ေမာင္ေမာင္စိုး - လြမ္းရစ္ေဝေသာ ေန႔မ်ား ညမ်ား ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ - အပိုင္း ၂၄
(မိုးမခ) ၾသဂုတ္ ၂၀၊ ၂၀၁၆
အီကို ကိုေအာင္ရင့္ဆိုင္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား
မိန္းထဲတြင္ အီကိုတြင္းလည္းအေပါင္းအသင္းမ်ားရွိလာသည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားဟုဆိုရေသာ္လည္း ထိုသူတိ႔ုမွာ မိမိထက္အသက္လည္းႀကီး ဝါလည္းႀကီးသူမ်ားျဖစ္သည္။ မိမိက ပထမႏွစ္ေက်ာင္း ေရာက္စ ရွိေသးေသာ္လည္း အီကိုမွ မိတ္ေဆြမ်ားက တတိယႏွစ္ႏွင့္ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ ေက်ာင္းသား မ်ားျဖစ္ၾကရာ မိမိ၏စီနီယာမ်ားဟုဆိုရပါမည္။ မိမိထက္ႀကီးသူမ်ားႏွင့္သြားေပါင္း ၿပီး စကားႀကီး စကားက်ယ္မ်ားေျပာဆိုေဆြးေႏြးျငင္းခုံခ့ဲသည္ဟု ဆိုရမည္။
အီကိုတြင္ မိမိတို႔ထိုင္ေလ့ရွိေသာဆိုင္မွာ AE 10 လား AE 11 လား မသဲကြဲေတာ့သည့္ စာသင္ေဆာင္ နားမွ ကိုေအာင္ရင့္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ျဖစ္သည္။ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္း ေဆြးေႏြးျငင္းခုံခ့ဲၾကသည့္ ဆိုင္ေလးျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသာူမ်ားအေပၚလည္း အႏြံအတာခံ၍ ထိုင္ျဖစ္ျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ နံမည္ႀကီးဦးယမ္းဘီလူးအေအးဆိုင္ကေတာ့ မိမိတို႔သိပ္မထိုင္ျဖစ္ၾက။ ထိုဆိုင္တြင္ ေက်ာင္းသူမ်ားႏွင့္ စုံတြဲမ်ားထိုင္ေလ့ရွိသည္။
မိမိသိေသာအီကိုေက်ာင္းသားမ်ားထဲကအျခားသူမ်ားထက္ ေခါင္းတလုံး ပုိျမင့္သူကား ကိုခ်စ္ေဆာင္ဦး ျဖစ္သည္။ ျပည္အနီး ေပါက္ေခါင္းၿမိဳ႕နယ္ထဲရွိ ေခ်ာင္းေဂါင္းရြာမွျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ေနဝင္းေခၚသခင္ရႈေမာင္ႏွင့္ တရြာတည္းသားျဖစ္သည္။ ထိုေခ်ာင္းေဂါင္းရြာ အလယ္မွ ေခ်ာင္းတေခ်ာင္းျဖတ္စီးေနၿပီး ရြာႏွစ္ပိုင္းကြဲေနသက့ဲသုိ႔ အယူအဆလည္းကြဲေနသည္။ ရြာတျခမ္းက မဆလအားလိုလားၿပီး တျခမ္းက ကြန္ျမဴ နစ္လိုလားသည္။ ကိုခ်စ္ေဆာင္ဦးကား ကြန္ျမဴ နစ္ လိုလားေသာ ရြာအျခမ္းက ျဖစ္သည္။ နဝင္းေခ်ာင္းဖ်ားေဒသ CPB အာဏာနီ တည္ေဆာက္ရာ ေဒသျဖစ္သည့္ ေပါက္ေခါင္းနယ္တြင္ CPB ၾသဇာအေတာ္အသင့္ရွိသည္ဟုဆိုရမည္။
ကိုခ်စ္ေဆာင္ဦးကား အသားျဖဴ ျဖဴ ရုပ္ဆိုးဆိုးဟုဆိုရမည္။ သူ႔မ်က္ႏွာတြင္ ပါးစပ္တခုလုံး ေရွ႕ေရာက္ ေနသည့္ ထူးျခားခ်က္ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ အသားျဖဴ သူျဖစ္၍ ဘာဝတ္ဝတ္ အဆင္ေျပသည္။ ထိုစဥ္ကထဲက အေရာင္အႏုအရြမ်ားကို ႏွစ္သက္စြာ ဝတ္ဆင္ေလ့ရွိသည္။ တိုက္ပုံအက်ႌလည္း ခုံမင္စြာ ဝတ္ဆင္ေလ့ရွိသည္။ အေရာင္ႏုေလးမ်ား ႀကိဳက္တတ္ ဝတ္ဆင္တတ္သူဟုဆိုရမည္။ ထိ႔ုျပင္ ေသေသသပ္လည္း ဝတ္စားဆင္ယဥ္သူ ျဖစ္သည္။ သူ႔အားမည္သည့္အခါ စုတ္တီးစုတ္ဖတ္ ညစ္တီးညစ္ပတ္မေတြ႔ရ။ အသန္႔အျပန္႔လည္းႀကိဳ က္ပုံရသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူ၏စိတ္ဓာတ္ကေတာ့ မႏုရြေခ် ။ မာေၾကာ၍ အလြန္ျပင္းထန္ေသာ စကားလုံးမ်ား ရဲရဲေတာက္စကားလုံးမ်ား ဆိုေလ့ ရွိသူျဖစ္သည္။
ထိုစဥ္ကာလ ၁၉၇၄/၇၅ ေက်ာင္းသားလွႈပ္ရွားမွဳ မ်ားတြင္ပါဝင္ခ့ဲၿပီး ေနာက္ပိုင္းလည္း မျပတ္ပါဝင္ ေန၍ ေထာင္ထဲဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ႏွင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အုတ္နံရံတြင္ ေနခဲ့ရသည္။ ေနာက္ဆုံးတေခါက္ေတာ့ အေတာ္ၾကာပုံရသည္။ သမၼတေဟာင္းဦးသိန္းစိန္၏ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ႏွင့္မွ ျပန္လြတ္လာသည္ကို ၾကားရသည္။ ခုေတာ့ ျပည္သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကြန္ယက္ တြင္ ပါဝင္လႈပ္ရွားေနသည္ဟု ၾကားရသည္။ မိမိႏွင့္မဆံုသည္ ကေတာ့ ႏွစ္ ၄၀ ခန္႔ရွိၿပီ။ သို႔ေသာ္ အင္တာနက္လူမႈကြန္ယက္မ်ားတြင္ေတာ့ သတင္မ်ားၾကားရေတြ႔ေနရသည္။ ယခုအခါ အသက္က ၆၅ ႏွင့္ ၇၀ တန္းေလာက္ေရာက္ေနေသာ္လည္း အဝတ္အစားကေတာ့ အႏုအရြေလးမ်ားႏွစ္သက္စြာ ဝတ္ဆင္ေနဆဲ။ သန္႔ျပန္႔ေနဆဲ ။ အလားတူ ေလသံကလည္း မာေနဆဲ က်ယ္ေလာင္ေနဆဲ ရဲရဲေတာက္ေနဆဲ ။
ေနာက္တဦးကေတာ့ ကိုခင္ေမာင္ေလးျဖစ္သည္။ အသားျဖဴ ျဖဴ ခပ္ဝဝဖိုင့္ဖိုင့္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်ဳိသူ ျဖစ္သည္။ အဝတ္အစားဝတ္သည္ကို သိပ္အေလးမထားတတ္ေခ် ။ တြန္႔လိမ္ေနေသာ သူဆံပင္ကို လည္း သိပ္ဖီးေလ့မရွိေပ။ သူကား မိတၳီလာခ်ည္မွ်င္ႏွင့္အထည္စက္ရံု အလုပ္သမားမိသားစုမွ ေပါက္ဖြားလာျခင္းျဖစ္သည္။ မိတၳီခ်ည္မွ်င္ႏွင့္ အထည္စက္ရံုက ထိုစဥ္က အစိုးရပိုင္ျဖစ္သည္။ ယခုေတာ့ တပ္မေတာ္ခ်ည္မွ်င္ႏွင့္ အထည္စက္ရံုျဖစ္သြားၿပီး တပ္ပိုင္ျဖစ္ေနေခ်ၿပီ။ သူသည္ လက္ခတ္ႏွင့္တီးရေသာ ျမန္မာဂီတာ တီးခတ္ ျခင္း ျမန္မာသီခ်င္းမ်ားသီဆိုျခင္းမ်ား ဝါသနာထုံသက့ဲ့သုိ႔ ကဗ်ာေရးစပ္ျခင္းလည္း ဝါသနာထုံသည္။ ကဗ်ာေရးရာတြင္ ေဇာ္မႈိင္းဆိုသည့္ နံမည္ႏွင့္ ေရးေလ့ ရွိသည္။
သူလည္း ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမွႈမ်ားတြင္ တက္ႂကြစြာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ပါဝင္ေလ့ရွိသူျဖစ္သည္။ ထိုကာလလႈပ္ရွားမႈတခုက သူအိမ္ျပန္ေနစဥ္ျဖစ္သြားၿပီး လြဲေခ်ာ္သြား၍ တက္တေခါက္ေခါက္ ျဖစ္ခ့ဲသူျဖစ္သည္။ ေထာင္ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္က်ခ့ဲသည္လည္းေတာ့ မမွတ္မိ။ ေနာက္ဆုံးလြတ္လာသည္က ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ပတ္ဝန္းက်င္က ျဖစ္သည္။ ႏွစ္ရွည္ေထာင္က်ေန၍ သားတေယာက္ႏွင့္ရုန္းကန္ေနရေသာ ဇနီးျဖစ္သူက မၾကည္ျဖဴ ၍ အိမ္ေထာင္ေရး
အဆင္မေျပဟု ၾကားရသည္။ ေနာက္ေလျဖတ္၍ ညီမအိမ္ေရာက္သြားၿပီး ကြယ္လြန္သြားသည္ဟု ၾကားရသည္။ ေပးဆပ္သူတိုင္း ျပန္ရတတ္သည္ မဟုတ္ေပ။
ေနာက္တဥိီးကား ကိုရဲထြဋ္ ျဖစ္သည္။ ဆံပင္လႈိင္းတြန္႔ႏွင့္ ေနကာ မ်က္မွန္ႏွင့္စတိုင္က် ဂိုက္ေကာင္း သူ ျဖစ္သည္။ ေစာေစာပိုင္းကာလမ်ားက ဖမ္းဆီးခံရသည္ကို မၾကားမိခ့ဲရေပ။ သုိ႔ေသာ္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲ၌ ပဲခူးတိုင္းၿမိဳ႕နယ္တခုမွ NLD အမတ္အျဖစ္ အေရြးခံရသည္။ ထိုကာလ NLD
အမတ္တို႔ကံၾကမၼာအတိုင္း အဖမ္းခံရလိုက္သည္ဟု ၾကားသိရသည္။ ေထာင္ကလြတ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရး နယ္ပယ္မွ စြန္႔ခြာသြားသည္။ ဆရာဝန္မတဦးႏွင့္အိမ္ေထာင္က်ၿပီး အိမ္ေထာင္ေရး စီးပြားေရး အဆင္ေျပပုံရသည္။
ကိုေလးဟုေခၚၾကေသာ ကိုလွသိန္းလည္း ဤအီကို အေပါင္းအေဖာ္မ်ားတြင္ ပါေလ့ရွိသည္။ သူကေတာ့ ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕နယ္ တမန္တလင္းရြာမွ ျဖစ္သည္။ အေနေအးသည္။ စကားသိပ္မ်ားေလ့မရွိ။ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္နားေထာင္ေလ့ရွိသည္။ သူနဲ႔အခ်ိန္တခ်ဳိ႕ ထပ္မံ ေတြ႔ေသးသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ထပ္မံေဖာ္ျပပါမည္။
အီကိုမွ ေပါင္းသင္းျဖစ္သူ ခင္မင္ျဖစ္သူ ေနာက္တဦးကေတာ့ ကိုတင္ေမာင္သန္းျဖစ္သည္။ သူနဲ႔ပတ္သက္၍ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္က ႏြယ္နီမဂၢဇင္းတြင္ ဝတၳဳတပုဒ္ပင္ေရးသားခ့ဲဖူးသည္။ သူသည္ မ်က္လုံးေလးပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္ႏွင့္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ဝတ္စားတတ္သူ ျဖစ္သည္။ တိုက္ပုံအက်ႌ ကို ဝတ္သည္ထက္ ညာဘက္ပုခုံးေပၚလႊဲတင္ၿပီး ညာဘက္လက္ဆြဲကိုင္ထားတတ္သည္။ လဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္၍ စကားေျပာၾကလွ်င္ သူစကားေျပာမည္ဆိုလွ်င္ သူ႔၏ေခါင္းေရွ႕သုိ႔ တိုးလာတတ္ၿပီး ညာဘက္လက္ကိုေျမႇာက္၍ ေရွ႕သုိ႔ ဆန္႔ထုတ္တတ္သည္။ သူလည္း စာဖတ္ဝါသနာ ထုံသူျဖစ္သက့ဲသုိ႔ ႏိုင္ငံေရးတြင္ တက္ႂကြသူျဖစ္သည္။
သူ၏ဖခင္ျဖစ္သူက ဗိုလ္တင္ကြန္႔ျဖစ္သည္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ CPB ေတာခိုစဥ္ CPB ဗဟိုေကာ္မတီဝင္ႏွင့္ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚတိုင္းေကာ္မတီ ဥကၠ႒ျဖစ္သည္။ ေနာက္ပိုင္း လက္နက္ခ် သြားခ့ဲ့သည္။ မိခင္ျဖစ္သူက ေဒၚက်င္သန္းျဖစ္သည္။ ေဒၚက်င္သန္းကလည္း ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚတိုင္း အမ်ဳိးသမီးသမဂၢဥကၠ႒ အျဖစ္ လည္း ၁၉၄၈ ဝန္းက်င္က ေဆာင္ရြက္ခ့ဲဘူးသည္။ ေလထီးဗိုလ္အုန္းေမာင္ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚျမင့္ျမင့္ႏွင့္ ညီအမမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
မိမိႏွင့္ ကိုတင္ေမာင္သန္းႏွင့္သိရွိခင္မင္ၾကခ်ိန္တြင္ ကိုတင္ေမာင္သန္း၏မိဘႏွစ္ပါးက လမ္းခြဲထားၿပီး ျဖစ္သည္။ ကိုတင္ေမာင္သန္းက မိခင္ျဖစ္သူႏွင့္အတူ ေတာင္ဥကၠလာပတြင္ ေနသည္။ ထိုစဥ္က မိမိမၾကာမၾကာေရာက္တတ္သည့္ အိမ္ျဖစ္သည္။ စားအိမ္ေသာက္အိမ္ဟု ဆိုရမည္။ငယ္စဥ္ကတည္း က ငါးပိရည္မႀကိဳ က္ေသာ မိမိသည္ ကိုတင္ေမာင္သန္းမိခင္၏ လက္ရာငါးပိရည္ေဖ်ာ္ကို ခံတြင္း ေတြ႔သြားသည္။ ငါးပိေရႀကိဳကို ေျမအိုးေလးႏွင့္က်ဳိသက့ဲသုိ႔ ငါးရံ့ခပ္ေသးေသး ႏွစ္ေကာင္ခန္႔ကိုလည္း ေျမအိုးေလးႏွင့္ျပဳ တ္၍အသားကိုႏႊာၿပီး ငါးပိေရက်ဳိထဲထည့္ၿပီး ေဖ်ာ္ထည့္၍ ပိုအရသာရွိသည္လား မေျပာတတ္ေပ။ ျကက္သြန္ျဖဴ ဂ်င္း ငရုတ္သီးစိမ္းတိ့ုေထာင္းထည့္ထားၿပီး ငရုတ္သီးေျခာက္ကိုေလွာ္၍ ေထာင္းထည့္ထားသည့္ ငါးပိရည္ခြက္သည္ ေမႊးပ်ံ႕ေနၿပီး မစားမီကထဲက စားခ်င္စဖြယ္ျဖစ္ေနေပ သည္။
မိမိႏွင့္စကားစပ္မိၿပီး မိမိပုသိမ္ဇာတိျဖစ္ေၾကာင္းေျပာျဖစ္ေတာ့ ႀကီးႀကီးေဒၚက်င္သန္းက မိမိတို႔ အိမ္ေနရာကိုသိသြားၿပီး " ဟဲ့ အဲဒီအိမ္မွာ ငါတို႔ေနဖူးတယ္ေလ အဲဒီအိမ္က သံေခ်ာင္းလား
သံလုံလား တေယာက္ေတာထဲေရာက္လာေသးတယ္ေလ " ဟုေမးေျပာ ေျပာသည္။
" ေတာထဲေရာက္လာတာက သံေခ်ာင္းပါ ။ က်ေနာ့္အေဖပါ " ပါျပန္ေျဖခ့ဲရသည္။
၁၉၄၈ ခုႏွစ္ CPB ေတာခိုေတာ့ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚတိုင္းက ဗိုလ္တင္ကြန္႔တို႔ ဗိုလ္အုန္းေမာင္တို႔ဦးစီးၿပီး ေတာထဲေရာက္သြားခ်ိန္ ေဒၚက်င္သန္း ေဒၚျမင့္ျမင္ ညီအမမ်ားက ေတာမခိုေသး ပုသိမ္ၿမိဳ႕ေပၚတြင္ က်န္ေနခ့ဲသည္။ ထိုစဥ္က သူတိ႔ုေတြ ပုသိမ္က မိမိတို႔အဘိုးအိမ္၏ အဖီေလးတြင္ ငွားေနၾကၿပီး ေနာက္မွ ေတာခိုသြားၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္က အိမ္ရွိ မိမိတိ႔ု အေဖညီအကို ၃ ေယာက္၏ ငယ္နံမည္မ်ားျဖစ္ေသာ သံလုံး၊ သံေခ်ာင္း၊ သံခဲတို႔ကိုမွတ္မိခ့ဲပုံရသည္။ ပုိ၍မွတ္မိသည္မွာ ထိုညီအကို ၃ ေယာက္ထဲတေယာက္ျဖစ္ေသာ မိမိဖခင္က ၁၉၅၀ စြန္းစြန္းတြင္ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚတိုင္း ေတာတြင္းဌာနခ်ဳပ္သို႔ ေရာက္ရွိသြား၍ ျဖစ္ပုံရသည္။
ေဒၚက်င္သန္းကား သူ၏ညီအမျဖစ္သူ ေဒၚျမင့္ျမင့္ႏွင့္မတူ။ ေဒၚျမင့္ျမင့္က ေအးေဆးစကားနည္း ေသာ္လည္း သူမကေတာ့ ေဟာေဟာဒိုင္းဒိုင္းပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာတတ္သည္။ ၁၉၉၆ ခန္႔က မိမိရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ၿပီး ေတာင္ဥကၠလာအိမ္သို႔ေရာက္သြားခ့ဲရာ ကိုတင္ေမာင္သန္းႏွင့္ေတာ့မေတြ႔။ ႀကီးႀကီးေဒၚက်င္သန္းႏွင့္ေတြ႔ရသည္။ အေတာ္အိုစာသြားေသာ္လည္း ယခင္က့ဲသို႔ အသံကမာဆဲ။ ေဟာေဟာဒိုင္းဒိုင္းေျပာဆဲျဖစ္သည္။ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္ၿပီျဖစ္၍ ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းေတာ့ မိမိႏွင့္ ေမာင္ေမာင္ေထြးကို သိပ္မသဲကြဲ။ မေတြ႔တာလည္း ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ခန္႔ၾကာသြား၍ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ေတာ့ မိမိအား မွတ္မိသြားသည္။ မွတ္မိသြားေတာ့လည္း သူမေျပာခ်င္တာ ဒ့ဲေျပာသည္ကိုၾကားရျပန္သည္။
" ကဲပါကြယ္ ေအးေအးေဆးေဆးေနပါေတာ့ ။ သခင္သန္းထြန္းတို႔လို လူေတာ္ေတြလုပ္တာေတာင္ မရတာ မင္းတိ႔ုလုပ္ဘယ္ရမလဲ " ဟုဆိုသည္။ မိမိကေတာ့ ဘာမွျပန္မေျပာခ့ဲပါ။ ျပံဳး၍သာ နားေထာင္ခ့ဲသည္။
၂၀၀၀ စြန္းစြန္းတြင ္ဆုံးရွာသည္ထင္သည္။ သူမ ဆံုးေတာ့ ကိုတင္ေမာင္သန္း
က ဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားခ့ဲေသာ္လည္း မိမိခရီးလြန္ေန၍ သူမ၏ေနာက္ဆံုးခရီးအား လိုက္မပို႔ ႏိုင္ခ့ဲပါ။ ေက်ာင္းသားဘဝကေတာ့ ထိုအိမ္သည္ မိမိတိ႔ု စားအိမ္ေသာက္အိမ္ ေဆြးေႏြးျငင္းခုံခ့ဲၾကရာ အိမ္ျဖစ္ခ့ဲသည္။
အီကိုကဆရာမ်ား
အီကိုကခင္မင္ခ့ဲသူမ်ားတြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားသာမက ဆရာတေယာက္လည္းပါသည္။ ထိုသူကေတာ့ အီကိုတြင္ သရုပ္ျပဆရာလုပ္ေနေသာကိုႀကီးျမင့္ျဖစ္သည္။ ကိုႀကီးျမင့္ ဖခင္က ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အာမခံလုပ္ငန္းစတင္အစပ်ဳိးခ့ဲၾကသည့္ အာမခံဦးကိုကိုႀကီးျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္က အီကိုတြင္
လည္း ဧည့္ပါေမာကၡတာဝန္ ယူေနသည္ထင္ပါသည္။ ဖခင္ျဖစ္သူ၏ရာထူးဂုဏ္သိမ္ႏွင့္ အင္းယားကန္စပ္ရွိ ဘဏ္အရာရွိရိပ္သာဝင္းအတြင္းရွိ လုံးခ်င္းႏွစ္ထပ္တိုက္ႏွင့္ကားႏွင့္ ေနႏိုင္ေသာ ကိုႀကီးျမင့္သည္ အေနအထိုင္ မဝင့္ဝါခဲ့။ ရိုးရိုးကုပ္ကုပ္သာ ျဖစ္သည္။ အသားခပ္လတ္လတ္ ခပ္ပိန္ ပိန္ မ်က္မွန္ထူထူႏွင့္ တိုက္ပုံအက်ႌ ဝါဖန္႔ဖန္႔ေလးႏွင့္ ခပ္ကုပ္ကုပ္သာေနတတ္သည္။
ကိုႀကီးျမင့္ကား အင္ယားကပ္စပ္က လုံခ်င္းႏွစ္ထပ္တိုက္ႀကီးတြင္ ေနထိုင္ၿပီး ကားလ္မတ္၏ အရင္းက်မ္းကိုဖတ္ရွဳ ေနသူျဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္စာေကာင္းသက့ဲသုိ႔ သူ ဖတ္ထားေသာစာမ်ားကို ျမန္မာလိုလက္တန္း ခရားေရလႊတ္ ရွင္းျပႏိုင္သူျဖစ္သည္။ သာမန္အခ်ိန္တြင္ စကားသိပ္ေျပာေလ့မရွိ ျပံဳးျပံဳးျပံဳးျပံဳးျဖင့္ သူမ်ားေျပာသည္ကိုသာ နားေထာင္ေလ့ရွိေသာ္လည္း အေၾကာင္းအရာတခု တင္ေဆြးေႏြးလိုက္လွ်င္ ခရားေရလႊတ္ တတြတ္တြတ္ျဖင့္ က်မ္းကိုးက်မ္းကားျပည့္စုံစြာျဖင့္ ရွင္းျပနိုင္သူျဖစ္သည္။ သူသည္ ကြယ္လြန္ခ်ိန္ထိ မိမိ၏ရဲေဘာ္ရဲဘက္အျဖစ္ ရပ္တည္ခ့ဲသူလည္း ျဖစ္ပါသည္။
ၾကားျဖတ္ေျပာရလွ်င္ အီကိုတြင္ အေခ်ာအလွေပါသည္က ေက်ာင္းသူမ်ားသာမက ဆရာမ ငယ္ငယ္ မ်ားလည္း ေခ်ာၾကပါသည္။ သူတိ႔ု မဟာဘြဲ႔တက္ေနရင္း ဂုဏ္ထူးတန္းတက္ေနရင္း က်ဴတာေခၚ သရုပ္ျပဆရာမဝင္လုပ္သူမ်ားက ငယ္ရြယ္ေသးၿပီး ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္အသက္ သိပ္မကြာလွပါ။
ထိုစဥ္က မစန္းေက်ာ္ေဇာလည္း အီကိုတြင္ က်ဴတာအျဖစ္ေတြ႔ရသည္။ အသားျဖဴ ျဖဴအရပ္အေမာင္း ေကာင္းေကာင္း က်က္သေရရွိသည့္သူ ျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္က သူမ အိမ္ေထာင္က်ၿပီထင္သည္။ သူမကား ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာ( ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္) ၏ သမီျဖစ္၍ ပုိ၍ လူသိမ်ားသည္။
မိမိသူငယ္ခ်င္းမ်ား သေဘာက်သည့္ ဆရာမေလးကား အီကိုအဂၤလိပ္စာဌာနမွ ျဖစ္ပုံရသည္။ အရပ္ကေတာ့သိပ္မျမင့္ ။ အသားျဖဴ ျဖဴ ျပည္ျပည့္ၿဖိဳးၿဖိဳး မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္းႏွင့္ ဣေႁႏၵရသူျဖစ္သည္။ ကရင္ဆရာမေလးျဖစ္ပုံရသည္။ သူမအတန္းခ်ိန္ဆိုလွ်င္ မိမိတို႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ သြားတက္ ေလ့ရွိသည္။ ထိုစဥ္က မိမိႏွင့္မဆိုင္သည့္အတန္းလည္းသြားတက္၍ရသည္။ အတန္း၏ေနာက္ဆံုး တန္းမ်ားတြင္ ဝင္ထိုင္ၿပီးတက္ေလ့ရွိသည္။ ဆရာ ဆရာမမ်ားလည္း ေမာင္းထုတ္ေလ့မရွိ။ ထိ့ုေျကာင့္လည္း ထိုသူငယ္ႏွစ္ေယာက္က ဆရာမေလးအတန္းခ်ိန္အားမွတ္သားၿပီး သြားတက္ေလ့ ရွိသည္။
တရက္ေတာ့ ဆရာမေလးစာသင္ခ်ိန္တြင္ heel ဆိုသည့္ အဂၤလိပ္စာလုံးပါသြားသည္။ ဖိေနာင့္ ဖိနပ္ေအာက္ခံေဒါက္ဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။ သေကာင့္သားႏွစ္ေယာက္က ၿငိမ္ၿငိမ္မေန။ What is heel ? heel ဆိုတာဘာလဲဟု ဆရာမေလးအား ေမးခြန္းသည္။ ဆရာမေလးက ခပ္တည္တည္ပင္ သူမ၏
ေဒါျမင့္ဖိနပ္အားခၽြတ္၍ အေပၚသုိ႔ေျမႇာက္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဖိနပ္၏ေဒါက္အား လက္ညိဳးထိုး၍ This is heel . ဒါ heel ပဲဟု ဆိုလိုက္ရာ ထိုႏွစ္ေယာက္ လည္းမ်က္ႏွာပိုးသတ္ၿငိမ္ေနခ့ဲရသည္။ ဆရာမေလး၏ ေအးေအးေဆးေဆး ပညာေပးျခင္းအား ခံလိုက္ၾကရသည္။
ေပ်ာ္ရႊင္လြမ္းေမာစရာေကာင္းေသာ ထို႔ေန႔ရက္မ်ားတြင္ မိမိတိ႔ု ေဆး ၂ မွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေရာ အီကို သူငယ္ခ်င္းမ်ားေရာ မိန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းမ်ား အမ်ားစုဆံုေလ့ရွိေသာ ေနရာေလးကေတာ့ ဦးခ်စ္ဆိုင္တြင္ျဖစ္ပါသည္။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္
Mg Mg Soe ( ေမာင္ေမာင္စိုး )
photo credit Nae Myo Zaw