ျပည္သစ္ဟန္ ● ေလာင္မီးမက်ရပဲႏွင့္ ျပာစတုိ႔အား လွ်ာႏွင့္တုိ႔ၾကည့္ျခင္း

ျပည္သစ္ဟန္ ● ေလာင္မီးမက်ရပဲႏွင့္ ျပာစတုိ႔အား လွ်ာႏွင့္တုိ႔ၾကည့္ျခင္း
(မုိးမခ) ဧၿပီ ၁၊ ၂၀၁၇

ကုန္လြန္ခဲ့ေသာ ၂၀၁၆ ဒီဇင္​ဘာလေလာက္က ျဖစ္မည္။ ကုန္လြန္ခဲ့ေသာ......... ဟု ဆုိလုိက္သည္တြင္ လြမ္းစရာေတြ၊ သတိရစရာေတြ၊ တန္ဖုိးထားေအာင့္ေမ့ဖြယ္ရာေတြပါ တပါတည္း ပါဝင္ခဲ့ၿပီးေသာေန႔ရက္ေတြ ျဖစ္ပါသည္။ ရန္ကုန္သုိ႔ေရာက္ ခုိက္ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ "သိမ္ျဖဴလမ္း" စာအုပ္ေစ်းေရာင္းပြဲေတာ္သုိ႔ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္ေတ္ာ့ကုိ ညီတေယာက္လုိ ခ်စ္ခင္တတ္္သူ ကဗ်ာဆရာ "ကုိေရြး" ႏွင့္ စာအုပ္ေစ်းေရာင္းပြဲေတာ္တြင္ ဆုံျဖစ္သည္။ စကား အတန္ငယ္ေျပာျဖစ္ၾကရင္း "႐ုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာမဂၢဇင္း" မွ ဆရာ "ကုိခါး" ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးသည္။ ထုိခဏအတန္ငယ္အတြင္း ကြၽန္ေတာ္ ေႏြးေထြးမႈ ရ လုိက္ပါသည္။ စာအုပ္ေစ်းေရာင္းပြဲေတာ္အတြင္းရွိ စာအုပ္ဆုိင္ေတြ၏အၾကား၊ ကဗ်ာဆရာစာေရးဆရာတုိ႔၏အၾကား၊ ကဗ်ာ အေၾကာင္း စာအေၾကာင္း ေျပာဆုိသံေတြ၏အၾကားတြင္ အဘယ္သုိ႔ေသာ ေႏြးေထြးမႈမ်ိဳးဟူ၍ ေဖာ္ျပဖုိ႔ရန္လုိေတာ့မည္ မ ထင္ပါ။ ေနာက္ ဆက္တုိက္ဆုိသလုိ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ဝန္းအတြင္းတြင္ စာအုပ္ေစ်းေရာင္းပြဲေတာ္ ထပ္မံဖြင့္လွစ္ ေရာင္း ခ်ျပန္ေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ ေရာက္ရွိမသြားခဲ့ပါ။ စိတ္ထဲမွသာ က်ိတ္ဝမ္းသာရင္း မုဒိတာပြားမိပါသည္။ ထုိေန႔ရက္ ေတြဆီက စာအုပ္ေတြ...... စာအုပ္ေတြ လြမ္းဖြယ္ရာ သာေကာင္းေနေတာ့သည္။ ထုိစာအုပ္ေတြထဲတြင္ တခ်ိန္က အာဏာ ရွင္ေၾကာက္ေသာစာအုပ္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားပါေနၿပီလဲ.....။

ကြၽန္ေတာ္တုိ႔တေတြ၏ အေလ့အထေတြထဲတြင္ တစုံတခုကုိ သိမ္းဆည္းတတ္ေသာ အေလ့အထရွိမည္ဟု ထင္ျမင္မိသည္။ မိမိႏွစ္သက္ရာ၊ အေလးထားရာ၊ တန္ဖုိးထားရာ ကုိယ္စီကုိယ္စီ အစုံစုံေပါ့။ ကြၽန္ေတာ့္တြင္လည္း ထုိအေလ့အထရွိပါသည္။အျခားေတာ့မဟုတ္၊ စာအုပ္ေတြပင္ ျဖစ္ပါသည္။ အလ်င္းသင့္သလုိ မၾကာမၾကာ စာအုပ္ေတြကုိ ဝယ္ယူျဖစ္ပါသည္။ ရင္းႏွီးခင္မင္သူ ဆရာသမားေတြဆီမွလည္း လက္ေဆာင္ရပါသည္။ ထုိသုိ႔စာအုပ္ေတြကုိ ကြၽန္ေတာ္ စုေဆာင္းမိခဲ့ သည္။ ေနာက္ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြကုိလည္း ျပန္လည္ငွားရမ္းသည္။ ကြၽန္ေတာ္ စာအုပ္ေတြကုိ စုေဆာင္းရင္း စာအုပ္ေတြမွာ လည္း အျမဲခရီးႏွင္ေနပါသည္။ ဤသည္ကုိ ေက်နပ္ပီတိျဖစ္ကာ စုေဆာင္းရင္း၊ ငွားရမ္းရင္းျဖင့္ စာအုပ္ေတြကုိ ပုိမုိခ်စ္ျမတ္ႏုိး လာခဲ့ပါသည္။ အသက္ဝင္ေနေသာ စာအုပ္ေတြဟူ၍ ဆုိလုိက္ခ်င္ပါသည္။ ထုိစာအုပ္ေတြထဲတြင္လည္း တခ်ိန္က အာ ဏာရွင္ေၾကာက္ေသာ စာအုပ္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ပါေနၿပီလဲ.........။

ကြၽန္ေတာ္တုိ႔သည္ "ေရြးခ်ယ္ခြင့္" ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ကုိယ္တုိင္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ရသည္ျဖစ္ေစ၊ တစုံတေယာက္က အဆုံး အျဖတ္ေပး၍ျဖစ္ေစ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ႏွင့္ အျမဲထိစပ္ေနၾကရပါသည္။ အယုတ္ရြဆုံး စားစရာသစ္သီးဝယ္ရာတြင္ပင္ မိမိေကာင္း မည္ထင္ေသာ အလုံးအဝန္းကုိပါ ေရြးခ်ယ္ဝယ္ယူတတ္ၾကပါေသးသည္။ "အႀကိဳက္" ႏွင့္ႏွီးႏြယ္၍ သဘာဝက်က် ျဖစ္တည္ ေနေသာ "ေရြးခ်ယ္ခြင့္" သည္ ေျပာ၍မဆုံးႏုိင္ေအာင္ အမ်ားအျပား ရွိေနပါသည္။ စာအုပ္မ်ားႏွင့္ဆက္စပ္ၿပီး ဝယ္ယူေသာ အခါတြင္လည္း ေရြးခ်ယ္တတ္ၾကပါသည္။ လတ္တေလာ မိမိဖတ္႐ႈလုိေသာစာအုပ္က ဘာစာအုပ္လဲ ... စသည္ စသည္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္တတ္ၾကပါသည္။ ရသစာေပျဖစ္လွ်င္ျဖစ္မည္၊ သုတစာေပ ျဖစ္လွ်င္ျဖစ္မည္၊ အေတြးအျမင္ဆုိင္ရာ ျဖစ္လွ်င္ျဖစ္မည္၊ အတၳဳပၸတိ ျဖစ္လွ်င္ျဖစ္မည္ ... စသည္ စသည္ျဖင့္ အလုိေလ်ာက္ ေရြးခ်ယ္ေနမိတတ္ၾကပါသည္။ ထုိေရြးခ်ယ္ျခင္းသည္ပင္ စိတ္၏ ငတ္မြတ္မႈ၊ အေတြးအေခၚအတြက္ အာသာေျဖရာ အစားအစာတခု ျဖစ္ေနပါသည္။ စာအုပ္ေတြ ေရြးခ်ယ္ဖတ္႐ႈ ေနရသည္ပင္ ဦးေႏွာက္ႏွင့္ႏွလုံးသားအတြက္ အႀကိဳက္ကုိ ျဖည့္တင္းေပးေနသည္ႏွင့္ တူေနပါသည္။ ႐ုရွားစာေရး ဆရာ "အီလ်ာ ဂရီဂုိးဗစ္ခ်္အာရင္ဘခ့္" က "လူသည္ သူ႔ေခတ္ကုိ ေရြး၍ မရပါ။ ေခတ္ကသာ လူကုိ ေရြးသြားပါသည္" ဟူ၍ ေျပာ ေသာစကားကုိ အမွတ္ရမိသည္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အျခားအရာေတြထက္ စာအုပ္ေတြကုိ ေရြးခ်ယ္ဖတ္႐ႈေနရသည္ပင္ ေခတ္က ေရြးခ်ယ္မည့္အထဲမွာ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး လုိက္ပါစီးေမ်ာႏုိင္လိမ့္မည္ဟု ယုံၾကည္မိသည္။ ထုိေရြးခ်ယ္ခြင့္ထဲတြင္လည္း တခ်ိန္က အာဏာရွင္ေၾကာက္ေသာ စာအုပ္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ပါသြားၿပီးလဲ.........။

ကြၽန္ေတာ့္၏ ေတြးထင္ယူဆခ်က္တရပ္တြင္ စကားလုံး/စာလုံးေတြႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းထားေသာ စာအုပ္တအုပ္ထဲတြင္ အသက္ဝင္ စီးဆင္းေနေသာ ခြန္အားေတြအေၾကာင္းျဖစ္ပါသည္။ ထုိခြန္အားေတြသည္ လက္နက္ခဲယမ္းေတြတပ္ဆင္ထားေသာ ကုိယ္ ကာယအေပၚ အားျပဳထားေသာ အဖြဲ႔အစည္းတရပ္ႏွင့္ ထူေထာင္ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ခြန္အားေတြမဟုတ္သည္မွာေတာ့ ေသ ခ်ာလွပါသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ထုိအရာေတြထက္ သာလြန္ေသာအခ်က္တခ်က္မွာကား အသံတိတ္ ခြန္အားမ်ားစုေဆာင္းႏုိင္ ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။

စာတစ္ပုဒ္ေရးဖုိ႔၊ သမုိင္းတခုကုိ ျပန္လွန္သုံးသပ္ ရွာေဖြၾကည့္ဖုိ႔၊ ကမာၻ႔ေနရာတုိင္းဆီမွ အျဖစ္အပ်က္ အေၾကာင္းအခ်က္မ်ား ကုိ ကုိယ္တုိင္ေရာက္သြားရသလုိ ၾကံဳသိရဖုိ႔စသည္ စသည္ျဖင့္ အသံတိတ္ခြန္အားမ်ားကုိ ျဖည့္တင္းေပးေနသည္ႏွင့္ တူပါ သည္။ ေနာက္ထပ္ ႐ႈေထာင့္တမ်ိဳးမွ ၾကည့္မည္ဆုိလွ်င္လည္း အာဏာရွင္အမ်ိဳးအစားေတြက ဘယ္လုိဘယ္ပုံ က်င့္ၾကံေန ထုိင္ခဲ့ပုံ၊ လူသားဆန္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ဘယ္လုိဘယ္ပုံ က်င့္ၾကံေနထုိင္ခဲ့ပုံေတြကုိ ရသစာေပပုံသဏၭာန္ျဖင့္ လည္းခံစားသိရွိႏုိင္ေလသည္။ အေတြးအျမင္ဆုိင္ရာ စာေပပုံသဏၭာန္ျဖင့္လည္း ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္ႏုိင္ေလသည္။ သုတ စာေပပုံသဏၭာန္ျဖင့္လည္း သိမွတ္နားလည္ႏုိင္ေလသည္။ အတၳဳပၸတိစာေပတရပ္အေနျဖင့္လည္း ပုိမုိ၍ ထဲထဲဝင္ဝင္ သိရွိ ႏုိင္ေလသည္။ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားကား မနည္းလွပါ။ ဤအသံတိတ္ ခြန္အားေတြျဖင့္ ကုိယ္ခ်င္းစာတရားေတြ လူသားဆန္ ေသာ ႏွလုံးရည္ေတြကုိ ေမြးဖြားေပးႏုိင္လိမ့္မည္ဟု ယုံၾကည္မိသည္။ ထုိ အသံတိတ္ခြန္အားေတြထဲတြင္လည္း တခ်ိန္က အာဏာရွင္ေၾကာက္ေသာစာအုပ္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားပါသြားခဲ့ၿပီလဲ.......။

မၾကာမီရက္အတြင္းက သတင္းတပုဒ္နားေထာင္ေနရင္း ေျမာက္ကုိရီးယားအစုိးရ၏ ၿခိမ္းေျခာက္မႈအျဖစ္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံသုိ႔ ေရာက္ရွိေအာင္ ပစ္ခတ္ႏုိင္မည့္ တုိက္ခ်င္းပစ္ ဒုံးက်ည္တစ္စင္း ျပင္ဆင္ေနေသာအေၾကာင္းကုိ အေမရိကန္သမၼတသစ္ ေဒၚနယ္ထရမ့္က မယုံၾကည္ပဲ ျငင္းဆုိလုိက္ေသာသတင္း ၾကားမိလုိက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ခဏမွင္သက္သြားမိသည္။ ဆူညံ ေနေသာကမာၻၾကီးထဲမွ တြန္းအားေၾကာင့္ ျဖစ္မည္ထင္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကမာၻၾကီးသည္ တျဖည္​းျဖည္​း က်ဥ္းေျမာင္းလာ ေသာ၊ ဆူညံျခင္းေတြ ပုိမုိမ်ားျပားလာေသာ အသြင္ေဆာင္လာသည္ဟု ေတြးျမင္ေနမိသည္။

ကြၽန္ေတာ္တုိ႔၏ ေတြးထင္ယူဆခ်က္မ်ားမွတဆင့္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ႏွင့္အတူ အေလ့အထတုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာရာသည္ ဘယ္လုိ အစျပဳခဲ့သည္လဲ။ အစ ကနဦးကပင္ ေတြးထင္ယူဆခ်က္မ်ား ေမြးဖြားလာေအာင္ တေထာင့္တေနရာမွ အသံတိတ္ ခြန္အား မ်ားအျဖစ္ စာအုပ္မ်ားသည္ အက်ံဳးဝင္ အက်ိဳးျပဳေနမည္ဟု ယုံၾကည္မိသည္။ ထုိယုံၾကည္မႈသည္ပင္ တခါတရံ ႐ုိက္ခ်ိဳး ဖ်က္ဆီး ခံရတတ္ေပေသးသည္။

ကြၽန္ေတာ္ ရန္ကုန္မွ ဇာတိနယ္ၿမိဳ႕သုိ႔ျပန္ေသာ ႏွစ္ထပ္ရွပ္ေျပးသေဘာၤေပၚတြင္ ျဖစ္ပါသည္။ သေဘာၤေပၚမွ ခရီးသည္အ တြက္ ေနရာေပးထားပုံမွာ လူေလးေယာက္စာ အကန္႔အကန္႔ေတြႏွင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ရန္ကုန္မွ အျပန္သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ေတြ မ်ားမ်ားဝယ္သြားေလ့ ရွိပါသည္။ သေဘာၤေပၚတြင္ သတင္းစာမ်ားကု္ိ ဆြဲထုတ္ေနရင္း ကြၽန္ေတာ့ေဘးအကန္႔မွ မိသားစု တစုတည္းဟုထင္ရသည့္အထဲမွ လူက သတင္းစာေတာင္းသျဖင့္ခ ဏ ေပးလုိက္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေနာင္မွ ဖတ္ မည္ဟု ဆုံးျဖတ္လုိက္ပါသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ သေဘာၤေပၚတြင္ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ႏွင့္ေနလုိက္ရင္း အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသြားပါ သည္။ သတိရ၍ သတင္းစာဖတ္ဦးမည္ဟု ျပန္ေတာင္းမည္ျပဳလုိက္စဥ္တြင္ ကြၽန္ေတာ့္သတင္းစာကုိ ကြၽန္ေတာ္ လက္လႊတ္ လုိက္ရဖုိ႔ ေသခ်ာသြားခဲ့ပါသည္။ မိသားစုဟုထင္ရသည့္ ထုိလူတစု၏ ထမင္းခ်ိဳင့္ေတြ၊ ခရီးေဆာင္အိပ္ေတြ၊ အျခားစားဖြယ္ ပစၥည္​းထုပ္ေတြေအာက္တြင္ ေအာက္ခံအခင္းအျဖစ္ ကြၽန္ေတာ္မဖတ္ရေသးေသာသတင္းစာေတြ အသံတိတ္ ေသဆုံးသြား ခဲ့ပါၿပီ။

ထုိသုိ႔ဆုိရ၍ ကြၽန္ေတာ့္သတင္းစာေတြက ဟုိးလြန္ခဲ့ေသာအတိတ္ဆီမွ စာအုပ္မီးပုံ႐ႈိ႕ပြဲႀကီးေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ဂ်ာမနီ၊ ေရာ မ၊ တ႐ုတ္ စသည့္ႏုိင္ငံမ်ားမွ စာအုပ္ေၾကာက္သည့္အာဏာရွင္ေတြ၏ လုပ္ရပ္ေတြအၾကားမွ လူထုႏွင့္စာေသာ္ အေသးအမႊား အပုိင္းအစေလးဟူ၍ ေစာဒကတက္ႏုိင္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ထုိသူေတြက ေၾကာက္ရြံ၍ စာအုပ္ေတြကုိ မီးပုံ႐ႈိ႕ပစ္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ၾကံဳေတြ႔လုိက္ရသည္ကား မီးပုံမ႐ႈိ႕ရပဲႏွင့္ သူ႔အလုိလုိေလာင္ကြၽမ္းျပာက်သြားမည္ကုိ စုိးရိမ္မိျခင္းသာ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။

ျပည္သစ္ဟန္