ေမာင္ရင္ငေတ ● ေက်ာက္ဖရား ေသာင္ရင္းမွသည္ မယ့္ေခါင္ဆီသို႔ - အပုိင္း (၅)
(မုိးမခ) ဧၿပီ ၂၈၊ ၂၀၁၇
(မုိးမခ) ဧၿပီ ၂၈၊ ၂၀၁၇
● မယ့္ေဟာင္ေဆာင္မွ ပိုင္
မယ့္ေဟာင္ေဆာင္ကေန ပိုင္ၿမိဳ႕ေလးကိုျဖတ္ အေကြ႔ေကာက္ေပါင္း ၇၆၂ ေကြ႔ရွိတဲ့ ခ်င္းမိုင္သြားတဲ့ လမ္းအမွတ္ (၁၀၉၅) ေပၚက စိတ္ဝင္စားဖြယ္ရာ ေသာင္းေျပာင္းေထြလာ ေတြ႔ၾကံဳရ ျမင္ခဲ့ရသမွ်ကို ေက်ာက္ဖရား ေသာင္ရင္းမွသည္ မယ့္ေခါင္ ဆီသို႔ စာစုအပိုင္း (၅) မယ့္ေဟာင္ေဆာင္မွ ပိုင္အျဖစ္ ဆက္လက္ေရးသားပါမယ္။
မယ့္ေဟာင္ေဆာင္ေစ်းမွာ တို႔ဟူးေႏြးစား၊ ေတာင္ေပၚေကာင္းမႈ႕ဘုရားကုန္းေပၚကေန လွပလြန္းတဲ့ မယ့္ေဟာင္ေဆာင္ လြင္ျပင္ ရႈခင္းကို ေငးေမာၾကည့္ရႈအၿပီး ခရီးဆက္ထြက္လာခ်ိန္က မနက္ ဆယ္နာရီခြဲပါၿပီ။ ဆယ့္ငါးမိနစ္မွ်ၾကာေတာ့ မယ့္ ေဟာင္ေဆာင္လြင္ျပင္ကို ျဖတ္ေက်ာ္လာၿပီး ေတာင္ကုန္းေတာင္ပတ္လမ္းက စတင္လာပါၿပီ။ ဘယ္နဲ႔ညာ ေဘးႏွစ္ဘက္ လူသူအိမ္ေျခမရွိ ေတာေတာင္သာရွိပါေတာ့တယ္။
ကားလမ္းေရွ႕ ကားလမ္းေဘးႏွစ္ဘက္မွာ ဘာမွ မရွိဘူးဆိုၿပီး အိပ္ေတာ့ မငိုက္လိုက္ၾကပါနဲ႔။ ႏွေမ်ာစရာေကာင္းတဲ့ ျမင္ကြင္း ေတြကို လက္လြတ္မခံလိုက္ၾကပါနဲ႔။ သဘာဝ အလွတရားေတြ ရွိပါတယ္။ လူေတြ ျပဳျပင္ဖန္တီးထားတာ မဟုတ္တဲ့ သဘာ ဝရဲ႕ အလွတရားေတြပါ၊ ဖိြဳက္စတားစ္ ေဟာ္တယ္ဝန္းႀကီးထဲက လူလုပ္ ျမက္ခင္းတု ပန္းခင္းတုေတြထက္ ပိုမို ရင္သပ္ရႈေမာ ဘြယ္ရာ ေကာင္းလွပါတဲ့ သဘာဝက်က် ျမင္ကြင္းေတြကို ေတြ႔ျမင္ရမွာပါ။
မယ့္ေဟာင္ေဆာင္မွ ပိုင္ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ေဒသခံေတြ အတြက္ကေတာ့ ျမင္ေနက် ဒီျမင္ကြင္းေတြက ဘာမွမဟုတ္သလိုပါ။ နီးလြန္းအားႀကီးေတာ့လည္း မျမင္ႏိုင္ၾက တဲ့သေဘာပါ။ သဘာဝႀကီးဆီက အလကားပဲတင္းရထားတာေတြဆိုေတာ့ တန္ဖိုးမျဖတ္တတ္ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ တန္ဖိုးမသိ ႏိုင္ေတာ့တာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။
မယ့္ေဟာင္ေဆာင္မွ ပိုင္ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
သူတို႔တေတြ ျဖတ္သန္းေနရတဲ့ ေန႔စဥ္လူမႈဘဝကလည္း ဒီေတာင္ေျခ ဒီလြင္ျပင္မွာေန ဒီေတာင္ေစာင္း ေတာင္ခါးပန္းမွာ အလုပ္လုပ္၊ ဒီလမ္းဒီခရီးေတြကို ေန႔စဥ္ျဖတ္သန္းေနၾကရေတာ့လည္း ေမာင္ရင္ငေတတို႔လို အားအားလ်ားလ်ားဒီလို သ ဘာဝရႈခင္းေတြကို အထူးအေထြလုပ္ ခံစားမေနၾကေတာ့တာမ်ိဳးေတြလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ေမာင္ရင္ငေတတို႔လို ေရာက္လာၿပီး အငမ္းမရ ဓါတ္ပံုေတြရိုက္ ဗီဒီယိုေတြရိုက္ မွတ္တမ္းတင္ေနတဲ့သူေတြကို ၾကည့္ၿပီး ဘယ္လို အူေၾကာင္ေၾကာင္ ငနဲေတြ ေရာက္ေရာက္လာပါလိမ့္လို႔ ထင္ေကာင္း ထင္ေနၾကပါလိမ့္မယ္။ အဲလိုလူစားမ်ိဳး ေတြ ကလည္း အေတာ္ႀကီးကို မ်ားလွလာတာမို႔လို႔ သူတို႔ေတြစိတ္မဝင္စား ဥပကၡာျပဳလို႔ ေနႏိုင္ေနၾကသူေတြလည္းရွိမွာပါ၊ ဒီလို လူေတြအႀကိဳက္ ေစ်းကြက္စီးပြားဝင္ေအာင္ လုပ္ကြက္ေတြ ၾကံဖန္ရွာေဖြေနၾကသူေတြလည္း ရွိၾကမွာပါ၊ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ လိုေကာင္မ်ိဳးေတြ အေရာက္မ်ားလာလို႔ မ်က္ေစ့စပါးေမႊးစူးၾကသူ ေဒသခံေတြလည္း ရွိမွာပါ။ ေထာက္ခံျခင္းနဲ႔ ကန္႔ကြက္ျခင္း ကေတာ့ အျမဲဒြန္တြဲ အားၿပိဳင္ေနၾကမွာကလည္း ေသခ်ာပါတယ္။ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ကေတာ့ ခရီးသြားရံုေလး သြားတာပါ၊ ကြမ္းလည္း မစားပါဘူး၊ အမိႈက္မပစ္နဲ႔ဆိုလည္း မပစ္ပါဘူး၊ သစ္တပင္လည္း မခုတ္ပါဘူး၊။ စိတ္အေမာေျပ ထြက္ေပါက္ ရရံုေလး စိတ္လန္းတဲ့ ရႈေမွ်ာ္ခင္းေလး ခံစား ၾကည့္ရရံုေလးသာပါ။
မယ့္ေဟာင္ေဆာင္မွ ပိုင္ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ေမာင္ရင္ငေတတို႔လို ဘဝအေမာထဲက ၿမိဳ႕ျပသားေကာင္ အမ်ားစုကေတာ့ အဲဒီလို ထြက္ေပါက္မ်ိဳး မ်ားမ်ားရွာ ထြက္ေပးမွ ဘဝအေမာေတြထဲက အနည္းငယ္ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္မွာပါ၊ အဲဒါေတြေၾကာင့္ ေမာင္ရင္ငေတကေတာ့ အဲဒီလို ေနရာမ်ိဳးေတြ မ်ားမ်ားေရာက္ေအာင္ ရွာေဖြသြားၿပီး မ်ားမ်ားျမင္ႏိုင္ ေအာင္ ၾကည့္ပါတယ္၊ ခံစားၾကည့္တတ္ေလ ျမင္ေလ ထင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ေသာ မ်က္လံုးမည္းနဲ႔ ၾကည့္သူေတြကေတာ့ ဒါေတြကို မျမင္ေတြ႔ႏိုင္ပါဘူး၊ ဒို႔လည္း ေရာက္ဖူးပါတယ္၊ ဘာမွလည္း မရွိပါဘူး၊ ေျပာၾကပါတယ္၊ ဟုတ္ႏိုင္ပါတယ္၊ အဲဒီေနရာေလးေတြက လူေနအိမ္ေျခအနည္းငယ္နဲ႔ ဖြဲ႔စည္း ေနထိုင္ၾကတဲ့ သာမန္ေတာၿမိဳ႕ေတာရြာေလးေတြပါ။ နဂိုတုန္းက ေတာဓေလ့ ေတာစရိုက္အတိုင္း ေနထိုင္လာခဲ့ၾကၿပီး ထူး ျခား နာမည္ေက်ာ္ လူသိမ်ားတဲ့ သမိုင္းဝင္အျဖစ္အပ်က္ေတြ သိပ္မရွိခဲ့တဲ့ နယ္ပါ။ ထူးျခားတဲ့ သမိုင္းေနာက္ခံေတြ မရွိခဲ့တာ ကဘဲ သဘာဝကအလကား ေပးခဲ့တဲ့ လွပျခင္းေတြက အမ်ားအျပား နဂိုအတိုင္း က်န္ရွိေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္၊အဲဒီလို သမိုင္း သိပ္မရွိခဲ့ေပမယ့္ ဒီကေန႔လို ခရီးသြား ေခတ္မွာ ဒီလို ေနရာမ်ိဳးေတြကိုမွ ရူးသြပ္စြာနဲ႔ ေရာက္လာၾကသူ မ်ားလာပါတယ္၊ အေနာက္တိုင္းသား လူျဖဴေတြထဲမွာ ဘာမွမထူးျခားတာေတြက ထူးျခားေနပါတယ္ဆိုတဲ့ ေျပာင္းျပန္သမားေတြ မ်ားလာလို႔ လား ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔ဆီမွာ ေပ်ာက္ဆံုးသြားေလၿပီျဖစ္တဲ့အရာေတြကို ျပန္တမ္းတသူေတြ မ်ားလာတာေၾကာင့္လား၊ မေသ ခ်ာပါဘူး။
ေသခ်ာတာကေတာ့ လူျဖဴေတြၾကားထဲ ေမာင္ရင္ငေတတို႔လိုေကာင္ေတြလည္း ကန္႔လန္႔ကန္႔လန္႔နဲ႔ ပါဝင္လာေနတာပါ၊ ကိုယ္ပိုင္ဘတ္ဂ်က္ နည္းပါးလွတဲ့ ေမာင္ရင္ငေတ့အတြက္ အဲဒီလို သဘာဝရဲ႕အလွတရားေတြကိုၾကည့္ဖို႔ တန္ဖိုးနည္း ခရီး သြားျခင္းေတြ ပိုမိုထြန္းကားပါေစလို႔ ဆႏၵမ်ားစြာနဲ႔သာ။
မယ့္ေဟာင္ေဆာင္မွ ပိုင္ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
အေကြ႔ေပါင္း ၇၆၂ ေကြ႔က ပိုင္ ခ်င္းမိုင္လမ္းပိုင္းမွာ ရွိတယ္လို႔ ဆိုၾကေပမယ့္ မယ့္ေဟာင္ေဆာင္က စထြက္ထဲက ေကြ႔ရတဲ့ အေကြ႔ေတြက မနည္းပါဘူး၊ ခရီးခ်ိန္ တနာရီခန္႔ ၾကာလာၿပီးေနာက္ ေတာင္ အတက္လမ္းေတြက ပိုမိုၿပီးမတ္ေဆာက္လာသလို ေဘးဘီၾကည့္လိုက္ေတာ့ သိသိသာသာ ျမင့္မား လာေနပါၿပီဆိုတာ သိသာပါတယ္။ ဗမာေတြအေခၚ TanenTaunggyi သနင္ေတာင္ႀကီး သို႔မဟုတ္ Thanon Thong Chai Range အေနာက္ျခမ္းက မီတာ ႏွစ္ေထာင္ ေပေျခာက္ေထာင္ေက်ာ္ အျမင့္ ပိုင္းကို ေရာက္လာျခင္းပါ၊ ရာသီဥတုကပူေနေပမယ့္ ေျခာက္ေသြ႔ေအးျမတဲ့ ေတာင္ေပၚေလေၾကာင့္ ေနလို႔ ထိုင္လို႔ ေကာင္းလွတဲ့ ေနရာေဒသပါ၊ ျမဴခိုးျမဴမႈန္ေတြဆိုင္းေနခ်ိန္မွာ ေတာေတာင္ေတြဟာ မိႈင္းညိဳ႕ညိဳ႕နဲ႔ လွပေနတတ္သလို ရာသီ ဥတု ၾကည္လင္ခ်ိန္မွာေတာ့ ေလထုညစ္ညမ္းမႈနည္းပါးတဲ့ အျပာေရာင္ေကာင္းကင္ျပင္နဲ႔ အျဖဴေရာင္တိမ္ထုတို႔ဟာ ေရာ ေႏွာလို႔ လွပ ေနျပန္ပါတယ္။
မယ့္ေဟာင္ေဆာင္မွ ပိုင္ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ပိုင္ၿမိဳ႕ေလးသို႔ မေရာက္ခင္လမ္းမွာ ရြာေလးတရြာႏွစ္ရြာကို ေတြ႔ရွိခဲ့သလို ေတာေတာင္ရႈခင္း ၾကည့္ ေကာင္းတဲ့ ေနရာေတြမွာ ကေဖးဆိုင္ေလးမ်ား ကားရပ္ရႈခင္းၾကည့္ရန္ ေနရာေလးမ်ားကို ဖန္တီးလို႔ေပးထားတာေၾကာင့္ အဆင္ေျပလွပါတယ္၊ ခရီး သြားေတြ မ်ားလာလို႔ ဒီလိုအဆင္ေျပလာတာလား ဒီလိုအဆင္ေျပလာလို႔ ခရီးသြားေတြ မ်ားလာတာလား ဒါေၾကာင့္ မဟုတ္ ႏွစ္ခုစလံုးမ်ားေၾကာင့္ေလ လား၊ အက်ိဳးနဲ႔ အေၾကာင္း ဆက္စပ္မႈေတာ့ ရွိမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
ပိုင္ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ဟိုတုန္းကေရာက္ဖူးတဲ့ ကေလာေတာင္ႀကီးလမ္းတို႔ ေမၿမိဳ႕လမ္းတို႔က သံုးထပ္ေကြ႔တို႔ ေျခာက္ထပ္ ေကြ႔တို႔ကို မ်ားစြာသတိရ ေစတဲ့ လမ္းမ်ိဳးေတြကို ဘယ္ႏွစ္ထပ္ ဘယ္ႏွစ္ေကြ႔မွန္းမသိ တက္လာခဲ့ၿပီး ပိုင္ၿမိဳ႕လြင္ျပင္ဆီသို႔ ျပန္နိမ့္ဆင္းလာပါတယ္၊ ပိုင္ကေန ခ်င္းမိုင္ဘက္ ျပန္အထြက္ လမ္းပိုင္းေတြက ဒီထက္ ပိုေကြ႔၍ပိုေကာက္ပါတယ္ ဆိုေလေတာ့ တမင္သက္သက္မ်ား လမ္းေတြကို မေျဖာင့္ေအာင္ ေဖာက္မ်ားထားေလသလား ေတြးေနမိပါေသးတယ္၊ မေျဖာင့္တဲ့လမ္း ေကာက္တဲ့လမ္းေတြ ဆိုကာ မွ လာခ်င္ၾကသူေတြက ပိုလို႔မ်ားလာတတ္ေလေရာ့လား မသိ။
လွပတယ္ၿငိမ္းေအးတယ္လို႔ နာမည္ႀကီးတဲ့ ပိုင္ၿမိဳ႕ေလးရဲ႕ ၿမိဳ႕လယ္လမ္းမမ်ားကေတာ့ ပံုမွန္ေတြ႔ဖူး ေနက် ထိုင္းေက်းလက္ ၿမိဳ႕ရြာေလးေတြ အတိုင္းသာပါ၊ ထူးျခားပါတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္တာက လမ္းေဘး တေလွ်ာက္ ေအဘီစီဒီနဲ႔ ဘူးသီးငါးေပါင္းေၾကာ္ ဆိုင္းဘုတ္ေတြကို အေတြ႔ရမ်ားျခင္းပါ၊ ၿမိဳ႕လယ္က လမ္းက်ဥ္းက်ဥ္း တိုတိုေလးနဲ႔ မလိုက္ေအာင္ ရႈတ္ယွက္ခတ္ေနတာ ျမင္ေတြ႔ရပါတယ္၊ ပိုင္ခရီးသြား လုပ္ငန္းက ပိုင္ရဲ႕ အနာဂတ္ကို ေကာင္းက်ိဳးျပဳပါေစလို႔သာ ေတြးမိရပါတယ္။
ပိုင္ၿမိဳ႕ေလး အဝင္မွာ ေလယာဥ္ကြင္းေတာ့ ရွိေပမယ့္ အဆင္း အတက္ေတာ့ သိပ္ရွိဟန္ မတူပါဘူး။ ပိုင္ျမစ္ေလးရွိေနေပမယ့္ ေရေၾကာင္းဆက္သြယ္ေရးက သိပ္အားကိုးလို႔ မရပါဘူး၊ အဓိက ပို႔ေဆာင္ ဆက္သြယ္ေရးျဖစ္တဲ့ ကုန္းေၾကာင္းခရီးကလည္း ေတာင္ကုန္းေတာင္တန္းေတြ မ်ားျပားလြန္းတာမို႔ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ဖြင့္ၿဖိဳးမႈ ေနာက္ဆံုး ေအာက္ဆံုးအဆင့္ ေရာက္ခဲ့ရတာက အဆန္း မဟုတ္ပါဘူး၊ ခရီး သြားသူေတြ ပိုင္ေဒသကို အေရာက္အေပါက္မ်ားလာတယ္ ဆိုေပမယ့္လည္း ထိုင္းခရီးသြားလုပ္ငန္း ရဲ႕ ရာခိုင္ႏႈန္း ညႊန္ကိန္းမွာ ခပ္နည္းနည္းသာ ရွိေနပါေသးတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ အျမင္အရေတာ့ ပံုမွန္ လက္ရွိ အေျခ အေနေလးကိုသာ ထိမ္းထား သဘာဝကို သဘာဝအတိုင္း ရွိေနေစခ်င္မိတာပါ။
ဒီၿမိဳ႕ေလးေသးေသးမွာ အေျခခ် ေနထိုင္ၾကသူ မူလလက္ေဟာင္း ေဒသခံမ်ားအျပင္ ႏွစ္ဆယ္ရာစု အလယ္ပိုင္း ကာလေတြ မွာေတာ့ အနီးအနား နယ္ေျမေတြက မံု ရွမ္း ကရင္နီ လီဆူး လားဟူေတြနဲ႔ တရုတ္ကူမင္တန္စစ္ေျပးသူမ်ား ဝင္ေရာက္အေျခခ် ေနထိုင္ရာေဒသ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္၊ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ အလြန္မွာေတာ့ ထိုင္းယိုင္ သို႔မဟုတ္ ရွမ္းနယ္ဖြားေတြ အမ်ားအျပား ေရာက္ရွိလာျပန္ပါတယ္တဲ့၊ ဒီကေန႔မွာေတာ့ ဒီလိုလူေတြအျပင္ လူျဖဴေတြလည္း ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံ အေျခခ်ေနလာၾကၿပီ ျဖစ္ပါ တယ္။
WORLD WAR II MEMORIAL TA-PAI RIVER BRIDGE (ဓါတ္ပံု မရငတ)
တာ-ပိုင္ တံတားေဟာင္းနဲ႔ တံတားသစ္ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ပိုင္ၿမိဳ႕ေလးကို ျဖတ္္သန္းရစ္ေခြ စီးဆင္းသြားတဲ့ ပိုင္ျမစ္ေလးကေတာ့ သံလြင္ျမစ္ထဲကို အဆံုးသတ္ ဝင္ေရာက္သြားပါတဲ့ ျမစ္လက္တက္ေလး တခုပါ၊ ပိုင္ျမစ္ကိုျဖတ္ေက်ာ္ဖို႔ တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ဒုတိယကမာၻစစ္က တံတားေဟာင္းတစင္း ခ်င္း မိုင္သို႔ အထြက္လမ္းမွာ ရွိပါတယ္၊ ဂ်ပန္ငပုေတြရဲ႕ စစ္က်န္လက္ရာ လံုးပတ္လက္မသံုးဆယ္ သစ္လံုးႀကီးမ်ားနဲ႔ တည္ ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္ဆိုတဲ့ တံတားေဟာင္း ႀကီးကေတာ့ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ စစ္ရံႈးအေျပးမွာ မီးေလာင္တိုက္သြင္းခဲ့လို႔ မရွိေတာ့ပါဘူး၊ ဒီကေန႔လက္ရွိ အဲဒီ အစိမ္းေရာင္ သံေဘာင္တံတားကေတာ့ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္မွာ တည္ေဆာက္ခဲ့တာပါ၊ ေသမင္းတမန္ ေရးဗားေကြး တံတားေလာက္ နာမည္မေက်ာ္လွေပမယ့္ ေမာင္ရင္ငေတတို႔လို ဒီနယ္ေျမကို ေရာက္လာသူ ဂ်ပန္ေတြတရုတ္ ေတြ လူျဖဴလူမည္း ခရီးသြားေတြရဲ႕ မွတ္တမ္းတင္ ရိုက္ကြင္းတခုအျဖစ္သို႔ အသြင္ေျပာင္းလို႔ လာခဲ့ပါၿပီ၊ ဒီကေန႔ လက္ရွိ သံုးေနတဲ့ ကြန္ကရစ္ တံတားသစ္ကိုလည္း မၾကာခင္ကမွ လမ္းေတြခ်ဲ႕ရင္း ထပ္မံတည္ေဆာက္ ၿပီးပါၿပီ၊ Nawarat Steel Bridge (သို႔မဟုတ္) Saphan Prawatsart Pai အစိမ္းေရာင္ သံမဏိေဘာင္တံတားေဟာင္းကိုေတာ့ ဖ်က္စီးေရာင္းစား မပစ္ပါဘဲ အေဟာင္းအတိုင္း ခ်န္ထားရစ္ခဲ့လို႔ ေမာင္ရင္ငေတတို႔လို ခရီးသြားၾကသူေတြအတြက္ ကင္မရာခြန္လည္းမေပးရ တံတားေဟာင္းဝင္ေၾကးလည္း မေပးရတဲ့ ရိုက္ကြင္းတည္ရာ ျဖစ္လာခဲ့ပါၿပီ၊ အကယ္၍မ်ားသာ ငပုေတြ စစ္မရံႈးလို႔ လံုးပတ္ လက္မသံုးဆယ္ တိုင္လံုးႀကီးေတြနဲ႔ တံတားေဟာင္းႀကီးသာအေကာင္းအတိုင္း မက်န္ေတာင္ တဝက္တပ်က္ေလာက္ က်န္ရွိေနေသးမယ္ဆိုခဲ့ရင္ အခုထက္ပိုမိုလူသိမ်ား လူစည္ကားေစမွာက အေသအခ်ာပါ။
အဲဒီ အစိမ္းေရာင္ တံတားေဟာင္းေပၚက အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေဟာင္းမ်ားကို လြမ္းေနၾကသူမ်ားလည္း သတိတရ ရွိေနၾကဦး မွာပါ၊ ေမာင္ရင္ငေတလည္း ဟိုတခ်ိန္တခါက ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတဲ့ အခုမရွိတာ့ၿပီ ျဖစ္တဲ့ ေရနံေခ်ာင္းက ပင္းေခ်ာင္းတံတားတို႔ မိတၳီလာကန္ျဖတ္တံတားတို႔နဲ႔ ေမၿမိဳ႕အထြက္ ေရငယ္ ရြာနားက တံတားေဟာင္းေလးေတြကို သတိရေနဆဲပါခင္ဗ်ာ၊ ရွိေန ေသးရင္ တခါတေခါက္ေလာက္ အေရာက္သြား ၾကည့္ခ်င္မိတဲ့ အမွတ္တရ မမ္မိုရီယယ္ တံတားေတြေပါ့ ေလ။
TA-PAI RIVER (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ထိုင္း အေနာက္ေျမာက္စြန္း Daen Lao Range ေတာင္တန္းမွာ ျမစ္ဖ်ားစတင္ခဲ့တဲ့ အဲဒီ ပိုင္ျမစ္ဟာ မိုင္တရာခန္႔ရွည္လွ်ားတဲ့ သာမန္ျမစ္ေလးတစင္းပါ၊ ဒါေပမယ့္ ျမစ္ေရစီးက ရာသီဥတုေပၚမူတည္ၿပီး အၾကမ္းအရမ္း မ်ားစြာရွိလို႔ အင္တာေနရွင္နယ္ ေဖာင္စီးကစားသူမ်ားအတြက္ စိတ္ႀကိဳက္ ျဖစ္စရာ ေနရာေတြ မ်ားစြာရွိတဲ့ ျမစ္တစင္းပါတဲ့၊ ျမစ္ကမ္းရိုတန္းတေလွ်ာက္ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ရာ ေတာင္ေတြ ေတာေတြက ေက်ာပိုးအိတ္ တလံုးနဲ႔ ရြာရိုးကိုးေပါက္ လည္ခ်င္သူမ်ားအတြက္ စိတ္ႀကိဳက္ ျဖစ္ေစပါ တယ္၊ အဲဒီ ပိုင္ျမစ္ေလးဟာ ကယားနယ္အတြင္း ဝင္ေရာက္ စီးဆင္းသြားၿပီး သံလြင္ျမစ္နဲ႔ ေပါင္းဆံု သြားပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ေမာ္ေတာ္ကားလမ္းေတြ အားကိုးမရေသးခဲ့တဲ့ ေခတ္ကာလတေလွ်ာက္မွာ ပိုင္ျမစ္ရိုးကိုသာအားကိုး စုန္ဆန္ကူ လူး ေရာယွက္ခဲ့တဲ့ ေဒသတြင္း သမိုင္းေဟာင္းေတြ ရွိခဲ့မွာေတာ့ ေသခ်ာလွပါတယ္၊ ပိုင္ျမစ္ရိုးကို ဝါးေဖာင္ေလး တစင္းနဲ႔ (စကားေျပာေကာင္း အေသာက္ေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္း တခ်ိဳ႕နဲ႔ အတူတူေပါ့) ေအးေအးလူလူ စုန္လို႔ဆင္းရင္း ကယားျပည္ ထဲက ျမစ္သံလြင္ရဲ႕ အဝင္ဝ ျမစ္ဆံုရဲ႕ ျမင္ကြင္းအလွေတြကို ျမင္ခြင့္ ၾကည့္ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ ... ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ အေကာင္မထည္ မေပၚေသးတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတဲ့ အိပ္မက္တခုသာပါ။
မယ့္ေဟာင္ေဆာင္မွ ပိုင္ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ဒီေနရာမွာ ၾကံဳႀကိဳက္လို႔ ဖတ္ခဲ့ဖူးပါတဲ့ ခရီးသြားေတြရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အျမင္ စာပိုဒ္တခ်ိဳ႕ကို ေဖာ္ျပခ်င္မိရ ပါတယ္၊ သိပ္မထူးဆန္း ေပမယ့္ အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္မ်ားလို႔ ထင္ျမင္မိပါတယ္၊ ဒါမ်ိဳးအျမင္ေတြက ဒီကေန႔ လြတ္လပ္စြာ ေရးသားခြင့္ရေနတဲ့ အင္ တာနက္စာမ်က္ႏွာမ်ားမွာ အမ်ားႀကီးေတြ႔ရပါတယ္။
အဲဒီ အင္တာနက္ထဲက လြတ္လပ္စြာ ေရးသားခြင့္ ဆိုတာကေတာ့ အေမရိကန္သမၼတေဟာင္းႀကီး ရူဇဗဲ့ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္က မိန္႔ခြန္းထဲမွာထည့္ ေျပာၾကားသြားတယ္ဆိုတဲ့ လြတ္လပ္ျခင္းေလးမ်ိဳးမွာ ပါမပါ ေမာင္ရင္ငေတ ေသခ်ာမသိပါဘူး၊ လြတ္လပ္ စြာနဲ႔ ေျပာၾကားခြင့္က ေနရာတကာမွာ ေျပာလို႔ရခ်င္မွရႏိုင္ေပမယ့္ လြတ္လပ္စြာေရးသားခြင့္ရေနတဲ့ ဒီကေန႔ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေတြကေန လြတ္လပ္စြာ ေမႊေႏွာက္ရွာေဖြ ဖတ္ရႈရျခင္းကိုေတာ့ ပိုမိုစိတ္ဝင္စားမိပါတယ္။
အတည္အတံ့ဆိုတာေတြက ေမာင္ရင္ငေတ့အတြက္ ကီးကမကိုက္ ဖတ္ရတာ ပ်င္းစရာေကာင္းေနတာမို႔ပါ၊ အဲဒီလို ဖတ္မိရ တာေတြထဲကမွ ထိုင္းခရီးသြားအေၾကာင္း မေကာင္းေျပာတာေတြကိုေတာ့ ဒီမွာ ထည့္မေရးေတာ့ပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ေတြကလည္း ထိုင္းခရီးသြားဆိုရင္ အပုတ္ခ်ခ်င္ေနတာမွလား။ ပိုင္နယ္ေျမကို ေရာက္လာခဲ့ၾက သူေတြက 5 Bonnes Raisons de Visiter PAI, Top Ten in PAI ဆိုၿပီး သူတို႔ အျမင္ေတြကို ေရးထားၾကပါတယ္၊ ေရးတဲ့သူေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါ။
ဒီေဒသ ဒီနယ္ေျမကို သူတို႔ ဘာေၾကာင့္ လာခ်င္ရတယ္ ဆိုတာ ျပင္သစ္ ခရီးသြားသူတဦးရဲ႕ အျမင္ေတြက ဒီလိုပါ၊ သက္ တမ္း ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္အတြင္း သူမသြားခဲ့တဲ့ခရီးစဥ္ေတြ အေျမာက္အမ်ား ထဲက ဒီ PAI ခရီးစဥ္ကို မွတ္တမ္းတင္ေရးထားတဲ့ သူမရဲ႕ အျမင္ပါ၊ သူမက ရိုးရိုးေလး ျမင္ပါတယ္။
La Route la plus Folle de Thaïlande, Un Décor de Cinéma, Un Climat Parfait, Retour à la Nature et Des Petits Prix. ေတာင္ေပၚလမ္းေၾကာင့္၊ ရုပ္ရွင္ထဲပါဖူး၊ ရာသီဥတု၊ သဘာဝအလွ၊ေစ်းသက္မႈေတြ ေၾကာင့္ပါတဲ့၊ ေမာင္ရင္ငေတ နားလည္တဲ့ အတိုခ်ဳပ္ ဘာသာျပန္ပါ၊ အက်ယ္ေရးထားတာေတြကိုု ဖတ္ခ်င္ၾကရင္ေတာ့ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေတြမွာ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္၊ အျမင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္၊ အဲဒီမွာ ရုပ္ရွင္ထဲပါဖူး ဆိုတာကလြဲလို႔ တျခားေသာအခ်က္ေတြကို ေမာင္ရင္ငေတလည္း ေထာက္ခံေရးသားေနတာပါ။
မယ့္ေဟာင္ေဆာင္မွ ပိုင္ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ရုပ္ရွင္ထဲပါဖူး၊ အဲဒီအခ်က္ကို ဘာလို႔ မေထာက္ခ်င္လဲေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မသိပါ၊ ပိုင္အေၾကာင္း ရုပ္ရွင္ေတြ မၾကာ ေသးခင္ႏွစ္မ်ားက ရိုက္ကူးခဲ့ပါတယ္တဲ့၊ နာမည္ႀကီးတဲ့ ႏွစ္ကားကPai in Love နဲ႔ Lost in Thailand ပါ၊ ရုပ္ရွင္ဆိုတာကို ဇိမ္ခံၾကည့္ေလ့ မရွိေတာ့တဲ့ ေမာင္ရင္ငေတ လည္း ဇာတ္လမ္းတည္ရာေတြသိေအာင္ နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ ရွာေဖြ ၾကည့္ မိပါတယ္၊ သိပ္မထူး ျခားနားတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြသာပါ၊ လူမသိတသိ ဇာတ္ကားေတြလို႔ေျပာရင္ မမွားပါဘူး၊ တကယ္က အျပင္ သဘာဝအလွက နာမည္ႀကီးလာၿပီးမွ ရုပ္ရွင္သမားေတြရဲ႕ ရိုက္ကြင္းထဲ ေရာက္သြားျခင္းပါ။
ထိုင္းလူမ်ိဴးေတြၾကားမွာ ဒီပိုင္နယ္ေျမရဲ႕ လွပမႈေတြ လူသိမ်ားလာခဲ့သလို ဒီေနရာေတြက ရိုက္ကြင္း တည္ရာျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္၊ Pai in Love ရိုက္ကြင္းတည္ရာ ကေဖးဆိုင္ေလးကေတာ့ ခရီးသြားမ်ားနဲ႔ စည္ကားလာခဲ့ပါတယ္၊ အဲဒီဇာတ္ကားဟာ ထိုင္းလူငယ္ေတြၾကားမွာ တစံုတရာထိ ေပါက္ခဲ့ပါတယ္ ေျပာမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ရေကာင္း ရႏိုင္ပါတယ္၊ တျခားအလားတူ ဇာတ္လမ္းေတြလည္း ရွိေကာင္းရွိ ႏိုင္ပါတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတ အကုန္မသိလို႔ မေထာက္ခံခ်င္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
မယ့္ေဟာင္ေဆာင္မွ ပိုင္ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
တကယ့္တကယ္ ဒီ ေဒသမ်ိဳးေတြ လူသိမ်ားလာတာက အေနာက္တိုင္းသား ကမာၻလွည့္ လူျဖဴေတြ Back Packer ဘက္ပက္ ကာေတြေၾကာင့္ပါ၊ ဒီလို တိုးရစ္ဆိုသူေတြက ေတာထဲ ေတာင္ထဲ တိုးမယ္၊ ျမစ္ေဘးေခ်ာင္းေဘး နားနားေနေန ေနမယ္၊ ဥေရာပက နိစၥဒူတ သူတို႔ရဲ႕ဘဝေတြကို ေမ့ထားမယ္၊ စိတ္ခ်မ္းသာလက္ခ်မ္းသာ လမ္းေဘးအိပ္ခ်င္အိပ္မယ္၊ ေတာေတာင္ ေတြရဲ႕ အလွသစၥာတရားေတြ တိုင္တည္ၿပီး သူတို႔ေနခ်င္ၾကတယ္၊ တခ်ိဳ႕ေတြရဲ႕တခ်ိဳ႕ထဲကေတာ့ ေတာေတာင္ ေတြထဲက ရတနာသိုက္ကို အေခ်ာင္ႏိႈက္ခ်င္ၾကသူေတြလည္း ပါေကာင္းပါလာႏိုင္တာေပ့ါ၊ အဲဒီလိုလူေတြဟာ ဒီေဒသရဲ႕ စြန္႔ဦးတီ ထြင္သူေတြအျဖစ္ ပါဝင္လာၾကပါတယ္၊ ေစတနာေကာင္းသူေတြလည္း ဒီေဒသ အက်ိဳးတဝက္ ကိုယ့္အက်ိဳးတဝက္ မွ်ေဝခံ စားၾကသူေတြလည္း ရွိမွာပါ၊
တခုရွိတာကေတာ့ ဘက္ပက္ကာေတြရဲ႕ ဘတ္ဂ်က္နည္းပါး တိုးရစ္ဇမ္ေတြနဲ႔ ဇိမ္ခံခရိုဏီ တိုးရစ္ဇမ္ ေတြၾကား ဘယ္လို သမမွ်တစြာနဲ႔ ယွဥ္ ၿပိဳင္ၾကေလမလဲ။ ေငြနဲ႔ေပါက္ ေျခလွမ္းက်ဲက်ဲနဲ႔ ဝင္ေရာက္လာေနတဲ့ ဆိုဗီယက္ပ်က္ ခရိုဏီ တိုးရစ္ဇမ္ ဆိုတာမ်ိဳးေတြကိုေတာ့ အခ်ိန္ကာလ တခုထား ေစာင့္ၾကည့္ၾကရမယ္ ထင္မိေၾကာင္းပါ။
I AM PAI (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ေမာင္ရင္ငေတတို႔ မယ့္ေဟာင္ေဆာင္ ေစ်းထဲမွာ မနက္စာ တို႔ဟူးေႏြး စားၿပီး ပိုင္ၿမိဳ႕သို႔ စတင္ထြက္လာတာက မနက္ ဆယ္ နာရီခြဲပါ၊ ပိုင္ကို ေရာက္လာေတာ့ ေနမြန္းတည့္ခ်ိန္ ေက်ာ္ေနပါၿပီ၊ ပိုင္လမ္း တေလွ်ာက္ နားနားေနေန ဟိုၾကည့္ဒီေငးရင္းနဲ႔ ေရာက္လာတာပါ၊ လမ္းအမွတ္ (၁၀၉၅) ရဲ႕ တဝက္ နီးပါးခန္႔ ခရီးေပါက္လာျခင္းပါ၊ ပိုင္ၿမိဳ႕ထဲမွာ ျဖတ္ရံုျဖတ္လာၿပီး ပိုင္ၿမိဳ႕ျပင္မွာ ခဏနား ပိုင္တံတားကို ဝင္ၾကည့္လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ဆက္ထြက္လာေတာ့ နာရီျပန္ ႏွစ္ခ်က္တီးပါ၊ ညအိပ္ ရပ္နားရမယ့္ Fang ၿမိဳ႕ ေရာက္ဖို႔က အေတာ္လိုေသးတာမို႔ လမ္းမွာဝင္ၾကည့္စရာေတြလည္း လက္မလြတ္ရေလေအာင္ ခပ္သုတ္သုတ္ သြားၾကမယ္၊ Fang ၿမိဳ႕အဝင္ေတာင္ေျခအနီး ရႈခင္းၾကည့္လို႔ေကာင္းတဲ့ တေနရာရာေရြးၿပီး ညေနစာ စား ၾကမယ္ ေျပာၾကၿပီး ပိုင္ေဒသကို ႏႈတ္ဆက္လက္ျပ ထြက္ခြာလာခဲ့ ၾကပါတယ္။
မယ့္ေဟာင္ေဆာင္မွ အႏၱရာယ္ေကြ႔မ်ား (ဓါတ္ပံု မရငတ)
Mae Hong Son Loop ဆိုၿပီးေခၚၾကတဲ့ မယ့္ဆရီယန္ မယ့္ေဟာင္ေဆာင္ ပိုင္ ခ်င္းမိုင္ လမ္းအမွတ္ (၁၀၉၅) နဲ႔ (၁၀၈) အေၾကာင္းေတြကို ေရးရာမွာ မပါမျဖစ္ပါရွိရမယ့္ အေၾကာင္းေလးေရးၿပီး ဒီ စာစုမယ့္ေဟာင္ေဆာင္မွ ပိုင္ကို နိဂံုးခ်ဳပ္ပါမယ္။
ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ အေဝးေျပး လမ္းမမ်ားေပၚမွာ ထူးျခားတယ္ဆိုႏိုင္တဲ့ ရဲရဲနီေနတဲ့ အေရာင္ကို သဘာဝ ေဆးေရာင္စံု ရႈေမွ်ာ္ခင္း ေတြၾကားမွာ ေတြ႔ျမင္ရပါတယ္၊ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ကာလကစလို႔ ဒီစနစ္ကို ထိုင္းလမ္းေတြမွာ စတင္ခဲ့တယ္ မသိေပမယ့္ ေမာင္ရင္ငေတ ဒီတေခါက္ ထိုင္းေရာက္မွ သတိထား မိခဲ့တာပါ၊ အရင္ကေတာ့ မေတြ႔ခဲ့ဖူးပါဘူး၊ မေတြ႔ခဲ့ဖူးတာ ထိုင္းမွာတင္ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဥေရာပလမ္းေတြမွာလည္း မေတြ႔ဖူးပါဘူး၊ နာမည္ေက်ာ္ ဆြစ္ဇာလန္ ေတာင္တက္လမ္းေတြမွာလည္း မ ေတြ႔ခဲ့ဖူး ပါဘူး၊ အႏၱရာယ္ကုန္းဆင္းကုန္းတက္ေတြကို သတိေပးတဲ့အေနနဲ႔ အနီရင့္ရင့္ ေဆးခ်ယ္ထားတာမို႔ လွပေနသလို လုပ္ေဆာင္သင့္တဲ့ အစီအစဥ္ေကာင္းတရပ္ျဖစ္လို႔ ႀကိဳဆိုေထာက္ခံ ေရးသားလိုက္ရ ျခင္းပါ၊ တျခားလမ္းမမ်ားမွာလည္း ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရေပမယ့္ ဒီ Mae Hong Son Loop လို လမ္းေကြ႔မ်ား မွာေတာ့ အေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႔ခဲ့ရတာကို မွ်ေဝခံစားရင္း ....။
TA-PAI RIVER (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ေက်းဇူး အထူး တင္စြာျဖင့္ ေက်ာက္ဖရား ေသာင္ရင္းမွသည္ မယ့္ေခါင္ဆီသို႔ စာစု (၅) (မယ့္ေဟာင္ေဆာင္မွပိုင္) စာစုကို ဒီေနရာမွာ ရပ္ပါမယ္။
ေမာင္ရင္ေတ
၁၆၁၁၂၀၁၆-၀၅၀၁၂၀၁၇