 |
| ၂၀၁၆-ေဖေဖၚဝါရီလထုတ္၊ ေမာ္ကြန္း မဂၢဇင္း အမွတ္(၃၂) မွ သေရာ္စာ ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါသည္။ ရန္လုိက်ႊဲ ေရးသည္။ |
ရန္လိုကၽြဲ - ဓာတုေဗဒ ဒုကၡသီရိ
(ေမာ္ကြန္း ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ ၂၀၁၆) ။ မိုးမခ၊ ဇူလိုင္ ၁၂၊ ၂၀၁၆
ဒုကၡသီရိသည္ ဓာတုေဗဒပစၥည္း အသံုးၾကမ္း သည့္ႏိုင္ငံျဖစ္သည္။ လူမ်ဳိးဘာသာေပါင္းစံု အားရပါးရထြန္းေလ့ရိွသည့္ အေမႊးတိုင္မ်ားမွာ ဓာတုေဗဒပစၥည္း အတိၿပီးသည္။ စီးပြားတက္၊ လာဘ္ေကာင္း၊ ေငြအဝင္ၾကမ္းေစေရးစသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ေပါင္းစံုရိွသူတုိ႔က စူးရွရွအနံ႔ေပါင္း စံုထြက္ေသာ ထုိအေမႊးတုိင္တို႔ကုိ ေန႔စဥ္ ေန႔တုိင္း ထြန္းၾကကုန္၏။
စီးပြားမည္မွ်တက္မည္ေတာ့ မသိ၊ အမ်ားပရိသတ္ကေတာ့ အေမႊးတုိင္ထြန္းညိႇရာမွ ထြက္လာေသာ မီးခိုးေငြ႕ေပါင္းစံုကုိ ႐ွဴရ႐ႈိက္ရေလ၏။ အခန္းအတြင္း၊ ကားအတြင္း အနံ႔ဆုိးေပ်ာက္ ေစရန္ ဖ်န္းၾကေသာ အဲဖရက္ရွင္နာဘူးမ်ားမွာလည္း စင္စစ္ ေတာ့ ဓာတုေငြ႕မ်ားကုိ သိုေလွာင္ထားျခင္းပင္။ ထုိဘူးတို႔ကုိ ေစ်း ႀကီးေပးဝယ္ၿပီး ဖ်န္းၾကျခင္း၊ အေမႊးတိုင္ တလူလူထြန္းၾကျခင္း ျဖင့္ လူတို႔၏အဆုတ္အတြင္းသုိ႔ ဓာတုေငြ႕မ်ဳိးစံုသက္ဆင္းၾက ေလ၏။ လူသံုးမ်ား ဓာတုဓာတ္ဆီကို ေရခ်ဳိးဟု သီခ်င္းဖဲြ႕ေရးဆုိေသာ ဒုကၡသီရိတြင္ဆီအသံုးမ်ားသည္မွာ ၾကာေပၿပီ။
ပဲဆီသန္႔တံဆိပ္ကပ္ပုလင္းမ်ားကုိ ဌာနဆိုင္ရာက စစ္ေဆးရာတခ်ဳိ႕မွာ စားအုန္းဆီသာျဖစ္သည္ဟု ဓာတ္ခဲြခန္းအေျဖတုိ႔က ဆုိသည္။ ပဲဆီနံ႔ထြက္ရန္အလို႔ငွာ ဓာတုပစၥည္း ထည့္သြင္းရေသာ ဟူ၏။ ဤသို႔ျဖင့္ ဓာတုဓာတ္သည္ ဆီသံုးမ်ား လူတန္းစားအသီးသီး၏ ဗိုက္ထဲသို႔ အေပါက္ရွာၿပီး တစိမ့္စိမ့္ စီး ဝင္၏။ မစားရ မေနႏိုင္ေသာ၊ ဟင္းခ်က္တုိင္း ထည့္ရေသာ ဟင္း ခ်ဳိမႈန္႔သည္လည္း ဓာတုေဗဒဓာတ္ေပါင္းစုဟု ဆိုရမည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဓာတုေဗဒဓာတ္မ်ားသည္ အခ်ဳိမႈန္႔စဲြ စားသံုး သူတုိ႔၏ ႐ုိးတြင္းျခင္ဆီအတြင္း ေန႔စဥ္ စိမ့္ဝင္ေနသည္ဟုဆုိလွ်င္မွားမည္မဟုတ္။က်ား၊မမေရြးအားေပးေနၾကေသာကြမ္းလည္းဓာတုပစၥည္းအမ်ဳိးအမည္အေတာ္မ်ားမ်ားပါဝင္လိမ့္မည္။ ကြမ္းသီး အရသာထူး၊ ႏူးည့ံေစရန္ စိမ္သည့္ေရထဲတြင္လည္း ဓာတုေဗဒေဆးခတ္ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဓာတုဓာတ္သည္ လူမသိ သူမသိ လူသံုးမ်ားလွ၏။
ငါး၊ ပုစြန္ ၾကာရွည္ခံတ့ဲနည္း
ငါး၊ ပုစြန္တို႔ကုိ ေရခဲေသတၱာထဲ မထည့္ဘဲ လမ္းေဘးေစ်း ဗန္းထဲ ခင္းေရာင္းသူအမ်ားအျပားရိွသည္။ ေရာင္းကုန္ေတြ ပုပ္ သြားေတာ့မွာပဲဟု ထင္ၾကမည္။ မပုပ္ေရးခ် မပုပ္ေပ။ သုိ႔ဆိုလွ်င္ ဒုကၡသီရိတြင္ ရာသီဥတုေအးေသာေၾကာင့္ ငါး၊ ပုစြန္တို႔ ၾကာရွည္ အထားခံသေလာဟု ေမးစရာ ရိွလာသည္။ ဤသို႔လည္း မဟုတ္။
ဒုကၡသီရိသည္ အီေကြတာႏွင့္ နီးသျဖင့္ အပူပိုင္းတုိင္းျပည္ျဖစ္ သည္။ ေဆာင္းရာသီေရာက္လွ်င္ပင္ ေအးလွသည္ မဟုတ္။ အေႏြးထည္လည္း ဝတ္စရာ မလုိ။ နာမည္ေက်ာ္ ေမာ္ကြန္း မဂၢဇင္းမွ ဝိုင္းေတာ္သားတုိ႔ဆိုလွ်င္ ၄င္းတို႔ဝယ္ထားသည့္ အေႏြး ထည္မ်ား ေဆာင္းရာသီတြင္ ထုတ္ဝတ္ၿပီး ဖက္ရွင္က်က် လမ္း သလားရန္ အေျခအေနမေပးသျဖင့္ အခက္ေတြ႕ေနၾကသည္။ ရာသီဥတုကုိသာ သူတို႔က်ိန္ဆဲၾကသည္။ ဤမွ်အထိ အပူကဲေသာ ဒုကၡသီရိျဖစ္သည္။
အပူပိုင္းေဒသ ဒုကၡသီရိတြင္ ငါး၊ ပုစြန္ ၾကာရွည္ခံေအာင္ ႀကံဆလုပ္ကုိင္သူတခ်ဳိ႕ (တခ်ဳိ႕ ) ရိွသည္။ ၄င္းတို႔၏ နည္းလမ္းမွာ ငါး၊ ပုစြန္တို႔ ၾကာရွည္အထားခံ၊ မပုပ္မသိုးေစရန္ ဓာတုေဗဒ ေဆးစိမ္ျခင္း၊ ေဆးထိုးျခင္းပင္တည္း။ ဤသို႔ျဖင့္ ငါး၊ ပုစြန္တုိ႔မွာ ေစ်းဗန္းထဲတြင္ လတ္ဆတ္ဟန္ ျပေနေလေတာ့သည္။
”ငါးစိမ္းသည္ဗန္းထဲက ဟာေတြ စိတ္မခ်ရဘူး၊ ပုစြန္ေျခာက္၊ ငါးေျခာက္တို႔စားမွပဲ ဟန္က်လိမ့္မယ္”ဟု က်န္းမာေရး ဂ႐ုစိုက္သူတို႔က ဆုိသည္။ အႏီွယူဆခ်က္မွာလည္း အာမခံခ်က္ သိပ္မရိွေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုမူ ေစ်းကြက္ေရာက္ ပင္လယ္စာ တုိ႔တြင္လည္း ဓာတုေဗဒေဆး ပါဝင္ေနေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ ငါး၊ ပုစြန္တို႔ စားသံုးသူပါးစပ္ထဲ မေရာက္ခင္ မပုပ္မသုိးေရး၊ ပိုမို ၾကာရွည္ခံေစေရးအတြက္ ေဆးသံုးသကဲ့သို႔ အေရာင္ေတာက္ပ ေစေရးအတြက္လည္း ဓာတုေဗဒ ေဆးဆုိးရသည္။ စားသံုးသူတုိ႔က အေရာင္လွလွ ႀကိဳက္တတ္ေသာေၾကာင့္ ထုတ္လုပ္သူမ်ား ကလည္း သူတုိ႔အႀကိဳက္ အလိုက္ေဆာင္ၾကျခင္းပင္။ ဤနည္းျဖင့္ ျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္ႏွင့္ ဝါၾကင့္ၾကင့္ပုစြန္ပိစိေကြးတို႔မွာ လိေမၼာ္ေရာင္ ရင့္ရင့္ ျဖစ္သြားၾကသည္။
လက္ဖက္ရြက္ကုိလည္း အလားတူ ေဆးဆုိးၾကသည္။ သို႔ ေသာ္လည္း ဤကိစၥမွာ မၾကာေသးမီႏွစ္မ်ားအတြင္း အုတ္ေအာ္ ေသာင္းတင္းျဖစ္သြားၿပီး ဌာနဆိုင္ရာက အေရးယူေအာ္ခ်က္ ထုတ္သျဖင့္ လက္ဖက္တြင္ ဓာတုဆိုးေဆး အလြန္အကြၽံသံုးျခင္း ဘရိတ္အုပ္ၿပီဟု ယူဆရသည္။ ဆုိးေဆးအေၾကာင္း မ်ားမ်ား ေရးသားထုတ္လႊင့္သည့္ စာနယ္ဇင္းမ်ားကုိ ေက်းဇူးတင္ရမည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း သၾကားညိဳကုိ မျဖဴျဖဴေအာင္ ေဆးဆိုးျခင္း၊ မွ်စ္ကုိ အဝါရင့္၊ အနီရင့္ျဖစ္ရန္ ေဆးဆိုးျခင္းမ်ား၏ ေနာက္ဆက္ တဲြအေျခအေနအေၾကာင္းကုိ စာနယ္ဇင္းတုိ႔ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနၿပီး စီးပြားျဖစ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္မႈအေၾကာင္းကုိသာ အသား ေပးၾကေလသည္။
အစုိးရကလည္း က်န္းမာေရးလုပ္ငန္းကုိ ၾကပ္ၾကပ္မတ္ မတ္ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေခ်။ တိုင္းျပည္အသံုးစရိတ္ ခဲြေဝတိုင္း စစ္ ေရးအတြက္ ဦးစားေပးေနရသျဖင့္ က်န္းမာေရးသည္ ေနာက္ဆံုး ဦးစားေပးျဖစ္လာသည္။ စစ္ေရးဆုိေသာ္လည္း ျပည္ပရန္ ကာ ကြယ္ေရး မဟုတ္၊ ကုိယ့္အခ်င္းခ်င္း သတ္ျဖတ္ေသာ တုိက္ပဲြမ်ား သာတည္း။
ခ်စ္သူမ်ားေန႔ႏွင့္ ဓာတုဆီ
ဟင္းသီးဟင္းရြက္၊ သစ္သီးဝလံမ်ဳိးစံုတို႔ အထြက္ႏႈန္း ေကာင္းမြန္၊ ႀကီးထြားျမန္ၾကျခင္းမွာ ေျမၾသဇာ၊ ဖ်န္းေဆး၊ ပိုး သတ္ေဆး စသည့္ ဓာတုေဗဒေဆးတို႔ ဗုံးေပါလေအာသံုးျခင္း၏ေက်းဇူးပင္။
အႀကီးစားစိုက္ပ်ဳိးေရးသမားတုိ႔သည္ ပန္းမ်ဳိးစံုကိုပင္ ေဆးထုိးၾကကုန္၏။ ပန္းတို႔ကုိ ပါးစပ္ထဲ မထည့္ၾကသျဖင့္ အႏၲရာယ္ကင္းၿပီဟု မယူဆသင့္။ ဓာတုဓာတ္ေပါင္းစုတန္ခုိးျဖင့္ ဖူးပြင့္လန္းဆန္းေသာ အႏီွပန္းတို႔ကို ေန႔စဥ္ ေရာင္းဝယ္သူတုိ႔ ဓာတုအဆိပ္သင့္ႏုိင္ပံု၊ ဘုရားပန္းအိုးထဲမွ ေရတြင္ ဓာတုအဆိပ္ ဓာတ္တို႔ ေပ်ာ္ဝင္ေနပံုတို႔ကုိ ေမာ္ကြန္းမဂၢဇင္းတြင္ ေဆာင္းပါး ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။
ေမာ္ကြန္း၏ ေဖာ္ထုတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ခ်စ္သူ မ်ားေန႔တြင္ ပန္းလက္ေဆာင္ေပးတတ္သူမ်ားပင္ လက္တြန္႔သြား ၾကသည္။ ယမန္ႏွစ္ခ်စ္သူမ်ားေန႔တြင္ ပန္းလက္ေဆာင္ မရသည့္ ရည္းစားစိတ္ေကာက္သည့္ျဖစ္ရပ္ႏွင့္ ေမာ္ကြန္းမဂၢဇင္း သတင္း ေထာက္တစ္ဦး ႀကဳံေတြ႕ ခ့ဲရသည္။ သတင္းေထာက္က ရည္းစား ကို ထုိေဆာင္းပါးျပၿပီး ပန္းတုိ႔၏အၲႏရာယ္အေၾကာင္း ရွင္းျပကာ ေခ်ာ့ေမာ့ႏွစ္သိမ့္ခ့ဲဖူးသည္။
တကယ္ေတာ့ ထိုသတင္းေထာက္မွာ က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္သူမဟုတ္၊ ဓာတုေဗဒေဆးကုိ ေၾကာက္ရေကာင္းမွန္း သိသူ လည္း မဟုတ္ေခ်၊ သူ႔ရည္းစားကို ပန္းဝယ္ေပးဖို႔ ေမ့ေလ်ာ့သြားျခင္းသက္သက္သာျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူအေျပာေကာင္းသျဖင့္ ထိုႏွစ္က သူတုိ႔၏ခ်စ္သူမ်ားေန႔ သာသာယာယာ ျဖစ္ခဲ့သည္။
ယခုႏွစ္ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ကေတာ့ ႏိုင္ငံအႏွံ႔အျပားမွ ခ်စ္သူ မ်ားအတြက္ သာသာယာယာမျဖစ္ေခ်။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ခ်စ္သူစံုတဲြမ်ား အတူစားေလ့ရိွသည့္ အေၾကာ္စံု၊ ကိုရီးယားကင္၊ ဝက္သားတုတ္ထုိးတို႔၏ တဲြဖက္တို႔စရာအခ်ဥ္ရည္တြင္ ပါဝင္ ေသာ င႐ုတ္ဆီ နီရဲရဲႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေၾကာက္လန္႔စရာသတင္း မ်ား ထြက္ေပၚေနျခင္းေၾကာင့္ပင္။
င႐ုတ္ဆီထုတ္လုပ္သည့္ စက္႐ုံတစ္ခုကို ေရွာင္တခင္ ဝင္ ေရာက္စစ္ေဆးစဥ္ ထုိစက္႐ုံတြင္ င႐ုတ္ဆီဆုိေသာ္လည္း င႐ုတ္ သီးမပါ၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးလည္း မပါဝင္၊ ဓာတုေဗဒပစၥည္းေပါင္းစံုသာ ပါဝင္သည္ကုိ ေတြ႕ရေလသည္။ င႐ုတ္ဆီမဟုတ္၊ ဓာတုဆီဟုပင္ ဆိုႏိုင္သည္။ ဓာတုဆီကုိ သံေခ်းတက္ေနသည့္ကန္အတြင္း ေဖာ္စပ္ က်ဳိခ်က္ေနပံုကုိလည္း စစ္ေဆးသူတုိ႔က မွတ္တမ္းတင္ထား ရာ ထုိပံုတို႔ကို ၾကည့္ၿပီး အံ့ၾသထိတ္လန္႔ၾကသည္။ အံ့ၾသသည္မွာ လည္း ခဏတာပင္။
အေၾကာ္စံု၊ ကိုရီးယားကင္၊ ဝက္သားတုတ္ထုိးတို႔ကုိ ဇာစ္ ျမစ္မေရရာေသာ င႐ုတ္ဆီႏွင့္ တဲြဖက္သံုးေဆာင္မႈက အရိွန္ ေလ်ာ့မသြားေပ။
ဆန္ေရစပါးမွာ ဓာတုဓာတ္ ကင္းရဲ႕လား
ဒုကၡသီရိသည္ ဆန္စပါး အထူးျပဳစိုက္ပ်ဳိးေသာႏိုင္ငံျဖစ္ သည္။ စပါးအထြက္တုိး၊ ပိုးေသေစရန္အလို႔ငွာ ဓာတုေဆး ပံုမွန္ သံုးသူ အမ်ားအျပားရိွေလသည္။ ထုိစပါးကုိ ႀကိတ္ခဲြအသြင္ ေျပာင္းရာတြင္လည္း ဓာတုေဆးသံုးမႈ ေခတ္စားလွသည္။ ဓာတု ေဆးသံုးႏိုင္မွ ဆန္ျဖဴျဖဴက ပုိျဖဴမည္၊ ေရာင္းပန္းလွမည္ဟူ သတည္း။
”ဘယ္အစားအစာမဆို ဓာတုေဗဒႏိုင္းခ်င္း ပါေနေတာ့ မစားေတာ့ပါဘူး၊ ေရပဲေသာက္ရင္ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္”ဟု ေမာ္ကြန္းမဂၢဇင္း အယ္ဒီတာတစ္ေယာက္က ေျပာသည္။
ေမာ္ကြန္းမဂၢဇင္း႐ုံးခန္းတြင္ ဝယ္ေသာက္ေနၾကေသာ ေရဘူးမ်ားမွာ ေနေရာင္ေအာက္ မည္မွ်ၾကာေအာင္ ပစ္ထားသည္ ကုိ မည္သူမွ် မသိ။ ေရပုလင္း ေနပူထိလွ်င္ ပလတ္စတစ္မွ ဓာတု ေဗဒဓာတ္အသီးသီး ေရထဲ မည္မွ်ေရာက္မည္ဆုိသည္မွာလည္း ခန္႔မွန္းရခက္သည္။ ထြင္းေဖာက္ျမင္ရသည့္ ပလတ္စတစ္ပုလင္း အၾကည္က ဒုကၡမ်ားစြာ မေပး၊ ပုလင္းအၾကည္ မဟုတ္လွ်င္ေတာ့ အပူဒဏ္ခံရလွ်င္ ဓာတုအဆိပ္ဓာတ္ေပးလိမ့္မည္။
”ေရေသာက္မေနနဲ႔ေတာ့ကြာ၊ အရက္ပဲ ေသာက္ၾကစို႔”ဟု အယ္ဒီတာ ေနာက္တစ္ေယာက္က မွတ္ခ်က္ေပးသည္။ ဒုကၡ သီရိ၏ ျပည္တြင္းျဖစ္အရက္မ်ား မည္မွ်ပင္ တံဆိပ္လွလွကပ္ ထားေသာ္ျငား ဓာတုပစၥည္း ဗရပြပါဝင္မည္မွာ ေသခ်ာလွသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘာဟင္းမွမစား၊ ထမင္းကုိသာ သီးသန္႔စား သည္ျဖစ္ေစ၊ ေသာက္ေရသန္႔၊ အရက္သန္႔တို႔ကုိသာ ေသာက္ သည္ျဖစ္ေစ ဓာတုဓာတ္ကင္းမည္မဟုတ္ဟု ဆုိရေပမည္။
ကေလးမ်ားအတြက္ ဓာတုေဗဒေဆး
ဆိုခဲ့သည္တို႔မွာ ဒုကၡသီရိ၏ အစားအစာ အေျခအေနမ်ား ျဖစ္သည္။ စားသံုးသူတို႔ စားၾကေသာက္ၾကသည့္အထဲ ဓာတုဓာတ္ ေဖာခ်င္းေသာခ်င္း ပါဝင္ေနသည္မွာ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ ေကာင္းလွသည္။
အစားအစာထုတ္လုပ္သူတခ်ဳိ႕ကမူ လူဦးေရအမ်ားအျပား အတြက္ အဆက္မျပတ္ထုတ္လုပ္ရသျဖင့္ အားလံုးအတြက္ အလ်င္မီေစရန္ ဓာတုေဗဒေဆးမ်ဳိးစံု သံုးစဲြရသည္ဟု ဆင္ေျခ ေပးၾက၏။ တခ်ဳိ႕ကလည္း ”လူေတြက အေရာင္ႀကိဳက္တယ္ေလ၊ သူတုိ႔အႀကဳိက္ လွလွေလးျဖစ္္ေအာင္ ေဆးသံုးရတာေပါ့”ဟု ဆုိ၏။ ”ၾကာရွည္ခံ မပုပ္သုိးေအာင္ ဓာတုေဆး မကူလုိ႔ ဘာကူရ မလဲ”ဟု ငါးစိမ္းသည္တစ္ေယာက္က ေဘာက္ဆတ္ဆတ္ ေျပာ ၏။ စားသံုးသူမ်ားကလည္း အခ်ိန္မရိွ၊ ပုိက္ဆံသိပ္မရိွဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ ဓာတုေဗဒ အစားအစာစံုကုိ ပက္ပက္စက္စက္ သံုးေဆာင္ၾက၏။
စာသင္ေက်ာင္းအနီးဝန္းက်င္ မုန္႔ဆိုင္မ်ားတြင္လည္း ကေလးႀကိဳက္အစားအစာမ်ားမွာ အသီးအႏွံ မပါဝင္ဘဲ ဓာတု ေဗဒ ပစၥည္းအသီးသီးသာ ပါဝင္၏။
ကေလးမ်ားစြာသည္ ဓာတုဆုိးေဆး၊ ဓာတုအခ်ဳိဓာတ္၊ ဓာတုေရရွည္ခံေဆး အဖံုဖံုပါဝင္ေသာ မုန္႔မ်ဳိးစံုကုိ ပံုမွန္စားၿပီး ႀကီးျပင္းလာၾကသည္။ ကေလးမ်ားကို ေဆး႐ုံ၊ ေဆးခန္းသို႔ အေရာက္ပုိ႔သည္မွာ ဓာတုပစၥည္းမ်ားပင္ ျဖစ္ေနတတ္သည္။
ဤသို႔ျဖင့္ ”ဒုကၡသီရိ မဟုတ္ဘဲ အနိစၥသီရိျဖစ္လာေတာ့ မွာကုိ စုိးရိမ္မိတယ္”ဟု ကမၻာ့ကုလသမဂၢကပင္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာ ဆုိရသည့္ အေနအထားသို႔ ေရာက္လာေလသတည္း။
ရန္လုိေသာ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံ
ဤသို႔အေျခအေနဆိုးေနေသာ ဒုကၡသီရိတြင္ စာနယ္ဇင္း တို႔ကတာဝန္မေက်ၾကေပ။
ဓာတုေဗဒစဲြလမ္းမႈ ျပႆ နာအေၾကာင္း စာနယ္ဇင္းတုိ႔ကေရးသားထုတ္လႊင့္ျခင္းမရိွဘဲ ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းကုိသာ အသား ေပးၾကေလ၏။
ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနက အေကာင္းဘက္သို႔ သြားေတာ့ မည္လိုလို ျဖစ္ေနေၾကာင္း စာနယ္ဇင္းတုိ႔တြင္ အကဲျဖတ္ ေရးသား ေနၾကသည္။ တကယ္ေတာ့ ျဖစ္ခ်င္သည္တို႔ကုိ စိတ္ကူးေနၾက ျခင္းသာ။ ဒုကၡသီရိတြင္ ဒီမိုကေရစီထြန္းကားျခင္း မရိွေစရန္ စစ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ရာသက္ပန္ထာဝရႀကီးစုိးေရး အစီအစဥ္ကို အေျခခံဥပေဒတြင္ ျပ႒ာန္းၿပီးျဖစ္၏။ ရြာသူႀကီး၊ ဘုရားေဂါပက အဖဲြ႕တို႔မွအစ လႊတ္ေတာ္၊ အစုိးရ႐ုံးအဆံုး စစ္ေခါင္းေဆာင္တို႔က ကုိယ္စား လွယ္ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္း အလိုအေလ်ာက္ ပါဝင္ရမည္ဟု အေျခခံဥပေဒတြင္ ျပ႒ာန္းထား၏။ ေရႊရည္စိမ္ဒီမုိကေရစီကုိ ေဖာ္ေဆာင္ ေပးမည့္ အေျခခံဥပေဒပင္တည္း။
စစ္ေခါင္းေဆာင္တုိ႔က စီးပြားေရးလည္း လုပ္ေသးသည္။ေဒၚပိုင္အမည္ရိွ ကုမၸဏီႀကီးထူေထာင္ၿပီး လုပ္ငန္းႀကီးမ်ားကုိ အုပ္စီးထားသည္။ စစ္တပ္က ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးေသာင္းက်န္း သျဖင့္ စစ္ေရးတြင္ အရည္အေသြးက်ဆင္းသြားသည္။ သူပုန္ အဖဲြ႕ငယ္တို႔ႏွင့္ တိုက္ခုိက္စဥ္ ထုိအားနည္းခ်က္ ေပၚလာေလ၏။
ဤသို႔ေသာအေျခအေနကုိ အခြင့္ေကာင္းယူတတ္သူမွာ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံျဖစ္သည္။ အိမ္နီးခ်င္းက ဒုကၡသီရိကုိ က်ား ေခ်ာင္းေခ်ာင္းေနသည္မွာ ၾကာၿပီ။ ဒုကၡသီရိစစ္တပ္က ႏုိင္ငံကာ ကြယ္ေရးထက္ ၾကက္ေမြးျမဴေရး (အေတာင္ပါေသာ ၾကက္ကုိ ဆုိလုိသည္)၊ စိုက္ပ်ဳိးေရး၊ ဘာသာေရး စသျဖင့္ေသာ အေရးကိစၥ ၃၃ ပါးကုိလည္း အထူးဦးစားေပး၏။ စုိက္ပ်ဳိးေရး မည္မွ်ဝါသနာ ပါသနည္းဟူမူ ႏိုင္ငံအႏွံ႔ရိွ လယ္ေျမမ်ား သိမ္းပုိက္ထားသည္ကုိ ၾကည့္႐ုံႏွင့္ ခန္႔မွန္းႏိုင္၏။
အမ်ားအျမင္တြင္ေတာ့ ႏွစ္ႏိုင္ငံခ်စ္ၾကည္ေရးေကာင္းလွ သည္။ အိမ္နီးခ်င္း သူခုိး ၁ဝဝ ေက်ာ္ကုိ ဖမ္းမိေသာ္လည္း ဒုကၡ သီရိေထာင္ထဲတြင္ ဖင္ပူေအာင္ မေနလိုက္ရေပ။ ရက္ပိုင္းအတြင္း ျပန္လႊတ္လုိက္သည္။ သူခုိးတုိ႔က သစ္ေတာအေျပာင္ရွင္းသူမ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း ေစတနာဗရပြျဖင့္ ျပန္လႊတ္ျခင္းျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ႏွစ္ႏိုင္ငံခ်စ္ၾကည္ေရးေကာင္းလွ၏ဟု အမ်ား က ယူဆၾကျခင္းပင္။ အမွန္တကယ္တြင္မူ ဒုကၡသီရိ၏ မူဝါဒမွာ သူခုိးမ်ားကုိ ဖမ္းရန္ အဓိက မက်လွဘဲ မိမိႏွင့္သေဘာထားမတူ သူမ်ားထဲမွ ဆႏၵျပသူမ်ားကုိသာ ဦးစားေပး ဖမ္းဆီးေရးျဖစ္၏။ ဤသို႔ျဖင့္ ျပည္ပမွ သူခုိးမ်ားကုိ ေထာင္ထဲမထားဘဲ အိမ္အထိ ျပန္ပို႔ျခင္းပင္။ ေက်းဇူးရွင္ကုိ ေက်းဇူးတင္တတ္လွ်င္ ေကာင္း၏။
အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံကား ထုိသုိ႔မဟုတ္ေခ်။ ဒုကၡသီရိကုိ စစ္အင္အား သံုးၿပီး အမႈန္႔ႀကိတ္ရန္ ႀကံေလသည္။
စစ္ျဖစ္ရသည္မွာ လြယ္၏။ ကနဦးတြင္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံက သဝဏ္လႊာတစ္ေစာင္ ပို႔လာေလသည္။ ‘အၾကည္ေတာ္ ဒုကၡသီရိ ေခါင္းေဆာင္တို႔ ပိုင္ဆိုင္ေသာ ဆင္ျဖဴေတာ္မ်ားထဲမွ တစ္ေကာင္ ကုိ ေခတၱငွားရမ္းလုိေၾကာင္း’အီးေမးလ္သဝဏ္လႊာတြင္ ေရး ထားသည္။
ထိုသဝဏ္လႊာေၾကာင့္ ဒုကၡသီရိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတို႔ လြန္စြာ ေဒါသူပုန္ထၾက၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ၄င္းတို႔မွာ ဆင္ျဖဴ ေတာ္ခေရဇီမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။ ဒုကၡသီရိေခါင္းေဆာင္ က ‘ငါတုိ႔သစ္ေတာေတြ မင္းတုိ႔ ခုိးဝင္ခုတ္လို႔ ေျပာင္သြားတာ အေရးမႀကီးဘူး။ အဲဒါေတြက အနာဂတ္မ်ဳိးဆက္ေတြ ျပန္စိုက္ လိမ့္မယ္။ အဲ…ဆင္ျဖဴေတြကေတာ့ အနာဂတ္မွာ ျပန္ရမယ္၊ မရ ဘူးဆုိတာ သိပ္မေသခ်ာတာေၾကာင့္ ငါတုိ႔ဆင္ျဖဴေတြ မငွားႏိုင္ ဘူး။ ဒါပဲ’ဟု အီးေမးလ္ျပန္ၾကားလိုက္ေလသည္။ ေခတၱပင္ မငွားႏိုင္ေၾကာင္း ျပန္ၾကားခ်က္ေၾကာင့္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံ ေဒါသ ထြက္ၿပီး ဒုကၡသီရိသို႔ စစ္ခ်ီလာေလသည္။
ဒုကၡသီရိက ျပည္သူ႔စစ္မဟာဗ်ဴဟာသံုးၿပီး က်ဴးေက်ာ္စစ္ ကုိ ခုခံသည္။ က်ဴးေက်ာ္လာသူတုိ႔မွာ အင္အားမ်ားသည္ဟု မဆုိ သာ။ သို႔ေသာ္လည္း မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ထားၾက႐ုံမက လက္အိတ္ လည္း စြပ္ထားၾက၏။ ထူးဆန္းလွစြာေသာ ေသနတ္မ်ားကုိလည္း ကုိင္ေဆာင္ထားၾကသည္။ က်ည္ဆန္လည္း မ်ားစြာသံုးၾကသည္ မဟုတ္။ ဤသို႔ေသာထိုးစစ္မ်ဳိးက ဒုကၡသီရိစစ္သည္တို႔အတြက္ ေအးရာေအးေၾကာင္းပင္။ က်ဴးေက်ာ္လာသူမွန္သမွ်ကုိ နယ္စပ္ ဘက္ ျပန္ေျပးေအာင္ တိုက္ထုတ္ရာတြင္ မ်ားစြာအားမစိုက္ရေပ။
က်ဴးေက်ာ္စစ္ ႐ႈံးရျခင္း အေၾကာင္းရင္း
အိမ္နီးခ်င္း တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္တုိ႔မွာ ၄င္းတို႔၏ထုိးစစ္ ေအာင္ျမင္ျခင္းမရိွသျဖင့္ မ်ားစြာ အံ့ၾသၾကေလသည္။ ဤတုိင္း ျပည္ကို အဘယ္ေၾကာင့္ စစ္႐ႈံးရသနည္း။ ဒုကၡသီရိတြင္ ျပည္သူ႔ စစ္မဟာဗ်ဴဟာေကာင္း ရိွသည္ကိုေတာ့ သူတုိ႔ သိၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ထုိဗ်ဴဟာအေၾကာင္းကုိမူ သူတုိ႔ အတြင္းက်က် မသိၾကေပ။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဒုကၡသီရိမွ မ်က္စိႀကီး နားႀကီး သတင္းေထာက္ ရန္လိုကြၽဲကုိ ဖိတ္ေခၚကာ စစ္ေရးအေျခအေနကုိ အကဲ ျဖတ္ခိုင္းရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ ရန္လိုကြ်ဲလည္း ႏိုင္ငံျခားသို႔ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေရာက္ဖူးသြားေလသည္။ ခရီးေရာက္မဆိုက္ပင္ အိမ္နီးခ်င္း ေခါင္းေဆာင္က ရန္လိုကြၽဲကုိ ေခၚယူ ေတြ႕ဆံုေလသည္။
အိမ္နီးခ်င္းေခါင္းေဆာင္။ ။ ငါတုိ႔ေကာင္ေတြ မင္းတုိ႔ႏိုင္ငံထဲ ဝင္ တုိက္တာ ေခြးေျပးဝက္ေျပး ေျပးလာရတယ္။ အဲဒါဘာေၾကာင့္ လဲ။ မင္းတို႔မွာ စစ္ႏိုင္တဲ့ ဂါထာေတြ၊ အေဆာင္လက္ဖဲြ႕ေတြ ရိွလို႔လား။
ရန္လုိကြၽဲ။ ။ အဲဒါေတြ ရိွပါဘူးဗ်ာ။
ေခါင္းေဆာင္။ ။ ဒါဆုိရင္ မင္းတုိ႔ျပည္သူနဲ႔ တပ္မေတာ္ အင္မတန္ခ်စ္ၾကည္ျဖဴေနတာ ဘာေၾကာင့္လဲ။
ကြၽဲ။ ။ ခ်စ္ပါဘူးဗ်ာ။ တစ္ဖက္သတ္လည္း မခ်စ္ဘူး။ ႏွစ္ဖက္ သတ္လည္း မခ်စ္ဘူး။
ေခါင္းေဆာင္။ ။ ေဟ…မခ်စ္ဘူးဆုိၿပီးေတာ့ ေရွ႕တန္းမွာ အရပ္ သားေတြ အမ်ားႀကီးပါလားကြ။
ကြၽဲ။ ။ ေၾသာ္…ဒါကေတာ့ဗ်ာ၊ ေပၚတာဆဲြၿပီဆုိမွေတာ့ ေခၚရာ လိုက္ရေတာ့တာေပါ့။ မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနမ္းဆုိတာ ဒါေပါ့ဗ်ာ။
ရန္လိုကြၽဲ၏အေျဖေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးလည္းအံ့အား သင့္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ ေမးခြန္းမ်ား ဆက္တုိက္ေမးျပန္သည္။
ေခါင္းေဆာင္။ ။ ေဟ…ဒီလုိျဖစ္ရပ္မ်ဳိး ရိွသလား။ ဟုတ္ၿပီေလ၊ ဒါဆိုရင္ မင္းတို႔ဆီက ျပည္သူ႔စစ္မဟာဗ်ဴဟာႀကီး သံုးတယ္လို႔ သိရတယ္။ အဲဒီဗ်ဴဟာ အေတာ္ေလး အစြမ္းထက္ဆုိပဲ။ အဲဒီ ဗ်ဴဟာက ဘာလဲ။ မင္း ဘယ္ေလာက္ သိထားသလဲ။
ကြၽဲ။ ။ ျပည္သူ႔စစ္မဟာဗ်ဴဟာႀကီးဆုိတာ တျခားဟုတ္႐ုိုးလား၊ေစာေစာကေျပာတဲ့ အရပ္သား ျပည္သူေတြကုိ ေပၚတာဆဲြၿပီး ေရွ႕တန္းမွာ ခုိင္းစားတာကုိ စကားလံုးလွလွ သံုးထားတာပါပဲ။
ေခါင္းေဆာင္။ ။ ဟုတ္ပါ့မလားကြ။ အဲဒီ ေပၚတာဆုိတ့ဲေကာင္ ေတြကလည္း ငါတုိ႔ရဲ႕လက္နက္ဒဏ္ကုိ ေကာင္းေကာင္းခံႏိုင္ရည္ ရိွေနပါလားကြ။ စစ္သားေတြ ခံႏုိင္ရည္ရိွတာကေတာ့ ထားပါ ေတာ့၊ စစ္သားဆုိေတာ့ ခံစစ္အတြက္ ေကာင္းေကာင္းျပင္ဆင္ ထားပါလိမ့္မယ္။ အရပ္သားေတြ ခံႏိုင္ရည္ရိွတာကေတာ့ အံ့ၾသ သကြ။
ဤတြင္ အံ့ၾသရသူမွာ ကြၽႏ္ုပ္ ရန္လိုကြၽဲျဖစ္ေလသည္။ ေပၚ တာမ်ားက သူတို႔ပစ္ေသာ လက္နက္ဒဏ္ကုိ ခံႏိုင္ရည္ရိွသည္ ဆုိျခင္းမွာ လံုးဝမျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ေပၚတာဆုိသည္မွာ က်ည္ကာအက်ႌ မေျပာႏွင့္၊ ဖိနပ္ပင္ ဝတ္ခ်င္မွ ဝတ္ရတတ္သည္မဟုတ္ေလာ။ က်ည္ဆန္မတုိးသည့္ အင္းအိုင္ခါးလွည့္လက္ဖဲြ႕တို႔ ေဆာင္ထား ေသာေၾကာင့္ေလာ။ က်ဴးေက်ာ္သူတုိ႔ မည္သည့္လက္နက္သံုး သနည္း။ သံုးသည့္လက္နက္က သားေရပင္ေတာ့ မျဖစ္တန္ရာ။
ကြၽဲ။ ။ ခင္ဗ်ားတို႔က ဘယ္လုိလက္နက္မ်ဳိး သံုးလို႔လဲ။
ေခါင္းေဆာင္။ ။ အင္း…မင္းကုိ အလြတ္သေဘာ ေျပာျပရဦးမယ္။ ငါတုိ႔သံုးတာ ဓာတုလက္နက္ကြ။ ငါတုိ႔စစ္သားေတြ အကုန္လံုး မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္၊ တစ္ကုိယ္လံုး ၿဂိဳဟ္သားလိုဝတ္ၿပီး မင္းတို႔တုိင္း ျပည္ထဲ ဝင္တုိက္တာ။ အဲဒီလုိ မဝတ္လို႔လည္း မရဘူးေလ။ ရန္သူ ကုိ ဓာတုလက္နက္နဲ႔ တုိက္တယ္ ဆုိေပမယ့္ အဲဒီလက္နက္က ပစ္ တ့ဲသူကုိလည္း အၲႏရာယ္ျပဳတယ္ကြ။ ဒါေၾကာင့္ အကာအကြယ္ သေဘာ ဝတ္ထားရတယ္။ မင္းတို႔ဆီက အရပ္သားေရာ၊ စစ္သား ေရာ အကာအကြယ္ ဝတ္မထားေပမယ့္ ငါတုိ႔လက္နက္ေတြရဲ႕ ဒဏ္ကုိ ခံႏုိင္ရည္ရိွတာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ငါတုိ႔ရဲ႕လက္နက္ေတြ မစြမ္းတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ေခြးေျပးဝက္ေျပး ေျပးလာတ့ဲသူေတြ ကုိ ယူနီေဖာင္းခြၽတ္ၿပီး အဲဒီလက္နက္ေတြနဲ႔ နည္းနည္းပဲ စမ္းသပ္ ပစ္ခတ္လုိက္တာ အကုန္လံုး ကိစၥေခ်ာတာပဲ။ ကဲ… ငါတုိ႔ေကာင္ ေတြ ေသၿပီး မင္းတုိ႔ေကာင္ေတြ မေသတာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ေျပာ ျမန္ျမန္ေျပာ။
သူ႔ေမးခြန္းကုိ ရန္လိုကြၽဲ ခ်က္ခ်င္း မေျဖႏိုင္။ အနည္းငယ္ စဥ္းစားလုိက္သည္။ က်ဴးေက်ာ္ေသာ သူတုိ႔ေတြ ထြက္ေျပးရျခင္းအေၾကာင္းရင္းကုိ တျဖည္းျဖည္း သေဘာေပါက္သြားသည္။ သုိ႔ ေသာ္လည္း အမွန္အတုိင္း မေျဖဘဲ တလဲြတေခ်ာ္ အေျဖေပးလုိက္ ေလသည္။
ရန္လုိကြၽဲ၏ အေျဖမွာ ‘က်ဳပ္တုိ႔ဆီမွာ သစ္ပင္ေတြ ခုတ္လို႔ ကုန္သေလာက္ ျဖစ္ေနၿပီ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ေတာင္ လာၿပီး ခုတ္ကူေသး တယ္ေလ။ သစ္ပင္ေတြ မရိွေတာ့ဘူးဆုိေတာ့ လူေတြရဲ႕ အေန အထားက အမ်ားႀကီး ေျပာင္းလဲသြားတယ္။ ဘယ္လုိေျပာင္းလဲ သလဲ ေျပာရရင္ေတာ့ ၿပီးေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲ…ေျပာင္းသြား တ့ဲအထဲမွာ ဓာတုလက္နက္ေတြကုိ ခံႏိုင္ရည္ရိွသြားတ့ဲ ေျပာင္းလဲ ျခင္းမ်ဳိးလည္း ပါတာေပါ့ဗ်ာ။ ဟဲဟဲ… ခင္ဗ်ားတုိ႔လည္း ဒီလုိ အေျပာင္းအလဲမ်ဳိး လုိခ်င္တယ္၊ ဓာတုလက္နက္ဒဏ္ ခံႏုိင္ရည္ ရိွခ်င္တယ္ဆုိရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ဆီက သစ္ပင္ေတြ အကုန္လံုးခုတ္ ပစ္လုိက္ေပေတာ့’ဟူ၍ ျဖစ္၏။
မိတ္ေဆြ စာဖတ္သူ၊ ျပည္ပမွ ကြၽႏု္ပ္ရန္လိုကြၽဲ ျပန္ေရာက္ ပါၿပီ။ အိမ္နီးခ်င္းတုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ကုိလည္း သစ္ပင္ခုတ္ဖို႔ အႀကံေကာင္းမ်ား ေပးခ့ဲပါသည္။ သူတုိ႔ ခုတ္၊ မခုတ္ကုိေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ရေပေတာ့မည္။ ေပးခ့ဲေသာ ထုိအႀကံမွာ ေသာက္ တလဲြျဖစ္ေၾကာင္းသိပါက ကြၽႏ္ုပ္ကုိ ၄င္းတုိ႔ဘလက္လစ္ထဲ ထည့္မည္မွာ ေသခ်ာလွသည္။
နိဂံုးခ်ဳပ္အေနျဖင့္ ကြၽႏ္ုပ္ေျပာၾကားလုိသည္မွာ ဒုကၡသီရိ အရပ္သားမ်ား၊ စစ္သားမ်ား ဓာတုလက္နက္ဒဏ္ကုိ ခံႏိုင္ရည္ ရိွျခင္း၏ လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္အေၾကာင္းျဖစ္၏။
ဓာတုလက္နက္ဒဏ္ခံႏိုင္ရျခင္း အေၾကာင္းရင္းမွာ ကြၽႏု္ပ္တို႔ ေနထိုင္စားေသာက္သည့္ပံုစံေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ေပေတာ့ သည္။ ကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ ဓာတုအေမႊးတုိင္မွထြက္သည့္ မီးခိုးမ်ား ႐ွဴ႐ႈိက္ၿပီး အိပ္ရာထၾကသည္။ ဓာတုေဆးအနည္းငယ္ပါေသာ သရီးအင္ဝမ္း ေကာ္ဖီမစ္ကုိ ေဖ်ာ္ေသာက္သူေသာက္၊ ဓာတ္ခဲြ ခန္းထုတ္ အခ်ဳိမႈန္႔အလြန္အကြၽံသံုးေသာ နံနက္စာ စားသူစားၾက သည္။ ခံတြင္းခ်ဥ္သည္ဆုိၿပီး ကြမ္းယာဆိုင္ ေျပးၾကသည္။ ဤ သည္မွာ နံနက္ပုိင္းအခင္းအက်င္းျဖစ္သည္။ တစ္ေန႔တာ ကြၽႏ္ုပ္ တုိ႔၏ပါးစပ္ထဲ ထည့္လုိက္ေသာအရာ အမ်ားအျပားတြင္ ဓာတု နည္းပညာ၊ ဓာတုပစၥည္းအနည္းႏွင့္ အမ်ား ပါဝင္၏။ ဓာတုဓာတ္ သည္ ကြၽႏ္ုပ္တုိ႔၏ကုိယ္အတြင္းသို႔ တစ္ႏွစ္လွ်င္ ၃၆၅ ရက္ခန္႔ နည္းနည္းခ်င္း ဝင္ေရာက္လ်က္ရိွရာ ကြၽႏ္ုပ္တို႔၏ ကုိယ္ခႏၶာသည္ဓာတုေဗဒဓာတ္ေပါင္းစုႀကီး ျဖစ္လာေလသည္။ ဤသို႔ေသာ အေျခအေနေၾကာင့္ ဒုကၡသီရိ အရပ္သားမ်ား၊ စစ္သားမ်ားသည္ ျပည္ပက်ဴးေက်ာ္သူတုိ႔၏ ဓာတုလက္နက္ဒဏ္ကုိ ခံႏိုင္ရည္ရိွေနရျခင္း ျဖစ္ေတာ့သတည္း။ ။