မင္းကုိႏုိင္ ● ေရ ေကာ္မတီ၊ မီး ေကာ္မတီ

မင္းကုိႏုိင္ ● ေရ ေကာ္မတီ၊ မီး ေကာ္မတီ
(မုိးမခ) ၾသဂတ္စ္ ၃၀၊ ၂၀၁၆

ကုိမင္းကုိႏုိင္ လူမႈကြန္ရက္စာမ်က္ႏွာေပၚမွ ျပန္လည္ကူးယူပါသည္။

အထက္ အညာေဒသ ရြာတစ္ရြာက အျဖစ္အပ်က္တခုပါ။ အဲဒီေဒသဟာ လွ်ပ္စစ္မီးလည္း မရ၊ ေရလည္းအင္မတန္ ရွားပါ တယ္။ မ်က္ခမ္းစပ္ေရာဂါ အပါအ၀င္ေရအရင္းအျမစ္ခ်ဳိ႕တဲ့မႈေၾကာင့္ ရလာတဲ့ဒုကၡေတြကုိ ကာလရွည္ ခံစားခဲ့ရတာပါ။ ေရနဲ႔ လွ်ပ္စစ္မီးဟာ ဒီေဒသအတြက္ အေျခခံအက်ဆုံး အေရးတႀကီး လုိအပ္ခ်က္ပါပဲ။

အစုိးရအဆက္ဆက္ ေဒသႏၲရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေတြကလည္း ဒီလုိအပ္ခ်က္ကုိ မျဖည့္ဆည္းေပးႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ တစ္ႏွစ္စာလုံးအ တြက္ မုိးေရကုိပဲခံၿပီး ျခစ္ျခဳတ္သုံးစြဲခဲ့ရတာမ်ဳိးပါ။ ေရတြင္းတူးလုိ႔ ခက္ခက္ခဲခဲေရထြက္တယ္ဆုိရင္ေတာင္ ဆပ္ျပာကုန္လုိ႔ အျမႇဳပ္မထြက္ အ၀တ္ေလွ်ာ္မရ၊ ခ်ဳိးရင္လည္း ေစးကပ္ေနတဲ့ ေရေစးမ်ဳိးပဲ ရႏုိင္တာပါ။ အဲဒီ ေရေစးရဖုိ႔ဆုိရင္ေတာင္ ေဒသခံ ေတြရဲ႕ တစ္ဦးခ်င္း၀င္ေငြနဲ႔ ေရထြက္ေအာင္တူးဖုိ႔ မစြမ္းႏုိင္ၾကပါဘူး။

သတင္းနည္းပညာ ေခတ္ႀကီးမွာ လွ်ပ္စစ္မီးလည္းမရွိေတာ့ အရာရာ ေနာက္က်ေနရသူခ်ည္းပါ။ ဆုိလာျပားေတြနဲ႔ လွ်ပ္ စစ္အား ယူပါလား ေမးစရာ ရွိပါတယ္။ စုိက္ပ်ဳိးေရးကလြဲလုိ႔ တျခားစီးပြားျဖစ္စရာမရွိ။ ထမင္းအုိးတည္ဖုိ႔ေတာင္ ေန႔စဥ္ ဓားမတုိ တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ထင္းရွာခုတ္ၿပီးမွ ေလာင္စာရတဲ့ ဘ၀ေတြဆုိေတာ့ ဆုိလာျပားဆုိတာ အလွမ္းကြာလွပါတယ္။ ည ေတြမွာ ဖေယာင္းတုိင္မီးခြက္မ်ားနဲ႔ (နည္းနည္း ပုိတတ္ႏုိင္သူေတြက) ဘတၳရီမီးလုံးမ်ားနဲ႔။ ၾကာၾကာမတတ္ႏုိင္တဲ့အဆုံး ေစာေစာအိပ္ရတဲ့ ရြာေတြပါ။ ေစာေစာအိပ္ရပါလ်က္ အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ ေရမီးမစုံ ေလယာဥ္ပ်က္က်ရင္ေတာင္ ေလထီး
မခုန္ႏုိင္တဲ့ ဘ၀မ်ဳိးေတြပါ။

အတန္းပညာ၊ ေက်ာင္းပညာနဲ႔ ႀကီးပြား ခ်မ္းသာေအာင္လုပ္ႏုိင္သူေတြ အင္မတန္နည္းၾကတဲ့ ေဒသခံေတြဟာဇာတိကုိ စြန္႔ ၿပီး ေ၀းရပ္ေျမမ်ားမွာ အထူးသျဖင့္ နယ္စပ္လုိေဒသမ်ဳိးမွာ တခ်ဳိ႕က ေရႊေၾကာ၊ တခ်ဳိ႕က ေက်ာက္ေမွာ္ေတြမွာ အသက္နဲ႔ အရင္းျပဳ ေငြရွာတာေတာင္မွ ေျပလည္သူနည္းၾကပါတယ္။ ေက်ာက္တြင္းၿပိဳလုိ႔၊ ေျမစာပုံပိလုိ႔၊ ငွက္ဖ်ားမိလုိ႔၊ အျခားေရာဂါ ေပါင္းစုံေၾကာင့္ ေ၀းတစ္ေျမကသခ်ဳႋင္းကုိ တကူးတက သြားေသရသူေတြလည္း မနည္းပါ။ တရားမ၀င္ နယ္စပ္ ျဖတ္ေက်ာ္မႈ အပါအ၀င္ အမႈေပါင္းစုံနဲ႔ဖမ္းဆီးခံရ၊ တရားဥပေဒစုိးမုိးမႈ အားနည္းလွတဲ့ ရပ္၀န္းမ်ားရဲ႕ ထုံးစံအတုိင္း အားႀကီးသူေတြရဲ႕ အႏုိင္က်င့္ခံရ။ ဇာတ္သိမ္း မလွသူေတြလည္း မ်ားပါတယ္။

အဲဒီေဒသကထြက္ၿပီး စြန္႔စားလုပ္ကုိင္ရင္း ႀကီးပြားလာသူအခ်ဳိ႕ ရွိပါတယ္။ ကုိယ့္ဇာတိ ကုိယ့္ေဒသ ဖြံ႕ၿဖဳိးေရးအတြက္ဘယ္စီမံကိန္းကိုမွ မေမွ်ာ္လင့္ေတာ့ဘဲ သက္စြန္႔ႀကဳိးပမ္းရွာေဖြခဲ့သမွ်ေတြနဲ႔ ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိး ေရမီးရေရး၊ လမ္းခင္းေရး အား ထုတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီေဒသ အခ်ဳိ႕ရြာေတြရဲ႕လမ္းဆုိတာ လွည္းႏွစ္စီးေတြ႕ရင္ ေရွာင္စရာမရွိတဲ့ ေနရာမ်ဳိးမွာ ႏြားေတြကုိျဖဳတ္ လွည္းကုိ ထမ္းၿပီးေရွာင္ၾကရတာပါ။ လက္ထဲပါလာတဲ့ ဓားမတုိေတြဟာ ထမင္းခ်က္ဖုိ႔ ထင္းလုိအပ္ခ်က္တင္မက၊ ေန႔စဥ္လုိ လမ္းသစ္ထြင္ေနရတဲ့ ဘ၀ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ရြာမွာျဖင့္ စြန္႔စားႀကီးပြားလာတဲ့ ရြာသားတစ္ဦးကေငြက်ပ္ သိန္းေထာင္ခ်ီ မတည္ၿပီး ေရေၾကာရွာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဘာလုပ္လုပ္ ေကာ္မတီ ဖြဲ႕ရမယ္လုိ႔ မွတ္ယူထားသူမ်ားပီပီ ေရအတြက္ ေရရရွိေရး ေကာ္မတီ၊ လွ်ပ္စစ္မီးအတြက္ မီးရရွိေရး ေကာ္မတီဆုိၿပီး အားတက္သေရာဖြဲ႕ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေကာ္မတီ ဆုိတာက ဘာလဲဗ်လုိ႔ ေမးတဲ့အခါအေျဖကေတာ့ ရွင္းပါတယ္ “ၾကားဖူးနား၀ေပါ့ကြာ” တဲ့။ “တုိ႔မလဲ ေကာ္မတီ ဖြဲ႕ခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ၊ အခုမွ အခြင့္သာေတာ့တယ္” ဆုိပဲ။

ေကာ္မတီက အေၾကာင္းမဟုတ္ပါ။ လက္ေတြ႕ျဖစ္စဥ္မွာေရနဲ႔မီး အေစးမကပ္ေတာ့တာက ျပႆနာပါ။ တစ္ရြာတည္းသားခ်င္း ေကာ္မတီမတူလို႔ဆုိတဲ့ အစြဲက စိတ္၀မ္းကြဲမႈဆီ အေၾကာင္းဖန္လာပါတယ္။ ေရေကာ္မတီကေရရွာရင္း ေပေလးငါးရာ အ ေရာက္မွာ ကံအားေလ်ာ္စြာေရေၾကာမိၿပီး လက္ခေမာင္း ထခတ္ပါေတာ့တယ္။ မီးေကာ္မတီဘက္ကုိ ဘယ္နဲ႔ရွိစဆုိတဲ့ အ ၾကည့္ေတြနဲ႔ေပါ့။
မီးေကာ္မတီ၀င္မ်ားခမ်ာ ဓာတ္တုိင္ကုိ သစ္သားတုိင္သုံးမလား၊ ကြန္ကရစ္တုိင္သုံးမလား ျငင္းေနရ။ တုိင္းလွ်ပ္စစ္ဌာနနဲ႔ ဘယ္လုိ အဆက္အသြယ္ယူရပါ့ဗ်ာမ်ားေနတုန္း ရွိပါေသးတယ္။ “တုိ႔ဟာက ခက္တယ္ကြ၊ မင္းတုိ႔လုိ ေရေၾကာရွိရာရွာရင္း စိတ္ထင္ရာ တူးလုိ႔ရတာမဟုတ္၊ မေတာ္လုိ႔ ဓာတ္လုိက္ရင္ ဘယ္လုိလုပ္မတုန္း” ဆုိၿပီး ၿမဳိ႕ကုိ ဆုိင္ကယ္ေတြနဲ႔ ေခါက္တုံ႔ ေခါက္ျပန္ေျပးရင္း အေကာင္အထည္ျပႏုိင္ဖုိ႔ လွ်ပ္စစ္ဌာနကုိ ခ်ဥ္းကပ္ နည္းလမ္းေမးရဆဲ။

ေရေကာ္မတီခမ်ာလည္း ေရေတာ့ထြက္ပါရဲ႕၊ အျပည့္မေပ်ာ္ႏုိင္ေသး။ ပုိက္ေတြဆက္ၿပီး ျဖန္႔ေ၀ႏုိင္ေရးမွာအခက္ ႀကဳံျပန္ပါ တယ္။ ပုိက္ဆက္ႏုိင္သမွ် အနီးဆုံးလူကအရင္ရေတာ့ ပုိက္မမီေသးတဲ့ေနရာက မေက်မခ်မ္းအျပစ္တင္။ ဒါကုိ မီးေကာ္မတီ ေသြးထုိးလုိ႔ ပေယာဂ၀င္ပါတယ္ဆုိၿပီး ေရေကာ္မတီက အၿငဳိးအေတး မွတ္ပါသတဲ့။ ဒါနဲ႔ အလွည့္ႀကဳံရင္ ႏွိပ္ကြပ္ဖုိ႔အေၾကာင္း ဆုံလာပါတယ္။

မီးေကာ္မတီရဲ႕ ႀကဳိးပမ္းမႈနဲ႔ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ႔ ကနဦး သုံးစြဲေငြထုတ္ယူရန္ ေက်းရြာ ဖြံ႕ၿဖဳိးေရးေကာ္မတီ အစည္းအေ၀း လုပ္ပါတယ္။ ေရေကာ္မတီနဲ႔မီးေကာ္မတီ ေပါင္းထားတဲ့ေကာ္မတီပါ။ အဲဒီအစည္းအေ၀းမွာ စာတတ္ ေပ တတ္လုိ႔ သူ႔ကုိယ္သူ ခံယူထားသူက ေက်းရြာဖြံ႕ၿဖဳိးေရး ေကာ္မတီဆုိတာကေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ေရနဲ႔ မီးကေတာ့ ဖြံ႕ၿဖဳိးေရးရဲ႕ လက္ေအာက္ကမုိ႔ဆပ္ေကာ္မတီမ်ားလုိ႔သာေခၚရမယ္လုိ႔ ေ၀ါဟာရျပႆနာ တစ္စခန္းထပါတယ္။ ေရေကာ္မတီ၊ မီးေကာ္ မတီ၀င္ေတြက.. လက္မခံပါ။ အစည္းအေ၀းကုိ လမ္းေၾကာင္းမေျပာင္းသြားေအာင္ မနည္းထိန္းယူရပါသတဲ့။

မီးေကာ္မတီအတြက္ လတ္တေလာသုံးရမယ့္ေငြကုိ ၿမဳိ႕ေပၚက ဘဏ္မွာအပ္ထားတာပါ။ သြားေရာက္ ထုတ္ယူရပါမယ္။ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ပါပဲ ေရေကာ္မတီကလည္းသူတုိ႔လုပ္ငန္း အေကာင္အထည္ ဆက္ေဖာ္ေရးအတြက္ဘဏ္မွာ ေငြသြား အပ္ရမယ့္ေန႔။ ထုတ္ယူမယ့္ ေငြနဲ႔အပ္ႏွံမယ့္ ေငြပမာဏကလည္း မကြာလွတာေၾကာင့္ မီးေကာ္မတီက ေရေကာ္မတီထံ အႀကံျပဳပါတယ္။ ဘဏ္မွာလက္မွတ္ထုိး ထုတ္ယူဖုိ႔ျဖစ္ျဖစ္၊ သြင္းဖုိ႔ျဖစ္ျဖစ္ ၿမဳိ႕ကုိသြားရင္ ေကာ္မတီတစ္ခုကုိ အနည္းဆုံး လူႏွစ္ေယာက္သြားရမယ္။ စရိတ္ကုန္မယ္၊ အခ်ိန္ကုန္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ေရေကာ္မတီ ဘဏ္အပ္ရမယ့္ပုိက္ဆံကုိ မီးေကာ္မတီ ထံေခတၱေပးထားဖုိ႔ တင္ျပပါတယ္။ ဒါကုိ ေရရရွိေရးတုန္းကမီးေကာ္မတီ ေသြးထုိးခဲ့တဲ့ပေယာဂေတြ ရွိခဲ့တယ္လုိ႔ မွတ္ယူ ထားတဲ့ ေရေကာ္မတီက အျပင္းအထန္ကန္႔ကြက္ပါတယ္။ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ “ေကာ္မတီႏွစ္ခု မတူဘူး၊ မတူလုိ႔ဘဲ ေရေကာ္မတီ၊ မီးေကာ္မတီလုိ႔ ခြဲထားတာေလ” တဲ့။ အဲဒီမွာ မီးေကာ္မတီသမားေတြ နေ၀တိမ္ေတာင္ျဖစ္သြားပါတယ္။ သက္သက္မဲ့ ကပ္ေနတာလု႔ိျမင္ေပမယ့္ ကုိယ့္ဟာကုိယ္နာမည္ေပးခဲ့တဲ့ ေကာ္မတီဆုိတာႀကီးက ေစာဒကတက္လုိ႔ မရ ေအာင္ ကန္႔သတ္မိေနၿပီကုိး။

သည္းမခံႏုိင္တဲ့ မီးေကာ္မတီ၀င္အခ်ဳိ႕က ဘယ္လုိမွေခ်းငွားလုိ႔မရတဲ့အဆုံး “ဒါေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေကာ္မတီကသက္သက္ ညစ္တာလုိ႔ ထ စြပ္စြဲၿပီး လက္ေတြ၊ ေျခေတြ ရြယ္ေျမႇာက္လာပါေတာ့တယ္။ ေရေကာ္မတီကလည္း “တုိ႔က အလုပ္ကုိ အ လုပ္နဲ႔တူေအာင္ လုပ္ေနတာကြ၊ မတူလုိ႔ကုိ ေကာ္မတီခြဲထားတာ ေငြေရးေၾကးေရးအ႐ႈပ္အေထြး လာမေရာနဲ႔” လုိ႔ တုံ႔ျပန္ရင္း လက္ေတြ၊ေျခေတြနဲ႔ ခုခံဖုိ႔ ျပင္ပါေတာ့တယ္။

ေက်းရြာ ဖြံ႕ၿဖဳိးေရးေခါင္းစဥ္ကေန လက္ေ၀ွ႔ ဗုိလ္လုပြဲအသြင္ေျပာင္းေတာ့မယ့္ ေကာ္မတီအစည္းအေ၀းကုိ ဒီတုိင္းေတာ့ လႊတ္ေပးလုိ႔ မရေတာ့ဘူးလုိ႔ သေဘာေပါက္လုိက္တဲ့ မ,တည္ အလွဴရွင္ထုိရြာသားက “ေနၾကပါဦးဗ်ာ..၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အဲ ... အဲ ေရေကာ္မတီက ဘဏ္အပ္မယ့္ေငြကုိ ကြၽန္ေတာ့္ ခဏေခ်းလုိ႔မရဘူးလား” ေမးပါသတဲ့။ ေရေကာ္မတီက ပ်ာပ်ာသလဲ ျငင္းပါတယ္။ “ေကာ္မတီခ်င္းမွမတူဘဲ ႐ႈပ္လုိ႔မရဘူး” တဲ့။ အလွဴရွင္က ျပန္ေမးတယ္ “ဘာလဲ .. ခင္ဗ်ားတုိ႔ က်ဳပ္ကုိေတာင္ မယုံၾကဘူးလား” ဆုိမွ ေရေကာ္မတီ၀င္ေတြခမ်ာ ေကာ္မတီဆုိတဲ့ ေ၀ါဟာရႀကီးနဲ႔ကုိင္ေပါက္လုိ႔ မရေတာ့ဘူး ဆုိတာသေဘာ ေပါက္သြားၿပီး “ခင္ဗ်ားေတာ့ ယုံပါတယ္ဗ်ာ” လုိ႔ေအာင့္သက္သက္နဲ႔ ေျဖၾကရပါေတာ့တယ္။

ေခတ္စနစ္ကုိ အေကာင္းဘက္ေျပာင္းၾကေတာ့မယ္ဆုိတဲ့သူေတြဟာ ကုိယ္နဲ႔အနီးဆုံးမွာရွိေနတဲ့ ေဒသအခ်င္းခ်င္း၊ ပုဂၢဳိလ္ မ်ား အခ်င္းခ်င္း အစြဲတစ္ခုအေၾကာင္းျပဳၿပီး ၿပဳိင္ဘက္လုိ႔ မျမင္ေစခ်င္။ လက္တြဲေဖာ္ေတြအျဖစ္ သေဘာထားၾကေစ ခ်င္ ေၾကာင္းပါ။

#မင္းကိုႏုိင္
[ ျပည္သူ႔အေရးဂ်ာနယ္၊ အတြဲ-၂၊ အမွတ္-၇၉၊ မင္းကိုႏိုင္ ေဆာင္းပါးမွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ ]