ထက္ေခါင္လင္း/ Myanmar Now - ဆင္းရဲတြင္းနက္ထဲေရာက္ေနတဲ့ မသန္စြမ္း စစ္ျပန္မ်ား
(မိုးမခ) ေအာက္တိုဘာ ၁၅၊ ၂၀၁၆
မြန္ျပည္နယ္၊ သုဓမၼဝတီၿမိဳ႕သစ္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအိမ္ရာမွာ ေတြ႔ရတဲ့ ဦးမင္းေဆြ (ဓာတ္ပံုမ်ား - ထက္ေခါင္လင္း / Myanmar Now)
သထံု (Myanmar Now) – တပ္မေတာ္မွာ တပ္ခြဲတပ္ၾကပ္ႀကီးအဆင့္ထိ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဦးစိန္ေက်ာ္ဝင္းက ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ကရင္ျပည္နယ္ စစ္ေျမျပင္မွာ မိုင္းထိခဲ့တာေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္အႏံွ႔ ဒဏ္ရာ အမ်ားအျပားရရွိခဲ့ပါတယ္။ မိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ကိုယ္လက္အဂၤါမဆံုးရံႈးေပမယ့္ မ်က္စိႏွစ္လံုးကိုေတာ့ စြန္႔လႊတ္လိုက္ရပါတယ္။
ေဆးကုသမႈခံယူအၿပီးမွာ တပ္မေတာ္က သူ႔ကို ေနာက္တန္းမွာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးတာဝန္ေတြကို ၈ ႏွစ္ၾကာ ေပးပါတယ္။ သူ အၿငိမ္းစားယူၿပီးေနာက္မွာေတာ့ သူ႔မ်က္လံုးႏွစ္ဘက္ ဆံုးရံႈးမႈအတြက္ တပ္မေတာ္က သူ႔ကို ေပးအပ္တဲ့ အေထာက္အပံ့က အင္မတန္ နည္းပါးလြန္းတာနဲ႔ ႀကဳံလိုက္ရပါတယ္။
တပ္မေတာ္ကေန အနားယူခါစမွာ အၿငိ္မ္းစားလစာ က်ပ္သံုးေသာင္းေက်ာ္၊ ဆံုးရံႈးတဲ့မ်က္လံုးအတြက္ တစ္ဘက္ကုိ နစ္နာေၾကး ရာဂဏန္း ရရိွခဲ့တယ္လို႔ ဦးစိန္ေက်ာ္ဝင္းက ဆိုပါတယ္။
“တပ္က ထြက္လာေတာ့ မ်က္လံုးတစ္လံုးအတြက္ တစ္လကို က်ပ္ ၈ဝဝ ပဲ ရတယ္ ဆိုတာ သိရေတာ့၊ ငါ့မ်က္လံုးႏွစ္လံုး တိုင္းျပည္အေပၚမွာ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရတဲ့အတြက္ ခံစားခြင့္က ကေလးမုန္႔ဖိုးေတာင္မရွိပါလား၊ ေတာ္ေတာ့္ကို ရယ္လည္းရယ္ခ်င္၊ စိတ္လည္း တိုခဲ့ရတယ္” လို႔ ဦးစိန္ေက်ာ္ဝင္းက ေျပာပါတယ္။
မၾကာေသးခင္ႏွစ္မ်ားအတြင္း အၿငိမ္းစားဝန္ထမ္းလစာေတြ တိုးေပးခဲ့တာေၾကာင့္ ဦးစိန္ေက်ာ္ဝင္းရဲ႕ ပင္စင္ေငြက ၉ဝ,ဝဝဝ ေက်ာ္၊ မ်က္လံုးဆံုးရံႈးမႈအတြက္ တစ္ဘက္ကုိ ၆,ဝဝဝ ႏႈန္းနဲ႔ လစဥ္ေထာက္ပံ့ေၾကးက ၁၂,ဝဝဝ ရေနပါၿပီ။ သို႔ေသာ္လည္း ဒီပမာဏဟာ ကေန႔ေခတ္ ေနထိုင္မႈစရိတ္ေၾကာင့္ ကေလးမုန္႔ဖိုးလို ျဖစ္ေနတုန္းပဲလို႔ သူက ညည္းျပပါတယ္။
မြန္ျပည္နယ္၊ သုဓမၼဝတီၿမိဳ႕သစ္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအိမ္ရာမွာ ေတြ႔ရတဲ့ ဦးဝင္းေဌး၊ ဦးေအာင္ၾကည္၊ ဦးစိန္ေက်ာ္ဝင္း
ဦးစိန္ေက်ာ္ဝင္းက မြန္ျပည္နယ္ က်ဳိက္ထိုၿမိဳ႕နယ္က မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရဲ႕ၿခံထဲမွာ ခိုလံႈေနတုန္း ကိုယ္လက္အဂၤါထိခိုက္တဲ့ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းေတြအတြက္ အိမ္ရာမွာ ေနထိုင္ခြင့္ေလွ်ာက္ထားရာမွာ ၂ဝဝ၉ မွာေတာ့ သထုံၿမိဳ႕နဲ႔ ငါးမိုင္ခန္႔အကြာမွာရွိတဲ့ သုဓမၼဝတီၿမိဳ႕သစ္မွာ ေနထိုင္စရာ အိမ္တစ္လံုး ရရိွခဲ့ပါၿပီ။ သုဓမၼဝတီမွာ ဦးစိန္ေက်ာ္ဝင္းလို စစ္ျပန္ရဲေဘာ္ ၆ဝ ခန္႔ဟာ မိသားစုနဲ႔အတူ ေနထိုင္လ်က္ ရိွပါတယ္။
ႏိုင္ငံအႏွံ႔မွာ သုဓမၼဝတီလို မသန္စြမ္းစစ္မႈထမ္းေဟာင္းအိမ္ရာ ဘယ္ေလာက္ရိွတယ္ဆိုတာေတာ့ မသိရေသးပါဘူး။ ႏွစ္ ၇ဝ နီးပါး ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္မွာ ကုိယ္လက္အဂၤါအစိတ္အပိုင္းတစ္ခုခု စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရတဲ့ တပ္မေတာ္သားအေရအတြက္ ဘယ္ေလာက္ရိွတယ္၊ သူတုိ႔အတြက္ ဘယ္လို ဘယ္ပံုေထာက္ပံ့ေနတယ္ဆိုတဲ့သတင္းအခ်က္အလက္ကုိ တပ္မေတာ္က ထုတ္ျပန္ျခင္း မရိွေသးပါဘူး။
ဆင္းရဲတြင္း
ရဲေဘာ္ေဟာင္းအမ်ားအျပားကေတာ့ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအိမ္ရာ အခမဲ့ ရရိွတဲ့အတြက္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း သူတုိ႔အမ်ားစုဟာ ဘဝရွင္သန္ေရးအတြက္ ခက္ခက္ခဲခဲ ေနထိုင္ၾကရတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ သူတုိ႔အတြက္ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္း၊ အပိုဝင္ေငြ ရရိွမယ့္နည္းလမ္းေတြ မရိွသေလာက္ပါပဲ။
အၿငိမ္းစားယူခဲ့ရသူခ်င္းအတူတူ အရာရွိႀကီးေတြ၊ စစ္ဗိုလ္ႀကီးေတြရဲ႕ မိသားစုေတြ သူတုိ႔ထက္ ပိုမိုအဆင္ေျပ၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ေနထိုင္ေနၾကတာကို အားက်မိတယ္လို႔ ကရင္ျပည္နယ္ ေရွ႕တန္း စစ္ေျမျပင္မွာ ေျမျမွဳပ္မိုင္းနင္းမိၿပီး ေျခတစ္ဖက္စြန္႔လႊတ္လိုက္ရတဲ့ အၿငိမ္းစားတပ္ၾကပ္ႀကီး ဝင္းေဌးက ေျပာပါတယ္။
သူက မနက္တိုင္း သထံု၊ ဘားအံ၊ မုတၱမၿမိဳ႕တို႔ကုိ ျဖတ္သြားတဲ့ အေဝးေျပးလမ္းမွာ ပလပ္စတစ္ပုလင္းခံြေကာက္ၿပီး ျပန္ေရာင္းပါတယ္။
“ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမက က်န္းမာေရးကလည္း ေကာင္းတဲ့သူမဟုတ္ေတာ့ အျပင္ထြက္အလုပ္လည္း မလုပ္ႏိုင္ဘူးေလ။ မနက္မိုး လင္းတာနဲ႔ မိသားစု စားဝတ္ေနေရး ဘယ္လိုေျပလည္မလဲလုိ႔ေတြးၿပီး ဘယ္ေနရာ သြားေကာက္ရမလဲပဲ စဥ္းစားတယ္။ တစ္ေန႔ကို ၁,၅ဝဝ၊ ၂,ဝဝဝ ေလာက္ေတာ့ ရပါတယ္” လို႔ ဦးဝင္းေဌး ဆိုပါတယ္။
သုဓမၼဝတီၿမိဳ႕သစ္ေရာက္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအမ်ားစုက သူတုိ႔ရဲ႕ သားသမီးေတြ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္ၾကတယ္၊ မိသားစုကုိ အနည္းနဲ႔အမ်ား ျပန္လည္ ေထာက္ပံ့ၾကတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။
Myanmar Now က ဆက္သြယ္ေမးျမန္းခဲ့တဲ့ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာန ေျပာခြင့္ရအရာရိွတစ္ဦးကေတာ့ မသန္စြမ္း စစ္ျပန္မ်ားအတြက္ ေထာက္ပံ့ေရးအစီအစဥ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေမးခြန္းေတြကို ေျဖဆိုျခင္း မရိွခဲ့ပါဘူး။
မြန္ျပည္နယ္၊ သုဓမၼဝတီၿမိဳ႕သစ္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအိမ္ရာက ေနအိမ္ေရွ႕မွာ ထိုင္ေနတဲ့ ဦးျမဝင္း
ကိုယ္လက္အဂၤါစြန္႔လႊတ္ခဲ့ရတဲ့ တပ္မေတာ္သားကို အရပ္ဘက္ ဌာနဆိုင္ရာမ်ားကို ေျပာင္းေရႊ႕ တာဝန္ေပးတာေတြ ရိွတယ္လို႔ ေျမျမွဳပ္မိုင္းဒဏ္ခံခဲ့ရသူတို႔ ေျခတု၊ လက္တု တပ္ဆင္ႏိုင္ေရးအတြက္ ကူညီျခင္း၊ ႏွစ္သိမ့္အားေပးျခင္းလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းျမန္မာ ေဖာင္ေဒးရွင္း ဥကၠ႒ ဦးသန္႔ဇင္က ေျပာပါတယ္။ ဦးသန္႔ဇင္ ကိုယ္တုိင္လည္း ဒုတပ္ရင္းမွဴးတစ္ဦးဘဝမွာ ကရင္ျပည္နယ္၊ ၾကာအင္းဆိပ္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္အတြင္း မိုင္းထိတဲ့အတြက္ ညာဘက္ေျခေထာက္ စြန္႔လႊတ္လိုက္ရသူပါ။
ပညာအရည္အခ်င္းျမင့္တဲ့အရာရိွေတြဟာ ညႊန္ၾကားေရးမွဴး၊ ဒုညႊန္ၾကားေရးမွဴး စတဲ့ ေနရာေတြ ရသြားၾကတယ္၊ ပညာအရည္အခ်င္း နည္းပါးသူေတြကေတာ့ ဘဝရပ္တည္ေရးအတြက္ အခက္အခဲ ႀကီးႀကီးမားမား ရိွေနတယ္လို႔ ဦးသန္႔ဇင္က ဆိုပါတယ္။
“တပ္ရဲ႕ စိုက္ပ်ိဳးေရးစီမံကိန္းေတြ ရွိတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ဒီလူေတြကို ရြာေလးေထာင္ေပးၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီမွာ လုပ္ခိုင္း၊ ေနခိုင္းတာေပါ့၊ လစာလည္း နည္းတယ္။ အျပင္မွာရွာဖုိ႔ ၿမိဳ႕တက္လာၾကေတာ့ တခ်ိဳ႕က ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျဖစ္သြားသလုိ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေတာင္းစားတဲ့ဘဝကို ေရာက္သြားတာမ်ိဳးလည္း ရွိတာေပါ့”လို႔ ဦးသန္႔ဇင္က ရွင္းျပပါတယ္။
မိုင္းဒဏ္ရာရသူ အေရအတြက္ကေတာ့ တပ္မေတာ္အတြက္ အထူးလွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ျဖစ္ေနတယ္လို႔ သူက ဆိုပါတယ္။
“မိုင္းထိၿပီး ေျခေထာက္ျဖတ္ ဖုိ႔ ေဆးရံုတက္ေနခ်ိန္မွာကို ကြ်န္ေတာ္နဲ႔အတူ တက္ေနတဲ့သူေတြက ၃ဝဝ ေလာက္ ရွိတယ္။ ေျခတုလုပ္တဲ့ စက္ရံုကိုေမးေတာ့ သိန္းဂဏန္းေလာက္ကို ရွိေနတယ္လုိ႔ သိရတယ္၊ အဲ့ဒါက အရပ္သားေတြေရာ၊ တပ္မေတာ္သားေတြေရာကို ေျပာတာ။ စာရင္း တိတိက်က် သြားၾကည့္လုိ႔ေတာ့ မရဘူး။ တပ္မေတာ္ဘက္မွာလဲ ဒီလိုထိခိုက္တဲ့ တပ္မေတာ္သားအေရအတြက္က ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေပးဘူး” လို႔ ဦးသန္႔ဇင္က ေျပာပါတယ္။
အရာရိွမ်ား အေထာက္အပံ့ပိုရ
တိုက္ပြဲေတြအတြင္းမွာ ကိုယ္လက္အဂၤါစြန္႔လႊတ္လိုက္ရတာခ်င္းအတူတူ အရာရွိအဆင့္ နဲ႔ ေအာက္ေျခအဆင့္ ရရိွတဲ့ အခြင့္အေရးက ကြာျခားလြန္းတယ္လို႔ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ကုိယ္စားျပဳ ရန္ကုန္တိုင္း ေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီးေဟာင္း ဦးေက်ာ္ေဇယ်က ေျပာပါတယ္။
အရာရွိအဆင့္ အၿငိမ္းစားယူခဲ့သူ အမ်ားစုကို တပ္မေတာ္ရဲ႕ ျမန္မာ့စီးပြားေရးဦးပိုင္ လီမိတက္၊ ျမန္မာ့စီးပြားေရး ေကာ္ပိုေရးရွင္းတို႔ရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြမွာ ျပန္လည္ ခန္႔ထားေပမယ့္ ေအာက္ေျခအဆင့္ စစ္သည္ေဟာင္းေတြကိုေတာ့ ခန္႔ထားတာမ်ိဳး မေတြ႕ဘူးလုိ႔ ဦးပိုင္လီမိတက္မွာ အစုရွယ္ယာ ဒါ႐ိုက္တာအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဖူးသူ ဦးေက်ာ္ေဇယ်က ေျပာပါတယ္။
စစ္မႈထမ္းေဟာင္း အိမ္ရာတခ်ိဳ႕မွာ ေရ၊ မီးက အစ ျပည့္စံုမႈမရွိသလုိ စာသင္ေက်ာင္း၊ အလုပ္အကိုင္ ရိွတဲ့ ေနရာေတြနဲ႔ ေဝးလံတဲ့ေနရာေတြ ျဖစ္တယ္လို႔ သူက ဆက္ေျပာပါတယ္။
“စစ္မႈထမ္းေဟာင္း အိမ္ရာေတြကို လက္ေတြ႕ျပန္ဆင္းၾကည့္ေစခ်င္တယ္၊ ဘာေတြလိုအပ္ေနလဲဆိုတာ။ ဒါကို လက္ရွိအစိုးရနဲ႔ တပ္မေတာ္အေနနဲ႔ လုပ္ေပးေစခ်င္တယ္။ ဒီပင္စင္လခေလးကိုပဲ မွီခိုရေတာ့ အက်င့္ စာရိတၱေတြလည္း ပ်က္ျပားတာမ်ိဳး ျဖစ္လာၾကေရာ” လုိ႔ သူက ဆိုပါတယ္။
ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာန အသံုးစရိတ္ေတြဟာ တပ္မေတာ္ရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာသာ ရိွေနတာေၾကာင့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ အစိုးရက ဝင္ေရာက္ကိုင္တြယ္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူးလို႔ သူက သံုးသပ္ပါတယ္။
ႀကံဳရာက်ပန္း လုပ္စားႏိုင္တဲ့ အေျခအေန မရိွတဲ့ ကိုယ္လက္အဂၤါစြန္႔လႊတ္လုိက္ရသူ ေအာက္ေျခအဆင့္ စစ္သည္ေဟာင္းေတြရဲ႕ ဘဝ အာမခံခ်က္အတြက္ တပ္မေတာ္ကေရာ အစိုးရကပါ စီစဥ္ေပးသင့္ၿပီလို႔ သူက ဆိုပါတယ္။
“တကယ္ဆို စစ္မႈထမ္းေဟာင္းေတြကို အဆင့္ျမင့္ျမင့္နဲ႔ အိမ္ရာေတြ ထားႏိုင္ရမယ္၊ ေပးမယ္ဆို ဒါကို ကာကြယ္ေရးဘတ္ဂ်က္ကေန ေပးသင့္တာေပါ့” လို႔ ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီးေဟာင္း ဦးေက်ာ္ေဇယ်က ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ။
မြန္ျပည္နယ္၊ သထံုၿမိဳ႕အနီး ကားလမ္းေပၚမွာ ပလပ္စတစ္ပုလင္းခံြေတြ လုိက္လံေကာက္ယူေနတဲ့ စစ္ျပန္ရဲေဘာ္ေဟာင္း ဦးေမာင္ရိွန္
(မိုးမခ) ေအာက္တိုဘာ ၁၅၊ ၂၀၁၆
မြန္ျပည္နယ္၊ သုဓမၼဝတီၿမိဳ႕သစ္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအိမ္ရာမွာ ေတြ႔ရတဲ့ ဦးမင္းေဆြ (ဓာတ္ပံုမ်ား - ထက္ေခါင္လင္း / Myanmar Now)
သထံု (Myanmar Now) – တပ္မေတာ္မွာ တပ္ခြဲတပ္ၾကပ္ႀကီးအဆင့္ထိ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဦးစိန္ေက်ာ္ဝင္းက ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ကရင္ျပည္နယ္ စစ္ေျမျပင္မွာ မိုင္းထိခဲ့တာေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္အႏံွ႔ ဒဏ္ရာ အမ်ားအျပားရရွိခဲ့ပါတယ္။ မိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ကိုယ္လက္အဂၤါမဆံုးရံႈးေပမယ့္ မ်က္စိႏွစ္လံုးကိုေတာ့ စြန္႔လႊတ္လိုက္ရပါတယ္။
ေဆးကုသမႈခံယူအၿပီးမွာ တပ္မေတာ္က သူ႔ကို ေနာက္တန္းမွာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးတာဝန္ေတြကို ၈ ႏွစ္ၾကာ ေပးပါတယ္။ သူ အၿငိမ္းစားယူၿပီးေနာက္မွာေတာ့ သူ႔မ်က္လံုးႏွစ္ဘက္ ဆံုးရံႈးမႈအတြက္ တပ္မေတာ္က သူ႔ကို ေပးအပ္တဲ့ အေထာက္အပံ့က အင္မတန္ နည္းပါးလြန္းတာနဲ႔ ႀကဳံလိုက္ရပါတယ္။
တပ္မေတာ္ကေန အနားယူခါစမွာ အၿငိ္မ္းစားလစာ က်ပ္သံုးေသာင္းေက်ာ္၊ ဆံုးရံႈးတဲ့မ်က္လံုးအတြက္ တစ္ဘက္ကုိ နစ္နာေၾကး ရာဂဏန္း ရရိွခဲ့တယ္လို႔ ဦးစိန္ေက်ာ္ဝင္းက ဆိုပါတယ္။
“တပ္က ထြက္လာေတာ့ မ်က္လံုးတစ္လံုးအတြက္ တစ္လကို က်ပ္ ၈ဝဝ ပဲ ရတယ္ ဆိုတာ သိရေတာ့၊ ငါ့မ်က္လံုးႏွစ္လံုး တိုင္းျပည္အေပၚမွာ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရတဲ့အတြက္ ခံစားခြင့္က ကေလးမုန္႔ဖိုးေတာင္မရွိပါလား၊ ေတာ္ေတာ့္ကို ရယ္လည္းရယ္ခ်င္၊ စိတ္လည္း တိုခဲ့ရတယ္” လို႔ ဦးစိန္ေက်ာ္ဝင္းက ေျပာပါတယ္။
မၾကာေသးခင္ႏွစ္မ်ားအတြင္း အၿငိမ္းစားဝန္ထမ္းလစာေတြ တိုးေပးခဲ့တာေၾကာင့္ ဦးစိန္ေက်ာ္ဝင္းရဲ႕ ပင္စင္ေငြက ၉ဝ,ဝဝဝ ေက်ာ္၊ မ်က္လံုးဆံုးရံႈးမႈအတြက္ တစ္ဘက္ကုိ ၆,ဝဝဝ ႏႈန္းနဲ႔ လစဥ္ေထာက္ပံ့ေၾကးက ၁၂,ဝဝဝ ရေနပါၿပီ။ သို႔ေသာ္လည္း ဒီပမာဏဟာ ကေန႔ေခတ္ ေနထိုင္မႈစရိတ္ေၾကာင့္ ကေလးမုန္႔ဖိုးလို ျဖစ္ေနတုန္းပဲလို႔ သူက ညည္းျပပါတယ္။
မြန္ျပည္နယ္၊ သုဓမၼဝတီၿမိဳ႕သစ္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအိမ္ရာမွာ ေတြ႔ရတဲ့ ဦးဝင္းေဌး၊ ဦးေအာင္ၾကည္၊ ဦးစိန္ေက်ာ္ဝင္း ဦးစိန္ေက်ာ္ဝင္းက မြန္ျပည္နယ္ က်ဳိက္ထိုၿမိဳ႕နယ္က မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရဲ႕ၿခံထဲမွာ ခိုလံႈေနတုန္း ကိုယ္လက္အဂၤါထိခိုက္တဲ့ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းေတြအတြက္ အိမ္ရာမွာ ေနထိုင္ခြင့္ေလွ်ာက္ထားရာမွာ ၂ဝဝ၉ မွာေတာ့ သထုံၿမိဳ႕နဲ႔ ငါးမိုင္ခန္႔အကြာမွာရွိတဲ့ သုဓမၼဝတီၿမိဳ႕သစ္မွာ ေနထိုင္စရာ အိမ္တစ္လံုး ရရိွခဲ့ပါၿပီ။ သုဓမၼဝတီမွာ ဦးစိန္ေက်ာ္ဝင္းလို စစ္ျပန္ရဲေဘာ္ ၆ဝ ခန္႔ဟာ မိသားစုနဲ႔အတူ ေနထိုင္လ်က္ ရိွပါတယ္။
ႏိုင္ငံအႏွံ႔မွာ သုဓမၼဝတီလို မသန္စြမ္းစစ္မႈထမ္းေဟာင္းအိမ္ရာ ဘယ္ေလာက္ရိွတယ္ဆိုတာေတာ့ မသိရေသးပါဘူး။ ႏွစ္ ၇ဝ နီးပါး ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္မွာ ကုိယ္လက္အဂၤါအစိတ္အပိုင္းတစ္ခုခု စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရတဲ့ တပ္မေတာ္သားအေရအတြက္ ဘယ္ေလာက္ရိွတယ္၊ သူတုိ႔အတြက္ ဘယ္လို ဘယ္ပံုေထာက္ပံ့ေနတယ္ဆိုတဲ့သတင္းအခ်က္အလက္ကုိ တပ္မေတာ္က ထုတ္ျပန္ျခင္း မရိွေသးပါဘူး။
ဆင္းရဲတြင္း
ရဲေဘာ္ေဟာင္းအမ်ားအျပားကေတာ့ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအိမ္ရာ အခမဲ့ ရရိွတဲ့အတြက္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း သူတုိ႔အမ်ားစုဟာ ဘဝရွင္သန္ေရးအတြက္ ခက္ခက္ခဲခဲ ေနထိုင္ၾကရတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ သူတုိ႔အတြက္ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္း၊ အပိုဝင္ေငြ ရရိွမယ့္နည္းလမ္းေတြ မရိွသေလာက္ပါပဲ။
အၿငိမ္းစားယူခဲ့ရသူခ်င္းအတူတူ အရာရွိႀကီးေတြ၊ စစ္ဗိုလ္ႀကီးေတြရဲ႕ မိသားစုေတြ သူတုိ႔ထက္ ပိုမိုအဆင္ေျပ၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ေနထိုင္ေနၾကတာကို အားက်မိတယ္လို႔ ကရင္ျပည္နယ္ ေရွ႕တန္း စစ္ေျမျပင္မွာ ေျမျမွဳပ္မိုင္းနင္းမိၿပီး ေျခတစ္ဖက္စြန္႔လႊတ္လိုက္ရတဲ့ အၿငိမ္းစားတပ္ၾကပ္ႀကီး ဝင္းေဌးက ေျပာပါတယ္။
သူက မနက္တိုင္း သထံု၊ ဘားအံ၊ မုတၱမၿမိဳ႕တို႔ကုိ ျဖတ္သြားတဲ့ အေဝးေျပးလမ္းမွာ ပလပ္စတစ္ပုလင္းခံြေကာက္ၿပီး ျပန္ေရာင္းပါတယ္။
“ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမက က်န္းမာေရးကလည္း ေကာင္းတဲ့သူမဟုတ္ေတာ့ အျပင္ထြက္အလုပ္လည္း မလုပ္ႏိုင္ဘူးေလ။ မနက္မိုး လင္းတာနဲ႔ မိသားစု စားဝတ္ေနေရး ဘယ္လိုေျပလည္မလဲလုိ႔ေတြးၿပီး ဘယ္ေနရာ သြားေကာက္ရမလဲပဲ စဥ္းစားတယ္။ တစ္ေန႔ကို ၁,၅ဝဝ၊ ၂,ဝဝဝ ေလာက္ေတာ့ ရပါတယ္” လို႔ ဦးဝင္းေဌး ဆိုပါတယ္။
သုဓမၼဝတီၿမိဳ႕သစ္ေရာက္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအမ်ားစုက သူတုိ႔ရဲ႕ သားသမီးေတြ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္ၾကတယ္၊ မိသားစုကုိ အနည္းနဲ႔အမ်ား ျပန္လည္ ေထာက္ပံ့ၾကတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။
Myanmar Now က ဆက္သြယ္ေမးျမန္းခဲ့တဲ့ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာန ေျပာခြင့္ရအရာရိွတစ္ဦးကေတာ့ မသန္စြမ္း စစ္ျပန္မ်ားအတြက္ ေထာက္ပံ့ေရးအစီအစဥ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေမးခြန္းေတြကို ေျဖဆိုျခင္း မရိွခဲ့ပါဘူး။
မြန္ျပည္နယ္၊ သုဓမၼဝတီၿမိဳ႕သစ္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအိမ္ရာက ေနအိမ္ေရွ႕မွာ ထိုင္ေနတဲ့ ဦးျမဝင္း
ကိုယ္လက္အဂၤါစြန္႔လႊတ္ခဲ့ရတဲ့ တပ္မေတာ္သားကို အရပ္ဘက္ ဌာနဆိုင္ရာမ်ားကို ေျပာင္းေရႊ႕ တာဝန္ေပးတာေတြ ရိွတယ္လို႔ ေျမျမွဳပ္မိုင္းဒဏ္ခံခဲ့ရသူတို႔ ေျခတု၊ လက္တု တပ္ဆင္ႏိုင္ေရးအတြက္ ကူညီျခင္း၊ ႏွစ္သိမ့္အားေပးျခင္းလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းျမန္မာ ေဖာင္ေဒးရွင္း ဥကၠ႒ ဦးသန္႔ဇင္က ေျပာပါတယ္။ ဦးသန္႔ဇင္ ကိုယ္တုိင္လည္း ဒုတပ္ရင္းမွဴးတစ္ဦးဘဝမွာ ကရင္ျပည္နယ္၊ ၾကာအင္းဆိပ္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္အတြင္း မိုင္းထိတဲ့အတြက္ ညာဘက္ေျခေထာက္ စြန္႔လႊတ္လိုက္ရသူပါ။
ပညာအရည္အခ်င္းျမင့္တဲ့အရာရိွေတြဟာ ညႊန္ၾကားေရးမွဴး၊ ဒုညႊန္ၾကားေရးမွဴး စတဲ့ ေနရာေတြ ရသြားၾကတယ္၊ ပညာအရည္အခ်င္း နည္းပါးသူေတြကေတာ့ ဘဝရပ္တည္ေရးအတြက္ အခက္အခဲ ႀကီးႀကီးမားမား ရိွေနတယ္လို႔ ဦးသန္႔ဇင္က ဆိုပါတယ္။
“တပ္ရဲ႕ စိုက္ပ်ိဳးေရးစီမံကိန္းေတြ ရွိတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ဒီလူေတြကို ရြာေလးေထာင္ေပးၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီမွာ လုပ္ခိုင္း၊ ေနခိုင္းတာေပါ့၊ လစာလည္း နည္းတယ္။ အျပင္မွာရွာဖုိ႔ ၿမိဳ႕တက္လာၾကေတာ့ တခ်ိဳ႕က ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျဖစ္သြားသလုိ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေတာင္းစားတဲ့ဘဝကို ေရာက္သြားတာမ်ိဳးလည္း ရွိတာေပါ့”လို႔ ဦးသန္႔ဇင္က ရွင္းျပပါတယ္။
မိုင္းဒဏ္ရာရသူ အေရအတြက္ကေတာ့ တပ္မေတာ္အတြက္ အထူးလွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ျဖစ္ေနတယ္လို႔ သူက ဆိုပါတယ္။
“မိုင္းထိၿပီး ေျခေထာက္ျဖတ္ ဖုိ႔ ေဆးရံုတက္ေနခ်ိန္မွာကို ကြ်န္ေတာ္နဲ႔အတူ တက္ေနတဲ့သူေတြက ၃ဝဝ ေလာက္ ရွိတယ္။ ေျခတုလုပ္တဲ့ စက္ရံုကိုေမးေတာ့ သိန္းဂဏန္းေလာက္ကို ရွိေနတယ္လုိ႔ သိရတယ္၊ အဲ့ဒါက အရပ္သားေတြေရာ၊ တပ္မေတာ္သားေတြေရာကို ေျပာတာ။ စာရင္း တိတိက်က် သြားၾကည့္လုိ႔ေတာ့ မရဘူး။ တပ္မေတာ္ဘက္မွာလဲ ဒီလိုထိခိုက္တဲ့ တပ္မေတာ္သားအေရအတြက္က ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေပးဘူး” လို႔ ဦးသန္႔ဇင္က ေျပာပါတယ္။
အရာရိွမ်ား အေထာက္အပံ့ပိုရ
တိုက္ပြဲေတြအတြင္းမွာ ကိုယ္လက္အဂၤါစြန္႔လႊတ္လိုက္ရတာခ်င္းအတူတူ အရာရွိအဆင့္ နဲ႔ ေအာက္ေျခအဆင့္ ရရိွတဲ့ အခြင့္အေရးက ကြာျခားလြန္းတယ္လို႔ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ကုိယ္စားျပဳ ရန္ကုန္တိုင္း ေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီးေဟာင္း ဦးေက်ာ္ေဇယ်က ေျပာပါတယ္။
အရာရွိအဆင့္ အၿငိမ္းစားယူခဲ့သူ အမ်ားစုကို တပ္မေတာ္ရဲ႕ ျမန္မာ့စီးပြားေရးဦးပိုင္ လီမိတက္၊ ျမန္မာ့စီးပြားေရး ေကာ္ပိုေရးရွင္းတို႔ရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြမွာ ျပန္လည္ ခန္႔ထားေပမယ့္ ေအာက္ေျခအဆင့္ စစ္သည္ေဟာင္းေတြကိုေတာ့ ခန္႔ထားတာမ်ိဳး မေတြ႕ဘူးလုိ႔ ဦးပိုင္လီမိတက္မွာ အစုရွယ္ယာ ဒါ႐ိုက္တာအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဖူးသူ ဦးေက်ာ္ေဇယ်က ေျပာပါတယ္။
စစ္မႈထမ္းေဟာင္း အိမ္ရာတခ်ိဳ႕မွာ ေရ၊ မီးက အစ ျပည့္စံုမႈမရွိသလုိ စာသင္ေက်ာင္း၊ အလုပ္အကိုင္ ရိွတဲ့ ေနရာေတြနဲ႔ ေဝးလံတဲ့ေနရာေတြ ျဖစ္တယ္လို႔ သူက ဆက္ေျပာပါတယ္။
“စစ္မႈထမ္းေဟာင္း အိမ္ရာေတြကို လက္ေတြ႕ျပန္ဆင္းၾကည့္ေစခ်င္တယ္၊ ဘာေတြလိုအပ္ေနလဲဆိုတာ။ ဒါကို လက္ရွိအစိုးရနဲ႔ တပ္မေတာ္အေနနဲ႔ လုပ္ေပးေစခ်င္တယ္။ ဒီပင္စင္လခေလးကိုပဲ မွီခိုရေတာ့ အက်င့္ စာရိတၱေတြလည္း ပ်က္ျပားတာမ်ိဳး ျဖစ္လာၾကေရာ” လုိ႔ သူက ဆိုပါတယ္။
ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာန အသံုးစရိတ္ေတြဟာ တပ္မေတာ္ရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာသာ ရိွေနတာေၾကာင့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ အစိုးရက ဝင္ေရာက္ကိုင္တြယ္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူးလို႔ သူက သံုးသပ္ပါတယ္။
ႀကံဳရာက်ပန္း လုပ္စားႏိုင္တဲ့ အေျခအေန မရိွတဲ့ ကိုယ္လက္အဂၤါစြန္႔လႊတ္လုိက္ရသူ ေအာက္ေျခအဆင့္ စစ္သည္ေဟာင္းေတြရဲ႕ ဘဝ အာမခံခ်က္အတြက္ တပ္မေတာ္ကေရာ အစိုးရကပါ စီစဥ္ေပးသင့္ၿပီလို႔ သူက ဆိုပါတယ္။
“တကယ္ဆို စစ္မႈထမ္းေဟာင္းေတြကို အဆင့္ျမင့္ျမင့္နဲ႔ အိမ္ရာေတြ ထားႏိုင္ရမယ္၊ ေပးမယ္ဆို ဒါကို ကာကြယ္ေရးဘတ္ဂ်က္ကေန ေပးသင့္တာေပါ့” လို႔ ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီးေဟာင္း ဦးေက်ာ္ေဇယ်က ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ။
မြန္ျပည္နယ္၊ သထံုၿမိဳ႕အနီး ကားလမ္းေပၚမွာ ပလပ္စတစ္ပုလင္းခံြေတြ လုိက္လံေကာက္ယူေနတဲ့ စစ္ျပန္ရဲေဘာ္ေဟာင္း ဦးေမာင္ရိွန္