ေမာင္ေမာင္စုိး ● လြမ္းရစ္ေဝေသာ ေန႔မ်ား ညမ်ား ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ - အပိုင္း (၃၀)
(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၈၊ ၂၀၁၆
(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၈၊ ၂၀၁၆
● ဦးသန္႔
ပန္တေနာ္သား ဦးသန္႔ကား ကမၻာ့ကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ခြင့္ရေသာ တဦးတည္း ေသာ ျမန္မာနိုင္ငံသားျဖစ္သည္။ ဦးသန္႔သည္ ၁၉၄၈ မွ ၁၉၆၁ ထိ ဖဆပလအစိုးရအဖြဲ႔အတြင္း တာဝန္မ်ားစြာယူခ့ဲၿပီး ဝန္ ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု၏ ရင္းႏွီးေသာမိတ္ေဆြလည္း ျဖစ္သည္။ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္ ကုလသမဂၢအေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး မစၥတာဒက္ဟမ္း မား႐ႈိး ေလယာဥ္ ပ်က္က်၍ကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ ကုလသမဂၢအေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးတာဝန္ကို စတင္ထမ္းေဆာင္သည္။ သူတာဝန္ယူၿပီး မၾကာမီျဖစ္ပြားေသာ က်ဴးဘားဒုံးပ်ံအေရးအခင္းအား ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္ခ့ဲသူျဖစ္သည္။
၁၉၆၆ ခုႏွစ္တြင္ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးသက္တမ္း ဒုတိယအႀကိမ္ ဆက္လက္ေရြးခ်ယ္ခံခ့ဲရသည္။ သက္တမ္း ၂ ႀကိမ္ ထမ္းေဆာင္ၿပီး ေနာက္ ၁၉၇၁ တြင္ တတိယသက္တမ္း ကမ္းလွမ္းမႈအားျငင္းပယ္ၿပီး အနားယူခ့ဲသည္။ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ ဘာလ ၂၅ ရက္ေန႔ အသက္ ၆၅ ႏွစ္အရြယ္တြင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕တြင္ အဆုတ္ကင္ဆာျဖင့္ ကြယ္လြန္သည္။
ဒုတိယကမၻာစစ္အၿပီး အေမရိကန္ႏွင့္ဆိုဗီယက္ယူနီယံတို႔အားၿပိဳင္ေနဆဲ စစ္ေအးကာလအတြင္း အေကာင္းဆံုးေစ့စပ္ညိႇႏႈိင္း ေပးႏိုင္သူအျဖစ္ ဦးသန္႔အား ကမၻာ့ႏိုင္ငံႀကီးမ်ားက အသိမွတ္ျပဳခ့ဲၾကသည္။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံသားတေယာက္ ဤသုိ႔ ကမၻာ့ႏိုင္ငံ ေရးဇာတ္ခုံတြင္ ေအာင္ျမင္ထြန္းေတာက္ျခင္းကို ျမန္မာႏိုင္ငံသားအမ်ားစုကလည္း ေက်းနပ္အားရခ့ဲၾကသည္။ ဂုဏ္ယူခ့ဲၾက သည္။
သုိ႔ေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအမ်ားစုႏွင္သေဘာထားမတူသူတဦးေတာ့ ရွိခ့ဲသည္။ ထိုသူမွာ ဦးေနဝင္းျဖစ္သည္။ ဖဆပလ ဦးႏု ႏွင့္ ရင္းႏွီးကြၽမ္းဝင္သူ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ဖက္လဲတကင္းမျပဳသူ ဦးသန္႔အား အျမင္ၾကည္လင္ပုံမရေပ။ သာမန္လူ တဦးတေယာက္ အျမင္မၾကည္လင္ပါက ျပႆနာမၿပီးလွေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကိုခ်ဳပ္ကိုင္ထားသူတဦးက အျမင္ မၾကည္ေသာအခါ ျပႆနာက အႀကီးႀကီးျဖစ္သြားေပေတာ့သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဦသန္႔ရုပ္အေလာင္းအား ျမန္မာျပည္တြင္ ေျမျမႇဳပ္သၿဂႋဳလ္ရန္ယူလာေသာအခါ အတိအလင္းသေဘာထား ကြဲၾကေတာ့သည္။
ဦးသန္႔အား ဗိုလ္ေနဝင္းက သာမန္လူမ်ားသၿဂႋဳလ္ရာ ၾကံေတာတြင္ ျမႇဳပ္ႏွံလိုသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္လူထုက ထိုက္ထိုက္ တန္တန္တေနရာတြင္ ဂူသြင္း၍ အေလးအျမတ္ထားလိုသည္။ ဤျပႆနာသည္ ဦးသန္႔အေလာင္းျမန္မာျပည္သုိ႔ ျပန္လည္ သယ္ယူၿပီး ဂူသြင္းမည္ဟု သတင္းထြက္ေပၚကထဲက ျပႆနာသည္အစျပဳေတာ့သည္ဟု ဆိုရပါမည္။
အႀကိဳလႈပ္ရွားမႈမ်ားဦးသန္႔ကြယ္လြန္ၿပီး ရုပ္အေလာင္းအား ျမန္မာျပည္သုိ႔ သယ္လာမည္။ အစိုးရက ႀကံေတာသခ်ဳႋင္းတြင္သာ ျမႇဳပ္ႏွံခြင့္ျပဳမည္ဆိုေသာသတင္းထြက္လာၿပီးေနာက္ မိမိတို႔အပါအဝင္ ေက်ာင္းသားမ်ား ရဟန္းသံဃာမ်ားအားလုံး ကိုယ့္ အစုအဖြဲ႔ႏွင့္ကိုယ္ ႀကိတ္၍လႈပ္ရွားမႈကေလးမ်ား ျပဳလုပ္ၾကေတာ့သည္။ ဦးသန္႔အတြက္ထိုက္တန္ေသာ ဂုဏ္ျပဳမႈရရွိေရး အျပင္ မဆလအစိုးရ ဆန္႔က်င္ေရးတိုက္ပြဲအတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ခ့ဲၾကသည္။
ဦးသန္႔၏ရုပ္အေလာင္းသည္ ျမန္မာျပည္သုိ႔ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၁ ရက္ေန႔တြင္ေရာက္ရွိလာၿပီး က်ဳိကၠဆံကြင္းအတြင္း လူထုၾကည့္ရွဳဂါရဝျပဳရန္ထားရွိၿပီး ဒီဇင္ဘာ ၅ ရက္ေန႔တြင္ ၾကံေတာတြင္ ဂူသြင္းမည္ဟုေၾကညာလိုက္ေသာအခါ လက္ေတြ႔ လႈပ္ရွားမႈမ်ား စိတ္၍လာေတာ့သည္။
ဦးသန္႔အေရးအတြက္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရန္ မိမိတို႔အမ်ဳိးသားေဆာင္သု႔ိ စလွေငြတေယာက္ ေရာက္လာေသးသည္။ သုိ႔ ေသာ္ မိမိတို႔၏မယုံသကၤာမႈေၾကာင့္ လက္တြဲမျဖစ္ခ့ဲ။ ေနာင္ KNU တြင္ တြဲဖက္အတြင္းေရးမွဴးအထိတာဝန္ယူခ့ဲေသာ စလွ ေငြအား မယုံသကၤာျဖစ္ေနခ့ဲသည့္ေထာက္လွမ္းေရးတေစၧေျခာက္ခံေနရသည့္ မိမိတိ႔ုသည္ သံသယမ်ားေန၍ ေက်ာင္း သားအခ်င္းခ်င္း ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးတြင္ အားနည္းခ့ဲပါသည္။
သုိ႔ေသာ္ စလွေငြ လာေရာက္ေဆြးေႏြးဖိတ္ေခၚသည့္ တကၠသုိလ္ေပါင္းစုံ ေက်ာင္းသားမ်ား အစည္းအေဝးက်င္းပရာ ရန္ကုန္ ပင္မတကၠသုိလ္တြင္းရွိ ဒဂံုေဆာင္သုိ႔ မိမိတို႔ေက်ာင္းမွ ေမာင္ေမာင္ေထြးအား ေစလႊတ္ခ့ဲပါသည္။ ေဆြးေႏြးသည့္ေနကား ဒီဇင္ဘာ ၃ ရက္သုိ႔မဟုတ္ ၄ ရက္ေန႔ခန္႔က ျဖစ္မည္ထင္သည္။ ေဆြးေႏြးသည့္ေနရာ စီးပြားေရးတကၠသုိလ္မွ AE ေဆာင္ တခုတြင္ျဖစ္သည္။ ဒဂံုေဆာင္ စိတ္ပညာမွ ကိုတိတ္ စလွေငြတို႔အပါ ပင္မတကၠသုိ္လ္မွ ေမဂ်ာေပါင္းစုံ ေဆး ၁ ေဆး ၂ ႏွင့္ စက္မႈတကၠသုိလ္တို႔မွ ေက်ာင္းသား ၃၀ ခန္႔ပါဝင္ခ့ဲၾကသည္။
အစည္းအေဝးအၿပီး ေမာင္ေမာင္ေထြးျပန္ေရာက္လာေတာ့ ထိုအစည္းအေဝးဆုံးျဖတ္ခ်က္အရ မိမိတို႔ေက်ာင္းအတြက္ ေဒါ့ ဂ်စ္ကား ၄ စီးေစလႊတ္ေပးမည္ဟု သိရသည္။ သုိ႔ေသာ္ မိမိတို႔ေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းသားဦးေရႏွင့္မေလာက္သျဖင့္ မဂၤလာဒုံ ေစ်းဘက္သြားၿပီး ဗိုက္ပူ ခ်က္ပလက္ ၂ စီးထပ္ငွားၾကသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဦးသန္႔အသုဘကို ႏိုင္ငံေတာ္စ်ာပနအျဖစ္ မဆလအစိုးရက စီစဥ္မေပးလွ်င္ လူထုစ်ာပနအျဖစ္ေဆာင္ရြက္ရန္ ႀကံရြယ္ထားၾကၿပီျဖစ္သည္။
ဒီဇင္ ၄ ရက္ေန႔ညက မိမိႏွင့္ေက်ာင္းသားအခ်ဳိ႕က ေဟာက်ဴတာအျဖစ္တာဝန္ယူေနသူ ေဒါက္တာေအာင္ႂကြယ္ (ယခု အေမရိကေရာက္ေနဟုသိရ) အားသြားေတြ႔ၿပီး မိမိတို႔ ေက်ာင္းသားအားလုံး ဦးသန္႔စ်ာပနသို႔ လိုက္လံပိုေဆာင္မည့္အ ေၾကာင္း အသိေပးတင္ျပၾကသည္။ ဆရာက "ေအးကြာ ေခတ္အေျခအေနအရ ဘယ္လိုေတြမွန္းမသိေတာ့ ဆရာလည္း ဘယ္လိုလုပ္မွန္း မသိဘူးျဖစ္ေနတာကြာ၊ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းစ်ာပနတုန္းကဆိုရင္ ဆရာတို႔ အေဆာင္မွဴးက ေရွ႕ဆံုးကအလံကိုင္ၿပီး လိုက္ပို႔ၾကတာေလ။ ဆရာတို႔အေဆာင္ကေက်ာင္းသားအားလုံး အေဆာင္မွဴးေနာက္က တန္းစီခ်ီ တက္ၿပီး လိုက္ပို႔ၾကတာ" ဟုဆိုပါသည္။
ထိ့ုေနာက္ ဆရာက သူလည္းလိုက္ပို႔မည္ဟုဆိုပါသည္။ ကားငွားဖို႔ေငြလိုအပ္ပါက အေဆာင္ရံပုံေငြထဲက ထုတ္သုံးဖို႔ ခြင့္ျပဳ ေပးမည္ဟုပင္ ဆိုခ့ဲပါသည္။ မိမိတို႔ေက်ာင္းသားမ်ား စုေဆာင္းေငြႏွင့္လုံေလာက္၍ အေဆာင္ထုတ္မသုံးခ့ဲေတာ့ပါ။ မည္သုိ႔ ျဖစ္ ေစ ဦးသန္႔စ်ာပနတြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားအတူ ရပ္တည္ေပးခ့ဲေသာ ဆရာေဒါက္တာေအာင္ႂကြယ္ကား မိမိတို႔အတြက္ အမွတ္တရ ဆရာတေယာက္ဟု ဆိုရပါမည္။
● ဒီဇင္ဘာ ၅ ရက္ေန႔
ဤေန႔ကား ဦးသန္႔ရုပ္အေလာင္းကို က်ဳိကၠဆံကြင္းမွ ႀကံေတာသုိ႔ပို႔ေဆာင္ ဂူသြင္းမည့္ေန႔ ျဖစ္သည္။ မနက္မိုးလင္းသည္ႏွင့္ မိမိစိတ္လႈပ္ရွားေနသည္။ မ်ားမၾကာမီအခ်ိန္အတြင္း မဆလအစိုးရ စီစဥ္ထားသည္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္လႈပ္ရွားမႈတခုကို မိမိတို႔ျပဳလုပ္ၾကေတာ့မည္မဟုတ္ပါလား။
မနက္ ၉ နာရီခန္႔တြင္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ရံုးေရွ႕တြင္ စီစဥ္ထားသည့္ ကားမ်ားတန္းစီ၍ ေရာက္ရွိလာ သည္။ အမ်ဳိးသားေဆာင္ရွိ ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း ညာသံေပး၍ တေယာက္ႏွင့္ ေအာ္ဟစ္ အသိေပးၿပီး ကားမ်ားရွိရာ ေက်ာင္းေရွ႕သုိ႔ထြက္လာၾကသည္။ ဆရာဦးေအာင္ႂကြယ္လည္း ပါလာသည္။
မိမိတို႔ေက်ာင္းသားမ်ား ကားဆီသုိ႔ေရာက္လာၿပီးေနာက္ သီတာေဆာင္မွေက်ာင္းသူမ်ားလည္း အလွ်ဴိလွ်ဴိထြက္လာၾကသည္။ အေရးႀကီးခ်ိန္တြင္ ေဆး ၂ ေက်ာင္းေတာ္သူ ေက်ာင္းေတာ္သား မ်ား ေသြးစည္းခ့ဲၾကပါသည္။
ကားတန္းမ်ား မိမိတိ႔ုေက်ာင္းမွထြက္၍ မၾကာခင္ ထိုစဥ္ကျပည္လမ္းမေပၚရွိခ့ဲဖူးေသာ ေလတပ္ တပ္ထိန္းဂိတ္က မိမိတို႔ကား တန္းအား တားဆီးလိုက္သည္။ ဘယ္သြားမည္နည္းဟုေမးေသာအခါ အသုဘသြားပို႔မလို႔ဟု ဦးသန္႔နံမည္မတပ္ဘဲ မိမိတို႔ ေျဖခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ အထက္အစီရင္ခံရအုံးမည္ဆိုကာ ၁၅ မီးနစ္ခန္႔ေစာင့္လိုက္ရၿပီးေနာက္ သြားခြင့္ျပဳခ့ဲသည္။
မိမိတိ႔ုကားတန္း က်ဳိကၠဆံကြင္းေရာက္ေတာ့ လူမ်ား သံဃာမ်ားကားမ်ား ျပည့္ၾကပ္လ်က္ ရွိေနေပၿပီ။ ဦးသန္႔အေခါင္းနားသုိ႔ ကပ္၍ ပင္မရေတာ့ေပ။ ေက်ာင္းသားမ်ားသာမက သံဃာမ်ား ရန္ကုန္လူထု ပရိတ္သတ္မ်ားကား က်ဳိကၠဆံကြင္းတြင္းသုိ႔အျပည့္ေရာက္ရွိေနေပၿပီ။ ဤမွ်မ်ားေသာလူမ်ားကို အစိုးရထိမ္းသိမ္းရန္မလြယ္ကူေတာ့ၿပီကို မိမိတို႔သေဘာေပါက္လိုက္သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အစိုးရဆန္က်င္သည့္တိုက္ပြဲတရပ္ေတာ့ ေပၚလာေပေတာ့မည္။
ဦးသန္႔ရုပ္အေလာင္းေဘးရွိ စင္ျမင့္တြင္ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ တက္စကားေျပာေနျကသည္။ အသံခ်ဲ့စက္ျဖင့္ ေဟာေျပာ ေနၾကေသာ္လည္း အနည္းငယ္လည္းေဝးၿပီး လူသံမ်ားကလည္း ဆူညံေနသျဖင့္ ဘာေျပာေနသည္ကို ေကာင္းစြာမၾကားရေပ။ သုိ႔ႏွင့္ မြန္းလြဲလာသည့္အခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားက ရုပ္အေလာင္းရွိရာစင္ျမင့္ကို သိမ္းပိုက္လိုက္ၿပီး ဦးသန္႔အား ႀကံေတာ၌မျမႇဳပ္ႏွံႏိုင္ေၾကာင္း ထိုက္တန္သည့္ေနရာတြင္ ျမႇဳပ္ႏွံမည္ဟု ေၾကညာၿပီး ရုပ္အေလာင္း ထည့္သြင္း ထားသည့္အေခါင္းႀကီးအား ပင္မတကၠသုိလ္သုိ႔ သယ္ေဆာင္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေၾကာင္း ေၾကညာလိုက္ရာလာေရာက္ၾက သည့္ ေထာင္ေသာင္းခ်ီသည့္ ပရိတ္သတ္ႀကီးက တခဲနက္ေထာက္ခံလိုက္ၾကသည္။
ထိုအခါမိမိတို႔လည္း ေက်ာင္သူမ်ားႏွင့္ ဆရာေဒါက္တာေအာင္ႂကြယ္အား စီးလာေသာကားမ်ားႏွင့္ အေဆာင္သုိ႔ျပန္ရန္ေစလႊတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ မိမိတို႔ေက်ာင္းသားမ်ားကေတာ့ ပင္မတကၠသိုလ္ ထဲသုိ႔ အေခါင္းသယ္ေဆာင္ရာတြင္လိုက္ပါရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။ သုိ႔ႏွင့္ က်ဳိကၠဆံကြင္းမွ ရန္ကုန္ပင္မတကၠသုိလ္သုိ႔ခ်ီတက္ၾကရာ လူလႈိင္းလုံးႀကီးလိမ့္ဆင္းသက့ဲသုိ႔ ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ေရွ႕သို႔ ၾကည့္လွ်င္လည္း လူတန္းဆံုးေအာက္မျမင္ရ၊ ေနာက္သုိ႔လွည့္ၾကည့္လည္း လူတန္းဆံုးေအာင္ မျမင္ျကရေပ။ အဆိုပါ လူပင္လယ္ႀကီးအတြင္း မိမိတို႔စီးေျမာခ့ဲၾကသည္။ မဆလအစိုးရဆန္႔က်င္ေရးေႂကြးေၾကာ္သံမ်ား အသံျပာေအာင္ေႂကြးေၾကာ္ခ့ဲၾကသည္။
သို႔ႏွင့္ ေမွာင္ရီပ်ဳိးစအခ်ိန္တြင္ တကၠသုိလ္နယ္ေျမတြင္းသို႔ေရာက္ရွိသြားခ့ဲေတာ့သည္။ ပုံမွန္အားျဖင့္ ညအခ်ိန္တြင္ တိတ္ဆိတ္ေနေလ့ရွိေသာပင္မတကၠသုိလ္ႀကီးလည္း စည္ကားသက္ဝင္ေနေတာ့သည္။ ဦးသန္႔ရုပ္အေလာင္းထည့္ထားေသာ အ ေခါင္းႀကီးကား ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ ခန္းမရွိစင္ျမင့္ေပၚသုိ႔ ေရာက္ရွိ၍ေနေပသည္။ ရန္ကုန္ပင္မတကၠသုိလ္သမိုင္းတြင္ ဘြဲ႔ႏွင္းသ ဘင္ ခန္းမထက္ရွိစင္ျမင့္အား အေခါင္းတင္၍ အသုဘအခမ္းအနားျပင္ဆင္ခ့ဲသည့္ ပထမဆုံးအႀကိမ္ဟုဆိုရမည္။ ေနာက္ ေနာင္တြင္လည္းမရွိခ့ဲသျဖင့္ တႀကိမ္တည္းေသာ အသုဘအခန္းအနားျပင္ဆင္မႈဟု ဆိုရမည္။
မိမိတို႔ေရာက္သြားေတာ့ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမ စင္ျမင့္တြင္ အေခါင္းတင္ထားခ့ဲသက့ဲသုိ႔ သံဃာေတာ္မ်ားလည္း အေခါင္း ေနာက္တြင္ သံဃာေတာ္မ်ားတန္းစီ၍ ထိုင္ေနၾကသည္။ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ ခန္းမတခုလုံးလူအျပည့္ ထိုင္ေနၾကၿပီ။ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမအေပၚထပ္တြင္ေတာ့ သံဃာေတာ္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနသည္။
ညအေမွာင္ထုတိုးဝင္လာသည္ႏွင့္အညီ တကၠသုိလ္နယ္ေျမတြင္း၌ အေမွာင္ထုကႀကီးစုိးလာသည္။ သုိ႔ေသာ္လူအုပ္က ၿပိဳ ကြဲမသြားခ့ဲေပ။ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမေရွ႕ႏွင့္ အဓိပတိလမ္းမတေလွ်ာက္ လူတို႔ျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည္။
ေက်ာင္းသား လူထု သံဃာတိ့ု ေရာယွက္ေနသည္။ တေနကုန္ မစားရ မေသာက္ရေသာ္လည္း မည္သူကမွ ထိုဆာေလာင္မွဳ ကို မမႈခ့ဲၾက။ သူတို႔အားလုံးသည္ တိုက္ပြဲေခၚသံကို ေမွ်ာ္လင့္ ေစာင့္စားေနၾကသည္။
ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမေရွ႕တြင္ ေဗာက္စဝက္ဂြန္ ေပါင္မုန္႔ကားေလးတစီးရပ္ထားသည္။ ထိုကားေပၚ၌ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ တက္ၿပီးတရားေဟာေနၾကသည္။ စိတ္ဓာတ္တက္ႂကြေနေသာ မိမိလည္း ထိုေပါင္မုန္႔ကားေလးေပၚသုိ႔ တက္၍ တရားေဟာခ့ဲ့ သည္။ မဆလ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ဆန္က်င္ၾကဖို႔ တက္ေဟာေျပာခ့ဲသည္။ မိမိေျပာသည္တို႔က အၿမီးအေမာက္ တည့္ေလသ လား မတည့္ေလသေလာေတာ့ မေျပာတတ္။ မိမိရင္ထဲက စကားမ်ားကို စိတ္ထဲရွိသမွ် ေျပာလိုက္ရ၍ ရင္ထဲမွာေပါ့ပါး၍ လြတ္လပ္သြားခ့ဲသည္။
ေပါင္မုန္႔ကားေလး ေခါင္မိုးေပၚတက္ေဟာေျပာၿပီးေတာ့ ကားေခါင္မိုးတြင္ ခ်ထားေသာ ငွက္ေပ်ာဖီးကို သတိထားမိသည္။ တေနကုန္မစားရ မေသာက္ရဆိုေတာ့ ငွက္ေပ်ာဖီးေတြ႕မွ ဗိုက္ကပိုဆာသလို ျဖစ္ေနေတာ့၍ ငွက္ေပ်ာသီး ၂ လုံးအားဆြဲ ျဖဳတ္ၿပီး ေအာက္သုိ႔ဆင္းရန္ ျပင္ေနခိုက္ ေအာက္မွတေယာက္က "ေဟ့ ေဟ့ ငါလဲေျပာမယ္ကြ ငါလဲေျပာမယ္ကြ" ေအာ္ေန သူတေယာက္ကို ကားေခါင္းမိုးေပၚဆြဲတင္လိုက္ရသည္။ တင္ၿပီးမွ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ …လားလား ေအာင္သိန္းထြန္းျဖစ္ေန သည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ေအာင္သိန္းထြန္းကား မိမိ၏စီနီယာ ကိုစိုးေအာင္တို႔ ေမာင္ေမာင္ေထြးတို႔အတန္းမွ ျဖစ္ေပသည္။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္
Mg Mg Soe (ေမာင္ေမာင္စိုး)
Photo credit : un.org