(မိုုးမခ) ဇူလိုုင္ ၂၂၊ ၂၀၁၆
ေက်ာင္း၌ ကန္႔လန္႔တိုက္ခဲ့စဥ္က
မိမိတို႔ေခတ္တြင္ ေက်ာင္းသားသမဂၢဆိုသည္မွာမရွိေတာ့ေပ။ အဂၤလိပ္ကိုလိုနီေခတ္တေလွ်ာက္လုံးမွ သည္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ဖဆပလ ေခတ္တေလွ်ာက္လုံး မားမားမတ္မတ္ရပ္ႏိုင္ခ့ဲေသာ ေက်ာင္းသား သမဂၢမ်ားသည္ ဗိုလ္ေနဝင္းအာဏာသိမ္းၿပီး မၾကာမီတြင္ ဖ်က္ဆီးျခင္းခံလိုက္ရသည္။ မိမိတို႔ေခတ္ တြင္ေတာ့ က်န္စစ္သား၊ ဘုရင့္ေနာင္၊ အေလာင္းဘုရား၊ ဗႏၶဳလဆိုသည့္ နီစိမ္းဝါျပာ အသင္း ၄ သင္း ကိုအေျခခံသည့္ ေက်ာင္းေကာင္စီဆိုသည္ကိုဖြဲ႔စည္းခ့ဲၾကသည္။ ေရွးျမန္မာပေဒသရာဇ္ေတြကို ပြဲထုတ္သည့္ စစ္ေအာင္သာက တိုင္းျပည္စုစည္းအုပ္ခ်ဳပ္သည့္သူမ်ားကို ပြဲထုတ္သည့္ ေခတ္တေခတ္
အစျပဳသည္ဟုဆိုရမည္။
ေက်ာင္းေကာင္စီဆိုသည္က ေက်ာင္းသားတို႔အခြင့္အေရးမ်ားကို ကိုယ္စားျပဳ သည့္အဖြဲ႔မဟုတ္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးႏွင့္ ေက်ာင္းအုပ္ခ် ဳပ္ေရးအဆင့္ဆင့္ခိုင္းသည္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရသည့္ အဖြဲ႔မွ်သာျဖစ္သည္။ ထိုအဖြဲ႔ကို အလုပ္ မျဖစ္ေအာင္လုပ္ဖို႔ ဆယ္တန္းႏွစ္တြင္မိမိစဥ္းစားမိသည္။ ထိုစဥ္ဖြဲ႔စည္းၾကပုံမွာ အခန္းလိုက္ အသင္း ၄ သင္းခြဲၿပီး အသင္းေခါင္းေဆာင္တင္ေျမႇာက္သည္။ ထိုေနာက္ အခန္းခြဲအားလုံးေပါင္း၍ အတန္းလိုက္ အသင္းေခါင္္းေဆာင္တင္ေျမႇာက္သည္။ ဥပမာ ဆယ္တန္း ၄ ခန္းရွိလွ်င္ ၄ ခန္းေပါင္း၍ အတန္းလိုက္ အသင္းေခါင္းေဆာင္ ၄ ဦးေရြးရသည္။ ၿပီးေတာ့ တေက်ာင္းလုံးရွိ အတန္းအားလုံးစုၿပီး တေက်ာင္းလုံးရွိအတန္းအားလုံးေခါင္းေဆာင္၄ ဦး ေရြးၿပီး ေက်ာင္းေကာင္စီဖြဲ႔သည္။ ေက်ာင္းသားအားလုံးမဲေပးေရြးရသည္။
မိမိကေက်ာင္းသားေတြ၏သေဘာသဘာဝကိုအတန္ငယ္တီးေခါက္မိသည္။ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုက ကိုယ္တိုင္မလုပ္လိုၾက။ ထို႔ျပင္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးနားကပ္ၿပီး ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ လုပ္ေနသူမ်ား အားလည္း ၾကည့္မရ။ ထိုက့ဲသူမ်ားရွိက ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း အလုပ္ပိုသည္။ ခက္သည္က ထိုက့ဲ သုိ႔ သူမ်ားက အရမ္းလုပ္လိုၾကသည္။ သုိ႔ႏွင့္မိမိလည္း အခန္းတြင္းမွ ေက်ာင္းသားမ်ားကို စည္းရံုးရ သည္။ ကိုယ္တိုင္လည္းလုပ္စရာမလို ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္လုပ္သူမ်ားလည္းမပါႏိုင္ ေက်ာင္းေကာင္စီ လည္း အလုပ္မျဖစ္ေအာင္ မိမိတို႔အခန္းထဲမွ ခပ္ေအးေအးေနၿပီး စာႀကိဳ းစားသူ ေက်ာင္းသူ ၄ ဦး တင္ ရန္ အဆိုျပဳလိုက္သည္။ မိမိတို႔အတန္းမွသာ ဤသုိ႔တင္ႏိုင္ပါက က်န္အခန္းမ်ား အတန္းမ်ားလည္း ထိုေက်ာင္းသူမ်ားကို မဲေပးေရြးၾကလိမ့္မည္တြက္ခ်က္ျပလိုက္သည္။
အခန္းထဲက ေက်ာင္းသားအားလုံးသေဘာတူၾကၿပီးေနာက္ မိမိတို႔ အခန္းမွ အသင္းေခါင္းေဆာင္ ၄ ေယာက္အျဖစ္ စာအေတာ္ဆုံး စာအက်က္ဆံုးေက်ာင္းသူ ၄ ေယာက္ကို စတင္ေရြးခ်ယ္ေပး လိုက္ သည္။ မိမိတြက္ခ်က္မႈ မွန္ပါသည္။ ဆယ္တန္း ၄ ခန္းေပါင္း၍ အတန္းေခါင္းေဆာင္ ေရြးေတာ့သူတို႔ ၄ ေယာက္ကိုပဲ ေရြးၾကသည္။ တေက်ာင္းလုံးေရြးေတာ့ ထိုေက်ာင္းသူ ၄ ေယာက္ပဲ ေရြးလိုက္ၾကသည္။ သုိ႔ႏွင့္ ေက်ာင္းသူ ၄ ေယာက္ဦးစီးသည့္ေက်ာင္းေကာင္စီႀကီး အုတ္ဖို အထက္တန္းေက်ာင္းတြင္ ေပၚလာေတာ့သည္။
ေက်ာင္းသူမ်ားဆိုေတာ့ ဆရာႀကီးလည္း ေက်ာင္းသားေတြလိုခိုင္းမရ။ ထို႔ျပင္ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူ စာျကိဳ းစားသူေတြျဖစ္ေနေတာ့ ေက်ာင္းကိစၥသိပ္မလုပ္လိုၾကေပ။ သုိ႔ႏွင့္ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ေက်ာင္းေကာင္စီမ်ားလည္း မေတြ႔ရ။ ရွဳတ္ရွဳတ္ယွက္ယွက္ေတြလည္း သိပ္မလုပ္ရသည့္ စာသင္ႏွစ္တႏွစ္ကို မိမိတို႔ ရရွိလိုက္သည္။ ထိုျဖစ္ရပ္သည္ မိမိ၏ပထမဆုံးေက်ာင္းသားမ်ားအတြင္း စည္းရံုးလႈပ္ရွားမႈႏွင့္ရလဒ္ဟုဆိုရပါမည္။
တကယ္လည္း ထိုစဥ္က ေက်ာင္းေကာင္စီဆိုသည္မ်ားသည္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ လိုအပ္ခ်က္ အခြင့္အေရးမ်ားကို ကိုယ္စားျပဳ ရပ္ခံျခင္းမရွိၾကပါ။ မိမိတို႔အခန္းတြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ ထိုင္ခုံမလုံေလာက္။ ေျဖရွင္းေပးမည့္သူမရွိ။ ေက်ာင္းသားမ်ား ပူးကပ္ထိုင္ၾကရသည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေက်ာင္းသား ၁၀ ေယာက္စည္းရံုးၿပီး ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးရံုးခန္းသြားၿပီး ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးအားအေရးဆိုၾကသည္။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက ပထမေတာ့ ေလသံခပ္မာမာ။ မိမိတို႔က စာသင္ခုံလုပ္မည္ဆိုၿပီးေကာက္ထားေသာ မိဘဆရာ အသင္းေၾကးေတြ ဘယ္ေရာက္သြားၿပီလည္း စာရင္းရွင္းေပးပါဟု ခပ္တင္းတင္း တု႔ံျပန္ၾကေတာ့မွ ေလသံေလွ်ာ့ၿပီး မိဘဆရာသင္းတာဝန္ယူသည့္ ဆရာအား အပစ္ပုံခ်ၿပီးေခါင္းေျပာင္းသည္။ ေနာက္ဆုံးထိုင္ခုံေတာ့ရလိုက္သည္။
မရလွ်င္ ၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္သင္မည္ဟု မိမိတိ႔ုေတာင္းဆိုဆႏၵျပလိုက္၍လားေတာ့ မေျပာတတ္ေတာ့။
ေက်ာင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးတာဝန္ယူသူဆရာမ်ားေတာ့ မိမိတို႔အား သိပ္မၾကည္ျဖဴလွ။ လမ္းစဥ္လူငယ္ လာဖြဲ႔ေတာ့ ေမးခြန္းမ်ဳိးစုံျပန္ေမး၍ မဝင္ႏိုင္ဟုဆိုခ့ဲသည္။ မိမိမိခင္ကဝန္ထမ္းဆိုေတာ့ မိမိအားေတာ့ သိပ္မေျပာ။ မိမိမိခင္ကိုေတာ့ ျပန္ေျပာေလ့ရွိၾကသည္။ ဤသုိ႔ျဖင့္ မိမိအား ေက်ာင္းတြင္ ကန္႔လန္႔ တိုက္တတ္သူ ေထာ္လန္႔ကန့္လန္႔လုပ္တတ္သူ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းကို ဆန္႔က်င္တတ္သူအျဖစ္ မွတ္ခ်က္ျပဳၾကမည္ထင္သည္။
" ဝိုင္း " တိုက္ပြဲ
ဆယ္တန္းစာေမးပြဲအၿပီး ေက်ာင္းပိတ္ရက္တြင္ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ဖို႔ လုပ္အားေပးသြားျဖစ္ သည္။ ၁၉၇၄ အေျခခံဥပေဒဆႏၵခံယူပြဲအႀကိဳ သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ခံျခင္း ျဖစ္သည္။ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆိုေတာ့ တကၠသုိလ္တက္ေနသည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားလည္း အတူပါလာၾကသည္။ မိမိသြားရသည္က အုတ္ဖိုအေရွ႕ဖက္ျခမ္း ပဲခူးရိုးမနားက ရြာမ်ားျဖစ္သည္။ ထိုရြာမ်ားသည္ အုတ္ဖိုၿမိဳ႕ နယ္ထဲမွျဖစ္ေသာ္လည္း အုတ္ဖိုမွ ကားလမ္းမေပါက္ ။ ႀကိဳ႕ပင္ေကာက္မွတဆင့္ သြားရသည္။ ႀကိဳ႕ပင္ေကာက္မွ ပဲခူးရိုးမသုိ႔ေဖာက္လုပ္ထားေသာ သစ္ထုတ္လုပ္ေရး ေျမသားလမ္းမရွိသည္။ ထိုလမ္းမွတဆင့္ ကုန္ကားတစီးျဖင့္ မိမိတို႔ေက်ာင္းသားမ်ား ခ်ီတက္ရသည္။
ႀကိဳ႕ပင္ေကာက္မွ ပဲခူးရိုးမေတာင္ေျခထိေဖာက္လုပ္ထားေသာ ကားလမ္းအဆံုးေတာင္ေျခ၌ " ဝိုင္း " ဟူသည့္ သစ္ထုတ္ေရးစခန္းတခုရွိသည္။ လုံျခံဳေရးအတြက္ စစ္တပ္ခ်ထားသည္ဟုၾကားသိရသည္။ ႀကိဳ႕ပင္ေကာက္ၿမိဳ႕နယ္အပိုင္ ျဖစ္သည္။ မိမိတိ့ုမေရာက္ဘူးလိုက္ေသာ္လည္း ၾကားဖူးခ့ဲသည္။ ထိုႏွစ္ မိမိတို႔လုပ္အားေပးျပန္လာၿပီး ရက္ပိုင္းအတြင္း အဆိုပါ " ဝိုင္း" သစ္ထုတ္လုပ္ေရးစခန္းအား CPB တိုက္တိုင္းေအာင္တပ္က ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္သည္ဟုသတင္းၾကားရသည္။ အရင္ကလည္း မင္းလွစိန္ကန္႔လန္႔ စခန္းအား ဝင္သိမ္းသည္ကို ၾကားဖူးခ့ဲသည္။
ထိုစဥ္ပဲခူးရိုးမ၌အေျခစိုက္ေနေသာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴ နစ္ပါတီ ဗဟိုသည္ တိုက္တိုင္းေအာင္ ၁/၂/၃/၄ ဟူ၍ အဓိကတိုက္ခိုက္ေရးတပ္မ်ားဖြဲ႔၍ ဗိုလ္ေနဝင္း၏မဆလအစိုးရတပ္မ်ားအား တုံ႔ျပန္ရန္ႀကိဳးစားေန သည္။
ဥကၠ႒သခင္သန္းထြန္းက်ဆံုးၿပီး ဥကၠ႒သခင္ဇင္ႏွင့္ အတြင္းေရးမွဴးသခင္ခ်စ္တို႔ ေခါင္းေဆာင္ေန သည္။ စစ္အႏိုင္တိုက္ အာဏာသိမ္း ဆိုသည့္ ၆၄ လမ္းစဥ္ ကိုခ်မွတ္ထားသည္။ ဂြင္(ခြင္) ထဲမထြက္ေရး ထိုးစစ္ကိုထိုးစစ္ႏွင့္ရိုက္ခ်ဳိးေရးစစ္ေရးလမ္းစဥ္ခ်မွတ္ထားသည္။
တဖက္တြင္လည္း ဗိုလ္ေနဝင္းကလည္း ပဲခူးရိုးမတြင္ ျဖတ္ေလးျဖတ္က်င့္သုံးေနသည္။ ပဲခူးရိုးမေတာင္ေပၚ ၁၄ ရြာကို ေျမျပန္႔သုိ႔ေျပာင္းေရႊ႕သည္။ တပ္မ်ားအေျပာင္းအေရႊ႕လြယ္ရန္ ပဲခူးရိုးမဆီသုိ႔ လမ္းမ်ားတိုးခ်ဲ႕ေဖာက္လုပ္သည္။ ပဲခူးရိုးမရွိ CPB တပ္မ်ား ရိကၡာ သတင္းရရွိမွဳ အခက္အခဲရွိလာသည္။
လက္နက္ က်ည္ဆံအခက္အခဲရွိလာသည္။ အစိုးရတပ္၏ ဝိုင္းပတ္မႈစိတ္လာၿပီး CPB ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ အတိုက္အခိုက္ခံရသည္။ CPB ဗဟိုေခါင္းေဆာင္ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္ဝင္ ဗိုလ္ေဇယ်က်ဆံုးသည္။ အစိုးရတပ္မ်ား တျဖည္းျဖည္း အသာစီးရလာသည္။ "ဝိုင္း"တိုက္ပြဲသည္ ပဲခူးရိုးမ၌ CPB ၏ေနာက္ဆုံး စခန္းသိမ္းတိုက္ပြဲျဖစ္ပုံရသည္။
အေရွ႕ေျမာက္တိုင္းတခြင္
ထိုစဥ္က အေရွ႕ေျမာက္တြင္ CPB က တစစအားေကာင္းလာေနသည္။ ထိုအေၾကာင္းအရာကို သိန္းေဖျမင့္က သတင္းစာတြင္ " အေရွ႕ေျမာက္တိုင္းတခြင္ " ဟူ၍ အခန္းဆက္ေဆာင္းပါးေရးသည္။ အေရ႕ွေျမာက္ေဒသသုိ႔ ကိုယ္တိုင္သြားေရာက္ၿပီး ထိုေဒသမွ လက္လွမ္းမီသမွ် ထိေတြ႔ေရးသားေဖာ္ျပသည္။ အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္းအေျခအေနတစြန္းတစႏွင့္ တိုက္ပြဲႀကီးမ်ားအေျခအေနကိုတီးမိေခါက္မိရွိခ့ဲသည္။ မိမိတို႔ ထိုေဆာင္းပါးအား ေန႔စဥ္ေစာင့္ဖတ္ ခ့ဲရသည္။
၁၉၆၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း ျပည္မရွိ CPB အေျခအေနက ရွဳတ္ေထြးသည္။ ပါတီတြင္းတိုက္ပြဲ ျပင္းထန္သည္။ ေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕ေဖာ္က္ျပန္ေရးသမားအျဖစ္စြဲခ်က္တင္ခံရၿပီး အသတ္ခံရသည္။ ဥကၠ႒ သခင္သန္းထြန္းလုပ္ႀကံခံရသည္။ အစိုးရ၏ ျဖတ္ေလးျဖတ္ႏွင့္ထိုးစစ္မ်ားကို ျပင္းထန္စြာ ခံရသည္။ မ သုံးလုံးႏွင့္ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚအေျခခံေဒသမ်ားဆုံးရွံဳးသည္။ ပီကင္းျပန္မ်ားအပါ ပဲခူးရိုးမတိုင္း အတြင္းေရးမွဴး ဦးျမႏွင့္ ဗဟိုရံုးအုပ္ ဦးဘခက္တို႔ လက္နက္ခ်၍ လွ်ဴိ႕ဝွက္ခ်က္မ်ား ေပါက္ၾကားသည္။ ထို႔ျပင္ ထိုသူမ်ားက " သခင္သန္း ထြန္းေနာက္ဆုံးေန႔မ်ား" စာအုပ္ထုတ္၍ CPB အား ထိုးႏွက္ တိုက္ခိုက္သည္။ ပဲခူးရိုးမဗဟိုဌာနခ် ဳပ္လည္း အစိုးရတပ္မ်ား၏တိုက္ခိုက္ခံလာရသည္။
သုိ႔ေသာ္ အေရွ႕ေျမာက္တြင္ ဒုဥကၠ႒ သခင္ဗသိန္းတင္၏ CPB တပ္ဖြဲ႔မ်ား အင္ႀကီးအားႀကီးႏွင့္ ေပၚလာသည္။ တိုက္ပြဲႀကီးမ်ား တိုက္ႏိုင္သည္။ အေျခခံေဒသမ်ား လြတ္ေျမာက္ေဒသဆိုသည္မ်ားေပၚလာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုစဥ္က CPB ၏ ျပည္တြင္း အေျခအေနႏွင့္ အေရွ႕ေျမာက္အေျခအေနမွာ လြန္စြာကြာျခားေနသည္ဟု ဆိုရမည္။
အေျပာင္းအလဲ
၁၉၇၀ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာျပည္၌ အေျပာင္းအလဲတခုျဖစ္သည္။ ေျပာင္းသည္က လူေတြ၏လူမႈဘဝေတြ မဟုတ္။ ေမာ္ေတာ္ယဥ္ေမာင္းစနစ္ ျဖစ္သည္။ ယခင္လက္ဝဲကပ္ေမာင္းမွ လက်္ာကပ္ေမာင္းစနစ္သုိ႔ ေျပာင္းသည္။ လက္ဝဲဝါဒကိုအႏိုင္ယူဖို႔ ယၾတာေခ် ပုံရသည္။ ထို႔ေနာက္ အဂၤလိပ္ေခတ္က ေပးထား ေသာလမ္းနံမည္မ်ားကို ျမန္မာနံမည္ေျပာင္းသည္။ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ရွင္သန္ထက္ထက္ျမက္ေရးဆိုသည့္ လက္နက္အား ထိုစဥ္ကတည္းက အာဏာရအစိုးရ၏ ႏိုင္ငံေရးအရ လူထုလႈံ႔ေဆာ္ရာ စည္းရံုးရာတြင္ အသုံးျပဳလာၾကသည္ဟု ဆိုရမည္။ တရုတ္ဗမာအေရးအခင္းေနာက္ပိုင္း ဆိုရွယ္လစ္ႏွင့္အတူ အမ်ဳိးသားေရးလည္း ေရွ႕တန္းေရာက္လာသည္။ စေကာ့ေစ်းလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းျဖစ္သည္။ ဖေရဇာလမ္းလည္း အေနာ္ရထာလမ္းျဖစ္သည္။ ခရစ္လမ္းလမ္းလည္း ဗိုလ္ျမတ္ထြန္းလမ္းျဖစ္သည္။ စစ္ကဲေမာင္ေထာ္ေလးလည္း အမ်ဳိးသားသစၥာေဖာက္အျဖစ္သတ္မွတ္ခံရၿပီး နံမည္ေျပာင္းခံရသည္။ ခုေတာ့ ဗိုလ္ဆြန္ပက္လမ္းလား ေမာင္ခိုင္လား ေျပာင္းထားသည္။ မသဲကြဲေတာ့။
သုိ႔ေသာ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေသာအခါ အဂၤလိပ္ေပးခ့ဲေသာ ျမန္မာနံမည္ႏွင့္လမ္းမ်ားကို မေျပာင္း လဲဘဲထားခ့ဲေသာ စင္ကာပူႏိုင္ငံက ေခတ္မီဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္၍ ေရွ႕တန္းေရာက္သည့္ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံ အျဖစ္ေရာက္သြားသည္။ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္အျပည့္အဝႏွင့္ လမ္းနံမည္ေျပာင္းခ့ဲေသာ ျမန္မာျပည္က ဆင္းရဲတြင္းထဲနစ္ေနဆဲျဖစ္သည္။ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ကို တလြဲအသုံးခ်၍ေကာင္းႏိုင္သည္မရွိ။ ဆိုးဝါးသည့္အက်ဳိးဆက္ကို ရင္ဆိုင္ရမည္သာျဖစ္ေပသည္။
အေျပာင္းအလဲတရပ္ဆိုသည္မွာ နံမည္ေလးေျပာင္းလိုက္ရံုႏွင့္မရ။ အႏွစ္သာရက်ေသာ အေျခခံက်ေသာေျပာင္းလဲမွဳ မ်ားမလုပ္ဘဲ လူပိန္းႀကိဳက္ေျပာင္းလဲမႈ ဆိုသည္မ်ားသည္ ေ႐ရွည္တြင္ တိုင္းျပည္အတြက္အက်ဳိးမရွိခ့ဲေပ။
ဒုတိယံပိ ေအာင္စာရင္း
၁၉၇၃ ႏွစ္လယ္ခန္႔တြင္ ဒုတိယအႀကိမ္ ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းျပန္ေစာင့္ရသည္။ ဤအႀကိမ္တြင္ ေဆးတကၠသိုလ္ ၂ တြင္ တက္ေနသူ ေမာင္ေမာင္ၾကည္ အကိုေက်းဇူးႏွင့္ ေအာင္စာရင္းမထြက္မီ ရလဒ္ႀကိဳသိရသည္။ ဂုဏ္ထူး ၃ ဘာသာပါသည္ဟု သိရသည္။ ရန္ကုန္က အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းတကၠသုိလ္တခုခုေတာ့ တက္ဖိ႔ုေသခ်ာသြားေပၿပီ။
အမွတ္စာရင္းထြက္လာေတာ့ အမွတ္ေပါင္း ၄၄၀ ေက်ာ္သည္ထင္သည္။ ေဆးတကၠသုိလ္သုိ႔ လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ဝင္ခြင့္ရသည္။ မိမိအတြက္ေတာ့ ရန္ကုန္က ႏိုင္ငံေရး အသုိင္းအဝိုင္း စာေပအသိုင္းအဝိုင္းႏွင့္ထိေတြ႔ရေတာ့မည္။ လြတ္လပ္ေသာ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသား ဘဝရေတာ့မည္ဟု ႀကိဳ၍ေပ်ာ္ေနသည္။ အနည္းငယ္လည္း ေျမာက္ႂကြေျမာက္ႂကြ ျဖစ္ေနေလာက္ သည္။ မိမိမိသားစုကေတာ့ မိမိဆရာဝန္ျဖစ္ေတာ့မည္ဟု ေမွ်ာ္မွန္း၍ ေပ်ာ္ေနပုံရသည္။ မိမိကေတာ့ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝထဲကရလာေသာ ကဗ်ာတပုဒ္ကိုသတိရမိသည္။
" က်ေနာ္ေဂ်ာ္နီ သရီးဒီနဲ႔
MC ကို ေရာက္ခ့ဲတယ္
မက္စ္ ဖစ္ဆစ္ အင္ဂလစ္ရွ္မွာ
ဒစ္စေတးရွင္းေတြ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ေဝေတာ့
ILA ေကာင္းခ့ဲတယ္ "
" က်မနံမည္ ေမာ္လီတဲ့ေလ
ဒယ္ဒီတို႔က MC သြားပါ
ဆိုလို႔သာပဲ
ဝါသနာဆို မပါလိုက္တာ
စိတ္ကုန္ပါေရာ "
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္
Mg Mg Soe ( ေမာင္ေမာင္စုိး )
photo credit Aung Ko Ko
မွတ္ခ်က္။ ။ " လြမ္းရစ္ေဝေသာ ေန႔မ်ား ညမ်ား ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ" အား 15/7/2016 မွ 19/7/2016 ထိ ေခတၲရပ္နားၿပီး 20/7/2016 မွ 25/7/2016 ထိ အပိုင္း ၁၅ မွ အပိုင္း ၂၀ ထိျပန္လည္ေဖာ္ျပ ပါမည္။
ေက်ာင္း၌ ကန္႔လန္႔တိုက္ခဲ့စဥ္က
မိမိတို႔ေခတ္တြင္ ေက်ာင္းသားသမဂၢဆိုသည္မွာမရွိေတာ့ေပ။ အဂၤလိပ္ကိုလိုနီေခတ္တေလွ်ာက္လုံးမွ သည္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ဖဆပလ ေခတ္တေလွ်ာက္လုံး မားမားမတ္မတ္ရပ္ႏိုင္ခ့ဲေသာ ေက်ာင္းသား သမဂၢမ်ားသည္ ဗိုလ္ေနဝင္းအာဏာသိမ္းၿပီး မၾကာမီတြင္ ဖ်က္ဆီးျခင္းခံလိုက္ရသည္။ မိမိတို႔ေခတ္ တြင္ေတာ့ က်န္စစ္သား၊ ဘုရင့္ေနာင္၊ အေလာင္းဘုရား၊ ဗႏၶဳလဆိုသည့္ နီစိမ္းဝါျပာ အသင္း ၄ သင္း ကိုအေျခခံသည့္ ေက်ာင္းေကာင္စီဆိုသည္ကိုဖြဲ႔စည္းခ့ဲၾကသည္။ ေရွးျမန္မာပေဒသရာဇ္ေတြကို ပြဲထုတ္သည့္ စစ္ေအာင္သာက တိုင္းျပည္စုစည္းအုပ္ခ်ဳပ္သည့္သူမ်ားကို ပြဲထုတ္သည့္ ေခတ္တေခတ္
အစျပဳသည္ဟုဆိုရမည္။
ေက်ာင္းေကာင္စီဆိုသည္က ေက်ာင္းသားတို႔အခြင့္အေရးမ်ားကို ကိုယ္စားျပဳ သည့္အဖြဲ႔မဟုတ္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးႏွင့္ ေက်ာင္းအုပ္ခ် ဳပ္ေရးအဆင့္ဆင့္ခိုင္းသည္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရသည့္ အဖြဲ႔မွ်သာျဖစ္သည္။ ထိုအဖြဲ႔ကို အလုပ္ မျဖစ္ေအာင္လုပ္ဖို႔ ဆယ္တန္းႏွစ္တြင္မိမိစဥ္းစားမိသည္။ ထိုစဥ္ဖြဲ႔စည္းၾကပုံမွာ အခန္းလိုက္ အသင္း ၄ သင္းခြဲၿပီး အသင္းေခါင္းေဆာင္တင္ေျမႇာက္သည္။ ထိုေနာက္ အခန္းခြဲအားလုံးေပါင္း၍ အတန္းလိုက္ အသင္းေခါင္္းေဆာင္တင္ေျမႇာက္သည္။ ဥပမာ ဆယ္တန္း ၄ ခန္းရွိလွ်င္ ၄ ခန္းေပါင္း၍ အတန္းလိုက္ အသင္းေခါင္းေဆာင္ ၄ ဦးေရြးရသည္။ ၿပီးေတာ့ တေက်ာင္းလုံးရွိ အတန္းအားလုံးစုၿပီး တေက်ာင္းလုံးရွိအတန္းအားလုံးေခါင္းေဆာင္၄ ဦး ေရြးၿပီး ေက်ာင္းေကာင္စီဖြဲ႔သည္။ ေက်ာင္းသားအားလုံးမဲေပးေရြးရသည္။
မိမိကေက်ာင္းသားေတြ၏သေဘာသဘာဝကိုအတန္ငယ္တီးေခါက္မိသည္။ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုက ကိုယ္တိုင္မလုပ္လိုၾက။ ထို႔ျပင္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးနားကပ္ၿပီး ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ လုပ္ေနသူမ်ား အားလည္း ၾကည့္မရ။ ထိုက့ဲသူမ်ားရွိက ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း အလုပ္ပိုသည္။ ခက္သည္က ထိုက့ဲ သုိ႔ သူမ်ားက အရမ္းလုပ္လိုၾကသည္။ သုိ႔ႏွင့္မိမိလည္း အခန္းတြင္းမွ ေက်ာင္းသားမ်ားကို စည္းရံုးရ သည္။ ကိုယ္တိုင္လည္းလုပ္စရာမလို ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္လုပ္သူမ်ားလည္းမပါႏိုင္ ေက်ာင္းေကာင္စီ လည္း အလုပ္မျဖစ္ေအာင္ မိမိတို႔အခန္းထဲမွ ခပ္ေအးေအးေနၿပီး စာႀကိဳ းစားသူ ေက်ာင္းသူ ၄ ဦး တင္ ရန္ အဆိုျပဳလိုက္သည္။ မိမိတို႔အတန္းမွသာ ဤသုိ႔တင္ႏိုင္ပါက က်န္အခန္းမ်ား အတန္းမ်ားလည္း ထိုေက်ာင္းသူမ်ားကို မဲေပးေရြးၾကလိမ့္မည္တြက္ခ်က္ျပလိုက္သည္။
အခန္းထဲက ေက်ာင္းသားအားလုံးသေဘာတူၾကၿပီးေနာက္ မိမိတို႔ အခန္းမွ အသင္းေခါင္းေဆာင္ ၄ ေယာက္အျဖစ္ စာအေတာ္ဆုံး စာအက်က္ဆံုးေက်ာင္းသူ ၄ ေယာက္ကို စတင္ေရြးခ်ယ္ေပး လိုက္ သည္။ မိမိတြက္ခ်က္မႈ မွန္ပါသည္။ ဆယ္တန္း ၄ ခန္းေပါင္း၍ အတန္းေခါင္းေဆာင္ ေရြးေတာ့သူတို႔ ၄ ေယာက္ကိုပဲ ေရြးၾကသည္။ တေက်ာင္းလုံးေရြးေတာ့ ထိုေက်ာင္းသူ ၄ ေယာက္ပဲ ေရြးလိုက္ၾကသည္။ သုိ႔ႏွင့္ ေက်ာင္းသူ ၄ ေယာက္ဦးစီးသည့္ေက်ာင္းေကာင္စီႀကီး အုတ္ဖို အထက္တန္းေက်ာင္းတြင္ ေပၚလာေတာ့သည္။
ေက်ာင္းသူမ်ားဆိုေတာ့ ဆရာႀကီးလည္း ေက်ာင္းသားေတြလိုခိုင္းမရ။ ထို႔ျပင္ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူ စာျကိဳ းစားသူေတြျဖစ္ေနေတာ့ ေက်ာင္းကိစၥသိပ္မလုပ္လိုၾကေပ။ သုိ႔ႏွင့္ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ေက်ာင္းေကာင္စီမ်ားလည္း မေတြ႔ရ။ ရွဳတ္ရွဳတ္ယွက္ယွက္ေတြလည္း သိပ္မလုပ္ရသည့္ စာသင္ႏွစ္တႏွစ္ကို မိမိတို႔ ရရွိလိုက္သည္။ ထိုျဖစ္ရပ္သည္ မိမိ၏ပထမဆုံးေက်ာင္းသားမ်ားအတြင္း စည္းရံုးလႈပ္ရွားမႈႏွင့္ရလဒ္ဟုဆိုရပါမည္။
တကယ္လည္း ထိုစဥ္က ေက်ာင္းေကာင္စီဆိုသည္မ်ားသည္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ လိုအပ္ခ်က္ အခြင့္အေရးမ်ားကို ကိုယ္စားျပဳ ရပ္ခံျခင္းမရွိၾကပါ။ မိမိတို႔အခန္းတြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ ထိုင္ခုံမလုံေလာက္။ ေျဖရွင္းေပးမည့္သူမရွိ။ ေက်ာင္းသားမ်ား ပူးကပ္ထိုင္ၾကရသည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေက်ာင္းသား ၁၀ ေယာက္စည္းရံုးၿပီး ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးရံုးခန္းသြားၿပီး ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးအားအေရးဆိုၾကသည္။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက ပထမေတာ့ ေလသံခပ္မာမာ။ မိမိတို႔က စာသင္ခုံလုပ္မည္ဆိုၿပီးေကာက္ထားေသာ မိဘဆရာ အသင္းေၾကးေတြ ဘယ္ေရာက္သြားၿပီလည္း စာရင္းရွင္းေပးပါဟု ခပ္တင္းတင္း တု႔ံျပန္ၾကေတာ့မွ ေလသံေလွ်ာ့ၿပီး မိဘဆရာသင္းတာဝန္ယူသည့္ ဆရာအား အပစ္ပုံခ်ၿပီးေခါင္းေျပာင္းသည္။ ေနာက္ဆုံးထိုင္ခုံေတာ့ရလိုက္သည္။
မရလွ်င္ ၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္သင္မည္ဟု မိမိတိ႔ုေတာင္းဆိုဆႏၵျပလိုက္၍လားေတာ့ မေျပာတတ္ေတာ့။
ေက်ာင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးတာဝန္ယူသူဆရာမ်ားေတာ့ မိမိတို႔အား သိပ္မၾကည္ျဖဴလွ။ လမ္းစဥ္လူငယ္ လာဖြဲ႔ေတာ့ ေမးခြန္းမ်ဳိးစုံျပန္ေမး၍ မဝင္ႏိုင္ဟုဆိုခ့ဲသည္။ မိမိမိခင္ကဝန္ထမ္းဆိုေတာ့ မိမိအားေတာ့ သိပ္မေျပာ။ မိမိမိခင္ကိုေတာ့ ျပန္ေျပာေလ့ရွိၾကသည္။ ဤသုိ႔ျဖင့္ မိမိအား ေက်ာင္းတြင္ ကန္႔လန္႔ တိုက္တတ္သူ ေထာ္လန္႔ကန့္လန္႔လုပ္တတ္သူ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းကို ဆန္႔က်င္တတ္သူအျဖစ္ မွတ္ခ်က္ျပဳၾကမည္ထင္သည္။
" ဝိုင္း " တိုက္ပြဲ
ဆယ္တန္းစာေမးပြဲအၿပီး ေက်ာင္းပိတ္ရက္တြင္ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ဖို႔ လုပ္အားေပးသြားျဖစ္ သည္။ ၁၉၇၄ အေျခခံဥပေဒဆႏၵခံယူပြဲအႀကိဳ သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ခံျခင္း ျဖစ္သည္။ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆိုေတာ့ တကၠသုိလ္တက္ေနသည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားလည္း အတူပါလာၾကသည္။ မိမိသြားရသည္က အုတ္ဖိုအေရွ႕ဖက္ျခမ္း ပဲခူးရိုးမနားက ရြာမ်ားျဖစ္သည္။ ထိုရြာမ်ားသည္ အုတ္ဖိုၿမိဳ႕ နယ္ထဲမွျဖစ္ေသာ္လည္း အုတ္ဖိုမွ ကားလမ္းမေပါက္ ။ ႀကိဳ႕ပင္ေကာက္မွတဆင့္ သြားရသည္။ ႀကိဳ႕ပင္ေကာက္မွ ပဲခူးရိုးမသုိ႔ေဖာက္လုပ္ထားေသာ သစ္ထုတ္လုပ္ေရး ေျမသားလမ္းမရွိသည္။ ထိုလမ္းမွတဆင့္ ကုန္ကားတစီးျဖင့္ မိမိတို႔ေက်ာင္းသားမ်ား ခ်ီတက္ရသည္။
ႀကိဳ႕ပင္ေကာက္မွ ပဲခူးရိုးမေတာင္ေျခထိေဖာက္လုပ္ထားေသာ ကားလမ္းအဆံုးေတာင္ေျခ၌ " ဝိုင္း " ဟူသည့္ သစ္ထုတ္ေရးစခန္းတခုရွိသည္။ လုံျခံဳေရးအတြက္ စစ္တပ္ခ်ထားသည္ဟုၾကားသိရသည္။ ႀကိဳ႕ပင္ေကာက္ၿမိဳ႕နယ္အပိုင္ ျဖစ္သည္။ မိမိတိ့ုမေရာက္ဘူးလိုက္ေသာ္လည္း ၾကားဖူးခ့ဲသည္။ ထိုႏွစ္ မိမိတို႔လုပ္အားေပးျပန္လာၿပီး ရက္ပိုင္းအတြင္း အဆိုပါ " ဝိုင္း" သစ္ထုတ္လုပ္ေရးစခန္းအား CPB တိုက္တိုင္းေအာင္တပ္က ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္သည္ဟုသတင္းၾကားရသည္။ အရင္ကလည္း မင္းလွစိန္ကန္႔လန္႔ စခန္းအား ဝင္သိမ္းသည္ကို ၾကားဖူးခ့ဲသည္။
ထိုစဥ္ပဲခူးရိုးမ၌အေျခစိုက္ေနေသာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴ နစ္ပါတီ ဗဟိုသည္ တိုက္တိုင္းေအာင္ ၁/၂/၃/၄ ဟူ၍ အဓိကတိုက္ခိုက္ေရးတပ္မ်ားဖြဲ႔၍ ဗိုလ္ေနဝင္း၏မဆလအစိုးရတပ္မ်ားအား တုံ႔ျပန္ရန္ႀကိဳးစားေန သည္။
ဥကၠ႒သခင္သန္းထြန္းက်ဆံုးၿပီး ဥကၠ႒သခင္ဇင္ႏွင့္ အတြင္းေရးမွဴးသခင္ခ်စ္တို႔ ေခါင္းေဆာင္ေန သည္။ စစ္အႏိုင္တိုက္ အာဏာသိမ္း ဆိုသည့္ ၆၄ လမ္းစဥ္ ကိုခ်မွတ္ထားသည္။ ဂြင္(ခြင္) ထဲမထြက္ေရး ထိုးစစ္ကိုထိုးစစ္ႏွင့္ရိုက္ခ်ဳိးေရးစစ္ေရးလမ္းစဥ္ခ်မွတ္ထားသည္။
တဖက္တြင္လည္း ဗိုလ္ေနဝင္းကလည္း ပဲခူးရိုးမတြင္ ျဖတ္ေလးျဖတ္က်င့္သုံးေနသည္။ ပဲခူးရိုးမေတာင္ေပၚ ၁၄ ရြာကို ေျမျပန္႔သုိ႔ေျပာင္းေရႊ႕သည္။ တပ္မ်ားအေျပာင္းအေရႊ႕လြယ္ရန္ ပဲခူးရိုးမဆီသုိ႔ လမ္းမ်ားတိုးခ်ဲ႕ေဖာက္လုပ္သည္။ ပဲခူးရိုးမရွိ CPB တပ္မ်ား ရိကၡာ သတင္းရရွိမွဳ အခက္အခဲရွိလာသည္။
လက္နက္ က်ည္ဆံအခက္အခဲရွိလာသည္။ အစိုးရတပ္၏ ဝိုင္းပတ္မႈစိတ္လာၿပီး CPB ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ အတိုက္အခိုက္ခံရသည္။ CPB ဗဟိုေခါင္းေဆာင္ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္ဝင္ ဗိုလ္ေဇယ်က်ဆံုးသည္။ အစိုးရတပ္မ်ား တျဖည္းျဖည္း အသာစီးရလာသည္။ "ဝိုင္း"တိုက္ပြဲသည္ ပဲခူးရိုးမ၌ CPB ၏ေနာက္ဆုံး စခန္းသိမ္းတိုက္ပြဲျဖစ္ပုံရသည္။
အေရွ႕ေျမာက္တိုင္းတခြင္
ထိုစဥ္က အေရွ႕ေျမာက္တြင္ CPB က တစစအားေကာင္းလာေနသည္။ ထိုအေၾကာင္းအရာကို သိန္းေဖျမင့္က သတင္းစာတြင္ " အေရွ႕ေျမာက္တိုင္းတခြင္ " ဟူ၍ အခန္းဆက္ေဆာင္းပါးေရးသည္။ အေရ႕ွေျမာက္ေဒသသုိ႔ ကိုယ္တိုင္သြားေရာက္ၿပီး ထိုေဒသမွ လက္လွမ္းမီသမွ် ထိေတြ႔ေရးသားေဖာ္ျပသည္။ အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္းအေျခအေနတစြန္းတစႏွင့္ တိုက္ပြဲႀကီးမ်ားအေျခအေနကိုတီးမိေခါက္မိရွိခ့ဲသည္။ မိမိတို႔ ထိုေဆာင္းပါးအား ေန႔စဥ္ေစာင့္ဖတ္ ခ့ဲရသည္။
၁၉၆၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း ျပည္မရွိ CPB အေျခအေနက ရွဳတ္ေထြးသည္။ ပါတီတြင္းတိုက္ပြဲ ျပင္းထန္သည္။ ေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕ေဖာ္က္ျပန္ေရးသမားအျဖစ္စြဲခ်က္တင္ခံရၿပီး အသတ္ခံရသည္။ ဥကၠ႒ သခင္သန္းထြန္းလုပ္ႀကံခံရသည္။ အစိုးရ၏ ျဖတ္ေလးျဖတ္ႏွင့္ထိုးစစ္မ်ားကို ျပင္းထန္စြာ ခံရသည္။ မ သုံးလုံးႏွင့္ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚအေျခခံေဒသမ်ားဆုံးရွံဳးသည္။ ပီကင္းျပန္မ်ားအပါ ပဲခူးရိုးမတိုင္း အတြင္းေရးမွဴး ဦးျမႏွင့္ ဗဟိုရံုးအုပ္ ဦးဘခက္တို႔ လက္နက္ခ်၍ လွ်ဴိ႕ဝွက္ခ်က္မ်ား ေပါက္ၾကားသည္။ ထို႔ျပင္ ထိုသူမ်ားက " သခင္သန္း ထြန္းေနာက္ဆုံးေန႔မ်ား" စာအုပ္ထုတ္၍ CPB အား ထိုးႏွက္ တိုက္ခိုက္သည္။ ပဲခူးရိုးမဗဟိုဌာနခ် ဳပ္လည္း အစိုးရတပ္မ်ား၏တိုက္ခိုက္ခံလာရသည္။
သုိ႔ေသာ္ အေရွ႕ေျမာက္တြင္ ဒုဥကၠ႒ သခင္ဗသိန္းတင္၏ CPB တပ္ဖြဲ႔မ်ား အင္ႀကီးအားႀကီးႏွင့္ ေပၚလာသည္။ တိုက္ပြဲႀကီးမ်ား တိုက္ႏိုင္သည္။ အေျခခံေဒသမ်ား လြတ္ေျမာက္ေဒသဆိုသည္မ်ားေပၚလာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုစဥ္က CPB ၏ ျပည္တြင္း အေျခအေနႏွင့္ အေရွ႕ေျမာက္အေျခအေနမွာ လြန္စြာကြာျခားေနသည္ဟု ဆိုရမည္။
အေျပာင္းအလဲ
၁၉၇၀ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာျပည္၌ အေျပာင္းအလဲတခုျဖစ္သည္။ ေျပာင္းသည္က လူေတြ၏လူမႈဘဝေတြ မဟုတ္။ ေမာ္ေတာ္ယဥ္ေမာင္းစနစ္ ျဖစ္သည္။ ယခင္လက္ဝဲကပ္ေမာင္းမွ လက်္ာကပ္ေမာင္းစနစ္သုိ႔ ေျပာင္းသည္။ လက္ဝဲဝါဒကိုအႏိုင္ယူဖို႔ ယၾတာေခ် ပုံရသည္။ ထို႔ေနာက္ အဂၤလိပ္ေခတ္က ေပးထား ေသာလမ္းနံမည္မ်ားကို ျမန္မာနံမည္ေျပာင္းသည္။ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ရွင္သန္ထက္ထက္ျမက္ေရးဆိုသည့္ လက္နက္အား ထိုစဥ္ကတည္းက အာဏာရအစိုးရ၏ ႏိုင္ငံေရးအရ လူထုလႈံ႔ေဆာ္ရာ စည္းရံုးရာတြင္ အသုံးျပဳလာၾကသည္ဟု ဆိုရမည္။ တရုတ္ဗမာအေရးအခင္းေနာက္ပိုင္း ဆိုရွယ္လစ္ႏွင့္အတူ အမ်ဳိးသားေရးလည္း ေရွ႕တန္းေရာက္လာသည္။ စေကာ့ေစ်းလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းျဖစ္သည္။ ဖေရဇာလမ္းလည္း အေနာ္ရထာလမ္းျဖစ္သည္။ ခရစ္လမ္းလမ္းလည္း ဗိုလ္ျမတ္ထြန္းလမ္းျဖစ္သည္။ စစ္ကဲေမာင္ေထာ္ေလးလည္း အမ်ဳိးသားသစၥာေဖာက္အျဖစ္သတ္မွတ္ခံရၿပီး နံမည္ေျပာင္းခံရသည္။ ခုေတာ့ ဗိုလ္ဆြန္ပက္လမ္းလား ေမာင္ခိုင္လား ေျပာင္းထားသည္။ မသဲကြဲေတာ့။
သုိ႔ေသာ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေသာအခါ အဂၤလိပ္ေပးခ့ဲေသာ ျမန္မာနံမည္ႏွင့္လမ္းမ်ားကို မေျပာင္း လဲဘဲထားခ့ဲေသာ စင္ကာပူႏိုင္ငံက ေခတ္မီဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္၍ ေရွ႕တန္းေရာက္သည့္ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံ အျဖစ္ေရာက္သြားသည္။ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္အျပည့္အဝႏွင့္ လမ္းနံမည္ေျပာင္းခ့ဲေသာ ျမန္မာျပည္က ဆင္းရဲတြင္းထဲနစ္ေနဆဲျဖစ္သည္။ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ကို တလြဲအသုံးခ်၍ေကာင္းႏိုင္သည္မရွိ။ ဆိုးဝါးသည့္အက်ဳိးဆက္ကို ရင္ဆိုင္ရမည္သာျဖစ္ေပသည္။
အေျပာင္းအလဲတရပ္ဆိုသည္မွာ နံမည္ေလးေျပာင္းလိုက္ရံုႏွင့္မရ။ အႏွစ္သာရက်ေသာ အေျခခံက်ေသာေျပာင္းလဲမွဳ မ်ားမလုပ္ဘဲ လူပိန္းႀကိဳက္ေျပာင္းလဲမႈ ဆိုသည္မ်ားသည္ ေ႐ရွည္တြင္ တိုင္းျပည္အတြက္အက်ဳိးမရွိခ့ဲေပ။
ဒုတိယံပိ ေအာင္စာရင္း
၁၉၇၃ ႏွစ္လယ္ခန္႔တြင္ ဒုတိယအႀကိမ္ ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းျပန္ေစာင့္ရသည္။ ဤအႀကိမ္တြင္ ေဆးတကၠသိုလ္ ၂ တြင္ တက္ေနသူ ေမာင္ေမာင္ၾကည္ အကိုေက်းဇူးႏွင့္ ေအာင္စာရင္းမထြက္မီ ရလဒ္ႀကိဳသိရသည္။ ဂုဏ္ထူး ၃ ဘာသာပါသည္ဟု သိရသည္။ ရန္ကုန္က အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းတကၠသုိလ္တခုခုေတာ့ တက္ဖိ႔ုေသခ်ာသြားေပၿပီ။
အမွတ္စာရင္းထြက္လာေတာ့ အမွတ္ေပါင္း ၄၄၀ ေက်ာ္သည္ထင္သည္။ ေဆးတကၠသုိလ္သုိ႔ လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ဝင္ခြင့္ရသည္။ မိမိအတြက္ေတာ့ ရန္ကုန္က ႏိုင္ငံေရး အသုိင္းအဝိုင္း စာေပအသိုင္းအဝိုင္းႏွင့္ထိေတြ႔ရေတာ့မည္။ လြတ္လပ္ေသာ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသား ဘဝရေတာ့မည္ဟု ႀကိဳ၍ေပ်ာ္ေနသည္။ အနည္းငယ္လည္း ေျမာက္ႂကြေျမာက္ႂကြ ျဖစ္ေနေလာက္ သည္။ မိမိမိသားစုကေတာ့ မိမိဆရာဝန္ျဖစ္ေတာ့မည္ဟု ေမွ်ာ္မွန္း၍ ေပ်ာ္ေနပုံရသည္။ မိမိကေတာ့ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝထဲကရလာေသာ ကဗ်ာတပုဒ္ကိုသတိရမိသည္။
" က်ေနာ္ေဂ်ာ္နီ သရီးဒီနဲ႔
MC ကို ေရာက္ခ့ဲတယ္
မက္စ္ ဖစ္ဆစ္ အင္ဂလစ္ရွ္မွာ
ဒစ္စေတးရွင္းေတြ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ေဝေတာ့
ILA ေကာင္းခ့ဲတယ္ "
" က်မနံမည္ ေမာ္လီတဲ့ေလ
ဒယ္ဒီတို႔က MC သြားပါ
ဆိုလို႔သာပဲ
ဝါသနာဆို မပါလိုက္တာ
စိတ္ကုန္ပါေရာ "
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္
Mg Mg Soe ( ေမာင္ေမာင္စုိး )
photo credit Aung Ko Ko
မွတ္ခ်က္။ ။ " လြမ္းရစ္ေဝေသာ ေန႔မ်ား ညမ်ား ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ" အား 15/7/2016 မွ 19/7/2016 ထိ ေခတၲရပ္နားၿပီး 20/7/2016 မွ 25/7/2016 ထိ အပိုင္း ၁၅ မွ အပိုင္း ၂၀ ထိျပန္လည္ေဖာ္ျပ ပါမည္။