ဖြတ္ကေလး၊ အီႀကာေအာ္ႏွင့္ ယုန္ကန္ ''ယိုင္းျဗီးဆဲ(ယဘဆ)'' ဘတ္စ္ကားမ်ား
အီႀကာေအာ္၊ (မိုးမခ) ေမ ၁၂၊ ၂၀၁၇
''ေဟ႔ေကာင္....ဖြတ္ကေလး....က်ားသားမိုးႀကိဳး စပို႔ရွပ္ အသစ္နဲ႔ပါလား
မင္း ရင္ပတ္က ဘာတံဆိပ္ႀကီးလည္း''
အီႀကာေအာ္က ခက္ေသးရြာလူႀကီးမင္းစတုိင္ဖမ္းေနေသာ ဖြတ္ကေလးကို မ်က္မွန္ကို ပင့္ရင္း လွမ္းေျပာလိုက္ေလသည္။
အသက္ကေလးက ၅၀ ေက်ာ္လာျပီမို႔ အနီးကလည္း မႈံေသာေႀကာင့္ ဖြတ္ကေလး၏ စပို႔ရွပ္မွ စာကို ေကာင္းေကာင္း မျမင္ရေခ်။
''ဒါကေတာ့ ''ယိုင္ဘီအက္စ္''ေလ ႀဆာေအာ္ရဲ႕...''
ဖြတ္ကေလးက သူ႔ကိုယ္သူ တန္ဘိုးနည္းတိုက္ခန္း မဲေပါက္သည့္သူအလား စိတ္ႀကီးဝင္စတိုင္ျဖင့္ အီႀကာေအာ္၏ အေမးကို ေျဖလိုက္ေလသည္။
တေလာက ခက္ေသးရြာႀကီးတခုလံုး ေနရာတကာတြင္ ရြာႀကိဳအံုႀကား ဖြဘုတ္ႀကိဳဖြဘုတ္ႀကားကအစ ''ယိုင္ဘီအက္စ္'' ေခၚ ''ယိုင္းျဗီးဆဲ… ယဘဆ'' ဘတ္စ္ကားအေႀကာင္း ေျပာမဆံုးေပါင္ ေတာသံုးေတာင္ ျဖစ္ေနႀကေလသည္။ ယုန္ကန္ဘတ္စ္ကားဆားဗစ္စ္ ''ယိုင္ဘီအက္စ္'' သည္ကား ယုန္ကန္ရြာသားမ်ားအား မထင္လွ်င္ မထင္သလို တီးတတ္ေသာ မထင္္တီး ''မထတ'' ဘတ္စ္ဆားဗစ္ကို အစားထိုးျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ႀကြက္နီတို႔လို ကေလးကအစ ရြာလယ္ကဂုတ္ႀကားပါမက်န ္ ''ယံုဘူးဆို ယိုင္းျဗီီးဆဲ' ယဘဆ ယဘဆ''ႏွင့္ တဆဲတည္း ဆဲေနေလေတာ့သည္။
ဘေျပာင္တို႔ေခတ္တြင္သာမက အေမပုေခတ္ေရာက္သည္အထိ အေတာ္ပင္ တိုးတက္ရေလေသာ ခက္ေသးရြာႀကီး ျဖစ္ေလသည္။ ယုန္ကန္ရြာႀကီးကား အျမဲလိုပင္ တန္းမစီပဲ တိုးတက္လိုသူ ခက္ေသးရြာသားအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေလ႔ရွိသည္။
''မထတ'' ကားဆားဗစ္စ္မွ ကားဒရိုင္ဘာ စပယ္ရာမ်ားကား ခရီးသည္မ်ားကို မထင္လွ်င္ မထင္သလိုလုပ္ကာ လူႀကီးလူငယ္မေရြး ဘစ္စ္ကား စီးသူအေပါင္းကို တုတ္ျဖင့္တီးေလ႔ရွိသျဖင့္ ခက္ေသးရြာသားအမ်ား၏ ရြာ့ေမတၱာအေပါင္းကို ခံယူေနက် ျဖစ္ေလသည္။ ''မထတ''၏ မထင္သလိုတြယ္ အဆူအဆဲသံကို မခံဘူးသူ ခက္ေသးရြာသား ရွိမည္ မထင္ေခ်။ အီႀကာေအာ္ေတာင္ ဘတ္စ္ကားစီးရင္းျဖင့္ တခါက ''ေဟ႔... ဘိုးေတာ္... ဗိုက္ပူ ေသခ်င္လို႔လား... ေႏွးတုန္႔ေႏွးတုန္႔နဲ႔ ကားေပၚတက္မွာျဖင့္တက္ပါလား'' ဟူေသာ ''မထတ''စပယ္ယာ၏ ငွက္ဆိုးထိုးသံကို နာခံခဲ႔ရသည္။ ၿပန္ပက္ၿပန္လွ်င္လည္း အဖြဲ႕အားကိုးၿဖင့္ တုတ္နဲ႔ဝိုင္းခံရႏိုင္သည္။ ထိုသို႔ေမတၱာပို႔ခံရျပီးသကာလ ''မထတ''ဘတ္စ္ကားကို ေသေတာင္မစီးဟု အီႀကာေအာ္တေယာက္ သံဓိ႒ာန္ ခ်ထားခဲ႔ေလသည္။ အီႀကာေအာ္က ''မိမဆံုးမ ဖမဆံုးမ ခက္ေသးသားေလးေတြ''ဟု ခက္ေသးသားျပီျပီ စိတ္ထဲမွ လွမ္း၍ ပုဆိုးျခံဳထဲမွ လက္သီးျပျပီး ''မထတ''ကို ေမတၱာ ပို႔မိသည္။ အသံထြက္ျပီး ေျပာမိလွ်င္ကား ဘတ္စ္ကားေပၚမွ မဆင္းမီ မိမိ အသက္ပါထြက္ႏိုင္သည္ကို အီႀကာေအာ္တေယာက္ သိေနခဲ႔သည္။ ''မထတ'' ဒရိုင္ဘာ စပယ္ယာမ်ား ဆြမ္းႀကီးေလာင္းသျဖင့္ မႀကာခဏ သက္ဆိုးတိုရေသာ ကံဆိုးသူ ေမာင္ရွင္ယုန္ကန္သားမ်ားအေႀကာင္းကို ဖြဘုတ္ ေက်းဇူးေတာ္ျဖင့္ သိေနသည္ မဟုတ္ပါလား။
ခက္ေသးရြာႀကီး၏ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရး ေကြ်းေႀကာ္သံႀကီး သတင္းစာထဲတြင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္မွာကား လက္ရွိအေမပု လက္ထက္အထိပင္ ျဖစ္ေလသည္။ အေမပုမွာကား ခက္ေသးရြာသားမ်ားကို ေျပာင္းလဲႀကရမည္ဟု တရားေဟာရင္းသာ အေမပုသာ ဘဝေျပာင္းသြားမွာ စိုးရိမ္မိေလသည္။ ေခါက္ရိုးက်ိဳးယံုသာမက ျပတ္လုလုျဖစ္ေနေသာ ခက္ေသးရြာ ေနရာရလူႀကီးအေပါင္းကား "ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ပါျပီ"ဟု အေမပုေအာ္သလို ခါေတာ္မွီ လိုက္ေအာ္ေနႀကေသာ္လည္း ဘာေျပာင္းရမွန္း မသိသူက ရြာလူႀကီးအမ်ားစု ျဖစ္ေနပံုရသည္။
အခုမ်ားေတာ႔ ရြာ့ေမတၱာခံယူခဲ႔သည့္ ''မထတ''လည္း ေဂ်ာင္းေပျပီ။ ဘယ္အရာမွ မျမဲ ဟူေသာ စကားသည္ မွန္လွေပသည္။
''ေဟ႔ေကာင္...မင္းက ထံုးစံအတိုင္း...ဘယ္က စပို႔ရွပ္နဲ႔ ဘာလိုက္ရႈပ္တာလည္း''
''ယဘဆ လိုင္းဖြင့္ကာစ ေဗာ္လန္တရာ လုပ္တုန္းကေလ ဆရာေအာ္ရဲ႕''
''မင္းက အဲ႔ဒါဆို ဘတ္စ္ကားလမ္းေႀကာင္းေတြ ေတာ္ေတာ္ သိမွာေပါ႔''
''အဟီး....အဲဒါေတာ့..... က်ဳပ္လည္း ေသခ်ာ မက်က္ရေသးလို႔ သိပ္မသိဘူးေလ
ေျမပံုေပၚ ဟိုေထာက္ ဒီေထာက္ေပါ႔''
မသိသူက မတတ္သူကို လမ္းညႊန္သည့္ ခက္ေသးရြာ၏ ထံုးစံမပ်က္ ထိန္းသိမ္းထားေသာ ဖြတ္ကေလးကိုႀကည့္ရင္း အီႀကာေအာ္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ပက္လက္လန္သြားသည္။
''မင္းကလည္းကြာ တို႔ခက္ေသးရြာႀကီး တကယ္ပဲ ေျပာင္းလဲေနျပီလား ''ယဘဆ''ဘတ္စ္ကားစမ္းျပီး စီးခ်င္လို႔ မင္းကို ငါတို႔ အားကိုးလို႔မ်ား ရမလားလို႔ ေအာက္ေမ႔တယ္''
''တို႔ ခက္ေသးရြာကေတာ့ လြယ္တာေတြ ခက္ေအာင္ လုပ္ထားတုန္းပဲ ထင္ပါတယ္ကြာ''
''ကြီးျဖိဳးက လိုအပ္သည္မ်ားကို ေသခ်ာညႊန္ႀကားထားပါတယ္ ဆရာေအာ္ရဲ႕''
''ဘာေတြမ်ားလိုအပ္လို႔ ညႊန္ႀကားထားသလည္းကြ ေျပာစမ္းပါဦး''
''အဲဒါေတာ႔ က်ဳပ္လည္း ေသခ်ာမသိဘူးေလ
သူမ်ားေတြ ေျပာတာႀကားတာေလး ျပန္ေဖာက္သည္ခ်ရတာေပါ႔''
"ထံုးစံအတိုင္း လိုအပ္သည္မ်ားကို ညႊန္ႀကားေနတုန္းပဲလားကြာ...
ငါေတာ့ ...လိုအပ္သည္မ်ား ဆိုတဲ႔ အသံႀကားရံုနဲ႔တင္ ေအာ္ဂလီကို ဆန္ေနတယ္"
''တို႔ ခက္ေသးရြာကို အဲလို ရမ္းတုတ္ ဘုမသိ ဘမသိ အတင္းမ်က္စိမွိတ္ေထာက္ခံေတြက ဖ်က္ဆီးသြားတာေပါ႔ကြ''
ခက္ေသးရြာ ဖြဘုတ္တခြင္တြင္ အေမပုတို႔ပါတီအာဏာရလာျပီးေနာက္ ခက္ေသးသားအမ်ားစု ''ထူးမျခားနား'' သီခ်င္းကို ဆိုေနရသည္။ မျပီးခင္ ခက္ေသးရြာသားမျမင္ေစနဲ႔ဟူေသာ စကားအတိုင္း ေဝဖန္ ေလကန္သူမ်ားကိုလည္း ဖြဘုတ္တခြင္တြင္ ေတြ႔ရေပၿခိမ္႔မည္။
အေမပု၏ ''စူကာပင္ရြာအား အႏွစ္ ၂၀အတြင္း ေက်ာ္တက္ေရးစီမံကိန္း''ကို ခက္ေသးရြာသားတို႔ ႀကိဳးစား၍ ဖြအေကာင္အထည္ ေဖာ္ေနႀကဟန္တူသည္။ အေမပုက မဖြသျဖင့္ သိပံုမရ။ အမွန္မွာ ခက္ေသးရြာက စူကာပင္ထက္ ဖြမႈတြင္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ေရွ႕ေရာက္ေနျပီျဖစ္သည္။
''ဖြတ္ကေလးေရ…စားေပါက္ေလးဘာေလးေတြ႕ရင္ေတာ့ မင္းဆရာကို ပစ္မထားနဲ႔ဦးေနာ္''
''ခြီးျဖိဳး၊ ခြီးျဖိဳး နဲ႔ ခိုးျဖီး၊ ခိုးျဖီးမလုပ္ေနနဲ႔ဦး ကြ..၊ တို႔ ခက္ေသးရြာမွာက သူခိုးႀကီး သူခိုးေလးေတြက ေပါမွေပါ ခ်ိဳတပ္ထားတာ မဟုတ္ဘူး''
''ခ်ိဳမတပ္ထားေပမယ့္ ဘုရားေတြ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြမွာ ေရးထားတာမွထင္းေနတာပဲ ဆရာေအာ္ရဲ႕..၊ က်ဳပ္တို႔ ရြာလူႀကီးေတြ လွဴထားတာမ်ား သူတို႔ လစာနဲ႔တြက္ရင္ တရားဝင္ရတာထက္ ဆယ္သက္ေတာင္မကဘူး ဘယ္က ခ်ိဳေပါက္ျပီး ေရာက္လာသလည္း မသိဘူး''
''ေဟ႔ေကာင္ ဖြတ္ကေလး …၊အဲဒါ မင္းေျပာတာေနာ္ ငါမပါဘူး''
ခက္ေသးရြာသားတို႔ ထံုးႏွလံုးမူျပီး ေႀကာက္ေတာ္မူလိုက္ေလသည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဒီေကာင္ ဖြတ္ကေလး ငါ့နီးနီး ေတာ္လာျပီဟု မွတ္ခ်က္ ခ်လိုက္၏။
သူႀကီးဘုရား ရြာသားေကာင္းမႈ ဆိုေသာ စကားမွာ ေရွးကတည္းက ခက္ေသးရြာ သူႀကီးမ်ားလၻက္ရည္ဘိုး ေတာင္းေသာ ယဥ္ေက်းမႈ ရွိခဲ႔ေလသလားဟု အီႀကာေအာ္ ေတြးမိလိုက္ေလသည္။
ထိုစဥ္အခါတြင္ မီးဖိုေခ်ာင္မွ ထြက္လာေသာ ေဒၚအြန္ေမးက
''ကိုေအာ္ေရ တိုးတိုးေျပာ၊ ၆၆ဃနဲ႔ ျငိျပီး ရွင္လည္း တစ္တစ္သတင္းစာပိုင္ရွင္လို လက္ထိပ္စာ မိေနဦးမယ္''
''ရြာလူႀကီးေတြက ထမင္းမငတ္ဘူး ကိုေအာ္ေရ၊ ဘယ္ေခတ္ျဖစ္ျဖစ္ ကိုခိုနီတို႔က ပသထားတာ အခုေတာင္ ''ယဘဆ'' ဘတ္စ္ကားအသစ္ေတြဝယ္တာ ခြင္ေတြ႔ေတာ့ က်ဳပ္တို႔ခက္ေသးရြာမွာ ဘုရားမွာလွဴတာေတြ ဘုန္းႀကီးကို မာစီးဒီးကပ္တာေတြ ေတြ႕ရမွာေပါ့''
''သာဓု သာဓု နာနာထုေပါ့ကြာ''
''ကိုေအာ္ေရ ကိုခိုနီတို႔က ဘုန္းႀကီးေတြကို မာစီးဒီးေတြ ဘာဆီးသီးေတြလွဴတာ အေရးမႀကီးဘူး…၊ အိမ္မွာက ဆန္မရွိေတာ့ဘူး…၊ ကို ခိုနီ႔ဆိုင္မွာ ထံုးစံအတိုင္း ဆန္ အေႀကြးသြားဝယ္ေပးပါဦး''
''ဖြတ္ကေလးေရ ခိုနီ႔စူပါမားကက္ကို ဘတ္စ္ကားဘယ္လို စီးရမလည္း လမ္းညႊန္ပါဦးကြ''
ေဗာ္လန္တရာ လုပ္ထားေသာ ဖြတ္ကေလးက သူ႔ခြင္ထဲ ေရာက္လာျပီမို႔ ယဘဆ စပို႔ရွပ္အိပ္ကပ္ထဲမွ စမတ္ဖုန္းကို စိတ္ႀကီးဝင္ေနပံုျဖင့္ ထုတ္လိုက္ေလသည္။
စမတ္ဖုန္းမွ ''ယဘဆ''အပ္ပ္ကို လက္ျဖင့္ေထာက္လိုက္ျပီး
''အခု ဘတ္စ္ကားက ခိုနီ႔စူပါမားကက္ကို တဆင့္တည္း မေရာက္ေတာ့ဘူး ဆရာေအာ္ ၂ ဆင့္စီးရတယ္ အခ်ိန္ နည္းနည္းေတာ့ ပိုႀကာမယ္''
''ဆရာေအာ္ေရ တရာဆိုေပမယ့္ ၂၀၀ ေတာင္းတာ သတိ ထားဦးေနာ္''
''ယဘဆရယ္ ယံုပါျပီကြာ…၊မင္း ေဗာ္လန္တရာလုပ္တာမို႔ေပပဲ''
အီႀကာေအာ္ကလည္း ေခါင္းယမ္းျပီး ႀကြပ္ႀကြပ္အိတ္အေဟာင္းကို လက္ထဲကိုင္ကာ ''ယိုင္ဘီအက္စ္'' ဘတ္စ္ကားလိုင္းျဖင့္ ဆန္အဝယ္ေတာ္ရန္ ယိုင္တိုင္ယိုင္တိုင္ျဖင့္ထြက္သြားေလေတာ့ သည္။
ခက္ေသးရြာလယ္တြင္ကား ႀကြက္နီတို႔ ကေလးတသိုက္ တုတ္တေခ်ာင္းစီကိုင္ကာ ဘတ္စ္ကားေမာင္းတမ္း ကစားေနႀကေလသည္။
ကေလးခ်င္း တုတ္ျဖင့္ အုပ္စုဖြဲ႕ ရိုက္ရန္ ပံုျပလုပ္ျပီး
''ယဘဆ၊ ယဘဆ
ယံုဘူးဆို၊ ယံုဘူးဆို
ယိုင္ျဗီးဆဲ၊ ယိုင္းၿဗီးဆဲ'' ဟု တဆဲဆဲျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ကာ ေျပးလႊား ေနႀကေလသတည္း။ ။
သေဗၺသတၱာကမၼသကာ
အီႀကာေအာ္