အီၾကာေအာ္ ● ဖြတ္ကေလး၊ ေဒၚႏြယ္ထြန္းႏွင့္ ခက္ေသးေစ်းကြက္ စီးပြားေရး
(မုိးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၂၀၊ ၂၀၁၆
(မုိးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၂၀၊ ၂၀၁၆
ခက္ေသးတရြာလံုး "က်ပ္" ေစ်းက်သျဖင့္ ေဗ်ာင္းဆန္ေနေပေတာ့သည္။ က်ပ္ေငြကား က်ၿပီးရင္းက်ေနသျဖင့္ ခက္ေသးရြာ ၏ တက္ၿပီးမက် ေပၚလစီအရ စားေသာက္ကုန္ေစ်းမ်ား သာဝတႎသာသို႔ တက္ၾကေလသည္။
ခက္ေသးရြာ၏ထံုးစံအရ ကုန္ေစ်းႏႈံးတက္ၿပီဆိုလွ်င္ ေစ်းမတက္မီ အေၾကာ္မ်ားႏွင့္တကြ လက္ဘက္ရည္ခြက္မ်ားလည္း က်ံဳ႕သြားေလ့ရွိသည္။ လက္တဝါးေလာက္ရွိေသာ လမ္းထိပ္ကအေၾကာ္ကလည္း ဘိုးတခက္၏တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္ တကိုက္စာ ေလာက္သာ ရွိေတာ့သည္။ စိတ္တိုင္းမက် လက္ဘက္ရည္တခြက္ကလည္း ပါးစပ္တငံုစာသာရွိသျဖင့္ အီၾကာေအာ္ တေယာက္ လွ်ာသပ္ရင္း အာသာမေျပ ျဖစ္ရေပသည္။ မၾကာေသးမီကပင္ ရြာလူႀကီးတေယာက္က လက္ဘက္ရည္တေန႔တခြက္ေလွ်ာ့ေသာက္စီမံကိန္းႀကီးကို ခက္ေသးလႊတ္ေတာ္ႀကီးတြင္ တင္ျပခဲ႔ေသးသည္။ လူတေယာက္တငံုေလွ်ာ့ေသာက္ ခိုင္းၿပီးတာပဲဟု အီၾကာေအာ္ ေတြးမိေလသည္။
"ဆရာေအာ့ ၾကည့္ရတာ ဘာမ်ား အစာမေၾက ျဖစ္ေနတာလည္း"
တပည့္ေက်ာ္ ဖြတ္ကေလးက စိတ္တိုင္းမက်မ်က္ႏွာျဖစ္ေနေသာ အီၾကာေအာ္ကို ေမးခြန္းထုတ္လိုက္ေလသည္။
"အစာမေက်တာ မဟုတ္ဘူးကြ အစာေၾကလြန္းလို႔ ကိုယ့္ဗိုက္ကို မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတာ၊ တို႔ခက္ေသးရြာက ကုန္ေစ်းႏံႈးက လည္း အတက္ခ်ည္းပဲ"
သူ၏ ဗိုက္ရႊဲရႊဲကို လက္ျဖင့္ပြတ္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။
"ဟုတ္ပါ့ ဆရာေအာ္ေရ၊ နာမည္ကိုက ကုန္ ေစ်းႏံႈးဆိုေတာ့ ကုန္ဖို႔ပဲ ရွိေတာ့တာေပါ့၊ အခု က်ဳပ္ေတာင္မွ လဝက္ပဲရွိေသးတယ္ လစာက ေျပာင္ၿပီေလ"
"ေအးကြ တို႔ရြာမွာက နမိတ္ေတြထြန္းတာကိုး၊ "က်ပ္ေငြ"သံုးေတာ့လည္း က်ပ္ေနၾကတာေပါ့"
ခက္ေသးရြာႀကီးကလည္း နာမည္ႏွင့္လိုက္ေအာင္ပင္ ခက္လွသည္ မဟုတ္ပါလား။ စီးပြားေရးကား လူအမ်ားအတြက္ က်ပ္ ကို က်ပ္လွသည္။ အေမပုတို႔တက္လာလွ်င္ ေခ်ာင္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အိပ္မက္မ်ား မက္မိၾကသည္။
"က်ဳပ္တို႔ ခက္ေသးသားေတြ စီးပြားေရးေခ်ာင္လည္ေအာင္ "က်ပ္" ကို "ေခ်ာင္" ဆိုၿပီးလုပ္ရင္ မေကာင္းဘူးလား ဆရာ ေအာ္"
"ေအး မင္းအၾကံမဆိုးဘူး၊ ဟာ.....မျဖစ္ေသးဘူးကြ၊ တို႔ခက္ေသးရြာမွာက အခုေတာင္ ရြာလူႀကီးတခ်ိဳ႕ကအစ အေခ်ာင္ပဲ လိုက္ေနၾကတာ၊ တရြာလံုး အေခ်ာင္ပဲလိုက္ေနရင္ ခက္ရခ်ည္းရဲ႕"
"ဒါနဲ႔ ေဒၚလာေစ်းေတြက ေခါင္ခိုက္တာ ဟိုအေဒၚႀကီးေၾကာင့္လို႔ ေျပာေနၾကတယ္"
"ေအး.....၊ လုပ္စမ္းပါဦးကြ၊ ဘယ္ကအေဒၚႀကီးလည္း ေျပာစမ္းပါဦး"
"ဟို....ေဒၚႏြယ္ထြန္းဆိုတဲ႔ အေဒၚႀကီးေလ"
"ဟုတ္လားကြ၊ ဘယ္ရပ္ကြက္ကလည္း၊ ငါေတာ့ မၾကားဘူးပါလား"
"အေမရိကန္ရြာက ဆိုလား၊ ဒီအေဒၚႀကီးက္မယ္ဆိုလို႔ ေဒၚလာေတြတက္တယ္ ေျပာေနၾကတာပဲ"
"မင္းကလည္းကြာ....၊ အဲဒါ ဘယ္က မင္းႀကီးေတာ္ အေဒၚႀကီးရမွာလည္း၊ ေယာက္်ားစစ္စစ္မွ....ေရေတာင္မေရာဘူး၊ သူ သာ ေဒါနဲ႔ထရမ္းရင္ မင္းေတာင္မလြယ္ဘူး"
ဖြတ္ကေလးတေယာက္ ေဒၚႏြယ္ထြန္းကိုေၾကာက္ၿပီး မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ ျဖစ္သြားသည္။
"အခု က်ဳပ္လာတာ ဆရာေအာ္ကို စားေပါက္ကေလးတခုရွိလို႔ လာေျပာတာ"
စားေပါက္ဆိုသည္ႏွင့္ အီၾကာေအာ္တေယာက္ ဗိုက္စူစူထဲက တက်ဳတ္က်ဳတ္ျမည္ေနတာ ေမ႔သြားသည္။ ခက္ေသးရြာသား အမ်ားစုမွာကား အီၾကာေအာ္ကဲ့သို႔ပင္ ဖြဘုတ္ပြတ္၊ တမံုးရွယ္ဆဲၾကသည္မွလဲြ၍ အလုပ္မယ္မယ္ရရ မရွိၾက။
"တကယ္လားကြ၊ မင္းမွာ ခြင္ေလး ဘာေလးေတြ႕ရင္ ဆရာသမားကို ေမ့မထားနဲ႔ေနာ္"
"အဲဒါေၾကာင့္ ဆရာသမားဆီလာတာေပါ့"
"ေျပာစမ္းပါဦးကြ၊ ဘာခြင္မ်ားလည္း"
"ပါမစ္ဖရီး ကားသြင္းခြင့္ ေလ်ာက္လို႔ရၿပီတဲ႔"
"အဲဒါ ဘာျဖစ္လည္းကြ၊ တို႔ခက္ေသးသားေတြ တန္းစီတိုးစားလာတာ မဆလာေခတ္အစကေန ဘေျပာင္ေခတ္၊ အခု အေမ ပုေခတ္လည္း တန္းစီ တိုးစားပဲလား၊ ငါ့မွာ အေဒၚလာလည္းမလာ အဲ....ေဒၚလာကမရွိေတာ့ မျဖစ္ပါဘူးကြာ"
"ကိစၥမရွိဘူး ဆရာေအာ္၊ အားလံုး ပြဲစားနဲ႔ပဲ ကိစၥၿပီးတယ္၊ ဆရာေအာ္က မ်က္ႏွာေလးျပၿပီး လက္မွတ္ေလး ထိုးရံုပဲ"
"ငါတို႔ ခက္ေသးရြာႀကီးကလည္း ဒီအတိုင္းဆိုရင္ ေစ်းပ်က္စီးပြားေရးနဲ႔ တိုးတက္ဦးမွာပဲကြ၊ ရင္ေလးပါေသးတယ္၊ အခုအေမ ပုတို႔လက္ထက္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးက ဘေျပာင္တို႔ေခတ္တုန္းကလိုပဲ ေစ်းေတြက ကြက္ၿပီး စီးပြားျဖစ္ေနၾကတုန္းပဲ၊ တန္းစီ တိုးစားတဲ႔ေခတ္ ေျပာင္းလဲေစခ်င္ပါၿပီကြာ"
အီၾကာေအာ္က စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖင့္ ေျပာလိုက္ေလသည္။
ထိုစဥ္အခါတြင္ မီးဖိုေခ်ာင္မွ ေဒၚအြန္ေမးတေယာက္ ေရာက္လာၿပီး
"ကိုေအာ္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးေတြ၊ ေစ်းပ်က္စီးပြားေရးေတြ လုပ္မေနနဲ႔၊ ေဒၚလာတက္ၿပီးရင္ ဆန္ေတြဆီေတြ ေစ်းတက္တာ ေတာ့ အေသအခ်ာပဲ၊ ကိုခိုနီဆိုင္မွာ လူေတြတန္းစီေနတာ ေတြ႕လိုက္တယ္၊ ရွင္လည္း ကုန္ေစ်းႏံႈးေတြ မတက္ခင္ ဆီေလး၊ ဆန္ေလးသြားတန္းစီၿပီး ဝယ္လိုက္ပါဦး"
ဤသို႔ဆိုလွ်င္ အီၾကာေအာ္လည္း ေစ်းကြက္စီးပြားေရးေနာက္ အမွီလိုက္ကာ ကားပါမစ္ေရးအသာထား၍ ခိုနီ စူပါမတ္ကက္ သို႔ ဆီ၊ ဆန္ ေစ်းဝယ္ ထြက္ရေလေတာ့သတည္း။ ။
သေဗၺသတၱာ ကမၼသကာ
အီၾကာေအာ္