တူေမာင္ညိဳ - စိန္ေခၚေနတဲ့ သူရဗိုလ္ေအာင္ကို
(မိုးမခ) ဇြန္ ၃၀၊ ၂၀၁၇
“သူရဗိုလ္ေရႊမန္းနဲ႔ သူရဗိုလ္ေအာင္ကို” တုိ႔အေပၚ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီအုပ္က အခဲမေၾကမႈက ၾကာေလႀကီးေလျဖစ္ပံုရပါတယ္။ ေလာ ေလာဆယ္ေတာ့ သူရဗိုလ္ေအာင္ကိုအေပၚ မဲေနၾကပံုေပၚတယ္။ သာသနာေရးဝန္ႀကီးတာဝန္ကေန ထြက္ေပးဖုိ႔အထိ ဒီဂရီျမွင့္ထားတာ ေတြ႔ရတယ္။ ဒီဂရီအတိုးအျမွင့္က ေနာက္ကြယ္က ႀကိဳးကုိင္ေနတဲ့သူေတြရဲ႕သေဘာထားနဲ႔ လုိအပ္ခ်က္အေပၚမူတည္ပံုရတယ္။
စစ္တပ္ ကေတာ့ ျမဝတီသတင္းစာကေန သူရဗိုလ္ေရႊမန္း ကို “အထဲမွာ ေလာက္အတိၿပီးတဲ့ သဖန္းသီးပုပ္”လုိ႔ ဆဲၿပီးတဲ့ ေနာက္ပုိင္း တရားဝင္ဆဲတာ မၾကားရ၊ မဖတ္ရေတာ့ပါဘူး။ “သူရႏွစ္ေဖာ္”ကို ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ ဘမ်ိဳးဘိုးတူေျမးမုိက္ေတြက အဘိုးဂုဏ္ အမ်ိဳးဂုဏ္နဲ႔အညီ ဆိုရွယ္မီဒီယာကေနလိွမ့္ၿပီးဆဲပါတယ္။
ဒီမွာတင္ စစ္အုပ္စုရဲ႕အတြင္းသေဘာကို လွစ္ခနဲ ျမင္လိုက္ရပါတယ္။
ဘယ္စစ္အုပ္စု (ေဟာင္း/သစ္)ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတုိ႔လက္ေအာက္က လူေတြကို သူတုိ႔အမႈေတာ္ထမ္းၾကတဲ့ သစၥာခံကၽြန္ယံုေတြ လုိ႔သာ သေဘာထားတယ္။ သူတုိ႔အေပၚကေန အျခားတပါးသို႔ သစၥာေသြ၊ သစၥာတိမ္း၊ သစၥာယိမ္း၊ သစၥာေဖာက္ၿပီဆုိရင္ ခါးခါးသီးသီး မုိက္မိုက္ရုိင္းရုိင္းတုန္႔ျပန္တဲ့ ဓေလ့ပါပဲ။
စစ္အုပ္စုေဟာင္း/သစ္ဟာသူတုိ႔ကုိယ္သူတုိ႔ ပေဒသရာဇ္အရွင္သခင္ေတြလို ျပဳမူၾကတယ္။ သူတို႔ အုပ္စိုးမႈအာဏာသက္ရွည္ ၾကာလာေလေတာ့၊ သူတို႔ရဲ႕ ဒီလိုမုိက္မဲ သိမ္ဖ်င္းတဲ့ အက်င့္စရုိက္ဆိုးေတြဟာ အစြယ္လို၊ ခ်ိဳလုိ၊ အၿမွီးလိုထြက္လာတာ ဘယ္ဆန္း လိမ့္ မွာလဲ။ သူတုိ႔ကလြဲရင္ က်န္တဲ့တပ္ဗိုလ္တပ္သားေတြအေပၚ အေစခံေတြ၊ ေက်းကၽြန္ေတြလိုသာ သေဘာထားတာေတာ့ ထင္ရွားပါ တယ္။
သူတုိ႔အေပၚ သစၥာရွိရင္ ေနရာေပးမယ္၊ အရာထားမယ္၊ ေျမွာက္စားမယ္။ သစၥာေဖာက္ရင္ အရာခ်မယ္၊ ထုတ္ပယ္မယ္၊ ရစရာမရွိေအာင္ သိကၡာခ်မယ္။ အစြယ္ခ်ိဳးပစ္မယ္။ ဒီအခ်က္ကို စစ္တပ္ထဲက တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ စစ္ဗိုလ္စစ္သားေတြလည္း သိၾက၊ ျမင္ ၾကမွာပါ။ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္ေစ၊ သိေစ၊ သေဘာေပါက္ေစခ်င္ပါတယ္။
စစ္အုပ္စု ေဟာင္း/သစ္ဆုိတာ တပ္မေတာ္ကို ဂုပ္ခြစီးၿပီး သူတုိ႔အက်ိဳးစီးပြား(အာဏာ+ဥစၥာ) ထာဝစဥ္ခုိင္ၿမဲတည္တ့ံေရး အတြက္ ျပည္သူလူထုနဲ႔ရန္တုိက္ေပးခဲ့တာ၊ ရန္တုိက္ေပးေနတာျဖစ္တယ္ ဆုိတဲ့အခ်က္ပါပဲ။ စစ္အုပ္စုေဟာင္း/သစ္အေပၚ သစၥာေစာင့္ သိခဲ့ၾကသူေတြထဲက သူတုိ႔အေပၚ သစၥာေသြ၊ သစၥာတိမ္း၊ သစၥာယိမ္း၊ သစၥာေဖာက္တဲ့အခါ၊ အာဏာခြာရာတုိင္းလာတဲ့အခါ စစ္အုပ္စု ေဟာင္း/သစ္က ဘယ္လို ျပဳမူတတ္သလဲ၊ ဘယ္လိုျပဳမူေလ့ရွိသလဲဆုိတဲ့ ျပစရာသာဓကေတြကလည္း အနီးအေဝးသမုိင္းမွာ ဒုနဲ႔ေဒးပါ။
တပ္မေတာ္သားတုိင္းအေနနဲ႔ မိမိသစၥာေစာင့္သိေနတာ တုိင္းျပည္နဲ႔လူထုအေပၚမွာလား၊ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္တစ္စု အေပၚမွာလား၊ မိမိကာကြယ္ရမွာ တုိင္းျပည္နဲ႔လူထုေရရွည္အက်ိဳးစီးပြားလား စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္တစ္စုနဲ႔ သူတို႔ မိသားစု စည္းစိမ္ဥစၥာ တည္တံ့တိုးပြားေရးလား ဆုိတာကို ကြဲကြဲျပားျပား၊ ခြဲခြဲျခားျခား၊ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ၾကည့္တတ္ျမင္တတ္ဖို႔ သိပ္လိုအပ္ပါတယ္။
“သူရႏွစ္ေဖာ္” ကို “ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီ၊ စစ္အုပ္စုနဲ႔ဗိုလ္ေနဝင္းအဆြယ္အပြားေတြ” က စိတ္တူကိုယ္တူ သံုးပြင့္ဆုိင္ေပါင္းၿပီး ေဆာ္ေန ၾကတာျဖစ္တယ္။ “သကၤန္းဝတ္ေတြ” ကေန “မယ္သီလေတြ” အထိ တဆင့္တက္ ကူးစက္လာေနတယ္။ ဒီလုပ္ရပ္က သူတုိ႔ အတၱကိုယ္ က်ိဳးစီးပြား ကြက္ကြက္ကေလးအတြက္ ဘာသာသာသနာကို မိုက္မိုက္ကန္းကန္း ခုတံုးလုပ္အသံုးခ်ေနပါတယ္။
သူတို႔ဟာ အတၱကိုယ္က်ိဳးဆုိတဲ့ အမိုက္အေမွာင္ ဖံုးကြယ္ေနၾကၿပီး အသိကန္း၊ အျမင္ကန္းနဲ႔ (ဘာမဆို) ဘာမဆုိ လုပ္မယ့္ သူေတြျဖစ္ပါတယ္။ အခု သာသနာေရးဝန္ႀကီးကုိ ထြက္ခုိင္းေနပါတယ္။ ထြက္မေပးရင္ အသက္ရန္မရွာဘူးလုိ႔ ဘယ္သူေျပာႏုိင္မွာလဲ။ သူတို႔မွာ ထာဝရအက်ိဳးစီးပြားကြက္ကြက္သာရွိၿပီး သူတုိ႔ထာဝရအက်ိဳးစီးပြားကို ရန္မူမယ္ဆုိရင္ ထာဝရရန္သူျဖစ္သြားမွာေသခ်ာပါတယ္။
စစ္အုပ္စုေဟာင္း/သစ္ရဲ႕ ဓေလ့စရုိက္ တစ္ကြက္တစ္ကြင္းကို ျမင္သမွ် တင္ျပခဲ့ၿပီးၿပီ။
သူတုိ႔တပည့္သားေျမးမ်ား၊သူတုိ႔ေျခသည္းလက္သည္းမ်ားရဲ႕ရပ္ေက်ာ္ရြာသိဆဲဆို၊ ပုတ္ခတ္၊ ႏုတ္ထြက္ခုိင္းေနတာေတြ အေပၚ “သူရဗုိလ္ေအာင္”က ဘယ္လို တုန္႔ျပန္ေနသလဲ ၊ “ သူရဗိုလ္ေအာင္ကို” ရဲ႕တုန္႔ျပန္မႈကေန ဘယ္အခ်က္ကိုေတြ႔ျမင္သိရွိရသလဲ။
ပထမအခ်က္ “ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္” ကို အလြန္ အားကိုးအားထားျပဳၿပီး တုန္႔ျပန္လုိက္တာေတြ႔ရတယ္။
[ခုိင္လံုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ သက္ေသသကၠယ အေထာက္အထားမရွိပါဘဲလ်က္နဲ႔ သာသနာေရးနဲ႔ယဥ္ေက်းမႈ ဝန္ႀကီး ကို ႏႈတ္ထြက္ေပးဖုိ႔ေတာင္းဆုိတယ္။ဒီရာထူးက သူတုိ႔ခန္႔ထားေပးတာမဟုတ္ဘူး။ ျပည္သူလူထုက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ တဲ့ ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္က ခန္႔ထားတာဝန္ေပးတဲ့ရာထူးျဖစ္တယ္။ သူတုိ႔ေအာ္တုိင္း ထြက္ဖို႔အေၾကာင္း လံုးဝ မရွိဘူး လုိ႔ ေျပာခ်င္တယ္]တဲ့။
ဒုတိယအခ်က္က သာသနာေရးဝန္ႀကီး တာဝန္ယူၿပီး “ အလဲအထပ္လုပ္မယ္ဆုိတဲ့ စိန္ေခၚခ်က္” ျဖစ္ပါတယ္။
ျပည္သူ႔ဆႏၵထုတ္ေဖာ္တယ္ဆုိတာ အလဲအထပ္ အေလာင္းအစားကိစၥမွ မဟုတ္တာ။ “ ျပည္သူေတြကိုမ်ားမ်ား မစည္းရံုးရဘူး တပတ္ေလာက္စည္းရံုးလုိက္ရင္ရတယ္၊ မီဒီယာေတြကေန ျပည္သူေတြ စည္းရံုးလုိက္ပါ့မယ္။ ” ဆုိတဲ့အခ်က္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကို အလြန္အကၽြံအားကိုးအားထားျပဳေနတာ ေပၚလြင္ထင္ရွားေစတဲ့ ေျပာဆုိခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအခ်က္က ကာခ်ဳပ္ဗိုလ္မင္းေအာင္လိႈင္ ေျပာထားတဲ့ “ဥပေဒနဲ႔ညီညြတ္တဲ့ျပည္သူ႔ဆႏၵ” ဆုိတဲ့ စကားကို သူရဗုိလ္ေအာင္ကို သတိလက္လြတ္ျဖစ္သြားသလား/ တမင္တကာ အမႈမထားတာလား။ ေနာက္တစ္ခ်က္က မီဒီယာေတြခမ်ာ “ေမတၱာနဲ႔အုပ္စုိးမယ္”ဆုိတဲ့ ဒီခ်ဳပ္ပါတီအစိုးရနဲ႔တပ္မေတာ္ရဲ႕ လက္စြဲေတာ္ “ပုဒ္မ ၆၆ (ဃ)” ဆုိတဲ့ ဝရဇိန္လက္နက္ေဘးအႏၱရာယ္ကို ခ်ိန္ဆေနၾကရပါတယ္။
တတိယအခ်က္က “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ေပးမလား - ပုိင္ဆုိင္မႈရွိတာေလး ႏုိင္ငံေတာ္လွဴသြားမယ္ - စိန္ေခၚတယ္” ဆုိ တဲ့ ကိစၥ။
တကယ္ေတာ့ “စိန္ေခၚတယ္” ဆုိတာ ကုိယ့္ဘက္က တစ္ဖက္လူကို အလဲအကြဲ ထိုးႏုိင္တဲ့ အေျခအေန အေၾကာင္းအခ်က္ အသာအလြန္ကုုိယ့္ဘက္မွာ ရွိေနလုိ႔ (သုိ႔မဟုတ္) ဆတူရွိေနလို႔သာ စိန္ေခၚၾကတာပါ။ အဲဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ မိုက္မဲတာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္၊ မျဖစ္ရင္ေတာ့ လုပ္ပြဲ/လိမ္ပြဲတစ္ခုပဲျဖစ္မွာေပါ့။ ဖင္မႏုိင္ဘဲ ပဲႀကီးဟင္း စားခ်င္တာမ်ိဳးလည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့။
ဒီစကားေျပာတာမွာ သူရဗုိလ္ေအာင္ကိုဟာ “စကားႏုိင္လုၿပီး” (ဒါမွဟုတ္) တစ္ဖက္က ဒီလိုမလုပ္ႏုိင္ဘူး (၂၀၀၈ အေျခခံ ပေဒ ျပင္ေပးမွာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ တထစ္ခ်သိေနလို႔ ) ဆုိတာသိလ်က္နဲ႔ တမင္ေျပာတာလည္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။
စတုတၱအခ်က္က “တစ္သိန္းနည္းေသးရင္။ ျပည္သူတစ္သန္းနဲ႔ဆႏၵထုတ္ေဖာ္မယ္။ တစ္သန္းနည္းေသးရင္ တစ္နုိင္ငံလံုး ထြက္ၿပီးေတာ့မွ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒျပင္ေပးဖုိ႔ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္မယ္။ ျပင္ေပးမလား။” ဆုိတဲ့ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။
၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ေမနဲ႔ ဇြန္လအတြင္းမွာ ဒီခ်ဳပ္ပါတီက ဦးေဆာင္ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ “ပုဒ္မ ၄၃၆ ျပင္ဆင္ေရး” လက္မွတ္ေရးထုိးဆႏၵ ျပဳ တဲ့လႈပ္ရွားမႈကိုသူရဗိုလ္ေအာင္ကို အမွတ္ရသင့္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက တႏိုင္ငံလံုးရွိ ၿမိဳ႕နယ္ေပါင္း (၃၀၁) ၿမိဳ႕နယ္ကေန လက္မွတ္ေပါင္း ငါးသန္းနီးပါး (၄၉၅၃၀၉၃) လက္မွတ္ေရးထုိးဆႏၵျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီလက္မွတ္ေတြကို ဒီခ်ဳပ္ပါတီက ဦးဉာဏ္ဝင္းနဲ႔ ပြင့္လင္းလူ႔အဖြဲ႔ အစည္းက ဦးကိုကိုႀကီးတုိ႔ လက္မွတ္ေရးထုိးၿပီး ၂၀၁၄ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၁၃ ရက္ေန႔စြဲျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္နာယက (ထုိစဥ္က သူရဦးေရႊမန္း) ထံတင္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။ သူရဦးေရႊမန္းက အဲဒီ ျပည္သူ႔ဆႏၵ ငါးသန္းနီးပါးကို စိမ္းစိမ္းျပတ္ျပတ္ ပယ္ခ်ခဲ့ပါတယ္။
သူရဦးေအာင္ကိုက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အားကိုးၿပီး အခုလို စိန္ေခၚလိုက္တာကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေရာ ဘဝင္ က်ပါ့မလား။ ဘဝင္က်ပါ့မလားဆုိတာကို ေမးရတာ ေအာက္ပါအေျခခံအေၾကာင္း ၃ ခ်က္နဲ႔ေမးရတာပါ။
၁။ “အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး” ကို ပထမဦးစားေပးအျဖစ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အပါအဝင္ ဒီခ်ဳပ္ပါတီက ကုိင္စြဲထား တယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္
၂။ “ႏုိင္ငံေတာ္အေျခခံဥပေဒကို ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ၿပီး ႏုိင္ငံေတာ္၏ဥပေဒမ်ားကို လည္းလိုက္နာပါမည္” လို႔ က်မ္းသစၥာဆုိထားတဲ့အခ်က္
၃။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ဒီခ်ဳပ္ပါတီထိပ္သီးမ်ားက စစ္တပ္ၿငိဳျငင္မယ့္ အေျပာအဆုိ၊ အျပဳမူအေရးအသားမွန္သမွ် ေဝရာမဏိ ေရွာင္က်ဥ္ပါ၏ လုပ္ေနတဲ့အခ်က္
သူရဗိုလ္ေအာင္ကိုရဲ႕ “စိန္ေခၚခ်က္” ကို အထက္မွာတင္ျပခဲ့တဲ့ အခ်က္ ၃ ခ်က္နဲ႔ တိုက္ဆုိင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စကားလံုး သက္သက္ စိန္ေခၚခ်က္သာျဖစ္ေနလိမ့္မယ္ဆုိတာ သိသာျမင္သာေနပါတယ္။ ဒီခ်ဳပ္ပါတီဘက္က ေလာ္ဘီသမားေတြကလည္း သူရဗိုလ္ေအာင္ကိုရဲ႕ “စိန္ေခၚခ်က္” ဟာ “မဆုိင္တဲ့ အေပါက္ဂလိုင္နဲ႔ေခါက္တာ၊ တပ္မေတာ္နားရြက္ကို တံေတြးဆြတ္တာ” ဆုိၿပီး စိတ္ဆိုး၊ အျပစ္တင္၊ အျပစ္ျမင္ေနၾကေလရဲ႕။ (တခ်ိန္တခါတုန္းက “ႏုရင္ဘတ္ခံုရံုးကိစၥ” သတိရမိေသးတယ္)
ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္ေမးလုိက္ခ်င္တာက သူရဗိုလ္ေအာင္က “စိန္ေခၚ” ေနတာက သူ႔ကို ဝန္ႀကီးကႏုတ္ထြက္ေပးဖုိ႔ ဆႏၵျပ ေနၾကတဲ့ လူတခ်ိဳ႕နဲ႔ သကၤန္းဝတ္တစ္သုိက္ကို ဦးတည္တာလား။ သုိ႔တည္းမဟုတ္ ကာခ်ဳပ္၊ စစ္တပ္နဲ႔ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီကိုပဲလားဆိုတဲ့ အခ်က္ ပါပဲ။
Comments