ေမာင္ေမာင္စုိး ● ႏွင္းဆီနီနီ အိပ္မက္မ်ား - အပိုင္း (၃၃)

ေမာင္ေမာင္စုိး ● ႏွင္းဆီနီနီ အိပ္မက္မ်ား - အပိုင္း (၃၃)
(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၁၇၊ ၂၀၁၇

● စိန္ပန္းေတြငို
ေဆြးေႏြးျငင္းခုံမႈ မ်ားၾကားတြင္ပင္ ၿမိဳ႕ေပၚမွေရာက္လာသည့္ ဗမာရဲေဘာ္မ်ားထဲမွ အနုပညာပိုးရွိသူမ်ား တက္ၾကြစြာလုပ္ ေလ့ရွိေသာ အလုပ္တခုရွိသည္။ ၎မွာ ပါတီသီခ်င္း အလုပ္သမား လယ္သမား ေက်ာင္းသားတိုက္ပြဲမ်ားစပ္ဆိုၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ရဲေဘာ္ၾကည္စိန္ေခၚ ကိုးကိုးကြၽန္းျပန္ ကိုသန္းေမာင္ကလည္း ကိုးကိုးကြၽန္းတိုက္ပြဲသီခ်င္းမ်ား ျပန္လည္အသံသြင္းေန သည္။ သုိ႔ေသာ္ ကိုးကိုးကြၽန္းသီခ်င္းမ်ားမွာ ၆၄ လမ္းစဥ္ေအာက္တြင္ စပ္ဆိုထားသည့္သီခ်င္းမ်ားျဖစ္၍ ေနရာေပးျခင္း မ ခံခ့ဲရေပ။

မိမိတုိ႔ေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္ အသီးသီးအသက တက္ၾကြစြာျဖင့္ စပ္ဆိုေနၾကသည့္ သီခ်င္းအားလုံးမွာ ေကာင္းၾကသည္ ေတာ့မဟုတ္။ အခ်ဳိ႕သီခ်င္းမ်ား၏စာသားက ေႂကြးေၾကာ္သံဆန္ေနသည္။ နိုင္ငံေရးေဝါဟာရမ်ား ႁပြတ္သိပ္ေနသည္။ အခ်ဳိ႕ သီခ်င္းမ်ားက အနုပညာအားနည္းသည္။ ေတးသြားမ်ား သိပ္မေကာင္းလွေပ။ အခ်ဳိ႕သီခ်င္းမ်ားကေတာ့ ေကာင္းၾကပါသည္။


ထိုသုိ႔ေကာင္းသည္ဟုဆိုနိုင္သည့္ သီခ်င္းမ်ားထဲမွ ကိုစိုးနိုင္စပ္ဆိုသည့္သီခ်င္းတပုဒ္လည္း ေရွ႕ဆံုးတန္းကပါဝင္သည္။ သူ၏သီခ်င္းသည္ ၇ ရက္ဇူလိုင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ စပ္ဆိုသည့္သီခ်င္းမ်ားထဲတြင္ စာသားေရးဖြဲ႕မႈ အေၾကာင္းအရာျပည့္စုံမႈ အႏုပညာေျမာက္မႈအရ အေကာင္းဆံုးဟု မိမိယူဆမိသည္။ ၁၉၇၇ ဇူလိုင္ ၇ ရက္ေန႔ ဇူလိုင္ ၇ ရက္အေရးေတာ္ပုံ ၁၅ ႏွစ္ ေျမာက္အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ စပ္ဆိုခ့ဲသည့္သီခ်င္းျဖစ္သည္။ သီခ်င္းနာမည္က"ဂ်ဴလိုင္ ၇ ရက္၏ေသြးစက္သမိုင္း" ျဖစ္ သည္။ စာသားအျပည့္အစုံမွာ ....

"စိန္ပန္းေတြငို ကန္႔ေကာ္ငို သစ္ပုတ္ပင္အိုမရဲ့ ႐ႈိက္သံကို
မၾကားလိုက္ဘူးလားေလ၊ ရဲေဘာ္ေရ ရဲေဘာ္ေရ ရဲေဘာ္ေရ။
အဓိပတိလမ္းက ကတၲရာလမ္းေတြ ခြာၾကည့္စမ္းၾကေလ၊
စီးထန္းေသြးေတြ ျမစ္မေရလိုေပ
အင္းယားေရမေျခာက္သမွ် မေပ်ာက္နိုင္ေတာ့ေပ၊
ဂ်ဴလိုင္ ၇ ရက္ရဲ့ ေသြးစက္သမိုင္းေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာင္းေျပာေန။

ရာဇဝင္ေမွာင္က်တဲ့ မတ္လရဲ့ ၂ ရက္ေန႔ေပ
ဗမာျပည္တခြင္ ေခါင္က်တဲ့ တပ္မရဲ့ စစ္ဘီလူးသဘက္ေတြ
ရာဇာပလႅင္ ေျဗာင္က်က်နဲ႔ အာဏာလုတက္ေန။

ဒီမိုကေရစီဆိုတာဟာေလ မူးလုိ႔မွ႐ွဴစရာမရွိေပ
ဒို႔ျပည္သူေတြ ဒို႔ျပည္သူေတြ
စစ္ဖိနပ္သံခြာေအာက္ က်ေရာက္ေနၿပီေလ
ကယ္တင္ၾက ကာကြယ္ၾကစို႔ေလ
ဖိႏွိပ္မႈ မွန္သမွ်ေတြ ေခါင္းငုံ႔လုိ႔ ဒို႔ျဖင့္မခံေပ
တုန္႔ျပန္ဆန္႔က်င္မႈေတြ ဒို႔ေက်ာင္းသာထုသမိုင္းျဖစ္ေပ။

မုတ္သုန္ဦးရဲ့ ညဦးေလေျပ ခြပ္ေဒါင္းျမဴးႂကြေန
ေရႊဘို ပင္းယ ရာမည မႏၲေလးေဆာင္
မီးေတာင္ေတြေပါက္ကြဲ တိုက္ပြဲစခ့ဲေပ
ဖိိႏွိပ္္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြ ရပ္ဆိုင္းေပးရမေလ
တဖက္သတ္အေဆာင္စည္းကမ္းေတြ ဖ်က္သိမ္းေပးရမေလ
ေက်ာင္းသားအခြင့္အေရး ကာကြယ္ေရး ေပးေပးရမေလ
ဒိ႔ေတာင္းဆိုေန တိုက္ယူမေလ
ေထာင္နဲ႔မျခားတဲ့ အေဆာင္ရဲ့တခါးေတြ
ေႂကြးေၾကာ္သံဒီလိႈင္းနဲ႔ ခုတ္ပိုင္း ခ်ဳိးျပတ္ေခ်
တကၠသုိလ္နယ္ေျမ လူပင္လယ္ႀကီး ဖံုးလႊမ္းေန
စစ္အုပ္စုရဲ့ထိပ္သီးေတြ အရွက္ႀကီးရလုိ႔ အမ်က္မီးထေန
မင္းသားေခါင္းစြပ္ ခြၽတ္ၾကေပ
ဘီလူးအစြယ္႐ုပ္တုိ႔ ငုတ္တုတ္ေပၚလာေပ။

ဂ်ီ သရီးေမာင္းျပန္ ပစ္ခတ္သံေတြ၊ စစ္ဖိနပ္သံေတြ
ဟိန္းညံတေက်ာင္းလုံး ယမ္းခိုးမီးေငြ႕ဖုံးလႊမ္းေန
ကန္႔ေကာ္မေမႊးျမ စိန္းပန္းပြင့္တုိ႔ မြမြေၾက
ေအာင္ေက်ာ္ႀကီးေက်ာက္တိုင္ ေသြးပတ္လည္အိုင္ေန
ရင္ျပင္နီ ျမက္ခင္းလမ္းတုိ႔ နီျမန္းေသြးေပ
မေၾက ဒို႔မေၾကနိုင္ေပ၊ မေသ ရဲေဘာ္တုိ႔ မေသနိုင္ေပ။

ဒါး ဒါးခ်င္းရွင္းရမည္၊ လွံလွံခ်င္းရွင္းရမည္
ဖက္ဆစ္ေနဝင္းႀကိမ္းဝါးသည္
ျပည္သူေတြကို စစ္ေၾကညာလိုက္ျပီ။

ဂ်ဴ လိုင္ ၈ ရက္ နံနက္ ၅ နာရီ ေတာ္လဲသံႀကီး ျမည္ဟီးသိမ့္တုန္
တကသ အေဆာက္အအုံ အုတ္ပုံျဖစ္ရၿပီ
သမဂၢရ့ဲအုတ္ျမစ္ကို ကြၽဲ႐ုိင္းစက္နဲ႔ ထိုးဖ်က္ၿဖိဳ
ၿဖိဳၿဖိဳ သမဂၢကို မၿဖိဳႏိုင္ၿပီ၊ မၿပိဳ မၿပိဳ တကသ မၿပိဳနိုင္ၿပီ။

ဒုိ႔အဓိဌာန္ဆိုမည္ ဒုိ႔မ်ားေတြ အဓိဌာန္ဆိုပါမည္
ဒုိ႔ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ တူတံဇင္အလံေတာ္ေအာက္ဆီ
ညီရင္းအကို ေမာင္ရင္းႏွမေတြ စုံစုံညီ
သမိုင္းသစ္ေဆာက္ၾကမည္၊ ဒုိ႔ေခတ္ေရာက္ရမည္
ဒီမိုကေရစီပညာစနစ္ အုတ္ျမစ္ခ်ဘို႔ရည္
ဒုိ႔ေသြးေခြၽးကိုစေတးမည္
အေရးေတာ္ပုံ အေရးေတာ္ပုံ ဒုိ႔အေရးေတာ္ပုံေအာင္ပါမည္" ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။

ကိုစိုးနိုင္၏တပုဒ္တည္းေသာ အေကာင္းဆံုးလက္ရာဟုဆိုနိုင္ပါသည္။ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္ ၇ ရက္တြင္ ႏွစ္ပတ္လည္အျဖစ္ အဆိုပါသီခ်င္းကို လူမႈကြန္ယက္စာမ်က္ႏွာတြင္တင္မည္ဟု မိမိစဥ္းစားစဥ္က ကိုစိုးႏိုင္အားဖုန္းဆက္၍ ခင္ဗ်ားစာသား ျပင္အုံးမလားဟု လွမ္းေမးခ့ဲသည္။ သူက ေအးျပင္မည္ဟုေျပာသျဖင့္ စာသားတေနရာျပင္လိုက္သည္။ ယခုေဖၚျပပါ သီခ်င္း စာစားတြင္လည္း သီခ်င္းေရးသူ ကိုစိုးနိုင္မျပင္ခင္အတိုင္း ေဖၚျပထားသည္။ ျပင္သည့္စာသားမွာ "သမဂၢအလံေတာ္" ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။ မျပင္ခင္ ၁၉၇၆/၇၇ စတင္ေရးသားစဥ္ ျပည္သူ႔အသံကထုတ္လႊင့္စဥ္ကစာသားမွာ "တူတဇင္အလံေတာ္" ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။ မိမိျပင္ဆင္ေဖၚျပလိုက္သည့္အခါ တုန္႔ျပန္သံအခ်ဳိ႕ၾကားရသည္။ ဒါဘယ္သူေရးေရး ပါတီသီခ်င္းျဖစ္သြားၿပီ ၊ ျပင္ဆင္ခြင့္မရွိဟုဆိုၾကသူလည္း ရွိသည္။ တူတဇင္အလံေတာ္ေအာက္ဆီဟူသည့္ စာသားကို ပိုႏွစ္ၿခိဳက္သည့္သူမ်ားလည္း ေတြ႕ရသည္။ မိမိအျမင္ကေတာ့ သမဂၢအလံေတာ္ေအာက္က ပိုသင့္ေတာ္မည္ဟု ထင္သည္။ ဤသည္မွာ CPB အားေကာင္း သည္ အားမေကာင္းသည္ႏွင့္ မသက္ဆိုင္ေပ။ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားသည္ နိုင္ငံေရးပါတီတခု၏ လက္ေအာက္ခံျဖစ္သင့္မျဖစ္သင့္ဆိုသည့္ ျပႆနာအျဖစ္ ၾကည့္ျမင္ရမည္ ျပႆနာျဖစ္သည္ဟုထင္သည္။ သမိုင္းျဖစ္ရပ္မ်ားမွ အေကာင္းဆံုးသင္ခန္း စာမ်ား ထုတ္ယူနိုင္ၾကဖုိ႔ လိုေပမည္။

● ပဲခူး႐ုိးမလမ္းစဥ္ႏွင့္ ဗဟိုနာခံမႈ
သုိ႔ႏွင့္ ကိုစိုးနိုင္ကို ေခါင္းတည္ထားသည့္ နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးျငင္းခုံမႈ မ်ားသည္ နိုင္ငံေရးဌာနတြင္းဆက္လက္ျဖစ္ေပၚေနၿပီး ပဲခူးရုိးမလမ္းစဥ္ျပသနာ ၆၄ လမ္းစဥ္ျပႆနာအထိ တိုးတက္ေရာက္ရွိသြားသည္။ ၁၉၇၆ ႏွစ္ ကုန္ပိုင္းအတြင္း မုန္းကိုး ဒု ဥကၠဌ သခင္ေဖတင့္ေရာက္ရွိလာပါသည္။ သခင္ေဖတင့္ျပဳလုပ္သည့္္ အစည္းအေဝးတြင္ အဓိကေျပာၾကားသည္က ၆၄ လမ္းစဥ္အမွားမ်ား ပါတီတြင္းသန္႔စင္ေရး (ျဖဳတ္ ထုတ္ သတ္) အမွားမ်ား စစ္ေရးလမ္းစဥ္အမွားမ်ားျဖစ္သည္။

ဤေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ၆၄ လမ္းစဥ္မွန္ေၾကာင္း ရပ္ခံေဆြးေႏြးသူမ်ားက ကိုစိုးနိုင္၊ ကိုအုန္းႏွင့္ ေဒၚခိုင္ေအးတုိ႔ျဖစ္ၾကသည္။ သုိ႔ႏွင့္ ေဆြးေႏြးပြဲသည္ တင္းမာသြားသည္ဟုဆိုရမည္။ သခင္ေဖတင့္လည္း အျပန္အလွန္ျငင္းခုံေဆြးေႏြးမႈမ်ားေၾကာင့္ အေတာ္ေလး စိတ္တို ေဒါပြသြားပုံရသည္။ သုိ႔ေသာ္ သခင္ေဖတင့္အား ဗဟိုဌာနတြင္ထားေသာ ဗမာရဲေဘာ္မ်ား ေထာက္ ခံၾကပါသည္။ သုိ႔ႏွင့္ ထိုေဆြးေႏြးပြဲအၿပီးတြင္ ဗဟိုဌာနမွ လူမ်ားကေတာ့ ၁၉၇၅ ပါတီဗဟိုအား ေထာက္ခံသူမ်ားျဖစ္သြားၾကၿပီး နိုင္ငံေရးဌာနမွ ကိုစိုးနိုင္ႏွင့္ မိမိတုိ႔ကေတာ့ ၁၉၇၅ ပါတီဗဟိုအား ဆန္႔က်င္သူမ်ားျဖစ္သြားၾကေတာ့သည္။

ထိုသုိ႔ျဖစ္ပြါးလာေသာျပသနာ၏အစကား ၁၉၇၅ ဗဟို၏အာေဘာ္ျဖစ္သည့္ လမ္းစဥ္မွန္ရင္ ေတာ္လွန္ေရးတက္သည္၊ လမ္း စဥ္မွားရင္ ေတာ္လွန္ေရးက်သည္ဟူသည့္ ေလာဂ်စ္မွလာသည္ဟု ဆိုရမည္။ သူတုိ႔ဆိုလိုခ်င္သည္မွာ ပဲခူးရုိးမလမ္းစဥ္မွား၍ ပဲခူးရုိးမ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚစသည့္ေအာက္ပိုင္းေဒသမ်ားတြင္ ေတာ္လွန္ေရးက်ဆင္းခ့ဲရသည္။ အေရွ႕ေျမာက္လမ္းစဥ္ကမွန္ ၍ အေရွ႕ေျမာက္တြင္ ေတာ္လွန္ေရးတက္သည္ဟု ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသုိ႔ရွင္းလိုက္၍လည္း ျပႆနာကပိုႀကီးထြားခ့ဲသည္ ဟုဆိုရမည္။

လက္ရွိအေရွ႕ေျမာက္ပါတီ တပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ေဒသဆိုင္ရာေကဒါမ်ားၾကား နိုင္ငံေရးအရ မိမိကိုယ္မိမိေတာင္းဆိုမႈ နိမ့္ပါးကာ စည္း ကမ္းေလ်ာ့ရဲသည့္အေျခအေနမ်ားကို ျမင္ေတြ႕ေနရသည့္ မိမိတုိ႔က ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္းဆိုမႈျမင့္မားၿပီး စြန့္လႊတ္ပင္ပမ္း ဆင္းရဲခံ အေသခံတိုက္ပြဲဝင္သြားသည့္ ရဲေဘာ္မ်ားအား ခြဲျခားျခင္းမျပဳဘဲ သိမ္းက်ဳံး၍ မွားယြင္းသည္ဟုေျပာဆိုျခင္းကိုလက္သင့္မခံႏိုင္ခ့ဲ။ ထို႔ျပင္ ပဲခူးရုိမ၏ ၆၄ စစ္နိုင္ေရးလမ္စဥ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဦးစြာအသိမွတ္ျပဳသည့္အေျခခံေပၚမွ ပဲခူးရုိးမ၏ ထူးျခားခ်က္မ်ားအား ထုတ္ႏႈတ္ၾကည့္ျမင္သုံးသပ္၍လည္းေကာင္း၊ ၆၄ လမ္းစဥ္၏အားနဲခ်က္မ်ားကို သီးျခားထုတ္ႏႈတ္၍ သုံးသပ္ပါကလည္းေကာင္း အေျဖမွန္ရနိုင္ေသးသည္။ သုိ႔ေသာ္ လမ္းစဥ္မွား၍ ပဲခူးရုိးမက်သည္ဆိုသည့္ အလြန္တရာ ေယဘုက်သည့္ ေကာက္ခ်က္ႏွင့္ ပဲခူးရ္ိုးမ၏အားသာခ်က္ကို အသ္ိအမွတ္မျပဳသည့္အျမင္ကို မိမိတုိ႔လက္မခံႏိုင္ခဲ့ၾကေပ။

ထို႔ျပင္ နိုင္ငံတကာမွ ရုပ္ဝတၳဳပစၥည္းေထာက္ပ့ံမႈ အျပည့္အဝရရွိထားၿပီး တရုတ္နယ္စပ္ကို ေက်ာခိုင္းထားသည့္ အေရွ႕ ေျမာက္ႏွင့္ အစိုးရစစ္တပ္ပတ္လည္ဝိုင္းထားျခင္းခံရၿပီး မည္သည့္ ႐ုပ္ဝတၳဳပစၥည္း အေထာက္အပ့ံမွရရွိျခင္းမရွိဘဲ ကိုယ္ဒူး ကိုယ္ခြၽန္ျဖင့္ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္းရုန္းကန္ရသည္ ပဲခူးရုိးမႏွင့္ ျပည္တြင္းမွရဲေဘာ္မ်ားအေျခအေနကို ထပ္ တူျပဳ သုံးသပ္၍မရႏိုင္။ သူ၏ကြာျခားခ်က္ ထူးျခားခ်က္မ်ားကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားၾကရန္လိုသည္ဟု မိမိတုိ႔က ယူဆၾက သည္။

ထိ့ုျပင္ ပို၍အေရးႀကီးသည့္အခ်က္မွာ ပါတီဗဟိုနာခံမႈ ျပႆနာျဖစ္သည္။ ပဲခူးရုိးမ ၆၄ လမ္းစဥ္မွား၍ ေတာ္လွန္ေရးက်သည္ ဟုဆိုလ်င္ အေရွ႕ေျမာက္ကအဘယ္ေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ေရးတက္သနည္း။ အေရွ႕ေျမာက္သည္ပဲခူးရုိးမ ၆၄ လမ္းစဥ္ မက်င့္ သုံးသည္ေလာ၊ အေရွ႕ေျမာက္သည္ ပဲခူးရုိးမဗဟိုအား မနာခံသည္ေလာဟူ၍ ျပန္လွန္ေမးခြန္းထုတ္သည္။ ဤေမးခြန္း အား အေရွ႕ေျမာက္ဗဟိုေခါင္းေဆာင္မ်ား ေရွာင္ရွားၾကသည္။အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္မွ ဥကၠဌ သခင္ဇင္က်ဆံုးသည့္ ၁၉၇၅ အထိ ပါတီဗဟို၏လမ္းစဥ္မွာ မွားသည္ျဖစ္ေစ မွန္သည္ျဖစ္ေစ စစ္နိုင္ေရး အာဏာသိမ္းေရးလမ္းစဥ္ျဖစ္သည္။ ပါတီ စည္းရံုးေရးစည္းကမ္းအရ တပါတီလုံးလိုက္နာရမည့္လမ္းစဥ္လည္းျဖစ္သည္။ ပဲခူးရုိးမပါတီဗဟိုအား သူတုိ႔မနာခံခ့ဲဟုဆိုပါက ပါတီစည္းကမ္းပိုင္းအရ အေရွ႕ေျမာက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ရွင္းလင္းရန္ခက္ခဲေပသည္။

ဤသုိ႔ျငင္းခုံပြဲမ်ားတြင္ ဤျပသနာႏွင့္ပတ္သက္၍ အေရွ႕ေျမာက္ေခါင္း ေဆာင္မ်ားဘက္မွရပ္ခံျငင္းခုံသည့္သူတေယာက္ မိမိတုိ႔ နိုင္ငံေရးဌာနသုိ႔ ေရာက္လာသည္။ ေရာက္လာသည္ဟုဆိုရသည္က သူက ထိုစဥ္က ႏိုင္ငံေရးဌာနကမဟုတ္။ ဗဟို ဌာနကျဖစ္သည္။ စက္မႈတကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားေဟာင္း ကိုဇင္ထက္ေခၚ ကိုစိုးထြဋ္ ျဖစ္သည္။ လမ္းစဥ္မွန္ရင္တက္သည္။ လမ္းစဥ္မွားရင္က်သည္ဆိုသည္ႏွင့္ပတ္သက္၍ သူ၏ရွင္းလင္းခ်က္မွာ လမ္းစဥ္မွားတခုအား မတက္မႂကြလုပ္လ်င္ ေတာ္ လွန္တက္သည္ဟူသတတ္။ မိမိတုိ႔အတြက္ အေတာ္စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းသည့္ ေလာဂ်စ္တခု ျဖစ္ခ့ဲသည္။ သူတဦးခ်င္း သေဘာထားလား သူ႔အထက္က တဦးဦး၏သေဘာထားလားေတာ့ မေျပာတတ္ေပ။ မိမိတုိ႔အတြက္ေတာ့ ရယ္ပြဲဖြဲ႕စရာ ပ်က္လုံးတခုျဖစ္ခ့ဲသည္။

CPB သုိ႔ေရာက္ရွိလာေသာ မိမိတုိ႔အတြက္ ပါတီဗဟို၏ လမ္းစဥ္ကိုယုံၾကည္၍ ေရာက္လာခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္။ ယခုအေျခခံေဒသ ေရာက္မွ ထိုလမ္းစဥ္ကမွားသည္ဟုဆိုလိုက္ရာ မိမိတုိ႔အတြက္ အလြန္ခက္ခဲသည့္ အေျခအေနတရပ္ကို ၾကံဳ ေတြ႕လိုက္ ရျခင္းျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ဤျပႆနာကား ျပတ္သားစြာ မရွင္းလင္းနိုင္ခ့ဲေပ။ မိမိတုိ႔ျပန္လည္ေမးခြန္းထုတ္ခ့ဲသည့္ အေရွ႕ ေျမာက္စစ္ေဒသကေရာ ပဲခူး႐ုိးမပါတီဗဟိုအား မနာခံခ့ဲဘူးလားဟူသည့္ေမးခြန္းသည္လည္း သူတုိ႔အတြက္ ေျဖရန္ခက္ခဲသည့္ေမးခြန္းျဖစ္ခ့ဲေပသည္။ လက္ရွိ ၁၉၇၅ မွ ပါတီဗဟိုအျဖစ္ေရာက္ရွိလာသည့္အေရွ႕ေျမာက္ပါတီဗဟိုအဖုိ႔ သူတုိ႔ဗဟိုအားနာခံရမည့္ မိမိတုိ႔အားရွင္းရခက္ေနပုံရေပသည္။

တကယ္အျဖစ္မွန္မွာ အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္လည္း ပဲခူးရုိးမပါတီဗဟိုအား နားခံျခင္းမရွိခ့ဲ၍ျဖစ္ပါ သည္။ ေနာင္ ၄ ႏွစ္အၾကား ၁၉၈၀ ခုႏွစ္တြင္ ၁၈၀ တပ္ဖြဲ႕နိုင္ငံေရးမွဴး ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္မိုးႏွင့္အတူ ကြတ္ခိုင္ခရုိင္ပါတီအတြင္းေရးမွဴး ဦးလွေဖထံေရာက္သြားပါသည္။ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္မိုးမွာ ထိုစဥ္က ေထာင္ကလြတ္ၿပီးေနာက္ အေရွ႕ေျမာက္သုိ႔ ေရာက္လာကာ ျမစ္ဖ်ားတိုင္းသုိ႔ ျပန္လည္ထိုးေဖာက္ရန္ တပ္ဖြဲ႕စည္းျပင္ဆင္ေနသည့္ကာလျဖစ္သည္။  အေရွ႕ေျမာက္ရဲေဘာ္ ေဟာင္း ဦးလွေဖက ဧည့္ခံၿပီး လူေဟာင္းႀကီးႏွစ္ေယာက္ ပြင့္လင္းစြာေျပာဆိုေဆြးေႏြးၾကသည့္ညျဖစ္သည္။ မိုးအလင္းစကား ေျပာၾကသည့္ညလည္း ျဖစ္ခ့ဲသည္။ မိမိကေတာ့ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္မိုး အေဖာ္ေခၚသြား၍ ပါသြားျခင္းျဖစ္ရာ အခ်ိန္အမ်ား စုကေတာ့ သူတုိ႔ႏွစ္ဥိီးစကားေျပာသည္ကို ထိုင္နားေထာင္ေနသည္သာမ်ားပါသည္။ လမ္းစဥ္ဆိုင္ရာကိစၥမ်ားေရာက္ေတာ့ မိမိေမးသည္ကို ဦးလွေဖေျဖသည္က ရွင္းပါသည္။

"မင္းစဥ္းစားၾကည့္ေလကြာ။ ပဲခူး႐ုိးမ ဗဟိုကညႊန္ၾကားတာကတမ်ဳိး၊ စစ္ေဒသက ညႊန္ၾကာတာကတမ်ဳိးေလ။ ပါတီဗဟိုက ညႊန္ၾကားတာကိုလုပ္ရင္ စစ္ေဒသက ငါ့ကိုေထာင္းမယ္။ စစ္ေဒသကညႊန္ၾကားတဲ့အတိုင္းလုပ္ရင္ ပဲခူး႐ုိးမဗဟိုက နယ္စပ္ တက္လာရင္ ငါကအေရးယူခံရမယ္ေလကြာ"

"အဲဒါဆို အဖိုးႀကီး (ဦးလွေဖ) ဘယ္လိုလုပ္လဲ"

"ငါဘယ္လိုလုပ္လဲ ဟုတ္လား။ စစ္ေဒသညႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္းလည္း မလုပ္ဘူး။ ပဲခူးရုိးမ ဗဟိုညႊန္ၾကားတဲ့အတိုင္းလည္း မလုပ္ဘူး။ ႏွစ္ခုစလုံးပစ္ထားၿပီး ငါစိတ္တိုင္းက် ငါလုပ္ခ်င္တာ ေလ်ာက္လုပ္ပစ္တာေပါ့ကြာ" ဟူ၏။

၁၉၈၀ ခုႏွစ္တြင္း မုန္းကိုးကြင္း ေကာင္းဒပ္တြင္ အေျချပဳသည့္ ကြတ္ခိုင္ခရုိင္ရံုးက ညေလးတညတြင္ျဖစ္ပါသည္။

ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။
ေမာင္ေမာင္စိုး (Mg Mg Soe)

Photo credit ဘာေတးလင္နာ