ေဝျမင့္ေမာင္ - ဇာတ္လိုက္မ်ားမွ ျပန္လည္ၾကည့္ရွုျခင္း
(မိုးမခ) ၾသဂုတ္ ၁၇၊ ၂၀၁၆
၁။
ဇာတ္လိုက္ေတြဟာ အားလုံးအိပ္ေနၾကတယ္။ ေသေနၾကတယ္လို႔ေတာင္ ထင္ရ တယ္။ လူတေယာက္ဟာ သူ႔လက္ထဲမွာ ခၽြန္ျမေနတဲ့ ဓားကုိင္ၿပီး တက္လာတယ္။ သူ႔ လက္ထဲမွာ ဘယ္ပန္းမွမပြင့္ႏိုင္ဘူးလို႔ထင္ေနၾကတဲ့လူေတြဟာ ေအာက္မွာတန္းစီလို႔။ သူ႔ကုိစိတ္ဝင္တစား ၾကည့္ၾကလို႔။ ကေလးငယ္တေယာက္ဆို သူ႔ကုိမၾကည့္ရဲဘဲ မ်က္ႏွာလႊဲ ေနလို႔။ အိပ္ဟန္ေဆာင္ေနသူကုိ ႏိႈးဖို႔ခက္တယ္လို႔ စာတန္းထိုးေပၚလာတယ္။ ဒီစာတန္းဟာ အားလုံးကုိ အေႏွာင့္အယွက္ေပးလိုက္တာ ျမင္ရတယ္။ အားလုံးကုိ ေပၚတင္ႀကီးေစာ္ကားေနတာပဲ။ ဒါရိုက္တာျဖစ္သူကေတာ့ သေဘာေတြက်လို႔။
ဒီကားကုိ ရုံတင္တယ္လို႔ၾကားေတာ့ က်ေနာ့္အတြက္သိပ္မထူးဆန္းတဲ့ အေၾကာင္း အရာတခုပဲ။ အငယ္မကေတာ့ ရုပ္ရွင္သြားဖို႔ ျပင္ေနတယ္။ ကားတခုလုံး ဒီလိုခ်ည္းပဲဆိုတာ သူမသိပုံမရဘူး။ ဓားကုိင္တဲ့လူတေယာက္ရဲ႕အေၾကာင္းအရာကုိ ရိုက္ကူးထားတာ။ က်ေနာ္သူမကုိ ေျပာပါေသးတယ္။ သူမကေတာ့ ဘာျဖစ္ျဖစ္သြားၾကည့္မွကုိ ျဖစ္မယ္ဆို တဲ့သေဘာပဲ။ က်ေနာ္တားဖို႔ခြန္အားမရိွေတာ့တဲ့အတြက္ ေအးေဆးပဲ ၿငိမ္ေနလိုက္ေတာ့ တယ္။ တားလည္း မထူးဘူးကုိး။
၂။
က်မစိတ္ဟာ ကဗ်ာတပုဒ္ထဲကုိ အာရုံေရာက္ေနတယ္။ ဒီကဗ်ာထဲမွာ အသစ္ေတြ ဆိုတာမ်ဳိးေပါ့။ ရယ္ေတာ့ ရယ္စရာအေကာင္းသားပဲ။ အသစ္ဆိုတာမရိွဘူး။ ဘာဆိုဘာမွ အသစ္မရိွတာဗ်ာ။ ဘာဆိုဘာမွကုိ တကယ္မရိွတာ။ ဓားတေခ်ာင္းလို႔ က်မေရးလိုက္မိ တယ္။ အို မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ဒါ ဟုိ ေပါေၾကာင္ေၾကာင္ဇာတ္ကားထဲက ဓားပဲ။ ဓားကုိ ျပန္ဖ်က္လိုက္ေတာ့ က်မလက္ကုိ ဓားရွသြားတယ္။ ရွင္တို႔ယုံေအာင္ ေျပာျပႏိုင္ဖို႔ စိတ္မဝင္စားပါဘူး။ ရွင္တို႔မယုံဘူးဆိုတာလည္း အတိအက် သိေနတယ္ဗ်ာ။ သိပ္ကိုထူးဆန္းတဲ့အျဖစ္အပ်က္ပဲ။ က်မလက္ကုိ ဓားရွသြားတာ။ က်မေဘးနားမွာ ခၽြန္ထက္တဲ့အရာဆိုလို႔ ဘာမွမရိွဘူးဗ်။ ဒါ ဓားဆိုတဲ့စကားလုံးက က်မကုိ ရွလိုက္တာပဲ။ က်မ လန္႔သြားတယ္။ ကဗ်ာေရးမယ္ဆိုတဲ့စိတ္ဟာ ထြက္ေျပးသြားၿပီ။ အခန္းထဲကေန ထြက္ေျပးသြားတာ။ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရဖို႔ က်မဟာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ေစာင့္ရတတ္တယ္။ တခါတေလေတာ့လည္း ႏွစ္ပုဒ္သုံးပုဒ္ ရတတ္တယ္။ ဒီလို ကဗ်ာေရးခ်င္တဲ့ စိတ္ေပၚလာဖို႔ဆိုတာ က်မအတြက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးဝမ္းသာရတဲ့ကိစၥပဲ။ ဒီလို စိတ္ေလးကုိ ဓားတေခ်ာင္းက ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္တာ။ ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းၿပီး ေဒါသထြက္စရာေကာင္းတဲ့ကိစၥပဲ။ ဒီေန႔ကုိ က်မဘယ္ေတာ့မွ ေမ့ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာတယ္။
၃။
က်ေနာ္ဗီဒီယုိ ၾကည့္ေနတုန္း ကဗ်ာဆရာမ ဟုိေကာင္မဆီက ဖုန္းလာတယ္။ ၿမိဳ ့လယ္က ေကာ္ဖီဆိုင္ကုိထြက္ခဲ့တဲ့။ သူမနဲ႔ က်ေနာ္က ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ။ တခုခုဆို တိုင္တိုင္ပင္ပင္ ရိွၾကတယ္။ ေျပာမနာဆိုမနာ သူငယ္ခ်င္းေတြပဲ။ သူမရည္းစားရတဲ့အထိ အရင္လိုပဲ။ သူ႔ေကာင္ေလးက က်ေနာ့္ကုိသိပ္သေဘာမက်ဘူးလို႔သိရတယ္။ ဒါလည္း သူမေျပာျပတာပါ။ မင္းကေကာ ငါ့ကုိဘယ္လို ထင္လို႔တုန္း ေမးေတာ့ သူမ တအားရယ္ တယ္။ ဟုတ္မွာပဲ။ က်ေနာ္က အလုပ္မရိွအကုိင္မရိွ အေဖခ်န္ခဲ့တဲ့ အေမြေတြနဲ႔ ထိုင္စားလုပ္ ေနတာ။ ေကာင္ေလးက မဆိုးရွာပါဘူး။ က်ေနာ့္ထက္ေတာ့ အမ်ားႀကီးေခ်ာတယ္။ ဘြဲ႔ရ သူေဌးသားဆိုလားပဲ။ က်ေနာ္အေနနဲ႔လည္း သူမကုိ အတတ္ႏိုင္ဆုံး ေရွာင္ပါတယ္။ အရင္လို သိပ္မေတြ႔ျဖစ္ မတြဲျဖစ္ၾကေတာ့တာေတာ့အမွန္ပဲ။ အမွန္ေျပာရင္ သူမဆီ က်ေနာ္မသြားခ်င္ဘူး။ ရဝမ္ဒါ ဟူတူတြတ္ဆီ လူမ်ဳိးတုံးသတ္ျဖတ္မႈႀကီးေနာက္ခံၿပီး ရိုက္ထားတဲ့ကားၾကည့္ေနတာ။ ဇာတ္လိုက္ ဟုိတယ္မန္ေနဂ်ာ။ ဟူတူလူမ်ိဳး။ သူ႔အမ်ဳိးသမီးက တြတ္ဆီလူမ်ဳိး။ သတင္းေထာက္ေလးက ဇာတ္လိုက္ကုိေျပာတာ သိပ္သေဘာက်တယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ဒီလိုျဖစ္ေနတာကုိ လူႀကီးမင္းတို႔က လိုင္းေပၚကေန ၾကည့္ၿပီး အို ဘုရားဘုရား ရက္စက္လိုက္ၾကတာေျပာၿပီး ေအးေဆး ထမင္းစားမပ်က္ ေနၾကမွာပဲတဲ့။ သူမခ်ိန္းထားတဲ့ ေကာ္ဖီဆိုင္ကုိသြားရင္း စိတ္က အိမ္မွာ က်န္ခဲ့တယ္။ အိမ္မွာဆိုတာ ဇာတ္ကားကုိေျပာတာ။
၄။
ေကာ္ဖီဆိုင္ကုိေရာက္ေတာ့ ေကာင္မကေရာက္မလာေသးဘူး။ သူ႔အက်င့္က အျမဲဒီလိုပဲ။ ဆိုင္ထဲမွာ ဆိုင္ဝန္ထမ္း ႏွစ္ေယာက္သုံးေယာက္ေလာက္ရယ္ ေကာ္ဖီ ေသာက္ေနတဲ့လူတခ်ဳိ႕ရယ္ရိွတယ္။ ေကာ္ဖီေသာက္တဲ့လူေတြထဲမွာ ကုိယ့္အသိ တေယာက္မွမပါဘူး။ အဲ့ဒါေကာင္းတယ္။ က်ေနာ္က ေအးေဆးေနရတာ သေဘာက်တယ္။ ဆိုင္ဝန္ထမ္းေတြကေတာ့ က်ေနာ့္ကုိသိေနၾကၿပီ။ က်ေနာ္ထိုင္တာနဲ႔မက္စ္ေကာ္ဖီရယ္ စီးကရက္ဘူးေလးရယ္ လာခ်ေပးတယ္။ သူမကုိဖုန္းဆက္ေတာ့ လာေနၿပီတဲ့။ ခဏအၾကာ သူမေရာက္လာတယ္။ သူမဟာ အရင္ကလိုလွေနတုန္းပဲ။ မေတြ႔တာၾကာလို႔လားမသိဘူး၊ လွတယ္ေျပာေတာ့ သူမရယ္တယ္။ နင့္ဘဲေကာဆိုေတာ့ ငါတို႔ခဏေတြ႔တုန္း ေခါက္ထားလိုက္ပါတဲ့။ အင္းေပါ့ေလ တခါတေလေတာ့ သူမလည္း စိတ္ရႈတ္မွာပဲေပါ့။ သူမ က်ေနာ့္ကုိ ေမးတယ္။ တေလာက ရုံတင္တဲ့ကားေလ သိလားတဲ့။ သိတယ္ေျပာေတာ့ ေတာ္ေတာ္စုတ္ပဲ့တဲ့ ကားပဲတဲ့။ က်ေနာ္လည္းေကာ္ဖီငုံထားတာ ၿမိဳခ်ၿပီး စီးကရက္မီးစာကုိ ေခ်ၿပီး သိသားပဲလို႔ေျပာမိတယ္။ ေကာ္ဖီနဲ႔စီးကရက္ဟာ လိုက္ဖက္တဲ့အတြဲေတြလို႔ က်ေနာ္ထင္တယ္။ က်န္းမာေရးကုိထိခိုက္တာေတာ့ အမွန္ပဲ။ သူမက တခုခုကုိေငးၿပီး ေမးတယ္။ ဘာလို႔ေတြ႔ခ်င္ရတာလဲသိလားတဲ့။ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ပဲ။ ကိစၥရိွလို႔ျဖစ္မွာေပါ့လို႔ ျပန္ေျဖမိတယ္။ သူမ မ်က္ႏွာက ပိုၿပီးတည္ၿငိမ္ေလးနက္လာသလိုပဲ။
"သိပ္ကုိထူးဆန္းတဲ့ ကိစၥတခုရိွတယ္၊ ရွင္က်မကုိယုံေပးႏိုင္မလားတဲ့။ က်ေနာ့္ကုိၾကည့္ၿပီး ေသခ်ာႀကီးေျပာတာ။ က်ေနာ့္ကုိယုံေစခ်င္တဲ့သေဘာ၊ မယုံမွာေၾကာက္ရြံ႕ေနတဲ့အေငြ႔ေတြ သူ႔မ်က္လုံးကေနတဆင့္ က်ေနာ္သိရတယ္။ မင္းေျပာမွသာေျပာစမ္းပါလို႔ က်ေနာ္အလိုက္ သင့္ေျပာေတာ့ သူမမ်က္လုံးေတြ ပိုေတာက္လာသလိုပဲ။ တျခားဝိုင္းဆီကေန စကားလုံး တခ်ဳိ႕ေရာက္လာတတ္တယ္။ ပီပီျပင္ျပင္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဓားကုိင္ထားတဲ့ ဇာတ္ကားထဲက ဘာဆိုလားပဲ။ ဘားေကာင္တာအေပၚမွာ ေဘာက္စ္ႀကီး။ ခင္ေမာင္တိုးရဲ႕လြမ္းဆိုတဲ့ သီခ်င္းလာေနတယ္။ အသံက တိုးတိုးပါပဲ။ သူမကုိ ဓားရွတဲ့ အေၾကာင္းေသခ်ာေျပာျပပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ေကာ္ဖီငုံလိုက္ ေဆးလိပ္ဖြာၿပီး နားေထာင္လိုက္နဲ႔။ သူမကဆက္ေျပာၿပီး ယုံသလားတဲ့။ ဘာေျဖရမွာလဲ။ ယုံပါတယ္ေပါ့၊ က်ေနာ္ေအးေဆးေျဖေတာ့ သူမ စိတ္ရႈတ္ေထြးသြားသလိုရိွတယ္။ ဟုတ္တာပဲကုိး။ ဒီလို ကိစၥဆိုတာ ဘယ္သူက ေတာ္ရုံတန္ရုံ ယုံပါ့မလဲ။ က်ေနာ့္အေျဖယုံတယ္ဆိုတာကုိ ၾကားရေတာ့ သူမအံ့ၾသသြားေတာ့တာ။ သူမအေနနဲ႔ ဒီကိစၥကုိ က်ေနာ္မယုံေလာက္ဘူးလို႔ ထင္ေနခဲ့တာ။ က်ေနာ္က ယုံတယ္ေျဖေတာ့ သူမလန္႔သြားတာ သဘာဝက်တယ္။ ယုံတယ္ မယုံဘူးဆိုတာမ်ဳိးက စည္းပါးပါးေလးကုိး။ နင့္ဘဲကုိေျပာျပပါလား ဘာလို႔ငါ့ကုိေျပာတာလဲ ေမးေတာ့ သူမေခါင္းခါၿပီး ဘာမွမေျပာဘူး။ သူမမွာထားတဲ့ေကာ္ဖီလာပို႔ေတာ့ စားပြဲထိုးေလးကုိသူမ ေမးတယ္။ နင္ေကာ ယုံလားတဲ့။ ဟုိေကာင္ေလးက က်ေနာ္ဘာကုိ ယုံရမွာလဲတဲ့ဗ်ာ။ သူမသေဘာက်သလိုလိုရယ္ၿပီး ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး စတာပါလို႔ ျပန္ေျပာတယ္။ သူမစိတ္ထဲထင္တဲ့အတိုင္း စားပြဲထိုးေလးက ျပန္ေျဖေတာ့ သူမ ေက်နပ္ပုံရတယ္။ က်ေနာ္က ဆက္ၿပီးေတြးမိတယ္။ ဘာလို႔အဲ့ဒီစားပြဲထိုးေလးက ယုံပါတယ္ ျဖစ္ျဖစ္ မယုံပါဘူးျဖစ္ျဖစ္ မေျဖရတာလဲေပါ့။ ဓားလုိ႔ေရးၿပီး ျပန္ဖ်က္ၾကည့္ပါလား နင့္လက္ ဓားရွမရွ ငါသိခ်င္တယ္တဲ့။ သူမေျပာေတာ့ ေအးပါလို႔ က်ေနာ္ျပန္ေျပာျဖစ္တယ္။ သူမမ်က္လုံးမွာ ေမးခြန္းေတြအမ်ားႀကီးရိွေနတယ္ဆိုတာကုိ က်ေနာ္ အလိုလို သိေနတယ္။ ဘာလို႔ဓားလို႔ေရးၿပီး ျပန္ဖ်က္တာန႔ဲ ရွရတာလဲ။ ဟုိေပါေၾကာင္ေၾကာင္ ဇာတ္ကားေၾကာင့္ မ်ားလား။ ေျဖႏိုင္ေခ်ရိွတဲ့ ေမးခြန္းေတြပါ။ ဒါကလည္း က်ေနာ္ထင္ေနတာပါ။ သူမဆီမွာ ဒီေမးခြန္းေတြထက္ ပိုအရသာရိွတဲ့ ပိုမိုက္တဲ့ေမးခြန္းေတြ ရိွေနႏိုင္ပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ တျခားေမးခြန္းေတြလည္း ရိွေနႏိုင္တာေပါ့။ ပလာစတာကပ္ထားတဲ့လက္ခလယ္ေလးကုိ ျပၿပီး သူမေျပာတယ္။ နည္းနည္းေတာ့ စပ္တုန္းပဲတဲ့။ ေနာက္ေတာ့ သူမက က်ေနာ့္ကုိ ကတိေပးခိုင္းတယ္။ နင္အိမ္ျပန္ေရာက္လို႔ဓားဆိုတာကုိေရးၿပီးရင္ ျပန္ဖ်က္၊ ဓားရွတာျဖစ္ျဖစ္ မရွတာျဖစ္ျဖစ္ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဖုန္းဆက္ေျပာေပး။ ဒါမွမဟုတ္ ငါေခၚလိုက္မယ္တဲ့။ ဒီတခါေတာ့ သူမကုိ နည္းနည္းစိတ္ပ်က္မိသြားတယ္။ က်ေနာ့္ စမ္းသပ္မႈကုိ သူမအတည္ယူမယ္ဆိုတဲ့သေဘာပဲ။ ႏို႔ သူမ ေတာ္ေတာ္သိခ်င္ေနတဲ့ပုံမို႔ ေအးပါ ငါလုပ္ပါ့မယ္လို႔ ျပန္ေျဖျဖစ္တယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ လုပ္ရေကာင္းမလား မေကာင္းဘူးလား ေတြးမိတယ္။ ႏို ့ေနာင္လာေနာင္ခါရွင္းေပါ့။ အဲ့ဒီေနာက္ေတာ့ တျခားကိစၥေတြေရာက္သြားၾကတယ္။ မိသားစုအေၾကာင္း စီးပြားေရး လူမႈေရး ဘာညာေပါ့။ ကဗ်ာကိစၥေရာက္ေတာ့ သူမအသံက နည္းနည္းမာလာသလို ရိွတယ္။ နင္စဥ္းစားၾကည့္ လိင္ကိစၥကုိေပၚတင္ေရး၊ ဟုိဆဲဒီဆဲ၊ ဘာသာေရးေတြဘာေတြ ဆဲထားတဲ့ ကဗ်ာေတြေရးၿပီး ေဖာက္ထြက္တာတဲ့ ေခြးတိုးေပါက္ကေန ဝင္လာဖို႔လုပ္ေနတဲ့ ေကာင္ေတြေကာင္မေတြတဲ့။ သူမေျပာတဲ့ ေခြးတိုးေပါက္ဆိုတာ ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲဆိုတာ က်ေနာ္သိခ်င္ေပမဲ့ မေမးျဖစ္ပါဘူး။ ေအးပါ နင္က ကဗ်ာဆရာမပဲ ငါက ကဗ်ာမေရးေပမဲ့ ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္ဟ ျပန္ေျပာေတာ့ သူမ မေက်နပ္တဲ့အေၾကာင္းေတြ ဆက္ေျပာတယ္။အဲ့ဒီေကာင္ေတြ ေကာင္မေတြကုိ ေျမႇာက္ပင့္ေပးေနတဲ့နာမည္ရိွ ကဗ်ာဆရာေတြရိွတယ္ အရူးေတြတဲ့။ ေအးကြာ ျမန္မာျပည္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကေတာ့ နင္သိတဲ့အတိုင္းပဲလို႔က်ေနာ္ျပန္ေျပာေတာ့ သူမ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ေျပာတယ္ ကဗ်ာေရးရတာလည္း စိတ္ညစ္ပါတယ္ကြာတဲ့။ က်ေနာ္ဘာမွေတာ့ ျပန္မေျပာျဖစ္ဘူး။ ပိုက္ဆံရွင္းၿပီး ျပန္ဖို႔ထေတာ့ သူမေျပာေသးတယ္။ ေဟ့ ငါမွာတာမေမ့နဲ႔တဲ့။ ေအးပါ ငါမေမ့ပါဘူး ေျပာၿပီး က်ေနာ္ထြက္လာခဲ့တယ္။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ သူမ စမ္းခိုင္းတဲ့ဟာ စမ္းၾကည့္အုံးမွပါ။
၅။
ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ သူ ့ကုိေျပာျပတာမွားမ်ားမွားသြားၿပီလား က်မေတြးမိတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ ဒီလိုကိစၥမ်ဳိးကုိ ဘယ္သူယုံခ်င္ပါ့မလဲ။ သူကယုံတယ္တဲ့။ က်မျဖင့္ ဘုရားေရပဲ။ ႏို႔ေသာ္ သူက စာဖတ္အားေကာင္းတယ္။ အေတြးအေခၚေကာင္းတယ္။ တဖက္သားကုိနားလည္စာနာေပးႏိုင္တယ္။ က်မရဲ႕အရင္းႏွီးဆုံးဘဲႀကီးပဲ။ ဒါေၾကာင့္လည္း က်မ သူ႔ကုိေျပာခဲ့တာ။ ဒါကုိ က်မေကာင္ေလးသိရင္ေတာ့ စိတ္ဆိုးေနအုံးမွာပဲ။ ငါ့ကုိမေျပာဘဲ သူ႔ကုိေျပာရသလား ဘာညာ ေဒါသေတြ ထြက္ျပေနေတာ့မွာ။ ႏို႔ သူမသိႏိုင္ေလာက္ပါဘူး။ သူ႔ကုိေျပာျပရင္လည္း ရူးမ်ားရူးေနမလား ဒါပဲေျပာမွာ က်မေသခ်ာသိတာေပါ့။ ဟုိဘဲႀကီးကုိ ညက်ရင္ ဖုန္းဆက္ရမယ္ ရွသလား မရွဘူးလားေပါ့။ ဒါက က်မအတြက္ အသိခ်င္ဆုံး အေရးႀကီးဆုံးအရာပဲ။ ဒါဟာ က်မရဲ႕ေလာေလာဆယ္ ထိပ္တန္းကိစၥပဲ။ ႏို ့သူတကယ္ေကာ စမ္းသပ္ပါ့မလားလို ့ေတြးမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက ကတိတည္တတ္တဲ့လူဆိုတာ က်မေကာင္းေကာင္းႀကီးသိေနတယ္။ သူက မရွဘူးေျပာရင္ က်မရွက္ေနမွာပဲ။ မရွဖို႔ကမ်ားတယ္လို႔ေတာ့ က်မဆင္ျခင္ဉာဏ္က ေျပာေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မကုိေတာ့ တကယ္ ရွခဲ့တာပါပဲ။ သူက ရွတယ္လုိ႔ေျဖရင္ေကာ က်မေပ်ာ္ႏိုင္ပါ့မလား။ ျပႆနာပဲ၊ သူ႔ဆီက က်မေမွ်ာ္လင့္တာက ရွတယ္ ဆိုတာကုိပဲ။ ဒါေပမဲ့ ရွတယ္လို႔ ေျဖမွာကုိလည္း ပိုေၾကာက္မိျပန္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ ဒီလိုကိစၥဆိုတာက။ ဖုန္းဆက္ရေကာင္းမလား မေကာင္းဘူးလား သူဆက္လာမလား က်မေတြးေနမိတယ္။
၆။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ၾကည့္လက္စ ဟုိတယ္ရဝမ္ဒါကုိ ဆက္ၾကည့္တယ္။ ျဖစ္ရပ္မွန္ရိုက္ကူးထားတာတဲ့။ ဇာတ္ကားဆုံးေတာ့ သိရတယ္။ ၾကည့္သာၾကည့္ေနရတာ အေစာတုန္းကလို စိတ္မပါေတာ့ဘူး ျဖစ္ေနတာ။ ဟုိေကာင္မေျပာတဲ့ ဓားက စိတ္ထဲေရာက္ေနတာ။ ငါစမ္းရင္ ေကာင္းမလား မေကာင္းဘူးလား၊ စမ္းရင္ ငါ့ေလာက္ေပါတဲ့ လူရိွအုံးမလား။ အို စမ္းမယ္လို႔ကတိေပးထားသားပဲ။ က်ေနာ္အမ်ဳိးမ်ဳိးေတြးေနမိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္မေနႏိုင္ပါဘူး။ A4 စကၠဴကုိရွာၿပီး ဓားလို႔ခ်ေရးမိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူေျပာသလို ျပန္ဖ်က္လိုက္တယ္။ သြားစမ္းပါ ဘာဓားမွမရွဘူး။ စကၠဴကုိဆုပ္ၿဖဲၿပီး နံရံကုိ က်ေနာ္ေပါက္လိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ ေတာ္ေတာ္ရူးတဲ့ ငါပဲေတြးၿပီး က်ေနာ္ရွက္ေနမိတာ။ အဲ့ဒီခ်ိန္မွာ အငယ္မ ျပန္ေရာက္ လာတယ္။ ေရာက္တာနဲ႔ အေဖနဲ႔ အေမ ျပန္မေရာက္ေသးဘူးလားတဲ့။ မေရာက္ေသးဘူးေျပာေတာ့ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ဟုိ ေပါေၾကာင္ေၾကာင္ ဇာတ္ကားကုိ သေဘာက်လားလို႔ေမးခ်င္ေနတာ။ ဘာမွန္းေတာ့မသိဘူး။ ေမးရမွာ ရွက္သလိုလိုေၾကာက္သလိုလို ျဖစ္ေနတာနဲ႔ မေမးေတာ့ ဘူး။ ခုတင္ေပၚထုိင္ရင္း ဟုိေကာင္မဆီကဖုန္းလာရင္ ဘယ္လိုေျဖရမလဲ စဥ္းစားေနမိ တယ္။ မရွပါဘူးလို႔ေျဖရမလား ရွတယ္လို႔ေျဖရမလားပဲ။ ရွတယ္လို႔ေျဖရင္ လိမ္ညာတာ ျဖစ္မယ္။ ဒီလိုေတာ့လည္း မညာခ်င္ဘူး ။မရွဘူးလို႔ေျဖရင္ သူမ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားမလား။ သူမစိတ္မေကာင္းေအာင္လည္း မလုပ္ခ်င္ျပန္ဘူး။ လက္ရွတယ္လို႔ ေျဖလိုက္မယ္။ ၿပီးရင္ လက္သူႂကြယ္ကုိ ပလာစတာ ကပ္ထားလိုက္မယ္။ မေတာ္လို႔အိမ္ေရာက္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္ေပါ့။ ေျပာသာေျပာရတာ သူမလက္ခလယ္မွာ ပလာစတာ ကပ္ထားတာ ေတြ႔ရတာ။ တကယ္ရွမရွ ဆိုတာကုိေတာ့ သူမကုိယ္တိုင္ပဲသိမွာ။ က်ေနာ္ဒီလိုဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္။ ငါ့ကုိဓားရွပါတယ္ေပါ့။ ယုံမယုံကေတာ့ သူမကိစၥပဲ။ ဖုန္းဆက္လာတဲ့အခါ ရွတယ္ဟ ပလာစတာ ကပ္ထားရတာလို႔ ေျဖလိုက္မယ္ေတြးမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ နင္အဲ့ဒီဓားလို ေပါေၾကာင္ေၾကာင္ဇာတ္ကားေတြ ၾကည့္ၿပီး ကဗ်ာတန္းမေရးနဲ႔လို႔ ေျပာအုံးမယ္ ေတးထားတယ္။ အခုထိေတာ့ သူမဆီက ဖုန္းမလာေသးဘူး။ ႏို႔ေသာ္ သူမဆီက ဖုန္းမလာခဲ့ဘူးဆိုရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ ဒီထက္ပိုေကာင္းမွာက သူမကုိဓားရွတဲ့ကိစၥ သူမမေျပာရင္ ပိုေကာင္းမွာ။ ဟုိေပါေၾကာင္ေၾကာင္ ဇာတ္ကား မၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးေပါ့။ ဖုန္းကုိၾကည့္ၿပီး ေတြးေနမိတယ္။
2016 July