသာ​ေၾကာင္​့ ​ေခ်ာင္​း​ေရ တိုးသထက္​တိုးလာသည္​။ ​ေနမင္​းႀကီးခမ်ာ မိုးသားထု ညိဳအိအိႀကီး​ေအာက္​မွာ ​​ေပ်ာက္​ကြယ္​လ်က္​။ ​ရာသီဥတုဟာ ဆိုးသထက္​ ဆိုးလာသည္​။ ​​ေရလႈိင္​း ႀကီး​ေတြက ျမည္​တြန္​ၿပီး ​ေျပးလာ​ၾကသည္​။ လႈိင္​းလံုးႀကီးမ်ားက မာန္​ဖီၿပီး အခ်င္​းခ်င္​းပုတ္​ခတ္​​ေနသည္​။ ဆူးလံုးႀကီး​ေတြ ၊ ထင္​း​ေတြ ၊ သစ္​ပင္​ႀကီး​ေတြႏွင္​့ ထန္​းပင္​ စသည္​တို႔သည္​ ​ေရျပင္​လႈိင္​း လံုးမ်ားၾကားတြင္​ ကစဥ္​့ကလ်ား​ ေမ်ာပါ​ေနၾကသည္​။ တ​ေ၀ါ​ေ၀ါျမည္​တြန္​​ေနသည္​့ ​ေခ်ာင္​း​ေရတို႔က ​ေသြးဆာ​ေန​ေသာ သားရဲတေကာင္​ႏွယ္​ ​ေၾကာက္​မက္​ဖြယ္​အတိ။

တဖက္​ကမ္​းပါးယံဆီ လွမ္​း​ေမွ်ာ္​ၾကည္​့မိ​​ေသာအခါ ႀကီးမားသည္​့သရက္​ပင္​ႀကီးသည္​ ကမ္​းပါးယံမွ တြဲ​ေလွာင္​းက်လ်က္​။ ​တိုက္​စား​ပုတ္​ခတ္​​ေနသည္​့ ​​ေရလႈိင္​းမ်ား​ေၾကာင္​့ အ​ေပြးတို႔ပြန္​းပဲ့​ေနၿပီ။ သစ္​ရြက္​မ်ားက ​​ေရလႈိင္​း ႐ိုက္​ခ်က္​တိုင္​းမွာ လြင္​့စင္​​ေမ်ာပါဆဲ။ ျမင္​ကြင္​းဟာ သားသတ္​​ေနသည္​့အထာ မ်ဳိး။ သရက္​ပင္​ႀကီးသည္ သူ​ေနထိုင္​က်င္​လည္​ရာ​ ​ေနရာ​ေလးကို စြမ္​းသမွ်အားနဲ႔ဖက္​တြယ္​​ေနရွာ သည္​။ ကုပ္​တြယ္​ထား​ေသာ သရက္​ျမစ္​လက္​တက္​မ်ားကို ​ေရလႈိင္​းႀကီးမ်ားက အားကုန္​႐ိုက္​ခ်​ေန သည္​။ ​ဆူးလံုး​ႏွင္​့ထင္​းတခ်ဳိ႕သည္​ သရက္​ပင္​ႀကီးကို တြဲခ်ိတ္​ကာ ​ေခ်ာင္​း​ႀကီးထဲသို႔ ဆြဲႏွစ္​ခ်​ေန သည္​။ ​ေရစီးအားႏွင္​့အတူပူး​ေပါင္​းကာဆြဲႏွစ္​သည္​့အခါ ​သရက္​ပင္​ႀကီးခမ်ာ ေနာက္​ဆံုး "အားမသန္​ မာန္​​ေလွ်ာ့" ရွာ​ရသည္​။ သူ​ေနခဲ့ရာရပ္​၀န္​းကို ​ေရလိႈင္​း​ေတြၾကားမွ ရီ​ေ၀စြာၾကည္​့ရင္​း လိုက္​ပါသြား​ေတာ့သည္​။

တ​ေဖ်ာက္​​ေဖ်ာက္​က်​ေနသည္​့ မိုး​ေရ​ေတြႏွင္​့​အတူ ကြၽန္​မမ်က္​၀န္​းမွ မ်က္​ရည္​စ​မ်ားသည္လည္း ​​ေခ်ာင္​းႀကီး အတြင္​းသို႔ လိမ္​့ဆင္​း​ေနၾကသည္​။ ​ေခါင္​းကိုငံုကာ လက္​ႏွစ္ဖက္​ျဖင္​့ က​လးတေယာက္​ မ်က္​ရည္​​ေတြသုတ္​သလို ပြတ္​သပ္​သုတ္​လိုက္​သည္​။

ဟိုဘက္​ကမ္​းပါး၊ ဒီဘက္​ကမ္​းပါး ကူးျဖတ္​သည္​့လမ္​းဆီကို ကၽြန္​မအၾကည္​့​ေတြ ​ေနရာခ်​ေပးလိုက္​မိသည္​။ ျမင္​လိုက္​ရသည္​့ျမင္​ကြင္​း​ေၾကာင္​့ ကြၽန္​မရင္​ဟာ စက္​အင္ဂ်င္တလံုး အားမႏိုင္​လို႔ ႂကြသြား သည္​့ႏွယ္​။ ထီးကိုယ္​စီျဖင္​့ ကြၽန္​မတည္​ရွိရာ ကမ္​းပါးဘက္​သို႔ ​ေငးၾကည္​့​ေနၾကသည္​။ အျဖဴအစိမ္​း ယူနီ​ေဖာင္​း​ေလး​ေတြက တ၀က္​တ​ပ်က္​ မိုးစို​ေနၿပီ။ ဘာလို႔မ်ား မိုး​ေတြတဖြဲဖြဲက်​​ေနၿပီး ​ေနမင္​းႀကီး​အိပ္​စက္​​​ေနတဲ့ရက္​မွာ ဘာလို႔မ်ား သူတို႔တ​ေတြ အိမ္​ကထြက္​လာခဲ့ၾကသလဲ။ ဟို(၂) မိုင္​ခရီး​ေလာက္​က​ လာခဲ့ၾကတဲ့သူတို႔တ​ေတြက အိမ္​ကိုမျပန္​လိုၾက။ စာသင္​​ေက်ာင္​းႀကီးတည္​႐ွိရာ ဒီဘက္​ကမ္​းပါးကို​ ေငးၾကည္​့​ေနၾကသည္​။

တဖြဲဖြဲက်​ေနသည္​့မိုးသည္ တျဖည္​းျဖည္​းတိတ္​သြားသည္​။ သို႔​ေသာ္​ ​ေခ်ာင္​း​ေရသည္​ကား မ​ေလ်ာ့။ မိုးတိတ္​သည္​့ ​ေကာင္​းကင္​ႀကီးက က​ေလးမ်ားတဖက္​ကမ္​းသို႔ကူးရန္​ ျမဴဆြယ္​လိုက္​သလို။ ကြၽန္​မ မ​ေက်နပ္​စြာ ​ေမာ့ၾကည္​့မိသည္​။ ပကတိၿငိမ္​​ေနတာဆို​ေပမယ္​့ ကြၽန္​မအျမင္​မွာ ​ေကာင္​းကင္​ႀကီးက သ​ေရာ္​ျပံဳး ျပံဳးကာလႈပ္​လႈပ္​ရြရြျဖစ္​​ေနသည္​ထင္​့။ ​ေသခ်ာၾကည္​့မိ​ေတာ့ မဟုတ္​။​ ေကာင္​းကင္​က တိမ္​ထုႀကီးထဲမွာ ​ေခ်ာင္​း​ေရ​ေတြ တဟားဟားရယ္​​ေနၾကသည္​့အရိပ္​​ေတြ။ ၿပိဳက်​ေနသည္​့ တိမ္​သားစ​ေလး​ေတြကို မာယာ​ေတြလူးထားသည္​့လက္​ႀကီးမ်ားႏွင္​့ ဆြဲတန္​႔ထားသည္​။
က​ေလး​ေတြဆီကို အ​ေျပးအလႊားၾကည္​့မိသည္​။ ကြၽန္​မ​ နာနာက်င္​က်င္​ ​ေခါင္​းကိုျဖည္းညင္​းစြာ ရမ္​း လိုက္​မိသည္​။

အ​ေအးလြန္​ၿပီး ကုပ္​ကပ္​တြ​ေနသည္​့ ကြၽန္​မလက္​​​ေတြကို ဟန္​႔တားဖို႔အတြက္​ ႀကိဳးစားဆန္​႔ထုတ္​သည္​။ မရ အခ်ည္​းႏွီးသာ။ "မကူးခဲ့ပါနဲ႔"လို႔ အားကုန္​​ေအာ္​လိုက္​သည္​။ သူတို႔တ​ေတြ မၾကားၾက။ ကြၽန္​မကိုယ္​က အညႇာခိုင္​သည္​့ သစ္​ရြက္​ႏုႏု​ေလး​ေတြ​​ေတာင္​ ​ေႂကြက်သြာသည္​။ ​ေခ်ာင္​း​ေရ​ေတြက ကြၽန္​မကိုၾကည္​့ၿပီး ​ဟားတိုက္​ရယ္​​ေနၾကသည္​။

(၁၅)ႏွစ္​အရြယ္​က​ေလးတစ္ေယာက္​က အျဖဴ​ေရာင္​စတစ္​​​ေကာ္​လံႏွင္​့ အက်ႌ​ေလးကိုဦးစြာခြၽတ္​လိုက္​သည္​။ ၿပီး​ေတာ့ ​ေက်ာင္​းစိမ္​းပုဆိုးကိုပါခြၽတ္​ၿပီး ကြၽတ္​ကြၽတ္​အိပ္​ထဲမွာစုထည္​့သည္​။ ​အစက လႈိင္​းထန္​​ေနသည္​့​ေခ်ာင္​း​ေရျပင္သည္ ႂကြက္​ခုတ္​​ေတာ့မည္​့ ​ေၾကာင္​တေကာင္​လို ၿငိမ္​ခ်က္​သား​ေကာင္​းလွသည္​။ ​အားလံုးအျမင္​မွာ ​ေခ်ာင္း​​ေရဟာ နိမ္​့​ေလ်ာ့သြားၿပီဟု ထင္​မွတ္​ရသည္​။ က​ေလး ငယ္​က ​ ႐ူးမိုက္​စြာ ေခ်ာင္​းတြင္​းသို႔ ဦးစြာဆင္​းသည္​။ က​ေလးငယ္​သည္ ​ေရကူးကြၽမ္​းက်င္​စြာ ​ေခ်ာင္​းကိုျဖတ္​​ေနသည္​။ ​က​ေလး​ေခ်ာင္​းလယ္​အ​ေရာက္​မွာ ကံဆိုးစြာ အထက္​မွဆည္​​ေရ​ေတြ က်လာသည္​။ ႀကီးမားသည္​့လိႈင္​းလံုးႀကီးမ်ားက အညိႇဳးတႀကီးထိုးႏွက္​ဖို႔ အားစိုက္​​ေျပးလာ​ေနသလို။ က​ေလးငယ္​လည္​း ႀကိဳးစားၿပီးကမ္​းဆီအ​ေျပးကူးခတ္​လ်က္​။ ကမ္​း​ေရာက္​ဖို႔ (၅)​ေပအလို​ေလာက္​မွာ လႈိင္​းလံုးႀကီးမ်ားက ရက္​စက္​စြာ ပစ္​တိုက္​ ဖံုးအုပ္​သြားသည္​။

က်န္​ရစ္​ခဲ့သည္​့ ကမ္​းမွက​ေလးမ်ားက အံ့အားသင္​့စြာ မယံုၾကည္​ႏိုင္​စြာ သူတို႔ႏႈတ္​ခမ္​း​ေလး​ေတြကို လက္​၀ါး​ေလးျဖင္​့ ကာလိုက္​မိလ်က္​။ အမည္​တခုကို က​ေလးငယ္​​ေတြ ​ေအာ္​​ေခၚ​ေနသည္​။ မည္​သူ မွ ျပန္​လည္​မထူး။ ​လႈိင္​းမ်ားၾကားတြင္​ က​ေလးငယ္​၏ အရိပ္​အ​ေရာင္​မွ်မ​ေတြ႔။ လႈိင္​းလံုးႀကီးမ်ားက ​ေအာင္​ႏိုင္​သူမ်ားလက္​၀ါးခ်င္​း႐ိုက္​လိုက္​ၾကသည္​့ႏွယ္​ ျမည္​ဟီး​ေနသည္​။ ခဏအၾကာမွာ လူႀကီး မ်ား ​ေရာက္​လာၿပီး ​ေခ်ာင္​း​ေရထဲတြင္​ ​ေျပးလႊားကူးခတ္​ၾကသည္​။ အ​ေ၀းႀကီးထိ ​ေရလႈိင္​း​ေတြနဲ႔ အတူလိုက္​ပါသြားၾကသည္​။ ​ေနာက္​ဆံုး​ေခ်ာင္​းစပ္မွာ ျပန္​လည္​​ေရာက္​႐ွိလာသည္​။ ​လူတ​​ေယာက္​က ​ေဒါသ​ေတြႏွင္​့ ​​ေခ်ာင္​းကမ္​းပါးယံကို လက္​သီးဆုပ္​မ်ား ပစ္ၾကဲ​ေနသည္​သာ။

အဲ့ဒီအျဖစ္​အပ်က္​မ်ားစြာကို နာက်ည္​းမုန္​းတီးလြန္​းလို႔ ကြၽန္​မ​ေကာင္​းကင္​ႀကီးမွာပဲ အၾကည္​့​ေတြအ​ေျခခ်​ေနခဲ့​ေတာ့သည္​။ တိမ္​မ််ွင္​တန္​း​ေလး​ေတြကို ခပ္​က်ဲက်ဲစုတ္​ခ်က္​ဆြဲထားသည္​့ ​ေနာက္​ခံ​ေကာင္​းကင္​ႀကီးႏွင္​့ လွပ​ေသာပန္​းခ်ီကားသဖြယ္​ျဖစ္​​ေနသည္​ကိုလည္​း တစ္​ခါတ​ေလ​ေတြ႔ျမင္​ရသည္​။ ၿပီး​ေတာ့ မိုးသားတိမ္​ထုႀကီး​ ၿပိဳက်​ေနသည္​့ျမင္​ကြင္​းကိုလည္​း ျမင္​ရသည္​။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​ေဆာင္​းႏွင္​းမ်ား​ ​ေႂကြက်လာသည္​့ျမင္​ကြင္​းကိုလည္​း ျမင္​ရသည္​။

နာရီ​ေပါင္​းမ်ားစြာ ဘယ္​​ေလာက္​​ ေသ​ေၾကပ်က္​စီးသြားသည္​မသိ။ ဆူဆူညံညံလူသံမ်ား၊ ​ေအာ္​သံ ညာသံမ်ား ​ေခ်ာင္​းအတြင္​းဆီမွတဆင့္ ကြၽန္​မထံျပန္​႔လြင္​့လာမွ ကြၽန္​မပတ္​၀န္​းက်င္​ကို သတိရမိ သည္​။ အဲ့ဒီရပ္​၀န္​းဆီကို ကြၽန္​မမ်က္​လံုး​ေတြ ခရီးမသြားျဖစ္​တာ ရာသီ​ေပါင္​းမ်ားစြာလည္​ပတ္​ခဲ့ ၿပီးၿပီ။ အၾကည္​့​ေတြကိုတားဆီးၾကည္​့​​ေနခ်ိန္​မွာ စိတ္​ဟာ လြတ္​​ေခ်ာ္​ထြက္​ခဲ့။ စိုးထိတ္​စြာႏွင္​့ အသံ​ေတြက်က္​စားရာဆီသို႔ ၾကည္​့မိသည္​။

"အို!!!!....."
ကြၽန္​မအ့့ံၾသစြာ ​ေရရြတ္​မိသည္​။ ​ေရအနည္​းငယ္​သာ ​ေကြ႔ပတ္​စီးဆင္​း​ေနသည္​့ ​ေခ်ာင္​းအတြင္​းမွာ လူ​ေပါင္​းမ်ားစြာ အလုပ္​လုပ္​​ေနၾကသည္​။ ​ တ၀က္​ထိၿပီးစီး​ေနၿပီျဖစ္​တဲ့ ခိုင္​ခန္​႔​ေသာ တံတားႀကီး တ​စင္​းဟာ ဟိုဘက္​ကမ္​းပါးယံမွ ခ်ီတက္​လာ​ေနၿပီ။​ ေမွ်ာ္​လင္​့မထားမိသည္​့ ျမင္​ကြင္​း​ေၾကာင္​့ ​ေလ မတိုး​ေပမယ္​့ ကြၽန္​မကိုယ္​ကသစ္​ရြက္​​ေလး​ေတြက ၾကက္သီးမ်ားထကာ တဖ်န္​းဖ်န္​းလႈပ္​တြန္႔ သြားသည္​။ မိုးမက်​ေပမယ္​့ သို​ေလွာင္​ထားသည္​့မိုး​ေရ​ေတြက အ​ေပ်ာ္​​ေတြ​ေၾကာင္​့ လြင္​့စင္​က်​ေနသည္​။ ​

ေႏြပူပူမွာ ငတ္​မြတ္​​ေနသည္​့ ​ေအးျမတဲ့မိုးစက္​​ေလး​ေတြရလို႔ ကြၽန္​မကိုယ္​ထည္​​ေအာက္​က ျမက္​ပင္​​ေလး​ေတြက ကြၽန္​မ​ေမာ့ၾကည္​့ၿပီး ျပံဳးလို႔။ လိုအပ္​တပ္မက္​စြာ ​ေမွ်ာ္​လင္​့ဖူးသည္​့တံတားႀကီးတစင္​း က ကြၽန္​မ႐ွိရာကမ္​းပါးဆီ ဦးတည္​​ေ႐ွ႕႐ွဴ​ေနတာျမင္​ၿပီး ကြၽန္​မက ျပံဳးလို႔။ လုပ္​အား​ေပး​ေနသည္​့ ​ေက်းရြာမ်ားစြာက လူ​ေတြအားလံုးကလည္​း ပီတိ​ေတြႏွင္​့ျပံဳး​ေပ်ာ္​လို႔။ အားလံုးရဲ႕အျပံဳး​ေတြဟာ ​​ေႏြဦးက သစ္​ရြက္​ႏုပုရစ္​ဖူး​ေတြလို ရႊန္​းရႊန္​း​ႏု​ေ၀လို႔။ ဒီအျပံဳး​ေတြ မိုနာလီဇာမ်ားျမင္​ခဲ့ရင္​ ငိုမယ္​ထင္​ပါရဲ႕။

မၾကည္​့ျဖစ္​တာၾကာၿပီျဖစ္​သည္​့ ဒီ​ေန႔​ေန၀င္​ဆည္​းဆာက ​ေရႊ​ပိုးမ်ဥ္​​ေတြႏွင္​့ ထိုးထားသည္​့ အလွဆံုး ဇာပု၀ါသားလို။ တျဖည္​းျဖည္​းအ​ေရာင္​​ေတြရင္​့ ရင္​့လာသည္​့အ​ေမွာင္​စ​ေတြၾကားမွ လမင္​းႀကီးက တိုးထြက္​​ေနသည္​။ တံတား​ေဆာက္​​သည္​့ ဟိုဘက္​ကမ္​းပါးယံမွ လြင္​့ပ်ံလာသည္​့အသံ​ေတြ​ေၾကာင္​့ တံတားျဖစ္​တည္​လာ​ေသာအ​ေၾကာင္​းရင္​းမ်ားစြာကို ကြၽန္​မသိခဲ့ရသည္​။

ဆရာ​ေတာ္​ အ႐ွင္​​ေ၀ပုလႅမွ တံတားျဖစ္​တည္​ဖို႔ စီမံဦး​ေဆာင္​ခဲ့သည္​။ ထူးျမတ္​သည္​့အလွဴ ဒါနတ​ခုကို ဖြင္​့လွစ္​ကာ ​ဆံပင္​မ်ားကိုအလွဴခံခဲ့သည္​။ ျမန္​မာႏိုင္​ငံအနယ္​နယ္​အရပ္​မွ အမ်ဳိးသမီးမ်ား သည္​ သူတို႔၏ဆံပင္​မ်ားကို စိတ္​အားထက္​သန္​စြာလွဴဒါန္းျခင္​း​ေၾကာင္​့တမ်ဳိး၊ ဆရာ​ေတာ္​ဘုရား၏ ဘုန္​းတန္​ခိုးေၾကာင္​့တသြယ္ တံတားႀကီးတည္​​ေဆာက္​ႏိုင္​ခဲ့သည္​။ ရည္​သန္ဦးတည္​မႈ​ေကာင္​းမြန္​လွ​ေသာ ဆရာဘုရား၏ လားရာစိတ္​ပႏၷက္​​ေကာင္​းမြန္​လွ​ေသာ​ေၾကာင္​့ ​ေဒသခံအားလံုးသည္​ ဆရာ​ေတာ္​ဘုရား​ေျခဆံုတြင္​ ဖူး​ေမွ်ာ္​ခိုလႈံၾကသည္​။

အျပံဳး​ေတြ ေ၀​ေ၀ဆာလို႔ ပီတိ​ေတြက လူတိုင္​းရင္​မွာ ပန္​းမ်ားသဖြယ္​ ပြင္​့လန္​း​ေနသည္​။ လွပခန္​႔ ညားသည္​့ တံတားႀကီးက က်စ္​လစ္​​ေတာင္​့တင္​းသည္​့ အပ်ဳိစင္​တဦးလို။​ ဒီႏွစ္​မိုးရာသီ တခ်ဳိ႕ရက္​မ်ားတြင္​ ​ေနမသာ​ႏိုင္​​ေပမယ္​့ အျပံဳး​ေတြ သာယာလွပၾကသည္​။

တံတားႀကီးကို အမွီသဟဲျပဳကာ ​ေဒသခံ​ေတြသည္ ၿမိဳ႕ျပဆီသို႔ ေႏြ၊ မိုး၊​ ေဆာင္​း ရာသီမ​ေရြး အျမန္​ခရီးႏွင္​ႏိုင္​ၿပ္ီ။ ​ေက်ာင္​းသူ၊​ ေက်ာင္​းသား က​ေလးငယ္​​ေတြ တံတား​ေပၚမွသက္​​ေတာင္​့သက္​သာ ျဖတ္​​ေလွ်ာက္​ၿပီး ​ေက်ာင္​းပ်က္​ရက္​မရွိ တက္​ႏိုင္​ၿပီ။ ​ ေရႀကီး​ေနခ်ိန္​ အ​ေရး​ေပၚက်န္​းမာ​ေရးခ်ဳိ႕တဲ့​ေနသူမ်ား ​မ​ေသဆံုးသင္​့ဘဲဆံုး႐ွဳံးခဲ့ရျခင္​းမ်ားမွ ေဒသခံရြာသူ ရြာသား​ေတြလြတ္​​ေျမာက္​ခဲ့ၿပီ။

အ​ေလာင္​း​ေတာ္​ကႆပ ဖူး​ေမွ်ာ္ရန္​သြားလာၾကသည္​့ ဘုရားဖူးမ်ားတြက္​ လမ္​းပန္​းဆက္​သြယ္​​မႈက ​ေကာင္​းမြန္​ခဲ့ၿပီ။ ဆရာ​ေတာ္​ဘုရားသည္ ယမား​ေခ်ာင္​းတံတားႀကီးအျပင္​ ယင္​းမာပင္​ၿမိဳ႕မွ လယ္​​ေငါက္​ရြာ အ​ေလာင္​း​ေတာ္​ကႆပလမ္​းခြဲသို႔ ဦးတည္​ရာလမ္​းမႀကီးကိုလည္​း ကတၱရာခင္​းတမ်ဳိး၊ ကြန္​ကရစ္​ခင္​းတမ်ဳိးျဖင္​့ ​ေကာင္​းမြန္​သည္​့လမ္​းအသြင္​သို႔ျပဳျပင္​ကာ တံတားတိုမ်ားကိုလည္​း ျပဳလုပ္​ခဲ့သည္​။

အခုဆို ​ဆရာ​ေတာ္​ဘုရား၏​ေမတၱာ​ေၾကာင္​့ ​ေဒသခံမ်ား၏စိတ္​သည္​ ​ေအးခ်မ္​းမႈမ်ားစြာရခဲ့ၿပီ။ မဆံုး႐ွဳံးသင္​့ပဲ ဆံုး႐ွဳံးခဲ့ရသည္​့ ရင္​နင္​့ဖြယ္​အျဖစ္​မ်ားမွလြတ္​​ေျမာက္​ခဲ့ၾကၿပီ။ ​​ေ႐ႊဆံပင္​တံတားႀကီး သည္ ​ေဒသခံျပည္​သူမ်ားတြက္​ ရတနာႏွင္​့မျခားသည္​့ စစ္​မွန္​​ေသာ ​ေရႊဆံပင္​တံတားႀကီးျဖစ္​သည္​သာ။

​တံတား​ေပၚမွ​ ​ေလညင္​းခံ​ေန​ေသာလူမ်ားကိုၾကည္​့ရင္​း ကြၽန္​မရင္မွာ​ ​ေအးခ်မ္​းရသည္​။ ဆရာ​ေတာ္​ဘုရားသတင္​းသံုး​ေနထိုင္​ရာသို႔ ရည္​သန္​ရင္​း ကြၽန္​မကိုယ္​ထည္​က သစ္​ရြက္မ်ားျဖင္​့ လက္​အုပ္​ခ်ီကာ ကန္​​ေတာ့လိုက္​ပါ​ေတာ့သည္​။

photo credit - https://defectivepundit.files.wordpress.com/2015/01/after-turners-tree-in-a-storm.jpg