သစ္စိုး ● အာကာသမွ က်ဴးေက်ာ္ ဝင္ေရာက္လာျခင္း

သစ္စိုး ● အာကာသမွ က်ဴးေက်ာ္ ဝင္ေရာက္လာျခင္း
(မုိးမခ) ဧၿပီ ၆၊ ၂၀၁၇

(မိုးမခ အတြဲ (၃)၊ အမွတ္ (၁၂)၊ ဒီဇင္ဘာ ၂ဝ၁၆ တြင္ မူလပံုႏွိပ္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္)

ကနဦးအစကတည္းက ကြၽန္ေတာ္တ႔ို ျပင္ဆင္ၿပီးသား။ ဘာလုပ္ရမည္ဆိုတာေလာက္ေတာ့ သိေနၾကသည္။ ဒါမ်ဳိးအႀကိမ္ တရာေလာက္ မႀကံဳခ့ဲဖူးလို႔လား။ ၿမိဳ႕က အမ်ဳိးသားေကာင္းေတြ သူတို႔အလုပ္ႏွင့္ သူတို႔ဇယ္ဆက္လို႔။ ရုတ္တရက္ ကဂ်ိဳးက ေဂ်ာင္ျဖစ္သြားေသာ တီဗီအစီအစဥ္မ်ား။ လူအုပ္ထဲက မ်က္ႏွာေတြ ေမာ့ၾကည့္ေမာ့ၾကည့္။ ေကာင္မေလးက ေလထဲကို လက္ညႇိဳး တထိုးထိုး။ ပါးစပ္ေတြအေဟာင္းသားနဲ႔။ ေခြးေတြ တဝုတ္တဝုတ္နဲ႔။ ယာဥ္အသြားအလာေတြ ရပ္သြားၾက။ ေရွာ့ ပင္အိတ္က လူသြားလမ္းေပၚ တုံးလံုးပက္လက္။ ေဟာ ေကာင္းကင္ထဲမွာ ပိုၿပီးနီးလာၿပီ။ ျဖစ္ခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း ေနာက္ ဆံုးမွာေတာ့ ျဖစ္လာေတာ့မွာပါ။ အခ်ိန္တန္ဖို႔ပဲ လိုေတာ့တယ္။ စပ္စုလိုစိတ္နဲ႔ အေၾကာက္တရားေတြ ေရာယွက္ေနၾကေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ရွိေနၾကသည္။ အသားက်ၿပီးသား စိတ္တည္ၿငိမ္မႈ။ ဒီလိုမ်ဳိးအခါသမယမွာ ဘာကိုေမွ်ာ္ လင့္ထားရမည္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔နားလည္ထားၾက၏။

ဒီဇာတ္လမ္းမွာ မနက္ဆယ္နာရီထိုးၿပီးေလးတင္မွာ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ တီဗြီသတင္းအဖြဲ႔သားမ်ား ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေတြးထင္ထားၾက သလိုႏွင့္ တထပ္တည္း။ သူတို႔မ်က္ႏွာေပၚက ကသုတ္ကရက္ အမူအရာ။ သူတို႔ဆံပင္ေတြက ပိပိျပားျပား။ သူတို႔လႈပ္ရွား ေနပံုမွာ တင္းတင္းေတာင့္ေတာင့္။ သူတို႔က ကြၽန္ေတာ္တို႔အား ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ေအာင္ ဆြေပးေနၾကေသာ္လည္း အရာရာမွာ ပံုမွန္အေျခအေန ျဖစ္ေနသည္ကို အခိုင္အမာျပသေန၏။ သူတို႔လည္း ဒါမ်ိဳးေတာ့ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ၿပီးသား။ ဒါကိုပဲ ေစာင့္ ေနသလို အဓိပၸါယ္မ်ဳိး။ ဒါမ်ဳိးႀကံဳေတာင့္ႀကံဳခဲအခ်ိန္မွာ သူတုိ႔လည္း ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ သိၿပီးသားျဖစ္လိမ့္မည္။

ျမင္ရသေလာက္က အျငင္းပြားစရာ မရွိ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေကာက္ခ်က္ မခ် ႏိုင္ေသး။ ျပင္ပမွဝင္လာေသာ ထိုအရာကို ေထာက္လွမ္း အကဲခတ္ၿပီးသား။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေလထုထဲကို အျမန္ႏႈန္းျမင့္ျမင့္ျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္လာပံုရသည္။ ပင္တဂြန္က အေျခအေနကို အနီးကပ္ ေစာင့္ၾကည့္ေန၏။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ရွိေနဖို႔၊ အိမ္ထဲမွာ ေနၾကဖို႔၊ ေနာက္ထပ္ ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ား ေစာင့္ဆိုင္းၾကဖုိ႔ တိုက္တြန္းထားသည္။ တခ်ဳိ႕က အလုပ္မွ ခ်က္ခ်င္းထြက္ခြာကာ မိသားစုရွိရာ အိမ္သို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ ျပန္ေနၾက၏။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ တီဗီ၊ ေရဒီယို၊ ကြန္ျပဴတာတို႔ႏွင့္ လက္တကမ္းအကြာမွာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုး ကိုယ့္အသိုင္းအဝိုင္းနဲ႔ကိုယ္ အဆက္မျပတ္ၾက။

ျပတင္းေပါက္မ်ားမွတဆင့္၊ အျခားသူတို႔ သူတို႔ျပတင္းေပါက္မ်ားမွာ ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ေနသည္ကို ျမင္ႏိုင္ၾကသည္။ ေကာင္းကင္သို႔ တေမာ့ေမာ့။ တမနက္လံုး ကြၽန္ေတာ္တို႔သတင္းကို သည္းႀကီး မည္းႀကီး နားစြင့္ေနလ်က္။ ကေလးေတြ အေမွာင္ထဲက မိုးသက္မုန္တိုင္းကို နားစိုက္ေနၾကသည့္ပံုႏွယ္။ ဘာျဖစ္လာၾကမလဲဆိုတာ မသိႏိုင္ၾကေသး။ သိပၸံပညာရွင္တုိ႔ ကလည္း ဤသေဘာကို မေစာေၾကာႏိုင္ၾကေသး။ ေဆာင္ရန္၊ ေရွာင္ရန္တို႔ကို အသိေပးထုတ္ျပန္ထားသည္။ စိုးရိမ္ထိတ္ လန္႔ရန္မလို။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လုပ္ႏိုင္သည္ကေတာ့ သတင္းထုတ္ျပန္ခ်က္အား နားေထာင္ၾကရန္သာ။

နားရြက္ မလႈပ္နဲ႔။ ေနာက္ထပ္ထူးျခားျဖစ္စဥ္ကို ေစာင့္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စိတ္ေစာေနၾကေသာ္လည္း။ ႂကြက္မ်ားကဲ့သို႔ အာရံု ေၾကာဂဏွာမၿငိမ္ျဖစ္ျခင္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုယ္ေပၚမွာ ရြစိရြစိ ေျပးတက္ေနၾကေသာ္လည္း။ ဘာေဘးျဖစ္ျဖစ္ ေျပးေတြ႕ လိုက္ခ်င္ၾကသည္။ ေရွာင္တိမ္း၍မရမည့္အတူတူ ႏွာဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ ႀကံဳေတြ႔လိုက္ခ်င္ေတာ့သည္။ သူတို႔ျပဳသမွ် ႏုရေတာ့မည့္ အခ်ဳိးအေပါက္မ်ဳိး။ ေကာင္းကင္ရဲ႕တဘက္ျခမ္းကဟာေတြ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕မွာ ဆင္းသက္ဖြယ္ေနရာ ျဖစ္ေနသည္ဟု အေျပာမ်ားေနၾကေသာေၾကာင့္ တီဗီသတင္းအဖြဲ႔သားတို႔ ၿပိဳဆင္းလာၾက၏။

ဘယ္ေနရာကို ဆင္းလာမွာလဲဟု ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြးဆၾကည့္ေနၾက၏။ ျပည္သူ႔ပန္းျခံထဲက ဆီးေဆာေတြနဲ႔ ဘဲကန္ၾကားမွာ လား။ ၿမိဳ႕ေျမာက္ဘက္စြန္းက ေတာအုပ္ နက္နက္ထဲမွာလား။ ကုန္ပေဒသာဆိုင္နားက ေျမကြက္လပ္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ အဲဒိမွာ ေရွးအေဆာက္အဦေတြ တူးေဖာ္ေနတာ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ႀကီး ရွိေသးသည္။ လမ္းမေတာ္ကကုန္တိုက္ အ ေဟာင္းေပၚ ေလွ်ာဆင္းရင္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ မင္န္ဂီအြန္းက ပစ္ဇာနဲ႔ ကေဖးဆိုင္ေပၚက ဒုတိယထပ္တိုက္ခန္းေတြ ဝင္ေဆာင့္လိုက္ရင္ျဖင့္ အုတ္ခဲႏွင့္မွန္စေတြ တဖြားဖြားေၾကမြကုန္ၾကမွာ။ ၿမိဳ႕ျဖတ္လမ္းေပၚ ဆင္းလာရင္ေတာ့ ဆယ့္ရွစ္ဘီး ကားေတြ လန္ျပန္ထြက္ကုန္ၾကမွာ။ လူသြားလမ္းေက်ာက္ျပားႀကီးေတြ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ကို ျဖစ္ကုန္ၾကမွာ။ ကားေတြ ဖရိုဖရဲနဲ႔ လမ္းေဘးအရံအတားေတြ ဝင္တိုက္ၿပီး လမ္းထိမ္းတာေဘာင္ေအာက္ကို ထိုးက်ကုန္မွာ။ တနာရီမရွိတတ္ ရွိတတ္ အခ်ိန္မွာ ေကာင္းကင္ထဲ ဘာမွန္းညာမွန္းမသိတာႀကီး ဘြားခနဲေပၚလာသည္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အမ်ားစု ေန႔လည္စာစား ေန ခ်ိန္။ အျခားလူေတြေတာ့ အျပင္ဘက္ ေရာက္ႏွင့္ေနၾကၿပီ။ လမ္းႏွင့္လူသြားလမ္းေပၚမွာ မိုးတိုးမတ္တပ္ မလႈပ္မယွက္။

ေငးလ်က္။ ေအာ္သံေတြ၊ ေခၚသံေတြ။ လက္ေတြ ေလထဲမွာ။ လက္တ္ယမ္းယမ္း ကိုယ္တဆန္႔ဆန္႔နဲ႔။ ေသြးပ်က္ေနၾကပံု။

က်ိန္းေသေပါ့။ အေရာင္တလက္လက္နဲ႔။ ေကာင္းကင္ ဟိုးအထက္မွာ။ တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႕။ေႏြရာသီရဲ႕ျပာမႈိင္းမႈိင္း ေလထုထဲမွာ။

ဘာရယ္ညာရယ္ဆိုတာ ကြဲကြဲျပားျပား ျမင္ေနၾကရ၏။ ရံုးအသီးသီးက အေထြေထြစာေရးမ်ား ျပဴတင္းေပါက္မ်ားဆီသို႔ အူ ယားဖားယား။ ေစ်းသည္တို႔ ေငြရွင္းစက္မ်ားအားပစ္ထားခဲ့ကာ အျပင္ဖက္သို႔ ခတ္သုတ္သုတ္ ေျပးထြက္လာၾက၏။ လိေမၼာ္ ေရာင္ ဦးထုတ္အမာေဆာင္းထားၾကေသာ စည္ပင္အလုပ္သမားမ်ား ကတၱရာလမ္းေပၚ၌ မ်က္လံုးတို႔အား လက္ျဖင့္ကာ ထား၍ ေမာ့ၾကည့္ေနၾက၏။ ဟိုးအေဝးႀကီးက အလင္းေတာက္။ တဖ်တ္ဖ်တ္လင္းလက္ေနသည့္ အစက္အေျပာက္။ ၾကာလွ သံုးေလးမိနစ္မွ်သာ။

တျဖည္းျဖည္း ႀကီးႀကီးလာသည္။ ေနာက္ေတာ့ ဆယ္ျပားေစ့အရြယ္။ မတ္ေစ့အရြယ္။ ရုတ္တရက္ ေကာင္းကင္တခြင္လံုး ေရႊေရာင္အလင္းတန္းမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္သြားေတာ့ မေလာက္ပင္။ ထိုေနာက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုယ္ေပၚသို႔ တဖြားဖြား က်လာ သည္။

ႏူးညံ့ေသာ ဝတ္မႈန္ေတြလို။ အဝါေရာင္အမွဳန္ေတြလို။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အိမ္ေခါင္ေရဆင္း ေျမာင္းေပၚေတြမွာ ေဖြးေဖြးလႈပ္လို႔။ လူသြားလမ္းေပၚေတြမွာ ျပန္႔ႀကဲလို႔။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အက်ႌလက္ေတြႏွင့္ ကားအမိုးေပၚေတြမွာ အထပ္အထပ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘာကိုနားလည္ရမွန္း မသိေတာ့ပါ။

တဆယ့္သံုးမိနစ္နီးပါးခန္႔ အဆက္မျပတ္ တဖြဲဖြဲက်ေနသည္။ အဲဒိ အဝါမႈန္ေတြ။ ထိုအခ်ိန္အတြင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ေကာင္းကင္ကို မျမင္ႏိုင္ၾက။ ထိုေနာက္ အက်ရပ္သြားျပန္၏။ ေနေရာင္ လင္းလက္လာသည္။ ေကာင္းကင္ျပာျပာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အား အိမ္ တြင္းမွာ ေနၾကဖို႔၊ သတိထားၾကဖို႔၊ အာကာသမွက်လာေသာ ထိုအမႈန္မ်ားအား ထိကိုင္ျခင္းကို ေရွာင္ရွားၾကဖုိ႔ သတိေပး ထားၿပီးသား။ သို႔ရာတြင္ အျဖစ္အပ်က္မွာ ျမန္ဆန္လြန္းသမို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔အမ်ားစုခမ်ာ အဝတ္အစားေတြႏွင့္ ဆံပင္ေတြ ထဲမွာ အဝါေရာင္အစြန္းကြက္ေတြ ေပက်ံလို႔။ သတိေပးထုတ္ျပန္ခ်က္မ်ားႏွင့္ မေရွးမေႏွာင္းမွာပင္ အေလးအနက္အာမခံ ခ်က္မ်ားအား ၾကားၾကရျပန္သည္။

ပဏာမစစ္ေဆးေလ့လာခ်က္မ်ားအရ အဝါမႈန္မ်ားရဲ႕ သေဘာသဘာဝကို မသိရွိၾကေသးေသာ္လည္း အဆိပ္အေတာက္ ကင္းရွင္းေၾကာင္း။ ၎ကိုစားမိေသာ တိရစာၦန္မ်ား မွာ မည္သည့္ေရာဂါလကၡဏာကိုမွ် မျပသေသးေၾကာင္း။ ၎အမႈန္တို႔ႏွင့္ ထိစပ္မႈမရွိၾကရန္ႏွင့္ ေနာက္ထပ္ စမ္းသပ္ခ်က္ရလဒ္မ်ား ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကရန္ တိုက္တြန္းလႈ႔႔ေဆာ္ထားၾက၏။ ေလာေလာ ဆယ္မွာေတာ့ ထိုအမႈန္တို႔သည္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမက္ခင္းျပင္မ်ားေပၚ၊ လူသြားလမ္းမ်ားေပၚႏွင့္ အိမ္ဝေလွခါးထစ္မ်ားေပၚ၌ ျပန္႔ၾကဲေနၾကသည္။ ေမပယ္လ္ပင္မ်ားႏွင့္ တယ္လီဖုန္းတိုင္မ်ားေပၚတြင္ ကပ္ၿငိေနၾကသည္။ ဦးဦးဖ်ားဖ်ားႏွင္းက်သည့္ မနက္ခင္း အိပ္ရာႏိုးထခ်ိန္ကိုပင္ အမွတ္ရေနမိေသး။ သံုးဘီးတပ္ လမ္းသန္႔ရွင္းေရးကားတို႔က အဝါမႈန္မ်ားအား ဗြီပံုသ႑ာန္ ေနာက္တြဲအမႈိက္ပံုးေတြထဲထည့္သြင္းေနရင္း လမ္းတေလွ်ာက္ ေလးေလးလံလံ ေရြ႕လွ်ားေနၾကသည္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ အိမ္ ဆင္ဝင္ေအာက္က ေစာင့္ၾကည့္ေနၾက၏။ ျမက္၊ အိမ္ေရွ႕လမ္းႏွင့္ ဆင္ဝင္ခန္း အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂမ်ားအား ေရပိုက္ ျဖင့္ ေဆးေၾကာသန္႔ရွင္းလိုက္ၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္သည္။ ေနာက္ထပ္သတင္းထုတ္ျပန္ခ်က္မ်ား ကို ေစာင့္ေနၾကသည္။ တကယ္ေတာ့ ထိုအမႈန္မ်ားကို ဆဲလ္တလံုးတည္း ဇီဝရုပ္တို႔ျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားသည္ အဆိုရွိသည့္ အစီရင္ခံတင္ျပခ်က္တုိ႔အား ကြၽန္ေတာ္တို႔ၾကားသိၿပီးျဖစ္၏။ ဤသို႔ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ခံစားမႈမွာ တိုးပြား သည္ထက္ တိုးပြားလာေတာ့သည္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျဖစ္ေစခ်င္တာက။ ျဖစ္ေစခ်င္တာက။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနရတာကို ဘယ္သူေတြ ရိပ္မိၾကမွာ လဲ။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ျဖစ္ေစခ်င္တာက ေသြးေတြ၊ က်ိဳးပ့ဲေၾကမြသြားတဲ့အရိုးေတြ၊ မခ်ိတင္ကဲ ငိုၿငီးသံေတြ။  ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျဖစ္ေစခ်င္ တာက အေဆာက္အအံုေတြ လမ္းေပၚ တစစီၿပိဳက်ပ်က္စီးတာ။ ကားေတြ မီးဟိန္းဟိန္းေတာက္ ေပါက္ကြဲကုန္ၾကတာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ျဖစ္ေစခ်င္တာက ရိုးတံရွည္ရွည္နဲ႔တူတဲ့ လည္ပင္းေပၚက ေခါင္းႀကီးႀကီးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ရဲ႕သူရဲသဘက္စီးေနတဲ့

အတၱေနာမနိေတြ။ ေသမင္းတမာန္ ေရာင္ျခည္လက္နက္တပ္ဆင္ထားတဲ့ အၾကင္နာမရွိတဲ့ စက္႐ုပ္ေျပာင္ေျပာင္လက္ လက္ေတြ။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ျဖစ္ေစခ်င္တာက မဂၤလာအေပါင္းနဲ႔ခေညာင္းတဲ့ေခတ္သစ္ကို ခရီးဦးႀကိဳျပဳမယ့္၊ ၾကင္နာေပ်ာ့ေျပာင္းတဲ့ မ်က္ လံုးမ်ားပိုင္ရွင္၊ စၾကာဝ႒ာပိုင္စိုးတဲ့ ေဒဝတာနတ္ေကာင္း နတ္ျမတ္ေတြ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ျဖစ္ေစခ်င္တာက ေသြးပ်က္ေ ျခာက္ျခားမႈနဲ႔ ပီတိ ေဒါမနႆေတြ။ ဒီအဝါမႈန္ေတြကလြဲရင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္။ ဒီလို က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္မႈမ်ဳိးက ျဖစ္စရာလား။ ထိုမြန္းလဲြေႏွာင္းပိုင္းတြင္ သိပၸံပညာရွင္မ်ားအားလံုးတို႔က ထိုအမႈန္တို႔မွာ သက္ရွိမ်ဳိးႏြယ္တမ်ိဳးျဖစ္သည္ကို သေဘာတူ လိုက္ၾကေၾကာင္း ၾကားသိလိုက္ရ၏။ နမူနာအမႈန္မ်ားအား ေဘာ့စ္ထန္၊ ရွီကာဂို၊ ဝါရွင္တန္ ဒီစီတို႔သို႔ ေလယာဥ္ျဖင့္ ေပးပို႔ လိုက္ၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အား မထိမကိုင္ၾကဖို႔၊ ျပတင္းေပါက္မ်ားအား ဆက္ပိတ္ထားၾကဖို႔၊ လက္မ်ား ေဆးေၾကာသန္႔ စင္ဖို႔ သတိေပးထားၾကေပမယ့္ ထိုဆဲလ္တလံုးတည္း ဇီဝရုပ္မ်ားမွာ အႏၱရာယ္ျပဳေလာက္ပံုမေပၚ။ ထိုဆဲလ္တို႔မွာ ဒြိစံု ကလပ္စည္းကြဲနည္းျဖင့္ မ်ဳိးပြားၾက၏။ အဆတိုးပြားလာသည္ကလြဲ၍ ဘာသက္ေရာက္မႈမွ် မရိွ။

Feb 9, 2009 ေန႔ထုတ္ New Yorker မဂၢဇင္းပါ Steven Millhauser ၏ Invasion from Outer Space ဝတၳဳတိုကို ဘာသာျပန္ပါသည္။

သစ္စိုး
(မိုးမခ အတြဲ (၃)၊ အမွတ္ (၁၂)၊ ဒီဇင္ဘာ ၂ဝ၁၆ တြင္ မူလပံုႏွိပ္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္)