ျမင့္ေအာင္သန္႔ ● အဲဒီေခတ္က လူေတြ
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၂၃၊ ၂၀၁၇
အဲဒီေခတ္လူေတြက
တေယာက္နဲ႔တေယာက္
ေမတၱာမ်ွေဝဖို႔
အသည္းႏွလံုး မ႐ွိၾကဘူး။
စြန္႔စားခန္းေတြရဲ႕
ေသြးေဆာင္မႈေအာက္မွာ
နားဝင္ပီယံ ျဖစ္ေနၾကတယ္။
တေန႔
မုန္တိုင္းဝင္တယ္။
ညီအစ္ကို မသိတသိအခ်ိန္မွာ
ေတာင္ကုန္းကို သိမ္းပိုက္လိုက္ၿပီလို႔
စကားလံုးေတြ မိုးေပၚက ကြၽံက်လာတယ္။
လူစိတ္ေပ်ာက္ေနတဲ့လူေတြက
လူမမယ္ကေလးပါမက်န္
ရက္ရက္စက္စက္
သတ္ပစ္လိုက္ၾကတယ္။
ကိုယ္ပစ္လိုက္တဲ့ေသနတ္က်ည္ဆန္ကို
လိုက္မၾကည့္ဝံ့သူေတြက
ရီေဝေဝနဲ႔
ေသရည္ဆိုင္မွာႂကြားလံုးထုတ္
စိန္ေခၚေနၾကတယ္။
အံု႔ပုန္းေတြကေတာ့
အခုထိ
ဆြံ႔အေနတုန္း။
အဲဒီေခတ္လူေတြက
တေယာက္နဲ႔တေယာက္
ေမတၱာမွ်ေဝဖို႔
အသည္းႏွလံုးမ႐ွိၾကဘူး။
ျမင့္ေအာင္သန္႔
(၂၀၁၇)
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၂၃၊ ၂၀၁၇
အဲဒီေခတ္လူေတြက
တေယာက္နဲ႔တေယာက္
ေမတၱာမ်ွေဝဖို႔
အသည္းႏွလံုး မ႐ွိၾကဘူး။
စြန္႔စားခန္းေတြရဲ႕
ေသြးေဆာင္မႈေအာက္မွာ
နားဝင္ပီယံ ျဖစ္ေနၾကတယ္။
တေန႔
မုန္တိုင္းဝင္တယ္။
ညီအစ္ကို မသိတသိအခ်ိန္မွာ
ေတာင္ကုန္းကို သိမ္းပိုက္လိုက္ၿပီလို႔
စကားလံုးေတြ မိုးေပၚက ကြၽံက်လာတယ္။
လူစိတ္ေပ်ာက္ေနတဲ့လူေတြက
လူမမယ္ကေလးပါမက်န္
ရက္ရက္စက္စက္
သတ္ပစ္လိုက္ၾကတယ္။
ကိုယ္ပစ္လိုက္တဲ့ေသနတ္က်ည္ဆန္ကို
လိုက္မၾကည့္ဝံ့သူေတြက
ရီေဝေဝနဲ႔
ေသရည္ဆိုင္မွာႂကြားလံုးထုတ္
စိန္ေခၚေနၾကတယ္။
အံု႔ပုန္းေတြကေတာ့
အခုထိ
ဆြံ႔အေနတုန္း။
အဲဒီေခတ္လူေတြက
တေယာက္နဲ႔တေယာက္
ေမတၱာမွ်ေဝဖို႔
အသည္းႏွလံုးမ႐ွိၾကဘူး။
ျမင့္ေအာင္သန္႔
(၂၀၁၇)
Comments