ရသစာေပ ႏွင့္ ဘႀကီးမိုုး


 
ရသစာေပ ႏွင့္ ဘႀကီးမိုုး
(ကုမုျဒာ ဂ်ာနယ္၊ ရန္ကုန္) မိုးမခ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၄၊ ၂၀၁၇

ဘႀကီးမိုးဘဝမွာ ရသစာေပနဲ႔ စတင္ႀကီးျပင္းလာရတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာရရင္ ရသစာေပ ေတာင္မွ ဂႏၳဝင္ရသဘာသာျပန္စာေပနဲ႔စတင္ရင္းႏွီးရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ စာအုပ္ကေတာ့ တကယ္ပဲ ႀကီးက်ယ္ပါတယ္။ ပါးလ္ဘတ္ရဲ႕ Good Earth (ေျမပေဒသာ)ဆိုတဲ့ ဝတၳဳႀကီးပါ။ အဂၤလိပ္အဝင္ေခတ္ေလာက္မွာထင္ပါရဲ႕။ ဘာသာျပန္ဆရာမၾကီးက ဒဂုန္ခင္ခင္ေလးတဲ့ခင္ဗ်။ စာအုပ္ အရြယ္အစားေရာ စကၠဴအမ်ိဳးအစားေရာက အေတာ္ခြက်တတႏိုင္တယ္လို႔ ဘႀကီးမိုး မွတ္မိပါတယ္။


အဲသည္ ေျမပေဒသာဝတၳဳႀကီးကို ဘႀကီးမိုး ဖတ္ရတဲ့အခ်ိန္က ကိုရင္ လူထြက္ၿပီးစဆိုေတာ့ ရွစ္ႏွစ္၊ ကိုးႏွစ္သားေလာက္ ရွိဦးမယ္ထင္ပါရဲ႕။ ဒါေပမဲ့ အဲသည္ ေျမပေဒသာ ဝတၳဳႀကီးကို ဘႀကီးမိုး ယခုအခ်ိန္အထိ မွတ္မိၿပီး စြဲလမ္းေနပါတယ္။ ဇာတ္႐ုပ္နွစ္ေယာက္ကဝမ္လမ္း နဲ႔ အိုလင္ထင္တာပါပဲ။ ဝမ္လမ္းကလယ္ကူလီ။ သူေဌးႀကီးအိမ္သြားၿပီး မိန္းမသြားေတာင္းတယ္။
ေျခႀကီးမ၊ ေျခေသးမေတြကို သူေဌးႀကီးနဲ႔ သူ႕သားေတြက ေျခေတာ္တင္ေလ့ရွိပါသတဲ့။ အိုလင္ကေတာ့ ႐ုပ္မလွေလေတာ့ ေျခႀကီးမ ျဖစ္ေနရွာတာ။ လယ္ကူလီ ဝမ္လမ္း မိန္းမလာေတာင္းေတာ့ အိမ္ေဖာ္ အိုလင္ကို ေပးလိုက္တာ။
ဝမ္လမ္းနဲ႔ အိုလင္တို႔ဟာ လယ္ေလးတစ္ကြက္ကို ႀကိဳးစားပမ္းစား လုပ္ကိုင္စားေသာက္ၾကပါတယ္။

ဘႀကီးမိုး မွတ္မိေနေသးတဲ့အခန္းတစ္ခန္းကေတာ့ အိုလင္ကိုယ္ေလးလက္ဝန္ရွိၿပီး ေမြးဖြားခါနီးလာေတာ့ ဘယ္လက္သည္မွမေခၚဘဲ ေတာစပ္ထဲဝင္ကိုယ့္ကေလးကို ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ေမြးၿပီး အခ်င္းကိုအသင့္ ျပဳလုပ္ထားတဲ့ က်ဴပင္နဲ႔ျဖတ္ၿပီးေမြးတာတဲ့။ အဲဒါကို ဘႀကီးမိုးကေျမပေဒသာကို ဖတ္ဖတ္ခ်င္းၿငိသြားတာ။

အဲျပီးေတာ့ အဂၤလိပ္စာေတြ၊ ဝတၳဳေတြဖတ္ႏိုင္၊ ဖတ္လာေတာ့ ပါးလ္ဘတ္ရဲ႕ဝတၳဳေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဝယ္ျဖစ္ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ Good Earth ကိုေတာ့ ဝယ္ေတာ့ဝယ္ျဖစ္ပါရဲ႕။ အဂၤလိပ္လိုု ျပန္မဖတ္ျဖစ္ ေတာ့ပါဘူး။

အခုဘႀကီးမိုးေရးျပေနတာ ငယ္ငယ္တုန္းကဖတ္ၿပီး စြဲလမ္းမိတဲ့ေျမပေဒသာထဲက ဝမ္လမ္းတို႔ အိုုလင္တို႔ပါ။ စစ္ႀကီးျဖစ္ေတာ့ အိုလင္ကသူေဌးအိမ္မွာ အိမ္ေဖာ္လုပ္ဖူးေတာ့ သူေဌးမ်ားဝွက္ထားေလ့ရွိတဲ့ေနရာက ရတနာ ထုပ္ကိုရေအာင္ယူႏိုင္ခဲ့ေတာ့ ဝမ္လမ္းတို႔ ခ်မ္းသာၿပီးေျမကြက္ေတြအမ်ားႀကီး ပိုင္ဆိုင္လာေတာ့တယ္။ ခ်မ္းသာလာတဲ့ ဝမ္လမ္းဟာ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္အိမ္ကိုလည္း သြားတတ္လာသတဲ့။ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္ေတြထဲမွာ ေဈးအႀကီးဆံုးအေခ်ာဆံုးကို ဝယ္ယူသတဲ့ (ဘႀကီးမိုး ငယ္ငယ္တုန္းက ဖတ္ဖူးမွတ္ဖူးတာ ေျပာတာေနာ္)။ ဝမ္လမ္းက သူ႕ဘဝကို လူျဖစ္ေအာင္ေမြးဖြားေပးလိုက္တဲ့ ေျမပေဒသာ (Good Earth)ကို အရမ္းခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးေပမဲ့ ပညာတတ္လာတဲ့ သားႀကီးေတြကေတာ့ ေျမကိုေရာင္းစား ခ်င္ၾကသတဲ့။ ဘႀကီးမိုး မွတ္မိသေလာက္ေျပာတာေနာ္။ မွတ္မိသေလာက္မွာပဲ ဇာတ္႐ုပ္ကိုမ်က္စိထဲျမင္ၿပီး စြဲေနမိတာပါ။

 သည္ေနာက္ စိန္ေတာင္ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းက ပဥၥမတန္းေအာင္ေတာ့ အေမက အဂၤလိပ္စာမတတ္ မွာစိုးလို႔ အဂၤလိပ္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းျဖစ္တဲ့ စိန္ပီတာေက်ာင္းကို အပ္ပါတယ္။ အစိုးရ ငါးတန္းေအာင္ ေျခာက္တန္းတက္ရမယ့္ ဘႀကီးမိုးကို စိန္ပီတာေက်ာင္းက သံုးတန္းပဲေပးတယ္ခင္ဗ်။ စိန္ပီတာေက်ာင္းမွာ သံုးတန္းကစၿပီးတက္ရေတာ့ ဘႀကီးမိုးအတြက္ အဂၤလိပ္စာကလြဲရင္ က်န္တဲ့ဘာသာေတြက သင္ၿပီးသား တတ္ၿပီးသား ျဖစ္ေနေလေတာ့ အျပင္စာေတြဖတ္ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ စိန္ပီတာေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ အဂၤလိပ္ စာအုပ္ေတြ၊ စိန္ပီတာေက်ာင္းသားမ်ားဖတ္ေလ့ရွိတဲ့ ကာတြန္းေကာမစ္ စာအုပ္ေတြဝယ္ျဖစ္ဖတ္ျဖစ္ၿပီး ေကာမစ္ထဲက ပံုေတြကိုလိုက္လိုက္ၿပီးဆြဲပါတယ္။

အဲသည္အခ်ိန္က ဓာတ္နန္းထဲက ဧရာဝတီ႐ံုးစာေရးႀကီး ဦးျမသီး-မမရင္ တို႔အိမ္မွာပဲ ေနကုန္ေနခန္း ေနေလ့ရွိပါတယ္။ ဦးျမသီးရဲ႕အိမ္မွာ ဦးျမသီးဖတ္ေလ့ရွိတဲ့ Wide World ဆိုတဲ့ စြန္႔စားခန္းေမဂၢဇင္းေတြရွိတယ္၊ ဖတ္တယ္။ ဦးျမသီး- မမရင္တို႔အိမ္မွာ သားႀကီးက ကိုသန္း(ဘႀကီးမိုးထက္ အေတာ္ႀကီးတယ္)။သားလတ္က ေမာင္ၾကည္စန္း (ဘႀကီးမိုးနဲ႔ ရြယ္တူပဲ။ သူကတစ္တန္းႀကီးတယ္)။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက က်န္းမာေရးဝန္ႀကီး ဦးေက်ာ္ျမင့္တို႔နဲ႔အတန္းတူေပါ႔။ ေမာင္မ်ိဳးညြန္႔ကေတာ့ ဘႀကီးမိုးထက္တစ္တန္းငယ္ တယ္။ ေယာက်ာ္းေလးေတြမ်ားတဲ့ ဓာတ္နန္းက အုန္းသီးဝင္းဆိုတဲ့ မမရင္တို႔အိမ္မွာ ဘႀကီးမိုးေနကုန္ေန ခန္းေနေနက်။ ဓာတ္နန္းမွာက စိန္ပီတာေက်ာင္းမွာေနၾကတဲ့လူေတြမ်ားတယ္။ ဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲ ဆိုရင္ ေဘာလံုးသင္းဖဲြ႕ေလာက္ေအာင္မ်ားတာ။ ဘႀကီးမိုးတို႔ေဘာလံုးသင္း နာမည္က ဓာတ္နန္းညြန္႔တဲ့။ ေျမာက္ျပင္ကြင္းတို႔၊ စိန္ပန္းကြင္းတို႔ သြားကစားရတယ္။ အျမင့္ဆံုးကစားဖူးတဲ့ ကြင္းကေတာ့ မလြန္ကြင္းပါပဲ။ မလြန္ကြင္းဆိုတာ ဗထူးကြင္းၿပီးရင္ မႏၱေလးရဲ႕ ဒုတိယအႀကီးဆံုးကြင္းပါပဲ။

 ေမာင္ၾကည္စန္းနဲ႔ ဘႀကီးမိုးတို႔ဟ စာဖတ္ဝါသနာပါၾကသူမ်ားျဖစ္တဲ့အတြက္ ဓာတ္နန္းနဲ႔မေဝးတဲ့ ဒီဘိုးကိုးတာ စာၾကည့္တိုက္မွာ အသင္းဝင္ၿပီး အဲသည္စာၾကည့္တိုက္မွာ လစဥ္ထြက္တဲ့ စာအုပ္ေတြဖတ္လို႔ အားမရဘဲ စာၾကည့္တိုက္ထဲမွာရွိတဲ့ စာအုပ္စာရင္း၊ အကၡရာဝလိအတိုင္းကႀကီးမွ အထိစာအုပ္စာရင္းအကုန္ဖတ္ျဖစ္ လိုက္ၾကပါတယ္။ အဲဒါကိုသိသြားတဲ့ ဒီဘိုးကိုးတာ အရပ္သားကိုလွျမင့္ေခၚ နတ္ႏြယ္က ဘႀကီးမိုးဟာ ဒီဘိုးကိုးတာ စာၾကည့္တိုက္ထဲက စာအုပ္ေတြအကုန္ဖတ္တဲ့အေၾကာင္း သူ႕ရဲ႕ေတာအေၾကာင္းေတာင္ အေၾကာင္း ေဆာင္းပါးမွာ ေရးဖူးပါတယ္။

စာၾကည့္တိုက္ေရာက္ေတာ့ ျမန္မာ မဂၢဇင္း၊ ျမန္မာဝတၳဳမ်ားအျပင္ အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္စာအုပ္ေတြကိုလည္း ဘႀကီးမိုး အကုန္ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ငယ္စဥ္ကဘႀကီးမိုး စြဲလမ္းတဲ့ စာေရးဆရာႀကီးကေတာ့ ဆာ႐ိုက္ဒါ ဟတ္ဂတ္ျဖစ္ၿပီး ဘႀကီးမိုးရဲ႕စံနမူနာဇာတ္႐ုပ္ကေတာ့ မုဆိုးေက်ာ္အလန္ကြာတာမိန္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ မုဆိုးႀကီး အလန္ကြာတာမိန္းရဲ႕စြန္႔စားခန္း ဝတၳဳေတြအားလံုးေလာက္ ဘႀကီးမိုး ဖတ္ဖူးပါတယ္။ စြဲလမ္းဖူးပါတယ္။ ကြာတာမိန္းရဲ႕ စြန္႔စားခန္းေတြဖတ္ရင္း စြန္႔စားခန္းေတြ၊ ဇူးလူးေတြ၊ ေတာ႐ိုင္းတိရစၦာန္ေတြအေၾကာင္း အလြတ္ရတဲ့အျပင္ အလန္ကြာတာမိန္းသာ ဘႀကီးမိုး စြဲလမ္းတာမဟုတ္ပါဘူး၊ ဇူးလူးဘုရင္ႀကီးေတြကို စြဲလမ္းသလို ကြာတာမိန္းရဲ႕တပည့္ေလးကိုေရာ၊ အလန္ကြာတာမိန္းကိုင္ေဆာင္တဲ့ ေသနတ္ကစၿပီးစြဲပါတယ္။

အဲသည္ အလန္ကြာတာမိန္းေတြကိုေတာ့ ဘာသာျပန္ဆရာႀကီးမ်ားျဖစ္တဲ့ ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္း၊ ဆရာႀကီး ဒဂုန္ေရႊမွ်ား၊ ဗိုလ္ေအးေမာင္တို႔ ဘာသာျပန္ေတြ ဖတ္ျဖစ္တာမ်ားပါတယ္။ ထိုနည္းတူ ရွားေလာ့ဟုမ္းရဲ႕ စာအုပ္ေတြ မဖတ္ဖူးခင္ ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္းရဲ႕ ေမာင္စံရွားကိုစၿပီးဖတ္ဖူး ၿငိဖူးတာပါ။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စြဲသလဲဆိုရင္ ဘႀကီးမိုး အဂၤလိပ္စာအုပ္ေတြဝယ္ျဖစ္ ဖတ္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုနင္ဒြိဳင္းရဲ႕ ရွားေလာ့ဟုမ္း ေပါင္းခ်ဳပ္ဝယ္ထားေပမဲ့ ဆရာႀကီးရဲ႕ေမာင္စံရွားေလာက္ ခံတြင္းမေတြ႕ေတာ့ပါဘူး။

ထိုနည္းတူ ဆရာႀကီးရဲ႕ ႐ူပနႏၵီ၊ ႐ူပ ကလ်ာဏီ၊ ပထမံ ဆရာသိန္းတို႔ဆိုရင္ She တို႔ Ayesha တို႔ဝယ္ျဖစ္ေပမဲ့ အဂၤလိပ္လို မဖတ္ျဖစ္ေတာ့ဘူးခင္ဗ်။ ဆရာမႀကီး ဒဂုန္ခင္ခင္ေလးေရးတဲ့ ေမွာ္ဆရာမွတ္တမ္းေတြ ႀကိဳက္ခဲ့ဖူးသလိုၾကီးလာေတာ့ စာေပနယ္ထဲေရာက္ေတာ့ ကိုတင္ေအာင္-မစန္းတိုက္မွာ အၿမဲေနတာမ်ား ေတာ့ ျမစၾကာရဲ႕ဆရာဖဲ ၀တၳဳေတြကိုလည္း ဖတ္ခဲ့ႀကိဳက္ခဲ့ပါတယ္။

ဘႀကီးမိုး ကိုးတန္း၊ ၁၀ တန္းေရာက္ေတာ့ မႏၱေလးမွာရွိတဲ့ စီးတီးစာအုပ္ဆိုင္၊ တင္ေဖစာနယ္ဇင္းေတြမွာ အဂၤလိပ္စာအုပ္ေတြရေနပါၿပီ။ အင္းဝစာအုပ္တိုက္လည္း လာဖြင့္တယ္ထင္ပါရဲ႕။ အဂၤလိပ္ဝတၳဳေတြက ေဈးအလြန္ေပါတယ္ခင္ဗ်။ အဂၤလိပ္ပိုက္ဆံ ႏွစ္သွ်ီလင္ေျခာက္ပဲနိနဲ႔ဆိုရင္ ျမန္မာေငြနဲ႔ ႏွစ္က်ပ္ပဲ။ အေမရိကန္ ၃၅ ဆင့္ဆိုရင္ သံုးက်ပ္ခဲြပဲ။ သည္ေတာ့ ဘႀကီးမိုး အထက္တန္းေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ဝယ္ႏိုင္တဲ့ စာအုပ္ တန္ဖိုးျဖစ္ေလေတာ့ ဘႀကီးမိုးရသမွ်မုန္႔ဖိုးဟာ အဂၤလိပ္ ဝတၳဳေတြဝယ္ျဖစ္တာနဲ႔ ႏိုင္ငံျခား႐ုပ္ရွင္ၾကည့္တာ ေတြနဲ႔ပဲ ကုန္တာပဲ ခင္ဗ်။

တကၠသိုလ္မေရာက္ခင္ကပဲ ဘႀကီးမိုးက အခ်စ္ကဗ်ာေတြေရးေနပါၿပီ။ တကၠသိုလ္ ေရာက္သြားေတာ့ ေမာင္ေပါက္စည္ တို႔၊ တကၠသိုလ္ဝင္းတို႔နဲ႔ေပါင္းမိၿပီး မန္းတကၠသိုလ္ကေလာင္ရွင္အသင္းေထာင္ရာမွာ ပါခဲ့ပါတယ္။

ဘႀကီးမိုးနဲ႔အတူ ေက်ာင္းေရာက္ေနတာကေတာ့ ၾကည္ေအာင္နဲ႔ ဝင္းေဖ(ေမာင္စြမ္းရည္)ျဖစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္ေနာက္က်ၿပီးမွ ေက်ာင္းေရာက္လာသူကေတာ့ တင္မိုးနဲ႔ ေမာင္သိန္းႏိုင္ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ရွားရွားပါးပါး ျမန္မာစာဂုဏ္ထူးနဲ႔ ေအာင္လာသူမ်ားျဖစ္ေလေတာ့ ကေလာင္ရွင္အသင္း မွာပါဝင္ေစခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူတို႔ပဲ ဥကၠ႒နဲ႔ အတြင္းေရးမွဴးလုပ္ၾကတာ။

တင္မိုးရဲ႕ ဖလ္မီးအိမ္ ကဗ်ာစာအုပ္ဟာ မန္းတကၠသိုလ္ကေလာင္ရွင္အသင္းရဲ႕ ပထမဆံုးထုတ္ေဝတဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္ျဖစ္ၿပီး ဆုရခဲ့ ပါတယ္။ ဘႀကီးမိုးဟာ တကၠသိုလ္မေရာက္ခင္ကပဲ ကဗ်ာ႐ူး စာ႐ူးမို႔ အဂၤလိပ္ဝတၳဳေတြနဲ႔ အဂၤလိပ္ကဗ်ာ ဆရာေတြျဖစ္တဲ့ ရွယ္လီတို႔၊ ကိတို႔၊ မီလ္တန္တို႔၊ တင္နီဆင္တို႔ရဲ႕ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြဝယ္ခဲ့ ဖတ္ခဲ့မိပါတယ္။ အိႏၵိယက ေဂ်ကို စာအုပ္တိုက္ကထြက္သမွ် အဂၤလိပ္ဝတၳဳမ်ားဝယ္ဖတ္သလို တဂိုးတို႔၊ အိုမာခရမ္တို႔ ကဗ်ာ စြဲစြဲလမ္းလမ္း ဖတ္႐ႈခဲ့ပါတယ္။

ယခု ၂၀၁၇ ဆိုရင္ ဘႀကီးမိုး အသက္၈၀ ျပည့္ပါၿပီ။ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၇၀ ကပဲ ဘႀကီးမိုးဟာ ရသစာေပကို စြဲလမ္းၿငိတြယ္ စာဖတ္သရဲတစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့တာပါ။

ရသစာေပႏွင့္ ဘႀကီးမိုးပါ။
ဘႀကီးမိုး