ေမာင္ေမာင္စုိး ● ႏွင္းဆီနီနီ အိပ္မက္မ်ား - အပိုင္း (၂၆)
(မုိးမခ) ေမ ၂၀၊ ၂၀၁၇
(မုိးမခ) ေမ ၂၀၊ ၂၀၁၇
● ရဲေဘာ္အိုက္ေအး
အရပ္ကပုပု အေပၚသြားေလးနဲနဲေရွ့ထြက္ေသာ ရဲေဘာ္အိုက္ေအးကား မိမိႏွင့္ ဦးစြာခင္မင္ခ့ဲေသာ ဗန္းေမာ္မွရဲေဘာ္ တဦးျဖစ္ျပီး ယေန႔တိုင္လည္း အခင္အမင္မပ်က္ေသးေခ်။ တကယ္ေတာ့ မိမိႏွင့္မွမဟုတ္ေပ။ သူသည္ လူခ်စ္လူခင္ေပါမ်ား သူျဖစ္သည္။ သူသည္ ရွမ္းဗမာတဦးျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႔အား ဘာဘူတန္းဟုလည္းေခၚၾကသည္။ တပ္ထဲသုိ႔မလာမွီ သစ္ေတာ တြင္ လုပ္ခ့ဲဘူးသူတဦးျဖစ္ရာ ေတာတြင္းအေတြ႔အၾကံဳ ရွိျပီးသူတဦးဟု ဆိုရမည္။
လူပုေသာ္လည္း ရွည္လ်ားေလးလံေသာ အမ္ ၁၄ ေသနတ္ကို ထမ္းသူျဖစ္သည္။ မဆလ အစိုးရတပ္သုံး ဂ်ီ ၃ ဂ်ီ ၄ မ်ားႏွင့္ က်ည္ဆံတူျဖစ္သည္။ ပုံမွန္ တပ္သုံး အမ္ ၂၁ အမ္ ၂၂ တုိ႔ထက္္မ်ားစြာေလးလံ၍ ေတာ္တန္ရံုရဲေဘာ္မ်ား မကိုင္ခ်င္ၾကေပ။ သုိ႔ေသာ္ အမ္ ၁၄ ေသနတ္သည္ အမ္ ၂၂ ေသနတ္ႏွင့္ စာလ်င္ တိုက္ပြဲအတြင္း ပစ္ခတ္သံ ဟိန္းဟိန္းညံေနျပီး ျပင္းအား ပိုသည္။ စစ္ခ်ီတက္ျပီဆိုလ်င္ အမ္ ၁၄ ေသနတ္အျပင္ ေဖါက္ခြဲေရးတပ္စုမွျဖစ္၍ တီအင္တီ ယမ္းထုပ္ တထုပ္ ထမ္းထားေသာ သူ႔အားမေမာမပမ္းေတြ႔ရတတ္သည္။
သုိ႔ေသာ္ တေနရာေရာက္၍ စခန္းခ် ပါက မိမိတုိ႔က ပိုးလိ့ုပက္လက္အေမာေျဖေနစဥ္တြင္ သူကမေမာမပမ္းေလ်ွာက္သြားေနျပီး လုပ္စရာရွိသည္ကို လုပ္ေနတတ္သည္။ ရဲေဘာ္ေတြ လိုအပ္သည့္အကူအညီေပးရန္အသင့္ရွိေနတတ္သလို မဆိုင္းမတြ ဝိုင္းဝန္းကူညီေပးတတ္သည္။ ငရုတ္သီးအစိမ္းေတာင့္ျဖင့္ ထမင္းျမိဳ ခ်ေနတတ္ေသာ မိမိအား သူရွာေဖြေတာင္းရမ္းလာသည့္ ငရုတ္သီးေတာင့္မ်ား တကူးတကလာေပးတတ္သူျဖစ္သည္။ မိမိက့ဲသုိ႔ပင္ ရဲေဘာ္တိုင္း၏ လိုအပ္ခ်က္ကို လိုက္လံ ကူညီေပး ေလ့ရွိသျဖင့္ သူအားလူခ်စ္လူခင္မ်ားပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ သူလာလ်င္ ရီေမာစရာဟာသတခုပါလာတတ္သည္။ အေမာမ်ားထဲမွ အျပံဳးအေပ်ာ္မ်ား ရရွိသည္။ သူသည္ဗန္းေမာ္မွလာေသာရဲေဘာ္မ်ားထဲတြင္ ထူးျခားသူဟု ဆိုရမည္။
● တပ္နီရဲေဘာ္မ်ား
သူတုိ႔ကား တရုတ္ျပည္ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရးအတြင္းက ထြက္ေပၚလာေသာ တပ္နီလူငယ္မ်ားျဖစ္သည္။ သူတုိ႔သည္ လည္း တရုတ္ေက်ာင္းသားငယ္မ်ားဘဝမွ နိုင္ငံတကာရွိ အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူမ်ား ပစၥည္းမဲ့မ်ားလြတ္ေျမာက္ေရးဆိုသည့္ နိုင္ငံ ေရး ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ေရာက္ရွိလာသူမ်ားျဖစ္သည္။ ထိုအထဲတြင္ တရုတ္ျမန္မာနယ္စပ္ရွိၿမိဳ႕ငယ္ေလးမ်ား ကလည္းပါသည္။ ခြင္းမင္ ေဘက်င္းစသည့္ အတြင္းၿမိဳ႕ႀကီး ျပႀကီးမ်ားမွလည္းပါဝင္သည္။ သူတုိ႔သည္ တရုတ္ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရးက ပုံသြင္းေပးလိုက္သူမ်ားဟုဆိုနိုင္သည္။
ထိုသူမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ျမန္မာအမ်ဳိးသားေရးအျမင္ဖက္ကၾကည့္လ်င္ သူတုိ႔သည္ ျမန္မာျပည္တြင္းေရးကို ဝင္ေရာက္ စြက္ဖက္သူမ်ားျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္္ထဲ က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ သူတုိ႔ဖက္ကၾကည့္လ်င္ သူတုိ႔သည္ နိုင္ငံတကာေတာ္လွွန္ေရးကို လာေရာက္ကူညီသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ နိုင္ငံတကာေတာ္လွန္ေရးသမား ေခ်ေဂြဗားရားကို သူတုိ႔လက္ညိႇဳးထိုးျပနိုင္သည္။ ထို႔ျပင္ သူတုိ႔သည္ သူတုိ႔သေဘာႏွင့္ သူတုိ႔လာၾကသည္ဆိုေသာ္လည္း CPB လက္ခံ၍ လာ ၾကျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ CPB ဗမာျပည္ကြန္ျမဴ နစ္ပါတီ၏ေခါင္းေဆာင္မႈကိုနာခံ၍ တိုက္ျခင္းလည္းျဖစ္သည္။
အမ်ဳိးသားေရးအျမင္ဘက္က ၾကည့္ရႈမႈႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာအျမင္ဘက္က ၾကည့္ရႈမႈတုိ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္သည္။ သူတုိ႔ပါဝင္ သည့္ဘက္သည္ အနိုင္ရသည့္ဘက္သာျဖစ္ပါက သူတုိ႔သည္ ေခ်ေဂြဗားရားမ်ား ျဖစ္ၾကေပလိမ့္မည္။ သူတုိ႔ပါဝင္သည့္ဘက္က အေရးနိမ့္သည္အခါ သူတုိ႔သည္ သူတပါးတိုင္းျပည္အေရးကို ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္သူမ်ား အျဖစ္သတ္မွတ္ျခင္းခံရေတာ့သည္။ သမိုင္းဆိုသည္မွာ နိုင္ေသာသူမ်ားကသာ ေရးေလ့ရွိၾကသည္။
သုိ႔ျဖစ္ေပရာ ႏိုင္ငံေရးအရ အျငင္းပြားဖြယ္ရာ အေၾကာင္းအခ်င္းအရာေအာက္မွ အေရွ႕ေျမာက္ေရာက္ တပ္နီလူငယ္မ်ားဟု ဆိုရေပမည္။ သူတုိ႔တဦးခ်င္းအရေျပာလ်င္ သူတုိ႔သည္ CPB ၏ေခါင္းေဆာင္ညႊန္ၾကားမႈ ေအာက္တြင္သူတုိ႔ဘဝ သူတုိ႔အ သက္ကို ေပးခ့ဲၾကသည္ဟု ဆိုၾကေပလိမ့္မည္။ သူတုိ႔၏ ကိုယ္က်ဳိးစီပြားမပါခ့ဲဟု ဆိုၾကေပလိမ့္မည္။ မိမိႏွင့္ၾကံဳေတြ႔ခ့ဲေသာ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္အထိ သူတုိ႔သည္ ထမင္းဝရံုမွ် ရိကၡာေငြ အေသးသုံး ၁၀ က်ပ္မွ်ႏွင့္ အျခားမည္သည့္အခြင့္အေရးမွ် မရရွိဘဲ တိုက္ပြဲဝင္ေနၾကသည္ကေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ဤသုိ႔ဆို၍ ထိုစဥ္ကာလက သူတုိ႔ႏွင့္မိမိတုိ႔၏ဆက္ဆံေရး သိပ္ျပီးအ ဆင္ေျပလွသည္ေတာ့မဟုတ္ေပ။
မိမိတုိ႔ကလည္း ဗမာျပည္မွလာသည့္ ပညာတတ္ေပါက္စမ်ားပီပီ ပညာတတ္ဉာဥ္ ပညာတတ္ဘဝင္ေလးရွိသည္။ ဗမာျပည္ အေၾကာင္း သူတုိ႔ထက္ပိုသိသည္ဟု ထင္သည္။ သူတုိ႔ကလည္း တရုတ္ပညာတတ္လူငယ္မ်ားျဖစ္ခ့ဲၾကသည့္အျပင္ လက္ ေတြ႔ေတာ္လွန္ေရးထဲတြင္ ၁၉၆၈ မွစ၍ ၈ ႏွစ္ခန္႔ ျဖတ္သန္း၍ အေတြ႔အၾကံဳရွိျပီးသူမ်ားျဖစ္ေပရာ မိမိတုိ႔အား လက္ေတြ႔ အေတြ႔အၾကံဳ မရွိေသးသူမ်ားအျဖစ္ အထင္မႀကီးၾကေခ်။ သူတုိ႔အေနႏွင့္လည္း ဗမာျပည္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ဗမာျပည္ ျပည္သူမ်ားအတြက္ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ လာေရာက္လုပ္ေပးေနရသည္ဟုလည္း မွတ္ယူထားၾကပုံရသည္။ ထုိ႔ျပင္ သူတုိ႔ႏွင့္မိမိ တုိ႔ၾကား ဘာသာစကားက မေပါက္ၾကေပရာ ရင္းႏွီးပြင့္လင္းစြာ ေျပာဆိုနိုင္ျခင္း မရွိသည္ကလည္း နားလည္မႈ ရရန္ မလြယ္ ကူသည့္ အေၾကာင္းအခ်က္တခုျဖစ္၍ေနေပေတာ့သည္။
ထိုသုိ႔ CPB သုိ႔ လာေရာက္သည့္လူငယ္မ်ားထဲမွ တာဝန္အျမင့္ဆံုးရထားသည့္သူမွာ ဝမ္တိန္ဇာတိ က်န္းစစ္မင္ေခၚ ရဲေဘာ္ ၾကည္ျမင့္ျဖစ္သည္။ မိမိတုိ႔ေရာက္ရွိခ်ိန္တြင္ အထူးတပ္ရင္း တပ္ရင္းမွဴးအျဖစ္တာဝန္ယူေနျပီး ဒုတပ္မဟာမွဴးအျဖစ္ တိုးျမႇင့္ တာဝန္ေပးရန္ ရာထားခံရခ်ိန္ျဖစ္သည္။ အသက္ ၂၅ ႏွစ္ပတ္ဝန္းက်င္ခန္႔႔တြင္ တပ္ရင္းမွဴးျဖစ္ေနေပရာ သူ၏လုပ္ရည္ ကိုင္ ရည္ တိုက္ရည္ ခိုက္ရည္ ထက္ျမက္ပုံရသည္။ အျခားသူမ်ားထက္ အားသာသည့္အခ်က္မွာ ထိုစဥ္ကထဲက ဗမာစာ ဗမာ စကားေလ့လာသင္ယူမႈ အားေကာင္းသူျဖစ္သည္။ ေနာင္တြင္ တပ္မဟာ ၂ မွဴးအျဖစ္ နာမည္ရသည္။ ယခုအခါ မိုင္းလား ေဒသ PSC ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ စည္းလုံးညီညြတ္ေရးေကာင္စီအတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ တာဝန္ယူလ်က္ရွိသည္။
ထိုစဥ္ အေျမာက္တပ္ခြဲတြင္ ဒုခြဲမွဴးလား၊ ခြဲမွဴးလား တာဝန္ယူေနသူမွာ မားေပါက္ဆိုင္ျဖစ္သည္။ အရပ္ပုေသာ္လည္း စကား မ်ားသျဖင့္ သူ႔အား မားေခြၽးဟု ေခၚၾကသည္။ ေလမ်ားေသာ "မား" ဟု နာမည္ေျပာင္ေပးထားၾကသည္။ ေနရာတကာေရာက္ တတ္ျပီး သူေရာက္သည့္ေနရာတြင္ သူ႔စကားသံေဝါေဝါ ၾကားရတတ္သည္။ ယခုေတာ့ မိုင္းလားတြင္ အရပ္သားအျဖစ္ ကိုယ္ ပိုင္စီးပြားေရးလုပ္ေနသည္ဟု ၾကားရသည္။
အေျမာက္တပ္ခြဲတြင္ ၈၂ မမ ေမာ္တာတပ္စုမွဴးအျဖစ္တာဝန္ယူသူ ဝမ္မိုအား ေဘက်င္းသားဟုေခၚၾကသည္။ သူ၏ဖခင္မွာ ေဘက်င္းမွ ေကဒါႀကီးတေယာက္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။ အရပ္ေမာင္းေမာင္းေကာင္းေကာင္း ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေရးေရးႏွင့္မို႔ ဗမာရဲေဘာ္မ်ားက ဝင္းဦးဟုေခၚၾကသည္။ ၈၂ မမ ေမာ္တာပစ္ခတ္ရာတြင္ အေတြ႔ၾကံဳ ရင့္က်က္၍ ကြၽမ္းက်င္သူျဖစ္သည္။ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၈ ရက္ေန႔ ဝ နယ္ ပန္ဆန္းတြင္ျပဳလုပ္ေသာ CPB ၏ အႏွစ္ ၃၀ ေျမာက္ ေတာ္လွန္ေရးေန႔ အထိမ္း အမွတ္ပြဲတြင္ ၈၂ မမေမာ္တာေျပာင္းအား ေဒါက္မပါ ေရခ်ိန္မသုံးဘဲ လက္ႏွင့္ထိမ္း၍ ပစ္မွတ္မ်ားကို မွန္ေအာင္ပစ္ျပခ့ဲ သူျဖစ္သည္။
က်ဳိးေရွာက္တီကေတာ့ ၅၇ မမ တပ္စုမွဴးျဖစ္သည္။ သူကေတာ့ ခြင္းမင္မွျဖစ္သည္။ မ်က္မွန္ႏွင့္ ရုပ္ခပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ တရုတ္ပညာတတ္လူငယ္တဦးပုံစံေပါက္သူျဖစ္သည္။ ထုိ႔ျပင္ ဝူထင္က်င္း က်န္းလိ စသည့္ တရုတ္လူငယ္မ်ားစြာရွိေသးသည္။ ထို စဥ္က သူတုိ႔သည္ တပ္စုမွဴး တပ္ခြဲမွဴး စသည့္တာဝန္မ်ားယူထားၾကဆဲျဖစ္သည္။ မိမိတုိ႔ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုစဥ္က သူတုိ႔၏ စိတ္ဓါတ္ အတက္ဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္ပုံရသည္။
သုိ႔ေသာ္ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္တြင္ တရုတ္ျပည္၌ ေမာ္စီတုန္းကြယ္လြန္ျပီး ၁၉၇၇ တြင္ တိန္႔ေရွာက္ဖင္ တက္လာသည္။ တရုတ္ျပည္္ တြင္ ေပၚလစီ အေျပာင္းအလဲမ်ားစသည္္။ တရုတ္ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရး အရွိန္ကုန္သြားသည္။ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း တြင္ တရုတ္ရဲေဘာ္အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ တပ္မွထြက္၍ တရုတ္ျပည္သုိ႔ျပန္သြားၾကသည္။ ထုိ႔ျပင္ CPB ၏ အေျခအေနမ်ား ကို ေၾကနပ္မႈ မရွိၾကသည္လည္း ပါဝင္သည္။ သုိ႔ႏွင့္ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္မွစ၍ အေရွ႕ေျမာက္ရွိ CPB တပ္ဖြဲ႕တြင္ ေက်ာရိုး အျဖစ္ပါဝင္ခ့ဲ့ၾကေသာ တရုတ္ျပည္မွလာၾကေသာ တက္ႂကြသူမ်ား ၁၉၇၈ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အမ်ားစုျပန္လည္ထြက္ခြာသြားၾက ေတာ့သည္။
၁၉၇၀ ဝန္းက်င္က စစ္အၾကံေပးအဖြဲ႕ျပန္လည္ထြက္ခြာသည္။ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္တြင္ လက္ဝဲကူညီေရးအဖြဲ႕အမ်ားစုျပန္လည္ ထြက္ခြာသည္။ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းတြင္ မိမိဆႏၵႏွင့္ လာေရာက္ကူညီၾကသည့္ ေဘာင္းဘီလိပ္ တရုတ္ပညာတတ္ လူငယ္မ်ား ျပန္လည္ထြက္ခြါသည္။ တဖက္ကၾကည့္လ်င္တပ္ဖြဲ႕တြင္း ေဒသခံမ်ား တိုး၍ ေနရာရလာသည္။ တဖက္ကၾကည့္ လ်င္ ၁၉၆၈ မွစ၍ ေက်ာရိုးျပဳခ့ဲေသာ တ႐ုတ္ပညာတတ္ေကဒါမ်ား ထြက္ခြာသြားခ့ဲသည္ဟု ဆိုရမည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္ မိမိတုိ႔ေရာက္ရွိခ်ိန္သည္ အေရွ႕ေျမာက္ CPB တပ္ဖြဲ႕အတြင္း အေရြ႕တခု စေနသည့္အခ်ိန္ဟုဆိုရပါမည္။ မိမိတုိ႔ ေအာက္ျပည္မွ တက္လာသူမ်ားကေတာ့ စိတ္ဓါတ္အတက္ႂကြဆံုးကာလဟု ဆိုရမည္။
● ဆိုက္ေခါင္မွ ပါတီေမြးေန႔ပြဲ
တပ္မဟာမွဴး၏အားေပးမႈျဖင့္ မိမိတုိ႔လည္း ေအာက္ျပည္က ေရာက္လာေသာ ရဲေဘာ္မ်ား ပြဲကရန္စီစဥ္ၾကသည္။ မိမိတုိ႔အား ေအာက္ျပည္ကလာ၍ ဗမာရဲေဘာ္မ်ားဟုေခၚၾကေသာ္လည္း တကယ္ေတာ့ ဗမာေရာ ရွမ္းေရာ ကုလားေရာလူမ်ဳိးစုံပါသည္။ အားလုံးတက္ႂကြစြာ ပါဝင္ဆင္ႏႊဲၾကရန္ အသင့္ျဖစ္ေနၾကသည္။
မည္သူကစလိုက္သည္မသိ ဆိုက္ေခါင္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကြင္းျပင္တြင္ ကရင္ဝါးညႇပ္က အကတိုက္ၾကသည္။ ကရင္တ ေယာက္မွမပါေသာ ကရင္ဝါးညႇပ္အကဟု ဆိုရမည္။ ဆိုက္ေခါင္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွ ငွားေပးေသာေအာက္လင္းဓါတ္မီး တထိန္ထိန္ေအာက္တြင္ ဝါးရိုက္သံတခြပ္ခြပ္ျဖင့္ အကက်င့္ၾကသည္။ ဝါးရိုက္မွားကာ ေျခေထာက္ညႇပ္၍ ေအာ္ၾကဟစ္ၾကႏွင့္ ေပ်ာ္ခ့ဲၾကသည္။
ျပီးေတာ့ အိုးစည္ ဒိုးပတ္ဝိုင္းပါသည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွ ငွားရသည့္ ပေလာင္အိုးစည္ႏွင့္ ဗံုမက် ပတ္မက် ဒိုးပတ္ဝိုင္းဟု ဆိုရမည္။ တီးမည့္ မႈတ္မည့္သူ ဆိုမည့္ကမည့္သူ သံခ်ပ္တိုင္ၾကမည့္သူ ေဝေလေလလုပ္မည့္သူမ်ားႏွင့္ စည္းကားသည္။ အဆိုပါ ဒိုးပတ္ဝိုင္းကို က်င့္သည္က အေျမာက္တပ္ခြဲမွ စခန္းခ်သည္ ပေလာင္အိမ္တအိမ္၏ အိမ္ကျပင္တြင္ျဖစ္သည္။ အိမ္မႀကီးႏွင့္ တြဲရက္ အိမ္ကျပင္သည္ ၁၀ ေပ ၁၅ ေပ ပတ္လည္ခန္႔က်ယ္ျပီး လူတရပ္ေက်ာ္ျမင့္သည္။ မိမိတုိ႔ဒိုးပတ္ဝိုင္း ထိုအိမ္ကျပင္တြင္ တေပ်ာ္တပါး ေလ့က်င့္ၾကေတာ့ က်န္ေဒသခံရဲေဘာ္မ်ားက စိတ္ဝင္တစား အိမ္ေပၚတက္၍ လာၾကည့္ ၾကသည္။ တေျဖးေျဖး လာၾကည့္သူရဲေဘာ္ကမ်ား၍ မ်ား၍လာသည္။ အိမ္ကျပင္ျပည့္ ျဖစ္လာသည္။ ရလဒ္ကေတာ့ မိမိတုိ႔ ကရင္းဆိုရင္းမွာပင္ အိမ္ကျပင္ ဝုန္းကနဲက်ဳိးၾကျပီး မိမိတုိ႔တသုိက္လည္း ဝရုန္းသုန္းကားႏွင့္ ေျမေပၚျပဳတ္က် ခ့ဲပါေတာ့သည္။
တပ္မဟာမွဴးက မိမိတုိ႔သတင္းၾကားေတာ့ ရီေမာျပီး "ရတယ္ ရတယ္ မင္းတုိ႔ဘာသာ ဆက္ေလ့က်င့္ၾက" ဟုဆိုျပီး အျခား တခြဲတခြဲကို အိမ္ကျပင္ျပန္ေဆာက္ဖို႔ အမိန္႔ေပးလိုက္ပါသည္။ တကယ္တမ္းပါတီေန႔ေရာက္ေတာ့ မိုးက သဲႀကီးမဲႀကီး ရြာေနသည္။ အျပင္ထြက္ရန္ အဆင္မေျပခ့ဲေပ။ ညေနေစာင္း မိုးသဲႀကီးမဲႀကီးရြာေနစဥ္မွာပင္ ေနာက္တန္းမွတက္လာေသာ တပ္မဟာ ဒုနိုင္ငံေရးမွဴး ရဲေဘာ္ဟုန္ေခၚ ဆရာဟုန္ႏွင့္ ေရာက္လာသည္။ ထိုအခါ မိမိတုိ႔လည္း မိမိတုိ႔အဖြဲ႕လည္း အျပင္ ထြက္ခ်င္ခ်င္ဆိုေတာ့ မိုးရြာထဲတြင္ တီးမႈတ္ ကခုန္ၾကျပီး ဆရာဟုန္အား ထြက္ၾကိဳၾကသည္။
ဆရာဟုန္ႏွင့္အတူ ရဲေဘာ္သစ္ ၃ ဦးပါလာသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ တဦးက ရဲေဘာ္မင္းထင္ ေခၚ ပခုကၠဴမွ ကိုသိန္းေဆြျဖစ္သည္။ ေနာက္ႏွစ္ဦးကေတာ့ မုံရြာမွ ရဲေဘာ္ဉာဏ္ေဇာ္ႏွင့္ ရဲေဘာ္နိုင္ဦးတုိ႔ ျဖစ္ၾကသည္။ တပ္သုိ႔ ေရာက္ခါစရဲေဘာ္သစ္မ်ားပီပီ မိမိတုိ႔အား မ်က္လုံးေလး ကလယ္ကလယ္ႏွင့္ၾကည့္ရင္း ဝမ္းသာပီတိျဖစ္ေနပုံရသည္။ ထိုစဥ္ခ်ိန္ခါက မိမိတုိ႔အားလုံး အပူအပင္မရွိ လြတ္လပ္ေပါ့စြာ ေပ်ာ္ျမဴးေနခ့ဲၾကပါသည္။ ထုိ႔ေန႔သည္ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၅ ရက္ေန႔ျဖစ္ပါသည္။ သခင္ေအာင္ဆန္းဦးေဆာင္၍ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဖြဲ႕ျပီးေနာက္ ၃၇ ႏွစ္ေျမာက္ေန႔တြင္ျဖစ္ပါသည္။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။
ေမာင္ေမာင္စိုး (Mg Mg Soe)
photo ဝဲ မွယာ - ရဲေဘာ္ေအးေငြ (အရံ CC)၊ ရဲေဘာ္ထြန္း ေခၚ ဗိုလ္က်င္ေမာင္ (PB)၊ သခင္ေဖတင့္ (ဒုဥကၠဌ - ၁)၊ သခင္ ဗသိန္းတင္ (ဥကၠဌ)၊ ရဲေဘာ္ခင္ေမာင္ႀကီး (ဒုဥကၠဌ -၂)၊ ရဲေဘာ္ေအာင္ ေခၚ ဗိုလ္မ်ဳိးျမင့္ (PB)၊ ရဲေဘာ္တင္ရီ ေခၚ ဗိုလ္ေနဝင္း (PB)၊
အခ်ိန္ကာလ ၁၉၇၅ ခန္႔
CC = ဗဟိုေကာ္မတီဝင္ PB = ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ိုအဖြဲ႕ဝင္