ေမာင္ေမာင္စုိး ● က်ဥ္တုတ္ ခံဝံ့ မခံဝံ့

ေမာင္ေမာင္စုိး ● က်ဥ္တုတ္ ခံဝံ့ မခံဝံ့
(မုိးမခ) ဇန္နဝါရီ ၉၊ ၂၀၁၇

နိုင္ငံေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ျဖစ္ေစ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းႏွင့္ပတ္သက္၍ျဖစ္ေစ အမ်ားဆိုင္ရာႏွင့္ပတ္သက္၍ျဖစ္ေစ ပါဝင္ပတ္သက္ ေဆာင္ရြက္မည္ဆိုလ်င္ မိမိတို႔အတြက္ ေရြးခ်ယ္စရာ ၂ ခု (တခါတရံ ၂ ခုမက) အနည္းဆံုးရွိေနပါတယ္။ တခုကေတာ့ အမွန္အမွားျပသနာမွာ အမွန္ဘက္က ရပ္တည္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဒုတိယတခုကေတာ့ အသာစီးရေသာ သုိ႔မဟုတ္ အနိုင္ရ ေသာဘက္က ရပ္တည္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

အမွန္ဘက္က ရပ္တည္မည္ဆိုလ်င္ ဂ႐ုျပဳ စရာတခုရွိသည္။ ယင္းမွာ အမွန္တရားသည္ ခါးသီးတတ္သည္ဆိုျခင္းပင္ျဖစ္ သည္။ အထူးသျဖင့္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအား ေျပာင္းလဲေရးျဖစ္စဥ္တြင္ အမွန္တရားဘက္က ရပ္တည္သူသည္ အခ်ိန္ကာလၾကာ အနိုင္ရ အသာစီးရတတ္သည္ မဟုတ္ေပ။ ဤသုိ႔ အခ်ိန္ကာလၾကာျမင့္ပါက အနိုင္ရသူ အသာစီးရသူက အမွန္ျဖစ္ၿပီး ႐ႈံးနိမ့္ ေနသူက မွားေနၿပီဟု ယိုးစြပ္ခံရသက့ဲသုိ႔ မိိမိကိုယ္မိမိလည္း မွားမ်ားမွားေနၿပီေလာဟု သံသယဝင္တတ္သည္။

လူအဖြဲ႔အစည္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အမွန္အမွားသည္ အခ်ိန္ကာလၾကာျမင့္တတ္သည္။ အႏွစ္တရာေက်ာ္ ျမန္မာျပည္ကို အုပ္ စိုးနိုင္ခ့ဲသည့္ အဂၤလိပ္တို႔ မမွန္ခ့ဲပါ။ အႏွစ္တရာအတြင္း အျကိမ္ျကိမ္႐ႈံးနိမ့္ခ့ဲျကေသာ မိမိတို႔ ဘိုးေဘးမ်ားလည္း မမွားခ့ဲၾကပါ။ သုိ႔ျဖစ္ရာ အမွန္တရားအတြက္ ရပ္တည္မည္ဆိုလ်င္ အခ်ိန္ကာလၾကာျမင့္စြာ ရုန္းကန္ရသည္ အနာခံရသည္ကို ဂရုျပဳရန္ လိုပါသည္။ မိႈ မွ်စ္ကို ႏႈတ္လိုပါလ်င္ က်ဥ္တုတ္ခံဝံ့ရန္ လိုအပ္ပါသည္။

ကြန္ျဖဴးရွပ္ကေတာ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းကို ေျပာင္းလဲရန္ႀကိဳးစား၍မရလ်င္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ ေအာင္ ေနပါဟု ဆိုသည္။ လူတိုင္း ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိပါသည္။ မည္သည္လမ္းကို ေရြးခ်ယ္သည္ဆိုသည္ကေတာ့ သင္ ၏သမိုင္းသာျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ မႈိမွ်စ္ကို ႏႈတ္လိုလ်င္ေတာ့ က်ဥ္တုတ္ခံဝံ့ရန္ လိုေပလိမ့္မည္။

မိမိႏွင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာရင္းႏွီးခ့ဲေသာ ေဒါက္တာသိန္းျမင့္ (စာေရး ဆရာ လူခ်ဳိ) ကေတာ့ မိမိေရးလိုက္ေသာ "မႈိ မွ်စ္ကိုႏႈတ္ ခ်င္သည္ က်ဥ္တုတ္ ခံဝံ့ မခံဝံ့" ဆိုသည့္စာေၾကာင္းကို အက်ယ္အနက္ဖြင့္ပါသည္။ သူဖြင့္ဆိုမႈမွာ မိမိဆိုလိုခ်င္သည္ႏွင့္ ထပ္တူျဖစ္ေန၍ သူေရးသားေသာ "နိုင္ငံေရးမွာလုပ္ရဲတာ သတၲိမဟုတ္၊ ခံရဲတာသတၲိျဖစ္တယ္" ဆိုေသာ ဖြင့္ဆိုခ်က္ကို ပူး တြဲေဖၚျပအပ္ပါသည္။

"ႏိုင္ငံေရးမွာ လုပ္ရဲတာ သတၱိမဟုတ္ဘူး၊ ခံရဲတာသတၱိ ျဖစ္တယ္"

၁၉၈၂ခု ႏွစ္က ကြၽန္ေတာ္ အင္းစိန္ေတာရကို အလယ္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚေဒသ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရးစီမံကိန္းရဲ႕ယူဂ်ီေတြကို အစိုးရက ဝရဇိန္စစ္ဆင္ေရးနဲ႔ ဖမ္းဆီးအက်ဥ္းခ်တဲ့ အထဲပါသြားခဲ့လို႔ပါ။ ေရာက္စ စစ္ေၾကာေရးကာလမွာ ႏွစ္တိုက္ အခန္း ( .. ) မွာတစ္ေယာက္တည္း လအေတာ္ၾကာ ေနခဲ့ရပါတယ္။ တည ကြၽန္ ေတာ့္ကို ညနက္မွ စစ္ေၾကာေရးထုတ္ပါတယ္။ စစ္ေၾကာေရးလုပ္တာက အထူးတိုက္ဝင္းေထာင့္မွာ ရိွတဲ့အုပ္တိုက္ေလး တစ္ခုမွာပါ။ အလယ္မွာ အခန္းက်ယ္တခု ေဘးတဘက္ တခ်က္မွာ အခန္းႏွစ္ခုတြဲစီ ရိွပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေရာက္သြားေတာ့ ေဘးအခန္းေတြမအားေသးတာမို႔ အလယ္အခန္းက်ယ္က စားပြဲ႐ွည္မွာ တေယာက္တည္း ထိုင္ေစာင့္ရပါတယ္။ညကလည္းတိတ္ဆိတ္ အက်ဥ္းစံကလည္းျဖစ္ေနေတာ့ အျပင္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ ဇနီးနဲ႔သမီးေလးကို သတိရမိပါတယ္။ မွန္တာေျပာရလ်င္ ကိုယ့္အတြက္ ေသာကပင္လယ္ေဝခဲ့တဲ့ အေမကိုေတာင္ သူတို႔ေလာက္ သတိမရမိပါဘူး။ မ်က္ႏွာက်က္က ပန္ကာက တျဖတ္ျဖတ္ လည္ေနပါတယ္။ ပန္ကာေလေၾကာင့္ စားပြဲေပၚမွာတင္ထားတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္က စာရြက္ေတြတျဖတ္ျဖတ္ လန္ေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမာ္စီတုန္းရဲ႕ "ဒီမိုကေရစီသစ္" စာအုပ္ (ဘာသာျပန္) ျဖစ္ေနပါတယ္။ စာအုပ္ကိုၾကည့္ရင္း အေတြးမ်ားစြာ ျဖစ္ရပါတယ္။ အရင္က ကိုယ္တ႐ိႈက္မက္မက္ဖတ္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ဟာ အခုအ ခ်ိန္မွာေတာ့ ထိရမွာေတာင္ ထိတ္လန္႔ေနမိတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ဟာ ဘယ္သူ႔စာအုပ္မွန္းမသိရေပမဲ့ ဒီစာအုပ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေမးလာမွာ၊ ပတ္သက္သူေတြကို ေမးလာမွာကို စိတ္ထဲက စိုးရိမ္ေနမိပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက လိုက္တန္းေျပးတန္းကစားေတာ့ လိုက္တဲ့သူ မိခါနီးမွာ ထိုင္ခ်ၿပီး ဘြာေတးခတ္လို႔ရပါတယ္။ အခု လက္ရိွကာလမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္မွားပါၿပီ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကြၽန္ေတာ့္ ကိုျပန္လႊတ္ေပးပါလို႔ ေတာင္းပန္ဦးေတာ့ ျပန္လႊတ္မွာမဟုတ္ ပါဘူး။ ဒါဟာ ပကတိႏိုင္ငံေရးပါ။ ႏိုင္ငံေရးမွ အာဏာႏိုင္ငံေရးျဖစ္ေနေတာ့ ပိုဆိုးပါတယ္။ လူ႔အသက္တစ္ေခ်ာင္းေတာင္မွ အဆင္မသင့္လ်င္ အလြယ္တကူ ေျခပစ္လို႔ရတဲ့ ကာလပါ။ ဒီမွာတင္ ကြၽန္ေတာ္ သင္ခန္းစာရပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး (အာဏာ႐ွင္ အုပ္စိုးတဲ့ႏိုင္ငံေတြက ႏိုင္ငံေရး) ကိုလုပ္ခ်င္လ်င္ ခံရဲတဲ့သတၱိ ရိွသင့္တယ္ဆိုတာပါပဲ။ နာမည္ေကာင္းလည္းလိုခ်င္ ခံရဲတဲ့ သတၱိလည္း မရိွဘူးဆိုလ်င္ေတာ့ တခ်ိန္မဟုတ္ တခ်ိန္ သမိုင္းမွာေပၚမွာပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေခတ္က အက်ဥ္းေထာင္ေတြဟာ အလြန္ဆိုးပါတယ္။ အခုကာလနဲ႔ တျခားစီပါ။ ဒါကို သတၱိရိွရိွ ရဲရဲရင့္ရင့္ ရင္ဆိုင္သြားသူေတြ၊ အသက္စြန္႔တိုက္ပြဲဝင္သြားသူေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရိွခဲ့ပါတယ္။ လက္နက္ခ် အညံ့ခံသြားတဲ့သူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။

(ကြၽန္ေတာ့္ မိတ္ေဆြမ်ားထဲမွာေတာ့ သူရဲေကာင္းေတြပဲ ေတြ႔မိပါတယ္၊ ဤကား စကားခ်ပ္။ )

႐ွစ္ေလးလံုး လူထုအေရးေတာ္ပံုအၿပီးမွာ ကြၽန္ေတာ့္ ကို ႏိုင္ငံေရးပါတီဝင္ဖို႔ လာစည္း႐ံုးတဲ့သူေတြလည္း ရိွခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပါတီဝင္မွ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ရတဲ့ကိစၥ၊ ပါတီစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ လိုက္နာရတဲ့ကိစၥမ်ားအျပင္ အျခားကိစၥမ်ားေၾကာင့္ ကြၽန္ ေတာ္ျငင္းပယ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကို အခုထဲက ပါတီဝင္ထား စီနီယာက အေရးႀကီးတယ္လို႔ ေျပာတဲ့သူေတာင္ရိွ ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ အဲဒီပါတီဝင္မ်ားထဲကပဲ ေထာင္က်တဲ့သူက်၊ လက္မွတ္ထိုးျပန္ထြက္တဲ့သူကထြက္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ပိုတရားက်ရပါတယ္။ အခုေတာ့လည္း .... ျဖစ္တဲ့သူက ျဖစ္ေပါ့ေလ။

ႏိုင္ငံေရးလုပ္ခ်င္သူေတြ (ႏိုင္ငံေရးဆိုတာမွာလည္း ပါတီႏိုင္ငံေရးမွ မဟုတ္ပါ) လက္ေတြ႔စမ္းသပ္ကြင္းထဲမွာ ကိုယ္ဘယ္ ေလာက္ခံႏိုင္ရည္ရိွမလဲ သိထားဖို႔လိုပါတယ္။ အခု လက္ရိွႏိုင္ငံေရးကေတာ့ ဘြာခတ္လို႔ရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးမဟုတ္ေသးပါဘူး။

ကို mg mg soe ရဲ႕ က်ဥ္တုတ္ ခံဝံ့ မခံဝံ့ post မွ အေတြးရ၍ ေရးပါသည္။ (Thein Myint )

ေမာင္ေမာင္စိုး (Mg Mg Soe)