ေက်ာ္ေမာင္(တိုင္းတာေရး) - ေက်ာ္သြားခဲ့ေသာ အပိုင္းမ်ား
(မိုးမခ) ဇူလိုင္ ၁၉၊ ၂၀၁၆
ဖတ္ၿပီးသား စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ျပန္လည္ဖတ္ရွဳမိေသာအခါမွ သတိထားမိေလသည္။ ထိုအရာမွာ ယခင္ဖတ္တုန္းက ေသေသခ်ာခ်ာမဖတ္ျဖစ္ခဲ့ဘဲ ေက်ာ္သြားခဲ့ေသာ အပိုင္းမ်ား ျဖစ္သည္။ ထိုတစ္ေခါက္တုန္းက အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ မဖတ္ဘဲ ေက်ာ္လႊားသြားခဲ့ရပါသနည္း။ ဆန္းစစ္ၾကည့္ရာမွ အေျဖတစ္ခုထြက္လာသည္။ ပထမတစ္ခါဖတ္စဥ္က နားမလည္ေသာေၾကာင့္ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း မေတြးေတာေတာ့ဘဲ ေက်ာ္ကာ ဖတ္ရွဳခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔လာရျခင္းပင္။ ယခု ဖတ္ေသာအခါ ေက်ာ္ခဲ့ေသာ ထိုအပိုင္းသည္ အေရးပါေသာ အပိုင္းျဖစ္ေနေၾကာင္းေတြ႔ရသည္။
ရုပ္ရွင္ကားေဟာင္းတစ္ကားကို အပ်င္းေျပျပန္ၾကည့္မိသည္။ ၾကည့္ဖူးသည့္အတြက္ ဘယ္အပိုင္းၿပီးလွ်င္ ဘယ္အပိုင္း၊ ဘယ္ဇာတ္ကြက္ၿပီးလွ်င္ ဘယ္ဇာတ္ကြက္လာမည္ဆိုသည္ကို ႀကိဳသိေနသည္။ ျပန္ၾကည့္ေနရင္းမွာပင္ ဇာတ္ေကာင္တစ္ေယာက္ေျပာေသာ စကားက အသစ္အဆန္းကဲ့သို႔ျဖစ္ေနျပန္သည္။ ၾကည့္ခဲ့တုန္းကလည္း ထိုစကားေျပာခန္းကို နားေထာင္ခဲ့ဖူးသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအခါက ယခုလိုမ်ိဳး အျမင္မရခဲ့။
စြဲခဲ့ဖူးေသာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို အေခါက္ေခါက္အခါခါ ျပန္ဖတ္မိျပန္သည္။ ရရွိလာေသာ စာေပအရသာသည္ မေျပာင္းလဲ။ သို႔ေသာ္ ထုိကဗ်ာဖတ္ရင္း ျဖစ္ေပၚလာေသာ အေတြးအျမင္အယူအဆမ်ားကား ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ေပသည္။
အေခါက္ေခါက္အခါခါ သီဆိုခဲ့ဖူးေသာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ဂစ္တာေဟာင္းေလးျဖင့္ ျပန္လည္တီးခတ္မိသည္။ ထိုသီခ်င္းျဖစ္ေပၚလာပုံအေၾကာင္းႏွင့္ သီခ်င္းစာသားပါ အေၾကာင္းအရာမ်ားအား ရွင္းျပထားသည့္ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကို မၾကာမီကာလက ဖတ္လိုက္ရသည္။ ယခုတစ္ဖန္ ျပန္လည္သီဆိုခ်ိန္တြင္ သီခ်င္းေနာက္ခံအေၾကာင္းအရာႏွင့္ စာသားအဓိပၸါယ္တို႔၏ နက္ရွိဳင္းေလးနက္မွဳတို႔ကို သိရွိသြားခဲ့ၿပီျဖစ္သည့္အတြက္ သီဆိုတီးခတ္ရသည္မွာ အရင္အခါမ်ားႏွင့္မတူဘဲ တစ္မူထူးျခားသြားခဲ့ျပန္သည္။
ဆယ္ေက်ာ္သက္ကာလမ်ားဆီကို အမွတ္ရမိသည္။ အသစ္အဆန္းဟူသမွ်ကို သိခ်င္သည္၊ စူးစမ္းခ်င္သည္။ ထိုအရြယ္တြင္ နာမည္ေက်ာ္စာေရးဆရာႀကီးတစ္ေယာက္ဘာသာျပန္ေသာ တက္က်မ္းစာအုပ္တစ္အုပ္ကို လက္ကမခ်ဘဲ စြဲစြဲျမဲျမဲဖတ္ရွဳခဲ့သည္။ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာ စာသားမ်ားကို မ်ဥ္းသားကာ မွတ္သားသည္။ ထိုဘာသာျပန္တက္က်မ္းတြင္ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ အပုိုင္းမ်ားကို မည္သို႔ပင္ဖတ္ဖတ္၊ အထပ္ထပ္အခါခါဖတ္ေသာ္လည္း နားမလည္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေက်ာ္လႊားခဲ့ရသည္မ်ားလည္း ရွိသည္။
လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ေရာက္လာသည့္အခါ ထိုစာအုပ္အား ျပန္လွန္ဖတ္ရွဳၾကည့္ျပန္သည္။ ယခင္ကေလာက္ တက္တက္ၾကြၾကြျဖင့္ဖတ္ခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့။ သို႔ေသာ္ စိတ္မပါတပါျဖင့္ ဖတ္ေနရင္းမွာပင္ ယခင္က နားမလည္ခဲ့ေသာအပိုင္းမ်ားကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျပတ္ျပတ္သားသား နားလည္လာေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။
ပညာရပ္တစ္ရပ္ကို ေလ့လာေနစအခါတြင္ ထိုပညာရပ္ႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာဂ်ာနယ္ဆိုသည္ကို စတင္ျမည္းစမ္းဖတ္ရွဳၾကည့္မိသည္။ ပါ၀င္ေသာ ေဆာင္းပါးအားလုံးနီးပါးသည္ ကိုယ္ႏွင့္မဆိုင္သလိုျဖစ္ေနေလသည္။ အေၾကာင္းအရာေတြမွာ သုတမ်ားျဖစ္ေနသည့္အျပင္ ဖတ္ေသာအခါ ထုိထိုဘာသာရပ္မ်ားႏွင့္ အေတာ္အလွမ္းေ၀းေနေၾကာင္း အကဲခတ္မိသည္။ ေက်ာ္သြားရင္း ေက်ာ္သြားရင္းျဖင့္ ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးျပန္ေရးထားေသာ အင္တာဗ်ဴးေဆာင္းပါးမ်ိဳးကိုသာ ဖတ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိုအထဲတြင္ပင္ ပညာရပ္ဆိုင္ရာအေမးအေျဖေတြပါလာေသာအခါ ေတြးရခက္ေသာေၾကာင့္၊ လိုက္မမီေသာေၾကာင့္ ေက်ာ္သြားခဲ့ရေပသည္။
ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ သုံးႏွစ္နီးပါးၾကာေသာအခါ ထိုဂ်ာနယ္မ်ိဳးအား ျပန္လည္ဖတ္ၾကည့္မိသည္။ ထိုအခါမွ မည္သည့္ေဆာင္းပါးက မည္သည္ကို ဆိုလိုေၾကာင္းျမင္ေတြ႔နားလည္သြားသည္။
စာေပဖတ္ရွဳရာတြင္ တခ်ိဳ႕၏ စြဲေနေသာ အယူအဆမ်ားကို ေလ့လာမိသည္။ ဒီအရြယ္ႏွင့္ ဒီကေလး ဒီစာကို ဖတ္ရင္ နားမလည္ႏိုင္ဘူးဆိုသည့္ အစြဲျဖစ္သည္။ ထုိုထိုစာေတြက အလြန္ျမင့္သည့္အတြက္ မဖတ္သင့္ေသးဟု တားဆီးပိတ္ပင္မွဳေတြရွိသည္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ပိုင္း မေရာက္ေသးေသာ ကေလးသူငယ္တစ္ေယာက္ ဂႏ ၳ၀င္စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဖတ္ေနလွ်င္ စာႀကီးေပႀကီးေတြဖတ္လွခ်ည္လားဟု ေျပာၾကဆိုၾကသည္။ ထိုကေလး၏ လူႀကီးသူမေတြကို သတိေပးၾကသည္။
အမွန္မွာ ထိုကေလးမ်ားသည္ စာႀကီးေပႀကီးမ်ားကို ဖတ္ရာတြင္ သူတို႔အတြက္ အလြန္အမင္းျမင့္ေနျခင္းမွာ မွန္ႏုိင္ပါသည္။ အေကာင္းဆုံးမွာ သူ႔အရြယ္ႏွင့္သူ႔စာ အံ၀င္ခြင္က် ဖတ္ရွဳေစလွ်င္ သင့္ေတာ္ပါသည္။ အကယ္၍ စာႀကီးေပႀကီးမ်ားကို ျမည္းစမ္းဖတ္ရွဳေနသည္ကို ေတြ႔ပါကလည္း ပူပင္စရာမလိုပါ။ သူတို႔နားလည္သမွ်ေလာက္ကိုသာ သူတို႔ဖတ္သြားမည္ျဖစ္ပါသည္။ နားမလည္ေသာအပိုင္းမ်ားကို ထိုကေလးမွ ေက်ာ္ဖတ္သြားသည္ကို လူၾကီးေတြ မသိႏိုင္။ ေက်ာ္သြားေသာ အပိုင္းမ်ားကို နားလည္ႏုိင္သည့္အရြယ္တြင္ နားလည္သြားပါလိမ့္မည္။
မွတ္မွတ္ရရ ၾကံဳဖူးသည့္ အေတြ႔အၾကံဳတစ္ခုရွိသည္။ စာေမးပြဲတစ္ခုအတြက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္စုေပါင္းကာ တြက္ၾကခ်က္ၾကေသာ အခါကျဖစ္သည္။ ပုစာၦေတြကို တစ္ပုဒ္ၿပီးတစ္ပုဒ္တြက္လိုက္၊ ရွင္းလိုက္၊ ျငင္းလိုက္ ခံုလိုက္ႏွင့္ အေတာ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းေသာအခ်ိန္။ ေပ်ာ္စရာႏွင့္အတူ စိုးရိမ္စိတ္က ကပ္ခုိလ်က္ ပါေနေၾကာင္း တြက္ရင္းတြက္ရင္းႏွင့္ သတိထားလာမိေသာ ကာလလည္း ျဖစ္သည္။ အခ်ိန္က တစ္ညပဲရသည္။ ဒီတစ္ညမွာ ျပန္လည္ေလ့က်င့္စရာမ်ား၊ ျပန္လည္ေႏႊးလိုသည္မ်ား ၿပီးမွ ၿပီးျပတ္ႏိုင္ပါ႔မလား ဟူေသာ စိုးရိမ္စိတ္ျဖစ္သည္။
သင္ခန္းစာ အခန္းႏွစ္ခန္းေလာက္ တြက္အၿပီးတြင္ အနည္းငယ္ပင္ပန္းသြားေသာေၾကာင့္ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ လဲေလ်ာင္းကာ တခဏ အနားယူလိုက္သည္။ စာၾကည့္ေဖာ္ျဖစ္ေသာ က်န္သုံးေယာက္က ဇြဲႀကီးၾကသည္။ ဆက္လက္တြက္ခ်က္ေနၾကသည္။ ပုစာၦတစ္ပုဒ္ကိုတြက္ေနၾကရာ အေျဖက ရွိေသာ္လည္း ဘယ္သို႔ဘယ္ပုံ ထိုအေျဖရသည္ကို သုံးေယာက္စလုံးရွာလို႔မရၾက။ အကူအညီေပးႏိုင္လို ေပးႏုိင္ျငား ထကာၾကည့္ေသာအခါ ကိုယ္တိုင္လည္း မေျဖရွင္းႏုိင္ခဲ့။
ေလးေယာက္တြင္ သုံးေယာက္က မရေသာထိုအပုဒ္ကို ခ်န္ကာ ေက်ာ္သြားၾကမည္၊ ေရွ႕ဆက္သြားၾကမည္ဟု အၾကံေပးသည္။ တစ္ေယာက္ေသာသူက ဒီပုစာၦကိုပဲ မရမက ရေအာင္တြက္ၾကမည္ဟု ဆိုလာသည္။ ေက်ာ္မသြားခ်င္။ က်န္သူမ်ားက ေဖ်ာင္းဖ်သည္။ ဒီပုစာၦေၾကာင့္ အခ်ိန္ကုန္မည္၊ စာေမးပြဲကလည္း နီးေနၿပီ၊ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ က်န္အပိုင္းမ်ားကို ၿပီးေအာင္လုပ္ႏုိင္ဖို႔ လိုသည္။ ခက္ခဲေသာ ပုစာၦတစ္ပုဒ္ေၾကာင့္ တစ္ျခားၾကည့္ရမည့္အပိုင္းေတြ လြတ္သြားႏိုင္သည္။ ထို႔အျပင္ မရေသာဤအပုဒ္လိုမ်ိဳးက စာေမးပြဲမွာ ေမးမည္ မေမးမည္က မေသခ်ာ။
ထိုအခါ ေက်ာ္မသြားခ်င္ေသာသူက ယခုလို အေၾကာင္းျပသည္။ သူ႔တြင္ အစြဲတစ္ခုရွိေၾကာင္း၊ ထိုအစြဲမွာ တစ္ခုခုေလ့လာသည့္အခါ ဘယ္အရာကိုမွ ေက်ာ္မသြားခ်င္သည့္ အစြဲျဖစ္ေၾကာင္း၊ ငယ္စဥ္ အတန္းေက်ာင္းဘ၀မွာကတည္းက နားမလည္သည္ကို နားလည္ေအာင္လုပ္ရင္းျဖင့္ တစ္တန္းၿပီး တစ္တန္းျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့သူျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယခုလည္း အခက္အခဲေတြ႔ေနေသာပုစာၦကို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ေျဖရွင္းၿပီးမွသာ ေရွ႕ဆက္သြားႏုိင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။
ေနာက္အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုမွာ အကယ္၍ ေမးခြန္းတြင္ ယခုမေျဖရွင္းႏိုင္ေသာ ပုစာၦပါလာပါက မည္သုိ႔လုပ္ၾကမည္နည္းဟု ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ေက်ာ္သြားၿပီးေရွ႕ဆက္သြားမည္ဟု ေျပာဆိုသူႏွင့္ ဒီပုစာၦကိုပဲ မရရေအာင္တြက္မည္ဟု ေတာင္းဆိုသူတို႔ အေခ်အတင္ေဆြးေႏြးညွိႏွိဳင္းေနၾကသည္။ ေနာက္ပိုင္းဘယ္လိုျဖစ္သြားသည္မသိ၊ ထိုညတြင္ အိပ္ေရးေကာင္းေကာင္း၀သြားသည္က အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။
လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ကာလမ်ားဆီက ေက်ာ္သြားခဲ့ေသာ အပုိင္းမ်ားကို ျပန္လည္သုံးသပ္ၾကည့္မိေသာအခါ တစ္ခ်ိဳ႕ကို လြယ္ကူေသာေၾကာင့္ ေက်ာ္ခဲ့သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကို ခက္ခဲေသာေၾကာင့္ ေက်ာ္ခဲ့သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကို စိတ္မ၀င္စားေသာေၾကာင့္ ေက်ာ္ခဲ့သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကို ေနာက္မွ ရွင္းထုတ္မည္ဟု ေတးမွတ္ထားေသာေၾကာင့္ ေက်ာ္ခဲ့သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကို တတ္သိနားလည္သူမ်ားထံ ေမးမည္ဟု ၾကံေသာေၾကာင့္ ေက်ာ္ခဲ့သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကို တတ္သိနားလည္သူမ်ားမွ ေျဖၾကားေသာ္လည္း နားမလည္ႏိုင္ေသးေသာေၾကာင့္ ေက်ာ္ခဲ့သည္။
ဤသို႔ ေက်ာ္ခဲ့သည္မ်ားသည္ တန္ဖိုးရွိသည္လည္း ျဖစ္သည္၊ တန္ဖိုးမဲ့သည္လည္း ျဖစ္သည္၊ တန္ဖိုးမသိသည္လည္း ရွိသည္၊ တန္ဖိုးသိသည္လည္း ရွိသည္။
ေက်ာ္သြားခဲ့ေသာအပိုင္းမ်ားသည္ တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ အသုံး၀င္လာေကာင္း ၀င္လာႏိုင္သည္ မ၀င္လာႏိုင္သည္ဆိုသည္ကိုမူ မည္သူမွ် တပ္အပ္ေသခ်ာ ေျပာျပႏုိင္မည္မဟုတ္ပါေခ်။