တင္ေအး ● ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ဘက္
(မုိးမခ) ေမ ၂၄၊ ၂၀၁၇
(မုိးမခ) ေမ ၂၄၊ ၂၀၁၇
မတူတဲ့အလုပ္အမ်ဳိးအစားေတြကုိလုိက္လုိ႔ အလုပ္သဘာဝေတြ အမ်ုိးမ်ဳိးရွိပါတယ္။ ဆရာဝန္၊ ေရွ႕ေန၊ အင္ဂ်င္နီယာ၊ စက္႐ုံအလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ကုမၸဏီဝန္ထမ္း၊ စာေရးဆရာ၊ အားကစားသမား၊ စစ္သား အစရွိလုိ႔ မတူတဲ့ အလုပ္ ေတြနဲ႔အညီ အဲဒီ့အလုပ္ေတြကေပးတဲ့ လုပ္ရကုိင္ရစဥ္းစားရတဲ့ သေဘာသဘာဝေတြကလည္း မတူၾကပါဘူး။ အလုပ္တခုမွာ ကာလရွည္ၾကာလုပ္လာမယ္၊ ဘဝတခုလုံး ျမႇဳပ္ႏွံလုပ္လာမယ္ဆုိရင္ လူပုဂၢိဳလ္ရဲ႕စ႐ုိက္သဘာဝနဲ႔ စဥ္းစားေတြးေခၚပုံမွာပါ အဲဒီ့အလုပ္သဘာဝက ျပ႒ာန္းေပးလုိက္တဲ့သေဘာသဘာဝေတြ ထင္ဟပ္လာပါတယ္။
● သတင္းမီဒီယာသမားနဲ႔ သူ႔အလုပ္သဘာဝ
အမွန္တရားဘက္ကပဲ လုိက္တယ္ဆိုတဲ့အသံကုိ အမ်ားဆုံးၾကားဖူးတာက သတင္းမီဒီယာသမားေတြဆီကပါ။ သတင္းမီဒီ ယာသမားေတြ ေျပာတာက ဒီလုိပါ။ သတင္းသမားဆုိတာ ဘယ္ဘက္မွမလုိက္ဘူး၊ မွန္တာကုိ မွန္တဲ့အတုိင္းပဲ ေရးတယ္၊ တင္ျပတယ္…တဲ့။ ဒါေပမဲ့ … သတင္းမီဒီယာသမားေတြထဲမွာလည္း ဘက္လုိက္ေရးအယူအဆရွိသူေတြ ရွိပါတယ္။ ဗမာ ျပည္မွာလည္း ရွိပါတယ္၊ အထူးသျဖင့္ ႏုိ္င္ငံေရးႏြယ္တဲ့သတင္းမီဒီယာသမားေတြရဲ႕အယူအဆပါ။ သူတုိ႔ေျပာတာကေတာ့ ျပည္သူ႔ဘက္က လုိက္ရမယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆပါ။
ဘက္မလုိက္ဘဲ သတင္းေရးလုိ႔ရသလားဆိုတာလည္း စဥ္းစားစရာပါ။ အဲဒီ့စဥ္းစားစရာကုိ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ထုိင္းႏုိင္ငံ၊ ခ်င္း မုိင္ၿမိဳ႕မွာလုပ္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာသတင္းသမဂၢရဲ႕ (၇) ႀကိမ္ေျမာက္ညီလာခံမွာ ေမးျမန္းေဆြးေႏြးခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီ့ညီလာခံမွာ စာတမ္းေတြတင္ၾကပါတယ္။ အသံလႊင့္သတင္းဌာနႀကီးတခုက တာဝန္ရွိသူတဦးကလည္း စာတမ္းတခုတင္ပါတယ္။ သူ႔စာ တမ္းနာမည္ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး၊ မွတ္မိသေလာက္ သူ႔စာတမ္းရဲ႕အဓိကအေၾကာင္းအရာက စိတ္ဝင္စား စရာေကာင္း ပါတယ္။ သတင္းမီဒီယာေတြကေန ႏုိင္ငံေရးကုိလမ္းျပေပးဖုိ႔အေၾကာင္းပါ။ အဲသလုိလမ္းျပေပးခဲ့တဲ့အေၾကာင္းကုိ သမုိင္းအေထာက္အထားေတြနဲ႔တင္ျပသြားတာ သေဘာတူႏုိင္တာ မတူႏုိင္တာထား၊ စိတ္ဝင္စားစရာပါ။ အဲဒီ့စာတမ္း ဖတ္ၾကား သူေျပာတဲ့အထဲမွာ သတင္းသမား ဘက္မလုိက္ေရးလည္း ပါပါတယ္။ သူ႔စာတမ္းဖတ္ၿပီးေတာ့ ေဆြးေႏြးခန္း အခ်ိန္ေရာက္ လာတဲ့အခါ ေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့တာေလးရွိပါတယ္။ ဘာေဆြးေႏြးခဲ့သလဲဆုိရင္ သတင္းေရးတဲ့အခါပဲျဖစ္ျဖစ္ သတင္းလႊင့္တဲ့အခါ ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘက္လုိက္မႈဆုိတာ ပါမသြားႏုိင္ဘူးလား၊ ဥပမာ - စကားလုံး ေ႐ြးခ်ယ္သုံးႏႈန္းပုံကုိပဲၾကည့္ပါ။ သတင္းတပုဒ္မွာေဖ္ာ ျပရမယ့္စကားလုံးမွာ အစုိးရနဲ႔စစ္ျဖစ္ေနတဲ့ လက္နက္ကုိင္အင္အားစုေတြကုိ သတင္းထဲမွာ ဘယ္လုိေရးမလဲ၊ ေတာ္လွန္ ေရး အင္အားစု၊ ေသာင္းက်န္းသူ စသျဖင့္ ဘယ္လုိသုံးႏႈန္္းေဖာ္ျပမလဲ။ ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုလုိ႔ သုံး ႏႈန္းလုိက္ရင္ အစုိးရနဲ႔စစ္မက္ျဖစ္ေနတဲ့အင္အားစုကုိလုိလားတဲ့သေဘာ၊ အစုိးရကုိမလုိလားတဲ့ သေဘာပါေနၿပီ၊ ေသာင္း က်န္းသူလုိ႔သုံးႏႈန္းေဖာ္ျပလုိက္ရင္ တုိက္ခုိက္ေနသူေတြကုိဆန္႔က်င္ၿပီး အစုိးရဘက္ကရပ္တည္ၿပီး ေျပာဆုိေဖာ္ျပတယ္ဆုိ တာ ေပၚလြင္ေနပါ တယ္။ အဲဒီ့ေတာ့ သတင္းသမားတေယာက္ဟာ ဘက္လုိက္မႈမရွိဘူးဆုိတာ ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလားလုိ႔ ေဆြးေႏြးခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီ့အသံလႊင့္သတင္းမီဒီယာႀကီးက စာတမ္းရွင္ပုဂၢိဳလ္ ျပန္ေဆြးေႏြးတာကေတာ့… ဟုတ္ပါတယ္၊ စကားလုံးေ႐ြးခ်ယ္သုံး ႏႈန္းမႈမွာ သတင္းမီဒီယာသမားေတြအတြက္ အခက္အခဲေတြရွိေနဆဲပါ။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔အေနနဲ႔ တတ္ႏုိင္သမွ် ၾကား စကားလုံး ေတြသုံးဖုိ႔၊ ၾကားစကားလုံးဆုိတာ ဘယ္ဘက္မွမလုိက္တဲ့ ၾကားစကားလုံးေတြေ႐ြးခ်ယ္သုံးႏႈန္းဖုိ႔ အထူး သတိထားပါတယ္…တဲ့။
အဲဒီအေၾကာင္းအရာနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ႏုိင္ငံျခားသားသတင္းေထာက္တေယာက္နဲ႔လည္း ေမးၾကည့္ဖူးပါတယ္။ သူကလည္း သူတုိ႔အေနနဲ႔ ၾကားစကားလုံးကုိ တတ္ႏုိင္သမွ်သုံးပါတယ္တဲ့၊ အစုိးရနဲ႔ဆန္႔က်င္ဘက္တုိက္ခုိက္ေနတဲ့ အဖြဲ႔ အစည္းေတြကုိ သုံးႏႈန္းရင္ revolutionary၊ insurgent၊ rebellion စသျဖင့္ မသုံးဘဲ freedom fighter လုိ႔ သုံးပါတယ္တဲ့။
ဒီေနရာမွာ ေလ့လာလုိ႔ရတာကေတာ့ သတင္းမီဒီယာသမားေတြဟာ လူပုဂၢိဳလ္တဦးခ်င္းျဖစ္ေစ၊ သတင္းမီဒီယာ အဖြဲ႔အစည္း တခုအေနနဲ႔ျဖစ္ေစ ဘယ္ဘက္ကရပ္တည္မလဲဆုိတဲ့ ရပ္တည္မႈသေဘာ မလႊဲမေရွာင္သာ ရွိေနႏုိင္ေပမယ့္ အလုပ္ရဲ႕သေဘာ သဘာဝကေတာ့ သတင္းျဖစ္သြားတဲ့ျဖစ္ရပ္ေတြကုိ ဘက္မလုိက္မိေစဘဲ၊ တတ္ႏုိင္သမွ် အျဖစ္မွန္ကုိ တိမ္းေစာင္းသြားေစမယ့္ တင္ျပမႈမ်ိဳးမျဖစ္ေစဘဲ၊ ျဖစ္ရပ္အတုိင္း ေဖာ္ျပတင္ျပရတဲ့ အလုပ္သဘာဝရွိတယ္ဆုိတာေတာ့ ေတြ႔ရပါတယ္။
● ႏုိင္ငံေရးသမားနဲ႔ သူ႔အလုပ္သဘာဝ
ေျပာတတ္ၾကပါတယ္၊ ႏုိင္ငံေရးလုပ္မွာေပါ့ ဝါသနာပါတာကုိး…တဲ့။ တကယ္ေတာ့ ႏုိင္ငံေရးဆုိတာ ဝါသနာပါလုိ႔လုပ္တဲ့အလုပ္မ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ျဖစ္လာတဲ့ အေၾကာင္းခံေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိၾကမွာပါ။ အဲဒီ့ထဲကမွ ႏုိင္ငံေရးလုပ္တယ္ဆုိတာ အမ်ားျပည္သူေကာင္းက်ဳိးလုပ္တာပါပဲ။ ႏုိင္ငံေရးဆုိတာ ပရဟိတအႀကီးစားလုိ႔ေျပာရင္ကုိ ေျပာလုိ႔ရမယ္ထင္ပါတယ္။ အ မ်ား ေကာင္းက်ိဳးလုပ္တာကုိး၊ အတိအက်ေျပာရရင္ အမ်ား ေကာင္းက်ိဳးကုိ ကုိယ္က်ိဳးစြန္႔အနစ္နာခံၿပီး လုပ္ရတဲ့အလုပ္။ အမွန္ကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးလုပ္တယ္ဆုိတာ အမ်ားအက်ိဳးလုပ္တာပါ၊ ျပည္သူ႔အက်ိဳးလုပ္တာပါ။ ဝါသနာပါလုိ႔ လုပ္တာ မဟုတ္ဘဲ၊ အသိတရားအရ မေနႏုိင္လုိ႔ လုပ္ၾကရတာပါ။ အခန္႔မသင့္ရင္ ေထာင္က်တန္းက် အသက္ပါေသႏုိင္တဲ့ အလုပ္ႀကီးက ဝါသနာပါခ်င္စရာ မေကာင္းပါဘူး။ (ႏုိင္ငံေရးအလုပ္ ေခါင္းစဥ္ေအာက္ကေန ကုိယ္က်ိဳးရွာ၊ ကုိယ္က်ိဳးႀကီးၾက တာက ကိစၥတခုပါ။)
ႏုိင္ငံေရးအလုပ္ဆုိတာလည္း သူ႔သဘာဝနဲ႔သူရွိတဲ့အလုပ္တမ်ဳိးပါပဲ။ ႏုိင္ငံေရးအလုပ္သဘာဝမွာ ဘယ္အခ်က္ အဓိကပါ ဝင္သလဲ။
● ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ဘက္
(ဘက္မလုိက္ေရးအယူအဆရွိတဲ့) သတင္းမီဒီယာသမားက သတင္းတပုဒ္တင္ဆက္ဖုိ႔ တတ္ႏုိင္သမွ်ဘက္မ လုိက္ေရး စဥ္းစားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ႏုိင္ငံေရးသမားကေတာ့ တတ္ႏုိင္သမွ် ဘက္မလုိက္မိတာမျဖစ္ေရး၊ ဘက္လုိက္ေရးသတိ အၿမဲရွိေန ရပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးဆုိတာကုိက ဘက္နဲ႔လုပ္ရတဲ့ အလုပ္သဘာဝမ်ိဳးပါ။
ဘက္ဆုိတာလည္း သုံးဘက္၊ ေလးဘက္၊ ငါးဘက္မရွိပါဘူး။ အမွတ္တရကုိးကားရရင္ ဆရာ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ရဲ႕ ကဗ်ာထဲ ကအတုိင္း ဘဝမွာ ေလးငါးေျခာက္ခုမလုိပါဘူး၊ ရန္သူစစ္စစ္နဲ႔ မိတ္ေဆြစစ္စစ္ ၂ မ်ိဳးပဲလုိတယ္ … ဆုိသလုိပါပဲ။ ဘက္ဆုိ တာလည္း သုံးေလးငါးဘက္မရွိပါဘူး၊ ၂ ဘက္ထဲရွိတာပါ။ ဒီမုိကေရစီဘက္လား၊ ဒီမုိကေရစီဆန္႔က်င္တဲ့ဘက္ လား ျပည္သူ႔ ဘက္လား၊ ျပည္သူကုိဖိႏွိပ္တဲ့ဘက္လား၊ ၂ ဘက္ထဲပါ။
ႏုိင္ငံေရးသမားတေယာက္ဟာ ဘက္ ၂ ဘက္ရွိတဲ့အထဲမွာ ဘယ္ဘက္လုိက္မလဲဆုံးျဖတ္ရပါတယ္။ သူ လုိက္တဲ့ ဘက္ေပၚ မူတည္ၿပီး၊ သူ႔ရဲ႕စဥ္းစားခ်က္ေတြ၊ အျမင္ေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးသေဘာထားေတြ၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြျဖစ္ေပၚပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးသမားတေယာက္ရဲ႕အေျပာအဆုိ၊ အျပဳအမူ၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြအားလုံးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ပထမဆုံးနဲ႔အေရးႀကီး ဆုံးအကဲျဖတ္ၾကည့္႐ႈရမယ့္အခ်က္ကေတာ့ ဘယ္ဘက္ကရပ္ၿပီး ေျပာေနတာလဲ၊ ဘယ္ဘက္ကရပ္ၿပီး ျပဳမူေနတာလဲ၊ ဘယ္ဘက္က ရပ္ၿပီး လုပ္ေဆာင္ေနတာလဲ ဆုိတာပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ ဒီမုိကေရစီဘက္၊ ျပည္သူ႔ဘက္က ရပ္တည္သူေတြကုိသာ ႏုိင္ငံေရးသမားလုိ႔ ေခၚၾကတာပါ။ ဒီမုိ ကေရစီ ဆန္႔က်င္တဲ့ဘက္၊ ျပည္သူကုိဖိႏွိပ္တဲ့ဘက္က ရပ္တည္သူေတြကုိေတာ့ ႏုိင္ငံေရးသမားလုိ႔ မေခၚဘဲ ေနာက္တမ်ိဳး ေခၚၾက ပါတယ္။ ။
တင္ေအး