ခင္လြန္း-Burma Storybook ကိုၾကည့္ပါ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကဗ်ာ ဆရာ ေမာင္ေအာင္ပြင့္ကို ကမၻာ့အဆင့္နဲ႔ဂုဏ္ျပဳပါ။


Burma Storybook ကိုၾကည့္၍ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကဗ်ာဆရာ
ေမာင္ေအာင္ပြင့္ကို ကမၻာ့အဆင့္နဲ႔ ဂုဏ္ျပဳၾက
(မုိးမခ)၊ဇြန္ ၁၄၊ ၂၀၁၇

ဒီေန႔ ဇြန္ ၁၄ -၁၉ ရက္ေန႔ေတြမွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ဝဇီရာရုပ္ရွင္ရုံနဲ႔ Junction City တို႔မွာ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုေရးသားထုတ္ေဖာ္ခြင့္၊ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ စစ္ပြဲကင္းမဲ့တဲ့တုိင္းျပည္ျဖစ္ေရး (ၿငိမ္းခ်မ္းေရး) တို႔ အတြက္ အာဏာရွင္အဆက္ဆက္ ဖိႏိွပ္ထားျခင္းခံရတဲ့တုိင္းျပည္မွာ ဘဝတေလွ်ာက္လုံး ကေလာင္ကိုင္ၿပီး အာခံေတာ္လွန္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာဆရာေမာင္ေအာင္ပြင့္ရဲ႕ဘဝပုံရိပ္ မွတ္တမ္းရုပ္ရွင္ Burma Storybook ကို ျပသသြားမယ္လုိ႔ ၾကားသိရတဲ့အတြက္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္မိပါတယ္။
ဆိုေတာ့ တေလာေလးက က်ေနာ္လတ္တေလာအေျခခ်ေနထိုင္တဲ့ နယူးဇီလန္ႏိုင္ငံမွာ ဒီကားကို ၁၂ ႀကိမ္ ေျမာက္ ႏိုင္ငံတကာမွတ္တမ္းရုပ္ရွင္ပြဲေတာ္အျဖစ္ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ၿမိဳ႕ ဘယ္ေန႔မွာ ျပသမယ္၊ ျမန္မာ့ဒီမို ကေရးလႈပ္ရွားတက္ႂကြသူမ်ားကို သိေစအပ္ပါတယ္ဆုိၿပီး ေဖ့ဘြတ္နဲ႔ အြန္လိုင္းမီဒီယာတခုကေန ေဆာ္ၾသ ေတာ့ ကိုယ္တိုင္လည္း စာေရးေကာင္းၿပီး စာေပကိုအထူးလိုက္စား ႏွစ္ၿမိဳ႕ပုံရွိတဲ့ လူလတ္ပိုင္းတေယာက္က လွမ္းေမးလာပါတယ္။
ကဗ်ာဆရာေအာင္ပြင့္ဆုိတာ တခါမွမၾကားဖူးဘူးတဲ့။ နည္းနည္းမိတ္ဆက္ေပးပါအုံးလုိ႔ဆိုလာပါတယ္။
ေၾသာ္ ဟုတ္ေပသားပဲ။ သူဟာ ဘဝတေလွ်ာက္လုံး ေထာင္ထဲမွာလိုလိုေနခဲ့ရ၊ ၿပီးေတာ့ အာဏာပိုင္ေတြ ဖမ္းဆီးခံရမယ့္ေဘးက ေျပးေရွာင္ေနရ၊ ေနာက္ဆုံးေထာင္က်တဲ့ ၁၉၉၉-၂၀၀၅ ျပန္လြတ္လာေတာ့ မေသ ရုံတမယ္ ေျမာ့ေျမာ့ေလးအျဖစ္နဲ႔သာ ျပန္ထြက္လာရတဲ့ အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ အဘိုးအုိတေယာက္ဟာ ဒီေန႔ ႔မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ေလးေတြက်က္စားရာ လူမႈကြန္ယက္ စာမ်က္ႏွာေတြျဖစ္တဲ့ ေဖ့ဘြတ္တို႔၊ တြတ္တာတို႔ နဲ႔ အြန္လိုင္းမီဒီယာေတြရွိရာဆီကို အေရာက္မွမလာႏိုင္ခဲဲ့ေတာ့ လူလတ္လူငယ္ပိုင္း (အထူးသျဖင့္ ၈-ေလး လုံး ေနာက္ပိုင္း လူလားေျမာက္လာသူေတြ) အသိနည္းရတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ နည္းပညာတသစ္ဆန္း ခုန္ပ်ံ လႊားေနမႈေတြကလည္း အေၾကာင္းတရား ျဖစ္မွာေပါ့။
ဒီေတာ့ စာနည္းနည္းရွည္မယ္ထင္တယ္။ Burma Storybook (ျမန္မာပုံျပင္စာအုပ္) အေၾကာင္း နည္းနည္း ပါးပါးေျပာခ်င္လုိ႔ေျပာေနေပမယ့္ ကမၻာႀကီးတဝန္းလုံးက ႏိုင္ငံအားလုံးဆီကို လွည့္လည္ျပသေနရတဲ့ ထိပ္ တန္းကမၻာ့မွတ္တမ္းရုပ္ရွင္ပဲြေတာ္မွာ တင္ျပေလာက္ရတဲ့ ကဗ်ာေမာင္ ေအာင္ပြင့္အေၾကာင္းကိုေတာ့ နည္း နည္းေျပာရမယ္လို႔ထင္မိတယ္။
(ဆုိေတာ့ သိၿပီးသူေတြ ေက်ာ္သာဖတ္သြားရင္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ )
ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ေထာင္ကအထြက္ ျပန္ဆုံၾကေပါ့

ကဗ်ာဆရာေမာင္ေအာင္ပြင့္ဆိုတာ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးေခတ္ဦး ၁၉၄၈-၅၀  သူ ငါးႏွစ္သားထဲက ညီ ေနာင္ေတြအခ်င္းခ်င္း ခင္းခဲ့ၾကတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္မီးေတာက္ထဲမွာ အေမေပ်ာက္ခဲ့ရသူ၊ သူ႔ဘဝ တသက္ တာလုံး သူ႔အေမအရြယ္တဦးတေယာက္ တနယ္နယ္ တၿမိဳ႕ၿမိဳ႕ တရြာရြာမွာ သားေပ်ာက္ရွာေနတယ္လုိ႔ ၾကားရင္ ၾကားတဲ့ေနရာကိုေမွ်ာ္လင့္ႀကီးႀကီးစြာနဲ႔အေျပးသြား ရွာေဖြစုံစမ္းတတ္ေလသူ အမိမဲ့သားကဗ်ာ ဆရာတေယာက္ဆိုတာ ကဗ်ာေလာကသားေတြကေတာ့ သိၿပီးၾကတာမ်ားပါတယ္
“ မွတ္မိေနတယ္ဗ်ာ၊ က်ေနာ္ငယ္ငယ္က က်ေနာ္တုိ႔ရြာဘက္မွာ က်ေနာ့္အေမအရြယ္မိန္းမႀကီး တေယာက္ ကိုစစ္သားေတြက ရန္သူ႔ေဒါက္တိုင္လုိ႔စြပ္စြဲၿပီးသစ္ပင္တပင္မွာႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္၊ ၿပီးေတာ့ မီး ရွိဳ႕ၿပီးသတ္ခဲ့တယ္ ဗ်ာ၊ ၿပီးေတာ့ တျခားတေနရာမွာလည္း က်ေနာ့္အေမအရြယ္ မိန္းမႀကီးက စစ္ စခန္းတခုေရွ႕ေလွ်ာက္မိ ေတာ့ သကၤာမကင္းဖူးဆိုၿပီး စစ္ဘက္က ပစ္သတ္တာေတြ ၾကားရတယ္ဗ်၊ အဲဒီလိုအခါတိုင္း က်ေနာ့္ အေတြးထဲ ျမင္မိထင္မိတာက က်ေနာ့္အေမဟာလည္း ဒီလို အျဖစ္မ်ဳိးနဲ႔ပဲ လူ႔ေလာကႀကီးကေနစြန္႔ခြာၿပီး က်ေနာ္တို႔ထားခဲ့ေလသလားေပါ့”
၁၉၈၈- ၉၀ ႏွစ္မ်ား၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕အိပ္မက္ဖူးမဂၢဇင္းတိုက္ေလးရွိရာကို ခိုခိုနားနားေရာက္လာခ်ိန္မ်ားမွာ သူ က်ေနာ့္ကိုေျပာျပတတ္တဲ့ ဘဝမီးေလာင္ေျမမ်ားအေၾကာင္း။
ဒါေၾကာင့္လည္း လူမမယ္ ၅ ႏွစ္သား မိခင္ရင္ခြင္မဲ့ကေလးတေယာက္ရဲ႕အသိစိတ္နဲ႔ႏွလုံးသားမွာ “ျပည္ တြင္းစစ္” ဆိုတဲ့အေပၚ နာက်ည္းဖြယ္၊ စက္ဆုပ္မုန္းတီးဖြယ္အျဖစ္ ခံစားနားလည္ခဲ့ရင္း အရြယ္ေရာက္လာ ေတာ့ အဲဒီ့အတြက္အေျဖဟာ စစ္ပြဲေတြအႂကြင္းမဲ့အဆုံးသတ္သြားေစမယ့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအယူအဆပဲ ျဖစ္ လာတယ္လုိ႔ က်ေနာ္က သူ႔အေပၚျမင္ပါတယ္။
ဒီ့အတြက္လည္း ဒီအျမင္ဒီအယူအဆကို ဘဝအသက္ဓာတ္လိုခံယူထားသူပီပီ သူ႔ယုံၾကည္ရာအတိုင္း သူ ကဗ်ာေတြေရးဖြဲ႔ခဲ့သလို သူ႔ဘဝေနထိုင္လုပ္ကိုင္မႈအားလုံးဟာလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဓိပၸာယ္ေတြနဲ႔ခ်ည္း လႈပ္ရွားျပဳမူ ေနထိုင္ခဲ့တာပါ။ အျခားတဖက္မွာက တိုင္းျပည္မွာ စစ္မီးေတာက္ေတြ တညီးညီးေတာက္ ေလာင္ေနဖုိ႔ စစ္မီးေတြကိုမျပတ္ေမႊး၊ စစ္ပြဲႀကီးေတြအျမဲခင္းထားႏိုင္ကာမွ ေဆြ၇ ဆက္၊ မ်ဳိး ၇ ဆက္ စည္း စိမ္ဥစၥာ အက်ဳိးစီးပြား ႀကီးၾကရေလေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတဲ့တရားဟာ သူတို႔ေတြအဖို႔ ဓမၼႏၱရာယ္ေပါ့။ အဖ်က္တရားေပါ့။ အဲဒီ့အခါ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏွလုံးသားနဲ႔ ကဗ်ာဆရာဟာ သူတုိ႔အတြက္ ရန္သူညိႇဳးဘက္ ျဖစ္ ခဲ့ရတာေပါ့။
လက္နက္ကိုင္ၿပီး စစ္မီးေတာက္ဖန္တီးသူေတြက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာဟာ သူူတို႔ရဲ႕အာဏာနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ လုပ္ ပိုင္ခြင့္ေတြ ဆုံးရႈံးလက္မဲ့သြားရျခင္းလို႔သာ အျမင္ရွိေလေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္မီးဟာ ယခုရာစု ႏွစ္ဝက္မက တိုင္ တာရွည္ေတာက္ေလာင္ ကၽြမ္းေျမ့ေနရတာမဟုတ္လား။ သူတုိ႔ အတြက္ေတာ့ စစ္ပြဲေတြဟာ စီးပြား ေရးပဲ။ လူ႔အသက္ေတြဟာ စစ္စီးပြားေရးအလိုရမၼက္အတြက္ စေတးခံ သက္သက္ပဲ။ 
အေမမဲ့သား၊ သားေပ်ာက္အေမ၊ လူမစုံႏုိင္ေတာ့တဲ့ မိသားစုထမင္းဝိုင္း၊ ဒီအျမင္ေတြနဲ႔ကဗ်ာေတြ ေရး ဖြဲ႔တဲ့၊ စစ္ပြဲကင္းမဲ့တိုင္းျပည္ျဖစ္ဖုိ႔ ငတ္ငတ္မြတ္မြတ္ တမ္းတမ္းတတေတာင္းတတတ္တဲ့သူ႔ကို စစ္အာဏာ ရွင္ေတြဟာ (၁၉၆၇-၈)နဲ႔ (၁၉၇၇-၈) တို႔မွာ ပုသိမ္ေထာင္နဲ႔ အင္းစိန္ ေထာင္တုိ႔မွာ ဖမ္းဆီးအက်ဥ္းခ်ခဲ့ပါ တယ္။ သူေျပာေနက်စကားက ဆယ္ႏွစ္တႀကိမ္ပုံမွန္အဖမ္း ခံေနရတာေပါ့ဗ်ာတဲ့။ ဆိုေတာ့ (၁၉၈၈) ဒီမို ကေရစီေရး လူထုအေရးေတာ္ပုံကာလႀကီးမွေတာ့ အာဏာပိုင္မ်ားမဖမ္းဆီးေသးမီ သူက မူလတန္းျပ ဆရာမေလးျဖစ္တဲ့ ဇနီးေဒၚနန္းညြန္႔ေရႊ၊ လူမမယ္သား ေမာင္ႀကီးၿငိမ္းခ်မ္းနဲ႔ သမီးလုံမၿငိမ္းခ်မ္းတုိ႔ကို ခြဲခြာၿပီး အေဝးကို ေရွာင္တိမ္းေနခဲ့ရ ရွာပါတယ္။
ေအာ္ သူခ်စ္တဲ့ သူျမတ္ႏိုးလုိလားတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ကင္းမဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ေအးအတူပူအမွ် ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ အဘသခင္ကိုယ္ေတာင္မႈိင္းျမင္ခ်င္ခ့ဲတဲ့ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသည္သာ တခုတည္းေသာ သူ ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားရာ။ ၾကည့္၊ သားဦးကေလးေမြးေတာ့ ေမာင္ႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့။
၁၉၇၈ -သမီးေလးေမြးေတာ့ …၊ သမီးေလးေမြးေတာ့ သူက အထက္ကဆိုခဲ့သလို အက်ဥ္း ေထာင္ထဲေရာက္ေနခ်ိန္။ ခ်စ္ဇနီးဆရာမေလးနန္းညြန္႔ေရႊက အက်ဥ္းေထာင္ထဲကို သမီးလွလွ ပန္းလွလွေလးကို နံမယ္ေပးလွဲ႔လိုက္ပါအုံးအမွာပါးေတာ့ သံတိုင္ေတြမီွကာ အေတြးေတြေဝ လ်က္ ညည အိပ္မရေတာ့ဘူးတဲ့။
“က်ေနာ့္ကို အက္စ္ဘီကအရာရွိက ေမးတာဗ်၊ ကိုေအာင္ပြင့္ ခင္ဗ်ားခုတေလာ အရင္လို မဟုတ္ မိႈင္လွ ေတြလွေခ်လားဆိုေတာ့ က်ေနာ္အိပ္မေပ်ာ္တဲ့အေၾကာင္း သူ႔ေျပာျပမိတာေပါ့ဗ်ာ၊ သမီးေလးဖုိ႔ နံမယ္ေပး အေရြးခက္ေနတယ္ေပါ့”
“အဲဒီေတာ့ ..” က်ေနာ္က သူ႔ရဲ႕ရီေဝညိႇဳးေဖ်ာ့ေနတဲ့မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္းစကားေထာက္ေတာ့..
“ အဲဒီ့ေမာင္က အရင္ေရာ ကေလးရွိလား၊ ဘာနံမယ္ေပးထားလဲ ေမးသဗ်၊ က်ေနာ္က သားဦးေလး ရွိတာ၊ ေပးထားတဲ့နံမယ္က ေမာင္ႀကီးၿငိမ္းခ်မ္းဆုိတာပါ ေျပာရတာေပါ့”
၁၉၈၈-၉ ကာလမ်ား။ ဆရာေမာင္ေအာင္ပြင့္က မြန္းၾကပ္တဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ျပရဲ႕အရိပ္မွာ အလိုရွိေနသူေတြ ျမင္ကြင္းက လူလုံးေပ်ာက္ေအာင္ေဖ်ာက္ရင္းခုိလႈံေနရခ်ိန္ တရက္သားမွာ က်ေနာ္နဲ႔ စကားစပ္မိရာက အိမ္ လြမ္းနာက်ေနတဲ့အခ်ိန္ေလးေပါ့။ သူကေျပာေနရင္း မ်က္လုံးအိမ္ထဲမွာခုိတြဲလာတဲ့ မ်က္ရည္ၾကည္ကို မ်က္ ေတာင္ပုတ္ခ်လိုက္ၿပီး…
“ အကိုက ေမာင္ႀကီးၿငိမ္းခ်မ္းဆုိမွေတာ့ ညီမေလးက လုံမၿငိမ္းခ်မ္းျဖစ္ရမွာေပါ့ဗ်ာ ဘာခက္လဲ ဆရာပြင့္ ရယ္လို႔ ဒီအက္စ္ဘီေမာင္က ဖ်တ္ခနဲေျပာလိုက္တယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ္လင္းခနဲျဖစ္သြားတယ္။ သမီးလုံမနံမယ္ က အဲဒီလိုေလးနဲ႔ျဖစ္လာတာ”
ေၾသာ္ ေမာင္ႀကီးၿငိမ္းခ်မ္း …တဲ့။ လုံမၿငိမ္းခ်မ္း…တဲ့။ မၿငိမ္းခ်မ္းရွာတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေလးေတြ။
သူ႔ဘဝတေလွ်ာက္လုံးလည္း မၿငိမ္းမခ်မ္းတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး။
ကစားေသနတ္ေတာင္ ဝယ္မေပးဖူးဘူး
၁၉၉၀- မ်ားလြန္ေတာ့ အရြယ္ေရာက္လာတဲ့ ေမာင္ႀကီးၿငိမ္းခ်မ္းက စစ္အာဏာရွင္ကို ဆန္႔က်င္ ေတာ္လွန္ လို႔ရတဲ့ အရပ္ကိုထြက္သြား။
၅ ႏွစ္သားအရြယ္က အေမ့ရင္ခြင္ေပ်ာက္ခဲ့သူကဗ်ာဆရာဟာ အသက္ ၅၀ အရြယ္မွာေတာ့ သား တေယာက္က ရင္ခြင္ထဲကေပ်ာက္ရွ အႏွစ္ ၂၀ မက။ သူက တတိယအႀကိမ္ ေထာင္ႏွစ္ရွည္ က်ခဲ့ရျပန္။
သူျပန္လြတ္လာေတာ့ က်န္းမာေရးက ယဲ့ယဲ့။ လူပုံပန္းက ႏြမ္းဖတ္လ်လ်။
အဲဒါ ကဗ်ာဆရာေမာင္ေအာင္ပြင့္ဆုိတာပါပဲ။
….
အဖြင့္မွာေျပာသလို Burma Storybook (ျမန္မာပုံျပင္စာအုပ္) ကို နယူးဇီလန္က ၿမိဳ႕ႀကီး ၂ ၿမိဳ႕ မွာျပေတာ့ နည္းနည္းခရီးလွမ္းေပမယ့္ မျဖစ္မေနသြားေရာက္ၾကည့္ရႈခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီ့လိုၾကည့္ေတာ့ ဘာခံစားရသလဲလို႔ေမးခဲ့ရင္ က်ေနာ္ဂုဏ္ယူပါတယ္၊ အားတက္ပါတယ္၊ တက္ႂကြပါ တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ေခတ္အဆက္ဆက္ ကမၻာႀကီးနဲ႔သီးျခားကင္းလြတ္ၿပီး ႏွစ္ ရွည္အထီးက်န္ခံထားရတဲ့စစ္ဖိနပ္ေအာက္အဖိႏွိပ္ခံ ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ႕ဘဝကို ကေလာင္ေလးတေခ်ာင္း ကိုင္ၿပီး  မင္းဆိုးမင္းညစ္ေတြကို အာခံေတာ္လွန္ခဲ့တဲ့ အာဂကဗ်ာဆရာတေယာက္ရဲ႕စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံမႈ ႀကီးစြာနဲ႔တိုက္ပြဲဝင္မႈကို ကမၻာကသိျမင္သြားၾကမွာမို႔ပါ။ ၿပီးေတာ့ ယေန႔ ကမၻာႀကီးကေတာင္ မ်က္ေစ့လည္ ခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းက်က် ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔တက္လာတဲ့ အရပ္သားအစိုးရလက္ထက္ မွာပါ က်ေနာ္တုိ႔ စာေပသမားေတြ၊ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြ လြတ္လပ္စြာထုတ္ေဖာ္ေရးသားခြင့္မရလို႔  ဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်ခံေနရခ်ိန္မဟုတ္လား။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ Burma Storybook ကေန က်ေနာ္တုိ႔ပဲ့တင္ထပ္ၿပီး ေျပာႏို င္တာေတြ ေျပာၾကဖို႔၊(မေျပာႏိုင္)က တနည္းမဟုတ္တနည္းနဲ႔ ျပၾကဖို႔ လိုတယ္ထင္မိပါတယ္။ ကမၻာႀကီးက မ်က္ေစ့လည္ေနတယ္ေလ။ ဖားလိုခုန္မလား ငါးလိုကူးၾကမလား ျဖစ္ေနတာကို ဂဃနဏမွမသိၾကတာ။
ၿပီးေတာ့ မွန္တာေျပာရရင္ ကမၻာႀကီးက ျမန္မာကိုသိပ္မသိဘူး၊ ျမန္မာကဗ်ာ ျမန္မာစာေပဆုိတာေတာ့ ေဝး ေရာေပါ့။ ျမန္မာကဗ်ာေတြက ျမန္မာလူ႔ေဘာင္အဖြဲ႔အစည္းကို ဘယ္လိုရိုက္ခတ္တယ္ ၾသဇာသက္ေရာက္ မႈရွိတယ္ဆုိတာေတြကို မသိဘူးေပါ့။ ျမန္မာကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ ၾသဇာကိုအတိုဆုံးျပရရင္ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕ ၿဗိတိသွ်တုိ႔လက္ေအာက္မွာေနရစဥ္ အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရး၊ ကိုယ္ထီးကိုယ့္နန္းနဲ႔ေနရေရးတို႔အတြက္ ေလးခ်ဳိးကဗ်ာႀကီးေတြေရးသားခဲ့တဲ့ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္တာ္မႈိင္းဟာ မ်က္ႏွာျဖဴအစိုးရရဲ႕ ရန္သူေတာ္နံ ပါတ္ ၁ ျဖစ္ခဲ့တာမ်ဳိးအထိ ၾသဇာႀကီးသူဆုိတာ။
Burma Storybook မွတ္တမ္းရုပ္ရွင္က အဲဒါေတြကို ျပသခ်ိန္ မိနစ္ ၁၂၁ မိနစ္အတြင္းမွာ တာ ဝန္ယူ ေျပာျပသြားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အေမွာင္တိုက္ႀကီးထဲမွာကာလတာရွည္ေနခဲ့ရတဲ့ စစ္ဖိနပ္ေအာက္က ျပည္သူတို႔ ရဲ႕ လက္ရွိအေျခအေနကိုလည္း ျပကြက္တခ်ဳိ႕ေတြနဲ႔ အမိအရလွစ္ဟျပလုိက္တာမ်ဳိး ေတြလည္း သတိထား မိပါတယ္။ ရိုက္ခ်က္တခုနဲ႔တခုဟာ သာမန္ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းတခုလို တကြက္ခ်င္း ခ်ိတ္ဆက္ျပထားတာ မ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ ကဗ်ာတပုဒ္ကိုဖတ္ေနရသလို ၾကည့္သူဖက္က အာရုံခံစားမႈပါးလ်ရင္ ပါးလ်သေလာက္ လွလွပပ ခ်ိတ္ဆက္ျပထားတာေတြလည္း ျမင္ရႏိုင္ခံစားရႏိုင္ပါတယ္။
ျပကြက္ေတြမွာ ေတာင္ေပၚတိုင္းရင္းသားေဒသေတြက လူမ်ဳိးႏြယ္စုတခ်ိဳ႕ရဲ႕ေျပာင္းလဲသစ္လြင္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုး တက္လာမႈမရွိေသးတဲ့ ေခတ္ေဟာင္းလူေနမႈပုံစံျပ ဘဝမ်ား။ လက္နက္ကိုင္တပ္မ်ားရဲ႕အႏိုင္က်င့္ဗိုလ္က် လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြေၾကာင့္ ေၾကာက္ရြံ႕ေျပးေရွာင္ေနရဆဲအျဖစ္ မလုံျခဳံေသးေသာအျဖစ္မ်ား။
အခြင့္ထူးခံလူခ်မ္းသာေတြရဲ႕ ေဒၚလာသိန္းခ်ီတန္တဲ့ကားတစီး လူပုံအလယ္ကေန အရွိန္ျပင္း ျပင္းနဲ႔ေမာင္း ထြက္သြားတာကို ဆဲဆိုက်န္ေနခဲဲ့တဲ့ သာမန္လူေနမႈဘဝထဲက အေျခခံက်က် လူတစု။
ျပဳတ္ျပက္လြင့္ထြက္သြားမလားထင္ရေအာင္ ခါယမ္းလြန္းထုိးလႈပ္နဲ႔ေနတဲ့ ရထားတတြဲေပၚက အသက္ဘဝ ေတြ၊ ေလ်ာ့တိေလ်ာ့တြဲ မေရမရာမႈအတိနဲ႔ ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ ေမာင္ဘခ်စ္ ေမဘခ်စ္ ျပည္သူလူထုဘဝမ်ား။
ေခတ္နဲ႔အညီ တိုးတက္လာတဲ့ လူမႈကြန္ယက္ အသုံးအေဆာင္ပစၥည္းေတြ သုံးသူကသုံး၊ နတ္ကြန္း ကႏၷား ေတြ ေခါင္းငုံ႔လွ်ဳိးၿပီး ကိုးသူကကိုး။ ကာလာအေရာင္စုံတက္တူးအလွေတြ တကိုယ္လုံးမွာ ထိုးသူေနသူေတြ က ထိုး။ 
ဒါရိုက္တာ Petr Lom ႏွင့္ဇနီး Corinne van Egeraat
ဟုတ္တယ္။ တက္တူးထိုးျခင္းကိုခုံမင္ပုံရတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီဝတ္ကဗ်ာဆရာမေလးတဦးကေတာ့ အိုင္ ဒီယာေဟာင္းေတြ အျမင္ေဟာင္းေတြကို ဆန္႔က်င္ပယ္လွန္ကာ ရဲဝံ့တဲ့အျမင္နဲ႔ နားယဥ္ဖုိ႔ခက္ေသးတဲ့ စကားလုံးေျမာက္ေျမာက္ကဗ်ာတပုဒ္ကိုရြတ္ဆိုလို႔။
ျမန္မာ့ရိုးရာသၾကၤန္ဆိုတဲ့ပြဲမွာေတာ့ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းလာတဲ့ လူ႔ေဘာင္အဖြဲ႔အစည္းလို႔ ေခၚမလား၊ အေမွာင္ထုထဲက ရုတ္တရက္လြတ္ေျမာက္လာတဲ့ အလင္းငတ္သူေတြလုိ႔ေျပာမလား.. ဒန္႔စ္ေတြ၊ တြစ္စ္ေ တြ၊ ရွိတ္ေတြ တြန္႔လိမ္ေကာက္ေကြး ဗိုက္ေပၚ ဖင္ေလွ်ာေတြ။
ဒါ က်ေနာ္အာရုံထဲက်န္ခဲ့တာေလးေတြပါ။ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမဲဆြယ္ကာလ အသံခ်ဲ႕စက္ႀကီး ကားေပၚ ဖြင့္လ်က္ အန္အယ္လ္ဒီအလံတလူလူနဲ႔ နယ္လွည့္ခရီးစဥ္ထြက္လာတာကို ျပတဲ့ျပကြက္အၿပီး သိပ္မၾကာ ခင္မွာ မီးပုံပ်ံလႊတ္ပြဲမွာ ငွက္ရုပ္ႀကီးမုိးေပၚပ်ံတက္ႏိုင္ေအာင္ မိႈင္းဝဝတိုက္၊ လႊတ္ခ်ိန္ေလာက္ကိုက္ခါက် ေတာ့မွ မထင္မွတ္ဘဲ အဲဒီ့ငွက္ရုပ္ႀကီး ဟုတ္ခနဲ တခဏခ်ဥ္း မီးေလာင္ ျပဳတ္က်၊ ဘာဆိုဘာမွျပန္မရတဲ့ပုံ။ ဒါ နိမိတ္ပုံျပကြက္ေတြလား။
ဆရာေမာင္ေအာင္ပြင့္က ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းစံျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ဘဝသရုပ္ကိုေျပာျပတာက လက္တမိုက္ ေလာက္ရွိ တဲ့ ႏွီးဖ်ားေလးတခုကိုကိုင္ၿပီး ပုရြက္ဆိတ္ေလးေတြကို ဒီေပၚတင္လုိက္ရင္ သူတုိ႔က ဟို ဘက္ထိပ္ကို ေလွ်ာက္သြားလုိက္၊ ဆုံးသြားေတာ့ ဒီဘက္ကိုျပန္လွည့္လာလိုက္။ ဆုံးသြားေတာ့ ဟိုဘက္ကိုတခါ …ဒီလိုနဲ႔ တခ်ိန္လုံး၊ ညအိပ္တယ္လည္း မရွိဘူး။ ဒါ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္း သားေတြအတြက္ရယ္ပဲလား။ ေလာကသံ သရာမွာ ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကသူေတြ အားလုံးကေရာ ဘယ္ေလာက္ရွည္တဲ့ ႏွီးဖ်ားေပၚမွာ အေခါက္ေခါက္ ေလွ်ာက္လွမ္းၾကမွာလဲ။
ေနာက္တခါ ေထာင္အႀကိမ္ႀကိမ္က်ေနတဲ့ ခင္ပြန္းသည္ ဆရာေမာင္ေအာင္ပြင့္ရဲ႕ ရႈမၿငီးတဲ့ ခ်စ္ ဇနီးရဲေဘာ္ ဆရာမေဒၚနန္းညြန္႔ေရႊက “ ေအာ္ သူတို႔လိုခ်င္တဲ့အခါ ေခၚသြားေတာ့ ေခၚသြား တယ္လို႔မွတ္လိုက္တယ္။ သူတို႔ျပန္လႊတ္ခ်ိန္က လႊတ္လိုက္တယ္လို႔ပဲမွတ္လိုက္တယ္ ဒီလိုပါပဲ တဲ့ ” (စကားလုံးအတိအက်မမွတ္မိ) ဆိုတဲ့သေဘာ သူ႔ရဲ႕ေလာကဓံကို ခုခံတုံ႔ျပန္ပုံကိုၾကားရေတာ့ အတြင္းသိအခ်င္းသိခ်င္းမို႔ က်ေနာ္ ေတာ္ ေတာ္ဆုိ႔နစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ က်ေနာ္တု႔ိေနေနၾကရတဲ့ ျမန္မာျပည္သူ ေတြရဲ႕ဘဝ၊ အာဏာရွင္နဲ႔သေဘာထားမတူဘဲ ဆန္႔က်င္တြန္းလွန္ေနသူတုိင္းရဲ႕ျပယုဂ္အျဖစ္ က်ေနာ္က ခံစားရတာမဟုတ္လား။
နိဂုံးပိုင္းမွာေတာ့ အႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ ကြဲကြာေနတဲ့ သားနဲ႔ျပန္ေတြ႔ၾကတဲ့အခန္း။

စိတ္လႈပ္ရွားခံစားမႈနဲ႔ အတူ
ဘဝလုံးေပးဆပ္၊ တဘဝလုံးအနစ္နာခံ၊ တဘဝလုံး ေတာ္လွန္ဆန္႔က်င္သူႀကီးမွာ ၂၀၀၅ ခု ေထာင္က ျပန္ထြက္လာေတာ့ ယဲ့ယဲ့သာရွိေတာ့။ ခႏၶာကိုယ္က ပိန္လီွေဖ်ာ့ေတာ့၊ အသံက တိုးယဲ့ယဲ့မပီမသ။ လက္ ေတြ ေျခေတြက တဆတ္ဆတ္တုန္ခါလ်က္။
တရားမွ်တမႈ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ လြတ္လပ္စြာေျပာေရးဆိုခြင့္၊ လူ႔အခြင့္အေရးတို႔အတြက္ တဘဝလုံး တဘဝ လုံး…။ က်ေနာ္ ဖန္သားျပင္ေပၚက သူ႔ရုပ္လႊာကိုၾကည့္ၿပီး မ်က္ရည္ေတြေတြ က်ေနမိ။
ေလဆိပ္ လူအုပ္အုပ္ၾကားမွာ သားကိုေစာင့္ေနတဲ့ အသက္ ၇၀ အရြယ္ကဗ်ာဆရာအဘုိးအိုတဦးရဲ႕ မႈန္ရီ ဝိုးဝါးမ်က္လုံးအစုံ။ အဲဒီ့မ်က္လုံးအစုံမွာ ကပ္ၿငိ္ေနတာက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔လက္ပေနတဲ့ အျပာေရာင္ မ်က္ ရည္ၾကည္ၾကည္မ်ား။
ဆရာေမာင္ေအာင္ပြင့္က အာဏာရွင္ကိုဆန္႔က်င္ဖုိ႔ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးတဲ့ဝင္သြားတဲ့အေပၚ သူ ေျပာခဲ့တာေတြထဲမွာ “ကေလးထဲက ေသနတ္ကစားစရာကိုေတာင္ ဝယ္မေပးခဲ့ဖူးဘူး” တဲ့။ ကေလးဘဝ ထဲက လက္နက္နဲ႔မယဥ္ပါးေစခ်င္၊ လက္နက္ကိုအားမကိုးေစခ်င္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာဆရာဟာ သားေပၚျမင္တဲ့ အျမင္ပါ။
ၿပီးေတာ့ သူေျပာသြားတဲ့အထဲမွာ စကားလုံးအတိအက်မမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္ ေက်ာင္းသားနဲ႔ တပ္မတာ္ဆို တာ ဘယ္လုိမွဆက္စပ္ခံစားလို႔ကိုမရဘူးဗ်ာတဲ့။ ဒါေပမဲ့ …ဒါေပမဲ့ ။
ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေဝးေနတဲ့သားအဖႏွစ္ေယာက္၊ အာဏာရွင္ကိုဆန္႔က်င္ရာမွ နည္းနာမတူေပမဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ တူၾကတဲ့သားအဖႏွစ္ေယာက္၊ သားနဲ႔အေဖေတြ႔ဆုံခန္းမွာ ဟိုးအေဝး ဥေရာပ ႏိုင္ငံတခုမွာ အိမ္ေထာင္ရက္ သားက်ေနတဲ့သားက သူ႔အေဖ ကမၻာ့လူ႔အခြင့္အေရးဆုရွင္ႀကီး၊ သူ႔အေဖ သတင္းသမားလြတ္လပ္ခြင့္ ဆု ရွင္ႀကီးရဲ႕ႏြမ္းလ်ေမာပန္းဟန္နဲ႔ ထိုင္ေနတာကိုတေျမ့ ေျမ့ၾကည့္ၿပီး ဘာမွေျပာလို႔မထြက္ေတာ့ဘဲ အံႀကိတ္ ထိန္းထားတဲ့ၾကားက မ်က္ရည္ေတြတဒီးဒီး စီးက်ေနတဲ့ျမင္ ကြင္း။
ေနာက္တခန္းမွာေတာ့ ျမစ္ျပင္ကိုေက်ာခိုင္းထားတဲ့ အေဝးေရာက္သား ေမာင္ႀကီးၿငိမ္းခ်မ္းကို ျပပါတယ္။ ေမာင္ႀကီးၿငိမ္းခ်မ္းကေလးဘဝက သူ႔အေဖကို အာဏာပိုင္ေတြကဖမ္းသြားတဲ့အခါ သူငါးမွ်ားေလ့ရွိတာ ေလးနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ျပပါတယ္။“ က်ေနာ္က ငါးမွ်ားတဲ့အခါ ငါးျမန္ျမန္ရပါေစ ငါးျမန္ျမန္ရရင္ အေဖ ျမန္ျမန္ လြတ္မယ္ဆိုၿပီး မွ်ားပါတယ္တဲ့။ ဒါေပမဲ့ ကံမေကာင္းခ်င္ေတာ့ ငါး တေကာင္မွကိုမရဘူး” တဲ့။
ဒါကိုလည္း က်ေနာ္ေတာ့ စိတ္ထိခိုက္တယ္။ ကေလးတေယာက္ရဲ႕အသိဉာဏ္နဲ႔ႏုလုံးသားကို ဘယ္ ေလာက္ ညႇဥ္းပမ္းႏွိပ္စက္ရာေရာက္သလဲ။ ဆက္စပ္စဥ္းစားေတာ့ သူ႔ေဖေဖက ကစားစရာေသနတ္ေတာင္ မဝယ္ေပးဖူးဘူးဆိုခဲ့ေပမယ့္…ကေလးဘဝက စိတ္ဒဏ္ရာကိုဘာနဲ႔ကုစားမွ ေပ်ာက္ႏိုင္မလဲဆိုတဲ့အေျဖက ေသေသခ်ာခ်ာမရွိတဲ့ေလာကေလ။
ဒီေတာ့ က်ေနာ္က သားေမာင္ႀကီးၿငိမ္းခ်မ္းနဲ႔ေရာ အေဖဆရာပြင္႔နဲ႔ပါ ရင္ဘတ္ ရင္ဘတ္ခ်င္း၊ ဘဝဘဝခ်င္း လြန္းတင္က်စ္ထားတဲ့လူဆိုေတာ့ မ်က္ရည္ေတြေတြက်မိပါတယ္။ တကယ္က ဒီအေဖနဲ႔ ဒီသားၾကားမွာ ေလာက္မဟုတ္ဘူး။ ၁၉၈၈ - ကေန ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္ထိ အာဏာရွင္ကို ဆန္႔က်င္ရင္း ရွင္ကြဲေသကြဲ အကြဲႀကီး ကြဲခဲ့ၾကတဲ့ အေမနဲ႔သားအေဖနဲ႔သား၊ အေမနဲ႔သမီး၊ အေဖနဲ႔သမီး အသီးသီးေတြအတြက္၊ ၿပီးေတာ့ ရွိေန မွန္းသိေနပါလ်က္တိုင္ မေပါင္းစည္းႏိုင္ၾကေသးသူမ်ား၊ စာနာစိတ္ နဲ႔မ်က္ရည္ရယ္ပါ။
Burma Storybook အဆုံးမွာ ဖင္လန္ႏိုင္ငံမွာ ကိုယ္ပိုင္မိသားစုဘဝေလးကိုတည္ေဆာက္ ရုန္းကန္ေနရပုံ ကိုတဖက္၊ လႈပ္လွီလႈပ္ႏြဲ႔ယိုင္ယြဲ႔အိုမင္းေနတဲ့ဖခင္က သူခ်စ္တဲ့အမိျပည္မွာ သူယုံၾကည္ရာအတိုင္း အသက္ ရွင္သန္ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႔ သူ႔ဘဝခ်စ္ရဲေဘာ္ ခ်စ္ဇနီးနန္းနဲ႔ ေလွ်ာက္လွမ္းေနပုံေလးကို ျပသထားပါတယ္။
မွတ္တမ္းရုပ္ရွင္ရဲ႕နိဂုံးကို မုိးေကာင္းကင္ေပၚ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ လႊင့္ပ်ံတက္သြားတဲ့မီးပုံပ်ံႀကီးကိုျပၿပီး မီးပုံပ်ံႀကီးတေရြ႕ေရြ႕တလူလူ လြင့္တက္သြားခ်ိန္မွာ လႊတ္တင္ေနၾကသူေတြဆီက ဆရာေမာင္ေအာင္ပြင့္ ...ဆရာေမာင္ေအာင္ပြင့္...ဆရာ ေမာင္ေအာင္ပြင့္ဆိုၿပီး သံၿပိဳင္ေရရြတ္သံေတြကလည္း အထပ္ထပ္လြင့္ပ်ံ ပဲ့တင္ ေနပါတယ္။
သိပ္လွတဲ့ ျမင္ကြင္းပါ။
ဒီမွတ္တမ္းကားကို မွတ္တမ္းရုပ္ရွင္ေလာကမွာ ဆယ္စု၂ စုနီးပါး စိုက္လိုက္မတ္တပ္ ရပ္တည္ရိုက္ ကူးေနတဲ့ ကမၻာ့အဆင့္ ဒတ္ခ်္ႏိုင္ငံက ဒါရိုက္တာ Petr Lom နဲ႔ဇနီး တြဲဘက္ စီစဥ္ထုတ္ လုပ္သူ Corinne Va Egeraat တို႔က ျမန္မာျပည္မွာ ၂ ႏွစ္ေလာက္အခ်ိန္ယူၿပီး ရိုက္ကူးထားတာပါ။ ကင္မရာရိုက္ ခ်က္ေကာင္းေကာင္း၊ ကဗ်ာဆရာတေယာက္ဘဝ မွတ္တမ္းမို႔ လိုက္ဖက္ေအာင္ တင္ျပပုံ၊ နိမိတ္ပုံ ေကာင္းေကာင္းေတြနဲ႔ တင္ဆက္ထားတာပါ။ အထူးသျဖင့္ အျခားမွတ္တမ္း ရုပ္ရွင္ေတြနဲ႔မတူ ျခားနား တာက ကဗ်ာဓာတ္၊ ကဗ်ာသေဘာ၊ ကဗ်ာနိမိတ္ပုံ၊ ကဗ်ာ အသံ၊ ကဗ်ာပုံရိပ္ေတြခ်ည္း အလင္းအေမွာင္ အေရာင္အေသြးေတြနဲ႔  အေလးထား ေဖာ္ေဆာင္ေပးသြားတာပါ ပဲ။
Burma Storybook မွာ ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ကဗ်ာရြတ္သံေတြ၊  လက္ရွိျမန္မာျပည္ေနာက္ခံ သက္ဝင္ ကားခ်ပ္ရုပ္ပုံေတြကိုျမင္ရေတာ့ တိုင္းျပည္နဲ႔ေဝးေနသူတေယာက္အဖို႔ ကိုယ့္လက္ ေကာက္ဝတ္က ေသြး ေၾကာ ကိုယ္ျပန္စမ္းမိလိုက္သလို၊ ကိုယ့္ရင္ဘတ္ေပၚ ကိုယ့္လက္ဖိကပ္ထားရင္ ၾကားေနရတဲ့တဒိတ္ဒိတ္ ေသြးခုန္သံေတြလို အသက္ဝင္လွပါတယ္။ လွတယ္ဗ်ာ။ တခ်ဳိ႕အခန္းေတြဆို မူရင္းအလင္းအေမွာင္ အတိုင္း သဘာဝက်က်ရိုက္ျပထားေတာ့ ဒီမိုကေရစီအရပ္သားအစုိးရလက္ထက္ လူမႈဘဝသရုပ္ကိုမ်ား တမင္ျပခ်င္ေလသလားထင္ရေအာင္ ခပ္မိႈင္းမိႈင္း၊ ခပ္အုံ႔အု႔ံနဲ႔။ မြန္းက်ပ္သလိုလို ေမာသလုိလိုအျဖစ္နဲ႔။ တခုခု ဒါမွမဟုတ္ အားလုံး ဘာမွမရသလိုလိုမ်ဳိးနဲ႔။
ရုပ္ရွင္အေပၚခံစားမႈကိုေတာ့ ဒီေလာက္ပဲေျပာပါရေစေတာ့။
ေနာက္ေျပာလိုတာက Burma Storybook ဟာ မွတ္တမ္းရုပ္ရွင္ဆုိတဲ့အတိုင္း ဇာတ္လမ္း ဇာတ္အိမ္ေတြ လုပ္ယူတည္ေဆာက္ထားတာမ်ဳိးမရွိေပမယ့္ ကဗ်ာဆရာဘဝစစ္စစ္ကိုက ဘာမွ ထပ္ဖန္တီးစရာ မလို ေတာ့ေအာင္ျပည့္စုံေနတာမို႔ ရုပ္ရွင္ဖန္တီးထုတ္လုပ္သူမ်ားဟာ ဘာမွ သိပ္ႀကိဳးစားရမယ္လို႔ မထင္ခ်င္ စရာပါပဲ။ ဆရာေမာင္ေအာင္ပြင့္ဘဝကိုယ္၌က ဇာတ္လမ္းႀကီးမဟုတ္လား။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ ျပပြဲေန႔မွာ Burma Storybook ျဖစ္လာဖို႔ ျမန္မာျပည္မွာ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာရိုက္ကူးခဲ့တဲ့ရိုက္ခ်က္ေတြကို ျပန္ တည္းျဖတ္ေရြးခ်ယ္ၾကရာမွာ အတိုင္ပင္ခံအျဖစ္ပါဝင္ခဲ့တဲ့ Jean Tsien နဲ႔ေတြ႔ေတာ့ သူေျပာျပတာက “ရိုက္ခ်က္တိုင္းလိုလိုက ေကာင္းလြန္းေတာ့ ဘယ္အရာကိုယူလို႔ ဘယ္အရာကိုဖယ္လိုက္ရမလဲဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ကိုပဲ ဆုံးျဖတ္ရခက္ခဲခဲ့ပါတယ္” တဲ့။
ဟုတ္တယ္။ အဲဒီ့ရုပ္ရွင္ကိုရိုက္ကူးေနတဲ့ကာလမွာ ျမန္မာကဗ်ာေတြ အမ်ားႀကီးရရွိ ရိုက္ကူးခဲ့ရတယ္လို႔ ဒါရိုက္တာ Petr Lom နဲ႔ ဓာတ္ပုံအႏုပညာသမား Dana Lixenberg တို႔ က ဆုိပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း Jean Tsien ေျပာခဲ့သလိုပါပဲ၊ ကဗ်ာေတြ လူေတြအားလုံး ျခဳံမိငုံမိေအာင္ေတာ့ ရုပ္ရွင္က မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီလိုရုပ္ရွင္ထဲမွာမပါဝင္တဲ့ ကဗ်ာေတြအတြက္ အေကာင္းဆုံး သူတုိ႔စီစဥ္ စဥ္းစားလုပ္ေပးထားတာက Hard Cover နဲ႔ ဓာတ္ပုံပါ ကဗ်ာစာအုပ္အုပ္ ၁၀၀၀ ကို အဂၤလိပ္- ျမန္မာ ႏွစ္ဘာသာနဲ႔ စီစဥ္ထားပါသတဲ့၊ အဲဒီ့ စာအုပ္ကို ေမ ၂၈ ရက္က ကမၻာေပၚမွာ အထင္ရွားဆုံး ႏိုင္ငံတကာကဗ်ာစာေပအႏုပညာပြဲေတာ္ (နယ္သာ လန္ ) မွာ စၿပီး ျဖန္႔ခဲ့တယ္လို႔ဓာတ္ပုံအႏုပညာသမား Dana က ေျပာဆုိထားပါတယ္။
ဆုိေတာ့ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ Burma Storybook  ရိုက္ကူးစဥ္ ပါဝင္ခဲ့ၾကတဲ့လူေတြအတြက္ေတာ့ ၾကည္ႏူး ဂုဏ္ ယူစရာ ျဖစ္ရမယ့္အျပင္ ကိုယ့္ဘဝမွာ မွတ္မွတ္ရရ ဂုဏ္ယူသိမ္းဆည္းထားရမယ့္ စာအုပ္တအုပ္ျဖစ္လာ မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ေပးခ်င္တဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ကေတာ့ Burma Storybook ကိုစီစဥ္ရိုက္ကူး ထုတ္လုပ္သူ ေတြက ဒီမွတ္တမ္းကားကို အနယ္နယ္က ျမန္မာျပည္သူလူထုၾကားပ်ံ႕ပ်ံ႕ႏွံ႔ႏွံ႔ေရာက္ရွိဖို႔အတြက္ အခမဲ့ရုပ္ရွင္ရုံေလး ေတြအျဖစ္နဲ႔ ျပသဖို႔ေတာင္ ႀကိဳးစားေနၾကပါတယ္။ ဒီကားကို အနည္းဆုံး လူ ၂ သန္းခန္႔ ၾကည့္ႏိုင္ဖို႔ ေွ်ာ္မွန္းထားတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ အဲ့ဒီ့အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ နယ္သာလန္သံရုံးက ကူညီမယ္လုိ႔ လည္း သိရပါတယ္။
ဆရာေမာင္ေအာင္ပြင့္ ပဲ့တင္

က်ေနာ္နိဂုံးခ်ဳပ္ပါ့မယ္။ နယူးဇီလန္ကို ၁၂ ႀကိမ္ေျမာက္ႏိုင္ငံတကာမွတ္တမ္းရုပ္ရွင္ပြဲေတာ္အတြက္ မွတ္ တမ္းကားေပါင္း ၆၉  ကားေရာက္လာရာမွာပါဝင္ခဲ့တဲ့ Burma Storybook က အျခားကားမ်ားနဲ႔မတူ တမူ ထူးတာတခု လုပ္ေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါက ရုပ္ရွင္ၾကည့္လာတဲ့ ျမန္မာ့အေရးေလ့လာသူ၊ စိတ္ဝင္စားသူ မ်ားအတြက္  ဆရာေမာင္ေအာင္ပြင့္က စကားလက္ေဆာင္တခု(လူမႈကြန္ယက္ကတဆင့္) ပါးေပးလာတာ ကို က်ေနာ္က ကီဝီပရိတ္သတ္ေတြဆီ ျပန္ေပးလိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒါ့က
 “ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုိတာ ကိုယ့္ရင္ထဲက စတယ္လုိ႔ က်ေနာ္ယုံၾကည္စြဲျမဲတယ္”
ေမာင္ေအာင္ပြင့္
“The origin of peace is from one`s heart, this is always i believe in.”-
Maung Aung Pwint
-      ေဆာင္းပါးျဖစ္ေျမာက္ေရးကူညီေပးတဲ့ နယူးဇီလန္ႏိုင္ငံ၊ ဟမ္မီလ္တန္ၿမိဳ႕ ၾကက္ေျခနီအဖြဲ႔မွ ကိုေစာခြန္မႈိင္းကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းပါ။
ခင္လြန္း