ေမာင္ေမာင္စုိး ● ႏွင္းဆီနီနီ အိပ္မက္မ်ား - အပိုင္း (၂၅)
(မုိးမခ) ေမ ၁၈၊ ၂၀၁၇
(မုိးမခ) ေမ ၁၈၊ ၂၀၁၇
● တပ္မဟာ ၂ ေရာက္ျပည္မမွ ရဲေဘာ္မ်ား
၁၉၇၆ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၅ ရက္မတိုင္မွီ မိမိတိုတပ္ဖြဲ႕ တပ္မဟာ ၂ ဌာနခ်ဳပ္သုိ႔ ျပန္လည္ပူးေပါင္းခ့ဲပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ တပ္မဟာ ၂ မွာ ဆိုက္ေခါင္သုိ႔ ျပန္လည္အေျချပဳေနျပီျဖစ္သည္။ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၅ ရက္ေန႔တြင္ စတင္ထူ ေထာင္ခ့ဲသည့္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ၃၇ ႏွစ္ေျမာက္ေျမာက္ပြဲကို တပ္မဟာ ၂ ေရွ႕တန္းတြင္ က်င္းပသည္ကို ပါဝင္ဆင္ႏႊဲခြင့္ၾကံဳခဲ့ရပါေတာ့သည္။
ဤသုိ႔တပ္ဖြဲ႕မ်ား ျပန္လည္စုစည္းေတာ့မွပင္ တပ္မဟာ ၂ ေရာက္ ဗမာရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ ေကာင္းစြာမိတ္ဆက္ခြင့္ရပါေတာ့သည္။ တပ္မဟာ ၂ တြင္ အမ်ားဆံုးေရာက္ေနသည္က ဗန္းေမာ္မွရဲေဘာ္မ်ားျဖစ္သည္။ အထူးတပ္ရင္းတြင္ ရဲေဘာ္ေမာင္ေမာင္ ရဲေဘာ္ေက်ာ္ခိုင္ ရဲေဘာ္မိုးေဇာ္ ရဲေဘာ္ေက်ာ္လြင္ အေျမာက္တပ္ခြဲတြင္ရဲေဘာ္ရန္မ်ဳိးေအာင္ ရဲေဘာ္ေဇာ္ေဇာ္ တပ္မဟာ ရံုးတြင္ ရဲေဘာ္မင္းအိမ္ ေဖါက္ခြဲေရးတပ္စုတြင္ ရဲေဘာ္အိုက္ေအး ကင္းတပ္တြင္ ရဲေဘာ္သိန္းေဆြ ရဲေဘာ္စန္းေမာင္ တပ္ရင္း ၃ တြင္ ရဲေဘာ္စိုးေအာင္ ရဲေဘာ္ ဝင္းလတ္ ရဲေဘာ္ေဇာ္ထြန္း ရဲေဘာ္ရန္နိုင္ ရဲေဘာ္ဝင္းနိုင္ ရဲေဘာ္ေက်ာ္လွမိုး တပ္ရင္း ၁ တြင္ ရဲေဘာ္ျမင့္ေအာင္ ရဲေဘာ္ရဲေမာင္ အားလုံး ၁၈ ေယာက္ရွိျပီး ရဲေဘာ္ပန္းေအာင္ႏွင့္ ရဲေဘာ္ဉာဏ္ထြန္းကေတာ့ က်ဆံုးသြားခ့ဲသည္။
ဗန္းေမာ္မွလာေသာရဲေဘာ္မ်ားထဲမွ အမ်ဳိးသမီးရဲေဘာ္မ်ားထဲမွ ခမ္းဝါ၊ မိုးမိုး၊ စိုးစိုး၊ ေဆြေဆြႏွင့္ ခြမ္းလိန္တုိ႔ ၅ ဦးမွာ ေနာက္တန္း မုန္းကိုး နိုင္ငံေရးဌာနတြင္ရွိေနၾကသည္ဟု သိရသည္။ ထုိ႔ျပင္ ရဲေဘာ္သန္းလြင္ ရဲေဘာ္ျပံဳးခ်ဳိ ရဲေဘာ္ေစာလာ ကေပၚတုိ႔ကေတာ့ ဝ နယ္ပန္ဆန္းဘက္သုိ႔ တာဝန္ေပးခံရေၾကာင္း သိရသည္။ မုန္ကိုးရွိ ပါတီဗဟို၏ ကြပ္ကဲမႈေအာက္တြင္ ရွိသည့္ ဘာသာျပန္ႏွင့္ ပုံႏွိပ္ဌာနတြင္လည္း ကိုေအာင္ပန္းႏွင့္ ကိုအိုက္ထြန္းဆိုသည့္ ဗန္းေမာ္မွရဲေဘာ္ႏွစ္ဦးတာဝန္က်ေနသည္ဟုသိရသည္။ ထို ဗန္းေမာ္မွရဲေဘာ္မွ ရဲေဘာ္မ်ားမွ ၁၉၇၅ ေအာက္တိုဘာ နိုဝင္ဘာလမ်ားအတြင္း အေျခခံေဒသသုိ႔ ေရာက္ရွိလာခ့ဲၾကျပီး ဗန္းေမာ္မွ ဦးေဆာင္စည္းရံုးၾကသူ ဦးလွေရႊတုိ႔ အဖမ္းခံရျပီး ထပ္မံေရာက္ရွိ မလာေတာ့ဟု ဆိုနိုင္ေသာ္ လည္း လက္က်န္ တေယာက္စႏွစ္ေယာက္စေတာ့ ေရာက္လာခ့ဲေသးသည္။ ထိုစဥ္ကေရာက္လာသူ ဗန္းေမာ္မွရဲေဘာ္ ၃၀ ခန္႔ရွိေပသည္။
ဗန္းေမာ္မွလာေသာ ရဲေဘာ္မ်ားထဲမွ ရဲေဘာ္မင္းအိမ္က မႏၲေလးေဆးတကၠသုိလ္ေရာက္ျပီးမွ မိဘ FRC နိုင္ငံျခားသားမွတ္ပုံတင္ကိုင္ေဆာင္၍ ေဆးေက်ာင္းတက္ခြင့္ ပယ္ဖ်က္ခံရျပီး ေမာ္လျမိဳင္ေကာလိပ္တြင္ အဏၰဝါေဗဒအဓိကျဖင့္ ေက်ာင္း တက္ေနစဥ္ အေျခထံေဒသေရာက္လာသူျဖစ္သည္။ ေစာလာကေပၚသည္လည္း မႏၲေလးတကၠသုိလ္မွေက်ာင္းသား တဦး ျဖစ္ကာ သူ၏ဖခင္မွာ အစိုးရတပ္မေတာ္ Burma Army ဗမာ့တပ္မေတာ္စဖြဲ႕စဥ္က ေထာက္လွမ္းေရး၌ အေစာဆံုးတာ ဝန္ယူခ့ဲသူ ကရင္လူမ်ဳိးျဖစ္သည္။ အလားတူပင္ ကိုျပံဳးခ်ဳိသည္လည္း မန္းတကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားတဦးျဖစ္သည္။ က်န္သူ မ်ားကေတာ့ အထက္တန္းဆင့္ေက်ာင္းတက္ခ့ဲျပီးသူမ်ားေရာ ေက်ာင္းတက္ေနဆဲသူမ်ားေရာ အလုပ္ထြက္လုပ္ေနၾကသူမ်ား ေရာပါဝင္သည္။ အမ်ားစုမွာ ရွမ္းဗမာမ်ား ရွမ္းနီမ်ားဟု ဆိုနိုင္သည္။ မြတ္စလင္ဘာသာဝင္ ၆ ဦးခန္႔လည္း ပါဝင္ပါသည္။ ပညာတတ္အမ်ားစု မဟုတ္ၾကေသာ္လည္း လက္ေတြ႕ လူမႈဘဝအေတြ႕အၾကံဳ ရွိၾကသည္။
ထုိ႔ျပင္ မိမိအစီအစဥ္ျဖင့္ မႏၲေလးမွ ေရာက္လာၾကေသာ ရဲေဘာ္ ၄ ဦးလည္း အေျမာက္တပ္ခြဲ ၌ ရွိၾကသည္။ ထိုသူတုိ႔အနက္ ရဲေဘာ္ေမာင္နိုင္ႏွင့္ ရဲေဘာ္တိုက္ေမာင္ကတတြဲျဖစ္သည္။ မႏၲေလးမွ ရဲေဘာ္ေမာင္နိုင္သည္ ကိုၾကီးျမင့္ႏွင့္ ညီအကိုဝမ္းကြဲ ေတာ္စပ္ျပီး မႏၲေလးတကၠသုိလ္တြင္ မဟာတန္းတက္ေနသူျဖစ္သည္။ ရဲေဘာ္တိုက္ေမာင္ကေတာ့ ေဆးတကၠသုိလ္ ၁ မွ ေက်ာင္းသားျဖစ္ျပီး ကိုၾကီးျမင့္၏ညီအရင္းျဖစ္သည္။ သူတို႔ႏွင့္ အတူလာသူ ေနာက္ႏွစ္ဦးျဖစ္သည့္ ရဲေဘာ္ခ်စ္သန္းမွာ အေျမာက္တပ္ခြဲမွ ေနာက္တန္း မုန္းကိုးနိုင္ငံေရးဌာနသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕တာဝန္ေပးခံထားရျပီး ရဲေဘာ္ေဖသက္ကေတာ့ ဝ နယ္ ပန္ဆန္းသုိ႔ ေစလႊတ္ခံထားရသည္ဟု သိရသည္။ ေလာေလာဆယ္ သူတုိ႔ထဲမွ ကိုေမာင္နိုင္ႏွင့္ တိုက္ေမာင္ ၂ ဦးသာ အ ေျမာက္တပ္ခြဲ၌ရွိသည္။
သူတုိ႔ ၄ ဦးကား ၁၉၇၅ ၾသဂုတ္လထဲတြင္ မိမိဘာသာတက္ႂကြစြာျဖင့္ အေရွ႕ေျမာက္သုိ႔ ေရာက္ရွိလာၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ တကယ္ေတာ့ သူတုိ႔ သည္လမ္းအေျခအေနသိပ္မသိ ရမ္းတိုးလာခ့ဲသည္ဟု ဆိုနိုင္သည္။ သူတုိ႔ မူစယ္ေရာက္ေတာ့ အစိုးရ စစ္တပ္က ခ်က္ျခင္းသတိထားမိျပီး ေနာက္တေန႔ျပန္ၾကရန္ စီစဥ္ထားသည္။ တည္းခိုခန္းမွ ခဏလမ္းေလွ်ာက္ထြက္ မည္ ဆိုျပီး ထြက္လာလာျပီး မူစယ္ႏွင့္ က်ယ္ေဂါင္ၾကား နယ္ျခားမွတ္တိုင္ေတြ႕ေတာ့ တရုတ္ျပည္ထဲ ဝင္ေျပးလာခ့ဲသူမ်ားျဖစ္ သည္။ တည္းခိုခန္းက အိတ္မ်ားကိုျပန္မယူနိုင္ဘဲ ပစ္ထားခ့ဲၾကသည္။ ထိုစဥ္က က်ယ္ေဂါင္ဆိုသည္မွာ လယ္ကြင္းျပင္ျဖစ္ ေလရာ လယ္ကြင္းထဲရွိ ရွမ္းလယ္သမားတဦးအား သြားစကားေျပာေသာ္လည္း မေပါက္သျဖင့္ က်ေနာ္တုိ႔ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴ နစ္ပါတီႏွင့္ ဆက္သြယ္ခ်င္သည္ဆိုသည္ကို စာရြက္ေပၚတြင္ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေရးေပးလိုက္ၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့ က်ယ္ေဂါင္မွ ရွမ္းျပည္သူ႔စစ္မ်ားက သူတုိ႔အား ေရႊလီရွိ နိုင္ငံျခားဆက္ဆံေရးသုိ႔ပို႔ေပးရာ ထိုမွတဆင့္ မန္႐ႈိးအေျခခံေဒသသုိ႔ ေရာက္ခ့ဲၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္က တရုတ္ေပၚလစီေၾကာင့္ CPB သုိ႔ေရာက္ခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္။ ယခုဆိုလ်င္ေတာ့ ေရြလီရဲက ဖမ္းျပီး မူစယ္ရဲသုိ႔ အပ္ေပလိမ့္မည္။ မည္သုိ႔ဆိုေစ ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ဆိုျပီး ေႁမြမေၾကာက္ ကင္းမေၾကာက္ တဇြတ္ထိုးလုပ္ခ့ဲျပီး CPB သုိ႔ေရာက္ခ့ဲၾကသည္ဟု ဆိုရမည္။
ေနာက္ထပ္ အေျမာက္တပ္ခြဲတြင္ရွိသည့္ ဗမာရဲေဘာ္ႏွစ္ေယာက္မွာ မႏၲေလးတကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ရဲေဘာ္ၾကည္မင္းႏွင့္ ရဲေဘာ္ထိန္လင္းတုိ႔ျဖစ္ၾကသည္။ သူတုိ႔သည္လည္း မိမိတက္ႂကြမႈ မိမိစိတ္ကူးစိတ္သန္းတုိ႔ျဖင့္ အေရွ႕ ေျမာက္စစ္ေဒသသုိ႔ ကိုယ့္ဘာသာ လမ္းေၾကာင္းရွာေဖြရင္း ေရာက္ရွိလာၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။
တပ္မဟာ ၂ ေဖါက္ခြဲေရးတပ္စုတြင္ရွိသည့္ ရဲေဘာ္ရဲေအာင္ႏွင့္ ရဲေဘာ္ေနာင္လတ္တုိ႔ကေတာ့ ေပ်ာ္ဘြယ္ဘက္က ျဖစ္ပုံရ သည္။ CPB အရန္ ဗဟိုေကာ္မတီဝင္ ရဲေဘာ္ေမာင္ေမာင္စိန္၏ဇနီးႏွင့္သားသမီးမ်ား အေရွ႕ေျမာက္လိုက္လာစဥ္ အတူတကြ လိုက္ပါလာၾကသည္ဟု သိရသည္။ ပြိဳင့္ ၅ ေခၚ ေဂါက္ၾကီးတပ္စုတြင္လည္း ေနာက္ထပ္ ရဲေဘာ္ရဲေအာင္တေယာက္ရွိ သည္။ သူကေတာ့ မႏၲေလးပုလင္းဝင္းကျဖစ္သည္။ ကိုသက္ခိုင္ (ယူဂ်ီ) ၏ အဆက္အႏြယ္ျဖစ္သည္။ နာမည္ရင္းက ကိုသိန္းဝင္းျဖစ္သည္။ တပ္မဟာ ၂ တြင္ေတာ့ သူအား ေဂါက္ၾကီးရဲေအာင္ဟု သိၾကပါသည္။
ထုိ႔ျပင္ မူစယ္မွ ၾကဴကုတ္ဘက္သုိ႔ က်ဴလယာပစၥည္းလာေရာင္းသူ ကုလားေလးတဦးျဖစ္သည္ ကိုေအာင္မင္းဆိုသူသည္ လည္း CPB တပ္ဖြဲ႕တြင္းဝင္ေရာက္ခ့ဲသျဖင့္ ရင္း ၁ ေရာက္ရွိေနသည္ဟု သိရသည္။ ထို႔ျပင္ မဆလ စစ္တပ္မွဖမ္းမိ သုံ႔ပန္း အျဖစ္မွ ကူးေျပာင္းလာသူ ၃ ဦးရွိေသးသည္။ ရဲေဘာ္ေႏြဦးနွင့္ ရဲေဘာ္ႏွင္းေဝကေတာ့ ရင္း ၃ တြင္ရွိျပီး ရဲေဘာ္ ေကာင္း ရွိန္ကေတာ့ တပ္မဟာ ၂ ဌာနခ်ဳပ္ရံုးတြင္ ရွိသည္။ ရဲေဘာ္ေႏြဦးကေတာ့ ၁၉၇၇ ခုႏွစ္ ဧျပီလ မိုးမိတ္ၿမိဳ႕သိမ္း တိုက္ပြဲတြင္ က်ဆံုးသြားခ့ဲသည္။ ရဲေဘာ္ေကာင္းရွိန္ကေတာ့ စစ္ေျမျပင္ အနည္းဆံုး သုံးၾကိမ္မွ ေလးၾကိမ္အထိ သုံ႔ပန္း ဖမ္မိျပီးမွ CPB တပ္သုိ႔ ကူးေျပာင္းလာသည့္ ရခိုင္အမ်ဳိးသားတေယာက္ျဖစ္သည္။ စစ္သုံ႔ပန္း ကူးေျပာင္းဆိုေပမင့္ မိမိတုိ႔အားပင္ အႏုပဋိ ေလာမႏွင့္ ဥကၠဌ သခင္သန္းထြန္းမိန္႔ခြန္းတုိ႔အား ေဟာေျပာသည္အထိ လူရည္လည္သူလည္း ျဖစ္သည္။
ဆိုက္ေခါင္ရြာ၌ ပါတီေန႔က်င္းပရန္ ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္မွာမွ ထိုရဲေဘာ္မ်ား ေတြ႕ဆံုရင္းႏွီးခြင့္ရေတာ့သည္။ တပ္မဟာ ၂ ေရာက္ ကတည္းက စစ္ေရးလႈပ္ရွားမႈအားလုံး လႈပ္ရွားေနခ့ဲၾကရာ ယခုမွပင္ လူစုံလက္စုံ ေတြ႕ခြင့္ရသည္ဟု ဆိုရမည္။ သုိ႔ေသာ္ ရင္း ၁ ႏွင့္ ရင္း ၃ က အျခားရြာမ်ားတြင္ တပ္စြဲ၍ ခဏတျဖဳတ္သာ ေတြ႕ခြင့္ရသည္။ တပ္မဟာဌာနခ်ဳပ္ အထူးတပ္ရင္းႏွင့္ အေျမာက္တပ္ခြဲကေတာ့ ဆိုက္ေခါင္တြင္သာ စုစည္းတပ္စြဲထား၍ ရဲေဘာ္မ်ား တ႐ုန္း႐ုန္းႏွင့္ ပါတီေန႔အတြက္ ျပင္ဆင္ၾက သည္။ ထိုစဥ္ကာလက တပ္မဟာ ၂ တြင္ မိမိတုိ႔ ၃ ဦးအပါ ဗမာရဲေဘာ္ ၃၀ ေက်ာ္ေရာက္ရွိေနေပရာ အေတာ္ေလးမ်ားသည့္ ပမာဏဟုဆိုနိုင္သည္။
တကယ္ေတာ့ ထိုရဲေဘာ္မ်ားသည္ မိမိကိုယ္စီဆုံးျဖတ္ခ်က္ျဖင့္ ေရာက္လာၾကသည္ဆိုေသာ္လည္း CPB ေျမေအာက္စည္း ရံုးေရးလႈပ္ရွားမႈ အဖြဲ႕အစည္းဝင္မ်ားမဟုတ္ၾကေခ်။ မိမိယုံၾကည္မႈျဖင့္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႏွင့္ အေရွ႕ေျမာက္ေဒသသုိ႔ ေရာက္ရွိ လာၾကျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိတုိ႔သည္ပင္ မႏၲေလး ေျမေအာက္ႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္၍ အေရွ႕ေျမာက္သုိ႔ ေရာက္လာသည္ဆို ေသာ္ လည္း မူလက CPB ေျမေအာက္အဖြဲ႕အစည္းဝင္မဟုတ္ေပ။ ေျပးရင္း လႊားရင္းႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္မိ၍ အေရွ႕ေျမာက္သုိ႔ ပို႔ေပး ခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္။
တပ္မဟာ ၂ ေရာက္ မိမိတုိ႔အားလုံးသည္ ၁၉၇၄/၇၅ ေျမေပၚ သပိတ္တိုက္ပြဲမ်ား လႈပ္ရွားမႈ အရွိန္အဝါမ်ားေအာက္တြင္ မဆလအစိုးရကို လက္နက္စြဲကိုင္ေတာ္လွန္မည္ဆိုသည့္ ယုံၾကည္ခ်က္အရလည္းေကာင္း၊ မတ္ဝါဒ ေမာ္စီတုန္း အေတြး အေခၚလမ္းညႊန္မႈဆိုသည့္ အယူဝါဒဆိုင္ရာ ယုံၾကည္မႈအရလည္းေကာင္း၊ ထိုယုံၾကည္မႈမ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖၚ နိုင္မည္မွာ လက္ရွိအေရွ႕ေျမာက္ေဒသတြင္ မဆလအစိုးရအား တိုက္ပြဲၾကီးငယ္မ်ားျဖင့္ တိုက္ခိုက္ေနေသာ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႏွင့္ ျပည္သူတပ္မေတာ္သာရွိသည္ဆိုသည့္ ယုံၾကည္မႈအရလည္းေကာင္း ေရာက္ရွိေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။
အသက္အရြယ္အားျဖင့္လည္း ငယ္ရြယ္သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ အမ်ားစုမွာ အသက္ ၂၀ ပတ္ဝန္းက်င္ခန္႔သာရွိျပီး အၾကီးဆံုးမွာ ၂၄ ႏွစ္ပတ္ဝန္းက်င္မွ် သာရွိၾကေပေသးသည္။ ငယ္ရြယ္သူမ်ားပီပီ တက္ႂကြသည္။ သြက္လက္သည္။ ေရွ႕ဆံုးမွ အပင္ပန္းခံ အဆင္းရဲခံကာ အသက္ေသေသ ေဆာင္ရြက္ၾကရန္ စိတ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခိုင္ခိုင္မာမာခ်ထားသည့္ အခ်ိန္ကာလမ်ားလည္း ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ငယ္ရြယ္သူမ်ားပီပီ အေတြ႕အၾကံဳနည္းပါးျပီး မွားယြင္းခြၽတ္ေခ်ာ္မႈတခ်ဳိ႕လည္း ရွိခ့ဲၾကပါသည္။
မိမိတုိ႔အားလုံးအတြက္ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြား ဘာမွမရွိပါ။ CPB အေရွ႕ေျမာက္အေျခခံေဒသသုိ႔ ေရာက္သည္ဆိုေသာ္လည္း မိမိတုိ႔လူသစ္မ်ားက ခ်က္ျခင္း ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝင္မ်ားျဖစ္ၾကသည္လည္းမဟုတ္ပါ။ မိမိတုိ႔အားလုံးသည္ CPB ေခါင္းေဆာင္မႈ ေအာက္ရွိ ျပည္သူတပ္မေတာ္၏ တပ္သားမ်ားျဖစ္ၾကေသးပါသည္။
ထိုတပ္သားမ်ားအတြက္ လစာမရွိပါ။ တပ္သားသစ္မ်ားအတြက္ ယူနီေဖါင္းႏွစ္စုံထုတ္ေပးသည္။ ေရွ႕တန္းက လႈ ပ္ရွားေနရ သည့္ ရဲေဘာ္မ်ားကေတာ့ ၆ လတၾကိမ္ တစုံထပ္ထုတ္ေပးျပီး ေနာက္တန္းဌာနမ်ားကေတာ့ တႏွစ္ၾကာမွ ေနာက္တစုံ ထုတ္ေပးပါသည္။ ရိကၡာအျဖစ္ ေနာက္တန္းတပ္အတြက္ တလလွ်င္ ဆန္ ၇ ျပည္ ေရွ႕တန္းတပ္မ်ားအတြက္ ဆန္ ၈ ျပည္ ႏႈန္း ထုတ္ေပးပါသည္။ ဟင္းဖိုးအျဖစ္ ရဲေဘာ္တဦးလွ်င္ တလ ၃၀ က်ပ္ထုတ္ေပးသည္။ ထိုေငြက ရဲေဘာ္တဦးခ်င္း ကိုင္ ခြင့္မရွိပါ။ တပ္စိတ္တြင္ ဒုတပ္စိတ္မွဴးက ကိုင္တြယ္တာဝန္ယူသည္။ တပ္ခြဲ တပ္ရင္း တပ္မဟာႏွင့္ ဌာနမ်ားတြင္ ရိကၡာမွဴးက တာဝန္ယူသည္။ ရဲေဘာ္တဦးခ်င္းစီအတြက္ ရသည့္ အေသးသုံး ေငြက တလ ၁၀ က်ပ္သာျဖစ္သည္။
ထိုစဥ္က တပ္စိတ္ရိကၡာေငြ မရွိမျဖစ္ဝယ္ေဆာင္ထားရသည္မွာ ဆားႏွင့္ အခ်ဳိမႈန္႔ ျဖစ္သည္။ ဆီပင္ မရွိမျဖစ္မဟုတ္ခ့ဲေပ။ ငါးရက္တေစ်းတြင္ ဆီႏွင့္ အသားဝယ္၍ ငါးရက္တၾကိမ္ အူစိုပါသည္။ က်န္သည့္ရက္မ်ားကေတာ့ ဟင္းရြက္ေရလုံျပဳတ္ သာျဖစ္သည္။ ဟင္းခ်က္သည္က အေတာ္လြယ္ပါသည္။ ဟင္းအိုးထဲေရထည့္ ေရဆူလာလ်င္ အသီးအရြက္တမ်ဳိးမ်ဳိး ထည့္ဆားထည့္ အခ်ဳိ မႈန္႔ထည့္ ငရုတ္သီးရွိလွ်င္ ငရုပ္သီးထည့္၍ က်က္လ်င္စား၍ရေပျပီ။ ဦးဖိုးက်ားဆိုသက့ဲသုိ႔ ဟင္းခ်ဳိ ဆိုတာ ပူရင္ခ်ဳိတာဘဲဟုသာ မွတ္ရေပေတာ့သည္။ မိမိကေတာ့ ငရုတ္သီးစိမ္းရွာ၍ ဆားတုိ႔ကာ စားရသည္။ ငရုတ္သီး၏ ပူစပ္ပူစပ္ အရသာႏွင့္အတူ ထမင္းေရာဟင္းပါ ဝင္၍သြားေပေတာ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ေစ်းေန႔ကို မိမိတုိ႔ ေမွ်ာ္ တတ္ၾက သည္။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေစ်းေန႔ေရာက္လွ်င္ ဆီေလးျပားေလး အသားေလးႏွင့္ဆိုေတာ့ အူစိုပါသည္။
ရဲေဘာ္တိုင္း ကိုင္၍သုံးခြင့္ရသည္ ပိုက္ဆံ ၁၀ က်ပ္အား ဦးစားေပးသုံးစြဲရသည္က ဆပ္ျပာႏွင့္ သြားတိုက္ေဆးျဖစ္သည္။ အဝတ္လည္းေလ်ာ္ ကိုယ္တိုက္လည္းသုံးဖုိ႔ ဆပ္ျပာခပ္ၾကမ္းၾကမ္းတတံုး ဝယ္ရသည္။ ျပီးလွ်င္ ေစ်းေပါေပါသြားတိုက္ေဆးတဗူးဝယ္ရသည္။ မိမိတုိ႔လို ေဆးလိပ္မေသာက္သူမ်ားကေတာ့ အနည္းငယ္ပိုေကာင္းသည့္ ဆပ္ျပာႏွင့္သြားတိုက္ေဆး ဝယ္နိုင္ၾကသည္။ မိမိတို႔ကေတာ့ ဆပ္ျပာႏွင့္သြားတိုက္ေဆးျပီးလွ်င္ ေဆးမႈန္႔ဝယ္ရသည္။ မိမိတုိ႔ရသည့္ပိုက္ဆံႏွင့္ စီး ကရက္မေသာက္နိုင္ ေဆးေပါ့လိပ္ မေသာက္နိုင္ေပ။
ေဆးမႈန္႔ဟုေခၚၾကေသာ္လည္း မႈန္႔ေနသည္ေတာ့မဟုတ္ပါ။ ေဆးရြက္ၾကီးအား ပါးပါးေလး လွီးထားျခင္းျဖစ္သည္။ ၎အား နမ့္ခမ္းေဆးဟုလည္း ေခၚၾကသည္။ ေဆးေကာင္းလွ်င္ ေရႊေရာင္ေတာက္ေနသည္။ ထိုေဆးမ်ား ေျခာက္ကပ္မသြားေအာင္ ပလပ္စတစ္အိတ္ျဖင့္ လုံလုံထုတ္ထားရသည္။ ၎ေဆးအား ၂ လက္မ ၁ လက္မ ပတ္လည္ရွိ စကၠဴျဖဴ အရြက္ေသးမ်ားျဖင့္ လိပ္ေသာက္ရသည္။ ပြတ္ခြၽန္းေသာက္သည္ဟု ေခၚၾကသည္္။
သုိ႔ေသာ္ တလ ၁၀ က်ပ္ျဖင့္ နမ့္ခမ္းေဆးပင္ နပ္မမွန္ပါေခ်။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ထိုကာလက တပ္မဟာ ၂ တြင္ တရုတ္ ဘာသာျဖင့္ "စမ္းပုတိုက္" ဟူေသာစကား ေခတ္စားသည္။ ဗမာလို "၃ ခု မေဆာင္ထားသူ" ဟု အဓိပၸါယ္ရသည္။ ပထမ ေဆးမႈန္႔ တလိပ္စာေတာင္းသည္။ ျပီးလ်င္ စကၠဴေလးတရြက္ေလာက္ဟု ထပ္ေတာင္းသည္။ ပြတ္ခြၽန္းလိပ္လွ်င္ မီးျခစ္ေလး ခဏေလာက္ဟု ၃ ခုဆက္တိုက္ေတာင္း၍ ေဆးလိပ္ေတာင္းေသာက္ၾကသူမ်ားကို သေရာ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိလည္း လကုန္ရက္ဆိုလ်င္ "စမ္းပုတိုက္" ျဖစ္ေတာ့သည္။ မိမိထက္ ေခြၽတာတတ္သူကို လိုက္ရွာရေတာ့သည္။
ထိုကာလက ရဲေဘာ္တိုင္းလိုလို ထူးမျခားနား သူလိုကိုယ္လိုျဖစ္ၾကသည္ျဖစ္ရာ ထိုဘဝ၌ မိမိတုိ႔ ႏွစ္သက္လိုလားေပ်ာ္ပါးစြာ ျဖတ္သန္းခ့ဲၾကပါသည္။
ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။
ေမာင္ေမာင္စိုး (Mg Mg Soe)
ဓာတ္ပုံ ကာလ- ၁၉၇၅/၇၆ ခန္႔။ ေနရာ-မုန္းေပၚၾကီး (စီစီဝမ္ တာပန္အနီး)
ေနာက္တန္း ဝဲ မွ ယာ ။ ရဲေဘာ္စိုးေအာင္ (ယခု ေရႊလီ)၊ ရဲေဘာ္စန္းေမာင္ (ကြယ္လြန္)၊ ရဲေဘာ္ခ်စ္သန္း (ယခု မႏၲေလး)၊ ရဲေဘာ္ၾကည္မင္း (ကြယ္လြန္)၊ ရဲေဘာ္ေဝမိုး (ကြယ္လြန္)၊ ရဲေဘာ္စစ္ေနာင္ (က်ဆံုး)၊ ရဲေဘာ္ရဲေအာင္ (ယခုမႏၲေလး)၊ ရဲေဘာ္ထိန္လင္း (ယခုမိုးကုတ္)၊
ေရွ႕တန္း ဝဲ မွ ယာ ။ ရဲေဘာ္အိုက္ေအး (ယခုျမစ္ၾကီးနား)၊ ရဲေဘာ္တင္ေအာင္ (ယခု ရန္ကုန္)၊ ရဲေဘာ္ေက်ာ္ထြန္း ( ကြယ္ လြန္ယူဆရ) ၊ ရဲေဘာ္ေဇာ္ထြန္း (ယခု မုန္းေပၚၾကီး)၊ ရဲေဘာ္ေက်ာ္လွမိုး (ယခု မုန္းကိုးေဒသဟု ယူဆရ)