ေမာင္ေမာင္စုိး ● ႏွင္းဆီနီနီအိပ္မက္မ်ား - အပိုင္း (၄)
(မုိးမခ) ေဖေဖာ္ဝါရီ ၇၊ ၂၀၁၇
(မုိးမခ) ေဖေဖာ္ဝါရီ ၇၊ ၂၀၁၇
● စစ္ကိုင္း
ထိုစဥ္ ကိုတင္ညိမ္းက စစ္ကိုင္းက လွ်ပ္စစ္႐ုံးတြင္ အလုပ္လုပ္သည္။ သူ႔အား ႐ုံးတြင္သြားရွာရသည္။ မိမိက့ဲသုိ႔ မ်က္မွန္ႏွင့္ ကိုတင္ညိမ္းသည္ သာေကတမွျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။ ဝန္ထမ္းအျဖစ္ႏွင့္ စစ္ကိုင္းသုိ႔ေရာက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ သူငွားေန ထိုင္ရာအိမ္ကေလး၌ မိမိအားလက္ခံျပီး သူ၏နည္းပါးေသာဝန္ထမ္းလစာမွ ျခစ္ခ်ဳပ္၍ မိမိအားေကြၽးေမြးခ့ဲသူျဖစ္သည္။ မိမိ တြင္ပါလာသည့္ မိမိအလြန္ႀကိဳက္သည့္ မီးခိုေရာင္တိုက္ပုံအက်ႌေလးအား သူ႔အားေပးခဲ့သည္။
"ယူထားလိုက္ေတာ့ဗ်ာ၊ က်ေနာ္ေတာ့ ဝတ္စရာအေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘူးထင္ပါတယ္" ဟုဆို၍ ေပးခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္။ ကိုတင္ ညိမ္းအား မိမိယခင္က မသိပါ။ သ႔ူဆီကို ဘယ္သူက ခ်ိတ္ဆက္ပုိ႔ေပးလိုက္သည္ကို မိမိျပန္လည္စဥ္းစား၍မရေတာ့ပါ။ ထိုစဥ္ကေတာ့ သူထံတြင္ ရက္တခ်ဳိ႕ ၾကာျမင့္ခ့ဲပါသည္။ ယုံၾကည္ခ်က္လမ္းခရီးက မိမိအားတတ္အားသေရြ႕ ကူညီခ့ဲၾကေသာ အညၾတရမ်ားဟု ဆိုရပါမည္။
● ျပည္ၿမိဳ႕ပတ္လည္
ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕တဝိုက္တြင္ တလခန္႔ၾကာၿပီးေနာက္ ေနရာေရႊ႕ဖုိ႔ျဖစ္လာသည္။ ေနရာတခုတည္းတြင္ ၾကာျမင့္စြာေနဖုိ႔ရန္ မလြယ္လွေပ။ ခဏတျဖဳတ္ဆိုလ်င္ မသိသာလွေသာ္လည္း အခ်ိန္ၾကာျမင့္လာလ်င္ ပတ္ဝန္းက်င္၏ စူးစမ္းမႈကို ခံလာရသည္။ ထို႔ျပင္ မိမိအား တာဝန္ယူေပးသူမ်ားအဖုိ႔လည္း အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ မိမိအားအကူအညီေပးရန္ အကန္႔အသတ္ ရွိၾကသည္။ သုိ႔ႏွင့္ ေနာက္တေနရာကေတာ့ ျပည္အနီး ေပါက္ေခါင္းၿမိဳ႕နယ္တြင္းရွိ ကိုခ်စ္ေဆာင္ဦး၏ရြာျဖစ္သည့္ ေခ်ာင္း ေခါင္းရြာသုိ႔ ေရာက္သြားခ့ဲသည္။
ေခ်ာင္းေခါင္းရြာသည္ သခင္႐ႈေမာင္ေခၚ ဗိုလ္ေနဝင္း၏ဇာတိရြာလည္းျဖစ္သည္။ ရြာအလယ္တြင္ ျဖတ္စီးေနေသာ ေခ်ာင္းက ရြာကို ႏွစ္ပိုင္းခြဲထားသက့ဲသုိ႔ နိုင္ငံေရးအယူအဆအရလည္း ႏွစ္ပိုင္းကြဲေနသည္။ တပိုင္းက မဆလအားေထာက္ခံ၍ တ ပိုင္းက ကြန္ျမဴနစ္ေထာက္ခံၾကသည္။ ေပါက္ေခါင္းနယ္ဆိုသည္ကလည္း CPB တုိ႔ အာဏာနီတည္ေဆာက္စဥ္ကာလက နာမည္ႀကီးခ့ဲေသာေဒသမဟုတ္ပါလား။
ေခ်ာင္းေခါင္းတြင္လည္း အေနၾကာ၍ မျဖစ္ေတာ့ တေနရာေရႊ႕ရျပန္သည္။ ဤအႀကိမ္တြင္ ထပ္၍ခ်ိတ္မိသည္က ကိုတင္ေရႊ (ကြယ္လြန္) ႏွင့္ ျဖစ္သည္။ ကိုခ်စ္ေဆာင္ကတဆင့္ ခ်ိတ္မိသည္ဟုထင္သည္။ ကိုတင္ေရႊက အ႐ုဏ္ဟူေသာနာမည္ျဖင့္ က်ဴရွင္ျပေနသူျဖစ္သည္။ ဟင္ဒူတစ္ဦးျဖစ္သည္။ ေခ်ာင္းေခါင္းမွထြက္လာျပီး ကိုတင္ေရႊအိမ္တြင္ တညအိပ္ျပီး သူစီစဥ္သည့္ ေနရာကို သြားဖုိ႔ျပင္ရသည္။ ထိုညက မိမိကိုတင္ေရႊအိမ္တြင္ရွိေနစဥ္ မိမိႏွင့္ညီအကိုဝမ္းကြဲလည္းျဖစ္ နိုင္ငံေရးလႈပ္ရွား မႈမ်ားတြင္ အတူလုပ္ေနသူ ကိုမ်ဳိးေအာင္ (အီကို) လာေတြ႕သည္။ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ရာမ်ားျပည့္ေနသည့္ ေျမေအာက္လႈပ္ရွားမႈ ကာလဟုဆိုရသည္။ လႈပ္ရွားမႈတိုင္းကိုလွ်ဳိ႕ဝွက္မႈအျပည့္ႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ေနၾကသည္။
ကိုတင္ေရႊပုိ႔ေပးသည့္ အိမ္တအိမ္ကား ေရႊေတာင္ၿမိဳ႕ ကိုေသာင္းေဌးတုိ႔ လင္မယားအိမ္ျဖစ္သည္။ ကိုတင္ေရႊႏွင့္ရင္းႏွီးေသာ သုိ႔မဟုတ္ စည္း႐ုံးထားေသာသူျဖစ္ပုံရသည္။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလုံးက အစိုးရဝန္ထမ္းမ်ားျဖစ္ၾကေတာ့ မနက္မိုးလင္း လ်င္ ျပည္သုိ႔ ႐ုံးသြားတက္ၾကျပီး ညေနေစာင္းမွ ျပန္ေရာက္တတ္ၾကသည္။ ေန႔လည္တြင္ သူတုိ႔၏မိခင္ႏွင့္ သူတုိ႔၏သားငယ္ ႏွစ္ႏွစ္သားခန္႔တုိ႔ႏွင့္ မိမိသာ အိမ္တြင္က်န္ရစ္သည္။ ကေလးက သိပ္မဆိုးေပ။ မိမိေပါင္ေပၚတြင္ ျငိမ္သက္စြာ ထိုင္ေန ေလ့ရွိသည္။ ေန႔လည္ခင္းတြင္ ကေလးထိမ္းရင္း ကေလးႏွင့္ကစားရင္း အခ်ိန္ကုန္ရေလ့ရွိသည္။ ကိုေသာင္းေဌးတုိ႔ လင္မ ယားႏွစ္ဦးစလုံးက ေအးေဆးျပီး သေဘာေကာင္းၾကသည္။ မိမိအား ညီငယ္တဦးက့ဲသုိ႔ ေစာင့္ေရွာက္ခ့ဲၾကေပရာ မိမိအတြက္
အေနအစားေခ်ာင္ခ့ဲသည့္ အိမ္တအိမ္ျဖစ္ခ့ဲသည္။ သုိ႔ေသာ္ အိမ္ျပင္သုိ႔ သိပ္မထြက္ရဲသျဖင့္ လူေတာ့ အနည္းငယ္ ကုတ္ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းျဖစ္လာသည္။
တပတ္ ဆယ္ရက္ခန္႔ၾကာေတာ့ ေနာက္တေနရာေျပာင္းရျပန္သည္။ ဤအႀကိမ္ မိမိအား တာဝန္ယူသူက ကိုတင္ေရႊႏွင့္ အဆက္အစပ္ရွိသူ ကိုဝင္းျမေခၚ ကိုပါတူးျဖစ္သည္။ သူကမိမိအား ျပည္ၿမိဳ႕အထြက္ ထန္းေပါက္ရြာ အနီးရွိသူ႔မိဘ ငါးကန္ရွိ ရာသုိ႔ ပုိ႔ေပးထားသည္။ ငါးကန္တြင္ တဲတစ္လုံးႏွင့္ အေစာင့္လင္မယားႏွစ္ဦးရွိရာ မိမိစားေရးေသာက္ေရးအား ထိုလင္ မယားက တာဝန္ယူေပးသည္။ လွ်ပ္စစ္မီးမရွိ၊ တိတ္ဆိတ္ေမွာင္မဲေနေသာ ငါးကန္နေဘးက တဲကေလးတလုံးတြင္ ဝရမ္း ေျပးတစ္ေယာက္၏ညမ်ား ျဖတ္သန္းရသည္။ ညဘက္ဆိုလ်င္ ငါးကန္ေစာင့္က ပတ္လည္ေခ်ာင္းေျမာင္းတြင္ ျမႇံဳးလိုက္ ေထာင္ေလ့ရွိသျဖင့္ ငါးဟင္းစားကေတာ့ မရွားလွေပ။ မွတ္မွတ္႐ရကေတာ့ သူဇနီးခ်က္သည့္ထမင္းျဖစ္သည္။ သူ႔ဇနီး ကထမင္းကို ေျမအိုးႏွင့္ခ်က္သည္။ ဆန္က အေကာင္းႀကီးမဟုတ္လွေသာ္လည္း ရနံ႔သင္းပ်ံ႕ၿပီး စား၍ေကာင္းသည္။ ယခင္ က ေျမအိုးႏွင့္ခ်က္သည့္ ထမင္းမစားဘူးရာ မိမိအတြက္ အသစ္အဆန္းျဖစ္သည္။ ယခုလည္း ရွားပါးသြားၿပီထင္ပါသည္။
ငါးကန္တုိ႔၏ပတ္လည္တြင္ ငွက္ေပ်ာႏွင့္ အုန္းပင္တုိ႔ စိုက္ထားသည္။ ငါးကန္ရွိရာ ျခံကကြင္းထဲတြင္ဆိုေတာ့ ေလက တျဖဴး ျဖဴး တိုက္ခတ္ေနသည္။ ေအးခ်မ္းတိတ္ဆိတ္၍ ေနထိုင္၍ေကာင္းေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ျဖစ္သည္။ ဘဝတြင္ ရည္မွန္းခ်က္ ႀကီးႀကီးမထားရွိခ့ဲပါက သုိ႔တည္းမဟုတ္ တကိုယ္တည္း တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲနိုင္ပါက သုိ႔တည္းမဟုတ္ အားလုံးကို ဥပကၡာျပဳ လစ္လ်ဴရႈႏိုင္ပါက ေအးခ်မ္းစြာ ေနေပ်ာ္ေသာ ေနရာကေလးတခုျဖစ္ေပသည္။ ထိုက့ဲသုိ႔ေနထိုင္ရန္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ စဥ္းစား ခ့ဲမိေသးေသာ္လည္း အေကာင္အထည္မေဖၚနိုင္ခ့ဲပါ။ စိတ္ကူးႏွင့္ဘဝသည္ ထပ္တူျဖစ္ရန္ ခက္ခဲခ့ဲပါသည္။
ျပည္တြင္ မိမိႏွင့္ တကၠသုိလ္လႈပ္ရွားမႈမ်ားတြင္ တြဲခ့ဲရင္းႏွီးခ့ဲသူ မ်ားစြာရွိသည္။ ေဆး ၂ မွ ေမာင္ေမာင္ေထြး (အီကို) မွ မိမိညီအကိုဝမ္းကြဲ ကိုမ်ဳိးေအာင္၊ စက္မႈတကၠသုိလ္မွ ကိုဝင္းစိန္ (ယခု က်ဴရွင္ဆရာ-ဝက္ထီးကန္)၊ ဥပေဒမွ ကိုျမင့္ေအး ( ယ ခု တကိုယ္ေတာ္ဆႏၵျပပြဲဆင္ႏြႊဲေလ့ရွိေသာ ျပည္မွေရွ႕ေနႀကီး) စိတ္ပညာမွ ကိုဝင္းဟန္ (ယခု ေက်ာင္းဆရာ) စသည့္ သူမ်ားျဖစ္သည္။ ကိုပါတူးကလည္း ဆိုင္ကယ္ရွိသည္မို႔ တညတြင္ ေမာင္ေမာင္ေထြးကို သြားေခၚေတြ႕လိုက္ေသးသည္။ လူတိုင္းကိုေတာ့မေတြ႕ရဲခ့ဲ။ မိမိတုိ႔ေဆး ၂ မွေက်ာင္းသားေတြ အိမ္လိုက္ဖမ္းေနျပီဆိုသည့္ သတင္းမ်ားကိုလည္းၾကားခ့ဲရၿပီမဟုတ္ပါေလာ။ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္ ေမာင္ေမာင္ေထြး အဖမ္းခံရေတာ့ မိမိႏွင့္ပတ္သက္ျပီး ေမး၍ အ႐ိုက္ခံလိုက္ရေသးဟု ဆိုသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထိုစဥ္က ညဘက္ ဆိုင္ကယ္တစီးႏွင့္ ေမာင္ေမာင္ေထြးအား သြားေခၚၿပီး ျပည္ၿမိဳ႕ျပင္တေနရာ ညအေမွာင္ထု ေအာက္တြင္ စကားေျပာခ့ဲရသည္ကေတာ့ စိတ္လ ပ္ရွားဘြယ္ျဖစ္ခ့ဲသည္။
ထိုစဥ္က တေနရာတည္း ၾကာရွည္ေနရန္အဆင္မေျပရာ ေမာင္ေမာင္ေထြးႏွင့္အဆက္ရသြားေတာ့ ေမာင္ေမာင္ေထြးအိမ္ တြင္ တပတ္ေလာက္သြားေနခ့ဲရေသးသည္။ သူမိခင္ကို လာလည္သည္ဟုသာ ေျပာထားရသည္။ ေမာင္ေမာင္ေထြးတုိ႔အိမ္ က ျပည္ၿမိဳ႕ထဲတြင္ဆိုေတာ့ အျပင္သိပ္မထြက္ရဲေပ။ ေန႔ဆိုအိမ္ထဲတြင္ကုပ္ေနျပီး ဂစ္တာတလုံးႏွင့္သာ ေဒါင္ဒင္ ေဒါင္ဒင္ လုပ္ေနရသည္။ ညသာ အိမ္ျပင္ထြက္ရဲခ့ဲသည့္ ဇီးကြက္ဘဝမ်ဳိးကို ေခတၱေရာက္ခ့ဲသည္ဟု ဆိုရမည္။
● ကိုခ်ဳိ
မိမိက ကိုခ်စ္ေဆာင္ဦး၏အစီအစဥ္ႏွင့္ တိမ္းေရွာင္ရင္း ကိုတင္ေရႊ (အ႐ုဏ္) ႏွင့္ သူ၏ တြဲဖက္ ကိုခ်ဳိတုိ႔ႏွင့္ပါ ခ်ိတ္မိပါသည္။ ကိုခ်ဳိကို မိမိ ေစာစီးစြာကတည္းက သိသည္။ သူက ကိုေအာင္ေမသုတုိ႔အတူ ကိုးကိုးကြၽန္းသုိ႔ အပို႔ခံရသည့္အထဲတြင္ ပါဝင္ သည့္ ပါတီ (CPB) အႏြယ္မ်ားျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ၂ ႏွစ္ ၃ ႏွစ္ခန္႔ကပင္ ကိုေအာင္ေမသု မိတ္ဆက္စာေရးေပး၍ သူ႔ ထံသုိ႔ ေရာက္ခ့ဲဖူးသည္။ "ေသြးသစ္" ေတြ စည္း႐ုံးနိုင္ဖုိ႔ ေဆြးေႏြးခ့ဲၾကဖူးသည္။ ယခုေတာ့ ကိုခ်စ္ေဆာင္ဦးထံမွႏြယ္ရင္း ကိုခ်ဳိႏွင့္ ျပန္လည္ခ်ိတ္မိသည္။ ကိုတင္ေရႊႏွင့္ ကိုခ်ဳိတုိ႔က တြဲ၍လႈပ္ရွားေနၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ၾကာလာေတာ့ တ ေနရာထဲၾကာၾကာ ပုန္းေရွာင္ရန္ခက္ခဲရာ ေနာက္တေနရာကို ကိုခ်ဳိကိုယ္တိုင္ စီစဥ္ေပးသည္။
ေနရာေတာ့ ေသခ်ာမမွတ္မိေတာ့။ ျပည္ၿမိဳ႕အနီး အစြန္အဖ်ားက ျခံတျခံသုိ႔ ပုိ႔ထားသည္။ မိမိကိုလက္ခံေပးသည့္ ျခံပိုင္ရွင္နာ မည္ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့။ ျပည္ၿမိဳ႕ သုခစာေပတိုက္က။ မိမိတုိ႔ထက္ အတန္းေရာ အသက္ပါအနည္းငယ္ႀကီးသူျဖစ္သည္။ ထိုျခံတြင္းရွိ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေဆာက္လုပ္ထားေသာတဲတလုံးတြင္ အိပ္လိုက္ စားလိုက္ စာဖတ္လိုက္ျဖင့္ အခ်ိန္မ်ားကို ေက်ာ္လြန္ရသည္။ တိတ္ဆိတ္ေသာ ပတ္ဝန္းက်င္အနီးတဝိုက္ လူသံ သူသံၾကားက မိမိအားဖမ္းရန္လာၿပီေလာဟု စိတ္ လႈ ပ္ရွားမႈ ျဖစ္ခ့ဲသည္က အႀကိမ္ႀကိမ္ျဖစ္သည္။
အသားျဖဴျဖဴ လူေကာင္ထြားထြား ေဟာေဟာဒိုင္းဒိုင္းေျပာတတ္ဆိုတတ္သည့္ ကိုခ်ဳိက ေဆြးေႏြးစိတ္ဓါတ္ျမႇင့္တင္ေပး သက့ဲသုိ႔ လိုအပ္သည္မ်ားကို စီစဥ္ေပးသည္။ အခ်ိန္ေတြက ၾကာျမင့္လာၿပီ။ လူေတြလည္း တျဖည္းျဖည္း အလုပ္ပိုလာခ့ဲၿပီ။ ကူညီသူက ကူညီၾကေသာ္လည္း မိမိက အားနာလာျပီ။ ျပည္ၿမိဳ႕ကုိ ပတ္လည္ျဖတ္၍ ေနရာေရႊ႕စဥ္ တညျဖစ္ျဖစ္ ကူညီ ခ့ဲၾကသူမ်ားလည္း ရွိသည္။ မိမိတုိ႔ရဲေဘာ္မ်ား ခ်ိတ္ဆက္စီစဥ္သည္မ်ားက တခါတရံ အံဝင္ဂြင္က် မျဖစ္တတ္။ ထိုစဥ္က ဖုန္း အင္တာနက္ စသည့္ ဆက္သြယ္ေရးစနစ္က ည့ံဖ်င္းလွသည္ျဖစ္ရာ ဆက္သြယ္ေရးအခက္အခဲကလည္း ရွိသည္။ သုိ႔ႏွင့္ အံဝင္ဂြင္က်မျဖစ္သည္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းဖုိ႔ရာ ၾကားျဖတ္အကူအညီေတာင္းခ့ဲရသည္မ်ားလည္း ရွိသည္။ ေက်ာင္းသား သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေက်ာင္းသားစိတ္အျပည့္ႏွင့္ အကူအညီေပးခ့ဲၾကသည္။ ကိုခ်စ္ေဆာင္ဦး၏သူငယ္ခ်င္း အီကိုက ကိုေအး ကိုပင္ မိမိအား သူ႔အိမ္တြင္ တညခိုလႈံခြင့္ေပးလိုက္ေသးသည္။
ဤသုိ႔ လူမ်ားစြာ၏အကူအညီရယူလာခ်ိန္တြင္ မိမိတြင္ စိုးရိမ္စိတ္တခုေပၚလာသည္။ ထိုစိုးရိမ္စိတ္မွာ အျခားမဟုတ္၊ အ ကယ္၍ မိမိအားဖမ္းမိလိုက္ပါက မိမိအားကူညီခ့ဲသူမ်ား တသီႀကီး အဖမ္းခံရေပေတာ့မည္။ တကယ္ေတာ့ မိမိတုိ႔ ၿမိဳ႕ေပၚရွိ CPB လိုလားသူ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားသည္ မိမိအစီအစဥ္ျဖင့္မိမိ ေလ့လာေရးအစုအဖြဲ႔မ်ား လႈပ္ရွားမႈျပဳလုပ္ေနၾကေသာ္ လည္း CPB ႏွင့္ တိုက္႐ိုက္အခ်ိတ္အဆက္က မရေသးေပ။ ပဲခူးရိုးမဗဟိုက်ၿပီးခါစ အေရွ႕ေျမာက္ႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္နိုင္ရန္ ႀကိဳး စားဆဲကာလျဖစ္သည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ မိမိအေရွ႕ေျမာက္ထြက္ခြာနိုင္ရန္ အဆက္အသြယ္က မရနိုင္ခ့ဲေသးေပ။
တရက္ ကိုခ်ဳိက မိမိအား ျမင္းျခံရွိ ကြၽန္းျပန္တေယာက္ဆီသြားဖုိ႔ မိမိအားေျပာသည္။ သူေရးထားေသာ စာတေစာင္အားလည္း ေပးသည္။ ကိုခ်ဳိအား မိမိက လမ္းေၾကာင္းေတြသိပ္မ်ားျပီး ႐ႈပ္ကုန္လိမ့္မည္ျဖစ္၍ မိမိအား ကိုေအာင္ေမသုႏွင့္ ျပန္လည္ခ်ိတ္ ဆက္ေပးရန္ ေဆြးေႏြးရေတာ့သည္။ ေနာက္ဆံုး ကိုခ်ဳိသေဘာတူျပီး ကိုေအာင္ေမသုဆီ အေၾကာင္းျပန္ခ်က္ကို ျပည္ၿမိဳ႕ စြန္က တိတ္ဆိတ္ေသာျခံေလးတခုအတြင္းက ေစာင့္ရေတာ့့သည္။ ျမင္းျခံသုိ႔ မသြားျဖစ္ေတာ့ေပ။ သုိ႔ေသာ္ ထိုျမင္းျခံမွ ကိုးကိုးကြၽန္းျပန္ႏွင့္ အေရွ႕ေျမာက္တြင္ ျပန္လည္ဆံုခ့ဲသည္။
သုိ႔ႏွင့္လႏွွင့္ခ်ီ၍ ျပည္ၿမိဳ႕တဝိုက္ တဝဲလည္လည္ျဖစ္ေနရာမွ ျပည္မွခြာဖုိ႔ျဖစ္လာခ့ဲသည္။ ထိုသူမ်ားထဲမွ ကိုတင္ေရႊ (အ႐ုဏ္) ကေတာ့ ကြယ္လြန္သြားရွာေပျပီ။ ကိုခ်ဳိကေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္က ၿမိဳ႕နယ္တခုရွိ NLD လူမႈေရးေထာက္ကူျပဳအဖြဲ႕၌ တတ္အားသ၍ ဝိုင္းဝန္းေနသည္ဟု ၾကားရသည္။ ယခုရွိလွ်င္ အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ခန္႔ ရွိေပမည္။ ျပည္က ကိုပါတူးကေတာ့သတင္းေထာက္လုပ္ေနသည္ကို တခါေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ လဘက္ရည္ဆိုင္လား စားေသာက္ဆိုင္လား ဖြင့္လွစ္သည္ဟု ၾကားရသည္။ ကိုမ်ဳိးေအာင္ကေတာ့ ျပည္အထြက္က ထန္းေပါက္ရြာတြင္ လဘက္ရည္ဆိုင္ဖြင့္ေနသည္။ ကိုခ်စ္ေဆာင္ဦးကေတာ့ ျပည္မႈိ င္းကြန္ယက္တြင္ လႈပ္ရွားေနသည္ကို ၾကားသိေနရသည္။ ကြယ္လြန္သူ ကိုတင္ေရႊမွအပ ႐ုန္းကန္ ရွင္သန္ၾကဆဲျဖစ္သည္။
ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။
ေမာင္ေမာင္စုိး (Mg Mg Soe)