ေမာင္ရင္ငေတ ● ပါရီၿမိဳ႕မွာ တေန႔တာ (တတိယပုိင္း)
(မုိးမခ) ၾသဂတ္စ္ ၂၇၊ ၂၀၁၆
ေမာင္ရင္္ငေတတို႔အဖြဲ႔ အျပာေရာင္ ေမထရို လိုင္းအမွတ္ (ႏွစ္) ရထားေပၚ ေရာက္ေနပါၿပီ။ ေရွာင္ေဇလီေဇ မုခ္ဦးကေန ေတာင္ေပၚဘုရားေက်ာင္း Anvers ဘူတာကို ေျမေအာက္ရထားစီးရင္ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ခန္႔ ၾကာပါတယ္။ ပါရီၿမိဳ႕ရဲ႕ မူလလက္ေဟာင္း အတြင္းၿမိဳ႕ပတ္ေျမေအာက္ရထားလမ္း အျပာေရာင္ လိုင္းအမွတ္ (ႏွစ္) စီးသြားရင္ Anvers ဘူတာကို ေရာက္ပါတယ္။ ဘူတာရဲ႕ Sortie ကို ထြက္လိုက္တာနဲ႔ လူေတြ ရုတ္ရုတ္ ရုတ္ရုတ္ကို ေတြ႔ရမွာပါ။ လြယ္လြယ္ေျပာရင္ ဘုရားပြဲေစ်းနဲ႔ ခပ္ ဆင္ဆင္တူတယ္ ေျပာရမွာပါ။ အေဟာင္းထည္ေတြေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေတြ အမွတ္တရပစၥည္းေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေတြ ေလးေကာင္ဂ်င္လို အံဇာတံုးေခါက္သလို လိမ္စကားတဲ့သူေတြနဲ႔ စည္ကားလွတဲ့ ေနရာပါ။
အဲဒီဆိုင္လမ္းၾကားအတိုင္း ဟိုဘက္ဒီဘက္ ေစ်းဆိုင္တန္းေတြကိုေငးေမာရင္း ကုန္းခပ္ေမာ့ေမာ့ကို တေျဖးေျဖးေလွ်ာက္ တက္လာလိုက္ရင္ ေတြ႔ရပါၿပီ။ ျမက္ခင္းျပင္စိမ္းစိမ္း ေလွကားထစ္ ျဖဴျဖဴေတြနဲ႔ ေတာင္ေပၚဘုရားေက်ာင္း Basilique du Sacré-Cœur de Montmartre ….. ….. .. ေရာက္ပါၿပီ။ ဒီေနရာက ဟိုလြန္ခဲ့တဲ့ ၁၈၅၀ ဝန္းက်င္က ပါရီၿမိဳ႕စြန္ ေတာက်တဲ့အရပ္ေဒသပါ။ တကယ့္ေတာပိုင္း စစ္စစ္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ၿမိဳ႕မက်ေတာမက် စေကာစကသားေတြ ေနတဲ့ ေနရာလို႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ပို မွန္ပါလိမ့္မယ္။
စိမ္းစိုသာယာတဲ့ ေတာင္ကုန္းျမင့္တခု ပတ္ပတ္လည္မွာ သဘာဝအတိုင္း တည္ရွိေနတဲ့ လမ္းသိမ္ လမ္းမႊားေလးေတြ အိမ္ခ ေနာ္ခနဲ႔ေလးေတြ အမ်ားအျပား စုရံုးတည္ရွိေနတဲ့ ေနရာ တေနရာပါ။ ဝင္ေငြနည္း လူတန္းစားေတြ အိမ္ေျခမဲ့ လူတန္း စားေတြ ခိုကိုးၾကရာ ေနရာဆိုရင္လည္း မွားဘြယ္ရာ မရွိပါဘူး။ လက္လုပ္လက္စား လူတန္းစားေတြ ပိုင္ဆိုင္ၾကတဲ့ အိမ္ေလး ေတြ ဆိုင္ေလးေတြရဲ႕ ေဖာက္သည္ေတြကေတာ့ ဘယ္သူေတြလည္း ရွင္းျပစရာ မလိုအပ္ပါတဲ့ အဲဒီ ေခတ္အခါက ပါရီ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္မွာ ေရႊအိုေရာင္ အိပ္မက္ေတြကိုမက္ၿပီး ေရာက္လာၾကတဲ့သူေတြက အမ်ားစုေပါ့။ အဲဒီလို လူစားေတြထဲမွာမွ အရပ္တကာကေန ပါရီၿမိဳ႕ေတာ္ကို ရူးသြပ္ၾကသူေတြလည္း အဲေနရာကို ေရာက္ရွိလာၾက မွီတင္းေနထိုင္ၾကရတာေပါ့။
အဲဒီလိုနဲ႔ အဲဒီေတာင္ကုန္းရဲ႕ အားသာခ်က္ အလွအပ သဘာဝေတြေၾကာင့္ အႏုပညာအသစ္ အေတြးေခၚအသစ္မ်ားကို ရင္ခုန္ရူးသြပ္ၾကသူမ်ား ႏွစ္သက္စရာ ေနရာတေနရာ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီကေန႔ေခတ္မွာေတာ့ သူတို႔ေတြဟာ ထင္ေပၚ ေက်ာ္ၾကားခဲ့ သူေတြေပါ့၊ အဲဒီ အခ်ိန္ေတြတုန္းကေတာ့ သူတိုတေတြဟာ တျပားလည္း မရွိ တပည့္လည္း မရွိၾက ခ်ိန္ေတြေပါ့။ အဲဒီတခ်ိန္တုန္းက အဲဒီလို လူေလာကေန႔စဥ္ဘဝက ဖယ္က်ဥ္ခံခဲ့ၾကသူေတြ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ လမ္းသိမ္လမ္း မႊားေလးေတြက ဒီကေန႔ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ေခတ္မွာေတာ့ ကမာၻလွည့္တိုးရ္ရစ္ ႀကီးေတြရဲ႕ ေလွ်ာက္လွမ္းရာ လမ္းေၾကာင္း ေတြ ျဖစ္လာခဲ့တာပါ။
ဒီေနရာက ၁၉ ရာစုအလယ္ပိုင္းျပင္သစ္သမိုင္း ႏိုင္ငံေရးရာ ယဥ္ေက်းမႈေရးရာ အႏုပညာေရးရာမွာ အေတြးအေခၚသစ္ သမားေတြ ေတာ္လွန္ခဲ့သူေတြအတြက္ အေရးပါခဲ့တဲ့ေနရာ တေနရာပါ။ ဒီေနရာ တဝိုက္မွာ အဓိက က်က္စားခဲ့ၾက လႊမ္းမိုး ခဲ့ၾကသူေတြက အဲဒီေခတ္က ေခတ္သစ္ ပန္းခ်ီသမားမ်ား Impressionnisme သမားေတြပါ။ သူတို႔ေတြေၾကာင့္ ဒီေတာင္ ကုန္းကို ရူးသြပ္ၾကသူေတြ ပိုမ်ားလာ တယ္ေျပာရင္ မမွားႏိုင္ပါဘူး။
ဒီကေန႔ တည္ရွိေနတဲ့ ေက်ာက္ျဖဴသားနဲ႔ ဘုရားေက်ာင္းႀကီးက သူတို႔ တေတြ က်င္လည္ က်က္စားခဲ့တဲ့ ေႏွာင္းပိုင္းကာလ ၁၈၇၅ ခုႏွစ္ကေန ၁၉၂၃ ခုႏွစ္မ်ား အတြင္းမွာ တည္ေဆာက္ခဲ့တာပါ။ သူတို႔ေတြလို ရူးသြပ္ခ်င္ၾကသူမ်ားက ဒီေနရာမွာ တလကိုးသီးတင္းဆိုသလို အႀကိမ္ႀကိမ္ အဖန္ဖန္ လာေရာက္တည္းခိုေလ့ ရွိၾကတာမို႔လို႔ ေပါေခ်ာင္ေကာင္း တည္းခိုခန္း ေတာင္မွ ေစ်းႏႈန္းက မေသးလွပါဘူး။ ဘယ္လိုရူးသြပ္ၾကသူေတြ မ်ားလွပါသလဲဆိုတာ ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႔ေဟာ္ တယ္အေၾကာင္း စာစုေလးတခု မၾကာခင္က ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဝင္ေရာက္ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။ (ပါရီ ရိုမန္တစ္ရပ္ဝန္း ထဲက ရိုမန္မတစ္ခဲ့တဲ့ ေန႔ရက္မ်ား http://moemaka.com/archives/52794)
ေတာင္ကုန္းအမည္ Montmartre ဆိုတာက Mont des Martyrs (Mount of Martyrs) အဓိပၸါယ္ ရပါတယ္။ အာဇာနည္ကုန္းေပါ့။ မီတာ ၁၃၀.၅၃ မီတာျမင့္တဲ့ ပါရီၿမိဳ႕ရဲ႕ အျမင့္ဆံုးေနရာ တေနရာပါ။ ေျမေအာက္ေမထရိုလိုင္း အျပာ ေရာင္လိုင္း (၂) အစိမ္းေရာင္လိုင္း အမွတ္ (၁၂) တို႔ေရာက္ပါတယ္။ Anvers, Pigalle, Blanche, Abbesses, Lamarck-Caulaincourt ဘူတာေတြက အဓိက ထင္ရွား တဲ့ေနရာေတြနဲ႔ အနီးဆံုးဘူတာေတြပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီ ရိုမန္တစ္ေတြရဲ႕ ေတာင္ကုန္း အမ္ပရက္ရွင္နစ္ ေတြရဲ႕ ေတာင္ကုန္းကို သြားမယ္ဆိုရင္ လမ္းေၾကာင္းေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဆြဲလို႔ရပါတယ္။
ဘုရားေက်ာင္း ေတာင္ေျခဘူတာသို႔ ညေန ေလးနာရီေက်ာ္ ငါးမိနစ္ကေရာက္ေတာ့ ေတာင္ထိပ္ကို ခပ္ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ လမ္းေလွ်ာက္တက္လာရင္ နာရီဝက္ေလာက္ေတာ့ ၾကာတတ္ပါတယ္။ အတက္ လမ္းၾကားက အမွတ္တရပစၥည္း အေရာင္း ဆိုင္ေလးေတြ ကေတာ့ တျခားေနရာေတြထက္ ေစ်းနည္း နည္း သက္သာတတ္တာမို႔ လက္ေဆာင္ဝယ္ယူလိုသူမ်ားအတြက္ အခ်ိန္အနည္းငယ္ ပိုေပးရတတ္ ပါတယ္။ ဘုရားေက်ာင္းထဲ ဝင္ၾကည့္ခ်င္ၾကရင္ေတာ့ ၁၅ မိနစ္ အပိုေဆာင္း ေပးရမွာေပါ့။
ပံုမွန္အားျဖင့္က ေတာင္ကုန္းရွိရာသို႔ ေရာက္ဖူးရံုသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိသူ အခ်ိန္သိပ္မေပးႏိုင္သူေတြအတြက္ကေတာ့ နံပတ္ႏွစ္လိုင္း Anvers ဘူတာကို ေရာက္ေအာင္သြားၿပီး ေတာင္ကုန္းထိပ္ေပၚသို႔ ေလွကားေတြက တက္ခ်င္တက္ သို႔မ ဟုတ္ ေျခေညာင္း မခံႏိုင္သူမ်ားက Funiculaire နဲ႔ တက္လို႔ရ ပါတယ္။ တႏွစ္ကို လူသံုးသန္းေက်ာ္မွ် အဲဒီ လွ်ပ္စစ္ႀကိဳး ဆြဲရထားနဲ႔ ေတာင္ကုန္းေပၚသို႔ တက္ၾကပါ တယ္လို႔ စာရင္းေတြက ဆိုၾကေပမယ့္ ေမာင္ရင္ငေတကေတာ့ ေနခဲ့သမွ် ဆယ့္ငါးႏွစ္ေက်ာ္ ကာလ အတြင္းမွာ အႀကိမ္တိုင္း ေလွကားကေနသာ တက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ေလွကားကေန တေျဖးေျဖးခ်င္းနဲ႔ တထစ္ခ်င္း တထစ္ခ်င္း တက္မွသာလွ်င္ ဒီမြန္႔မတ္ထ္ေတာင္ကုန္း တက္ရျခင္း ခံစားမႈရသ ေျမာက္ ပါေပတယ္လို႔ ယူဆမိလို႔ပါ။ ေလွကားက မတက္ႏိုင္ေတာ့တဲ့သူအျဖစ္ ေနာက္ထပ္ႏွစ္ဘယ္ေလာက္ ၾကာၾကာမွာ ျဖစ္လာမလဲ ဆိုတာကေတာ့ ဘဝက ေပးသေလာက္လို႔သာ ယူဆပါတယ္။ ခြန္ႏွစ္ယူရို ျပားသံုးဆယ္ ေပးဝယ္ထားတဲ့ ပါရီၿမိဳ႕တြင္းသြားတရက္လက္မွတ္ (Ticket Mobilis) ရွိခဲ့ ပါရင္ေတာ့ Funiculaire အလကားစီး တက္ခြင့္ ရွိပါတယ္။ မြန္႔မတ္ထ္ ျမက္ခင္း ေလွကားထစ္ေပါင္း သံုးရာခန္႔ကို နင္းတက္ရင္း ခံစားရတဲ့ ရသကိုေတာ့ လက္လြတ္ဆံုးရံႈးရမွာကေတာ့ အမွန္ပါဘဲ၊
အဲဒီ ေလွကားထစ္ေတြ တဆင့္ၿပီး တဆင့္တက္ နေဘးနား ျမက္ခင္းျပင္စိမ္းစိမ္းမွာ တခဏ ထိုင္ကာနား ေနာက္တဆင့္ထပ္တက္ တခါျပန္နားရင္း ပါရီၿမိဳ႕လယ္ ရႈခင္းအလွကို တေျဖးေျဖး ျမင့္တက္လာတဲ့ အျမင့္ျမင္ကြင္း ေျပာင္းလဲမႈေတြကခံစားတတ္ရင္ စိတ္အာရံုကို လန္းဆန္းေစပါတယ္။ အဲဒီေနရာမွာ အခ်ိန္ရခ့ဲရင္ေတာ့ ထိုင္လို႔ေကာင္းတဲ့ ျမက္ခင္းျပင္တခုပါ။ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ခပ္ေအးေအး သမားေတြနဲ႔ အေမာေျပေဆး ေသာက္ေနက် ေနရာတခုေပါ့၊
တခ်ိဳ႕ေသာ သူတို႔လူမ်ိဳး ေတြမ်ားဆိုရင္ ေအးေအးလူလူ စာဖတ္ၾကသူမ်ား စကားေျပာၾကသူမ်ား ဝိုင္ပုလင္းေလးဖြင့္ ေမာ့ၾက သူမ်ားေပါ့။ သံုးေလးနာရီ ဒီေနရာမွာ လာ စိတ္အနားယူၾက သူေတြေပါ့။ သူတို႔တေတြ ေျပာပါတယ္။ ပါရီကို ေရာက္လာၾကသူ အမ်ားစုက ဘာလုပ္လုပ္ စားသုတ္သုတ္ သြားသုတ္သုတ္သာ သြားၾကတဲ့ သူေတြပါ။ ျမက္ခင္းေပၚ ငါးမိနစ္ ထိုင္ခံုေပၚ ငါးမိနစ္ေလာက္ ထိုင္ရင္ကို အခ်ိန္ ပုတ္လွၿပီမို႔ နာရီဝက္ တနာရီခန္႔ ဇိမ္ခံ ထိုင္ျဖစ္တာက ဆယ္ခါတခါမွ် မရွိတတ္ပါဘူး။
Sacré-Cœur ဘုရားေက်ာင္းရဲ႕ေနာက္ ပတ္ပတ္လည္ကေတာ့ ပါရီၿမိဳ႕ကို ျဖတ္သန္းသြားၾကသူမ်ား ပါရီ ပံုရိပ္မ်ားကို ေမာ္ကြန္းေရးထိုး သြားခဲ့ၾကသူမ်ားရဲ႕ ျဖတ္သန္းခဲ့ရာ ေျခရာေတြရွိတဲ့ ေနရာပါ။ အဲဒီ ေျခရာေတြကို အျပည့္အဝ ခံစားခ်င္ၾကရင္ေတာ့ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ေလး ေပးႏိုင္မွရမွာပါ။ အဓိကက ေတာ့ ပန္းခ်ီ ပန္းပု စာေပ သမိုင္းပံုရိပ္ေတြကို စိတ္ဝင္စားၾကသူေတြတြက္ အခ်ိန္ေပးသင့္ေပးထိုက္ တဲ့ေနရာပါ။ ေျခလည္းအေတာ္ေညာင္းမယ့္ ေနရာပါ။
အခ်ိန္မရၾကသူမ်ား ေျခေညာင္း မခံခ်င္ၾကသူ မ်ားကိုေတာ့ ဒီေနရာမွာ အခ်ိန္မျဖဳန္းေစခ်င္ပါဘူး။ ေမာင္ရင္ငေတ လိုက္ျပေလ့ရွိတဲ့ ေနရာေတြတင္ အခ်ိန္ ႏွစ္နာရီမွ်မက ေပးရတာမို႔ပါ။ အဲဒါေတာင္မွ ေမာင္ရင္ငေတ မသိနားမလည္တဲ့ေနရာေတြ အမ်ားႀကီးက်န္ပါဦးမယ္။ သမိုင္းတံခြန္ ဦးထြန္းႏြယ္ရဲ႕ တစ္ႀကိဳေတြ ဘိုင္ဟထ္က်က္ၿပီး ေအာင္မွတ္ေလးဆယ္ ရလာတဲ့ ေမာင္ရင္ငေတသိတဲ့ မအ,တအ, သမိုင္းေတြ အမ်ားသိေအာင္ ျပန္ေျပာျပရာမွာ အမွားအယြင္းေတြပါခဲ့ရင္ေတာ့ ခြင့္လႊတ္ၾကပါခင္ဗ်ာ။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။
ေမာင္ရင္ငေတ ၂၄၀၈၂၀၁၆