ကိုႏိုင္း၏ "ေခတ္ၿပိဳင္ထဲက အနာဂတ္"(ျပတင္းတံခါးအဖြင့္ ဇာခန္းဆီးအလြင့္ -၄ )

သူရိယေနဝန္း-Vol 1.No 140. 11 March 2017 မွေဖာ္ျပၿပီးေဆာင္းပါး-စာေရးသူခြင့္ျပဳမႈအရ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေခတ္ၿပိဳင္ေတြပါ။
ႏွစ္တစ္ရာအတြင္းမွာေနထိုင္တဲ့လူေတြမွန္သမွ် ေခတ္ၿပိဳင္ေတြျဖစ္တယ္ဆိုေပမယ့္ ေခတ္ၿပိဳင္အေနနဲ႔ လူသားျဖစ္တည္မႈတူျခင္းေတြက ကြဲျပားၾကပါတယ္။ အနာဂတ္ကုိေမ်ွာ္ၾကည့္ပုံခ်င္း ကြဲျပားၾကပါတယ္။ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ရာစုႏွစ္ႏွစ္ခုကုိျဖတ္သန္းခဲ့သူေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ ေခတ္ၿပိဳင္ႏွစ္ခုကုိ ျဖတ္သန္းခဲ႔သူေတြျဖစ္ေနၾကသည္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျဖတ္သန္းခဲ႔ရတဲ့ ျပည္သူေတြအတြက္ အနာဂတ္ ေမ်ွာ္လင့္အိပ္မက္က ပါးလ်လြန္းေနတယ္။ အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ အေမွာင္က လႊမ္းမိုးေနလုိ႔လား။ အတိတ္လမ္းကုိျပန္ေတြးရင္း အနာဂတ္လမ္းကုိ မျမင္နိုင္ခဲ့ဖူး ဆိုတာ၊ BEAUTYMagazine ထဲက ကုိသန္းထြန္းေရးတဲ့ " ဝင္းတင္လမ္း "ကဗ်ာကုိဖတ္ရင္း ဒီအေတြးနဲ႔ ျပတင္းတံခါးကုိ ဖြင့္ၾကည့္လုိက္မိတယ္။

ဒီသစ္ပင္ေအာက္ကုိ၀င္ရင္
ဒါမွမဟုတ္ ဒီကန္ေရကုိေသာက္ရင္
သူစားခြင့္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ ပုံျပင္ထဲက ဘီလူးလုိပဲ
ေတာ္လွန္ေရးဟာ ႀကီးျမတ္သူတေယာက္ရဲ႕အသက္ကုိ
ေတာင္းဆိုတတ္တယ္
အဲဒါကုိ သူေပးခဲ႔တာပဲ။

အနာဂတ္ကုိ ယုံၾကည္လုိ႔သာ ပစၥဳပၸန္မွာရွင္သန္ခဲ႔တာေပါ့
ပစၥဳပၸန္မွာ ရွင္သန္ခဲ့လုိ႔သာ အနာဂတ္ဆီ ထြက္သြားခဲ႔တာေပါ့
ရွင္သန္ေနခ်ိန္ ေတာင့္ထားခဲ႔သမ်ွ
ေသဆုံးခ်ိန္ကုိ ေအာင့္မထားနိုင္တာတခုပဲ
သူ႔ကုိ မွားတယ္ေျပာရမယ္
သူက အခ်ိန္တခုကုိ ေစာင့္ခဲ့တာ။

သူတဲ့။ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္က ၀င္းတင္လမ္း တဲ့။။ သူက အခ်ိန္တခုကုိေစာင့္ခဲ့တာ တဲ႔။
သူဆိုတာဘယ္သူလဲ။ ျမန္မာျပည္ကလူေတြ သိၾကပါတယ္ ျမန္မာျပည္တင္မကပါဘူး။
ကမၻာကပါသိခဲ့ၾကတဲ့လူတေယာက္။ ေခတ္ၿပိဳင္ထဲက လူတေယာက္။ သူက ေတာ္လွန္ေရးသမားလား။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ နိုင္ငံအတြက္ စစ္အာဏာရွင္ေတာ္လွန္ခဲ႔သူ။ ေတာ္လွန္ေရးမွာႀကီးျမတ္ခဲ႔သူ၊ စစ္ပြဲထဲမွာ လက္နက္ေတြနဲ႔ ရဲ၀ံ႔စြာတိုက္ခိုက္ၿပီး က်ဆုံးသြားရတာမဟုတ္ဘူး။ စစ္သူရဲေကာင္းတေယာက္ စစ္ေျမျပင္မွာက်ဆံုးသြားရတာထက္၊စစ္ပြဲတခုလုံးအတြက္ေအာင္နိုင္ေရးမဟာဗ်ဴဟာကုိေရးဆြဲေပးေနတဲ့ ပညာရွိသုခမိန္တေယာက္က်ဆုံးသြားျခင္းက ပုိႀကီးက်ယ္ပါတယ္။ ပုိ၀မ္းနည္းေၾကကြဲစရာ ေကာင္းပါတယ္။
သူက ကြိ လုိလူပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေလးစားအားက်ခဲ႔ရတဲ႔လူတေယာက္ပါ။ ဆရာဟံသာဝတီဦးဝင္းတင္ပါ။ ကဗ်ာဆရာက ဒီလုိဆက္ေရးသားပါတယ္။

အမွန္တရားရဲ႕စစ္တလင္းမွာ
အံသြားပဲ႔ေနတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ခံတြင္းက ခ်စ္ၾကည္ျခင္းေတးကုိ ဆိုတယ္
ခင္ဗ်းဟာ သိမ္ေမြ႔တဲ့ဆိုရွယ္လစ္ပဲ
တၿပိဳင္နက္တည္းမွာ စစ္ခ်ီသီခ်င္းကုိလည္း ဆိုတယ္
ခင္ဗ်ားဟာ ျပတ္သားတဲ႔ ဒီမိုကရက္တစ္ပဲ
တက္အက်ိဳးမွာ ခြက္ထိုးခံသူေတြၾကား ခင္ဗ်ားက လက္ထိုး ဆန္ခဲ့တယ္
ခင္ဗ်ားဟာ ရိုးေျဖာင့္တဲ႔ ဂ်ာနယ္လစ္တေယာက္
ခင္ဗ်ားေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္းဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့လမ္းပါပဲ။

တကယ့္ကုိေျပာျပေနသလုိပါပဲ။ သူေလွ်ာက္လွမ္းခ့ဲတဲ့လမ္း၊ သူေရွ႕ဆုံးက ေလ်ွာက္ျပခဲ့တဲ့လမ္း၊ သူ အနစ္နာခံၿပီး ေလ်ွာက္ရမယ့္လမ္းကုိ ညႊန္ျပခဲ့သလုိ သူကိုယ္တိုင္လည္း ေလ်ွာက္လွမ္းခဲ့တဲ့လမ္း။
ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ေခတ္ၿပိဳင္ထဲကလူတေယာက္အျဖစ္ ႀကီးျမတ္မႈကုိျပသနိုင္ခဲ႔တဲ့လူသားစစ္စစ္လူတေယာက္ ပါပဲ။ ဒါ အခုအခ်ိန္မွာ ဘယ္သူေတြေလ်ွာက္လွမ္းေနၾကၿပီလဲ။ တကယ္ေလ်ွာက္ၿပီး မွတ္တိုင္တခုကုိေရာက္ခဲ့ ၾကၿပီလား။ ေလ်ွာက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၾကတဲ့လူေတြ မ်ားေနသလား။ လမ္းရဲ႕ေဘးထြက္ထိုင္ဘုေျပာေနတဲ့လူေတြကုိ လွည့္မၾကည့္ပါနဲ႔ဦး။ သူဦးေဆာင္ေလ်ွာက္ျပခဲ့တဲ့လမ္းရဲ႕ေရွ႕ဆုံးမွ ေႂကြးေၾကာ္ေလ်ွာက္လွမ္းခဲ့တဲ့လူေတြေတာင္ အေခ်ာင္ခိုေနၾကၿပီလား။ ထိုင္ခုံေကာင္းေကာင္းမွာ ထိုင္ခြင့္ရၿပီး ထိုင္ေနၾကၿပီလား။
သူဆိုတဲ့သံမဏိလူသားကုိ ေလးစားမႈေတြ ဖုံးကြယ္ထားၾကၿပီလား။ သံမဏိလူသားရဲ႕မွာၾကားခ်က္စကားေတြကုိ အခြင့္အေရးခြက္နဲ႔ လဲလွယ္လုိက္ၾကၿပီလား။
ခုေနမ်ား သူရွိရင္
ဘယ္သူမေတြးမိဘဲ ရွိမလဲ
သူ ဘာေတြ ေျပာမလဲ
သူေျပာမယ့္စကားေတြ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ေတြးေတြးေျပာၾက

ေခတ္ၿပိဳင္ထဲကလူေတြ ေတြးၾကပါ။ အတိတ္ကေတြးခဲ့ဖူးၾကမွာပါ။ အခုပစၥဳပၸာန္မွာ ငါတို႔ ဘယ္လမ္းေလ်ွာက္ မယ္ဆိုတာ ေတြးၾကည့္ၾကပါ။ ဒီလုိသာမေတြးပဲ ေလ်ွာက္ခ်င္သလုိေလ်ွာက္ေနၾကမယ္ဆိုရင္၊ အနာဂတ္ လမ္းေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာေရာ ေတြးမိရဲ႕လား။
၀င္းတင္လမ္းက ညႊန္ျပေနပါတယ္။

လမ္းနာမယ္ကအေရးမႀကီးပါဘူး။ လမ္းအမည္နာမတခုေပးခ်င္လာေစတဲ႔စိတ္ဓာတ္က အေရးႀကီးပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ၾကားေနရတယ္။ ေအာင္ဆန္းတံတား အမည္ေပးဖို႔။ နာမယ္ကအေရးႀကီးတာလား။ ျမန္မာနိုင္ငံထဲမွာေနထိုင္ေနတဲ့ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေတြအားလုံး သူ႔ကြ်န္ဘ၀ကလြတ္ေျမာက္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့ေအာင္ဆန္းစိတ္က အေရးႀကီးလား။ ဒါကုိ ကဗ်ာဆရာ ေအာင္ေ၀းက မိုးမခအြန္လုိင္း ကေန ဒီလုိ ေအာင္ဆန္းဟာ တံတားျဖစ္တယ္ ဆိုၿပီး ေျပာလုိက္ပါတယ္။

အေမွာင္ဘက္ကမ္းကေန
အလင္းဘက္ကမ္းဦး
ေခတ္ကုိကူးဖို႔
ေက်ာခင္းေပးသူ။

သူ႔ေက်ာေပၚမွာ
မြန္ျပည္နယ္ေမြး ကေလးတေယာက္
လမ္းေလ်ွာက္လာရဲ႕။

သူ႔တရားဟာ
သူ႔ တံတားျဖစ္တယ္။

ကဲ၊ တံတားနာမယ္အျငင္းပြားေနသူေတြကလည္း၊ ေအာင္ဆန္းတရားနဲ႔ေအာင္ဆန္းတံတားေပၚမွာ ေလ်ွာက္ လာၾကသူေတြပဲ။ ဒီတံတားေပၚေလ်ွာက္လာၾကတဲ့သူေတြအထဲမွာ၊ မြန္ကေလးတေယာက္ျဖစ္ခဲ႔တဲ့ ၈၈ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းမင္းကုိနိုင္လည္း ပါတယ္။ ဘာအရည္အခ်င္းမွမရွိပဲ မြန္ျပည္နယ္၀န္ႀကီး ခ်ဳပ္ တက္လုပ္သူလည္း ပါခဲ႔တယ္။
လမ္းတို႔တံတားတို႔ဆိုတဲ့သက္မဲ႔ေတြက အေရးမႀကီးပါဘူး။ အဲဒီလမ္းအဲဒီတံတားကုိအမွတ္တရ ေရးထိုး ခ်င္စိတ္ျဖစ္ေပၚေနဖို႔က အေရးႀကီးပါတယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕အမည္နာမေတြတပ္ခဲ့တဲ့လမ္းေတြ တံတားေတြ ဘယ္သူေတြက အသိအမွတ္ျပဳၿပီး တေလးတစားတန္ဖိုးထားခဲ့ၾကလုိ႔လဲ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔စိတ္ထဲမွာ ေအာင္ဆန္းထာ၀ရရွိတယ္။ ၀င္းတင္ထာ၀ရရွိတယ္။ ျပည္သူေတြအတြက္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြက တန္ဖိုးရွိေနရင္ ျပည္သူေတြရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ထာ၀ရရွိေနမွာပါ။
ေခတ္ထဲေနသူေတြအေနနဲ႔ ေခတ္ၿပိဳင္ေတြျဖစ္တယ္ဆိုတာလည္း မေမ့သင့္ပါဘူး။
ေခတ္ၿပိဳင္ေတြထဲမွာ သမိုင္းေကာင္းကုိ ေရးထိုးနိုင္ရမွာပါ။ မိုးမခထဲက ခက္သီ ရဲ႕အခြံမာသီး ကဗ်ာကုိဖတ္မိလုိက္တယ္။

ေနေရာင္က ဖြဲဖြဲေလးရယ္
ေန႔ေတြက ေၾကာင္ေတာင္ကန္း
သြားပုိးစားေနရွာသူ လမ္းမထက္
လူနဲ႔လူခ်င္း တက္နင္းၾကရ
လူနဲ႔လူခ်င္း
လက္ရမ္းႏႈတ္ဆက္ၾကရ။

အိပ္ေနရွာသူ ေခြးေလာက္မွ
အျပစ္ကင္းစင္ ေတာက္ပရတဲ႔အျဖစ္
လူေတြက ညစ္ညမ္းတယ္
အိုးအိမ္ေတြက ညစ္ညမ္းတယ္
ရပ္ရြာေတြက ညစ္ညမ္းတယ္။

ဘယ္ေနရာမဆို ျဖတ္လမ္းရွိေတာ့
အရွင္ေမြး ေန႔ခ်င္းႀကီးေတြ
ဒူးတႏွံ႔ႏွံ႔
မနက္ျဖန္ဟာ လန္႔ဖို႔ေကာင္းတယ္။

ဒီေခတ္ႀကီးကလည္း ေျပာင္းလဲပစ္ဖို႔အခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ။ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ေနေပမယ့္ ေျပာင္းလဲမႈကုိ အတင္းအဓမၼဟန္႔တားထားသူေတြရဲ႕အေႏွာက္အယွက္ေတြကရွိေနေတာ့ေရွ႕ မဆက္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ အေျပာင္းအလဲကုိ ေရွ႕ဆက္ေအာင္နိုင္ေအာင္လည္း မစြမ္းေဆာင္နိုင္ၾကတာကုိပဲ အျပစ္ေျပာရမလား။ ေျပာင္းလဲရမည္ဆိုၿပီး လက္သီးလက္ေမာင္းတန္း ေႂကြးေၾကာ္ျပခဲ့သူေတြကလည္း လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းတဲ့လက္ေတြ ျပန္အခ်မွာ အေသျဖစ္သြားၾကၿပီလား။ ၿငိမ္သက္သြားၾကၿပီလား။ ျပည္သူေတြ အတင္းဆြဲတင္ေပးခဲ႔တာကုိေတာင္မွ လက္မိႈင္ခ်ေနၾကရေအာင္ အားမရွိေတာ့တာလား။
ေခတ္ထဲမွာေနသူေတြက ေခြးေလာက္ေတာင္ မေတာက္ပရတဲ့အျဖစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနရေတာ့မွာလား။

ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္
အမ်ားစုက လူညံ႔ခ်ည္းပဲ
ဘုရားတခြန္းထူး တစ္မတ္နဲ႔
ကုိယ့္အနာဂတ္ကုိယ္သတ္ပစ္ၾကေတာ့မွာလား
ေဟ့ နာမယ္ေကာင္းလက္မွတ္ကုိင္ၿပီး
သမိုင္းကုိရွက္ေနရမယ့္အစား
ေဘးထြက္ထိုင္ေနလိုက္မယ္
ဒီပြဲမ်ိဳး ငါမကစားနိုင္ဘူး။

မကစားနိုင္သူေတြေဘးထြက္ထိုင္ေနၾကပါ။ ဆက္လုပ္သလုိမ်ိဳးနဲ႔လုပ္ျပေယာင္ေဆာင္ေနမယ္ဆိုရင္ သမိုင္းမွာ နာမယ္ဆိုးနဲ႔ေရးထိုးသြားပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေလ်ွာက္တဲ႔လမ္း၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျဖတ္ကူးမယ့္ တံတားဆိုတာကလည္း စိတ္ကူးယဥ္ေနလို႔မရေတာ့ပါဘူး။ လက္ေတြ႔ေလ်ွာက္လွမ္းရပါေတာ့မယ္။ ဒါကုိ သမိုင္းကမွတ္တမ္းတင္ေနသလုိ၊ ေနာက္မွလုိက္ပါၾကည့္ေနတ့ဲျပည္သူေတြကလည္း အကဲျဖတ္ေနပါတယ္။ ဒီေခတ္ၿပိဳင္ထဲမွာအနာဂတ္ကုိစိတ္ကူးယဥ္လုိ႔မရနိုင္ဘူးဆိုတာ THE PEOPLE’S DIGESTမဂၢဇင္းထဲမွာ ကဗ်ာဆရာေက်ာ္ထူးရဲ႕ လမင္းကုိေဖာက္ထြက္မိတဲ့ၾကယ္ ဆိုၿပီး ေရးထားပါတယ္။

ဟင္းခ်ိဳထဲ ဆားခတ္ရိုက္တာလည္း ႀကံဳဖူးၿပီ
ေတာင္ဖက္ဟင္းခ်ိဳက ပုိခ်ိဳတယ္ ေျပာသံလည္း ၾကားဖူးၿပီ
ရွင္ႀကီး၀မ္းေရာ ရွင္ငယ္၀မ္းေရာ မထူးေသးဘူး။

ငယ္တုန္းကေတာ့ ငယ္စိတ္နဲ႔ ဆိုးခဲ႔
ႀကီးလာေတာ့ ႀကီးစိတ္နဲ႔ မိုက္ခဲ့
ေရလိုက္ ငါးလိုက္ မသင့္တတ္ေတာ့
ေတာင္ေလတိုက္ရင္ ေျမာက္ဘက္လႊင့္လိုက္
ေျမာက္ေလတိုက္ရင္ ေတာက္ဘက္လႊင့္လိုက္
မိုက္တဲ႔အရသာကုိ ခ်ိဳျမမိတာခက္တယ္။

၂၁ ရာစုေခတ္ႀကီးထဲမွာ ေခတ္ေျပာင္းခ်ိန္အစျဖစ္ေနေတာ့၊ ၂၀ ရာစုေခတ္ေဟာင္းထဲကလုိ အလုိက္သင့္ စီးေမ်ာတတ္ရံုနဲ႔မရေတာ့ဘူး ဆိုတာ ေခတ္ၿပိဳင္ထဲမွာ အနာဂတ္ေရာက္ေအာင္ ေလ်ွာက္လွမ္းေနတဲ့လူေတြ သေဘာေပါက္ဖို႔လုိပါၿပီ။ စိတ္ကူးယဥ္ေနရံုနဲ႔ အနာဂတ္က အလုိလုိေရာက္မလာနိုင္ပါဘူး။

သူတပါးရဲ႕ ဒဏ္ရာကုိ စြက္ဖက္နာက်င္မိရ
သူတေယာက္ရဲ႕မ်က္ရည္မွာ ပူးေပါင္းေၾကကြဲမိရ
ဘ၀ဟာ ခါးသီးလြန္းေပမယ့္လည္း
အေလ့က် ျမက္ရိုင္းပင္ကေလးကေန
ခ်ိဳျမတဲ႔ ပန္းသီးကုိ သီးျပခ်င္တဲ႔စိတ္ကူးေတြ
ေယာက္သြားတေကာင္ျဖစ္ေပမယ့္
လွပတဲ့ ပုလဲလုံးကေလးကုိ ရင္မွာလြယ္မယ့္ အိပ္မက္ေတြ
အနာဂတ္က ငါတို႔ဆီ အလုိလိုေရာက္လာလိမ့္မေပါ့။

အခုေတာ့
တီက်စ္စာခဲကေလးကေန
ပြန္ပီၿမိဳ႕ႀကီးကုိ ေခ်ာ္ရည္အျပည့္ဖုံးလႊမ္းခဲ႔တဲ႔
ဗီဆုဇီးယတ္မီးေတာင္ျဖစ္ခဲ႔တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္
လမင္းကုိေဖာက္ထြက္ၾကည့္လုိ႔ မရဘူးလား။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုိက္သင့္ရာစီးခ်င္စီး၊ ေမ်ာပါေနၾကေတာ့မလား။ ေခတ္ၿပိဳင္အနာဂတ္အတြက္ စိတ္ ကူးေလးေတြ ယဥ္ပါ။ စိတ္ကူးေတြကုိလက္ေတြ႔ လမ္းေပၚမွာခ်ၿပီး ေလ်ွာက္ပါ။ ေအာင္ဆန္းတံတားကုိျဖတ္ ကူးနိုင္ရမယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္ဓာတ္ေတြ။ ၀င္းတင္လမ္းကုိေလ်ွာက္လွမ္းနိုင္ရမယ္ဆိုတဲ႔ ရဲရင့္တဲ့အေတြးေတြ ရွိေနၾကပါေစ။
ကုိႏုိင္း

ထုံကူးခဲ႔ေသာကဗ်ာမ်ား

၁။ ကုိသန္းထြန္း(၀င္းတင္လမ္း)၊ ၂၀၁၇ ေဖေဖာ္၀ါရီလ၊ Beauty မဂၢဇင္း။
၂။ ေအာင္ေ၀း(ေအာင္ဆန္းတံတားျဖစ္တယ္)၊ ၂၀၁၇ မတ္လ၊ မိုးမခအြန္လုိင္း။
၃။ ခက္သီ(အခြံမာသီး)၊ ၂၀၁၇ မတ္လ၊ မိုးမခ အြန္လိုင္း။
၄။ ေက်ာ္ထူး(လမင္းကုိ ေဖာက္ထြက္မိတဲ႔ၾကယ္)၊ ၂၀၁၇ THE PEOPLE’S DIGESTမဂၢဇင္း အတြဲ၁၊ အမွတ္