ေဆာင္းျဖဴ ● တခါတုန္းက ဧည့္စာရင္း

ေဆာင္းျဖဴ ● တခါတုန္းက ဧည့္စာရင္း
(မိုးမခ) ၾသဂတ္စ္ ၂၇၊ ၂၀၁၇

မုိးမခ အတြဲ ၄၊ အမွတ္ ၇၊ ၂၀၁၇ တြင္လည္း ေဖာ္ျပၿပီး ျဖစ္သည္။

ကြၽန္ေတာ့္ဘႀကီး ဦးေရႊအုတ္ကို လူ႔ခြစာႀကီးလို႔ အမည္တပ္ရမလား၊ သူထင္ရာကို တုတ္ထိုးအိုးေပါက္ ေျပာတတ္ဆိုတတ္၊ လုပ္ကိုင္တတ္တဲ့လူႀကီးလို႔ပဲ ဆိုရမလား မသိပါဘူး။

သူက နယ္မွာ အေနမ်ားေပမယ့္ သူ႔စ႐ိုက္ သူ႔သဘာ၀ကို ရပ္ရြာကလူေတြလာရင္ အၿမဲၾကား ေနရပါတယ္။ ဖိုးေရႊအုတ္ႀကီးက ေတာ့ ဘာလုပ္လိုက္ျပန္ၿပီ၊ ဘယ္သူ႔ကိုေတာ့ သာသာနဲ႔နာနာ ႏွက္လိုက္ျပန္ၿပီ၊ လုပ္ခ်လိုက္တာကေတာ့ အဆန္းႀကီးပဲ ဆို တဲ့ သတင္းေတြကေတာ့ ေမႊးမွ ေမႊးပါပဲ။

အေမႊးဆုံး သတင္းေတြကေတာ့ သူနဲ႔ ရပ္ရြာအာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ ခဏခဏ ကေတာက္ကဆျဖစ္တတ္တဲ့ သတင္းေတြေပါ့။ ရပ္ရြာအစည္းအေ၀းေတြ ရွိတဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ သူတို႔နဲ႔ ဦးေရႊအုတ္နဲ႔က ေနာင္ဂ်ိန္ျဖစ္ေနက်။

“လူႀကီးလာရင္ေတာ့ ၿခံစည္း႐ိုးေတြကို ခဏခဏ ေဆးသုတ္တယ္။ ရြာထိပ္က ဘုရားက်ေတာ့ ပစ္ထားတယ္။ ဘုရားလည္း အားနာပါဦး” လို႔တမ်ိဳး၊

“လုပ္အားေပးေခၚၿပီဆိုရင္ တရြာလုံး ေခြၽးတဒီးဒီးက်ေအာင္ လုပ္ၾကရတယ္။ ဥကၠ႒တို႔မိသားစုကေတာ့ ဖုန္မႈန္႔ေတာင္ မကပ္ ဘူး” လို႔တဖုံ၊

“ရပ္ရြာမွာ ကြမ္းေတာင္ကို ေခ်ာေပ့ လွေပ့ဆိုတဲ့ အလွပေဂးက ကိုင္ၾကရတာမဟုတ္ဘူးလား။ ခု ကြမ္းေတာင္က ဥကၠ႒သမီး လက္ထဲ ဘယ့္ႏွယ္ေရာက္ေနရတာလဲ” လို႔တသြယ္ စသျဖင့္ ၾကားၾကားေနရေတာ့ ဘႀကီးဦးေရႊအုတ္ ဘယ္ေန႔  ရြာက ေျပး ရမလဲ ေတြးေနမိပါတယ္။

အဲဒီလို ေတြးေနတုန္း တညမွာေတာ့ သူဟာ ၿမိဳ႕ကို ဆိုင္းမဆင့္ဗုံမဆင့္ ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ “လမ္းမွာ ေမာ္ေတာ္ပ်က္ ေနလို႔ ခုမွပဲေရာက္ေတာ့တယ္၊ ေမာ္ေတာ္စက္ ျပန္မေကာင္းရင္ေတာ့ လက္ပစ္ကူးလာမလို႔ေတာင္ စဥ္းစားေနတယ္” ဆိုပဲ။

ဘႀကီး ေရာက္လာခ်ိန္ကလည္း အေတာ္ေနာက္က်ေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ရပ္ကြက္႐ုံးသြားၿပီး ဧည့္စာရင္းတိုင္ဖို႔ အခ်ိန္မရ ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ရက္မွပဲ တိုင္ရေတာ့မယ္၊ ဒီညေတာ့ ဧည့္စာရင္း မစစ္ေလာက္ပါဘူးေလ လို႔ ေျဖေတြးေတြးၿပီး အိပ္ရာ ၀င္လိုက္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ အေတြးက ညသန္းေခါင္ေရာက္ေတာ့ မွားမွန္းသိလိုက္ရတယ္ခင္ဗ်။ ေခြးေဟာင္သံ ေတြ၊ တံခါးေခါက္သံေတြ၊ လူသံသူသံေတြၾကားလိုက္ရၿပီး ခဏမွာပဲ တာ၀န္ရွိသူေတြ ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္ ေရာက္လာၾက ပါ တယ္။ မတတ္ႏိုင္ဘူး၊ မီးစင္ၾကည့္ကရေတာ့မွာပဲ ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ အိမ္ေထာင္စုစာရင္း စာရြက္ေလးထုတ္ၿပီး ဧည့္စာရင္း စစ္တဲ့သူေတြကို အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ ရင္ဆိုင္လိုက္တယ္။ ပုံမွန္ေလာက္ပဲ ေမးျမန္းတာဆိုရင္ေတာ့ ဧည့္သည္မေရာက္ဘူး လို႔ ေျပာလိုက္ရင္ေကာင္းမလား စိတ္ကူးေနတုန္းမွာပဲ -

“ေမာင္ေဆာင္း၊ ဘယ္သူေတြတုံးကဲြ႕” ဆိုတဲ့အသံနဲ႔အတူ ျခင္ေထာင္ကိုမၿပီး ထြက္လာသူက ဘႀကီးဦးေရႊအုတ္။ ဧည့္စာရင္း စစ္သူတေယာက္က - “ဟင္ ဟိုလူက ဘယ္သူလဲ၊ ဧည့္သည္ေရာက္ေနတာလား” ဆိုၿပီးေမးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က -

 “ညည့္နက္မွ ေရာက္ေတာ့ ဧည့္စာရင္း မတိုင္လိုက္ရဘူး” လို႔ ေျဖရွင္းခ်က္ေပးလိုက္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာသမားတေယာက္က -
“ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မတိုင္ထားဘူးဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ခင္ဗ်ားဘႀကီး ႐ုံးခဏလိုက္ခဲ့” တဲ့။ အဲဒီမွာ ဘႀကီးက စ ေတာ့တာပဲ။

“ဒီမယ္ေမာင္ရင္၊ ေမာင္ရင္တို႔ ဧည့္စာရင္းတိုင္ေစ့ခ်င္ရင္ ရပ္ကြက္႐ုံးကို ၂၄ နာရီ ဖြင့္ၿပီး ၀န္ေဆာင္မႈ ေပးမွရမယ္။ ဘႀကီးတို႔ လာတိုင္မွာေပါ့။ ခုက လမ္းမွာ ေမာ္ေတာ္ပ်က္လို႔ အခ်ိန္မေတာ္မွ ေရာက္လာရ တာ။ ၿပီးေတာ့ ဘႀကီးက ေမာင္ေဆာင္းရဲ႕ ဘႀကီးအရင္းပါကြာ။ လူဆိုးသူခိုး မဟုတ္ပါဘူး”

ဘႀကီးက ဒီလိုေျပာေတာ့ ဟိုဘက္ကလည္း မေခဘူးခင္ဗ်။

“အမ်ိဳးအရင္း ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ေနပါေစ၊ အိမ္ေထာင္စုစာရင္းမွာ ဘႀကီးအမည္မပါတဲ့အတြက္ ဧည့္သည္ပါပဲ။ ကဲ ႐ုံးကိုသာ လိုက္ခဲ့ၾကပါ”

ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ဘႀကီးလည္း ႐ုံးကို မသက္မသာနဲ႔လိုက္သြားၿပီး ဒဏ္ေငြအလွဴေတာ္မဂၤလာကို ေရစက္ခ် လွဴဒါန္းလိုက္ရပါတယ္။ ဘႀကီးကေတာ့ ကိုယ္က မဟုတ္မဟတ္လုပ္တဲ့ လူလည္း မဟုတ္၊ ေနာက္က် သြားတဲ့အတြက္သာ စည္းကမ္းေဖာက္သလို ျဖစ္သြားရတာကို ဒဏ္ေငြေဆာင္လိုက္ ရတဲ့အတြက္ ေတာ္ေတာ္ကို မေက်မခ်မ္း ျဖစ္ေနတဲ့ပုံပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ရပ္ကြက္႐ုံးက ျပန္ထြက္ေတာ့ အဲဒီက လူေတြကို -

“ဘႀကီးက ဒီက အိမ္ေထာင္စုစာရင္းမွာ မပါတာေတာ့ မွန္ပါတယ္ကြယ္။ အိမ္ေထာင္စုစာရင္းမွာသာ မပါတာ၊ ‘ျပည္ေထာင္စု စာရင္း’ မွာေတာ့ ဘႀကီးပါသကဲြ႕။ ဘႀကီးက ဒီႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံသားပါ။ ဧည့္သည္မဟုတ္ဘူးေနာ” တဲ့။

ဘႀကီးက ဒီလို ကလိေတာ့ ရပ္ကြက္႐ုံးက လူႀကီးဆိုသူေတြ သေျပသီးေရာင္ မ်က္ႏွာႀကီးေတြျဖစ္ၿပီး ေအာင့္သက္သက္နဲ႔ က်န္ခဲ့ၾကေလရဲ႕။