ေမာင္ေမာင္စုိး ● ႏွင္းဆီနီနီ အိပ္မက္မ်ား - အပိုင္း (၃၂)

ေမာင္ေမာင္စုိး ● ႏွင္းဆီနီနီ အိပ္မက္မ်ား - အပိုင္း (၃၂)
(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၁၆၊ ၂၀၁၇

● ရဲေဘာ္စိုးနိုင္
ထိုသုိ႔ေသာ နိုင္ငံေရးဌာနေဆြးေႏြးပြဲ၌ ျဖစ္ေပၚခ့ဲေသာ ျငင္းခုံမႈမ်ားမွ အစျပဳ၍ ေနာက္ဆက္တြဲႏိုင္ငံေရးလမ္းစဥ္ဆိုင္ရာ ျငင္း ခုံေဆြးေႏြးမႈမ်ားတြင္ ေရွ႕တန္းေရာက္သူတဦးကေတာ့ ရဲေဘာ္စိုးနိုင္ျဖစ္သည္။ သူ႔အား ယခုေတာ့ စာေရးဆရာသန္းစုိးနိုင္ အျဖစ္ သိၾကသည္။ သူကားထိုစဥ္က အသက္ ၃၀ ခန္႔ရွိၿပီး နိုင္ငံေရးျဖတ္သန္းမႈ အေတြ႕အၾကံဳ မိမိတုိ႔ထက္ပိုရွိၿပီး ေလ့လာ ေရးလည္းအားေကာင္းေသာ ကိုစိုးနိုင္သည္ အေရွ႕ေျမာက္နိုင္ငံေရးျငင္းခုံပြဲမ်ား၌ ေရွ႕ဆံုးက ဦးေဆာင္ခ့ဲသူဟု ဆိုရမည္။ ေခါင္းေလးေစာင္းင့ဲ ေစာင္းင့ဲႏွင့္ ကိုစိုးနိုင္၏ ထူးျခားေသာသြင္ျပင္ကား ႏႈတ္ခမ္းေမႊးဟုဆိုရမည္။ ဟစ္တလာႏႈ တ္ခမ္းေမႊး ေတာ့မဟုတ္၊ စတာလင္ႏႈတ္ခမ္းေမႊးဟု ဆိုရေပမည္။

ကိုစိုးနိုင္၏အမည္ရင္းကား ကိုခင္ေမာင္ေဌးျဖစ္သည္။ ဘားလမ္းမွ လူသိမ်ားသည့္ ေရွ႕ေနႀကီးဦးခင္ေမာင္ေအး (ကြယ္လြန္) ၏ညီျဖစ္သည္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ၇ ရက္ ဇူလိုင္လႈပ္ရွားမႈ အၿပီး ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ရန္ကုန္တကၠသုိလ္သုိ႔ ေရာက္ရွိခ့ဲၿပီး ယခင္တိုက္ပြဲဝင္ ေက်ာင္းသားတုိ႔၏တိုက္ပြဲဝင္စိတ္ဓါတ္ကို ဆက္ခံခ့ဲသူမ်ားတြင္ တဦးအပါအဝင္ျဖစ္ခ့ဲသူဟု ဆိုရမည္။ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္ဘြဲ႕ရ ၿပီးေနာက္ မဟာတန္းလည္းတက္ ေျမပေဒသာကြၽန္းတြင္လည္း ေန႔စား ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေနစဥ္ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္ ကြၽန္းဆြယ္အေရးအခင္းတြင္ပါဝင့္ခ့ဲေတာ့သည္။

ကြၽန္းဆြယ္အေရးအခင္းအၿပီး ဖမ္းဆီးခံရသူ ၆၀ ခန္႔တြင္ တဦးအပါအဝင္ ျဖစ္ခ့ဲသည္။ ကိုစိုးနိုင္အားဖမ္းဆီးသူကေတာ့ ဦး ေလးအရင္းေခါက္ေခါက္ျဖစ္သူ ေထာက္လွမ္းေရး ၆ တပ္မွဴးျဖစ္သူ ဗိုလ္မွဴးဘိုနီျဖစ္သည္။ (ေနာင္ေထာက္လွမ္းေရးညႊန္မွဴးႏွင့္ဝန္ႀကီးျဖစ္လာသူ) ထိုစဥ္ ေထာက္လွမ္းေရးညႊန္မွဴးကေတာ့ မ်က္မွန္တင္ဦးျဖစ္သည္။ ေထာက္လွမ္းေရး ၆ တြင္႐ုိက္ ႏွက္စစ္ေဆးခံရၿပီးသကာလ ၁၉၆၉ ဒီဇင္ဘာလကုန္ပိုင္းတြင္ အင္းစိန္တြဲဘက္ေထာင္သုိ႔ပုိ႔ၿပီး ထပ္မံ႐ုိက္ႏွက္စစ္ေဆးျခင္းခံရျပန္သည္။ မ်က္မွန္တင္ဦးေအာက္က စစ္ေထာက္လွမ္းေရးမ်ား အလြန္လက္သံေျပာင္သည့္ကာလဟု ဆိုရမည္။ ဤသုိ႔ျဖင့္ တႏွစ္ခြဲေက်ာ္ ေထာင္ဝင္စာေတြ႕ခြင့္မရွိ သတင္းစာဖတ္ခြင့္မရွိႏွင့္ တႏွစ္္ခြဲေက်ာ္ အင္းစိန္ေထာင္တြင္ျဖတ္သန္းခ့ဲရသည္။

ေထာင္ထဲတြင္ ပဲခူး႐ုိးမ KNU မွ အဖမ္းခံေနရေသာ ေစာဟင္နရီတုိ႔ညီအကိုႏွင့္ ဆံုၾကသည္။ ေစာဟင္နရီမွာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ၇ ရက္ ဇူလိုင္အေရးေတာ္ပုံကာလအတြင္း ေျခေထာက္အား ေသနတ္မွန္ထားသူျဖစ္သည္။ လမ္းေလွ်ာက္နိုင္ရန္ ဖေနာင့္တြင္ စပရင္ပါသည့္ ဖိနပ္ကိုဝတ္ဆင္ထားရသည္။သုိ႔ေသာ္ စိတ္ဓါတ္မာေက်ာ ျပင္းထန္သူျဖစ္သည္။ ေစာဟင္နရီႏွင့္ သူ၏ ညီျဖစ္ သူ ေစာဝီဖရက္တုိ႔သည္ ဟသၤာတဘက္မွျဖစ္ၿပီး ၁၉၆၂ ဇူလိုင္ ၇ ရက္အေရးေတာ္ပုံအၿပီး ပဲခူး႐ုိးမ KNU သုိ႔ ေတာခိုခ့ဲၾကသူ မ်ားျဖစ္ၿပီး ပဲခူး႐ုိးမ၌CPB တပ္ဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ပူးတြဲလႈပ္ရွားခ့ဲသူမ်ားျဖစ္၍ မည္သည့္လမ္းေၾကာင္းမည္သည့္ရြာမ်ားမွတဆင့္ သြားလ်င္ CPB ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ရႏိုင္သည္ကို သိရွိၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ သူတုိ႔ညီအကိုႏွင့္ေတြ႕လိုက္ေသာအခါ ကိုစိုးနိုင္ တုိ႔အဖုိ႔ ပဲခူး႐ုိမဗဟိုသုိ႔ သြားေရာက္နိုင္ရန္ လမ္းေၾကာင္းရွာေဖြေတြ႕ရွိသြားၾကသည္ဟု ဆိုရမည္။ သုိ႔ႏွင့္ ကိုစိုးနိုင္ႏွင့္ ေထာင္ တြင္းေရာက္ လူငယ္မ်ားသည္ အင္စိန္ေထာင္တြင္း၌ ပါတီႏွင့္ ဆက္သြယ္သြားေရာက္နိုင္ရန္ရည္ရြယ္ၿပီး ကလပ္စည္း ၂ ခု ဖြဲ႕ခ့ဲၾကသည္ဟု ဆိုသည္။ ကလပ္စည္းတခုက သဲကုန္း အာင္သန္းျဖစ္ၿပီး ေနာက္တခု ကိုစိုးနိုင္တုိ႔ ျဖစ္ၾကသည္။

သူတုိ႔အားလုံး ၁၉၇၁ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းတြင္ ျပန္လြတ္ၾကသည္။ ျပန္လြတ္မည့္သူမ်ား မလႊတ္မီွ ေထာက္လွမ္းေရး မ်က္မွန္တင္ဦးက ၾသဝါဒေခြၽသည္။ သူ၏ေျပာခ်င္သည့္ ဆိုလိုရင္းမွာ "မင္းတုိ႔တေတြ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ လႈပ္လႈပ္ လႈပ္လႈပ္ သိပ္လုပ္ မေနၾကနဲ႔။ ငါတုိ႔ကို မေက်နပ္ရင္ ေတာခိုၾက။ လိုအပ္ရင္ လိုက္ပုိ႔ေပးလိုက္မယ္" ဟု ဆိုလိုရင္းျဖစ္သည္။ ဆိုရလွ်င္ စစ္ ေထာက္ လွမ္းေရးထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ကိုယ္တိုင္ လူငယ္မ်ားအား လက္နက္ကိုင္ေအာင္ ေတာထဲတြန္းပုိ႔ေနသည့္ကာလဟု ဆိုရမည္။

သုိ႔ႏွင့္ ၁၉၇၂ ခုႏွစ္ ႏွစ္လယ္ပိုင္းတြင္ ေစာဟင္နရီတုိ႔ညီအကို လမ္းေၾကာင္းျပဆက္သြယ္ေပးမႈ ေၾကာင့္ သဲကုန္းေအာင္သန္းႏွင့္ ၆ ဦးခန္႔ စတင္၍ ပဲခူး႐ုိးမသုိ႔ေတာခိုသည္။ ၿပီးလွ်င္ ဒုတိယအသုတ္အျဖစ္ ကိုစိုးနိုင္တုိ႔ လိုက္ဖုိ႔ျဖစ္ေသာ္လည္း လိုက္၍မရနိုင္ ေတာ့ေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သဲကုန္းေအာင္သန္းအဖြဲ႕မွ လွေက်ာ္ေနက ေတာခိုၿပီး ၁၄ ရက္အၾကာတြင္ လက္နက္ခ် ၍ အားလုံးေဖၚလိုက္ရာ ၿမိဳ႕့ေပၚက်န္သူမ်ား ပဲခူး႐ုိးမသုိ႔ မသြားႏိုင္ဘဲ ပတ္ေျပးတိမ္းေရွာင္ရေတာ့သည္။

သဲကုန္းေအာင္သန္းကိုယ္တိုင္ေရာ သူႏွင့္အတူပါသြားေသာ စိုးျမင့္သိန္း (စာအုပ္ေဟာင္းတန္း) တုိ႔သည္လည္း တႏွစ္အၾကာ တြင္ လက္နက္ခ်သည္။ မံုရြာမွ ကိုတင္ထြန္းကေတာ့ တိုက္ပြဲတြင္ က်ဆံုးသည္။ ထိုစဥ္က ပဲခူး႐ုိးမတြင္ ျဖတ္ေလးျဖတ္ႏွင့္ အတူ ျပင္းထန္ခက္ခဲေသာကာလကို ျဖတ္သန္းေနသည္ျဖစ္ရာ ဒဏ္မခံနိုင္ၾကဟု ဆိုရမည္။ သုိ႔မဟုတ္ စိတ္ဓါတ္ မျပင္း ထန္ဟုလည္း ဆိုနိုင္သည္။ လက္နက္ခ်ခ့ဲေသာ မံုရြာသားတဦးကေတာ့ "ပါတီက မမွားပါဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ္က ပင္ပန္းဆင္းရဲ တဲ့ဒဏ္မခံႏိုင္တာပါ" ဟု ဆိုဘူးသည္ကို ေနာင္ျပန္လည္ၾကားရသည္။ မတူသည့္ဘက္မ်ား ရပ္တည္မႈမ်ားႏွင့္ သုံးသပ္ၾက လိမ့္မည္ထင္ပါသည္။

ေစာဟင္နရီတုိ႔ ညီအကိုကေတာ့ စိတ္ဓါတ္ျပင္းထန္မာေက်ာသည္ဟု ဆိုရသည္။ သူတုိ႔ညီအကိုသည္္လည္း ေထာင္က လြတ္ၿပီးေနာက္ ပဲခူး႐ုိးမ KNU သုိ႔ ျပန္ေရာက္သည္။ ထိုစဥ္က ပဲခူး႐ုိးမရွိ KNU အား KNUP ဟုေခၚၾကသည္။ စေကာလယ္ေတာ ၊ ေစာျမေမာင္၊ ေစာေက်ာ္ျမသန္း၊ ဗိုလ္က်င္ေမာင္တုိ႔ ေခါင္းေဆာင္ၾကသည္။ KNUP သည္ CPB ႏွင့္နီးစပ္ၿပီး မဟာမိတ္မ်ား လည္းျဖစ္ၾကသည္။ ထိုစဥ္က ဗိုလ္ျမ၏ KNU ကေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးမူဝါဒကို ကိုင္စြဲထားသည္။

ပဲခူး႐ုိမတြင္ စစ္ေရးအၾကပ္အတည္းႀကီးၿပီး KNUP ေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕လည္း က်ဆံုးလာခ်ိန္တြင္ KNUP လည္း ပဲခူး႐ုိးမမွ ဆုတ္ခြာရသည္။ စေကာလယ္ေတာ ေခါင္းေဆာင္သည့္အဖြဲ႕ကေတာ့ ဗိုလ္ျမေခါင္းေဆာင္သည့္ KNU ႏွင့္ ျပန္လည္ပူးေပါင္း သြားသည္။ ေစာဗမိုးေခါင္းေဆာင္သည့္အဖြဲ႕ကေတာ့ ရွမ္းျပည္အလယ္ပိုင္းသုိ႔ ေဖာက္ထြက္ၿပီး CPB ၁၀၈ စစ္ေဒသႏွင့္ ပူးေပါင္းလိုက္ၾကသည္။ အမ်ဳိးသားေရးထက္ လူတန္းစာတိုက္ပြဲကို အားသန္ၾကသည့္သူမ်ားဟု ဆိုနိုင္သည္။ ေစာဗမိုးႏွင့္ အတူ ေစာေကာ္ဦး ကိုေစာထိုႏွင့္ ေစာဟင္နရီ ေစာဝီဖရက္တုိ႔ ညီအကိုလည္း လိုက္ပါသြားၾကသည္။ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ထဲတြင္ CPB ႏွင့္ ပူးေပါင္းခ့ဲၾကသည္။ ေစာဗမိုးကေတာ့ တတိယအၾကိမ္ ပါတီကြန္ဂရက္တြင္ CPB အရံဗဟိုေကာ္မတီအျဖစ္ေရြးေကာက္ခံရသည္။ ၁၉၈၉ခုႏွစ္ ပါတီၿပိဳကြဲၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ ေစာဗမိုးႏွင့္ ေစာေကာ္ဦးတုိ႔ကေတာ့ ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္သုိ႔ ေရာက္ရွိသြားသည္ဟု ၾကားရသည္။ ကိုေစာထိုကေတာ့ ကလလတသုိ႔ေရာက္ရွိသြားၿပီး ကလလတ (ကရင္နီလူမ်ဳိးေပါင္းစုံ လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္၊ ၂၀၀၉ ေနာက္ပိုင္း BGF နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္ေျပာင္းလဲဖြဲ႕စည္း) လြိဳင္ေကာ္႐ံုးတြင္ရွိ သည္ဟု ၾကားသိရသည္။

ေစာဟင္နရီတုိ႔ ညီအကိုကေတာ့ ၁၉၇၅ သုိ႔မဟုတ္ ၁၉၇၆ အတြင္း CPB ၁၀၈ စစ္ေဒသဟုဖြဲ႕စည္းထားသည့္ ရွမ္းျပည္အလယ္ ပိုင္းတြင္ ျဖစ္ပြားေသာ တိုက္ပြဲတခုတြင္ ညီအကိုႏွစ္ေယာက္စလုံးက် ဆံုးသြားခ့ဲၾကပါသည္။

ေတာထဲသုိ႔ မေရာက္နိုင္ေသးသည့္ ကိုစိုးနိုင္မွာ ပုန္းလွ်ဳိး ကြယ္လွ်ဳိးလႈပ္ရွားရင္း ၁၉၇၄ ဇြန္အလုပ္သမားသပိတ္ ၇၄ ဒီဇင္ဘာ ဦးသန္႔အေရးအခင္း ၇၅ ဇြန္ ႏွစ္ပတ္လည္သပိတ္တုိ႔ ပါဝင္ပတ္သက္ခ့ဲ့ျပန္သည္။ သုိ႔ႏွင့္ သူႏွင့္ဆက္သြယ္လႈပ္ရွားေနသည့္ သမိုင္းခ်ည္မွ်င္ႏွင့္အထည္စက္ရံု (ယခုတပ္မေတာ္ခ်ည္မွ်င္ႏွင့္အထည္စက္ရံု) မွ အလုပ္သမားမ်ား အဖမ္းခံရရာမ ဒုတိယ အႀကိမ္ ထပ္မံထြက္ေျပးရျပန္ေတာ့သည္။

ဤတႀကိမ္တြင္ေတာ့ နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕့မွ အဂၤလိပ္စာသင္မည့္ ဆရာတေယာက္လိုသည္ဟူေသာေၾကညာအား ဆက္သြယ္ေလွ်ာက္ ထားရာမွ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ၾသဂုတ္လပိုင္းတြင္ နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕သုိ႔ေရာက္လာခ့ဲေတာ့သည္။ နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕၏ ေရႊလီတဘက္ကမ္းကား CPB အေျခခံေဒသ နမ့္ခမ္းခ႐ုိင္ျဖစ္ေပရာ ပါတီႏွင့္ဆက္သြယ္ရန္လြယ္ကူသြားေပးျပီ။ သုိ႔ႏွင့္ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာ လအတြင္း မန္ရႈိးသုိ႔သြား၍ CPB ႏွင့္ဆက္သြယ္ခ့ဲသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း အဆက္အသြယ္ႏွင့္လာသည္မဟုတ္ဘဲ အစိမ္းသက္သက္လာသူျဖစ္သျဖင့္ခ်က္ျခင္းလက္မခံခ့ဲေပ။ ထိုစဥ္နမ့္ခမ္းခ႐ုိင္ ဒုအတြင္းေရးမွဴးျဖစ္သူ ယန္စုၾကည္ေခၚ ေမာင္လွ ( ရွမ္းရဲေဘာ္) ၏ ျပန္လည္ေစလႊတ္ျခင္းခံခ့ဲရသည္။ သုိ႔ႏွင့္ ကိုစိုးနိုင္လည္း နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕တြင္ ျပန္လည္ေနထိုင္ခ့ဲရသည္။ ထိုစဥ္ က နမ့္ခမ္းတြင္ တာဝန္က်ေနေသာ အစိုးရတပ္ရင္းတခုမွ တပ္ခြဲမွဴးမွာ သူ၏တကၠသုိလ္ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေန ၍ အေနေခ်ာင္ခ့ဲသည္ဟု ဆိုသည္။ ရဲေဘာ္ေမာင္လွက သူ၏ကိုယ္ေရးရာဇဝင္အား အထက္သုိ႔တင္ျပလိုက္ပုံရသည္။ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ CPB ဗဟိုမွ ရဲေဘာ္ထြန္း (ဗိုလ္ၾကင္ေမာင္) က နမ့္ခမ္းသုိ႔လူလႊတ္၍ ျပန္လည္ေခၚယူခ့ဲသည္။ သုိ႔ႏွင့္ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္ မတ္လတြင္ မန္႐ႈိးသုိ႔ျပန္လည္ေရာက္ရွိခ့ဲၿပီး မုန္းကိုးသုိ႔ ေရာက္ရွိလာခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္။

၁၉၇၅/ ၁၉၇၆ ကာလမ်ားက ၿမိဳ႕ေပၚမွ ရဲေဘာ္မ်ား အေျခေဒသသုိ႔ သြားရသည္မွာ မလြယ္ကူလွေပ။ ထိုစဥ္ကာလက မူစယ္ နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕မ်ားသုိ႔ ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာမွ အသြားအလာမမ်ားေသးသျဖင့္ လူစိမ္း ဗမာဆိုလွ်င္ ဝန္ထမ္းမွ်သာရွိရာ ထင္းကနဲေပၚလြင္ေနသည္။ တဖက္ကၾကည့္လ်င္ CPB အေျခခံေဒသသုိ႔ေရာက္လ်င္လည္း အဆက္အသြယ္မရွိသည့္ လူ တေယာက္အား ခ်က္ျခင္းယုံရန္ခက္ခဲသည္။ သူလ်ဳိ ဒလံျဖစ္မွာ စိုးရိမ္ေနရသည္။ ဤၾကားထဲတြင္ စြန့္၍ သြားလာရသည့္ အေျခအေနျဖစ္ေပသည္။ တဖက္ဖက္၏ ယုံၾကည္မႈမရပါက ၾကားညပ္၍ ဒုကၡေကာင္းေကာင္း ေရာက္နိုင္သည့္အေျခအေနမ်ဳိး ဟု ဆိုရမည္။

သုိ႔ႏွင့္ မိမိတုိ႔ႏွင္ ကိုစိုးနိုင္တုိ႔ မုန္းကိုးနိုင္ငံေရးဌာနတြင္ ဆံုမိၾကေတာ့သည္။ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးစစႏွင့္ အေျပာအေဟာေကာင္း သီခ်င္းဆိုေကာင္းသူ အသက္ ၃၀ အရြယ္တန္း အရြယ္ေကာင္းမို႔ ကိုစိုးနိုင္စန္းပြင့္လွခ်ိန္တြင္ မိမိတုိ႔ဆံုမိၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္ နိုင္ငံေရးဌာနတြင္ အမ်ဳိးသမီးရဲေဘာ္မ်ားၾကား စန္းပြင့္ေနသူက ေဒၚခိုင္ေအးျဖစ္သည္။ ကိုစိုးနိုင္ႏွင့္လည္း သက္တူ ရြယ္တူေတြလည္းျဖစ္သည္။ ဆိုၾကတီးၾကရာတြင္လည္း ဝါသနာတူသည္။ ပဲခူး႐ုိးမႏွင့္ပတ္သက္၍လည္း သံေယာဇဥ္ တူၾကသည္။ ဤသုိ႔အႀကိဳက္တူ အက်င့္တူေတြဆိုေပေတာ့ ခပ္ခ်ိတ္ခ်ိတ္ဟု ဆိုရမည္။ သုိ႔ေသာ္ ကိုစိုးနိုင္တေယာက္ ခပ္ ခ်ိတ္ခ်ိတ္ထက္ ပိုတိုး၍ မရႏိုင္ခ့ဲပါ။ ထိုကာလက ေဒၚခိုင္ေအးက သူ႔ထက္ပို၍စန္းပြင့္ေနသည္ မဟုတ္ပါသေလာ။

ရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ားထဲတြင္ တရုတ္မမ်ားႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်မလာသူမ်ားရွိၾကသည္။ ထို႔ျပင္ အိမ္ေထာင္မျပဳၾကေသးသည့္ အသက္ သုံးေလးဆယ္တန္းအမ်ဳိးသားရဲေဘာ္မ်ားၾကားတြင္ ေဒၚခိုင္ေအးက စတားျဖစ္ေနသည္။ ထိုထဲတြင္ ထူးျခားေပၚလြင္ သည့္ ရဲေဘာ္လြင္ေခၚ ဗိုလ္သိန္းေအာင္ျဖစ္သည္။ သူ၏ဌာနႏွင့္ ေဒၚခိုင္ေအးရွိရာ နိုင္ငံေရးဌာနကလည္း မေဝးလွ သည္ ျဖစ္ရာ လူပ်ဳိးႀကီးတေယာက္ျဖစ္သည့္ ရဲေဘာ္လြင္သည္ တေန႔လ်င္ အနဲဆံုးႏွစ္ေခါက္ခန္႔ နိုင္ငံေရးဌာနသုိ႔ေရာက္လာေလ့ရွိ သည္။ ပါတီဗဟိုေကာ္မတီဝင္ဆိုေသာ္လည္း အေနေအးၿပီး ႐ုိးသားေသာ ဟိတ္ဟန္မရွိေသာ မိမိတုိ႔ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ တရင္း တႏွီးဆက္ဆံၿပီး ပြင့္လင္းမႈရွိေသာ ရဲေဘာ္လြင္အား မိမိတုိ႔ခင္မင္ၾကသည္။ ရုရွား တရုတ္တုိ႔တြင္ေနလာခ့ဲၿပီး ရုရွားမ တရုတ္ မတုိ႔ယူမလာဘဲ ဗမာအမ်ဳိးသမီးတေယာက္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုသည့္ သူ၏စိတ္ခံစားမႈကိုလည္း နားလည္ေပးၾကသည္။

သုိ႔ျဖစ္ေပရာ ရြယ္တူခ်င္းဆိုလ်င္ ကိုစိုးနိုင္တေယာက္ စီးခ်င္းထိုးေကာင္းထိုးမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႔ထက္အသက္ႀကီးေသာ ဂ်ပန္ေခတ္စတုတၳပတ္ ဗိုလ္သင္တန္းဆင္း ပါတီေခါင္းေဆာင္တေယာက္အား ကိုစိုးနိုင္ အားနာရပါေတာ့သည္္။ နိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ ေခါင္းမာမာေဆြးေႏြးေလ့ရွိေသာ ကိုစိုးနိုင္တေယာက္ ရဲေဘာ္လြင္အား အေၾကာေပး၍ ေနာက္ဆုတ္ေပးရ ပါေတာ့သည္။

ဤတြင္ေတြ႕ရသည္မွာ ကိုစိုးနိုင္သည္ ခြာစစ္ဆင္ရာ၌ကြၽမ္းက်င္သည္ဟု ဆိုရမည္။ သူသည္ နိုင္ငံေရးဌာန စားဖိုေဆာင္ဖက္ သုိ႔ ဆုတ္ခြာသြားသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ ထိုစဥ္က ထိုစားဖိုေဆာင္ ရိကၡာရံုတြင္ ခ်က္ျပဳတ္ေရးတာဝန္ယူေနေသာ တိုင္းရင္းသားရဲေဘာ္မမ်ားၾကားတြင္ နန္ဂေရာင္ဟုေခၚသည့္ ဇိုင္ဝါးေခၚ အဇီးရဲေဘာ္မတဥိီးရွိသည္။ စစ္ယူနီေဖါင္းဝတ္ထား ေသာ္လည္းအသားျဖဴျဖဴ အရပ္ျမင္ျမင့္ က်စ္ဆံမီးႏွစ္ဖက္ခ်ထားေလ့ရွိေသာ အသက္ ၁၈ ဝန္းက်င္ခန္႔သာရွိေသးမည့္ ပ်ဳိ ျမစ္နုနယ္သည့္ နန္ဂေရာင္၏ အလွကေပၚလြင္သည္ဟု ဆိုနိုင္သည္။ ထို႔ျပင္ ဗမာစကား တခြန္းစ ႏွစ္ခြန္းစ ေျပာေလ့ရွိသည္ ကလည္း ဆြဲေဆာင္မႈတမ်ဳိးျဖစ္ေပသည္။

သုိ႔ေသာ္လည္း မ်ားမၾကာမီ နန္ဂေရာင္အား သူမႏွင့္ လူမ်ဳိးတူ ဇိုင္ဝါးမိသားစုတစုက လာေရာက္ေတာင္းရမ္းထိမ္းျမႇားသြားသည္ဟု ၾကားရသည္။ ကိုစိုးနိုင္လည္း ညီမေလးရယ္ စိုးရိမ္မိတယ္ ဆိုခြင့္မၾကံဳလိုက္ေတာ့ေပ။ ခ်ိတ္တိတ္တိတ္ႏွင့္သာ တခန္းရပ္သြားေပေတာ့သည္။ အေျမာက္သံ ဗံုးသံေသနတ္သံမ်ားၾကား ျပင္းထန္သည့္ အယူအဆေရးရာျငင္းခုံမႈမ်ားၾကား
ေမတၲာပန္းမ်ားလည္း ပြင့္လန္းခ့ဲၾကပါသည္။

ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။
ေမာင္ေမာင္စိုး (Mg Mg Soe)

ရဲေဘာ္စုိးႏုိင္ ေခၚ ဆရာသန္းစုိးႏုိင္