ေဂ်ာ္ဒီး - မိုးမခေဂဇက္
(မိုးမခ) စက္တင္ဘာ ၂၁၊ ၂၀၁၆
“ဖုန္း..ဒိုင္း..ဂြမ္း..ခ်ကြ..”
“ ေဟ႔..ကိုယ္႔အခ်င္းခ်င္း ရန္မျဖစ္ရဘူးေလ”
“စစ္ပြဲေတြ..အဲေလ..ရန္ပြဲေတြ ရပ္ပစ္”
ဂ်ီးေဒၚတစ္ေယာက္ ဟိုိဟိုသည္သည္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း မိုးမခ ရြာထိပ္ေညာင္ပင္ႀကီး အနီးအေရာက္တြင္ အႏွီကဲ႔သို႔ ဆူဆူညံညံအသံမ်ားကို ၾကားလိုက္္ရသျဖင့္ ၾကည့္လိုက္ရာ ကေလးငယ္တသိုက္… ဆြဲၾကလြဲၾက၊ ေဆာ္ၾက ႏွက္ၾကႏွင့္ ၀ရုန္းသုန္းကားရန္ပြဲတပြဲကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။
“ဟိတ္..ကေလးေတြ..ဘာလို႔ရန္ျဖစ္ေနၾကတာတုန္း၊ ရပ္စမ္း..ရပ္စမ္း”
ဂ်ီးေဒၚ၏ေအာင္ျမင္ခန္႔ျငားေသာအမိန္႔ေပးသံေၾကာင့္ ကေလးတသိုက္မွာ ရန္ပြဲကို ရပ္ရင္း ဂ်ီးေဒၚကို ၀ိုင္း၀န္းတိုင္ေတာၾကေလသည္။
“ ေစာငိုက..သားဆံပင္္ကို အရင္စဆြဲတာ..ဟီး..ဟီး” ေမာင္ရစ္က ငိုရင္း တိုင္သည္။
“မင္း..အာမရႊီးနဲ႔..ငါက ဆံပင္ဆြဲရေအာင္ မင့္မွာ ဆြဲစရာ ဆံပင္ရွိလို႔လားကြ..”
“ကဲ..တိတ္ၾက..တိတ္ၾက.. တေန႔ကပဲ.. အခ်င္းခ်င္းရန္ျဖစ္ရင္..ေနာက္ကိုပံုျပင္ ေျပာမျပေတာ႔ဘူးလို႔ ႔ေျပာထားတယ္ေလ၊ အဲဒီတုန္းကေတာ့ အကုန္လံုး ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္ကဲ့နဲ႔၊ လူဆိုတာ ကိုယ္ေပးတဲ့ကတိကိုယ္တည္မွေပါ့ကြ”
“အေနာ္..တို႔ ရန္မျဖစ္ဘူး၊ အေနာ္တို႔ကို ေျပာျပပါ..၊ ရန္ျဖစ္တဲ႔ေကာင္ေတြ ပံုျပင္ နား မေထာင္ခိုင္းနဲ႔..ဂ်ီးေဒၚ”
ပဏာ၀င္ယူေသာ..ေက်ာ္ဟုန္းကိုေမာင္ရစ္က မေက်မခ်မ္းၾကည့္ရင္း…
“လူႀကီးေတြေတာင္.အပစ္အခတ္ရပ္စာခ်ဳပ္ေတြ လက္မွတ္အတင္းထိုးခိုင္းၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ညီလာခံေတြ အႀကီးအက်ယ္လုပ္ျပၿပီး စစ္ပြဲေတြဆက္ျဖစ္ေနေသးတာပဲကြာ။ တို႔ကေလးေတြ တခါတေလ ကတိမတည္တာေလာက္ေတာ့ ဂ်ီးေဒက ခြင္႔လႊတ္မွာပါကြ..၊ ဟုတ္တယ္ေနာ္ဂ်ီးေဒၚ”
“ကဲ..ကဲ..ေတာ္ၾကေတာ့၊ ေျပာရင္းဆိုရင္း ရန္ထပ္ျဖစ္ေနဦးမယ္..၊ အရင္တပတ္က ပံုျပင္ အဆက္ကို ေျပာျပမယ္”
“ေ၀း..ေဟး..ေဟး”
ကေလးတသိုက္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးထူးစြာျဖင္႔ ဂ်ီးေဒၚအနီးတြင္ ၀ိုင္းစုထိုင္လိုက္ၾကသည္။
“အရင္တပတ္က..ပံုျပင္က ဘယ္မွာဆံုးပါလိမ္႔”
ေဂ်ာ္ဒီးက ၀မ္းသာအားရ..၀င္ေျဖသည္..။
“ေႁမြမင္းသားေလးနဲ႔ မေထြးေလးလက္ထပ္ၿပီး..သားေလးတေယာက္ရလို႔ မင္းသားေလးက ကုန္ကူးထြက္သြားတဲ့အခန္း ေရာက္ၿပီ ဂ်ီးေဒၚ”
“ဘယ္ကလာ..အဲဒါက ဟိုးအရင္တပတ္ထဲက ၿပီးၿပီးသားႀကီး..”
ရမ္းၿဖီးေနက်..ေဂ်ာ္ဒီးကို မင္းညြန္႔လႈိင္က ေဒါက္ျဖဳတ္ရင္း ….
“ မင္းသားေလးနဲ႔ မေထြးေလးရတာကို..မေထြးေလးရဲ ႔အစ္မ မႀကီးနဲ႔ မလတ္က မနာလို ဘူး။ ဒါနဲ႔ မင္းသားေလး ကုန္ကူးသြားေနတုန္း..မေထြးေလးတို႔ သားအမိကို.. ပင္လယ္ ကမ္းစပ္ကို ဒန္းစီးရေအာင္လို႔ ညာေခၚၿပီး..ပင္လယ္ထဲ ျပဳတ္က်ေအာင္ တြန္းခ်လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကံေကာင္း ခ်င္ေတာ့ မေထြးေလးတို႔သားအမိကို ငွက္ႀကီး၀န္ပိုႀကီးတေကာင္က ကယ္ၿပီး သူ႔အသိုက္ရွိတဲ့ သစ္ပင္ အျမင့္ႀကီးဆီ ေခၚသြားတဲ့အခန္း ေရာက္ေနပါၿပီဗ်။ က်ေနာ္ကမွ အမွတ္အသား ေကာင္း တာေနာ္။ ဟုတ္တယ္ေနာ္..ဂ်ီးေဒၚ”
“ေအာ္..ေအးဟုတ္ၿပီ..၊ ကဲ..ဆက္ေျပာမယ္ ”
ထံုးစံအတိုင္း ကေလးအားလံုးမွာ ရန္ပြဲကိုေခတၱရပ္ၿပီး ပံုေျပာေကာင္းတဲ့ဂ်ီးေဒၚ၏ေလေၾကာတြင္ နစ္ေမ်ာၾကေလသည္။
“မေထြးေလးတို႔ သားအမိခမ်ာ.. အသက္မေသေပမယ့္ ငွက္ႀကီး၀န္ပိုႀကီးရဲ ႔အသိုက္ထဲ မွာပဲ က်ဥ္းက်ဥ္းၾကဳပ္ၾကဳပ္ ေနၾကရသတဲ့၊ တေန႔ေတာ့ မေထြးေလးက သူ႔သားေလးကို ေခ်ာ့သိပ္ ေနက်အတိုင္း “ငန္းေတာ္ေရ..ေႁမြမင္းရဲ ႔သား..အိပ္ပါေတာ႔လား” လို႔ သီခ်င္းေလး ဆိုသိပ္မိသတဲ့။ ငွက္ႀကီး၀န္ပိုႀကီးက မ်က္ေထာင့္နီႀကီးနဲ႔ၾကည့္ၿပီး…
“တယ္..ငါ ႏႈတ္သီးနဲ႔တစ္ေပါက္ ႏွစ္ေပါက္ေပါက္လိုက္ရ..၊ ဘာ..ငန္းေတာ္ေရ ေႁမြမင္းရဲ ႔ သားလဲ” လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ မေထြးေလးခမ်ာ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔သီခ်င္းကို ျပင္ဆိုရသတဲ႔။
“ငွက္ႀကီးဆို..၀န္ပိုရဲ ႔သား..၊ အိပ္ပါေတာ႔လား” လို႔ ျပင္ဆိုလိုက္မွ.. ငွက္ႀကီး၀န္ပိုႀကီးက .
“ဟား..ဟား..ဟား..ဟား” နဲ႔ သေဘာေတြက်သြားသတဲ့”
ရန္လင္းေအာင္က မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ရင္း
“ မေထြးေလးကလည္းဗ်ာ..၊ တကယ္လည္း..ငွက္ႀကီး၀န္ပို သားမဟုတ္ပဲနဲ႔ ဘာလို႔ ျပင္ဆိုရတာလဲဗ်”
တူေမာင္ညိဳက..ေျပာကြက္ရသြားကာ…
“ ဟ..သူက ဒီအသိုက္ထဲ ေရာက္ေနမွ ဒီအသိုက္ရွင္ရဲ ႔အႀကိဳက္လိုက္ေျပာရေတာ့တာ ေပါ႔ကြာ။ ဟိုလႊတ္ေတာ္ထဲက လူႀကီးေတြလို အစိုးရအဖြဲ႔က လူႀကီးေတြလိုေပါ႔ကြ..။ ၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒအသိုက္ႀကီးထဲ ေရာက္သြားေတာ့ ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္၊ မွန္မွန္ မမွန္မွန္ အသိုက္ရွင္ အႀကိဳက္လိုက္ရေတာ႔တာေပါ႔ကြာ၊ ေခ်ာ႔ရေတာ႔တာေပါ႔ကြာ၊ ေပ်ာ႔ရေတာ႔တာေပါ႔ကြာ”
“စာတိုငညိဳကြ”
ကေလးအရြယ္နဲ႔မလိုက္ စာတိုေပစဖတ္ၿပီး ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာတတ္ေသာ တူေမာင္ ညိဳကိုသူငယ္ခ်င္းမ်ားက စာတိုငညိဳဘြဲ႔ ေပးထားေလသည္။
“ ဆက္ေျပာျပပါ..ဂ်ီးေဒၚ”
“ အဲဒီလို ေနတုန္း မင္းသားေလးက ကုန္သြယ္သြားရာကေန..အျမတ္ေတြအမ်ားႀကီးရၿပီး သူ႔ဇနီးမေထြးေလးနဲ႔သူ႔သားေလးအတြက္ လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြနဲ႔ ျပန္လာေတာ့မယ္လို႔ အေၾကာင္းၾကားလိုက္သတဲ့ ။ အိမ္မွာ က်န္ခဲ႔တဲ့မႀကီးနဲ႔ မလတ္လည္း အရမ္းေပ်ာ္သြား တာေပါ့။ မေထြးတို႔ သားအမိမရွိရင္ မင္းသားေလးပါလာတဲ႔ လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြလည္း သူတို႔ပဲရမယ္။ ေနာက္ မင္းသားေလးကလည္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုပဲ လက္ထပ္ယူလိမ္႔မယ္လို႔ ေတြးၿပီးေတာ့ ေပါ့။ သူတို႔စိတ္ထဲမွာ မေထြးေလးတို႔ သားအမိဟာ ပင္လယ္ထဲမွာ ေသေလာက္ၿပီလို႔ပဲ ထင္တာေပါ႔ကြယ္”
မ်က္ရွဳေလးက…မ်က္ႏွာေလးငိုမဲ႔မဲ႔ျဖင့္ မွတ္ခ်က္ခ်သည္။
“ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ မႀကီးနဲ႔မလတ္ေနာ္..၊ မေထြးေလးကေတာ့ သူ႔အစ္မေတြဆို ခ်စ္လိုက္ရတာ၊ ရင္ၾကားေစ႔ခ်င္လိုက္ရတာ၊ သူတို႔ကေတာ့ အေကာက္ၾကံၾကတယ္”
“ ေအးကြဲ႔ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ကုန္သြယ္ရာက ျပန္လာတဲ့မင္းသားေလးတို႔ရဲ ႔ ေလွႀကီး ဟာ..မေထြးေလးတို႔ေရာက္ေနတဲ့ငွက္ႀကီး၀န္ပိုႀကီးရဲ ႔အသိုက္ရွိတဲ့ သစ္ပင္ႀကီးေဘးက ျဖတ္လာ ရသတဲ့။ အဲဒီမွာ သစ္ပင္ေပၚကေနၿပီး ကေလးသိပ္ရင္း သီခ်င္းဆိုေနတဲ႔ မေထြးေလးအသံကို မင္းသားေလးကၾကားလိုက္သတဲ့။ ဒါနဲ႔ ေလွထိုးသားေတြကို သစ္ပင္နားကပ္ရပ္ခိုင္းၿပီး သစ္ပင္ေပၚ
တက္ၾကည္႔မွ.. မေထြးေလးနဲ႔ သူ႔သားေလးကို ေတြၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကို သိေတာ့တာေပါ့ေလ။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ…အစာရွာထြက္ေနတဲ႔ ငွက္ႀကီး၀န္ပိုႀကီး ျပန္ေရာက္လာၿပီး မင္းသားေလးတို႔ အဖြဲ႔ကို ရန္ျပဳဖို႔ႀကိဳးစားေတာ႔သတဲ့။ မင္းသားေလးကလည္း. .ျပန္ခုခံတိုက္ခိုက္သတဲ့၊ မေထြးေလးက..ႏွစ္ေယာက္စလံုး..အဲ.. တေယာက္နဲ႔တေကာင္စလံုးကို တားျမစ္သတဲ့။ ငွက္ႀကီး၀န္ပိုႀကီးကိုလည္း ေတာင္းပန္သတဲ့ ။ သူတို႔မိသားစုအတူတူျပန္ေနခြင္႔ေပးဖို႔ေပါ့။ မင္းသားေလးကိုလည္း..ငွက္ႀကီး၀န္ပိုႀကီးက သူတို႔သားအမိရဲ ႔အသက္သခင္ ေက်းဇူးရွင္မို႔ ျပန္မတိုက္ခိုက္ပဲ ျပႆနာေျပလည္ေအာင္ေျဖရွင္းဖို႔ ေတာင္းပန္ေဖ်ာင္းဖ်သတဲ့။
ေနာက္ဆံုးေတာ႔…မင္းသားေလးက..ငွက္ၾကီး၀န္ပိုႀကီးကို သူ႔မိန္းမနဲ႔ကေလးကို သူနဲ႔ ျပန္ ထည့္ေပးရင္ ငွက္ႀကီး၀န္ပိုႀကီးႀကိဳက္တဲ့ ပင္လယ္ငါးအေကာင္(၅၀၀)ေပးပါ႔မယ္လို႔ ညိႇလိုက္ေတာ့ မွ ငွက္ႀကီး၀န္ပိုႀကီးက အင္တင္တင္နဲ႔.. အင္း.. ဒါဆိုလည္း. ပင္လယ္ငါး လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္
အေကာင္ငါးရာကို ခုခ်က္ခ်င္းေပးလို႔ ေျပာလိုက္သတဲ့။ ဒါနဲ႔..မင္းသားေလးက သူ႔တပည့္ေလွထိုး သားငါးရာကို ပင္လယ္ငါးတေကာင္စီ ခုခ်က္ခ်င္းဖမ္းၿပီး ငွက္ႀကီး၀န္ပိုႀကီးကိုေပးဖို႔ အမိန္႔ေပး လိုက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ..ပင္လယ္ငါး အေကာင္ငါးရာ ျပည့္သြားသတဲ့။ ဒါနဲ႔..ငွက္ႀကီး၀န္ပိုႀကီးလည္း
မတတ္သာပဲ မေထြးေလးနဲ႔သူ႔သားေလးကို မင္းသားေလးလက္ထဲ ျပန္ထည့္လိုက္ရသတဲ့ကြယ္..”
“စားပြဲ၀ိုင္းထိုင္ၿပီးေစ႔စပ္ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္းအေျဖရွာတယ္ဆိုတာ..ဒါမ်ဳိးေပါ႔ကြ”
ဇာနည္၀င္းက ၾကားဖူးနား၀စကားလံုးျဖင္႔၀င္ေထာက္ေလရာ..မိုးခ်ဳိသင္းက မ်က္ေစာင္း “၀င္မရွဳပ္ၾကနဲ႔၊ ပံုျပင္အရသာပ်က္တယ္၊ ဆက္ေျပာပါဂ်ီးေဒၚ..သူတို႔မိသားစုေလး ေပ်ာ္ရႊင္စြာအိမ္ျပန္ၾကေရာလား၊ ခ်ဳိသင္းက ပံုျပင္ကေလးေတြဆို ေပ်ာ္စရာဇာတ္သိမ္းေလးေတြပဲ ႀကိဳက္တယ္..”
“ေပ်ာ္ရမွာေပါ႔..ခ်ိဳသင္းရဲ႕၊ ဒါနဲ႔..မင္းသားေလးနဲ႔မေထြးေလးတို႔မိသားစုဟာ အိမ္ကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ျပန္လာၾကသတဲ့။ လမ္းမွာ မင္းသားေလးက ရက္စက္တဲ့မႀကီးနဲ႔မလတ္ကို
ပညာေတာ့ေပးမွျဖစ္မယ္လို႔ေျပာသတဲ့။ စိတ္ေကာင္းရွိတဲ့ မေထြးေလးကေတာ့ သူ႔အစ္မေတြကို
အာဃာတမထားဖို႔၊ ျဖစ္ခဲ႔သမွ်ေတြကို သင္ပုန္းေခ်ဖို႔ ေဖ်ာင္းဖ်သတဲ႔..”
“မေထြးေလးက..အမ်ဳိးမ်ားရင္ၾကားေစ႔ေရးစိတ္ဓတ္အရမ္းရွိတာပဲေနာ္”
“ မင္းသားေလးရဲ ႔တပည္႔ေတြကေတာ႔..သူတို႔ကို နည္းနည္းေတာ့ ပညာေပးသင့္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အရမ္းခြင္႔လႊတ္ျပ၊ သင္ပုန္းေခ်ျပလိုက္ရင္ ေနာက္ကို ဒီလိုမတရားရက္စက္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြ သူတို႔ဆက္လုပ္ေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲေပါ့။ သူတို႔ ေနာင္တရေအာင္ေတာ့ လုပ္ရ မယ္လို႔ ေျပာသတဲ့။ ဒါနဲ႔..မင္းသားေလးနဲ႔ သူ႔တပည့္ေတြတိုင္ပင္ၿပီး…မႀကီးနဲ႔ မလတ္ကို လွမ္း အေၾကာင္းၾကားသတဲ့။ “လက္ေဆာင္ေတြအမ်ားႀကီးပါလာတယ္၊ နက္ဖန္မနက္ျပန္ေရာက္မွာမို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး
ေလွဆိပ္ကေန ဆင္းႀကိဳပါ” လို႔ မွာလိုက္သတဲ့၊ ဒီသတင္းစကားလည္းၾကားေရာ မႀကီးနဲ႔မလတ္မွာ ၀မ္းသာလံုးဆို႔မတတ္ေပ်ာ္တာေပါ့။ ဒါနဲ႔..မင္းသားေလးဆီကို လူၾကံဳျပန္မွာသတဲ့”
“ ဟင္..ဂ်ီးေဒၚကလဲ၊ မေထြးေလးတို႔ေခတ္က..ေလွေခတ္ဆိုေတာ့ ဆက္သြယ္ေရးက အဲေလာက္ေကာင္းပါ႔မလား၊ သတင္းပို႔တာလည္း ျမန္လိုက္တာေနာ္၊ ဘာနဲ႔သတင္းပို႔တာတဲ့လဲ”
အရာရာ ယုတၱိက်မက်ေတြးေတာဆင္ျခင္..ဆင္ေျခမ်ားတတ္ေသာၿငိမ္းခ်မ္းေအးက
အထြန္႔ တက္ေလသည္။
“ပံုျပင္ပဲကြယ္၊ မယံုရင္..ပံုျပင္မွတ္ဆိုတာရွိသားပဲကြယ့္၊ သူတို႔လည္း ခုေခတ္လို လူမႈ ကြန္ယက္တို႔ဘာတို႔ တခုခုေတာ့ ရိွမွာေပါ႔ကြယ္႔။ ကဲ..ဂ်ီးေဒၚခ်ည့္ ေျပာျပေနရတာထက္ မင္းတို႔ပါ စဥ္းစားစိတ္ကူးၾကည့္ရေအာင္၊ သူတို႔ ဘယ္လိုကြန္ယက္နဲ႔ဆက္သြယ္မယ္ထင္လဲ ”
“မႀကီးနဲ႔မလတ္ကိုလည္း လူမႈကြန္ယက္စာမ်က္ႏွာတခုေထာင္ခိုင္းလိုက္၊ သူတို႔စာ မ်က္ႏွာနာမည္ကိုေတာ့ သူတို႔ရဖို႔အတြက္ပဲ ၾကည့္တတ္သူေတြမို႔ “သူရစိတ္ပုတ္” လို႔ နာမည္ေပးမယ္၊ မယံုရင္ပံုျပင္လို႔မွတ္ပါဘိ…”
ေဂ်ာ္ဒီးက သူ႔ထင္ရာျမင္ရာစိတ္ကူးကို ၀င္ေျပာျပရာ..
“ ေအးေအး..၊ အဲဒီ သူရစိတ္ပုတ္..စာမ်က္ႏွာကေန..ဒီလို..သတင္းစကားပါးတယ္တဲ့။
“ ျမန္မာစကားမွာေတာ့ “သားေရႊအိုးထမ္းလာတာ ျမင္ခ်င္တယ္” ဆိုတာရွိပါတယ္။
ယေန႔မွာေတာ့ အေမ/အစ္မ(စု) UK ၊ USA ၊ UN ခရီးစဥ္မွာ ေရႊအိုးမ်ား၊ စိန္အိုးမ်ား
ရြက္သယ္ၿပီး ျပန္လာခဲ့ေစခ်င္တယ္။ ႏိုင္ငံႏွင့္ ျပည္သူအတြက္ေလ..”..အဲ..အဲ..”
“ ဟာ…ဂ်ီးေဒၚ..ပံုေျပာရင္း သူကိုယ္တိုင္ အိပ္ငိုက္ေနၿပီ၊ အဲဒါ..ဟိုလူႀကီး ေဖ႔စ္ဘြတ္ စာမ်က္ႏွာက စကားလံုးေတြဗ်”
တူေမာင္ညိဳက အလန္႔တၾကားထေအာ္သည္။
“ ဘြာေတး..ဘြာေတး..၊ သူရခ်င္း မွားသြားလို႔၊ သူရစိတ္ပုတ္တို႔ညီအစ္မကလည္း
မင္းသားေလးကို ေရႊအိုးစိန္အိုးေတြ သယ္လာခိုင္းတာပဲမို႔ ေရာသြားတာ၊ သူရစိတ္ပုတ္တို႔ ကလည္း သူတို႔ေလာဘကိုဖုံုးကြယ္ခ်င္ေတာ့ ေရႊအိုးစိန္အိုးေတြက သူတို႔အတြက္မဟုတ္ပါဘူး၊ မေထြးေလးတို႔ သားအမိအတြက္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြလုပ္ေပးခ်င္လို႔ပါ ဘာညာသာရကာနဲ႔
လူၾကားေကာင္းေအာင္ အာဖ်ံကြီးလုပ္တာေပါ့ကြယ္”
“တူတယ္ဗ်ာ..၊ သူရခ်င္း..”
“ ဒါနဲ႔…ေနာက္တေန႔မနက္မွာ..မင္းသားေလးရဲ ႔ကုန္သြယ္ေလွႀကီးဟာ ေလွဆိပ္ကို
ေရာက္လာသတဲ့၊ သူရစိတ္ပုတ္တို႔အဖြဲ႔၊ အဲ…ညီအစ္မလည္း ေလွဆိပ္မွာသြားႀကီးေတြ အျဖဲသားနဲ႔
ခ်ိတ္ထမီႀကီးေတြ စြန္ေတာင္ဆြဲ၀တ္ၿပီး ႀကိဳဖို႔ေရာက္ေနၾကသတဲ့။ ေလွဆိုက္ေတာ့ မင္းသားေလး က…
“ကဲ..လာၾက..လာၾက..၊ ေဟာဒီမွာ လက္ေဆာင္ေသတၱာေတြ..၊ ပထမေတာ့ မေထြးေလးတို႔ သားအမိအတြက္ေပါ႔ဗ်ာ။ အခုသူတို႔မရွိၾကဘူးဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ပဲယူရေတာ႔မွာေပါ့။ ေရာ႔.. ေသတၱာႏွစ္လံုး၊ အိမ္ကို ခင္ဗ်ားတို႔ဖာသာ ထမ္းၾကေပေရာ့” ဆိုၿပီး မႀကီးနဲ႔မလတ္ရဲ ႔ေခါင္းေပၚကို ေသတၱာတစ္လံုးစီ တင္ေပးလိုက္သတဲ့။ မႀကီးနဲ႔မလတ္လည္း မႏိုင္မနင္းေပမယ့္ေလာဘနဲ႔မို႔
ေသတၱာေတြ ေလးေလ ပိုသေဘာေတြ႔ေလေပါ့ကြယ္။ ငါတို႔ရမယ့္ လက္ေဆာင္ေတြအမ်ားႀကီး
ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့။ လမ္းတ၀က္က်ေတာ့ မႀကီးရြက္ထားတဲ႔ေသတၱာထဲက အရည္ေတြ စီးက်လာတယ္။ အရည္ပူေႏြးေႏြးေတြမ်က္ႏွာေပၚစီးက်လာေတာ့ မႀကီးက ႏွာေခါင္းတရွံဳ ႔ရွံဳ ႔နဲ႔ ဘာေတြပါလိမ္႔လို႔ ေမးလိုက္သတဲ့။
မင္းသားေလးက..
“ ဒါ ..အေမရိကန္ႏိုင္ငံထုတ္…ေရေမႊးေတြ၊ ပိတ္ဆို႔ထားတာေတြ ဖြင့္လိုက္လို႔ ထြက္က်လာတာ၊ ဒါ..ခင္ဗ်ားတို႔အတြက္အထူးအခြင္႔အေရးရတာပဲ” လို႔ေျပာလိုက္သတဲ့။
မႀကီးစိတ္ထဲမွာ “ အေမရိကန္ေရေမႊးကလည္း လူေသးနံ႔လိုပဲ” လို႔ေတြးမိသတဲ့။
ေနာက္..မလတ္ရြက္ထားတဲ့ေသတၱာထဲကလည္း ၀ါ၀ါပ်စ္ပ်စ္ေတြ စီးက်လာျပန္ေရာတဲ့။
မလတ္က ေအာ္ေမးေတာ့ မင္းသားေလးက…
“ ဒါက အဂၤလန္ကလာတဲ့မ်က္ႏွာသစ္ရည္ေတြ မိတ္ကပ္ရည္ေတြဗ်..” လို႔ ေျပာျပန္ေတာ့ မလတ္ခမ်ာ ေလးေလးလံလံႀကီးထမ္းထားရင္း..အဂၤလန္မ်က္ႏွာသစ္ရည္ကလည္း အီအီးနံ႔
ေမႊးတယ္ေတာ့လို႔ ေတြးမိသတဲ့။
ဒါနဲ႔ အိမ္ေရာက္လို႔ သူတို႔ေခါင္းေပၚက ေသတၱာႀကီးေတြကိုခ်ၿပီး အျမန္ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့မွ တလံုးထဲမွာ မေထြးေလးနဲ႔ ေနာက္တလံုးထဲမွာ တခစ္ခစ္ရယ္ေနတဲ့ သူ႔သားေလးကို ေတြ႔ရသတဲ့။ အီးေတြေသးေတြ ေပေနတဲ့ သူရစိတ္ပုတ္တို႔အဖြဲ႔ကို မင္းသားေလးက “ေနာက္ေနာင္ကို မေကာင္း စိတ္မေမြးဖို႔နဲ႔..ကုိယ္ျပဳသမွ် ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံေတြဟာ ကိုယ္႔ဆီကို တူညီစြာ အက်ဳိးေပး တတ္တယ္” လို႔ဆံုးမသတဲ့။ ကဲ..မိုခ်ိဳသင္းအႀကိဳက္..ပံုျပင္ေလးကေတာ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ အဆံုး သတ္လိုက္ၿပီ။ က်န္တဲ့ကေလးေတြေရာ…သေဘာက်ရဲ ႔လား”
ကေလးမ်ားကား ကေလးအီအီးေတြ ေသးေတြေပက်ံေနေသာ သူရစိတ္ပုတ္တို႔ ညီအစ္မ ကို ျမင္ေယာင္ၾကည့္ရင္း အားရ၀မ္းသာျဖစ္ကာ..တဟီးဟီးတဟားဟား..သေဘာက်ေနၾကသည္။
“ကဲကဲ..ပံုျပင္ေလးကေတာ႔..ဒါပါပဲကြယ္၊ ဂ်ီးေဒၚလည္း လမ္းဆက္ေလွ်ာက္လိုက္ဦးမယ္၊ ရန္မျဖစ္ၾကနဲ႔ေနာ္..၊ ေနာက္တပတ္က်ရင္..” ေလာဘႀကီးအီးေလာက္ရ” ဆိုတဲ့ ပံုျပင္ေလး ေျပာျပ ခ်င္ေသးတယ္။ ဟို..စိန္အိုးေရႊအိုးေတြေမွ်ာ္ေနတဲ့ ေလာဘႀကီးတဲ့ သူရငတက္ျပားႀကီး တေယာက္ အေၾကာင္းေပါ႔ကြယ္။ သူေမွ်ာ္ေနတဲ့ စိန္အိုးေရႊအိုးေတြထဲမွာ ဘာေတြပါမလဲ ဆိုတာေတာ့ ေစာင့္ နားေထာင္လိုက္ဦးမယ္။”