အီၾကာေအာ္ ● ဖြတ္ကေလး၊ အီၾကာေအာ္ႏွင့္ ခက္ေသးရြာမွ ပုဂါမ ငလ်င္ႀကီး (သေရာ္စာ)
(မုိးမခ) ၾသဂတ္စ္ ၃၀၊ ၂၀၁၆
(မုိးမခ) ၾသဂတ္စ္ ၃၀၊ ၂၀၁၆
"ဆရာေအာ္ ဆရာေအာ္"
တပည့္ေက်ာ္ ဖြတ္ကေလး၏အသံေသးအသံေၾကာင္ျဖင့္ ေအာ္သံေၾကာင့္ အီၾကာေအာ္တေယာက္ စားပြဲေအာက္က ဖ်ာေပၚတြင္ အိပ္ေနရာမွ လူးလဲ၍ ထလာရေပသည္။
"ဆရာေအာ္ကလည္း ေန႔ခင္ေၾကာင္ေတာင္ႀကီး စားပြဲေအာက္ ဘာဝင္လုပ္ေနတာလဲဗ်"
"ဟေကာင္ရ ခုတေလာ ငလ်င္ေတြလႈပ္ေတာ့ သတိေလးဘာေလး ထားရတယ္ေလ၊ သတိဆိုတာ ပိုတယ္ မရွိေပဘူး၊ ငလ်င္လႈပ္ရင္ ႀတိဂံဆိုတဲ့ေဘးလြတ္ေနရာ အေစာကတည္းက ရွာထားရတယ္ကြ"
ဖြဘုတ္တခြင္တြင္ ေရးသားထားေသာ စာတိုစာစ ရသမွ် ဗဟုသုတကေလးမ်ားကိုကိုးကားရင္း အီၾကာေအာ္တေယာက္ ခက္ေသးရြာသားၿပီၿပီ သူတပါးကို အခြင့္ႀကံဳတုန္း ဆရာလုပ္လိုက္ေလသည္။
ခက္ေသးရြာ ပုဂါမရပ္ကြက္ႀကီးတြင္လည္း ငလ်င္ေၾကာင့္ ဘုရားပုထိုးမ်ား အေတာ္ပ်က္သြားသည္။
ခက္ေသးရြာႀကီးတြင္ တျခားရြာမ်ားႏွင့္ယွဥ္လွ်င္ကား ႂကြားစရာဟူ၍ ပုဂါမရပ္ကြက္မွ ေရွးေဟာင္း ဘုရားပုထိုးမ်ားသာ ရွိသည္မဟုတ္ပါလား။
"တို႔ရြာမွာ တျခားရြာကဧည့္သည္ေတြလာရင္ ႂကြားစရာ ျပစရာက ပုဂါမရပ္ကြက္ပဲရွိတာ
ႏွေမ်ာစရာႀကီး"
"ဟုတ္ပါ့ ဆရာေအာ္ေရ"
"တို႔ ခက္ေသးရြာမွာ အခုေခတ္တိုးပြားလာတာက သူခိုးဂ်ပိုးေတြပဲ ရွိတယ္"
"သူခိုးေတြကေတာ့ မ်ားလာတာ ဟုတ္ပါ့ဆရာေအာ္ေရ၊ တေန႔က က်ဳပ္တို႔ ယုန္ကန္ေဆးရံုႀကီးမွာ ေတာင္ လူနာေစာင့္ေတြ ထမိန္လွမ္းထားတာ သူခိုး ခိုးသြားလို႔၊ ဂ်ပိုးေတြမ်ားလာတာေရာ ဆရာေအာ္ ဘယ္လိုလုပ္ သိေနလဲ"
"ငါ အကိုက္ခံရလို႔ေပါ့ကြ၊ ဟာ ... မဟုတ္ပါဘူး၊ အသံုးမက်တဲ႔လူေတြကို ေခြးေလွးဂ်ပိုးေတြလို႔ တင္စားတာကြ"
"မသိပါဘူးဆရာေအာ္ရယ္၊ က်ဳပ္တို႔ ယုန္ကန္ေဆးရံုႀကီးမွာ ဂ်ပိုးေတြေသာင္းက်န္းလြန္းလို႔ လူနာေတြ တဗ်င္းဗ်င္းကုတ္ေနရ တာ ဆရာေအာ္မ်ား အၾကားအျမင္ရသလား ထင္ေနတာ"
"အခု ပုဂါမငလ်င္အေၾကာင္း ဘာၾကားေသးလဲကြ"
"အေမပုရဲ႕လမ္းညႊန္ခ်က္နဲ႔ ယူနဲ႔ အီစကိုက ပုဂါမေရွးေဟာင္းဘုရားေတြကို လာျပင္မယ္ဆိုလား"
"ဘယ္က အီစကိုက လာျပင္မွာတုန္း"
" ကမၻာ့ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္ ထိန္းသိမ္းေရးအဖြဲ႔ဆိုလား"
"ေသလိုက္ပါေတာ့ ဖြတ္ကေလးရယ္ ဘယ္က ယူနဲ႔အီစကိုရမွာလဲ၊ အဲဒါ ယူနက္စကိုကြ"
ခက္ေသးရြာသားအမ်ားကဲ႔သို႔ၾကားဖူးနားဝဆိုလွ်င္ အရမ္းသိသကဲ့ အတည္ေပါက္ရႊီးေလ႔ရွိသူ ဖြတ္ကေလးခမ်ာ ေခါင္းပုသြား ရရွာသည္။
"ဒါနဲ႔....ပုဂါမကဘုရားေတြ ၿပိဳက်တာ ဘာသတင္း ထပ္ၿပီးၾကားေသးသလဲ"
"ဘုရားေတြၿပိဳေတာ့ အထဲမွာ ပလပ္စတစ္ပိုက္အျပာေတြ ဌာပနာထားတာေတြ ေတြ႔တယ္လို႔ ရြာထဲမွာ ေျပာေနၾကတယ္၊ ယူနက္စကိုကေတာ့ ပလပ္စတစ္ပိုက္လံုးေတြကို ဓာတ္ပံုေတြ ရိုက္သြားေလရဲ႕"
"အဲဒီပိုက္လံုးေတြက အရင္ေခတ္တုန္းက ခက္ေသးရြာလူႀကီး ဂ်ဳိကုပ္ႀကီးဖင္တြန္႔တို႔ေကာင္းမႈေပါ့ကြ"
"ငါ့မွာ ရွိခိုးလိုက္ရတဲ႔ ဘုရားေတြ "ဘုရားမွတ္လို႔ ထိုင္ရွိခိုးပါတယ္ ဖြတ္ထြက္မွ ေတာင္ပို႔မွန္းသိ" ဆိုသလိုပဲ ပိုက္ထြက္မွႏွပ္ခံရမွန္းသိေပါ့ကြာ"
"ဆရာေအာ္ကလည္း က်ဳပ္ကို ဆြဲထည့္ေနျပန္ၿပီ"
"ခ်ဳိကုပ္ႀကီးဖင္တြန္႔ဆိုတာ ဘယ္သူလဲ ဆရာေအာ္၊ သူက တကယ္ကို ဖင္တြန္႔တာလား"
ဖြတ္ကေလးက ငယ္ရြယ္သူမို႔ ခက္ေသးရြာလူႀကီး ခ်ဳိကုပ္ႀကီးဖင္တြန္႔ေခတ္ကို မမီလိုက္ရွာေပ။
"မတြန္႔ရင္ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ဒီနာမည္ ရမလဲကြ၊ တို႔ငယ္ငယ္က ေန႔တိုင္းတီဗြီမွာ မတြန္႔တဲ့ေန႔မရွိဘူး"
"သူတြန္႔တာကို ခက္ေသးတရြာလံုးက ဝန္ထမ္းေတြလည္း လက္အုပ္ကေလးခ်ီၿပီး လိုက္တြန္႔ခဲ႔ရတာ ခက္ကြ"
"ခုမွပဲ ငါတို႔အားလံုး ႏြားမရႊံ႕ပိတ္ေရာင္းခံရတာ သိေတာ့တယ္"
"ႏြားမရႊံ႕ပိတ္တယ္ဆိုတာ ဘာလဲဆရာေအာ္"
"ႏြားမ ဟြာကိုရႊံ႕နဲ႔ပိတ္ထားၿပီး ႏြားထီးဆိုၿပီး ညာေရာင္းတာကို ေျပာတာေပါ့ကြ"
"ဒါဆိုရင္ေတာ့ ရႊံ႔ပိတ္ခံထားရလို႔ ဖင္တြန္႔တာမ်ားလား"
"ဖြတ္ကေလး...မင္းေျပာတာေနာ္ ငါမပါဘူး"
ခ်ဳိကုပ္ႀကီးဖင္တြန္႔အသံၾကားရလွ်င္ ခုထိ ေက်ာမလံုပဲ ေက်ာခ်မ္းမိသည့္ အီၾကာေအာ္က ေျပာလိုက္ေလသည္။
ဤသို႔ေျပာေနဆဲ မီးဖိုေခ်ာင္မွ ထြက္လာသည့္ ေဒၚအြန္ေမးက…
"ကိုေအာ္ေရ ရြာလူႀကီးေတြက ဖင္ပဲတြန္႔တြန္႔ ရင္ပဲတြန္႔တြန္႔ သူတို႔က ဆယ္သက္စားမကုန္ေတာ့ဘူး၊ က်ဳပ္တို႔က လက္လႈပ္မွပါးစပ္လႈပ္ရတာဆိုေတာ့ ကိုခိုနီဆို႔ဆီမွာ လက္ကေလးလႈပ္ၿပီး ဆန္တအိတ္ အေႂကြးနဲ႔သြားယူေပးပါဦး"
အီၾကာေအာ္တေယာက္ တီေကာင္ကို ဆားတို႔သကဲ႔သို႔ သူလည္းတြန္႔သြားၿပီး..
"ေအးပါကြာ ငါသြားဝယ္လိုက္ပါ့မယ္" ဆိုကာ ခိုနီဆူပါမားကက္သို႔ အတြန္႔မတက္ပဲ ဆန္အဝယ္ေတာ္ ထြက္ေတာ္မူေတာ့ေလ သတည္း။ ၊
သေဗၺသတၱာ ကမၼသကာ
အီၾကာေအာ္