 |
| ပန္းခ်ီ မေမႊး၊ သူ႔ေဖ့စ္ဘြတ္ကေန ကူးပါတယ္ |
ေမျငိမ္း - မိသားစု
(မိုးမခ) ေမ ၂၅၊ ၂၀၁၇
(စာေရးသူ ေဖ့စ္ဘြတ္ကေန ကူးပါတယ္)
အသက္ေတြတိုဖို႔ အေၾကာင္းရင္းေတြ သိပ္မ်ားမ်ားလာတယ္…။
မေန႔က သားၾကီးဘြဲ႔ယူခ်ိန္.. ေက်ာင္းအဓိပတိရဲ႕ မိန္႔ခြန္းထဲမွာ..
မနက္ဖန္ဘြဲ႔ယူမယ့္ အာဖရီကန္ လူမည္းေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္
လူျဖဴေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အမုန္းနဲ႔ထိုးတဲ့ ဒါးခ်က္ေၾကာင့္ မေန႔ကပဲ ေသဆံုးခဲ့ရတဲ့သတင္းအတြက္
ဝမ္းနည္းစကားေျပာၿပီး ခန္းမထဲမွာ အားလံုး တစ္မိနစ္စာ ျငိမ္သက္ျခင္းျဖင့္ ဝမ္းနည္းေၾကာင္း ျပခဲ့ၾက…
ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္အတြင္း အခ်ိန္ ေလး ငါးနာရီထဲမွာပဲ အဂၤလန္မွာ လူေတြအမ်ားၾကီး အမုန္းေၾကာင့္ပဲ ဗံုးခြဲခံရလို႔ ေသေၾကၾကရ…
တေန႔တည္းပါပဲ .. အေမရိကန္ေတာင္ပိုင္းမွာ လူမည္းကေလးမေလးတစ္ေယာက္ကို လူျဖဴ ကေလးေလးေတြက ဟိုးးး ကၽြန္ေခတ္တုန္းကပံုစံအတိုင္း လည္ပင္းမွာ ၾကိဳးကြင္းစြပ္ၿပီး ၾကိဳးစား ပမ္းစားသတ္ေနတာကို LIVE လႊင့္တင္လိုက္တယ္..
လူျဖဴဝါဒၾကီးစိုးေရးကို ျပန္အသက္သြင္းေနတာ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ၁၉ ရာစုေလာက္ဆီ ျပန္ေရာက္သြားသလို.. ခုသမၼတ ရဲ႕ အားေပးအားေျမွာက္ဆန္မႈေတြေၾကာင့္လည္း ပါမွာ။
ဒီၾကားထဲ အစြန္းေရာက္အၾကမ္းဖက္ေတြကလည္း ျခိမ္းေျခာက္ေနေသး..
ဥေရာပဟာ ပိုၿပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနၾကလို႔ ပို အတိုက္အခိုက္ခံရတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္..
ေလဆိပ္ေတြမွာ လံုျခံဳေရးမရွိသေလာက္ပဲလို႔ အလည္သြားဖူးတဲ့သူေတြ ေျပာတယ္။
အေမရိကန္ကေတာ့ ပိုစိုးရိမ္ရေတာ့ ပိုဂရုစိုက္တယ္.. ဒါေပမဲ့ ခုခ်ိန္မွာ ေမာ္ေတာ္ကားဟာ..
အၾကမ္းဖက္ေတြရဲ႕ လက္နက္တစ္ခုျဖစ္လာတာမို႔ ဘာမွၾကိဳမေျပာႏိုင္။
မနက္ အလုပ္သြားတဲ့ ကေလးတို႔အေဖ ရဲ႕ အလုပ္ခ်ိန္အမ်ားစုက ကားေပၚမွာ လမ္းေပၚမွာ..
သမီး ကလည္း ေက်ာင္း နဲ႔ အလုပ္ နဲ႔ သင္တန္းခ်ိန္ေတြ အကူးအေျပာင္း.. ကားေပၚမွာ လမ္းေပၚမွာ..
သားၾကီးကလည္း အလုပ္ နဲ႔ ေက်ာင္း နဲ႔ အိမ္ နဲ႔ .. ရထားေပၚမွာ .. ကားေပၚမွာ .. လမ္းေပၚမွာ..
ဒီလိုပဲ အေမလုပ္သူက်မ ေရာ… ဘာထူးမလဲ.. ဟိုနားဒီနား ကားေမာင္းသြားရင္း..
ဒါမွမဟုတ္.. အားကစားခန္းမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း.. စာသင္ေနရင္း… ဘာမဆို ျဖစ္ႏိုင္…
ေသျခင္းအတြက္ အေၾကာင္းရင္းေတြဟာ လည္း လမ္းေပၚမွာ.. ကားေပၚမွာ .. ရထားေပၚမွာ ..
စားေသာက္ဆိုင္မွာ.. ေက်ာင္းမွာ.. အလုပ္မွာ.. ေနရာတိုင္းမွာ… ဥဒဟို..
ခုေနေတာ့ တူတူ ရွိေနၾကေသး .. သိပ္ပူပန္စရာမရွိတဲ့ အရိပ္တစ္ခုမွာ တူတူ ခိုလႈံေနႏိုင္ေသး…။
++++++
က်မကေတာ့ အတၱၾကီးသူ လို႔ ေျပာခံရလည္း မတတ္ႏိုင္ပါဘူး.. ေန႔တိုင္း ကိုယ့္မိသားစုအေၾကာင္း စဥ္းစားတယ္။ ကိုယ့္ေၾကာင့္ ျဖစ္လာရတဲ့မိသားစုအတြက္ ကိုယ္က တာဝန္အရွိဆံုးလို႔ အျမဲ သတိရ တယ္။ က်မတို႔ မိသားစုထဲ အေယာက္တိုင္းမွာ ဘယ္သူ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ေနရလဲဆိုတာကို အျမဲ သတိထားၾကည့္တယ္။ သားၾကီး ၂၆ ႏွစ္အရြယ္ၾကီး အိမ္ျပန္ေနာက္က်လည္း က်မ သိတယ္.. သမီး ဆိုရင္ေတာ့ ပိုဂရုစိုက္ရေတာ့တာေပါ့..။ က်မ ကေလးေတြကို မွာထားတယ္.. ဘာလုပ္လုပ္.. ဘယ္သူ နဲ႔ သြားသြား ေျပာ။ ေနာက္က်လည္း ရတယ္။ ဘယ္မွာ ရွိေနတယ္သာ သိရပါေစ.. လို႔။ မိဘေတြ မသိလိုက္လို႔ တခုခု ျဖစ္သြားရတာမ်ိဳး မျဖစ္ေစခ်င္တာ။ ဒါေပမဲ့ က်မက ကေလးေတြကို စည္းကမ္း သတ္မွတ္တာကလြဲလို႔ လံုးဝ မခ်ဳပ္ခ်ယ္ပါ။
အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ လူတိုင္းဟာ ႏိုင္ငံသား.. ဒီႏိုင္ငံဟာ လူတိုင္းအတြက္ သက္ဆိုင္တယ္ဆိုေပမဲ့ က်မတို႔ဟာ ေရႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္သူမို႔ ဘာကိုမဆို သတိျပဳေနရမယ္လို႔ ခံယူထားတာေၾကာင့္ က်မ ကေလးေတြကို မ်က္ေျချပတ္မခံတာလည္း ပါပါတယ္။ အာရွကေလးေတြကို ေက်ာင္းေတြမွာ Bully လုပ္တဲ့ကိစၥေတြ ရွိမယ္.. ေက်ာင္းစာဖိစီးလို႔ ကေလးေတြ စိတ္က်ေဝဒနာ ခံစားရတာေတြ ရွိမယ္.. ဆင္းရဲခ်မ္းသာ ကြာဟမႈေၾကာင့္ မေပ်ာ္ပိုက္ႏိုင္တာလည္း အနည္းအက်ဥ္း ရွိႏိုင္တယ္။ (ဒီက ေက်ာင္းေတြရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပံု နဲ႔ တည္ရွိပံုစနစ္ေၾကာင့္ ေက်ာင္းအေျခေနကို လိုက္ၿပီး ဆင္းရဲခ်မ္းသာ ကြာဟမႈေတာ့ နည္းပါ တယ္)။
အထူးသျဖင့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ၿပႆနာေတြ ရွိမယ္..။ က်မ ကေလး ေတြဟာ သူတို႔အတြက္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရင္ဖြင့္ေျပာျပစရာ တိုင္ပင္စရာဟာ အေမပဲ လို႔ လံုးဝ ယံုတယ္။ သူတို႔အမွားလုပ္မိရင္ က်မ ေတာ္ရံု မဆူဘဲ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအမွားကိုပဲ ၂ ခါေလာက္ ထပ္မွားရင္ေတာ့ က်မ မၾကိဳက္ေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာတယ္။ တကယ္လည္း စိတ္ဆိုးတယ္။ အဲဒီအခါမ်ိဳးေတာ့ ေအာ္လား ဟစ္လားေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အျမဲ ေအာ္ဟစ္ ေနတာမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ သူတို႔က အေမကို ေကာင္းေကာင္း နားလည္ပါတယ္။ အဲဒီအခါ ကေလးေတြ အရြယ္ေရာက္လာေလ.. က်မ နဲ႔ အဆင္ေျပေလ ျဖစ္လာပါတယ္။
+++++
မိသားစုမွာ အဓိကအက်ဆံုး လိုအပ္ခ်က္က ကိုယ္ခ်င္းစာမႈပါ။ ဗုဒၶဘာသာအဆံုးအမထဲမွာ ပါတဲ့ “ကိုယ္မၾကိဳက္တာကို ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေပးပါနဲ႔” ဆိုတာေလးကို က်မ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႏွလံုးသြင္း ပါ တယ္။ ဒါဟာ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ကိစၥပါပဲ။ က်မ ကေလးေတြကိုလည္း ဒီအေၾကာင္းကို အဓိက သြန္သင္ပါတယ္။ သူတပါးကို တခုခု လုပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ငါ့ကို လုပ္ရင္ ၾကိဳက္လားလို႔ အရင္ စဥ္းစား ခိုင္းပါတယ္။ အဲလိုပဲ သူမ်ားကို တခုခု ေပးရမယ္ဆိုလည္း သူၾကိဳက္တာကို ေပးဖို႔.. သူ ဘာၾကိဳက္ လဲဆိုတာ မသိေတာ့မွ ကိုယ္ၾကိဳက္တာ ေပးဖို႔ ဆိုတာမ်ိဳးကို ၾကံဳၾကိဳက္တိုင္း သြန္သင္ပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်မ ကေလးေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အဆင္ေျပၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါတယ္။
တေန႔က သမီးက က်မနဲ႔ စကားေတြေျပာရင္း သူ႔ကို ေက်ာင္းမွာ အတန္းၾကီးက ေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္က အတန္းမွာ လာလာၾကည့္တဲ့ အေၾကာင္းေျပာၿပပါတယ္။
“သူက သမီးကို ေန႔တိုင္း လာ လာ ၾကည့္တာ.. သူက နည္းနည္းပံုမွန္မဟုတ္ဘူး .. သိလား ဟို Mental illness ျဖစ္တာမ်ိဳး။ သူ႔မိသားစုက ေပ်ာ္စရာမေကာင္းဘူးတဲ့..။ အဲေတာ့ သူက အျမဲ အားငယ္ၿပီး တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက သခ်ၤာက်ေတာ့ သိပ္ေတာ္တယ္။ သူက နည္းနည္း ထူးဆန္းေတာ့ တျခားသူေတြက သူ႔ကို သိပ္စကားမေျပာခ်င္ဘူး.. သမီးက သနားေတာ့ ေျပာတယ္”
“သမီး မေၾကာက္ဘူးလား.. သူ တခုခု လုပ္မွာကို”
“မေၾကာက္ပါဘူး.. သူက အဲလို မဟုတ္ဘူး..။ တကယ္လို႔ သူ တခုခုလုပ္လည္း သမီးသူ႔ကို ႏိုင္တယ္ ေလ.. ဒါေပမဲ့ သူက အဲလို မလုပ္ႏိုင္ဘူး”
(သမီးက Police explorer သင္တန္းဆင္းၿပီးကတည္းက သူ႔ကိုသူ ပိုယံုလာတယ္။ အဲဒီသင္တန္းမွာ လူဆိုးဖမ္းတဲ့ ေလ့က်င့္ခန္းေတြ ၿပိဳင္ပြဲေတြမွာ အႏိုင္ရခဲ့တာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ၿပီးေတာ့ အားကစားကလည္း နပမ္းသတ္တဲ့ အားကစားလုပ္တာဆိုေတာ့)
“ေၾသာ္ သနားပါတယ္ ေနာ္.. သူက သမီးထက္အတန္းၾကီးေတာ့ ၁၂ တန္းေပါ့.. ဟုတ္လား”
“ဟုတ္တယ္.. ဒါေပမဲ့ သူက ကေလးေလးလိုပဲ.. ေမေေမ သိတယ္မို႔လား.. သူက လူၾကီးမျဖစ္ဘူး”
“အင္း အင္း သိတယ္”
“အဲဒါ မေန႔က သမီးဆီလာတယ္.. သူ ေကာလိပ္သြားရေတာ့မယ္တဲ့။ အဲဒါ သမီးကို သူမေတြ႔ႏိုင္ေတာ့ လို႔ ဓာတ္ပံု ရိုက္ခ်င္တယ္တဲ့။ သမီးလည္း သနားလို႔ ရိုက္လိုက္တယ္။ ဒီမွာ ၾကည့္ပါဦး…”
(သမီးက ရယ္ၿပီး က်မကို ဓာတ္ပံုၿပတယ္။ ဓာတ္ပံုထဲမွာ အဲဒီကေလးကို Phone app ထဲက ပန္းသရဖူ ေဆာင္းထားတဲ့ပံုမ်ိဳး လုပ္ထားေပးၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား ရယ္ေနၾကတာ။ အဲဒီကေလးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြ ကလည္း အျပစ္ကင္းလိုက္တာ)။
“ေအးေနာ္.. သနားပါတယ္ သမီးရယ္.. သူက ဘာၿပႆနာ ရွိလို႔လဲ..”
“သူ႔မိဘေတြက ပိုက္ဆံရွိတယ္.. ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို ဂရုမစိုက္ဘူး.. ၿပီးေတာ့ စာေတာ္ရမယ္.. ဆိုၿပီး ဖိအားေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ေၾကာင့္ ရွက္တယ္လို႔ ေျပာတယ္တဲ့။ တကယ္ေတာ့ သူက သနားစရာေကာင္းတယ္.. သူ႔ရဲ႕ Prom အတြက္ သူ႔ကို တြဲမယ့္သူလည္း မရွိခဲ့ဘူးတဲ့။ သူက ခု သမီးလို အလုပ္ လုပ္ခ်င္တယ္.. ဒါေပမဲ့ သူ႔မိဘက အလုပ္ကူရွာေပးဖို႔ စိတ္မဝင္စားဘူး.. ။ ပိုက္ဆံရွိေတာ့ မလိုဘူးလို႔ ထင္ေနၾကတာတဲ့။ သနားပါတယ္။ သူက ပံုမွန္ မဟုတ္ေတာ့ ကားလည္း မေမာင္းရဘူးထင္တယ္..”
(က်မ စိတ္ထဲ မေကာင္းလိုက္တာ.. အဲဒီအခ်ိန္မွာ။ သူတို႔ အရြယ္ေလးေတြရဲ႕ အေရးၾကီးမႈဟာ က်မတို႔နဲ႔ မတူေပမဲ့ ဒါဟာလည္း သူတို႔အတြက္ေတာ့ အေရးၾကီးတဲ့ ကိစၥပဲေလ။ ၿပီးေတာ့ အဲလိုကေလးေတြ ေနရာတိုင္းမွာ အမ်ားၾကီး ရွိႏိုင္ပါတယ္.. ၾကားဖူးေနက်အျဖစ္အပ်က္ေတြပါပဲ။ မိဘေတြ သတိထားမိဖို႔ပဲ လိုတာပါ)
တကယ္ေတာ့ အလုပ္လုပ္တယ္ဆိုတာဟာ ပိုက္ဆံအတြက္မဟုတ္ဘဲ.. လူမႈဆက္ဆံေရးပညာ နဲ႔ လုပ္ငန္းခြင္အေတြ႔အၾကံဳေတြကို သင္ယူဖို႔အတြက္ဆိုတာေလာက္ေတာ့ မိဘေတြကို ေတြးမိေစခ်င္ပါတယ္။ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ မိဘက သားသမီးကို ေကာင္းတာျဖစ္ေစခ်င္တယ္ဆိုတာဟာ သဘာဝက်ေပမဲ့ ဘယ္လို ေကာင္းတာမ်ိဳးလဲ.. ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတာမ်ိဳးလဲ .. ကိုယ့္သားသမီးနဲ႔ အဆင္ေျပတဲ့ ေကာင္းတာလား ဆိုတဲ့ စံ ကို ျပန္စဥ္းစားဖို႔က မိဘေတြ ရဲ႕ တာဝန္သာ ျဖစ္ပါတယ္။
+++++
က်မ ယံုတာကေတာ့ ေမတၱာကို ခံစားရဖူးတဲ့ ကေလးမွ ေမတၱာကို ျပန္တု႔ံျပန္တတ္မွာ ျဖစ္ၿပီး သူ႔ဘဝမွာလည္း သာယာေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာ စိတ္အင္အားတမ်ိဳးမို႔ က်မတို႔ရဲ႕ ကေလးေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္လင္ေစျခင္းဟာ စိတ္အင္အား ေမြးျမဴေပးတာနဲ႔လည္း တူတူပဲလို႔ ထင္ပါတယ္။ မိဘ နဲ႔ သားသမီး ဆက္ဆံေရးဟာ လုပ္ငန္းခြင္တစ္ခုလို .. ေက်ာင္းတစ္ခုလိုပဲ ေအာင္ျမင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ အျပန္အလွန္ သင္ယူမႈ.. အျပန္အလွန္ ကိုယ္ခ်င္းစာမႈေတြနဲ႔ အေယာက္စီ တိုင္းရဲ႕ စိတ္ခ်မ္းသာရာကို တတ္ႏိုင္သမွ် ေရြးခ်ယ္ဖန္တီးၿပီး.. စိတ္မခ်မ္းေျမ့စရာေတြကို ေရွာင္ရွား ေက်ာ္လႊားမယ္ဆိုမွပဲ မိဘ.. သားသမီး အစု.. ဆိုတဲ့ မိသားစု အသြင္ ေပၚမယ္ မဟုတ္ပါလား။
က်မတို႔ တကယ့္မိသားစုဘဝကို ရေနၾကပါၿပီလား… အင္မတန္တိုေတာင္းလွတဲ့ တစ္သက္တာအတြင္း နည္းပါးလွတဲ့ အတူရွိေနႏိုင္ခ်ိန္ကာလေလးထဲမွာ.. က်မ တို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္လင္ႏိုင္ေရးအတြက္ အဓိကအက်ဆံုးဟာ မိသားစုဘဝပဲ မဟုတ္ပါလား..။ မိသားစုစိတ္ပဲ မဟုတ္ပါလား..။
အဲဒီအခါ က်မကေတာ့ Community ဆိုတာကိုလည္း မိသားစုလို႔ ျမင္ခ်င္ပါတယ္… Society ကို လည္း မိသားစုလို႔ သေဘာထားခ်င္ပါတယ္.. အဲဒီအခါ ကမၻာ့ရြာၾကီးဟာလည္း မိသားစုၾကီးေပါ့။ အေယာက္တိုင္းသာ မိသားစုစိတ္ရွိမယ္ဆို…..။ မိသားစုစိတ္ ဆိုတာကို တန္ဖိုးထားမယ္ဆို…။
မိသားစုစိတ္ဟာ အေရးၾကီးလွေၾကာင္း သိမယ္ဆို..ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲ။ အနည္းဆံုးေတာ့ ခုေတြ႔ေနရတဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈေတြ.. စိတ္က်လူငယ္ေတြ.. အမုန္းဓာတ္ေတြ .. အေတာ္ သက္သာသြားမယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္။ ဒါေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ဟာ မိဘမ်ားကသာ တတ္ႏိုင္မယ္လို႔လည္း ယံုပါတယ္။
ေမ ၂၃ ၊ ၂၀၁၇။