ေမာင္ေမာင္စုိး ● ႏွင္းဆီနီနီ အိပ္မက္မ်ား - အပိုင္း (၂၈)
(မုိးမခ) ေမ ၂၄၊ ၂၀၁၇
● ဟိႏၷကႏွင့္ မိမိတုိ႔
မနက္ ၄ နာရီခန္း ခရာမႈတ္သံၾကားလွ်င္ မိမိလူးလဲထၾကရသည္။ မ်က္ႏွာသစ္၍ အေျပးအလႊားတန္းစီရသည္။ တန္းစီသည္ႏွင့္ ဘယ္သြားျပီးဘာလုပ္ရမည္ဆိုသည့္ အလုပ္ခန္႔ခြဲခ်က္ကို နားေထာင္ရသည္။ ထင္းခုတ္ထင္းထမ္းလား ဝါးခုတ္ ဝါးထမ္းလား အလုပ္ၾကမ္းတခုမဟုတ္ တခုျဖစ္သည္။ နိုင္ငံေရးဌာနမွ အသြားအျပန္ အနည္းဆံုး ေတာင္တက္ ေတာင္ဆင္း ႏွစ္နာရီခန္႔ေတာ့ ၾကာစျမဲျဖစ္သည္။ စခန္းျပန္ေရာက္လ်င္ အနည္းဆံုး မနက္ ၇ နာရီေက်ာ္ခန္႔ျဖစ္သည္။ အတန္ငယ္အေမာေျဖ၍ ပုဂံျပားတခ်ပ္ မတ္ခြက္တလုံးဆြဲခါ ထမင္းရံုသုိ႔သြားရသည္။ ပုဂံျပားထဲထမင္းအေမာက္ထည့္တမ်ဳိး ထဲေသာဟင္းကို မတ္ခြက္ျဖင့္ ေဝပုံက်ယူလာျပီး ဗိုက္ျဖည့္ၾကရသည္။ ဤကား မိမိတုိ႔ မုန္းကိုးနိုင္ငံေရးဌာနတြင္ ေနခ့ဲရသည့္ ၁၉၇၆ စက္တင္ဘာမွ ဒီဇင္ဘာထိေလးလတာ ပုံမွန္မနက္ခင္းျဖစ္သည္။
နိုင္ငံေရးဌာန၏စခန္းမွဴးမွာ ဦးေခါင္ေဒါင္း (ေကြ႕က်ဳိးရဲေဘာ္ေဟာင္း) ျဖစ္သည္။ နယ္စပ္ေရာက္ခါစ ကခ်င္စကား အသံ ထြက္မပီေသာ ျပည္မမွ ရဲေဘာ္မ်ားၾကားတြင္ေတာ့ ဦးခြပ္ေဒါင္းေခၚၾကသည္။ သူကအသက္ ၅၀ တန္းျဖစ္ေပရာ စခန္းေဝယ်ာ ဝစၥကိစၥရပ္မ်ားကို ဦးေဆာင္လုပ္သူကေတာ့ သူ႔လက္ေထာက္ဟုဆိုရမည့္ ကိုခင္ေမာင္ဝင္း (ယခုေရႊလီ) ျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္က အသက္ ၃၀ တန္း ျဖစ္ေသာ ကိုခင္ေမာင္ဝင္းကေတာ့ လူရြယ္ပီပီတက္ႂကြသည္။ တက္ႂကြလြန္းသည္ဟုပင္ ဆိုနိုင္ပါသည္။ အထက္အဖြဲ႕အစည္းစကားကို တေသြမတိမ္းလိုက္နာေဆာင္ရြက္တတ္သူျဖစ္၍ လူၾကီးမ်ားႏွစ္ျခဳိက္ သေဘာက်ခံရသည့္ သူမ်ဳိးျဖစ္သည္။ ကိုခင္ေမာင္ဝင္းသည္ ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာကပင္ျဖစ္သည္။ သူကသာ ကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္လာေသာ္လည္း သူ၏ေဆြနီးမ်ဳိးစပ္တေယာက္ကေတာ့ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးတြင္ ဒုညႊန္မွဴးပင္ ျဖစ္လိုက္ေသးသည္။ ယုံၾကည္မႈတြင္ ေဆြမ်ဳိး စပ္မရေပ။ CPB ဥကၠဌ သခင္ဗသိန္းတင္၏ညီပင္လွ်င္ ဗိုလ္ေနဝင္းတပ္၌ ရန္ကုန္တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္တိုင္းမွဴးျဖစ္ေနေသး သည္ မဟုတ္ပါေလာ။
မနက္ ၄ နာရီခန္႔ ခရာမႈတ္သံစကတည္းက မိမိတုိ႔တေတြကိုခင္ေမာင္ဝင္း၏ အမိန္႔ေပးသံ တာဝန္ခြဲေဝသံနွင့္ မလြတ္ခ့ဲ။ တကယ္ေတာ့ မနက္ပိုင္းအလုပ္ၾကမ္းျပီးရင္ေတာ့ လူတိုင္းလုပ္ရသည့္ အလုပ္မ်ားမ်ားစားစားေတာ့ မရွိေတာ့ေပ။ တခါတရံ ရဲေဘာ္စိုးသိန္း၏ အစည္းအေဝးမ်ားတြင္ မွတ္တမ္းဝင္လိုက္ေပးသည္မ်ဳိးသာ ရွိသည္။ အားလပ္၍ အခ်င္းခ်င္းစကားဝိုင္းဖြဲ႕ၾက သည္က ပိုမ်ားသည္။ မည္သုိ႔စကားဝိုင္းဖြဲ႕သည္ဆိုေစ ကိုခင္ေမာင္ဝင္းခိုင္းရင္ေတာ့ မျဖစ္မေနသြားလုပ္ရေတာ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔အားရဲေဘာ္တဦးက ဟိႏၷကဟု အမည္ေျပာင္ေပးလိုက္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤအမည္ေပးလိုက္သည္ကို မမွတ္မိေတာ့ေသာ္လည္း အားလုံးက သူ႔ကြယ္ရာတြယ္တြင္ ဟိႏၷကဟုသာ ေခၚၾကသည္။ ဤသုိ႔ျဖင့္ နိုင္ငံေရးဌာန ေလးလ တာကာလအတြင္းရဲေဘာ္ၾကီး ဟိႏၷက၏ စီမံမႈေအာက္တြင္ မိမိတုိ႔လည္း ထင္းခုတ္ ဝါးခုတ္ ထင္းထမ္း ဝါးထမ္း စပါးရိတ္ ေကာက္လႈိင္းထမ္းျဖင့္ အလုပ္ၾကမ္းေပါင္းစုံျပဳလုပ္ကာ လယ္သမားဘဝခံယူခ့ဲရေပေတာ့သည္။
ထိုစဥ္ နိုင္ငံေရးဌာနတြင္ ျပည္မမွေရာက္လာေသာ ရဲေဘာ္မ်ားလည္း မနည္းလွေပ။ ဗဟိုမွ တိုက္ရိုက္ကိုင္ေသာဌာနတြင္ သာမက မိမိတုိ႔ မုန္းကိုးႏိုင္ငံေရးဌာနသုိ႔ ပို႔ထားေသာ ဗမာရဲေဘာ္မ်ားလည္းမနည္းလွေပ။ မိမိထက္အရင္ေရာက္ ေနသူမ်ား ေရာ မိမိေနာက္မွေရာက္သူမ်ားေရာရွိသည္။ အခ်ိန္ကာလအစီအစဥ္အတိုင္းေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ေပ။
● ရဲေဘာ္မ်ဳိးျမင့္ ေခၚ က်ီးကန္းမ်ဳိးျမင့္
ကိုခင္ေမာင္ဝင္းျပီးလ်င္ အသက္ၾကီးသူတဦးမွာ ကိုမ်ဳိးျမင့္ျဖစ္သည္။ထိုစဥ္က အသက္ ၃၅ ႏွစ္ခန္႔ ရွိေပလိမ့္မည္။ အထက္ အညာက ျဖစ္သည္။သူကား မႏၱေလးတကၠသုိလ္၌ ကြယ္လြန္သူေရွ႕ေနၾကီး မံုရြာဦးတင္ေရႊ စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ သာနိုးတုိ႔ႏွင့္အတူ ေက်ာင္းသားကလပ္စည္းတခုတည္း လႈပ္ရွားခ့ဲသူျဖစ္သည္။ လက္ရွိ CPB အရံဗဟိုေကာ္မတီဝင္ျဖစ္ ေနေသာ ရွမ္းေက်ာင္းသား ရဲေဘာ္စိုင္းေအာင္ဝင္းႏွင့္ ၿမိဳ႕ေပၚလႈပ္ရွားမႈမ်ားကထဲက သိကြၽမ္းသူျဖစ္သည္။ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲပ်က္ျပီး အဖမ္းခံခ့ဲရသည္။ ေထာင္ထဲ၌ ေထာင္တြင္းတိုက္ပြဲမ်ားအတြင္း ရန္သူထံလက္နက္ခ်သည္ဟု သတ္မွတ္ခံခ့ဲရသည္ဟုသိရသည္။ သူကေတာ့ သူမမွားဟု ယူဆပုံရသည္။ သူ႔ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ပါတီဆံုးျဖတ္သည္ကိုခံ မည္ အေရးယူလည္း ခံမည္ဆိုကာ အေရွ႕ေျမာက္သုိ႔ တက္လာသူျဖစ္သည္။
သူ႔ကို အေမရိကန္ကြန္ျမဴနစ္ဟု မိမိတုိ႔က ေခၚၾကသည္။ တပ္ကထုတ္ေပးသည့္ စစ္ေဘာင္းဘီအက်ႌမ်ားကား ခပ္ပြပြျဖစ္ သည္။ အားလုံး ဒီအတိုင္းဝတ္ၾကေသာ္လည္း သူက ကိုယ္တိုင္းကြက္တိ အၾကပ္ျပန္ခ်ဳပ္ဝတ္သူျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္မ်ားကား စတိုင္က်သူမ်ားမဟုတ္ဟု အျမဲဆိုေလ့ရွိသည္။ အေရွ႕ေျမာက္၌ ေသဆံုးသည္အထိေနသြားေသာ္လည္း ေသသည္အထိ သဟာဇာတျဖစ္မသြားသူဟု ဆိုရမည္။ ထိုသုိ႔သဟာဇာတ မျဖစ္သည့္အေၾကာင္းမ်ားထဲတြင္ အေရွ႕ေျမာက္ကလည္း အေရွ႕ေျမာက္ျပႆနာရွိသက့ဲသုိ႔ သူကလည္း မေဖ်ာက္ဖ်က္နိုင္ေသာအက်င့္မ်ားရွိသည္။ စစ္ေဘာင္းဘီဖင္ၾကပ္ႏွင့္ သူ႔ အားလည္း လူၾကီးမ်ား အျမင္ၾကည္ပုံမရေပ။
မိမိႏွင့္လည္း တခါတရံ နိုင္ငံေရးအျမင္သေဘာထားမ်ား ျငင္းခုံေလ့ရွိသည္။ ထိုသုိ႔ျငင္းခံုၾကရာတြင္ လီနင္က ဘယ္စာအုပ္မွာ ဘယ္လိုဆိုသည္စတာလင္က ဘယ္စာအုပ္မွ ဘယ္လိုဆိုသည္ဟု စကားပါလွ်င္ မိမိက လက္ဝါးတဖက္ေထာင္ျပီး" ဟိုး ဆရာ ဒီအတိုင္း အက်ဳိးအေၾကာင္းအခ်က္အလက္ဘဲျငင္းပါ။ဘယ္စာအုပ္မွ မကိုးကားပါနဲ႔" ဟုဆိုလွ်င္ သူရယ္ေမာေလ့ ရွိသည္။ သူစကားႏွင့္ သူ ပိတ္မိေနျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိအား သူ႔အေတြ႕အၾကံဳမ်ား စိတ္လိုလက္ရေျပာျပရာတြင္ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္ ပတ္ဝန္းက်င္ကာလက ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ နိုင္ငံေရးသမားလက္ေဟာင္းၾကီးမ်ားကို သူတုိ႔ျငင္းခုံၾကသည့္အေၾကာင္းလည္းပါသည္။
တခါကေဆြးေႏြးပြဲတခုတြင္ ဦးသိန္းေဖျမင့္က သဘာပတိစင္ျမင့္မွ ေဟာေျပာ ရွင္းလင္းသည္။ သူက ေအာက္မွထရပ္၍ ဦးသိန္းေဖျမင့္သေဘာထား မွားယြင္းေၾကာင္း ေခ်ပသည္။ ရိုးရိုးေခ်ပသည္မဟုတ္။ လီနင္က်မ္းေပါင္းခ်ဳပ္ Lenin ' Collected Work အတြဲအတြဲယူသြားျပီး သဘာပတိၾကီးခင္ဗ်ား လီနင္က်မ္းေပါင္းခ်ဳပ္ အတြဲဘယ္ေလာက္ စာမ်က္ႏွာဘယ္ေလာက္မွာ မည္သုိ႔ဆိုသည္ျဖစ္၍ သဘာပတိၾကီးေျပာဆိုသည္မွာ မွားယြင္းလြဲေခ်ာ္ေနပါသည္ဟု လူပုံလယ္တြင္ တိုက္ခိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"တကယ္က လီနင္က်မ္းအလယ္မွာ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာေရးထားတဲ့ စာရြက္ညႇပ္ျပီး ေလွ်ာက္ေျပာတာကြ။ သူကလည္း လီ နင္ေျပာသမွ် အကုန္မမွတ္မိေတာ့ ျပန္ျငင္းရလည္း ခက္ေနတာေပါ့" ဟု ဆိုသည္။ အေတာ္မလြယ္သည့္ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သည္။ ထိ့ုေၾကာင့္လည္း မိမိက သူစာအုပ္ကိုးကားလ်င္ ရယ္၍ ဟိုးရပ္ပါေတာ့ တားေလ့ရွိသည္။ တခါကလည္း နိုင္ငံေရးမွဴးရဲေဘာ္ စိုးသိန္းႏွင့္ ေျမယာကိစၥေဆြးေႏြး ျငင္းခုံၾကသည္။ ေနာက္ဆံုး ကိုမ်ဳိးျမင့္က စတာလင္ရဲ့ေျမယာျပႆနာ Land Problems ထဲမွာ စတာလင္ေျပာထားတာဟု ကိုးကားလိုက္ေသာအခါ ရဲေဘာ္စိုးသိန္းလည္း ဆက္မေျပာနိုင္ေတာ့ဘဲ ရပ္လိုက္ရသည္။
ရဲေဘာ္စိုးသိန္းႏွင့္ ျငင္းခုံသည့္သတင္းကို မိမိသိ၍ ရယ္ေမာသည့္အခါ "မင္းကလည္းကြာ ငါေျပာတဲ့သီအိုရီကေတာ့ အ မွန္ပါ။ ဘယ္စာအုပ္ပါမွန္း မမွတ္မိတာတခုပါ။ ေဆြးေႏြးေနတာလဲ ေျမယာျပႆနာဆိုေတာ့ ငါလည္း အနီးစပ္ဆံုးစာအုပ္ ဆြဲကိုးကားလိုက္တာပါ" ဟု ဆိုသည္။ စာအုပ္ၾကီးမ်ား ကိုးကြယ္ေလ့ရွိသူမ်ား ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ား၏ ၾသဝါဒမ်ားကို တေသြ မတိမ္းလိုက္နာၾကသူမ်ား၏ ဒုကၡဟု ဆိုရပါမည္။
မိမိကား သူ၏ေနပုံထိုင္ပုံ ေျပာပုံဆိုပုံမ်ားကို သေဘာမက်လွေပ။ သုိ႔ေသာ္ သူႏွင့္ မိမိကားရင္းႏွီးသူမ်ားျဖစ္ခ့ဲသည္။ မိမိဘဝ တစြန္းတစကိုသိျပီးသူႏွင့္ ေဆြနီးမ်ဳိးစပ္ေတာ္သည္ဟု ယူဆေလသည္လား သုိ႔မဟုတ္ အသက္ရြယ္ကြာျခားျပီး သူအႏြံ အတာခံ၍လားေတာ့မသိ တျခားသူမ်ားကို သူမည္သုိ႔ပင္ ေထာ္ေလာ္ကန္႔လန္႔တိုက္ ေျပာဆိုဆက္ဆံေစကာမူ မိမိအား ညီငယ္တဥိီးက့ဲသုိ႔ သေဘာထားဆက္ဆံေလ့ရွိသျဖင့္ မိမိႏွင့္ရင္းႏွီးခ့ဲသူျဖစ္သည္။ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း မုန္းကိုးသုိ႔ CPB ေျမာက္ပိုင္းဗ်ဴရိုေျပာင္းေရႊ႕႐ုံးစိုက္ေတာ့ CPB ေပါလစ္ဗ်ဴရိုအဖြဲ႕ဝင္ ရဲေဘာ္ေအာင္ေခၚ ဗိုလ္မ်ဳိးျမင့္ (အသားမဲ) ေရာက္ရွိ သည္။ ယခင္ CPB ေတာခိုစကာလက ဗိုလ္မ်ဳိးျမင့္ ၂ ေယာက္ရွိရာ တေယာက္က အသားျဖဴ၍ အသားျဖဴ မ်ဳိးျမင့္ တေယာက္ က အသားမဲ၍ အသားမဲမ်ဳိးျမင့္ဟူ၍ ခြဲျခားခ့ဲၾကသည္ဟု ဆိုသည္။ ယခုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္ စလုံးအသားမဲေနသျဖင့္ "ဟိုက အသားမဲဆိုရင္ ခင္ဗ်ားကေတာ့ က်ီးကန္းဘဲ" ဟု တေယာက္စလိုက္ရာမွာ က်ီးကန္းမ်ဳိးျမင့္ဟု အမည္တြင္ခ့ဲေပေတာ့သည္။
ကိုမ်ဳိးျမင့္ႏွင့္ မိမိကား အျမင္မတူ အက်င့္စရိုက္မတူဘဲ ရင္းႏွီးခ့ဲၾကသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္ဟု ဆိုရမည္။ သုိ႔ေသာ္ မိမိတုိ႔ၾကားက ေရစက္ကား ေရစက္ဆိုးျဖစ္ပုံရသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။
● ရဲေဘာ္ခိုင္ေအးႏွင့္ အမ်ဳိးသမီးရဲေဘာ္မ်ား
သူမအား မိမိတုိ႔က ေဒၚခိုင္ေအးဟုသာ ေခၚေလ့ရွိသည္။ မိမိတုိ႔ထက္၉ ႏွစ္ခန္႔ ႀကီးသည္။ ထိုစဥ္က အသက္ ၂၉ / ၃၀ ခန္႔ ရွိျပီျဖစ္သည္။ လုပ္သားေကာလိပ္တြင္ သ႐ုပ္ျပဆရာမအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္ အေရွ႕ေျမာက္သုိ႔ ေရာက္လာသူျဖစ္ သည္။ သူမ၏ အမည္ရင္းမွာ ေဒၚျမျမစိုးျဖစ္သည္။ အသားျဖဴျဖဴ လူပုံႏြဲ႕ႏြဲ႕ ျပံဳးခ်ဳိေသာမ်က္ႏွာရွိသူ၊ စကားကို ခ်ဳိသာေပ်ာ့ ေျပာင္းစြာေျပာတတ္သူ ေဒၚခိုင္ေအးသည္ စိတ္ဓါတ္ကေတာ့ မာေက်ာသူျဖစ္သည္။ မိမိတုိ႔ႏွင့္ ရင္းႏွီးအဖြဲ႕က်သူဟုဆိုနိုင္ သည္။ အဖြဲ႕က်ရသည့္အေၾကာင္းထဲတြင္ ပဲခူးရိုမလမ္းစဥ္ႏွင့္ ရဲေဘာ္လြင္ ရဲေဘာ္စိုးနိုင္တုိ႔ကား အဓိကအေၾကာင္းအခ်င္း အရာမ်ား ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ ျငိမ္းျငိမ္းျဖစ္သည္။ သူမကေတာ့ မႏၲေလးမွျဖစ္သည္။ ကိုေက်ာ္ရ၏ညီမျဖစ္သည္။ အသားမဲမဲ အရပ္ရွည္ရွည္ လက္ျပင္ကိုင္းကိုင္း ဆံပင္တိုတိုႏွင့္ ေယာက်္ားေလးတေယာက္ကဲ့သုိ႔ ေနထိုင္လႈပ္ရွားတတ္သူျဖစ္သည္။ က်န္သူ ၅ ေယာက္ကေတာ့ ဗန္းေမာ္ကျဖစ္သည္။ ခမ္းဝါႏွင့္ မိုးမိုးတို႔ ညီအမႏွစ္ေယာက္က ရွမ္း၊ ေဆြေဆြက ရွမ္းနီ၊ စိုးစိုးက ရွမ္းပန္ခ်ာ၊ ခြမ္းလိန္က ကခ်င္တိုင္းရင္းသူျဖစ္သည္။ အားလုံး အသက္ ၂၀ ပတ္ဝန္းက်င္ ခန္႔ျဖစ္ၾကျပီး ငယ္ရြယ္ပ်ဳိျမစ္ တက္ ႂကြဆဲအရြယ္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ထို ၆ ေယာက္စလုံးကေတာ့ တကၠသုိလ္ေတာ့ မေရာက္ခ့ဲၾကေခ်။ အထက္တန္းေက်ာင္း သူဘဝထိသာ ပညာသင္ခ့ဲရပုံေပၚသည္။
ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာမွ ေရာက္လာသည့္ အမ်ဳိးသမီးရဲေဘာ္မ်ားထဲတြင္ ထိုစဥ္က ေရပမ္းအစားဆံုးကေတာ့ အသက္အ ၾကီးဆံုး ေဒၚခိုင္ေအးျဖစ္သည္။ အသက္ ၂၀ တန္းက်န္ရဲေဘာ္မမ်ားကိုေက်ာ္ျဖတ္၍ ေရပမ္းစားသူျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူမေရပန္းစားသည္မွ မိမိတုိ႔ လူငယ္မ်ားၾကားထဲတြင္ေတာ့ မဟုတ္ေပ။ လူၾကီးမ်ားၾကားထဲတြင္ ျဖစ္ေပသည္။
ဤသုိ႔ အိမ္ေထာင္မရွိသူ အမ်ဳိးသမီးရဲေဘာ္မမ်ားအျပင္ အိမ္ေထာင္သည္ ရဲေဘာ္အမ်ဳိးသမီးရဲေဘာ္အခ်ဳိ႕လည္း ေရာက္ေန သည္။ တဦးကေတာ့ ကိုေနနိုင္၏ဇနီးေဒၚျပံဳးၾကည္မိသားစုျဖစ္သည္။ သူတုိ႔မိသားစုတြင္ သမီးငယ္ ၄ ေယာက္ပါသည္။ ေနာက္တဦးကေတာ့ ေဒၚခင္သစ္ႏွင့္ သမီးငယ္ျဖစ္သည္။ သူမ၏ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ကိုသက္ကေတာ့ တနသၤာရိီတိုင္းရွိ ပါတီ အေျခခံေဒသသုိ႔ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားသျဖင့္ မုန္းကိုးတြင္မရွိေခ် ။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကိုသက္တေယာက္ တနသၤာရီတိုင္းတြင္ က်ဆံုးသြားျပီဟူသည့္သတင္း ၾကားရပါသည္။
သူတုိ႔ေနာက္တြင္ တေယာက္ျပီးတေယာက္ ထပ္ေရာက္လာသူမ်ားလည္းရွိသည္။ သူတုိ႔မွာ ရဲေဘာ္နီေမာ္ႏွင့္ ရဲေဘာ္ျငိမ္းနီ (ကြယ္လြန္) တုိ႔ျဖစ္သည္။ မျငိမ္းနီက တံတားဦးမွျဖစ္သည္။ အမည္ရင္းက ၾကဴၾကဴနီျဖစ္ျပီး သူမ၏ဖခင္မွာ ၁၉၉၀ ေရြး ေကာက္ခံ NLD အမတ္တဦးျဖစ္သည့္ ဦးသန္းနီ (ကြယ္လြန္) ျဖစ္သည္။ သူမသည္ တိေမြးကုတကၠသုိလ္ေက်ာင္းသူတဦးျဖစ္သည္။
မနီေမာ္ကေတာ့ ရန္ကုန္ အင္းစိန္မွျဖစ္သည္။ သူမ၏အမည္ရင္းကေတာ့ခင္စႏၵာေခၚ မခ်ဳိခ်ဳိျဖစ္သည္။ သူမလည္း မူလက တိေမြးကုတကၠသုိလ္မွျဖစ္ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္း သတၲေဗဒအဓိကသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕တက္ေရာက္ေနခ့ဲသူျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္ တကၠသုိလ္လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွ စိတ္ဓါတ္တက္ ႂကြစြာျဖင့္ အေရွ႕ေျမာက္သုိ႔ ေရာက္လာခ့ဲသည့္ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသူႏွစ္ဦး ျဖစ္ သည္။ သူမတုိ႔ ႏွစ္ဦးထဲေရာက္လာခ့ဲ့ျခင္းေတာ့မဟုတ္။ သူမတုိ႔ႏွင့္အတူ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ႏွစ္ဦးလည္းပါသည္။ သူမတုိ႔ သည္လည္း ေနာက္ထပ္အေရွ႕ေျမာက္ေရာက္လာသည့္ ေလးေယာက္အဖြဲ႕တဖြဲ႕ဟု ဆိုရမည္။
ထိုစဥ္ကာလက ျပည္မမွရဲေဘာ္မ်ား အထူးသျဖင့္ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္မ်ား အေရွ႕ေျမာက္သုိ႔ ေရာက္လာေနခ့ဲၾကပါသည္။
ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္
ေမာင္ေမာင္စိုး (Mg Mg Soe)
ဓာတ္ပုံ - ရဲေဘာ္စိုးသိန္း ေခၚ လင္ထင္ ေခၚ ရဲေဘာ္လင္ (ဒုနိုင္ငံေရးမွဴး အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသပါတီ အရံဗဟိုေကာ္မတီဝင္ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္)