ထြန္းဝင္းၿငိမ္း ျပဳစုသည္ ● သခင္ဗဟိန္း(၁၉၁၇-၂ဝ၁၇) အထၳဳပၸတိၱ
(မုိးမခ) ဇြန္ ၂၃၊ ၂၀၁၇
(မုိးမခ) ဇြန္ ၂၃၊ ၂၀၁၇
သခင္ဗဟိန္းကို ၁၉၁၇ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၂၇ ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ စစ္ကိုင္းခ႐ိုင္ အင္းဝၿမိဳ႕ကိုင္းတန္းရပ္၌ အဘပြဲစားႀကီးဦးမွင္၊ အမိေဒၚေဒၚဦးတို႔မွ ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ အင္းဝၿမိဳ႕ မူလတန္းေက်ာင္းမွ ေလးတန္းေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီး၁၉၃၅ ခုႏွစ္တြင္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ အမ်ဳိးသားအထက္တန္းေက်ာင္းမွ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းကိုအဂၤလိပ္၊ ျမန္မာစာ၊ ရာဇဝင္ ဘာသာရပ္မ်ားတြင္ ဂုဏ္္ထူးျဖင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။
အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝမွစ၍ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမ်ားတြင္ ေရွ႕တန္းကပါဝင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ၁၉၃၅-၃၇ တြင္ မႏၲေလးဥပစာေကာလိပ္၌ ပညာဆက္သင္ခဲ့သည္။ ၁၉၃၆-၃၇ တြင္ အိုင္ေအအထက္တန္းကို ဗမာတႏိုင္ငံလံုးပထမရၿပီးပါဠိဘာသာဂုဏ္ထူးျဖင့္ ေအာင္ကာ၊ ၁၉၃၅-၃၆ ခုႏွစ္၊ မႏၲေလးဥပစာေကာလိပ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ၁၉၃၆ ေက်ာင္းသားသပိတ္ကိုဦးေဆာင္ခဲ့သည္။ ၁၉၃၇ ခုႏွစ္ ေမလတြင္ ပ႑စ္ဂ်ဝါဟာလာေနရူး မႏၲေလးသိို႔ လာေရာက္သည့္ အခမ္းအနားတြင္ ဧည့္ခံေကာ္မတီ၏ သဘာပတိအျဖစ္ တင္ေျမွာက္ခံရသည္။
သခင္ဗဟိန္း ရာျပည့္အခမ္းအနား (ရန္ကုန္) က ထုတ္ေဝျဖန္႔ခ်ိမယ့္ သခင္ဗဟိန္းအထၳဳပၸတၱိ ပါဝင္တဲ့ Pamphlet ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၃၇ ခုႏွစ္ ဇြန္လတြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္သုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ဘီေအတက္ေနစဥ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ ဥကၠ႒အျဖစ္ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ျခင္းခံရသည္။ ၁၉၃၈ ခုဧၿပီလတြင္ပုသိမ္ၿမိဳ႕၌က်င္းပေသာဗမာနိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားမ်ားကြန္ဖရင့္တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ဗကသမွ ထုတ္ေဝသည့္ မ်ဳိးၫြန္႔မဂၢဇင္းအယ္ဒီတာအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။
ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃ဝဝ ျပည့္ အေရးေတာ္ပုံႀကီး တြင္ ေရနံေျမ အလုပ္သမားသပိတ္တပ္ႀကီးသည္ မေကြးၿမိဳ႕တြင္ပိတ္မိေနစဥ္ရန္ကုန္သုိ႔ ခ်ီတက္အေရးဆိုႏိုင္ေရးအတြက္ ကိုဗဟိန္းေခါင္းေဆာင္ သည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားကဝင္ေရာက္ကူညီခဲ့သည္။သပိတ္တပ္သားမ်ားကိုတရားေဟာေနစဥ္ “ျမင္းခြာတခ်က္ေပါက္ရင္ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေစရမယ္” ဟု ရဲရဲေတာက္စကား ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ေျပာခဲ့သည့္အတိုင္း ၁၃၀၀ ျပည့္ အေရးေတာ္ပံုႀကီးေပၚေပါက္လာၿပီးသပိတ္မီးသည္ တႏိုင္ငံလံုးကူးစက္ကာမီးဟုန္းဟုန္းေတာက္သြားသည္အထိပ်ံ႕သြားခဲ့သည္။ သုိ႔အတြက္ ကိုဗဟိန္းႏွင့္ ကုိဗေဆြတုိ႔ကိုမေကြးၿမိဳ႕တြင္ ဖမ္းဆီး ကာ နယ္ခ်ဲ႕အစုိးရက ေထာင္ ၃ လ ခ်ခဲ့သည္။
၁၉၃၉ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းအင္းစိန္ေထာင္၌ေနရစဥ္ ဓနရွင္ေလာက၊ ေက်ာင္းသားအေရးေတာ္ပံု၊ ကမၻာစစ္ႏွင့္ ဗမာ့ေနာင္ေရး စသည့္ စာအုပ္ ၃ အုပ္ ေရးသားခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံေရးစာေပသာမက ရသစာေပ၊ ဝတၳဳ၊ ေဆာင္းပါးမ်ားကိုဒဂုန္မဂၢဇင္း၊ နဂါးနီ ဂ်ာနယ္ႏွင့္ လက္ေရြးစင္မဂၢဇင္းတို႔တြင္ ေရးသားခဲ့သည္။ စာေရးေကာင္းသူ အႏုပညာအားေကာင္းသူအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳ ၾကသည္။ ၁၉၄ဝ ထုတ္ ဒဂုန္တာရာ၏ ေမဝတၳဳမွ ကိုဗဟိန္း၏အမွာသည္ ျမန္မာစာေပေလာကတြင္ ထင္ရွားသည္။
၁၃ဝဝ ျပည့္အေရးေတာ္ပံုႀကီးၿပီးဆံုးေသာအခါ ၁၉၃၉ ေမလ ၄ ရက္ေန႔တြင္က်င္းပခဲ့သည့္ဗမာႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားသမဂၢညီလာခံႀကီးကကိုဗဟိန္းကိုတကသႏွင့္ ဗကသ ႏွစ္ခုစလုံး၏ ဥကၠ႒အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိ နွစ္ထဲတြင္ ျပင္သစ္နိုင္ငံပဲရစ္ၿမိဳ႕ရွိ ကမာၻ႕ေက်ာင္းသားမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ ေတာင္းခံခ်က္အရ “ပညာေရးနွင့္ ဗမာနိုင္ငံေက်ာင္း သားမ်ား” စာတမ္းရွည္တေစာင္ ေရးသားခဲ့သည္။
၁၉၃၉ ခု ၾသဂုတ္ ၁၅ တြင္ ေျမနီကုန္း၊ ေျမႏုလမ္း၊ အမွတ္ ၁၄ ရွိကိုဗဟိန္းအိမ္တြင္ သခင္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္ဗဟိန္း၊ သခင္ လွေဖ (ဗုိလ္လက်ၤာ)၊ သခင္စိုး၊ သခင္ဗုိလ္၊ ရဲေဘာ္ဘတင္ (ရဲေဘာ္ ဂုိရွယ္)၊ ေဒါက္တာနတ္ (ရဲေဘာ္ထြန္းေမာင္) တို႔ႏွင့္ အတူ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကိုစတင္ဖြဲ႕စည္းထူေထာင္ခဲ့သည္။
ထုိအခ်ိန္ ဗမာျပည္ရွိ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားၾကားတြင္လမ္းစဥ္ ၃ ခုကြဲျပားၾကသည္။ ပထမလမ္းစဥ္ကဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရး ရဖို႔မည္သူႏွင့္မဆိုေပါင္းရမည္ဟုဆုိသည္။ ဒုတိယလမ္းစဥ္ သမားမ်ားကလြတ္လပ္ေရးရဖို႔ မည္သူ႔မွ မယံုစားရ။ ဂ်ပန္ေရာ၊ အဂၤလိပ္ပါ စစ္မ်က္ႏွာႏွစ္ဘက္ဖြင့္ရမည္ဟုဆိုသည္။ တတိယအုပ္စုကမူ ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စုကို ဂ်ာမန္ဖက္ဆစ္မ်ားဝင္ ေရာက္တိုက္ခိုက္သည့္အခ်ိန္မွစ၍ ကမၻာစစ္၏လကၡဏာေျပာင္းသြားၿပီး အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕သမားကို ဖက္ဆစ္တိုက္ဖ်က္ ေရးအတြက္ မဟာမိတ္အျဖစ္ ထားႏိုင္သည္ဟု ယူဆၾကသည္။ ထိုအစုတြင္ သခင္စိုး၊ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္ဗိုလ္၊ သခင္ ေက်ာ္စိန္ႏွင့္ သခင္တင္ေမာင္ႀကီးတို႔ ပါဝင္သည္။ ကိုဗဟိန္းသည္ ဒုတိယလမ္းစဥ္သမားျဖစ္ေသာ္လည္းေနာင္တြင္ တတိယ လမ္းစဥ္ မွန္ကန္သည္ကုိလက္ခံကာေတာ္လွန္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ တက္ႂကြစြာ လုိက္ပါေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။
ေျပာင္းလဲလာသည့္ကမာၻ႔ႏိုင္ငံေရး၊ ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနတို႔ေၾကာင့္ ဘီေအအထက္တန္းစာေမးပြဲကိုမေျဖဆိုေတာ့ဘဲဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးသို႔ဝင္ေရာက္ကာသခင္ဘြဲ႕ခံယူခဲ့သည္။ ၁၉၄ဝ ခုမတ္လတြင္ သခင္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္ ဗဟိန္း၊ သခင္ခင္ေအာင္၊ သခင္တင္ေမာင္ (ပန္းတေနာ္)၊ သခင္အုန္းျမင့္တုိ႔ ပါဝင္ေသာအဖြဲ႔သည္ အိႏၵိယႏုိင္ငံ ရမ္းဂါး ညီလာခံသို႔ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး မဟတၱမဂႏၵီအပါအဝင္ အိႏၵိယႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆုံ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။ ထုိႏွစ္ထဲတြင္ ဆရာအတတ္သင္ေက်ာင္းသူ မခင္ႀကီးႏွင့္ လက္ထပ္ခဲ့သည္။
သခင္ဗဟိန္းသည္ ၁၉၄၁ မတ္လ ၁ဝ ရက္တြင္ ပဲခူးၿမိဳ႕၌က်င္းပေသာ ပၪၥမအႀကိမ္ေျမာက္ ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးဒုတိယအစည္းအေဝးမွ ဗဟိုေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႕ (Underground Unit)၏ ဝါဒျပန္႔ပြားေရးတာဝန္ခံအျဖစ္ တာဝန္ေပးခံရသည္။ ထိုတာဝန္အရအေရးေတာ္ပံု၊ ဗမာ့ေတာ္လွန္မႈ၊ မီးပြားစာေစာင္မ်ားကိုကြန္ျမဴနစ္ပါတီအမည္ျဖင့္ လွ်ိဳ႕ ဝွက္ျဖန္႔ေဝခဲ့သည္။ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္ ေမလတြင္ ဦးခ်စ္ေမာင္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္လုပ္သည့္ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာတြင္ ဘာသာ ျပန္အယ္ဒီတာအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ လွ်ိဳ႕ဝွက္တာဝန္မ်ားကုိထမ္းေဆာင္ေနစဥ္ ၁၉၄၁ ေအာက္တိုဘာလတြင္ ၿဗိတိသွ် အစိုးရ၏ ဖမ္းဆီးျခင္းခံခဲ့ရသည္။ နယ္ခ်ဲ႕အစုိးရ၏ ရန္သူေတာ္ နံပါတ္ (၂) အျဖစ္ သတ္မွတ္ျခင္းခံရသူျဖစ္သည္။
၁၉၄၁-၄၂ တြင္ ေမာ္လၿမိဳင္၊ သာယာဝတီ၊ မႏၲေလးေထာင္မ်ားတြင္ အက်ဥ္းခ်ခံခဲ့ရသည္။ မႏၲေလးေထာင္ပြင့္သြားသည့္အခ်ိန္မွ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့သည္။ ေထာင္မွလြတ္လာၿပီးဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကိုေဇာက္ခ်လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ ဂ် ပန္ေခတ္ဗမာအစိုးရအဖြဲ႕ဝင္ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးသခင္ႏုလက္ေအာက္တြင္ ဒုတိယအတြင္းဝန္ အျဖစ္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ဂ်ပန္ေခတ္၌ ဆရာႀကီး သခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္းတုိ႔ ဦးေဆာင္သည့္ တခုတည္းေသာ တရားဝင္ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းျဖစ္သည့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဂြတၱလစ္ရပ္ရွိ ဒို႔ဗမာဆင္းရဲသားအစည္းအ႐ံုးဌာနခ်ဳပ္သို႔ မၾကာခဏသြားေရာက္ေလ့ရိိွၿပီး ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို လွ်ဳိ႕ဝွက္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။
ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးေဆာင္ရြက္ရန္သခင္ဗဟိန္းသည္ ဇနီးသည္ မခင္ႀကီး၊ သခင္ဗသိန္းတင္တို႔ႏွင့္အတူ ကြမ္းၿခံ ကုန္းၿမိဳ႕နယ္ အင္းဂလံုးရြာတြင္ သခင္စိုးပုိ႔ခ်ေသာ မာ့က္စ္ဝါဒသေဘာတရားသင္တန္းရက္ ၂ဝ ေက်ာ္ တက္ခဲ့ၾကသည္။ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ၿပီး ၁၉၄၄ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လဆန္းတြင္ သခင္ဗဟိန္းတုိ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံသည္ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ေတာင္ငူနယ္သုိ႔ ထြက္ခြာခဲ့ၾကသည္။
၁၉၄၄ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လပထမပတ္တြင္ ပဲခူးၿမိဳ႕ စံျပတပ္ရင္း၌ဖြဲ႕စည္းခဲ့ေသာ ဖက္ဆစ္တိုက္ဖ်က္ေရး၊ ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရး အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ဖတပလ) က ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ စစ္တိုင္း (၁ဝ) တုိင္း သတ္မွတ္ခဲ့သည္။ တုိင္းအလုိက္ေခါင္းေဆာင္ မ်ားကိုေရြးခ်ယ္ရာတြင္ တိုင္း (၁) အတြက္ စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ သခင္ဗဟိန္းကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့သည္။
သခင္ဗဟိန္းသည္ေတာင္ငူနယ္တြင္ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ အေတြးအေခၚ၊သေဘာတရားသင္တန္းမ်ားကိုမရပ္မနားပို႔ခ်ခဲ့သည္။ ပို႔ခ်ခဲ့ေသာဘာသာရပ္မ်ားမွာလြပ္လပ္ေရးေၾကညာစာတမ္း ၁ ႏွင့္ ၂၊ ေတာ္လွန္ရန္ စိုင္းျပင္းၾကစို႔၊ ကရင္-ဗမာေသြးစည္းေရး ၊ေျပာက္က်ား စစ္၏နည္းသစ္မ်ား၊လွ်ဳိ႕ဝွက္ေရးကိုမည္သို႔က်င့္သံုးမည္နည္းစသည့္စာတမ္းမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
သခင္ဗဟိန္း၏ ေအာင္ျမင္ေသာစည္းရုံးေရးတခုမွာ သူကိုယ္တုိင္ ျပဳစုေရးသားၿပီး သင္ၾကားပို႔ခ်ခဲ့သည့္ “ကရင္-ဗမာေသြး စည္းေရး” စာတမ္းျဖစ္သည္။ ထုိစာတမ္းေၾကာင့္ အေရွ႕႐ိုးမတြင္ ကရင္-ဗမာညီညြတ္ေရးသာမက လူမ်ဳိးစံုေသြးစည္းညီညြတ္ ေရးအားေကာင္းခဲ့သည္။
သခင္ဗဟိန္းမွာ ႐ုပ္ရည္သြင္ျပင္အားျဖင့္ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ခပ္ႏုႏုျဖစ္သည္။ သူသည္ ေက်ာင္းသား၊ အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္ေသာ္လည္း ၾကမ္းတမ္းေသာ လက္နက္ကုိင္တုိက္ပြဲကို ႏိုင္နင္းစြာဦးေဆာင္ႏိုင္သည့္ စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ ေၾကာင္း ေတာင္ငူခ႐ိုင္ေျပာက္က်ားတို္က္ပြဲမ်ားျဖင့္ သက္ေသျပခဲ့သည္။
အိႏိၵယႏိုင္ငံမွ သခင္သိန္းေဖ (သိန္းေဖျမင့္) ေလထီးျဖင့္ ခ်ေပးေသာစာအုပ္မ်ားအနက္ “ျပင္သစ္ျပည္လြတ္လပ္ေရးတိုက္ ပြဲ”၊ လီနင္ေရး “အစိုးရႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရး”၊ “ဂ်ဴးရင္းအား ေခ်ပခ်က္” “လုဒြစ္ျဖဴးဝါးဘက္” အစရွိေသာ က်မ္းမ်ားကို ထန္းတပင္ၿမိ့ဳနယ္ သရက္တန္း၊ ဂြအိုင္ အေရွ႕ဘက္တြင္ရွိေသာယာတဲမ်ား၌ ဘာသာျပန္ခဲ့သည္။ သူ႔ခံႏုိင္ရည္ရွိသည္ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာအလုပ္လုပ္ခဲ့သည္။ သူ႔နံေဘးတြင္ သူ႔ခ်စ္ဇနီးမရွိ။ သူ၏အေဖာ္မွာကာဘိုင္ေသနတ္ တလက္သာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ “အား” ျဖစ္ေစမည့္ ေတာ္လွန္ေရးသေဘာတရားမ်ားအနက္ ေဒသအေျခအေနႏွင့္ ကိုက္ညီသည့္ ေျပာက္က်ားစစ္၏ နည္းသစ္မ်ားမွာ ပင္ကုိယ္ေရး ေျပာက္က်ားစစ္သေဘာတရားစာတမ္း ျဖစ္သည္။
သခင္ဗဟိန္းသည္ ေတာင္ငူခ႐ိုင္ ေနရာအႏွံ႔အျပား၌ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးသေဘာတရားမ်ားကို မနားတမ္းလွည့္ လည္ပို႔ခ်ခဲ့သည္။ ေျပာက္က်ားတပ္မ်ား၏ ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ျဖစ္သည့္ ဆင္ပခ်ပ္ရြာအနီးေတာင္ေျခတြင္ရွိေသာ စခန္း၌ေနထုိင္ကာေတာ္လွန္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ညႊန္ၾကားခဲ့သည္။
၁၉၄၅ ခုနစ္ မတ္လ ၆ ရက္ေန႔ညတြင္ အထက္ဗမာျပည္ တိုင္းမွဴးတဦးျဖစ္သည့္ ဗိုလ္မွဴးဗထူးသည္ ျဖဴးၿမိ့ဳနယ္ ၾကဴအင္းရြာ မွာ သခင္ဗဟိန္းႏွင့္ လွ်ဳိ႕ဝွက္ေတြ႕ဆံုကာေတာ္လွန္ေရးကိစၥမ်ားကို အေသးစိတ္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ ေရးတိုက္ပဲြမ်ားတြင္ ဖတပလအဖြဲ႕ႀကီး၏ ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ သခင္ဗဟိန္း၊ သခင္သန္းေဖတို႔ေခါင္းေဆာင္ေသာ ရဲေခါင္ေျပာက္ က်ားမ်ားသည္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ားကိုအႀကီးအက်ယ္ ေခ်မႈန္းႏိုင္ခဲ့သည္။ သမုိင္းတြင္ရစ္သည့္ ထြန္းေျပာင္ေသာေအာင္ပြဲမ်ားရရွိခဲ့ၾကသည္။
ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးအၿပီးတြင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဗဟိုေကာ္မတီဝင္ အလုပ္သမားသမဂၢ ဥကၠ႒၊ ဖက္ဆစ္တုိက္ဖ်က္ေရး ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရး အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (ဖတပလ) ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႕ဝင္ႏွင့္ဗမာ ျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ျပည္သူ႔အာဏာဂ်ာနယ္အယ္ဒီတာခ်ဳပ္အျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ ထုိသို႔ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္ ငွက္ဖ်ားေရာဂါႏွင့္ ဆင္းရဲပင္ပန္းမႈ ဒဏ္မ်ား ေၾကာင့္ က်န္းမာေရးခ်ဳိ႕တဲ့လာေသာ္လည္း အနားမယူဘဲ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႏွင့္ ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံုပါတီပူူးေပါင္းေရး၊ ကြန္ ျမဴနစ္ပါတီ ႏွစ္ျခမ္းမကြဲေရးတို႔အတြက္ မနားမေနေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကကိုဗဟိန္းကိုယံုၾကည္ အားထားသည္။ သူတပ္မွထြက္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးေလာကသို႔ ေျခစံုပစ္ဝင္မည္ဟု ပိုင္းျဖတ္ေသာအခါတပ္ကိုလႊဲအပ္ရန္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွ သူယုံၾကည္စိတ္ခ်ေသာကိုဗဟိန္းကိုေတာင္းသည္။ ကုိဗဟိန္းမွာပါတီလုပ္ငန္းအမ်ားအျပားရွိေနသျဖင့္ ပါတီကမေပးႏိုင္ခဲ့ေခ်။ ကိုဗဟိန္းကုိယ္တုိင္ကလည္း စစ္ေသနာပတိရာထူးထက္ အ လုပ္ သမားသမဂၢဥကၠ႒အျဖစ္ကုိ ေရြးခ်ယ္ခဲ့သည္။
၁၉၄၆၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၂ မွ မတ္ ၇ ရက္ အထိက်င္းပေသာကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ဒုတိယအႀကိမ္ ကြန္ကရက္အၿပီးတြင္ သခင္ စိုးဦးေဆာင္ေသာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဗမာျပည္ (အလံနီပါတီ) သည္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွ ခြဲထြက္ခဲ့သည္။ သခင္ဗဟိန္းက သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္သိန္းေဖတို႔ႏွင့္ အတူဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီေပါလစ္ျဗဴရုိအျဖစ္ က်န္ရစ္သည္။
ပါတီကြဲၿပီးေနာက္ အက်ဳိးဆက္မွာ သခင္ဗဟိန္း၏ေရာဂါပို၍ ဆိုးလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူ႔ကိုပါတီမွလည္းေကာင္း၊ သူဥကၠ႒ လုပ္ေနေသာ အလုပ္သမားသမဂၢမွလည္းေကာင္း၊ အနားယူခြင့္ေပးထားရေလသည္။ သူသည္ မႏၲေလးရွိ မိဘရပ္ထံျပန္ၿပီး မႏၲေလးေဆး႐ံုႀကီးတြင္ ေဆးကုသမႈခံယူကာအနားယူရင္း ဂိုဏ္းဂဏဝါဒကို တိုက္ဖ်က္ေသာစာတမ္းကိုေရးေနေသးသည္။
ေဆးရုံတက္ေနခ်ိန္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္စရာေတြ႕မည္စိုးသျဖင့္ သူ႔ကိုမည္သည့္သတင္းစာမွ် ေပးမဖတ္ေခ်။ သို႔ေသာ္ ပစၥည္းထုပ္လာေသာ သတင္းစာစကၠဴထဲက ၁၉၄၆၊ ေအာက္တုိဘာ ၁ဝ ရက္ေန႔၌ ဖဆပအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ထဲမွ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကိုထုတ္ပယ္လိုက္သည့္ သတင္းကုိေတြ႕ရာ အလြန္အမင္းစိတ္ထိခိုက္သြားခဲ့သည္။ သူ႔ေရာဂါမွာ ပို၍ဆိုးလာၿပီး ၁၉၄၆ ႏိုဝင္ဘာ ၂ဝ ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႔ နံနက္အေစာပုိင္းတြင္ မႏၲေလးေဆး႐ံုႀကီး၌ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါသည္။
ထြန္းဝင္းၿငိမ္း ျပဳစုသည္။
သခင္ဗဟိန္း ရာျပည့္အခမ္းအနားက်င္းပေရးေကာ္မတီ (ရန္ကုန္)