ေမာင္ေမာင္စုိး ● ရခိုင္ျပည္နယ္ ဘဂၤါလီအေရး - အပိုင္း (၃)

ေမာင္ေမာင္စုိး ● ရခိုင္ျပည္နယ္ ဘဂၤါလီအေရး - အပိုင္း (၃)
(မုိးမခ) ၾသဂတ္စ္ ၆၊ ၂၀၁၇

● လက္ေတြ႕ေျမျပင္အေျခအေန
ထုိ႔ျပင္ နိုင္ငံသားကဒ္မရွိ၍ ခရီးသြားခြင့္ ကန္႔သတ္ခံထားရေသာ ဘဂၤါလီမ်ားသည္ ျမန္မာျပည္တြင္း နယ္ေက်ာ္ခြင့္မရွိေသာ္ လည္း နတ္ျမစ္႐ိုးတေလ်ာက္ နယ္စပ္ကို လက္ခ်င္းယွက္မပိတ္ႏိုင္သည့္အေလ်ာက္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ဘက္သုိ႔ ျဖတ္သန္း သြားလာၾကသည္။ ထိုထက္မက ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ကမ္းေျခရွိ အလယ္သံေက်ာ္အစရွိသည့္ ဘဂၤါလီရြာမ်ားမွ ဘဂၤလား ေဒ့ရွ္သုိ႔ စက္ေလွအသြားအလာပုံမွန္ရွိသည္ဟု ေဒသခံမ်ားကဆိုပါသည္။ ဤသုိ႔ေသာအေျခအေနတြင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏွင့္တိုက္ရိုက္ကုန္သြယ္မႈ ျပဳႏိုင္ၾကသည္။ထုိ႔ျပင္ ရန္ကုန္ရွိ ဘူးသီးေတာင္ ေမာင္ေတာအဆက္အႏြယ္ ဘဂၤါလီမ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္၍ ကုန္သြယ္မႈ ျပဳ လုပ္ၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ခရီးသြားလာခြင့္ရွိသည့္ နိုင္ငံသားရခိုင္တိုင္းရင္းသားမ်ား၏လက္ေဝခံအျဖစ္ မွီခိုေနရသည္ မဟုတ္သက့ဲသုိ႔ ကုန္ေရာင္းကုန္ဝယ္တြင္လည္း ရခိုင္မ်ား၏ လက္ေဝခံအဆင့္တြင္ မရွိပါ။

ထုိ႔ျပင္ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းက ျပႆနာျဖစ္ပြါးမည္ကို ေရွာင္ရွားသည့္အေနျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းအတိုင္း ဘဂၤါလီရြာမ်ားကို ထိထိေရာက္ကိုင္တြယ္ျခင္းမရွိေပ။ သုိ႔ျဖစ္ရာ ခြင့္ျပဳခ်က္မရေသာ္လည္း ဗလီမ်ားေဆာက္ေနသည္ သာ ျဖစ္သည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းက မွတ္တမ္းတင္နိုင္သည္မွာ တရားမဝင္ဗလီဟူ၍သာျဖစ္သည္။ ေမာင္ေတာခရိုင္အတြင္းရွိ ဗလီအလုံးတေထာင္ေက်ာ္မွာ အစိုးရမွတ္တမ္းအရ တရားမဝင္ဗလီမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

ေမာင္ေတာခရိုင္အတြင္း ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားရွိဘဂၤါလီရြာမ်ား၌ အိမ္မ်ားတိုးခ်ဲ႕ေဆာက္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ အိမ္ အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ လယ္ေျမအတြင္း ဝင္ေရာက္ေဆာက္လုပ္ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ရြာေျမမဟုတ္သည့္ ေနရာ သစ္မ်ားတြင္ ဘဂၤါလီအိမ္မ်ားတိုးခ့်ဲ ေဆာက္လုပ္လ်က္ရွိသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သုိ႔ေသာ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းက ကိုင္တြယ္အေရးယူနိုင္ျခင္းမရွိေပ။ ေနာက္ႏွစ္အခ်ဳိ႕ၾကာလ်င္ ဘဂၤါလီရြာသစ္မ်ားျဖစ္လာနိုင္သည္။

ထုိ႔ျပင္ နိုင္ငံသားကဒ္မရွိ၍ သြားလာခြင့္ပိတ္ပင္ခံထားရေသာ ဘဂၤါလီမ်ားအား ဒုကၡသည္အျဖစ္သတ္မွတ္၍၎ ဆင္းရဲမြဲေတ မႈ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္၎ UN ႏွင့္ INGO မ်ားက အကူအညီအေထာက္အပ့ံမ်ားေပးအပ္သည္။ ေမာင္ေတာခရိုင္အတြင္း UN ႏွင့္ INGO ႐ုံး ၁၅ ႐ုံးရွိသည္။ ထို႐ုံးအားလုံးသည္ဘဂၤါလီမ်ားသာကူညီသည့္ ႐ုံးမ်ားျဖစ္သည္။ တကယ္ေတာ့ ေမာင္ေတာ ခရိုင္အတြင္ ဘဂၤါလီ IDP စခန္းတခုမွ မရွိေပ။ သုိ႔ေသာ္လည္း အဆိုပါ ေမာင္ေတာခရိုင္အတြင္းရွိ ဘဂၤါလီမ်ားအား ရိကၡာ ေဆးဝါးအျပင္ ပညာေရး က်န္းမာေရး စိုက္ပ်ဳိးေရးကဏၰမ်ားႏွင့္ပတ္သက္သည့္အကူ့ညီမ်ား ေက်းရြာခ်င္းဆက္လမ္းေဖါက္လုပ္ျခင္းမ်ား စသည့္ အကူအညီမ်ား ေပးကမ္းလ်က္ရွိသည္။ ထို UN ႏွင့္ INGO မ်ား၏ ကူညီသည့္ပမာဏကို မသိရ ေသာ္လည္း ေဒၚလာသန္းအခ်ဳိ႕ရွိမည္ဟု ခန္႔မွန္းရပါသည္။

သုိ႔ေသာ္ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားမ်ားကား UN ႏွင့္ INGO မ်ား၏ အကူအအညီမ်ားမရၾကဟုဆိုပါသည္။ ၂ဝ၁၂ အေရးအခင္း ကာလက ေမာင္ေတာခရိုင္အတြင္း မီး႐ႈိ႕ဖ်က္ဆီးခံရသည္မွာ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားရြာမ်ားႏွင့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားျဖစ္သည္။ ေမာင္ေတာအနီးရွိ ေဝသာလီ၊ ေရႊရင္ေအးေဗာဓိကုန္း၊ ခေရၿမိဳင္၊ ကင္းေခ်ာင္း၊ ေရႊဗဟို၊ သေရကုန္းေပၚ၊ ကိုင္းႀကီးေမာရဝတီ၊ ဥေဒါင္း စသည့္ ရြာ ၁ဝ ရြာခန္႔ မီး႐ႈိ႕ဖ်က္ဆီးခံခ့ဲရသည္။ သုိ႔ေသာ္ထိုရြာမ်ားသုိ႔ UN ႏွင့္ INGO မ်ား၏ အကူအညီအနည္းငယ္ သာရခ့ဲၿပီး အဓိကအစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းကသာ ကူညီေပးခ့ဲသည္။ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ အေရးအခင္းအတြင္း အဖ်က္ဆီးခံရေသာ ဘဂၤါလီရြာမရွိပါ။

ေမာင္ေတာေဒသတြင္း တကယ္တမ္းတိုက္ခိုက္ဖ်က္ဆီးခံရသူမ်ားလည္းျဖစ္ လူနည္းစုလည္း ျဖစ္ေနေသာ ရခိုင္တိုင္းရင္း သားမ်ားသည္ လက္ေတြ႕စီးပြါးေရးဘဝတြင္လည္း အၾကပ္အတည္းႀကီးသည္။ လယ္ယာပိုင္ဆိုင္မႈနည္းပါးၿပီး ၾကံဳ ရာက်ပမ္း ျဖင့္ ႐ုန္းကန္အသက္ရွင္ေနရသည္။ ထုိ႔ျပင္ ၂ဝ၁၂အေရးအခင္းကာလတိုက္ခိုက္ခံရၿပီးေနာက္ ပို၍ခက္ခဲလာၾကသည္။ ေမာင္ေတာေဒသတြင္း၌ နတ္ျမစ္ႏွင့္ ပင္လယ္ကမ္းေျခတေလ်ာက္တြင္ ဘဂၤါလီရြာမ်ားက စိုးမိုးထားရာ အသက္ေမြးဝမ္း ေၾကာင္းအတြက္မဆိုထားႏွင့္ ဟင္းစားအတြက္ ငါးရွာ ဖားရွာပင္သြားရန္ ခက္ခဲလာသက့ဲသုိ႔ မယူေတာင္တန္းအတြင္း တေယာက္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ခ်င္းသြားလာ၍ ထင္းခုတ္ ဝါးခုတ္ျပဳရန္ စိုးရိမ္စိတ္မ်ားရွိေနၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စိုင္းတင္ေတာင္ တန္းေျမာက္ဖက္ျခမ္းရွိ ထူထဲလွေသာ ဝါးေတာႀကီးမွ အေရအတြက္ သိန္းခ်ီသည့္ဝါးထုတ္လုပ္မႈကို ဘဂၤါလီတုိ႔ လုပ္ကိုင္ ေနၾကသည္။

အထူးသျဖင့္ ၂ဝ၁၂ အေရးအခင္းအၿပီး ရခိုင္တိုင္းရင္းသားထဲမွ တေယာက္ ႏွစ္ေယာက္စ ေတာေတာင္ႏွင့္ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ားသုိ႔ သြားေရာက္လုပ္ကိုင္ရင္း လက္သည္မေပၚေသာ လူသတ္မႈမ်ားၾကံဳရသျဖင့္ ပို၍စိုးရိမ္စိတ္ရွိလာၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိ႔ျပင္ အ ခ်ဳိ႕ ရခိုင္ရင္းသားပိုင္လယ္မ်ားသည္ ဘဂၤါလီတုိ႔ လုပ္ကိုင္ေနသည့္လယ္ယာေျမအမ်ားအျပားၾကားတြင္ရွိရာ စိုးရိမ္မႈႏွင့္ သြားေရာက္မလုပ္ရဲၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ လုံျခံဳေရးတာဝန္ရွိသူမ်ားကလည္း ေတာေတာင္ ျမစ္ေခ်ာင္း လယ္ကြင္းမ်ား အထိ လုံျခံဳ ေရးယူေပးနိုင္ျခင္းမရွိေပ။

တခ်ိန္တည္းတြင္ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္ထဲရွိ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားအမ်ားစုမွာ က်ပမ္းလုပ္ကိုင္စားေသာက္ရၿပီး ႏြမ္းပါးသူမ်ားျဖစ္ သျဖင့္ ကေလးငယ္မ်ား ပညာေရးအား အားမေပးနိုင္။ ေက်ာင္းထားရန္အခက္အခဲရွိသည္။ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕ နယ္ေျမာက္ပိုင္း ေတာင္ျပိဳ လက္ဝဲအနီး နံ႔သာေတာင္ပရဟိတေက်ာင္းတြင္ ရခိုင္တိုင္းရင္းသား ေက်ာင္းသားလူငယ္ ၄ဝဝ ခန္႔ကို တာဝန္ယူ ပညာသင္သင္ေပးေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ဘဂၤါလီကေလးငယ္မ်ားအတြက္ UN ႏွင့္ INGO မ်ားမွ စာအုပ္စာတမ္း ေက်ာင္း ဝတ္စုံမ်ားမွအစ အကူအညီရရွိသည္။ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားကေလးငယ္မ်ားကေတာ့ ပရဟိတအကူအညီ အနည္းငယ္မ်ွျဖင့္သာ ႐ုန္းကန္ေနရသည္။

ဘဂၤါလီမ်ားသည္ ေမာင္ေတာခရိုင္အတြင္ လူမ်ားစုျဖစ္ေနသည္။ အိမ္ေျခေထာင္ႏွင့္ခ်ီသည့္ ဘဂၤါလီရြာႀကီးမ်ားသည္ အိမ္ ေျခ ဆယ္ဂဏန္း ရာဂဏန္းသာရွိသည့္ တိုင္းရင္းသားရြာမ်ား၏ ပတ္လည္တြင္ရွိသည္။ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားရြာမ်ားတြင္ အစိုး ရအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာသက္ေရာက္သည္။ လယ္ထဲတြင္အိမ္ေဆာက္လ်င္ အေရးယူခံရမည္။ ရခိုင္႐ုိးရာ စာေပယဥ္ေက်းမႈ ေဟာေျပာခြင့္လုပ္မည္ဆိုလ်င္ ခြင့္ျပဳမိန္႔တင္ရမည္။ သုိ႔ေသာ္ ဘဂၤါလီရြာမ်ားတြင္မူ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္မႈအာဏာသည္ အျပည့္ အဝ မသက္ေရာက္ေပ။ လယ္ကြင္းထဲ အိမ္ေဆာက္လ်င္လည္း အေရးယူျခင္းမရွိ။ ေနရာအသစ္မ်ားတြင္ အိုးအိမ္တည္ လ်င္လည္း တားျမစ္ခံရျခင္းမရွိ။ ဗလီေဆာက္လုပ္မႈ တရားမဝင္ဟုဆိုေသာ္လည္း ဗလီ အလုံး ၁ဝဝဝ ေက်ာ္ႏွင့္ ဝတ္ျပဳ ခြင့္မ်ားရသည္။ ဘဂၤါလီရြာမ်ားအတြင္း ျပဳလုပ္ေနေသာ အစည္းအေဝးပြဲလမ္းမ်ားအား အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းက တားဆီးမႈ မရွိသ ေလာက္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ ေမာင္ေတာေဒသတြင္း၌ ဘဂၤါလီတုိ႔သည္ လြတ္လပ္သည့္အေနအထားကို ရေနသည္ဟုဆိုနိုင္
သည္။

အထူးသျဖင့္ ၂ဝ၁၆ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္း ဘဂၤါလီမြတ္စလင္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းတခု၏ အစိုးရတပ္ဖြဲ႕ တပ္စခန္းမ်ားအား တိုက္ခိုက္မႈ ျဖစ္ပြားလာၿပီးေနာက္ ေမာင္ေတာခရိုင္တြင္း ရခိုင္တိုင္းရင္းသားတုိ႔ႏွင့္ အျခားဘာသာဝင္မ်ားၾကား စိုးရိမ္မႈမ်ား ပိုလာသည္။ ၂ဝ၁၆ ခုႏွစ္တိုက္ခိုက္မႈ အၿပီးအမွတ္ ၁ နယ္ျခားေစာင့္ရဲကြပ္ကဲမႈဌာနခ်ဳပ္ရွိရာ က်ီးကန္ျပင္ ေျမာက္ဖက္ၾကိမ္ ေခ်ာင္းရြာရွိ ခမီးလူမ်ဳိ းမ်ားဝတ္ျပဳရာ ခရစ္ယန္ဘုရားေက်ာင္းအား ျပန္လည္ဖြင့္လွစ္ျခင္း မျပဳ ႏိုင္ေသး။ ေမာင္ေတာေတာင္ပိုင္း အစြန္ ဘဂၤလားပင္လယ္ကမ္းေျခရွိ ေက်ာက္ပႏၵဴ ဟိႏၵဴ ဘုရားေက်ာင္းမွာလည္း ၿခိမ္းေျခာက္ခံရၿပီး အေစာင့္တေယာက္သာ ထားၿပီး က်န္ဟိႏၵဴမ်ား ေျပာင္းေရႊ႕ေျပးကုန္ၾကသည္။ ႏွစ္စဥ္က်င္းပေသာ ဟိႏၵဴဘုရားပြဲလည္း မက်င္းပႏိုင္ခ့ဲသည္ကို ေတြ႕ ရသည္။

● မည္သုိ႔ ၾကည့္ျမင္ၾကမည္နည္း
ရခိုင္ျပည္နယ္ရွိ ဘဂၤါလီျပႆနာကိုၾကည့္ျမင္ၾကရာတြင္ နိုင္ငံတကာရွိ အခ်ဳိ႕သူမ်ားသည္၂ဝ၁၂ အေရးအခင္းကာလအ တြင္း တိုက္ခိုက္ခံရေသာ ရခိုင္ေတာင္ပိုင္းရွိ ဘဂၤါလီအေရးကို ေရွ႕တန္းတင္ၾကည့္ျမင္ၾကပုံရသည္။ ရခိုင္ေျမာက္ပိုင္းရွိ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားမ်ားတိုက္ခိုက္ခံရမႈကို ထိမ္ခ်န္ထားေလ့ရွိသည္။ ထုိ႔ျပင္ ရခိုင္ျပည္နယ္ရွိ ဘဂၤါလီလူဦးေရ အမ်ားစုႀကီးျဖစ္ သည့္ ၇၅ ရာခုိင္ႏႈန္းသည္ ေမာင္ေတာခ႐ိုင္အတြင္းတြင္ ရွိသည္။ ရခိုင္ေတာင္ပိုင္းတြင္ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္းခန္႔သာရွိသည္။

သုိ႔ျဖစ္ရာ ဘဂၤါလီအမ်ားစုေနထိုင္ရာ ေမာင္ေတာခရိုင္အတြင္း လယ္ေျမအမ်ားစုႏွင့္ စိုက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းသည္ ဘဂၤါလီတုိ႔ လက္တြင္း၌ရွိသည္။ နတ္ျမစ္တေလ်ာက္ႏွင့္ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္တေလ်ာက္ ေရလုပ္ငန္းအားလည္း ဘဂၤါလီတုိ႔စိုးမိုးထား သည္။ ဘူးသီးေတာင္အေရွ႕ေျမာက္ေတာင္တန္းမ်ားေပၚမွ ႏွစ္စဥ္ သိန္းဆယ္ခ်ီ၍ထုတ္လုပ္ေသာ ဝါးထုတ္လုပ္ငန္းအားလည္း ဘဂၤါလီတုိ႔ လုပ္ကိုင္ေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္နိုင္သည္။ သူတုိ႔တြင္ ႏိုင္ငံသားကဒ္မရွိ၍ သြားလာခြင့္မရွိေသာ္လည္း ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ရန္ကုန္ႏွင့္ တိုက္႐ိုက္အဆက္အသြယ္ႏွင့္ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္မႈရွိသည္။ UN ႏွင့္ INGO မ်ား၏ ပ့ံပိုးမႈအျဖစ္ ရိကၡာေဆးဝါးမွအစ က်န္းမာေရး ပညာေရး လူမႈေရး စိုက္ပ်ဳိးေရး လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရးမွအစ က႑ေပါင္းစုံမွ ရရွိထားသည္။ ထုိ႔ျပင္ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာသည္ ဘဂၤါလီရြာမ်ားတြင္ သက္ေရာက္ျခင္း လြန္စြာအားနည္းသည္။ျပႆနာမျဖစ္ေအာင္ လႊတ္ထားသည္ကမ်ားသည္ဟု ဆိုနိုင္သည္။ ဘဂၤါလီမ်ားသည္ လူဦးေရမ်ားသျဖင့္ လယ္ထဲကိုင္းထဲသြား လ်င္ျဖစ္ေစ ေတာေတာင္တြင္းသြားလ်င္ျဖစ္ေစ ျမစ္ထဲ ပင္လယ္ထဲသြားလ်င္ျဖစ္ေစ လူအင္အားေတာင့္တင္း၍ မည္သည့္ စိုးရိမ္စိတ္မွ မရွိၾက။ ထုိ႔ျပင္ လူမ်ဳိးေရး အေရးအခင္းျဖစ္လ်င္လည္း ေမာင္ေတာခရိုင္အတြင္း လူအမ်ားစုျဖစ္ေသာ ဘဂၤါလီ ရြာမ်ားပ်က္စီးမႈမရွိ၊ ပ်က္စီးမည့္အေရး စိုးရိမ္စရာမလို အပ္ခ့ဲေပ။

လူနည္းစုျဖစ္ေနေသာ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားမ်ားကား အထက္ပါအခ်က္မ်ားႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဖက္ျဖစ္သည္။ လယ္ေျမအနဲစုသာ လက္ထဲတြင္ရွိသည္။ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္အတြင္း နတ္ျမစ္ႏွင္ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ ေရလုပ္ငန္းအားလည္း ဝင္ေရာက္လုပ္ ကိုင္နိုင္ျခင္းမရွိေပ။ အလားတူပင္ ဘူးသီးေတာင္ အေရွ႕ေျမာက္ရွိေတာင္တန္းမ်ားရွိ ဝါးထုတ္လုပ္ငန္းအားလည္း လုပ္ကိုင္ နိုင္ျခင္းမရွိေပ။ ႏိုင္ငံသားကဒ္ရွိ၍ ကူးသန္းသြားလာနိုင္သည္ဆိုေသာ္လည္း ၂ဝ၁၂ ေနာက္ပိုင္း ဘဂၤါလီမ်ားက ရခိုင္တိုင္း ရင္းသားမ်ားႏွင့္ မျဖစ္မေနကိစၥအခ်ဳိ႕မွလြဲ၍ အေရာင္းအဝယ္မလုပ္ၾကေတာ့သျဖင့္ ေရာင္းဝယ္မႈ ႀကီးႀကီးမားမား လုပ္မရေပ။ ထုိ႔ျပင္ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားတုိ႔သည္ ဘ႑ာအင္အားေတာင့္တင္းသည့္ UN ႏွင့္ INGO တုိ႔မွ အကူမရၾက။ နံ႔သာေတာင္ ပရ ဟိတစာသင္ေက်ာင္းက့ဲသုိ႔ အလွဴရွင္ႏွင့္ ပရဟိတသမားတုိ႔၏ အကူအညီ အနည္းအပါးသာရွိသည္။ ေမာင္ေတာတြင္ ဂ်ပန္ေရာက္ ရခိုင္မ်ား၏ အလွဴေငြမ်ားျဖင့္ မတည္ထားသည့္ ARG ေခၚ ရကၡိဳင္မ်ဳိးေစာင့္အဖြဲ႕ဆိုသည့္ အဖြဲ႕ငယ္တဖြဲ႕ရွိ သည္။ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ စိုက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ကူညီေန သည္။ သုိ႔ေသာ္ ဘ႑ာအင္အားေတာင့္လွသည္ မဟုတ္သည့္ျပင္ အစိုးရပိုင္းက မ်ဳိးေစာင့္ဟူေသာအမည္ေၾကာင့္ ဘာသာေရးပဋိပကၡေရွာင္ရွားရန္လိုသည္ဟူေသာ ၾကည့္ ျမင္ခ်က္ေၾကာင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္း၏ အကူအညီမရေပ။ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားေက်းရြာမ်ားတြင္ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာ အျပည့္အဝ ထိေရာက္သည္။ ထုိ႔အတူ လူမ်ဳိးေရးအဓိက႐ုဏ္းျဖစ္ပြားပါက အသက္အိုးအိမ္မ်ား ဆံုး႐ႈံးမႈအႏၲရာယ္အတြက္ စိုးရိမ္မႈ ရွိၾကသည္။ ၾကံဳလဲ ၾကံဳဖူးခ့ဲၾကသည္။

သုိ႔ျဖစ္ရာ ရခိုင္ေတာင္ပိုင္းရွိ ဘဂၤါလီလူနဲစုမ်ားအတြက္ ၾကည့္ျမင္စဥ္းစားသင့္သည့္နည္းတူ ရခိုင္ေျမာက္ပိုင္း ေမာင္ေတာခရိုင္ အတြင္းရွိ ရခိုင္တိုင္းရင္းသား လူနဲစုျဖစ္ေနသူမ်ား၏ျပႆနာကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားရန္လိုသည္။ ထို႔ျပင္ ေမာင္ေတာ ခရိုင္ အတြင္းရွိ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားမ်ားသည္ အထက္ပါအေျခအေနမ်ားအျပင္ ၂ဝ၁၆ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းကစ၍ မူဂ်ာဟစ္ဒင္ဆိုသူမ်ား၏တိုက္ခိုက္မႈ အႏၲရယ္မ်ားကိုလည္း ၾကံဳေနရသည္။

သုိ႔ျဖစ္ရာ ဘဂၤါလီမ်ားအတြက္ အႏၲရာယ္ကင္းဇံုလိုအပ္သည္ဟု စဥ္းစားျခင္းသည္ ျပႆနာကိုျဖစ္ပြားေနေသာ ဘက္ႏွစ္ကို စလုံးကို ထည့္သြင္းမစဥ္းစားဘဲ တဘက္ထဲကိုၾကည့္၍ စဥ္းစားျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုတဖက္ထဲတြင္ပင္ အမ်ားစုႀကီး အေျခအ ေနကိုမၾကည့္ဘဲ အနဲစုကိုၾကည့္၍ ေျပာဆိုေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသုိ႔ ေျပာဆိုခ်ဥ္းကပ္ပုံမ်ဳိးသည္ ျပႆနာကို မေျဖရွင္းနိုင္ မည္မဟုတ္ပါ။ တကယ္တမ္းေတြ႕ျမင္ရသည္မွာ စိုးရိမ္ပူပန္မႈသည္ တဖက္ထဲတြင္ ရွိေနသည္မဟုတ္ပါ။ ႏွစ္ဖက္စလုံးတြင္ စ္ိုးရိမ္ပူပန္မႈ မ်ားရွိေနသည္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ကန္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရန္ လိုအပ္ပါသည္။

ရခိုင္ျပည္နယ္ျပႆနာကို ေျဖရွင္းမည္ဆိုလ်င္ အေျခခံအားျဖင့္ တရားဥပေဒႏွင့္အညီ ႏိုင္ငံသားျဖစ္မႈျပႆနာကို ကိုင္တြယ္ ေျဖရွင္းရန္သာျဖစ္ေပသည္။ ဤျပႆနာကို ေရွာင္လႊဲၿပီး သုိ႔မဟုတ္ ခ်န္ထားၿပီး ျပႆနာကို ေျဖရွင္းရန္ၾကိဳးစားမႈမ်ားသည္ ျပႆနာကို ေျပလည္ရန္ခက္ခဲသည္။ နိုင္ငံသားျဖစ္မႈ ႏွင့္အတူ နိုင္ငံ၏ တရားဥပေဒ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း ေအာက္တြင္ရွိေရးသည္ အေရးႀကီးဆံုးျပႆနာျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အမ်ားေျပာဆိုၾကသည့္ နိုင္ငံေတာ္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာဆိုသည္အတြက္ အေရးပါသည့္အခ်က္လည္း ျဖစ္သည္။

ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။
ေမာင္ေမာင္စိုး

(ဧရာဝတီျမန္မာပိုင္း၌ ဇူလုိင္ ၂၀၊ ၂၀၁၇ ရက္ေန႔က ေဖာ္ျပၿပီး ျဖစ္သည္။)
Photo : AFP