ညဳိထက္ညဳိ ● အေမတခု သမီးတခု (၀တၱဳတုိ)
(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၉၊ ၂၀၁၆
(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၉၊ ၂၀၁၆
ေဆာင္းဝင္စမို႔ထင္တယ္။ မဂၤလာေစ်းလမ္းဆံုကို လိႈင္ဦးေရာက္ေတာ့ ေမွာင္ေတာ့မယ္။ ဗညားဒလလမ္းမႀကီးအတိုင္း တည့္တည့္ဆက္ဆင္းလာေတာ့ ယုဇနပလာဇာေရွ႕ကို ေရာက္လာတယ္။ အရင္ကေတာ့ အန္တီမူတို႔အိမ္က ယုဇနပလာဇာ အလြန္ ဗညားဒလ လမ္းမႀကီးေပၚမွာပဲ။ မ်က္ႏွာစာမွာ မွန္ေတြကာၿပီး ေဆးအဝါေရာင္ သုတ္ထားတဲ့ တိုက္တန္း႐ွည္ႀကီး ထဲက မက်ဥ္းမက်ယ္ တိုက္ခန္းေလးတခန္းေပါ႔။ ေအာက္မွာ ပုဂၢလိကေဆးခန္းကေလး တခန္း႐ွိတယ္။ အန္တီမူတို႔ အခန္းက ငါးလႊာမွာ။ တက္ရတာေမာေပမယ့္ အန္တီမူတို႔ အလုပ္ကလည္း ပတ္ဝန္းက်င္ကိုဂ႐ုစိုက္ရတဲ့ အလုပ္မ်ိဳးဆိုေတာ့ ျဖတ္သြားျဖတ္လာနည္းတဲ့ ျမင့္ တဲ့ အလႊာမ်ိဳးကို ေ႐ြးရတယ္။ ဒါေတာင္မွ ေလးငါးေျခာက္လၾကာလာရင္ တိုက္ကသိတဲ့ လူေတြ သိကုန္တာပါပဲ။ တေယာက္စကား တေယာက္နားနဲ႔ေပါ႔။ တခါတခါလာတဲ့ ဧည့္သည္ ေတြကလဲ ေလွကားကဆင္းရင္း ဟိုေကာင္မေလးက ဘယ္လို ဒီေကာင္မေလးက ဘယ္လို ေျပာၾကဆိုၾကနဲ႔ နားစြန္နားဖ်ား ၾကားခ်င္လည္း ၾကားမိၾက မွာေပါ႔ေလ။ ဒါေတာင္ အန္တီမူက အိမ္မွာ ႏွစ္ေယာက္ထက္ပိုၿပီး ထားေလ့ထားထ႐ွိတာမဟုတ္ဘူး။ တခါတေလ အလြန္ဆံုး မွ သံုးေယာက္ရယ္။ ေကာင္မေလးေတြကိုလည္း အျပင္ေပးထြက္တာမဟုတ္ဘူး။ အိမ္မွာပဲ ျပင္ျပင္ဆင္ဆင္ေလး လုပ္ၿပီးေန။ အိမ္အလုပ္ လုပ္စရာ႐ွိတာေလးေတြလည္း ဝိုင္းဝက္လုပ္ေပါ႔။ တလမွတခါေလာက္ သူတို႔ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ျပန္တာေလာက္ပဲ ႐ွိတာ။
ဒါေပမဲ့ မရပါဘူး။ ေျခာက္လ တခါေလာက္ေတာ့ ေျပာင္းရတာပါပဲ။ သူတို႔အလုပ္က ေရ႐ွည္ တေနရာတည္း စြဲလုပ္လို႔မွ မျဖစ္တာ။ ဒါနဲ႔ ဒီတခါေျပာင္းရေတာ့ နီးနီးနားနား ေအာင္မဂၤလာ လမ္းထိပ္ကတိုက္ကိုပဲ ေျပာင္းၾကတယ္ေျပာတယ္။ ဖုန္းက ေတာ့ မေျပာင္းဘူးေလ။ သူတို႔ အလုပ္နဲ႔ကိုက္တဲ့ ျခင္းဖုန္းငွားထားရတာကိုး။ ရံဖန္ရံခါလာေနက် လိႈင္ဦးတို႔လို လူေတြကို ေတာ့ မေျပာင္းခင္ တလေလာက္ကတည္းက လိပ္စာအသစ္ ဖုန္းနဲ႔ ေပးၿပီးပါၿပီ။ က်န္တဲ့သူေတြကိုေတာ့ ဖုန္းဆက္မွပဲ ေျပာရတာေပါ႔။ လိႈင္ဦး ေတြးေနရင္းနဲ႔ ကားက ေအာင္မဂၤလာလမ္းထိပ္နားကို ေရာက္လာတယ္။ လိႈင္ဦး ညေနက အန္တီမူ ေျပာလိုက္တဲ့အတိုင္း ကားကို ေအာင္မဂၤလာလမ္းထဲခ်ိဳးဝင္လိုက္ၿပီး ပထမဆံုးေတြ႔တဲ့ တိုက္ေရွ႕မွွာပဲ ထိုးလိုက္တယ္။ ၿပီး ေတာ့ ကားတံခါး ေသာ့ခတ္ၿပီး တိုက္နံပါတ္ကို လွမ္းၾကည့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အန္တီမူေျပာလိုက္တဲ့အတိုင္း ေလးလႊာကို တက္လာခဲ့တယ္။
မႈန္ျပျပ မီးလံုးအဝါေရာင္ေလးလင္းေနတဲ့ ေလွကားတေလွ်ာက္ လိႈင္ဦးတက္လာရင္း ေလးလႊာ ေလွကားထိပ္တည့္တည့္က အန္တီမူေျပာလိုက္တဲ့ ညာဘက္ခန္းေရွ႕ ေရာက္လာတယ္။ လိႈင္ဦး အခန္းတံခါးဝက ဘဲလ္ေလးကို ႏွိပ္လိုက္ေတာ့ ေခ်ာင္း ၾကည့္ေပါက္ ကေလးပြင့္လာၿပီး စႏၵီ႕ မ်က္ႏွာသြယ္သြယ္ကေလးကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ စႏၵီက အန္တီမူ႔ရဲ႕သမီးေလ။ အန္တီမူ႔ေယာက္်ား စႏၵီ႕အေဖက ဒလဘက္က တည္းခိုခန္းတခုမွာ ျပည့္တန္ဆာလုပ္ငန္းလုပ္ရင္း အဖမ္းခံရလို႔ ေထာင္က် ေနတယ္။ သူေထာင္က်ေနေတာ့ အန္တီမူတို႔က အေမတခုသမီးတခု ဘဝနဲ႔ ဒီလုပ္ငန္းကို ဆက္လုပ္ေနတာေပါ႔။ အန္တီမူ တို႔က ကုလားစပ္ပံုရေတာ့ စႏၵီကလည္း ကုလားဆင္မေလး။ စႏၵီနဲ႔သူက ႐ြယ္တူေလာက္႐ွိတာမို႔ လိႈင္ဦး အန္တီမူ႔ဆီ ေဘာ္ဒါ တေယာက္ေကာင္းမႈနဲ႔စေရာက္တုန္းကေတာ့ မ်က္ႏွာနည္းနည္းပူတယ္။ စႏၵီကေတာ့ ႐ိုးေနၿပီေလ။ လိႈင္ဦးလည္း ေနာက္ ပိုင္း ႐ိုးသြားေတာ့တာေပါ႔။ အမွန္က ဒီေန႔က လိႈင္ဦးလာဖို႔ မ႐ွိဘူး။ ဒါေပမဲ့ ညေနတုန္းက အန္တီမူက ဖုန္းဆက္တယ္ေလ။ မေတြ႔တာၾကာၿပီ ဘာညာ စကားပလႅင္ခံၿပီးေတာ့ အသစ္ကေလးတေယာက္ ေရာက္ေနတယ္လို႔ လိႈင္ဦးကို ေျပာတယ္။ လိႈင္ဦးလည္း ေနရာသစ္ေျပာင္းၿပီးကတည္းက တေခါက္မွမေရာက္ေသးတာနဲ႔ ဒီညေနပဲ ထြက္လာမိတာေပါ႔။ ေတြးေနရင္းနဲ႔ လိႈင္ဦးအခန္းထဲကို ဝင္လိုက္တယ္။
ဝင္ဝင္ခ်င္း အခန္းထဲမွာေတာ့ အန္တီမူရယ္၊ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ ေလးဆယ့္ငါးေလာက္ ႐ွိတဲ့ အသားလတ္လတ္ မိန္းမႀကီးတေယာက္ရယ္၊ ဘယ္လိုမွ ၁၈ ႏွစ္ ေက်ာ္ပံုမရေသးတဲ့ ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာ ခပ္လံုးလံုးျပည့္ျပည့္ ေကာင္မေလး တေယာက္ရယ္ ဧည့္ခန္းထဲက ပတ္လည္ခ် ထားတဲ့ ကုလားထိုင္ေတြေပၚမွာ ထိုင္ေနၾကတယ္။ အန္တီမူက “လိႈင္ဦးလည္း ခုမွပဲ ေပၚလာေတာ့တယ္၊ မေတြ႔တာ ၾကာၿပီေဟ့” လို႔ ေျပာေျပာဆိုဆို လိႈင္ဦးကို ခံုေနရာေပးတယ္။ လိႈင္ဦးဝင္ထိုင္လိုက္ရင္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ေကာင္မေလးဘက္ အၾကည့္ေရာက္သြားေတာ့ ေကာင္မေလးက အန္တီမူနဲ႔ မ်က္ေစာင္းထိုးကပ္လ်က္ စကားေျပာေနတဲ့ အသားလတ္လတ္မိန္းမႀကီးေဘးမွာ ထိုင္ေနတယ္။ ပန္းပြင့္ပံုေလးေတြပါတဲ့ တီ႐ွပ္အျဖဴေလးနဲ႔ အျဖဴ ေရာင္ သရီးကြာတား ေဘာင္းဘီေလးကို ဝတ္ထားတယ္။ ဆံပင္ေလးက လည္းစည္းၿပီး ေက်ာေနာက္မွာ ခ်ထားေတာ့ ေကာင္မေလးက တကယ့္ခ်ာတိတ္မေလးလို ျဖစ္ေနတယ္။ အသက္လည္း ၁၈ ႏွစ္ေတာင္ ျပည့္ပံုမရေသးဘူး။ ဆယ့္ေျခာက္ ဆယ့္ခုနစ္ ေလာက္ပဲရွိဦးမယ္ထင္တယ္။ အဲဒီမွာပဲ ေကာင္မေလး လိႈင္ဦးကိုတခ်က္ၾကည့္ၿပီး ေခါင္းျပန္ငံု႔သြားတယ္။ ၿပီး ေတာ့ သူ႔ ညာဘက္လက္သည္းေလးေတြ သူ ဆိတ္ေနတယ္။
“ဟုတ္တယ္ အန္တီ၊ အိမ္က ကားေတြ ျပင္ေနရတာနဲ႔ဗ်ာ၊ တလလံုးပဲ” လို႔ လိႈင္ဦးျပန္ေျဖရင္း အိမ္အတြင္းခန္းထဲက ျပန္ ထြက္လာတဲ့ စႏၵီလွမ္းေပးတဲ့ ေရခဲေရတခြက္ကို ေမာ့ေသာက္လိုက္ရတယ္။ သရီးကြာတား ဂ်င္းေဘာင္းဘီအက်ပ္ကေလး ဝတ္ထားတဲ့ စႏၵီကလည္း ေကာင္မေလးေဘးမွာ ေစြ႕ခနဲ ဝင္ထုိင္တယ္။ အန္တီမူနဲ႔ စကားေျပာေနရာက စကားျပတ္သြားပံုရတဲ့ အက်ႌခရမ္းႏုေရာင္ဝတ္ထားတဲ့ မိန္းမႀကီးကေတာ့ လိႈင္ဦးဘက္ကို လွည့္ၾကည့္ေနတယ္။
အိတ္ထဲက စီးကရက္ဘူးကို လိႈင္ဦး ထုတ္ေနတုန္း ...
“ကဲ လိႈင္ဦး အခန္းထဲမွာပဲ အေမာေျဖရင္း ေစာင့္ေနလိုက္ေလ”
လို႔ အန္တီမူက ထံုးစံအတိုင္း အလုပ္စကား ေျပာလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ လိႈင္ဦးလည္း ထိုင္ရာက ထလိုက္ရင္း ေ႐ွ႕ကထသြားတဲ့ စႏၵီ႕ေနာက္ လိုက္ခဲ့မိေတာ့တယ္။
အခန္းဖြဲ႔စည္းပံုကေတာ့ အရင္အခန္းအေဟာင္းအတိုင္းပါပဲ။ ေလးေထာင့္စပ္စပ္အခန္းကေလးကို သံုးထပ္သားျပားေတြနဲ႔ တဝက္ကာထားတယ္။ စႏၵီ ဖြင့္ေပးလိုက္တဲ့အခန္းထဲ လိႈင္ဦး ဝင္လာၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာခင္းထားတဲ့ ေမြ႔ရာေပၚထိုင္လိုက္တယ္။ ေမြ႔ရာေဘးက ေလးေထာင့္ ပန္ကာကေလးကိုလည္း တဆက္တည္း ဖြင့္လိုက္ရတယ္။ ၿပီးမွ ေမာေမာနဲ႔ စီးကရက္တလိပ္ ထုတ္ၿပီး မီးညိႇလိုက္တယ္။ ေမြ႔ရာေခါင္းရင္းကို လိႈင္ဦးလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေနာက္ခံမွာ 2000 ဆိုတဲ့ဂဏန္းေတြနဲ႔ အိႁႏၵာ ေက်ာ္ဇင္ပံုနဲ႔ထုတ္တဲ့ ျပကၡဒိန္က နံရံေပၚမွာ တြဲေလာင္းက်ေနတယ္။
စီးကရက္တဝက္မက်ဳိးခင္ပဲ ေစာေစာက ဧည့္ခန္းထဲထိုင္ေနတဲ့ ေကာင္မေလး အခန္းတံခါးဖြင့္ၿပီး ဝင္လာတယ္။ လက္ထဲမွာ ေတာ့ အန္တီမူေပးလိုက္တဲ့ အေဖာ္တံဆိပ္ ကြန္ဒြန္တခုနဲ႔။ ၿပီးေတာ့ လိႈင္ဦးေဘးမွာ က်ဳံ႕က်ဳံ႕ေလး ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။
အေရးထဲ အခန္းက ဧည့္ခန္းနဲ႔ကပ္ေနေတာ့ အန္တီမူနဲ႔ ဘယ္သူမွန္းမသိတဲ့ မိန္းမႀကီးေျပာေနတဲ့ စကားသံေတြက အခန္းထဲ ဝင္ ဝင္လာေသးတယ္။
“ဟုတ္တယ္ ေခတ္ကိုက ပ်က္ေနၿပီေလ”
ဆိုတဲ့ အန္တီမူ႔ စကားသံတခ်ိဳ႕တဝက္ ၾကားလိုက္ရေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ မိန္းမႀကီးဆီက
“ဟုတ္တယ္ ကြၽန္မတို႔ကလည္း အေမတခု သမီးတခုဆိုေတာ့” လို႔ ျပန္ေျပာသံထပ္ၾကားရတယ္။ ေကာင္မေလးကို ၾကည့္ေတာ့ ေကာင္မေလးက ေကြးထားတဲ့ ေျခေထာက္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္ပစ္ၿပီး ၾကံဳ႕ၾကံဳ႕႐ုံ႕႐ုံ႕ ထိုင္ေနတယ္။ ေကာင္ မေလးကို ၾကည့္ၿပီး အသက္ သိခ်င္လာတာနဲ႔ ...
‘ညီမ အသက္ ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလဲ’ လို႔ လိႈင္ဦးေမးလိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးက
‘၁၇ ႏွစ္ ျပည့္ၿပီးၿပီ အစ္ကို’ ဆိုၿပီး ျပန္ေျဖတယ္။
အဲဒီမွာပဲ လိႈင္ဦး အက်ႌကိုခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေခါင္းအံုးေပၚ လွဲလိုက္တယ္။ အသားျဖဴျဖဴ လိႈင္ဦး ရင္ဘတ္ေပၚမွာ ေခၽြးစီးေၾကာင္း ေတြက အထင္းသားနဲ႔ ျဖစ္ေနတယ္။ ျဖဴျဖဴႏုႏု အခုမွပြင့္တဲ့ ပန္းပြင့္ေလးလိုျဖစ္ေနတဲ့ေကာင္မေလးလည္း ဒီေတာ့မွ လိႈင္ဦး ေဘး လွဲခ်လိုက္တယ္။
လိႈင္ဦးမ်က္လံုးေတြကိုမွိတ္ၿပီး ငါးမိနစ္ေလာက္ မွိန္းေနလိုက္ေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ လွဲေနရာက ေဘးေစာင္းလိုက္ၿပီး ပန္းပြင့္ ေလးရဲ႕ ဆံႏြယ္ႏုႏုကေလးေတြကို တခ်က္သပ္လိုက္တယ္။ သိပ္အၾကာႀကီးေနဖို႔ မေကာင္းတာနဲ႔ လိႈင္ဦးေကာင္မေလး ရဲ႕နဖူးေလးကို တခ်က္နမ္းလိုက္ၿပီး အက်ႌခြ်တ္ဖို႔ေျပာလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လိႈင္ဦး ပက္လက္ျပန္လွဲလိုက္ၿပီး ေကာင္မေလးကို အျပဳအစု ရလားလို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးက ...
“ညီမ အဲဒါေတြ မလုပ္တတ္ဘူး အစ္ကိုရဲ႕” လို႔ ျပန္ေျဖတယ္။
ၿပီးေတာ့ သူ႔တီရွပ္ေလးကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္ၿပီး စည္းၿပီး ေက်ာေနာက္ခ်ထားတဲ့ ဆံပင္ေလးကို ေျဖလုိက္တယ္။ ေကာင္မေလးကို ၾကည့္ရတာ တကယ့္ ႏုႏုငယ္ငယ္ေလးမို႔ လိႈင္ဦးစိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ၿပီး သူ႔ေဘးမွာ လွဲလိုက္တဲ့ေကာင္မေလးရဲ႕ကိုယ္လံုးေလးကို ဖက္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့လည္း ျဖစ္ေနပ်က္ေနက် အျဖစ္အပ်က္ေတြက စီကာစဥ္ကာ ျဖစ္သြားတယ္။
လိႈင္ဦးအေမာေျဖေနရင္း ခုနက ခၽြတ္ထားခဲ့တဲ့ သူ႔လက္ပတ္နာရီကို ယူၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခုနစ္နာရီထိုးေတာ့မယ္။ ဒါနဲ႔ လိႈင္ ဦး အက်ႌျပန္ဝတ္လိုက္ရတယ္။ ေကာင္မေလးလည္း ေမြ႔ရာ ေဘးက သူ႔ေဘာ္လီအျဖဴေရာင္ေလးနဲ႔ တီရွပ္အျဖဴေရာင္ေလးကိုျပန္စြပ္ၿပီး ေဘာင္းဘီ ျပန္ဝတ္တယ္။ ျဖန္႔ထားခဲ့တဲ့ဆံပင္ေလးကို ျပန္စည္းတယ္။ လိႈင္ဦးကားေသာ့ကို ခါးၾကား ျပန္ထိုး ထည့္ၿပီး ေကာင္မေလးကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးက ၿပံဳးေနတယ္။ လိႈင္ဦးလည္း ေကာင္မေလးကို ခါတိုင္း ေကာင္မေလးေတြလိုပဲ မွတ္ၿပီး ....
"ညီမက ဒီမွာ တလ ႏွစ္လေနဦးမွာ မဟုတ္လား၊ ေနာက္ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ေနမွ အစ္ကို ထပ္လာခဲ့မယ္ေလ” လို႔ ေျပာလိုက္ တယ္။
တဆက္တည္း ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက ငါးရာတန္တ႐ြက္ထုတ္ၿပီး ေကာင္မေလးကို မုန္႔ဖိုး ေပးလိုက္တယ္။
“မဟုတ္ဘူးအစ္ကိုရဲ႕၊ ညီမက ျပန္မွာ၊ ဒီေန႔ဒီမွာ ဘယ္သူမွမ႐ွိတာနဲ႔ အန္တီမူလွမ္းေခၚလို႔ လာတာ၊ ေနာက္ အစ္ကိုေတြ႔ခ်င္ အန္တီမူ႔ကိုေျပာလိုက္ေလ၊ ညီမလာခဲ့မယ္” လို႔ ေကာင္မေလးဆီက ေျဖသံ တိုးတိုးညင္းညင္း ထြက္လာတယ္။
“ေၾသာ္ အဲလိုလား ဒါဆို ညီမဘယ္ေတာ့ ျပန္မွာလဲ၊ ဒီမွာ ဒီည မအိပ္ဘူးလား” လို႔ လိႈင္ဦး ဆက္ေမးမိျပန္တယ္။
“မအိပ္ဘူးအစ္ကို၊ ျပန္မွာ၊ ဒီမွာ ကိုးနာရီေလာက္အထိေတာ့ ေနမယ္ေလ၊ ေနာက္ ဧည့္သည္တေယာက္လာဖို႔ရွိေသးတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ၿပီးရင္ အေမနဲ႔ျပန္မွာ၊ အေမက အိမ္ေ႐ွ႕ခန္းမွာေလ” လို႔ ေကာင္မေလးက လိႈင္ဦးအေမးကို ျပန္ေျဖတယ္။
ဒီမွာပဲ ေစာေစာက သူ အိမ္ေ႐ွ႕ခန္း မွာေတြ႔ခဲ့တဲ့ မိန္းမႀကီးက ေကာင္မေလးရဲ႕အေမဆိုတာ လိႈင္ဦးသိလိုက္ရတယ္။ တဆက္ တည္း ေစာေစာကမ်ားသိခဲ့ရင္ ဘယ္လိုေနမလဲဆိုတဲ့အေတြးက လိႈင္ဦးေခါင္းထဲ ေရာက္လာတယ္။ ခက္တာက ေစာေစာ ကလည္း မသိခဲ့ဘူးေလ။ ။
ညိဳထက္ညိဳ