ေမာင္ေမာင္စုိး ● ႏွင္းဆီနီနီ အိပ္မက္မ်ား - အပိုင္း (၃၁)
(မုိးမခ) ေမ ၃၁၊ ၂၀၁၇
(မုိးမခ) ေမ ၃၁၊ ၂၀၁၇
● မင္းလတ္ရဲေခါင္၏ ဘဝေနဝင္ခ်ိန္
မင္းလတ္ရဲေခါင္အားပုိ႔လိုက္သည့္ ေနရာမွာ ဝ ေျမာက္ခရိုင္ ခြင္းမားၿမိဳ႕နယ္္႐ုံးသုိ႔ျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္နယ္္စပ္အနီးတြင္ရွိၿပီး သံလြင္ျမစ္ႏွင့္ ၄ ရက္ တာခရီးမွ် ေဝးကြာသည္။ ထိုစဥ္က ကားလမ္းမရွိေသး၍ လမ္းေလွ်ာက္ရသည့္ ခရီးအကြာအေဝး ျဖစ္သည္။ ထိုၿမိဳ႕ နယ္္႐ုံးတြင္ မိုင္းယန္းတိုက္ပြဲမွ စစ္သုံ႔ပမ္းအျဖစ္ ဖမ္းမိထားသည့္ စစ္တပ္မွ အရာရွိ ၇ ဦးခန္႔ရွိသည္။ အခ်ဳိ႕ အရာရွိမ်ားကေတာ့ အေျမာက္တပ္မွျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားျခင္းမ်ဳိးေတာ့မဟုတ္ ၿမိဳ႕နယ္႐ုံးတြင္ ထားၿပီး ေစာင့္ၾကပ္ၾကည့္႐ႈသည့္သေဘာျဖစ္သက့ဲသုိ႔ ေျခခ်ဳပ္သေဘာမ်ဳိးလည္းျဖစ္သည္။
ခြင္မားေရာက္ၿပီး ၂ ႏွစ္ခန္႔အၾကာ ၁၉၇၆ အကုန္ သုိ႔မဟုတ္ ၁၉၇၇ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းတြင္ မင္းလတ္ရဲေခါင္သည္ ထိုစစ္တပ္မွ သုံ႔ပမ္းအရာရွိ ၇ ဦးႏွင့္အတူ ထြက္ေျပးေတာ့သည္။ ထိုသုိ႔ ထြက္ေျပးၾကရာ၌ သုံ႔ပမ္းမ်ားသည္ အဆိုပါ ၿမိဳ႕နယ္႐ုံးလုံျခံဳေရး ေလ်ာ့ပါးေနစဥ္ ခြင္းမားၿမိဳ႕နယ္္မွဴး၏ သမီးႏွင့္ လူနာရဲေဘာ္ႏွစ္ဦး စုစုေပါင္း ၃ ဦးအားသတ္၍ လက္နက္အခ်ဳိ႕ပါယူ ေဆာင္၍ ထြက္ေျပးၾကျခင္းျဖစ္သည္။ မၾကာျမင့္မီ ၿမိဳ႕နယ္႐ုံးမွ ဝ ရဲေဘာ္မ်ားသိရွိၿပီး ၿမိဳ႕နယ္္တပ္ႏွင့္ ျပည္သူစစ္မ်ားပါ လႈံ႔ ေဆာ္ၿပီး ေဒါသအမ်က္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္၍ လိုက္လံရွာေဖြျခင္းခံရေပေတာ့သည္။
တကယ္ေတာ့ မင္းလတ္ရဲေခါင္သည္ သုံ႔ပမ္းစစ္တပ္အရာရွိမ်ားႏွင့္ အျပိဳင္လမ္းေလွ်ာက္နိုင္ေသာအရြယ္မဟုတ္ေတာ့ေပရာ ၿမိဳ႕နယ္႐ုံး၏ ေတာင္တလုံးေက်ာ္အကြာတြင္ သူတဦးထဲ အရင္အဖမ္းခံရသည္။ က်န္သူ ၇ ဦးမွာလည္း မလြတ္နိုင္ခ့ဲေပ။ ေတာကြၽမ္းေသာ ေဒသခံ ဝ ရဲေဘာ္မ်ား၏ ပစ္ခတ္ဖမ္းဆီးမႈကိုခံရၿပီး အားလုံးအေသရမိသည္။ မင္းလတ္ရဲေခါင္ကိုေတာ့ အရွင္မိလိုက္သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူလည္း သုတ္သင္ခံလိုက္ရသည္။ ဖမ္းမိၿပီးေနာက္ သူအားေသဒဏ္ေပးရန္ ၿမိဳ႕နယ္္ကဘဲ ဆံုးျဖတ္လိုက္သေလာ။ သုိ႔မဟုတ္ ခရိုင္ စစ္ေဒသ ဗဟိုအဆင့္တခုခုဆံုးျဖတ္ခ့ဲသေလာကို မရွင္းလင္းေပ။ မေသဆံုးမွီ ေနာက္ဆံုးရိုက္ထားေသာ ဓါတ္ပုံတြင္ ဆံပင္ရွည္ရွည္ေခါင္းေပၚတြင္ရွန္ပန္အနီစတစပတ္ထားၿပီး ဝိုင္းစက္ေသာမ်က္မွန္ထူထူတပ္ထားသည့္ မင္းလတ္ရဲေခါင္ကို "ဝ" ေျမာက္ခရိုင္႐ုံးတြင္ ၁၉၇၇ ခုႏွစ္ထဲ၌ ေတြ႕ခ့ဲရသည္ဟု ရဲေဘာ္စိုးနိုင္ (စာေရး ဆရာ သန္းစိုးနိုင္) က ဆိုပါသည္။ ဤသုိ႔ျဖင့္ မင္းလတ္ရဲေခါင္ ေခၚ ဦးစိမ္းေမာင္သည္ အသက္ ၅၂ ႏွစ္ခန္႔တြင္ ဝ နယ္္ ေျမာက္ပိုင္း ခြင္းမားၿမိဳ႕တြင္ ကြယ္လြန္သြားခ့ဲသည္။
မင္းလတ္ရဲေခါင္အေန သူတဦးတည္း သီးျခားထြက္ေျပးလ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လူသတ္၍ ထြက္ေျပးမႈတြင္လည္းေကာင္း၊ မပါဝင္ပါက တမ်ဳိးတဖံုျဖစ္နိုင္ပါသည္။ သာမန္ရိုးရိုးထြက္ေျပးလွ်င္ ျပန္ဖမ္းမိကာ ေျခခ်ဳပ္မွသည္ ေထာင္တြင္းအက်ဥ္းခ် ျခင္းေလာက္သာျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ထြက္ေျပးစဥ္က ၿမိဳ႕နယ္္မွဴး၏ သမီးေလးအပါ ရဲေဘာ္ ၃ ဦးကို သတ္ျဖတ္၍ လက္နက္ ယူေျပး ၾကသည့္ျဖစ္စဥ္တြင္ပါဝင္ခ့ဲရာ ရက္စက္ေသာ တန္ျပန္တရားစီရင္မႈကို ခံခ့ဲရသည္ဟု ဆိုရပါမည္။ အျငင္းပြားဖြယ္ ရာနိုင္ငံေရးအယူအဆထက္ ရပ္တည္ရွင္သန္ေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခု လြဲေခ်ာ္ခ့ဲသည္ဟု ဆိုရေပမည္။
မင္းလတ္ရဲေခါင္ေသဆံုးမႈ ဝါ သူ၏ဘဝဇတ္ေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ မတူေသာ ၾကည့္္ျမင္သုံးသပ္ခ်က္မ်ား ရွိနုိင္ပါသည္။ ဥေရာပတကၠသုိလ္တခုတြင္ ပါေမာကၡျဖစ္ခ့ဲေသာ ဘာသာေဗဒပညာရွင္တေယာက္ျဖစ္ခ့ဲေသာသူ႔အား ႏွေျမာသူမ်ားလည္း ရွိနိုင္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ပညာရွင္တေယာက္ဘဝထက္ နိုင္ငံေရးသမားတေယာက္ဘဝကား သူေရြးသည့္လမ္းဟု ဆိုရမည္။လက္ေတြ႕နိုင္ငံေရးတိုက္ပြဲ လူမႈဘဝေျပာင္းလဲသည့္ျဖစ္စဥ္တြင္ပါဝင္သူမ်ားအဖုိ႔ ျပင္းထန္ေသာ တိုက္ပြဲမ်ား မတူေသာအယူ အဆမ်ားကို ေရွာင္လႊဲ၍မရနိုင္ေပ။ ပါတီပေရာ ပါတီတြင္းတိုက္ပြဲမ်ားေရာ ေရွာင္လႊဲ၍မရနိုင္ေပ။
လက္ရွိ ေျမေပၚပါတီမ်ားတြင္လည္း ပါတီတြင္းသေဘာထားကြဲလြဲမႈမ်ားကို ေရွာင္လႊဲ၍မရနိုင္ေပ။ ထို႔အတူ ပါတီတြင္းသေဘာ ထားကြဲပါက သုိ႔မဟုတ္ ပါတီေခါင္းေဆာင္မႈႏွင့္ သေဘာထားကြဲလြဲပါက ေျမေပၚပါတီမ်ားတြင္ ပါတီမွ ဖယ္ရွားခံရမည္။ သုိ႔မဟုတ္ပါက ပါတီခြဲထြက္၍ သီးျခားပါတီဖြဲ႕ၾကမည္။ သုိ႔ေသာ္ လက္နက္ကိုင္တိုက္ခိုက္ေနေသာ ပါတီတရပ္တြင္ ၿမိဳ႕ေပၚ ပါတီေလာက္ မလြယ္ကူေပ။ တဖက္ႏွင့္တဖက္ အေသအေၾကလက္နက္ကိုင္တိုက္ခိုက္ေနသည့္အခ်ိန္ကာလတြင္ မိမိထံမွ လူတေယာက္ မိမိအဖြဲ႕အစည္းအား ေက်ာခိုင္းထြက္ခြာသြားပါက အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းေရးမ်ား ေပါက္ၾကားသြားမည္ကို စိုး ရိမ္ရသည့္ အေျခအေနျဖစ္သည္။
မင္းလတ္ရဲေခါင္အေနျဖင့္ ပညာရွင္တေယာက္ဘဝကိုမေရြးခ်ယ္ဘဲ ေတာ္လွန္ေရးသမားတေယာက္ဘဝကိုေရြးခ်ယ္ျခင္းသည္ သူ၏ေရြးခ်ယ္မႈ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူေသဆံုးရျခင္းသည္ ပါတီတြင္းသေဘာထားကြဲလြဲမႈသက္သက္ေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ဟု ဆိုနိုင္ပါသည္။
မည္သုိ႔ဆိုေစ လြန္ခ့ဲေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၄ဝ ေက်ာ္ကထဲက တိုင္းရင္းသားျပႆနာႏွင့္ သူ၏တင္ျပမႈကား စိတ္ဝင္းစားဖြယ္ေကာင္း ခ့ဲပါသည္။၂ဝ၁၆ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လကုန္တြင္ က်င္းပခ့ဲေသာ ၂၁ ရာစုပင္လုံ ပထမအႀကိမ္ညီလာခံတြင္ တိုင္းျပည္နာမည္ ေျပာင္းရး ျပည္နယ္္အမည္ေျပာင္းေရး ျပည္နယ္ဖြဲ႕စည္းပုံေျပာင္းေရး ၈ ျပည္နယ္္ ၁၂ ျပည္နယ္္ ၁၄ ျပည္နယ္္စသည့္ တင္ျပမႈ မ်ားစြာကို ေတြ႕ရေသာအခါ လြန္ခ့ဲေသာႏွစ္ ၄ဝ ေက်ာ္က မင္းလတ္ရဲေခါင္ ေရးသားခ့ဲေသာ "ဧရာလြင္ ယူနီယံ" ႏွင့္ သမတနိုင္ငံ ၁၆ နိုင္ငံဖြဲ႕စည္းမည့္ အမ်ဳိးသားေရးျပသနာစာတမ္းကို သတိရမိရသည္။ ပညာရွင္တ ေယာက္အေနႏွင့္သာမက နိုင္ငံေရးသမား ေတာ္လွန္ေရးသမားတေယာက္ အေနႏွင့္ပါ သူ၏အျမင္ သူ႔အယူအဆမ်ား ဗမာျပည္လက္ေတြ႕ႏွင့္ ေပါင္း စပ္ရန္ ႀကိဳးစားခ့ဲသူတဥိီးဟု ဆိုရပါမည္။ အမွား အမွန္ ေတာ္လွန္သည္ ေဖာက္ျပန္သည္ဆိုျခင္းကေတာ့ သမိုင္းကအဆံုးအျဖတ္ေပးသြားေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာျပည္၏သမိုင္းသည္ကား ဖူကူးရာမကို ကန္႔လန္႔တိုက္၍ေနပါသည္။ မၿပီးဆံုးနိုင္ ေသးေပ။
● ႏိုင္ငံေရးဌာနက သုံးဆင့္ေကဒါ သင္တန္း
၁၉၇၆ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာ သုိ႔မဟုတ္ နိုဝင္ဘာလခန္႔တြင္ မုန္းကိုးနိုင္ငံေရးဌာန၌ စစ္ေဒသဒုနိုင္ငံေရးမွဴး ဦးစိုးသိန္းက နိုင္ငံေရးသင္တန္းတခုျပဳလုပ္ပါသည္။ အဓိကတက္ေရာက္သူမ်ားမွာ တပ္မဟာ ၂ မွ တပ္စုမွဴးတပ္ခြဲမွဴး တပ္ရင္းမွဴး စသည့္ အဆင့္ ၃ ဆင့္မွ ေကဒါရဲေဘာ္မ်ားျဖစ္သည္။အမ်ားစုမွာ ေဘာင္းဘီလိပ္မ်ားဟုေခၚသည့္ တ႐ုတ္ရဲေဘာ္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ထိုသင္တန္းတြင္ မိမိတုိ႔နိုင္ငံေရးဌာနရွိ ဗမာရဲေဘာ္အခ်ဳိ႕အားလည္း တက္ခြင့္ျပဳသည္။ မိမိသည္လည္း ေဆြးေႏြးပြဲမွတ္ တမ္းယူရင္း တက္ေရာက္ခြင့္ျပဳသည္။
ဦးစိုးသိန္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ၁၉၇၅ ေမ ဗဟိုေကာ္မတီအာေဘာ္အယူအဆေဖၚျပရန္ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္ ပဲခူးရိုးမလမ္းစဥ္ ႏွင့္မတူသည့္ အယူအဆအာေဘာ္မ်ားကို ေဖၚျပေဆြးေႏြးရန္ ရည္ရြယ္ပုံရသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ပဲခူးရိုးမပါတီဗဟိုလမ္းစဥ္ကိုလည္း တိုက္ရိုက္ေျဗာင္က်က်တိုက္ခိုက္ျခင္း ေတာ့ မဟုတ္ေသးေပ။ သေဘာတရားေရးအရ ဦးစြာခ် ဥ္းကပ္ရန္ႀကိဳးစားပုံရ သည္။ ထိ့ုေၾကာင့္ သူ၏နိုင္ငံေရးသင္တန္းသည္ အနည္းငယ္ေတာ့ ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္နိုင္သည္ဟု ဆိုရမည္။ ထိုစဥ္ သူ့၏ ပုိ႔ခ်ခ်က္မ်ားတြင္ "ျဖစ္ခ်င္တာ၊ ျဖစ္သင့္တာ၊ ျဖစ္နိုင္တာ၊ တကယ္ျဖစ္တာ" စသည့္ေဝါဟာရမ်ားႏွင့္ လုံးလည္ခ်ာလည္လိုက္ ေနသည္ဟု မိမိခံစားရသည္။ "ဆႏၵစြဲ" ဟူေသာ ေဝါဟာရသည္လည္းအေတာ္သုံးစြဲသည္။ သူ၏ရွည္လ်ားေသာ နိုင္ငံေရးပုိ႔ခ် ခ်က္မ်ားကို ခ်ဳပ္လိုက္လ်င္ ဆိုလိုရင္းေပ်ာက္၍ လုံးေထြးေနသည္ဟု မိမိခံစားရသည္။
သုိ႔ေသာ္ အဆိုပါႏိုင္ငံေရးသင္တန္းသည္ မိမိအတြက္ ပ်င္းရိညီးေငြ႕ဖြယ္ေတာ့ မျဖစ္ခ့ဲပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူ၏ေဆြး ေႏြးခ်က္မ်ားကို အျပန္အလွန္ေဆြးေႏြးရေသာအခါ အေတာ္ကိုအသက္ဝင္ခ့ဲသည္ဟု ဆိုရပါမည္။ အသက္ဝင္ခ့ဲသည့္ အဓိ ကအေၾကာင္းကေတာ့ ထိုေဆြးေႏြးပြဲတြင္ အုပ္စုႏွစ္ခု အျပန္အလွန္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ျငင္းခုံေဆြးေႏြးခ့ဲၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထိုသုိ႔ေဆြးေႏြးၾကရာ၌ တပ္မဟာ ၂ မွ တ႐ုတ္ရဲေဘာ္မ်ားက တဘက္မိမိတုိ႔ ေအာက္ျပည္မွေရာက္လာၾကေသာ ဗမာရဲေဘာ္မ်ားဟုသတ္မွတ္ခံရသူမ်ား တဘက္ျဖစ္ခ့ဲေတာ့သည္။
တကယ္ေတာ့ နိုင္ငံေရးသေဘာတရားသက္သက္သည္ ေျခာက္ပစ္ကင္းသဲလဲစင္ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ျငင္းပယ္ရန္မရွိပါေခ် ။ သုိ႔ေသာ္ ထိုသေဘာတရားဆိုသည္ကို အခိုင္အမာလက္ေတြ႕ႏွင့္ေပါင္းစပ္သည့္အခါတြင္မူ ကြဲလြဲမႈမ်ားစြာကို ေရွာင္ကြင္း၍ မရနိုင္ေတာ့ေပ။ ေပါင္းစပ္ၾကည့္ျမင္သူမ်ား၏ မတူေသာရပ္တည္ခ်က္ မတူေသာျဖတ္သန္းမႈ မတူေသာၾကည့္ျမင္မႈ မ်ား ေၾကာင့္ အျမင္ကြဲလြဲမႈမ်ားကို ထင္ရွားစြာေပၚလြင္ေစခ့ဲသည္။
တ႐ုတ္ရဲေဘာ္မ်ားက သူတုိ႔သည္ နိုင္ငံတကာေတာ္လွန္ေရးမ်ားကို ကူညီရန္ဆိုသည့္ စိတ္ဓါတ္ႏွင့္ ဗမာျပည္ေတာ္လွန္ေရး တြင္ သူတုိ႔ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ ပါဝင္ဆင္ႏႊဲေနသည္ဟု ခံယူထားသည္။ သူတုိ႔တြင္ ၁၉၆၈ မွစ၍ ၈ ႏွစ္ၾကာ ေအာင္ အေရွ႕ေျမာက္ ေဒသတြင္ နိုင္ငံေရး စစ္္ေရးအေတြ႕အၾကံဳရွိသည္ဟု ခံယူထားၾကသည္။ မိမိတုိ႔ ဗမာရဲေဘာ္ ပညာတတ္မ်ားသည္ လက္ ေတြ႕ အေတြ႕အၾကံဳမရွိေသးသည့္ သေဘာတရားေရးသာ ရြတ္တတ္ေသးသည္ဟုမွတ္ယူထားသည္။ လက္ေတြ႕ျပႆနာ ေျဖရွင္း ရာတြင္ ၾကံဳရသည့္ အခက္အခဲမ်ားကို နားမလည္နိုင္ေသးဟု မွတ္ယူထားၾကသည္။
မိမိတုိ႔ ဗမာရဲေဘာ္မ်ားကလည္း တ႐ုတ္ရဲေဘာ္မ်ားသည္ ဗမာျပည္ျပည္တြင္းအေျခအေနကို ေကာင္းစြာမသိ။ အထူးသျဖင့္ ျပည္မရွိ ပါတီရဲေဘာ္မ်ား ပါတီအဖြဲ႕အစည္းမ်ား ႐ုန္းကန္ရသည့္အေျခအေနကို ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္ၾကျခင္းမရွိဟု မွတ္ယူထားသည္။ ႏွစ္ဖက္စလုံးတြင္ ကြဲလြဲမႈ အေျခခံရွိေနေပရာ ေဆြးေႏြးပြဲတြင္လည္း အျပန္အလွန္ ျငင္းခုံေခ်ပၾကေတာ့ သည္။
တ႐ုတ္ရဲေဘာ္မ်ားက ၾကည့္ျမင္သည္မွာ ျပည္မရွိ ပါတီအဖြဲ႕အစည္းမွပါတီရဲေဘာ္မ်ားသည္ စစ္မတိုက္တတ္ၾက၊ တပ္အင္ အားလည္းမရွိ၍ တပ္စုအဆင့္ေလာက္သာ ဦးစီးဘူးၾကသည္။ စစ္ပြဲကို ဦးစီးေခါင္းေဆာင္နိုင္စြမ္းမရွိဟုၾကည့္ျမင္သည္။ တကယ္ေတာ့ ထိုအျမင္သည္ နယ္္စပ္ရွိ ပါတီတပဖြဲ႕မ်ားတြင္ ျဖစ္ေပၚေနေသာအျမင္လည္းျဖစ္သည္။ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္တြင္ တ႐ုတ္ပါတီႏွင့္ ညႇိႏႈိင္းမႈျဖင့္ တ႐ုတ္ျပည္မွေရာက္ရွိေနေသာ လက္ဝဲကူညီေရးအဖြဲ႕မွ တ႐ုတ္ျပည္သားမ်ားသည္လည္း အေရွ႕ေျမာက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ဆန္႔က်င္စဥ္က ဤအျမင္ အေျပာကို ထုတ္ေဖၚေျပာဆိုဘူးသည္။ "ငါတုိ႔သာ လာ တိုက္မေပးရင္ ဒီအေရွ႕ေျမာက္က အဖိုးႀကီးေတြ (ပါတီေခါင္းေဆာင္ ရဲေဘာ္မ်ား) ျမင္းမေျပာနဲ႔ ဝက္ေတာင္ မစီးနိုင္ဘူး " ဟု ဆိုခ့ဲၾကသည္။ အေရွ႕ေျမာက္ CPB တပ္ဖြဲ႕မ်ားတြင္ တပ္ရင္း တပ္မဟာ စစ္ေဒသေခါင္းေဆာင္မ်ားအား စီးျမင္းမ်ားေပး ထားျခင္းကို ဆိုလိုသည္။ ထိုလက္ဝဲကူညီေရးအဖြဲ႕မွသူမ်ားအား တ႐ုတ္ပါတီႏွင့္ညိႇ၍ တ႐ုတ္ျပည္သုိ႔ျပန္ပုိ႔ၿပီးေသာ္လည္း ထိုအယူအဆမ်ား အျမင္မ်ားက က်န္ေနဆဲျဖစ္သည္။
မိမိတုိ႔ကလည္း ထိုအျမင္ကို လုံးဝလက္မခံႏိုင္။ နယ္္စပ္ေဒသတြင္တ႐ုတ္ျပည္ကို ေက်ာေပးထားၿပီး တ႐ုတ္ျပည္မွ လက္ နက္ခဲယမ္းမီေက်ာက္ယူနီေဖါင္း ရိကၡါ ေဆးဝါးအျပည့္အစုံရသည့္အျပင္ တပ္သားအျဖစ္ တ႐ုတ္ပါတီ၏လွံဳ့ေဆာ္မႈ ျဖင့္ နယ္္ စပ္ေဒသမွ တပ္သားမ်ားရသည့္အေျခအေနတြင္စစ္တိုက္ခ့ဲရသည့္ အေရွ႕ေျမာက္ ပဲခူးရိုးမအပါ ျပည္တြင္းရွိအေျခခံ ေဒသ မ်ားႏွင့္ လုံးဝျခားနားသည္။ ထိုသုိ႔ျခားနားသည့္အေျခအေနမ်ားေအာက္တြင္အေျခခံေဒသႀကီးတခုျဖစ္လာသည္မွာ CPB အတြက္ အက်ဳိးရွိသည္ဆိုနိုင္ေသာ္လည္း ျပည္မတြင္ ခက္ခဲစြာ႐ုန္းကန္ၿပီး အသက္စြန္႔ခ့ဲရသူမ်ားကို ပစ္တင္ေဝဖန္တိုက္ခိုက္ သည္ကို မိမိတုိ႔လက္မခံနိုင္ေပ။
ျပည္တြင္း CPB တပဖြဲ႕မ်ား ေျပာက္က်ားေဒသမ်ားဆိုသည္က မည္သည့္ျပင္ပအကူအညီမွ မရ။ ထို႔ျပင္ ေျမအေနအထားအရ အစိုးရ၏ဝိုင္းပတ္ပိတ္ဆို႔မႈ ကိုခံေနရသည့္ အေျခအေနတြင္ ကိုယ္ဒူးကိုယ္ခ်ြန္၍ ႐ုန္းကန္တိုက္ပြဲဝင္ေနရသည္။ တိုက္ပြဲ တပြဲတိုက္လ်င္ က် ည္ဆံကို ေခြၽတာတြက္ခ်က္ေနရသည္။ အေရွ႕ေျမာက္က့ဲသုိ႔ ေဖာေဖာသီသီသုံးနိုင္ျခင္းမရွိ။ ရိကၡာဆိုသည္ကခက္ခက္ခဲခဲရွာေဖြေနရသည္။ အေရွ႕ေျမာက္က့ဲသုိ႔ တ႐ုတ္က ပုိ႔လိုက္သည့္ရိကၡာကို ဂိုေထာင္ထဲက အသင့္ထုတ္၍ မရခ့ဲၾက။
တကယ္တမ္းဆိုလ်င္ ဤျပသနာအေျခခံက နိုင္ငံေရးလမ္းစဥ္ႏွင့္သက္ ဆိုင္ေနသည္။ ပဲခူးရိုးမဗဟိုက်ဆံုးၿပီးေနာက္ အေရွ႕ ေျမာက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားမွ ပဲခူးရိုးမ ဗဟို၏ နိုင္ငံေရးလမ္းစဥ္ ၆၄ လမ္းစဥ္မွားေၾကာင္း ရပ္ခံေျပာဆိုလာသည္က အစျပဳ ပါသည္။ ဤတြင္ ၆၄ လမ္းစဥ္မွားယြင္းသည္မွေနသည္ဟု ေဇာင္းေပးရပ္ခံေျပာမႈ အေျခခံမွသည္ ေအာက္ေျခအဆင့္မ်ား ေရာက္ေသာအခါ ျပည္မမွ CPB ရဲေဘာ္မ်ားည့ံဖ်င္းသည္ဟူသည့္ ေျပာဆိုမႈ မ်ား ျဖစ္လာေတာ့သည္။
မိမိတုိ႔က ဤအေျခအေနကိုလက္မခံႏိုင္။ ျပည္မ၌ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းေသာအေျခအေနမ်ားကို ၾက့ံၾက့ံခံရပ္ခံၿပီး အဆင္းရဲခံ အပင္ပမ္းခံအသက္စြန္႔သြားသူမ်ားအား ပုတ္ခတ္တိုက္ခိုက္ျခင္းလုံးဝလက္မခံႏိုင္ၾကေပ။ သုိ႔ျဖစ္ရာ ဦးစိုးသိန္း၏နိုင္ငံေရးသင္ တန္းတြင္ ျငင္းခုံမႈ မ်ားစြာျဖစ္ခ့ဲေတာ့သည္။ႏွစ္ရက္သုံးရက္ခန္႔ အျပန္အလွန္ျငင္းခုံၾကၿပီးေနာက္ ဦးစိုးသိန္းက အေျခအေနကို ေအာင္ျမင္စြာထိမ္းသိမ္းလိုက္သည္။ ဗမာရဲေဘာ္မ်ား သင္တန္းတက္ေရာက္ခြင့္ကို ကန္႔သတ္ပိတ္ပင္လိုက္ၿပီး တပ္မဟာ ၂ မွေကဒါမ်ားႏွင့္ သူ၏သင္တန္းကို ဆက္သည္။ သုိ႔ႏွင့္ အျငင္းအခုံမ်ား အစည္းအေဝးခန္းတြင္ ေခတၲရပ္တန္႔ သြားပါေတာ့ သည္။
သုိ႔ေသာ္ အစည္းအေဝးျပင္ပတြင္ မရပ္တန့္နိုင္ၾက။ ေနာက္ပိုင္း ပါတီဗဟိုလမ္းစဥ္ဆိုင္ရာျပသနာအထိ ေရာက္သြားသည္ အခ်ိန္ကာလတိုတခုပြက္ေလာရိုက္ခ့ဲသည္။ ေနာက္ပိုင္းေခတၲမွ် ျပန္လည္ျငိမ္သက္သြားေသာ္လည္း မိမိတုိ႔ အေရွ႕ေျမာက္ တြင္ရွိေနေသာ ပါတီျပိဳကြဲသည့္အခ်ိန္ကာလအထိ လႊမ္းမိုးအရိပ္ထိုးေနခ့ဲေသာကိစၥတခုအျဖစ္ ဆက္လက္တည္ရွိေနေပ ေတာ့သည္။
ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။
ေမာင္ေမာင္စိုး (Mg Mg Soe)