ေမာင္ရင္ငေတ ● ပါရီၿမိဳ႕မွာ တေန႔တာ (ဒုတိယပုိင္း)
(မုိးမခ) ၾသဂတ္စ္ ၂၃၊ ၂၀၁၆
အီဖယ္ထိပ္ မတက္ဘဲ ေအာက္ကေနသာ သြားမွာမို႔လို႔ ၃၂၄ မီတာ အျမင့္ကျမင္ေတြ႔ရမယ့္ ၿမိဳ႕ပါရီရဲ႕ အလွေတြကိုေတာ့ ေနာက္မွေရးပါမယ္၊ ျမက္ခင္းျပင္ကေလွ်ာက္လာခဲ့တာမို႔ ထရိုကာေဒရို ကုန္းျမင့္ေပၚသို႔ စဲန္းျမစ္ကိုကူး လမ္းဆက္ ေလွ်ာက္ ရမွာပါ။ အဲဒီ Pont d'Iéna ျမစ္ကူးတံတားေပၚကေရာ Jardins du Trocadéro ေရပန္းျမက္ခင္းျပင္ကေရာ မွတ္တမ္းတင္ ခ်င္သူမ်ား အတြက္က ရိုက္ကြင္း ေကာင္းေကာင္းေတြသာပါ။
 |
| ထရိုကာေဒရို ေရပန္း (ဓါတ္ပံု မရငတ) |
Jardins du Trocadéro ေရပန္းျမက္ခင္းျပင္ကေတာ့ ေျခေညာင္းေျပ ေခတၱခဏ နားၾကသူေတြနဲ႔ စည္ကားပါတယ္။ ေရပန္း ဖြင့္ထားခ်ိန္ ေရပန္းေဖြးေဖြးၾကားက အီဖယ္ရဲ႕အလွကလည္း ျမင္ရသူေတြအတြက္ လက္မလႊတ္စတမ္း မွတ္တမ္းတင္ ခ်င္ စရာျဖစ္ေၾကာင္း လက္ေတြ႔ျမင္ဖူးသူေတြ ေထာက္ခံၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
 |
| Pont d'Iéna (ဓါတ္ပံု မရငတ) |
Pont d'Iéna တံတားက လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၂၀၀ ေက်ာ္က နပိုလီယံ စစ္ပြဲေတြထဲက တပြဲျဖစ္တဲ့ Bataille d'Iéna (Jena) ကို အစြဲျပဳ မွည့္ေခၚထားတာပါ။ ၁၈၀၈ ခုႏွစ္မွာ စတင္ တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ဒီတံတား ဖြဲစည္းပံုက ထူးထူးျခားျခား မဟုတ္လွေပမယ့္ တံတားထိပ္ ျမင္းစီးေက်ာက္ရုပ္တုေလးရုပ္ကေတာ့ စိတ္ဝင္စားသူမ်ားအတြက္ စိတ္ဝင္စားစရာပါ။ တံတားေအာက္ေျခ တဘက္တခ်က္မွာေတာ့ စဲန္းျမစ္တြင္းသြား အပန္းေျဖ သေဘၤာဆိပ္ ႏွစ္ခုရွိေနတာရယ္ ထိုင္လို႔ေကာင္းလွတဲ့ေနရာ ျဖစ္တာ ရယ္ေၾကာင့္ ဧည့္ပရိသတ္စည္ကားရာ ေနရာတေနရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေနရာက ခရီးသြားေတြသာအထိုင္မ်ားပါတယ္။ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ပါရီသား အမ်ားစုကေတာ့ ခပ္ၾကာၾကာေအးေဆးစြာထိုင္ အခ်ိန္ျဖဳန္းခ်င္ရင္ ဒီေနရာကို လာေလ့မရွိ ပါဘူး။
 |
 |
| (ဓါတ္ပံု မရငတ) |
တံတားေအာက္ ေရျပင္စပ္ ေလွခါးထစ္ေလးမ်ားက ထိုင္ေငးေမာခ်င္စရာပါ။ အဲဒီလိုေနရာမ်ိဳးေလးေတြရွိရာသို႔ ေရာက္ လို႔ရွိရင္ ေမာပန္း၍ေျခေညာင္းလာတဲ့ လူတိုင္းလိုလို ခဏတျဖဳတ္ေလာက္ေတာ့ ေျခပစ္လက္ပစ္ ထိုင္လိုက္ခ်င္ၾကတာက လူသေဘာမို႔လို႔ ပါရီၿမိဳ႕ကို လည္ပတ္တဲ့ခါ အဲလိုအနားယူခ်ိန္ေတြကိုလည္း မထည့္မျဖစ္ ထည့္တြက္ၾကရပါတယ္။ ေမာင္ရင္ ငေတတို႔လို လာေနက်သူကေတာ့ ပါလာတဲ့ေဖ်ာ္ရည္ေလးေတြထုတ္ အေမာေျဖထိုင္ျဖစ္ ေသာက္ျဖစ္ၾကတာ အျမဲလိုလို သာပါ။ ဒီလိုမွလည္း စဲန္းျမစ္ရဲ႕အလွ ပါရီရဲ႕အလွကို ခံစားခ်ိန္ ရမွာပါ။အဲလိုမဟုတ္ပါဘဲ ပါရီကိုေရာက္ၿပီးေရာ တက္သုတ္ရိုက္ ျပန္သြားၾကသူေတြလည္း ရွိၾကပါလိမ့္မယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတ့ဆီသို႔ လာေရာက္လည္ပတ္ၾကသူမ်ားကိုေတာ့ အဲသလို တက္ သုတ္ရိုက္သမားေတြ မျဖစ္ေစလိုပါ။
တေန႔ေလာက္ သို႔မဟုတ္ ေန႔ခ်င္းျပန္ခရီးသြားလိုမ်ိဳးကိုေတာ့ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ ပါရီအႏွံ႔ ေနရာစံုေရာက္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္၍ မရေပမယ့္ ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ ခပ္ျပင္းျပင္းေမာင္းႏွင္အားေၾကာင့္ အဓိကေနရာေတြကို ေရာက္ေအာင္ေတာ့ ပို႔ေပးႏိုင္ေၾကာင္း ပါ။ အျပန္ခရီးမွာေတာ့ ဒဏ္ေၾကလိမ္း ေဆးေလးေတြေတာ့ လိုရ မယ္ရ လိမ္းဖို႔ရန္ သယ္ေဆာင္လာၾကေစလိုေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ား။
 |
| Bateaux Promenades, Au Pied de la Tour Eiffel, Face au Trocadéro (ဓါတ္ပံု မရငတ) |
စဲန္းျမစ္တြင္း သေဘၤာစီးလို႔ ကမ္းတဘက္တခ်က္က ပါရီၿမိဳ႕ရဲ႕ အလွကို ဇိမ္ခံၾကည့္ၾကသူေတြလည္း မ်ားလွပါတယ္။ ျမစ္အ တြင္းကေန ကမ္းနဖူးဘက္ကို ျပန္ျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္းကလည္း အရသာတမ်ိဳးျဖစ္လို႔ ဒီလိုသေဘၤာအေပ်ာ္စီးတဲ့ လုပ္ငန္းက လည္း တိုးရ္ရစ္ဇမ္စီးပြားေရးမွာ မပါမျဖစ္ ပါဝင္လာခဲ့ပါၿပီ၊ တနာရီၾကာသေဘၤာစီးၿပီး စဲန္းျမစ္ ကမ္းအလွကို ၾကည့္ခ်င္ရင္ ၁၅ ယူရိုခန္႔ ေပးရမွာပါ။ ရွန္ပိန္တခြက္ေလာက္ ဇိမ္ခံေသာက္ရင္း ခ်စ္သူနဲ႔ညစာစားရင္း ဇိမ္ခံၾကည္ႏူးခ်င္ၾကရင္ေတာ့ တေယာက္ ယူရိုတရာေက်ာ္ေလာက္ အကုန္က်ခံႏိုင္ရင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမာင္ရင္ငေတကေတာ့ ရွန္ပိန္မႀကိဳက္လို႔ အဲဒီလိုမ်ိဳးေတြ ဇိမ္ခံခ်င္ စိတ္ နည္းပါးလွတာမို႔ သိပ္စိတ္မဝင္စားမိရပါဘူး။
 |
| လူစည္ကားတဲ့ ထရိုကာေဒရိုရင္ျပင္ ေလွကားထစ္မ်ား (ဓါတ္ပံု မရငတ) |
ထရိုကာေဒရိုကုန္းျမင့္ရင္ျပင္ေပၚေရာက္ေတာ့ ေနာက္လွည့္ေအာက္ဖက္ကိုၾကည့္လိုက္ရင္ အီဖယ္ေမွ်ာ္စင္ႀကီးက ေအာက္ အေတာ္နိမ့္နိမ့္မွာ က်န္ခဲ့တာကိုေတြ႔ျမင္ရမွာပါ။ ဒီ ရင္ျပင္ကလည္း အျမဲလို အျပည့္ပါ။ ဒီႏွစ္ပိုင္းမွာ ဘယ္ဘက္ေလွကားကို ျပင္ဆင္ေနလို႔ တျခမ္းပဲ့ရင္ျပင္ကေန အီဖယ္ႀကီးကို ျမင္ေတြ႔ရတာက တခုခုလိုေနသလိုပါ။ျမက္ခင္းျပင္ကေန ထရိုကာေဒရို ေမထရိုထိက ႏွစ္ကီလိုမီတာနီးပါး ေဝးပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္က တည္းခိုရာကေန ေျမေအာက္ေမထရိုနဲ႔လာၿပီး ဒီရင္ျပင္ ေပၚကေနမွ အီဖယ္ရွိရာသို႔ တေျဖးေျဖးဆင္းသြားတာက ျမင္ကြင္းက ပိုလွပါတယ္။ အခုလိုမ်ိဳး တခါတေလမွာ တည္းခိုရာ ေနရာက ျမက္ခင္းျပင္နဲ႔ လမ္းေၾကာင္းသင့္တာမ်ိဳးေၾကာင့္ ဒီလမ္းေၾကာင္းကို သံုးရတဲ့ အခါမွာ ကုန္းတက္လို႔ ပို၍ေမာရသလို ရိုက္ကြင္း ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနပါတယ္။ မတတ္သာတဲ့အခါမွာမွ ဒီလမ္းေၾကာင္းကို အသံုးျပဳပါတယ္။ ဘူတာထဲေရာက္လို႔ အခ်ိန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခန္႔မွန္းထားခ်ိန္ ေန႔လယ္ တခ်က္တီးကို ေက်ာ္ေနပါၿပီ။
Trocadéro ဘူတာကေန ရထားစီးၿပီး ဆက္လက္ ခ်ီတက္ရမယ့္ အသင့္ေတာ္ဆံုးလမ္းေၾကာင္းက နပိုလီယံရဲ႕ ေအာင္ျမင္ေရး မုခ္ဦး Arc de Triomphe de l'Étoile ရွိရာဆီပါ။ သိပ္ေတာ့ မေဝးပါဘူး။ ၾကားႏွစ္ဘူတာ စီးရပါမယ္၊ ေမထရိုလိုင္း နံပါတ္ ေျခာက္ Charles de Gaulle Étoile ဂိတ္ဆံုးဘူတာမွာ ဆင္းၿပီး လမ္းညႊန္အတိုင္း အေပၚတက္သြားရင္ ေတြ႔ရပါၿပီ။ အဲဒီ ေလးေဒါင့္ မုခ္ဦးႀကီးကို။
 |
| Arc de Triomphe de l'Étoile (Triumphal Arch of the Star) (ဓါတ္ပံု မရငတ) |
"You will Return Home through Archs of Triumphe"
Battle of Austerlitz Victory 1805, Napoleon said to his Soldiers.
၁၈၀၅ ခုႏွစ္ Bataille d'Austerlitz ေအာ္စတာလဇ္တိုက္ပြဲကိုေအာင္ပြဲခံၿပီး အျပန္မွာ စစ္ဘုရင္ႀကီး နပိုလီယံက အဲဒီလိုစကား သူရဲ႕စစ္သားေတြကို အားပါးတရ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္တဲ့။ ေနာက္ပြဲေတြဆိုရင္ မင္းတို႔ အဲလိုေအာင္ပြဲေတြခံၿပီး ျပန္လာရင္ Arc de Triomphe ဒီ မုခ္ဦးႀကီးကေန ႀကိဳဆိုျခင္းခံရမယ္လို႔ ေျပာၾကားခဲ့ေပမယ့္လည္း နပိုလီယံကိုယ္တိုင္ ဒီမုခ္ဦးႀကီး ေအာက္ကေန ျဖတ္ေလွ်ာက္ ေအာင္ပြဲခံခြင့္ မရလိုက္ပါဘူး။
၁၈၂၁ ခုႏွစ္ သူေသဆံုးခဲ့ၿပီး အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ခန္႔အၾကာ ၁၈၄၀ ခုႏွစ္မွ သူရဲ႕ ဝိညဥ္မဲ့ ကုိယ္ခႏၶာႀကီးကေတာ့ အဲဒီ ေအာင္ပြဲခံ မုခ္ဦးေအာက္က ျဖတ္သန္းခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ နပိုလီယံႀကီးရဲ႕ ဒုတိယအႀကိမ္ မဂၤလာပြဲ Marie-Louise d'Autriche မင္းသမီးနဲ႔ ယူတဲ့ အခမ္းအနား ၁၈၁၀ ခုႏွစ္မွာ ျပဳလုပ္ေတာ့ မၿပီးေသးတဲ့မုခ္ဦးႀကီးကို သစ္သားထည္ေတြနဲ႔ ပံုစံတူ ရြယ္တူ ျပဳလုပ္ေစၿပီး အာသာေျပအခမ္းအနားတခု ျပဳလုပ္ခဲ့ပါေသးတယ္တဲ့။ တကယ့္ကို သနားစရာေကာင္းပါတဲ့ ဧကရာဇ္မင္းႀကီး နပိုလီယံလို႔ သာ ေမာင္ရင္ငေတ လိုက္ရွာဖတ္ရင္း ေတြးမိရပါတယ္။
၁၈၀၆ ခုႏွစ္မွာ နပိုလီယံ ဘိုနာပတ္က အဲဒီ မုခ္ဦးႀကီးကို စတင္ တည္ေဆာက္ေစခဲ့ၿပီး ေနာက္ထပ္ ဥေရာပတခြင္မွာ ေအာင္ ပြဲေတြ အလီလီရခဲ့ေပမယ့္ ဒီမုုခ္ဦးႀကီးကိုေတာ့ လက္စမသတ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ အျမင့္မီတာ ငါးဆယ္တိတိရွိတဲ့ အျဖဴေရာင္ ေက်ာက္သားေတြနဲ႔ အတိၿပီးတဲ့ ဒီ မုခ္ဦးႀကီးကို ၁၈၃၆ ခုႏွစ္ Louis-Philippe Ier ဘုရင္လက္ထက္က်မွသာ လက္စသတ္ တည္ေဆာက္ ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
 |
| . |
 |
| အီဖယ္ မီတာ ၃၀၀ အျမင့္ကေန လွမ္းျမင္ရပါတဲ့ ေအာင္ပြဲခံမုခ္ဦး (ဓါတ္ပံု မရငတ) |
ေလွကား ၂၈၄ ထစ္ကိုအေမာခံၿပီးတက္လို႔ မုခ္ဦးထိပ္ေပၚကေန ျမင္ေတြ႔ရမယ့္ အီဖယ္ေမွ်ာ္စင္ရယ္ ေရွာင္ေဇလီေဇလမ္းမရယ္ အပါအဝင္ ျမင္ေတြ႔ရမယ့္ ရႈခင္းနဲ႔ အီဖယ္ေမွ်ာ္စင္ အျမင့္မီတာ သံုးရာက အေပၚစီးျမင္ေတြ႔ရမယ့္ Arc de Triomphe မုခ္ဦးရဲ႕ ရႈခင္းေတြကေတာ့ တူညီႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
 |
| ထုႀကီးထည္ႀကီ ေအာင္ပြဲခံမုခ္ဦး (ဓါတ္ပံု မရငတ) |
အဲဒီ မုခ္ဦးေျခရင္း ရင္ျပင္ အဝိုင္းႀကီးသို႔ေရာက္ၿပီး မုခ္ဦးႀကီးကို ေမာ့ၾကည္လိုက္ေတာ့မွ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားျခင္းကို သတိထား မိႏိုင္မွာပါ။ နပိုလီယံႀကီးရဲ႕ ႀကီးမားခန္႔ျငားလွတဲ့ ၾကံရြယ္ခ်က္ကို ေတြးမိရေလေတာ့ ဘယ္ေလာက္ အၾကံဉာဏ္ ႀကီးခဲ့ႀကီးခဲ့ ခံစားခြင့္ရွိၾကမွသာ ခံစားၾကရမွာကို ေတြးမိေနပါ ေတာ့တယ္။ တဆက္တည္းမွာ ေတြးမိရတာက အဲဒီ Arc de Triomphe မုခ္ဦးႀကီးတည္ရွိရာ Place de l’Étoile အဝိုင္းႀကီးက်ယ္ႀကီးကို ဖန္တီးခဲ့တာက လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း သံုးရာ့ငါးဆယ္ခန္႔က ၁၆၇၀ ခုႏွစ္မ်ားကလို႔ ဆိုၾကပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ထဲက ဘယ္လိုရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ အဲေလာက္က်ယ္တဲ့အဝိုင္းႀကီးကို ေနရာေပးဖန္တီးခဲ့ၾကသလဲ ...သို႔တည္းမဟုတ္ ေနွာင္းလူေတြလက္ထက္မွာ ဒီလို အဝိုင္းကြက္လပ္ႀကီးကို ဒီအတိုင္း ဘာလို႔ထားခဲ့ၾကသလဲ .. …….. စဥ္းစားစရာပါ။
ဘာလို႔ဆိုေတာ့ ဒီ အဝိုင္းထိပ္က အိမ္ခန္းတခန္း ေပါက္ေစ်း မေျပာပါနဲ႔၊ တစ္ စတုရန္းမီတာပတ္လည္ရဲ႕ တန္ဖိုးက ယူရိုေငြ တေသာင္းခြဲ ႏွစ္ေသာင္းကေန ႀကိဳက္ေစ်းေခၚ ကစားႏိုင္တဲ့အဆင့္ ရာက္ေနလို႔ပါခင္ဗ်ာ။ ေမာင္ရင္ငေတသာဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီေနရာေတြကိုသိမ္း အထပ္ျမင့္ႀကီးေတြေဆာက္ေရာင္းစားဖို႔ စိတ္ကူးယဥ္မိတာ ေရာက္ခဲ့တဲ့အခါတိုင္းလိုလို အႀကိမ္ ႀကိမ္ေပ့ါ ခင္ဗ်ား။
 |
| မုခ္ဦးထိပ္က ျမင္ေတြ႔ရတဲ့ Avenue des Champs-Élysées (ဓါတ္ပံု မရငတ) |
ဓါတ္ေလွကားမရွိတဲ့ ေလွကား ၂၈၄ ထစ္ကို နင္းတက္ခ်င္ရင္ေတာ့ ၁၂ ယူရို က်သင့္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိန္ တနာရီခန္႔ေတာ့ ေပးရမွာျဖစ္ၿပီး အဲဒီမုခ္ဦးႀကီးေပၚကေန Avenue des Champs-Élysées ေရွာင္ေဇလီေဇလမ္းမႀကီး အပါအဝင္ ရိပ္သာ လမ္းမႀကီး ၁၂ လမ္းက ပါရီၿမိဳ႕တခြင္ အရပ္ဆယ့္ႏွစ္ မ်က္ႏွာသို႔ ျဖာထြက္သြားတာကို မ်က္ေစ့တဆံုးေတြ႔ျမင္ရမွာပါ။ ေျခ ေညာင္းခံလို႔ တက္ၾကည့္သူေတြ အားလံုးလိုလို ေရွာင္ေဇလီေဇရဲ႕အလွကို ျပတ္ျပတ္သားသား ျမင္ေတြ႔ခြင့္ရပါလို ေက်နပ္ သြားတတ္ၾကပါတယ္။ အီဖယ္တက္ဖို႔ ဦးစားေပးသူေတြမ်ားလို႔ အခ်ိန္ပိုသမားေတြသာ တက္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ေမာင္ရင္င ေတေတာင္မွ ပါရီလာတဲ့သူေတြကို အတင္းဆြယ္ၿပီးတက္ခဲ့မိလို႔ ႏွစ္ေခါက္တည္းမွ်သာ ေရာက္ခဲ့ဖူးပါေသးတယ္။
ေလွကားတထစ္ကို ေလးျပားေက်ာ္ေက်ာ္မွ်က်သင့္လို႔ အီဖယ္ထက္ေတာ့ ေစ်းႀကီးပါတယ္။ အီဖယ္ႀကီးက ေလွကားထစ္ ေပါင္း ၁၇၁၀ ထစ္ရွိၿပီး ထိပ္အထိမွ ၁၇ ယူရိုသာ ေပးရတာျဖစ္လို႔ တထစ္တထစ္ကိုမွ တျပားခန္႔သာေပးရတာၾကာင့္ ပို၍ တန္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ာ။
 |
| Avenue des Champs-Élysées (ဓါတ္ပံု မရငတ) |
ၾကယ္တပြင့္သ႑န္ဆံုေတြ႔ၾကတဲ့ ၁၂ လမ္းေသာ လမ္းမႀကီးမ်ားထဲမွာေတာ့ ေရွာင္ေဇလီေဇက ပိုမိုနာမည္ႀကီးပါတယ္။ တျခားေသာလမ္း ဆယ့္တလမ္းရဲ႕ လမ္းအမည္မ်ားကို ေမာင္ရင္ငေတ ေသခ်ာ မမွတ္မိတာကေတာ့ ညံ့ရာမက်ေလာက္ပါဘူး။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း မသိၾကတာမို႔ပါ။
အီဖယ္ကေန ေန႔လယ္တနာရီကထြက္လာခဲ့တာ ဒီမုခ္ဦးႀကီးေအာက္ေျခ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္ အၿပီး ေရွာင္ေဇလီေဇလမ္း ေပၚေလွ်ာက္ရင္း သတိရလို႔ နာရီၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ ႏွစ္နာရီခြဲခါနီး ျဖစ္ေနပါၿပီ၊ လာလည္တဲ့သူေရာ လိုက္ပို႔သူပါ အူေဟာင္း ေလာင္း ျဖစ္ေနၿပီမို႔ ဒီနာမည္ႀကီး ရိပ္သာလမ္းမႀကီးက ဆိုင္တဆိုင္မွာသာစားဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၾကပါတယ္။ေရွာင္ေဇလီေဇလမ္းမႀကီးေပၚက နီးစပ္ရာ ယူရိုပီယမ္ ဆိုင္တဆိုင္မွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ၾကပါတယ္။ အေကာင္းစားလား ေတာ္ရိေလ်ာ္ရိ ဆိုင္လားေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး။ေစ်းကေတာ့ အနိမ့္ဆံုး မီႏူးက အေအးတခြက္ အသားဟင္းတခြက္ကို အစိတ္ေလာက္ ေပးရပါတယ္။ လစ္တဲလ္အိႏၵိယတို႔ ခ်ိဳင္းနားေတာင္းတို႔သြားစားမယ္လို႔ စိတ္ကူးထားၾကေသာ္လည္းေနာက္ဆက္ရမယ့္ လမ္းေလွ်ာက္ ခရီးစဥ္ကလည္း ရွိေသးတာမို႔ ထိုင္ရၿပီးေရာနားရၿပီးေရာ အခ်ိန္မကုန္ေအာင္ ပိုက္ဆံပို၍ အကုန္ခံလိုက္ၾကရျခင္းေပ့ါေလ၊
ခပ္ျမန္ျမန္ဝင္ ဗိုက္ျဖည့္အၿပီးထြက္ေတာ့ သံုးနာရီေက်ာ္ပါၿပီ၊ ဒီလမ္းမႀကီးေရာက္မွေတာ့ မေလွ်ာက္ မျဖစ္ အနည္းဆံုးေတာ့ George V၊ ေလွ်ာက္ႏိုင္မယ္ ဆိုခဲ့ရင္ Franklin D. Roosevelt ဘူတာအထိ ေလွ်ာက္ၾကသူေတြ မ်ားပါတယ္။ အဲဒီဘူတာ ႏွစ္ခုစလံုးက ၁၉၀၀ ျပည့္ႏွစ္ ပါရီေမထရို ေခတ္အစက တည္ရွိလာတဲ့ ဘူတာႏွစ္ခုပါ။ ေမထရို အမွတ္ (တစ္) လိုင္းေပၚက အေရးႀကီးတဲ့ ဘူတာႏွစ္ခုေပ့ါ။
 |
| Avenue des Champs-Élysées (ဓါတ္ပံု မရငတ) |
စားေသာက္အၿပီးထြက္လာခဲ့ၾကေတာ့ လာလည္သူ မန္းေရႊၿမိဳ႕သူတို႔က နာမည္ႀကီး Louis Vuitton လူဝီဗီြတြန္ဆိုင္ဘက္ကို ထြက္သြားၾကပါတယ္။ေမာင္ရင္ငေတကေတာ့ ဗိုက္ေလးေလးနဲ႔ စီးကရက္ တလိပ္ထုတ္လို႔ဖြာရင္းေရွာင္ေဇလီေဇ တဘက္ တခ်က္ မီတာႏွစ္ဆယ္က်ယ္ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာေတြ႔ျမင္ရတဲ့ အေရာင္အေသြးစံု လူေတြလူေတြကို ေငးေမာၾကည့္ရင္းနဲ႔ေပ့ါ၊
တကယ္ကို အေရာင္စံု အေသြးစံုၾကတဲ့ ေလာကလူသားေတြ ဒီလမ္းမႀကီးေပၚမခ်ိန္းမျပဳ တခ်ိန္တည္းတၿပိဳင္တည္း စုရံုးလို႔ ေရာက္ရွိလာၾက၊ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ မႏႈတ္မဆက္မသိမျပဳ တိုးေခြ႔လို႔ ျဖတ္ေက်ာ္၍သြားခဲ့ၾက၊ တေယာက္ရဲ႕မွတ္တမ္းထဲ တေယာက္မ်က္ႏွာ ပါသြားခဲ့ၾက၊ ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္တန္လာရင္ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေလွ်ာက္ ကိုယ့္ထမင္း ကိုယ္စားၾက၊ သဘာဝ ႀကီးကေတာ့ ေမွာင္ၿပီးရင္ လင္းမယ္ လင္းၿပီးရင္ ေမွာင္မယ္၊ အဲဒီေလာက္သာပါ။
စီးကရက္ကေလးဖြာရင္း လူလိႈင္းလံုးေတြၾကား အေတြးပြားေကာင္းေနရာက လိုက္ပို႔ရမယ့္သူေတြ ျပန္ေရာက္လာလို႔ တေန႔တာ ခရီးကို အခ်ိန္ရွိခိုက္ ေရွ႕ဆက္လိုက္ပါ ဦးမယ္၊ နာရီက သံုးနာရီခြဲပါ။ ဘယ္ကိုဆက္သြားရရင္ ေကာင္းမလဲ သင့္ ေတာ္မလဲလို႔ စဥ္းစားၾကၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္ၾကေသးရင္ ေတာင္ေပၚဘုရားေက်ာင္းသို႔ သြားမယ္ ဆံုးျဖတ္ပါတယ္။ အမွန္ တကယ္ကေတာ့ အီဖယ္နဲ႔ ေရွာင္ေဇလီေဇ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးရင္ေတာင္ေပၚ ဘုရားေက်ာင္းကို မသြားသင့္ေတာ့ပါဘူး။ ေတာင္ေပၚ ဘုရားေက်ာင္းရွိရာ Montmartre ေတာင္ကုန္းတဝိုက္ကလည္း အခ်ိန္ေပး လမ္းအေတာ္ေလး ေလွ်ာက္ရပါတယ္။ ဝါသနာပါရင္ ေလ့လာခ်င္စရာေနရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိတဲ့ေနရာပါ။ ၁၈၀၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားကစၿပီး အေတြးအေခၚသစ္ မ်ားနဲ႔ စာေပအႏုပညာသစ္မ်ားရဲ႕ ဘူမိနက္သန္ေနရာပါ။ အခ်ိန္ေပးႏိုင္ရင္ ေပးႏိုင္သလို ဝါသနာအေျခခံရွိရင္ ရွိသလို စိတ္ ဝင္စားဘြယ္ရာေနရာေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတဲ့ေနရာပါ။ သမိုင္းထဲကလူသားမ်ား ဘဝထဲကလူသားမ်ား ျဖတ္သန္းသြားတဲ့ေနရာပါ။
ဒါေၾကာင့္ ဒီေနရာက အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေပး လမ္းေလွ်ာက္တတ္ရလို႔လန္းလန္းဆန္းဆန္းရွိခ်ိန္ အားျပည့္ေနခ်ိန္သြား ရင္ ပိုေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မနက္ဖန္မနက္မွာ ပါရီၿမိဳ႕ျပင္က ဗားဆိုင္းနန္းေတာ္ကိုလည္း သြားခ်င္ပါတယ္ဆိုေတာ့ အပင္ပန္းခံ ေတာင္ေပၚခရီးစဥ္ ထည့္လိုက္ရျခင္းပါ။ ပံုမွန္ဆိုရင္ ႏွစ္ရက္ခြဲသံုးရက္အတြင္းမွာ ဗားဆိုင္းခရီးထည့္ရင္ အခ်ိန္က်ပ္ပါၿပီ၊သံုးရက္ျပည့္ခရီးေတာင္မွ ဗားဆိုင္းကို (မနက္ ကိုး ညေန သံုး) အခ်ိန္ေပးရလို႔ သိပ္မသြားျဖစ္ပါဘူး။
အဲလို ဗားဆိုင္းကို သြားခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ ပထမရက္မွာတင္ ေတာင္ေပၚကိုတက္ဖို႔ အစီအစဥ္ထည့္ ဆြဲရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းပါ။ ေတာင္ေပၚကိုေတာ့ အျပည့္လည္ခ်ိန္ ဘယ္ရပါေတာ့မလဲ၊ လာလည္သူရဲ႕ စိတ္ဝင္စားမႈအေပၚ မူတည္လို႔ ခ်န္သင့္တာခ်န္ ျပသတာျပ လုပ္ရတာေပ့ါ။
 |
| ေရွာင္ေဇလီေဇရိပ္သာ လမ္းမႀကီး (ဓါတ္ပံု မရငတ) |
ညေန သံုးနာရီေလးဆယ္မွာ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ေတာင္ေပၚဘုရားေက်ာင္းကိုသြားတဲ့ ေမထရိုလိုင္း အမွတ္ (ႏွစ္) ေပၚေရာက္ ပါၿပီ။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။
ေမာင္ရင္ငေတ ၁၇၀၈၂၀၁၆