ထြန္းဝင္းၿငိမ္း ● သမုိင္းေႂကြးကုိ ရွင္းေစခ်င္ပါတယ္
(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၅၊ ၂၀၁၇
(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၅၊ ၂၀၁၇
အေဆာက္အဦးကိုသာ ၿဖိဳလို႔ ရခ်င္ရမယ္။
အေမာင္တို႔ ရင္ထဲက သမဂၢစိတ္ဓာတ္ကိုေတာ့
ဘယ္ေတာ့မွ ၿဖိဳလို႔ မရဘူး။
ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ၇၊၇၊၁၉၆၃ ေန႔ က်င္းပတဲ့ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္ ေက်ာင္းသားအေရးအခင္း ႏွစ္ပတ္လည္ အခမ္းအနား သ၀ဏ္လႊာမွ
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အဦး ဗံုးခဲြဖ်က္ဆီး ခံခဲ့ရတဲ့ ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္ ေက်ာင္းသား အေရးအခင္းဟာ အခု ဂ်ဴလုိင္လ ၇ ရက္ေန႔မွာ ၅၅ ႏွစ္တုိင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီေန႔ဒီကာလအထိ နိဂံုးမခ်ဳပ္ရေသးပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက ဗကသ၊ တကသ၊ ရကသ ေက်ာင္းသားသမဂၢႀကီး ၃ ခု စုစည္းၿပီး ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ စစ္အာဏာသိမ္းမႈကုိ အႀကီးအက်ယ္ ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒါဟာ ေက်ာင္းသားေတြက စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကုိ လုံးဝလက္မခံေၾကာင္းျပသခဲ့တဲ့ အေစာဆုံး တုိက္ပြဲ လည္း ျဖစ္ ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြက ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး၊ ဒီမိုကေရစီပညာေရး၊ ေက်ာင္းသားထုအခြင့္အေရး ကာကြယ္ေရး၊ ျပည္တြင္းစစ္ ရပ္စဲေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစတဲ့ အခ်က္ေတြကုိ ေတာင္းဆုိခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားထုေတာင္းဆုိထားတဲ့ အခြင့္အေရးေတြ အခုအခ်ိန္ထိ မရရွိ ၾကေသးပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီေန႔အခ်ိန္အထိ ဗကသ၊ တကသ ေက်ာင္းသားေတြဟာ စစ္အဏာရွင္စနစ္ ဆန္႔က်င္ေရးအတြက္ တုိက္ပြဲ၀င္ ေနရဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။
● သမုိင္းထဲက ဆဲဗင္းဂ်ဴလုိင္
သမုိင္းျဖစ္စဥ္ကုိ ျပန္ငဲ့ၾကည့္ရင္ အက်ဥ္းအားျဖင့္ အခုလုိ ေတြ႔ရ မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အာဏာသိမ္း စစ္အစုိးရ ဟာ ၁၉၆၂ ေမလက စၿပီး အေဆာင္ေနေက်ာင္းသားမ်ားကိုခ်ဳပ္ကုိင္တဲ့ ေက်ာင္းေဆာင္စည္းကမ္း ၂၂ ခ်က္ကို ထုတ္ျပန္ခဲ့တယ္။ တကၠသိုလ္ေကာင္စီနဲ႔ ဗဟုိေက်ာင္းသား ေဆာင္ေကာ္မတီမွာ ပါဝင္ေနတဲ့ သမဂၢကိုယ္စားလွယ္ေတြကို ထုတ္ပစ္လုိက္တယ္။ တကၠသုိလ္ရံုးက သမဂၢဝင္ေၾကးေကာက္ခံေပးေနတာ ကို ရပ္ဆိုင္းပစ္လိုက္ပါတယ္။ စစ္အစုိးရဟာ ေမလ ၁ဝ ရက္ေန႔မွာ တကၠသုိလ္ေကာင္စီကို ဖ်က္သိမ္း လုိက္ၿပီး ေမလ ၁၇ ရက္ေန႔မွာ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ သန္းေဖ ဦးေဆာင္ တဲ့ ၅ ဦး ေကာင္စီကုိ ဖြဲ႔စည္းခဲ့တယ္။
ဂ်ဴလိုင္လ ၃ ရက္ေန႔ သမဂၢအေဆာက္အအံုမွာ ေက်ာင္းသားထုအစည္းအေဝး ေခၚပါတယ္။ ဒီအစည္းအေဝးက ကေမာက္ကမ ပညာေရးစနစ္ဖ်က္သိမ္းေရးနဲ႔ မတရားတဲ့ အေဆာင္စည္းကမ္းေတြကို ဖ်က္သိမ္းေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကတယ္။ ဂ်ဴလုိင္ ၆ ရက္ေန႔မွာ စစ္အစိုးရက တကၠသိုလ္ဆီးနိတ္အဖြဲ႔နဲ႔ ေက်ာင္းေဆာင္ေကာ္မတီေတြကို သူတုိ႔စိတ္ႀကိဳက္ျပင္ဆင္ဖြဲ႔စည္းလိုက္ပါတယ္။ စစ္အုပ္စုရဲ႕အဲဒီလို လုပ္ ရပ္ေတြကို ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြက လက္မခံပါဘူး။ ၁၉၆၂ခုႏွစ္ ဂ်ဴလိုင္ ၇ ရက္ေန႔လည္ပုိင္းမွာ လုပ္ခဲ့ တဲ့တကသ အစည္းအေဝး က ေတာ္ လွန္ေရးအစုိးရဟာ ပညာေရးစနစ္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖိ႔ု မလုပ္ဘဲ တင္းက်ပ္တဲ့စည္းကမ္းေတြ တဖက္သတ္ထုတ္ျပန္လာတာကုိ ဆန္႔က်င္ေၾကာင္းဆုံးျဖတ္ခဲ့တယ္။
အဲဒီေနာက္ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြနဲ႔အတူ နီရဲတဲ့ ခြပ္ေဒါင္းအလံေတြ လႊင့္ထူၿပီး ရန္ကုန္ တကၠ သိုလ္ဝင္းထဲမွာ ဆႏၵျပၾကပါတယ္။ ဆႏၵျပပဲြအၿပီး မြန္းလြဲ ၂ နာရီ ေလာက္မွာ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ ရဲ ၂ဝဝ ေက်ာ္က ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကိုဝင္ဖမ္းပါေတာ့တယ္။ ေက်ာင္းသားထုဘက္က မခံ မရပ္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီး တကသမွာ ျပန္လည္စုစည္းလုိက္ၾကပါတယ္။
ညေန ၄ နာရီေလာက္မွာ စစ္တပ္နဲ႔ အဓိကရုဏ္းႏွိမ္နင္းေရး ရဲေတြက မ်က္ရည္ယိုဗံုးေတြသုံးၿပီး အဆ မတန္အင္အားနဲ႔ လူစုခြဲပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြက ေနာက္ဆုတ္သြားျခင္း မရွိပါဘူး။ ဆက္လက္ဆႏၵျပ ေႂကြးေၾကာ္ေနၾကပါတယ္။ ညေန ၅ နာရီခြဲေလာက္မွာ ရဲေတြကုိ ရုပ္သိမ္းလုိက္ၿပီး စစ္ကားႀကီး ၂ စီးစာ စစ္သားေတြက ေျပာင္းလဲ ေနရာယူလိုက္ၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ စစ္တပ္က ဂ်ီသရီး၊ ဂ်ီဖိုး ေမာင္းျပန္ ေသနတ္ေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသားထု စုေဝးေနတဲ့ မႏၱေလးေဆာင္၊ ရာမညေဆာင္နဲ႔ အဓိပတိ လမ္းတေလွ်ာက္ စစ္ပြဲတခုလုိ တရၾကမ္း ပစ္ခတ္ႏွိမ္နင္းပါေတာ့တယ္။ စစ္တပ္ရဲ႕ ပစ္ခတ္ ၿဖိဳခြင္းမႈေၾကာင့္ မႏၲေလးေဆာင္ တခုတည္းက ၁၇ ေယာက္ ေသတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြရာခ်ီၿပီး က်ဆံုးခဲ့ရတယ္လုိ႔ မ်က္ျမင္သက္ေသ ေတြက ဆုိပါတယ္။
ဒဏ္ရာရေနတဲ့ေက်ာင္းသားတဦးျဖစ္တဲ့ ေျမာင္းျမၿမိဳ႔သား ကုိေက်ာ္ဝင္းဟာ မႏၱေလးေဆာင္နံရံမွာ သူ႔ကိုယ္ က ထြက္တဲ့ ေသြးနဲ႔ “ ၇ ရက္ ဂ်ဴလုိင္ မေမ့ၾကနဲ႔’’ လုိ႔ ေရးခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ေန႔ ဂ်ဴလုိင္ ၈ ရက္ အရုဏ္ဦး နံနက္လင္းအားႀကီး ၄ နာရီေလာက္မွာေတာ့ စစ္တပ္ဟာ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈသမုိင္းမွာ အေရး ပါတဲ့သမဂၢအေဆာက္အအံုကုိ ဒိုင္းနမိုက္နဲ႔ ေဖာက္ခြဲဖ်က္ဆီးပစ္လုိက္ၾကပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေန႔ နံနက္ ၈ နာရီ ေရဒီယုိက သတင္းေၾကညာတဲ့အခါ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းက ‘‘ဓား ဓား ခ်င္း၊ လွံ လွံခ်င္း ရင္ဆုိင္ဖုိ႔ပဲ’’ ဆုိတဲ့ မိန္႔ခြန္းနဲ႔ တုိင္းျပည္ကုိ စိန္ေခၚခဲ့တယ္။
● အေရးေတာ္ပုံႀကီးရဲ႕ ထူးျခားမႈ
ဗမာျပည္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈသမိုင္းမွာ အမွန္တရား အတြက္၊ ျပည္သူလူထုအတြက္၊ ေက်ာင္းသားထု ရဲ႕ တရားမွ်တတဲ့ အခြင့္အေရးနဲ႔ ရပုိင္ခြင့္ေတြအတြက္ ေဖာက္ျပန္တဲ့အုပ္စုိးသူ အဆက္ဆက္ကို ျပန္လည္ တြန္းလွန္ဆန္႔က်င္အန္တု တိုက္ပဲြဆင္ခဲ့ၾကတဲ့ဂုဏ္ေျပာင္တဲ့ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ေက်ာင္းသားတိုက္ပြဲ ေတြ၊ အေရးေတာ္ပံုနဲ႔ အေရးအခင္းေတြ ေပၚေပါက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အားလံုးဟာ သူ႔ေခတ္ သူ႔ကာလ အေလ်ာက္ ေမာ္ကြန္းတင္ ကမၸည္းထိုးထားရမယ့္ အေရးပါတဲ့ တိုက္ပဲြေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ဗုိလ္ေန၀င္းစစ္အာဏာရွင္ အုပ္စုိးတဲ့ ကာလ တေလွ်ာက္မွာ ကၽြန္းဆြယ္အေရးအခင္း၊ တကၠသုိလ္ေရႊရတု လႈပ္ရွားမႈ၊ ၇၄ ဇြန္ ၆ အလုပ္သမား သပိတ္၊ ဦးသန္႔စ်ာပန အေရးအခင္း၊ ၇၅ ဇြန္ ၆ ႏွစ္ပတ္လည္ ေက်ာင္းသားသပိတ္၊ ၁၉၇၆ မႈိင္းရာျပည့္ စသည္ျဖင့္ ေက်ာင္းသား၊ အလုပ္သမား လႈပ္ရွားမႈေတြ အမ်ားအျပား ေပၚေပါက္ ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီထဲက ဆဲဗင္းဂ်ဴလုိင္ အေရးေတာ္ပုံႀကီးဟာ ႏုိင္ငံေရးအရ ထူးျခားမႈေတြကုိ အခုလုိ ေတြ႕ရပါတယ္။
စစ္တပ္အာဏာသိမ္းတက္လာၿပီး ေလးလေက်ာ္ေက်ာ္ အၾကာမွာပဲ ဗမာျပည္စစ္အာဏာရွင္စနစ္္ကို ေဗြေဆာ္ဦးစတင္္ တုိက္ပြဲဆင္ခဲ့တဲ့ အေရးေတာ္ပုံျဖစ္တယ္။ စစ္အစုိးရရဲ႕တရားမွ်တမႈလုံး၀မရွိတဲ့ အမိန္႔အာဏာေတြကို ရဲရဲရင့္ရင့္ျပန္လည္တုံ႔ျပန္ဆန္႔က်င္ ကန္႔ကြက္ၾကရာက စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ႀကိဳတင္အစီအစဥ္ရွိရွိ ရက္စက္မႈေတြေၾကာင့္ ဒီအေရးေတာ္ပုံႀကီး ျဖစ္ေပၚ လာခဲ့ရတာျဖစ္တယ္။ စစ္အစုိးရရဲ႕ အတု အေယာင္ မဆလ ဆုိရွယ္လစ္မ်က္ႏွာဖုံးကို ပထမဆုံးဆြဲခၽြတ္ျပလုိက္ႏုိင္တဲ့ အေရးေတာ္ပုံႀကီးျဖစ္တယ္။ ေဖာက္ျပန္တဲ့ မဆလ စစ္အာဏာ ရွင္ေတြကုိ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္အထိ ေခ်ာက္ခ်ားေနေအာင္ အဆက္မျပတ္ အ႐ုိးတြန္သံ ေပးေနခဲ့တဲ့ အေရးေတာ္ပံုႀကီးလည္းျဖစ္ပါတယ္။
ဖ်က္ဆီးခံလုိက္ရတဲ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အဦဟာ ၁၉၃၁ ခုႏွစ္မွာ သူေဌးႀကီး ဦးညိဳ လွဴဒါန္း တည္ေဆာက္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရး ၾကိဳးပမ္းမႈသမုိင္းမွာ အဓိကဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ ကိုေအာင္ဆန္း၊ ကိုဗဟိန္း၊ ကိုႀကီးႏု စတဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေ ဆာင္၊ ႏုိင္ငံ့ေခါင္း ေဆာင္ ေျမာက္မ်ားစြာကို ေမြးထုတ္ေပးခဲ့တဲ့ ေနရာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအေရးေတာ္ပုံႀကီးဟာ ေတာ္လွန္တဲ့ေက်ာင္းသားထုရဲ႕ႏွလံုးသားထဲမွာ နက္နက္႐ိႈင္း႐ိႈင္း စူး၀င္ေနၿပီး ‘ဆဲဗင္း ဂ်ဴလိုင္’ ဆိုတဲ့ အသံက တုိက္ပဲြ ေခၚသံတခုလုိ ပဲ့တင္ထပ္ေနေစခဲ့တာဟာ ေက်ာင္းသားမ်ိဳးဆက္ အဆင့္ဆင့္ကေန ဒီေန႔ထက္တုိင္ေအာင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၇၇ ဇူလိုင္ ၇ ရက္ တုန္းကဆုိရင္ တိုးတက္တဲ့ စီးပြားေရးတကၠ သိုလ္ ေက်ာင္းသားေ တြဟာ ‘၇-၇-၇၇’ ခြန္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုအထိ ေပၚေပါက္ေအာင္ ဦးတည္ လႈပ္ရွားခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက စီးပြားေရး တကၠသုိလ္ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္းကို အနက္ေရာင္အဖံုးႀကီးနဲ႔သာ ထုတ္ေ၀ခဲ့ရတာကုိလည္း သက္ ဆုိင္သူအားလုံးက မေမ့ၾကေသးပါဘူး။
● တင္ေနတဲ့ သမုိင္းေႂကြး
‘ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္’ ရဲ႕ အ႐ိုးတြန္သံ၊ သမဂၢႀကီးရဲ႕ အ႐ိုးတြန္သံေတြက စစ္အာဏာရွင္ေတြကို ဘယ္ေလာက္ထိ ႐ိုက္ခတ္ ထိုးႏွက္ေန သလဲဆိုရင္ မဆလပါတီရဲ႕ ဥကၠ႒ႀကီး ဦးေန၀င္းဟာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဂ်ဴလိုင္လထဲမွာပဲ ရာဇပလႅင္ေပၚက ဆင္းေပးေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ေၾကညာလိုက္ရတဲ့ ေနာက္ဆံုး ႏုတ္ထြက္မိန္႔ခြန္းထဲမွာ အထိ ‘‘သမဂၢႀကီးကို ဗုံးနဲ႔ခြဲပစ္တဲ့ကိစၥဟာ သူအမိန္႔ ေပးခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး’’ လို႔ ရွင္းလင္းတင္ျပရင္း ကိုယ္ လြတ္႐ုန္းႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားသြားခဲ့တာ တစ္ျပည္လုံး ၾကားလုိက္ၾကပါတယ္။ ‘ဓား ဓားခ်င္း၊ လွံလွံခ်င္း’ ဆိုတဲ့ မိန္႔ခြန္းကို ေျပာၾကားခဲ့ရတာေတာင္ ‘သူက ေခါင္းေဆာင္မို႔၊ စုေပါင္းလုပ္တာကို တာ၀န္ယူတဲ့ အေနနဲ႔ ေျပာရတာ’ အျဖစ္ ပုံေဖာ္ရွင္းလင္း သြားခဲ့ပါတယ္။ သမဂၢႀကီးကို ဗုံးနဲ႔ခဲြ ဖ်က္ ဆီးခဲ့တဲ့ အမႈႀကီးမွာ သမုိင္းတရားခံေတြျဖစ္ၾကတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ဟာ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္အထိ အေရးေတာ္ပုံႀကီးရဲ႕ အ႐ိုးတြန္သံေတြကို အထပ္ထပ္ ၾကားေနရရင္း ေခ်ာက္ခ်ားေန တာကို ေတြ႕ၾကရပါတယ္။
ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံႀကီး ကာလတုန္းကလည္း မဆလရဲ႕ ေနာက္ဆုံးသမၼတႀကီး ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္က တုိက္ပဲြ၀င္ေက်ာင္းသားထု ကို ေလျပည္ထုိးျပတဲ့အေနနဲ႔ ‘‘ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အအုံ’’ကို ျပန္လည္ေဆာက္လုပ္ဖို႔ အတူလက္တဲြၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ပႏၷက္ခ်ၾက ရေအာင္’’ လို႔ ေသြးတိုးစမ္းၾကည့္ခဲ့ဖူး ပါေသးတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြအေပၚ က်ဴးလြန္ခဲ့လုိ႔ ေသြးစြန္းေနတဲ့သူေတြနဲ႔အတူ လက္ရွိလည္း က်ဴးလြန္ခံေနရဆဲျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အအုံႀကီးကို ျပန္ေဆာက္ဖို႔ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ပါးပါး အုတ္ျမစ္ခ်ႏုိင္ၾကမွာပါလဲ။
ဒီစကားက ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အအုံကိစၥဟာ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္လုိက္လို႔ မရတဲ့ အတိတ္တေစၦ ေခ်ာက္လွန္႔ျခင္း ခံေနရတာ ကုိ ေဖၚျပေန တာ ျဖစ္ပါ တယ္။ သူတုိ႔ဟာ တစ္ေန႔ေန႔မွာ မလဲႊမေသြ ျပန္ လည္ ေပးဆပ္ ေျဖရွင္း ရမယ့္ ‘တင္ေနတဲ့ သမုိင္းေႂကြး’ ကို လက္မခံ အသိအမွတ္ မျပဳခ်င္ေပ မယ့္ အသိအမွတ္ျပဳလုိက္ရတဲ့ အေနအထား ျဖစ္ပါတယ္။
● လမ္းေဟာင္းႀကီး
အခုလည္း သမဂၢရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပုံကို အဆင့္ျမင့္ပညာေရးက႑မွာ အတည္ျပဳထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ မၾကာခင္ ကာလတခုမွာ တရားဝင္ ျဖစ္ လာႏုိင္တဲ့ အေနအထားပါ။ ဒါေတြဟာ တကၠသိုလ္ ပဋိဥာဥ္ေတြမွာ ပါဝင္လာမယ့္အခ်က္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေက်ာင္းသား သမဂၢ ဆုိတာ တစ္စုံတစ္ေယာက္ တစ္စုတစ္ဖြဲ႔ရဲ႕ စီမံမႈေအာက္မွာ တည္႐ွိေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ လြတ္လပ္တဲ့ ေက်ာင္းသားအစုအဖြဲ႔အျဖစ္ ရပ္တည္ ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ တကသ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနက ေရးဆြဲရမွာ မဟုတ္သလုိ ဗမာႏိုင္ငံ လံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ ဗကသ ဖြဲ႔စည္းပံုကိုလည္း အစိုးရက ေရးဆြဲရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေက်ာင္းသားေတြကိုယ္တိုင္ အေထြေထြ ညီလာခံကေန ေရးဆြဲ အတည္ျပဳရမွာျဖစ္ပါ တယ္။ ေက်ာင္းသားသမဂၢဖြဲ႔စည္းပံုကို ေက်ာင္းသားေတြကပဲ ေရးဆြဲခြင့္ ရွိပါတယ္။ ဘယ္အာဏာ ပိုင္၊ ဘယ္အစုိးရေတြကမွ ခ်ဳပ္ကိုင္ ေရးဆြဲခြင့္ မရွိပါဘူး။
ဆုိလုိတာက သမဂၢဆိုတာေတြဟာ အေျခခံအားျဖင့္ ေက်ာင္းသား၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား စတဲ့ သူကိုယ္စားျပဳတဲ့လူတန္းစား၊ အလႊာ အသီးသီးရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားကို ေဆာင္ရြက္ၾကတာပါ။ သမဂၢေတြဟာ တရားမွ်တမႈအတြက္ တုိက္ပြဲ၀င္ၾကတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအရ လႈပ္ရွားမႈေတြ ရွိၾကတယ္။ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရးသက္သက္ ေဆာင္ရြက္တာ မဟုတ္သလို ဖိႏွိပ္သူနဲ႔ အဖိႏွိပ္ခံၾကား ျခံစည္းရိုးခြထုိင္ၿပီး ေစ်းညွိေပးတဲ့ ပြဲစား လည္း မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီလိုလုပ္မယ္ဆိုရင္လည္း ဒါဟာသမဂၢမျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရးအသင္း ဒါမွမဟုတ္ ညွိႏႈိင္းေရး ေကာ္မ တီသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
အခုအဆင့္ျမင့္ပညာေရးက႑မွာ တင္သြင္းထားတဲ့စာတမ္း(မူၾကမ္း)အလုိအရ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေျခခံ စည္းမ်ဥ္း ဥပေဒမ်ားသည္ တကၠသိုလ္ပဋိညာဥ္မ်ား၏ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒမ်ားႏွင့္ သေဘာထားကြဲလြဲမႈရွိရင္ `ဥပေဒအရ ပယ္ဖ်က္မည္´ဆုိတာကုိလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ အရင္က စစ္အာဏာရွင္ေတြက်င့္သုံးခဲ့သလုိ အာဏာပုိင္ေတြရဲ႕လက္ေဝခံသမဂၢေတြဖြဲ႔မယ္။ ေက်ာင္းသားထုထဲမွာ ေသြးခြဲမယ္။ ဒီလုိပဲ အရင္လူေတြရဲ႕ လမ္းေဟာင္းႀကီးကုိ လိုက္ၾကဦးမွာလား ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းေတြ ျဖစ္ေပၚေစပါတယ္။
● သင္ပုန္းေခ်ဖုိ႔လား
လက္ရွိအေနအထားမွာ တကသ အေဆာက္အဦးကုိ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ဖုိ႔ အေလာသုံးဆယ္ ႀကိဳးစား ေနတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ တကသအေဆာက္အဦးျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရးကုိ မူအားျဖင့္ႀကိဳဆုိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တႏုိင္ငံလုံးမွာရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြ လြတ္လပ္စြာထူေထာင္ခြင့္၊ စည္းရုံးခြင့္ ေတြကုိ ဦးစြာေဆာင္ရြက္ခြင့္ေပးဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ တကသအေဆာက္အဦးကုိ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ တဲ့အခါ တုိင္းရင္းသားျပည္သူလူထုကထည့္ဝင္တဲ့အလွဴေငြေတြနဲ႔သာ တည္ေဆာက္ေစခ်င္ပါတယ္။ တကသ အေဆာက္ အဦးရဲ႕ ပုိင္ရွင္ဟာ တကသသာ ျဖစ္ရပါမယ္။
တကသ မူလေနရာကုိ မည္သည့္အေဆာက္အဦးမွ ျပန္မေဆာက္ဘဲ က်ဆုံးခဲ့ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အမည္စာရင္းျပဳစုၿပီး “ရာေက်ာ္ေက်ာက္တုိင္” မွာ ကဗၺည္းေရးထုိးကာ စစ္အာဏာရွင္ဖိႏွိပ္မႈရဲ႕ သမုိင္းဝင္ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ထားရွိ ဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ တကသအေဆာက္အဦးကုိ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး၊ ဖက္ဆစ္ ေတာ္လွန္ေရး၊ စစ္အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရး၊ အမ်ဳိးသားေသြးစည္းညီညြတ္ေရး အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ တည္ ေဆာက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကသ အေဆာက္အဦးကုိ မူလေနရာမွာမဟုတ္ဘဲ သင့္ေတာ္တဲ့ေနရာမွာ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ဖုိ႔အတြက္ ေဒသအသီးသီးက တုိင္းရင္းသားမ်ားေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ဳိးဆက္မ်ား ပါဝင္တဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ေကာ္မတီတရပ္ကုိ စနစ္တက်ဖြဲ႔စည္းထားရွိသင့္တယ္လုိ႔ ျမင္မိပါတယ္။
ရုပ္၀တၳဳျဖစ္တဲ့ တကသ အေဆာက္အဦးကုိ တည္ေဆာက္တာ မခက္ပါဘူး။ အခ်ိန္မေရြး တည္ေဆာက္လုိ႔ ရပါတယ္။ နစ္နာခဲ့ရသူေတြအတြက္ တရားမွ်တမႈကုိ ဘယ္လုိေဆာင္ရြက္ေပးၾကမွာပါလဲ။ ဒီျဖစ္စဥ္ႀကီးမွာ က်ဴးလြန္ခဲ့သူေတြ က်ဴးလြန္ခံရသူေတြ သက္ရွိထင္ရွားရွိေနေသးတာ၊ မရွိေတာ့တာေတြဟာ အဓိက မက် ဘူးလုိ႔ ျမင္ပါတယ္။
အဓိကေဆာင္ရြက္ရမွာက ေနာင္ဒီလုိအျဖစ္အပ်က္မ်ဳိး မျဖစ္ရေလေအာင္ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့သက္ဆုိင္ရာအဖြဲ႔ အစည္းေတြ တာဝန္ရွိသူေတြက က်ဴးလြန္ခံရသူေတြ၊ သူတုိ႔ရဲ႕မိသားစု၀င္ေတြကုိ သူတုိ႔က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အမွားေတြကုိ တရားဝင္ ဝန္ခံဖုိ႔၊ စာနာမႈရွိေၾကာင္းျပသဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ တကသအေဆာက္အဦး သက္သက္ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေပးရုံနဲ႔ ရင္ၾကားေစ့ေရးမွာ သင္ပုန္းေခ်ႏုိင္ခဲ့ၿပီလုိ႔ မဆုိႏုိင္ပါဘူး။
မလဲႊမေသြ ေျဖရွင္းရမယ့္ ‘တင္ေနတဲ့သမုိင္းေႂကြး’ ကို ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းႏုိင္မွသာ ဒီေန ႔ေဆာင္ရြက္ ေနတဲ့ ဒီမုိကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးကာလဆုိတာရဲ႕တရားမွ်တမႈကုိ စတင္ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္မွာျဖစ္ ေၾကာင္း တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။
ထြန္းဝင္းၿငိမ္း
၃၊ ၇၊ ၂၀၁၇
Comments