ေမာင္စြမ္းရည္ - ကမၻာလွည့္ၿပီး ကမၻာၾကည့္ ၾကည့္တဲ့ ခ်စ္ဦးညိဳ

Photo Sayama San San Tin's Facebook

ေမာင္စြမ္းရည္ - ကမၻာလွည့္ၿပီး ကမၻာၾကည့္ ၾကည့္တဲ့ ခ်စ္ဦးညိဳ
(မိုးမခ) စက္တင္ဘာ ၂၂၊ ၂၀၁၇

ဘာစာေတြ ဘယ္လိုေရးေနၾကသလဲ

ျမန္မာစာေရးဆရာသံုးဦး အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို လာေရာက္ၿပီး ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းခိုလံုသူမ်ား ေနထိုင္ရာ အေမရိကန္ျပည္နယ္အႏွံအျပား လွည့္လည္ေဟာေျပာၾကပါတယ္။ နယူးေရာက္ၿမိဳ႕မွာေတာ့ ခရာစ္ ယာန္၀တ္ေက်ာင္းတစ္ခုရဲ႕ ၀တ္ျပဳခန္းမႀကီးတစ္ခုလံုးအျပည့္ လာေရာက္အားေပးနားေထာင္တာေတြ႕ရပါ တယ္။

တကယ္ေတာ့ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကိုေရာက္ရွိေနၾကတဲ့ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားဟာ ပညာတတ္၊ စာတတ္ သူေတြမ်ားေပမယ့္ စာဖတ္၀ါသနာပါသူ အေတာ္နည္းပါတယ္။ စာဖတ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မအားလပ္ ၾကလို႔လားမသိ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔စာအုပ္လဲလွယ္ဖတ္သူ သံုးေလးေယာက္ပဲရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စာေပေဟာေျပာ ပြဲတို႔၊ ဘုန္းႀကီးတရားပြဲတို႔မွာေတာ့ အားေပးၾကသူမ်ားပါတယ္။ တရားနာေလ့ရွိတဲ့ လူမ်ဳိးစရိုက္၊ ပံုတိုပတ္စ နား ေထာင္ေလ့ရွိတဲ့ လူမ်ဳိးစရိုက္ပံုတို႔ေၾကာင့္လားမသိ ေဟေျပာပြဲေတြမွာ လူစည္တာမ်ားပါတယ္။ စာေရးဆရာေတြ လာၾကရင္ သီးျခားမိတ္ဆက္ လက္ေဆာင္ေပး လက္တြဲဓာတ္ပံုရိုက္ၾကသူမ်ားလည္း မရွားပါ။ သူတို႔ေတြကို ဖတ္ ဖူးၾကသလားေမးၾကည့္။ မဖတ္ဘူးၾက။ ကၽြန္ေတာ့္ စာေရာ။ ကၽြန္ေတာ့္စာအုပ္တစ္အုပ္ရဲ႕ အမည္ေတာင္မေျပာ ႏိုင္ၾက။ ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္ေတြထဲမွာ ေက်ာင္းသားဘ၀ကဖတ္ဖူးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္၊ ႏွစ္ပုဒ္ေတာ့ ေျပာႏိုင္ၾက တာ ၾကားဖူးရဲ႕။ ဒါေတာင္ တင္မိုးနဲ႔ ေမာင္စြမ္းရည္လြဲေသး။ ထားပါေတာ့ စာေရးဆရာမ်ားကကၽြန္ေတာ့အား စာအုပ္လက္ေဆာင္ေပးခဲ့ၾကရံုမွ်မက '၀တၳဳ' နဲ႔ေတာင္ ကန္ေတာ့ၾကေသး။ ကဗ်ာဆရာႀကီးမွာေတာ့ '၀တၳဳ'မရွိလို႔ 'ကဗ်ာ' ပဲ ေပးလိုက္ႏိုင္ပါရဲ႕။

သူတို႔စာအုပ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္အဆက္ျပတ္ေနတာၾကာၿပီ။ သူတို႔ ကံေကာင္းတယ္ဆိုရမလား။ ကၽြန္ေတာ္ပဲ ကံေကာင္းတယ္ဆိုရမလား မသိ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခု သူတို႔ေပးတဲ့စာအုပ္ေတြကို ဖတ္လိုက္မိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသရတယ္။ ၀မ္းသာရတယ္။ သူတို႔စာေတြက တယ္ေကာင္းသကိုး။ ေလာကြတ္ မဟုတ္ဘူးခင္ဗ်။ တကယ့္ကိုေကာင္းတာ။ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းသလဲဆုိေတာ့ ဒီစာမ်ဳိးေတြကို ကြၽန္ေတာ္(လုံးဝ)ေရးႏိုင္ စြမ္းရွိမယ္မထင္ပါဘူး။ မယုံရင္ ကြၽန္ေတာ္ေရးခဲ့တာေတြနဲ႔ သူတုိ႔ ခုေရးထားတဲ့စာအုပ္ေတြနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္။ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ ေယဘု ယ်ထင္ျမင္ခ်က္က ခုေခတ္ႀကီးဟာ ဆုတ္ေခတ္ႀကီး၊ ကလိယုဂ္ ကာလႀကီး။ ငါတုိ႔ ေနာက္မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ေတြဟာ ငါတုိ႔ ေလာက္မေတာ္ၾကဘူးေပါ့။ ေဟာ ခုေတာ့ ဗုေဒၶါ''။ အဟုတ္ေျပာ တာ ဒင္းတုိ႔က က်ဳပ္တုိ႔ထက္ေတာင္သမွ်။

ခ်စ္ဦးညိဳက ဝတၴဳတုိရွည္ႀကီးငယ္ေတြေရးခဲ့သဗ်။ ကြၽန္ေတာ္ က ဝတၴဳေရးသမားမဟုတ္ေလေတာ့ ႏႈိင္းယွဥ္ဖြယ္မဟုတ္။ ဂ်ဴးေရာ သူတုိ႔တေတြ မိန္းကေလးေတြ၊ ေက်ာင္းသူေလးေတြခ်ည္း တစ္စု တေဝးတည္း ေပၚထြက္လာၾကေတာ့ မုဒိတာပြားၿပီး ခ်ီးက်ဴးႀကိဳဆုိ ခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူတုိ႔အညာသူေတြက်ေတာ့ ခ်ီးက်ဴးတယ္လို႔ ေအာက္ကလိအာ ေျပာတာေတာင္ ခံခဲ့ရပါေသးတယ္။ ႏုႏုရည္(အင္းဝ)ရဲ႕ ဝတၴဳတုိေတြဆုိရင္ ''ထဘီေလးတထည္'' အစႀကိဳက္ခဲ့တယ္။ ဝတၴဳ လတ္၊ ဝတၴဳရွည္ေတြ ေရးလာေတာ့လည္း ႀကိဳက္တာပဲ။ ခ်ီးက်ဴးခဲ့ တာပဲ။ တစ္ေယာက္က ပါးစပ္ကျမင္း၊ တစ္ေယာက္ကလက္ကျမင္း နဲ႔ ''ေမာင္စြမ္းရည္နဲ႔ ဘီ႐ိုႀကီး'' ဇာတ္လမ္းေတာင္ ဟိုးေလးတေၾကာ္။ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အိမ္မွာ ေၾကာင္အိမ္ေတာင္ လုံလုံၿခံဳၿခံဳ မရွိ။ စာအုပ္စင္ေတာင္မွ ကိုယ္တုိင္လက္ျဖစ္၊ နံရံကပ္စာအုပ္စင္။ တကယ္ေတာ့ ဂ်ဴးတုိ႔၊ ႏုႏုရည္(အင္းဝ)တုိ႔ေလာက္လက္ရာေျမာက္ တဲ့ အမ်ဳိးသားဝတၴဳေရးဆရာလူငယ္မ်ား လက္စြမ္းလက္စရွိတာ မေတြ႕ရေသးပါဘူး။ ေတြ႕ရင္ေျပာၾကပါ။ ဝမ္းသာရေအာင္။ ကဲ နိဒါန္းပ်ဳိးတာရွည္သြားၿပီး အသက္ႀကီးသြားေတာ့ ဒီလိုပဲျဖစ္တတ္ တယ္ထင္ပါရဲ႕။ (ေၾသာ္...ငယ္ငယ္ကလည္း ဒီလိုပဲလား)

ခ်စ္ဦးညိဳက စေျပာရေအာင္

သူ႔ရဲ႕စာအုပ္ဖတ္လိုက္မိတာက ''ၿမိဳ႕မၿငိမ္းႏွင့္ဂလိုဘယ္လိုက္ ေဇးရွင္း၊ ေတးသီခ်င္းခံစားမႈတဲ့။ ၂ဝဝ၅ က ပထမအႀကိမ္ ၂ဝဝ၇ မွာ ဒုတိယအႀကိမ္၊ လကၤာဒီပစာေပ''က ထုတ္တာတဲ့။ ကိုယ္ပိုင္ စာအုပ္တိုက္ႀကီးနဲ႔။ ဘာေရးသာျပဳစုခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြ ၅ဝ ေက်ာ္။ တခ်ဳိ႕ကို ဒုတိယအႀကိမ္မက ဒြါဒသမအႀကိမ္႐ိုက္ထုတ္ၿပီးခဲ့ၿပီ။ အံ့ဖြယ္သုတ။ ခု သူ႔အသက္ ၇ဝ (ခုနစ္ဆယ္)ဆုိေတာ့ အရြယ္ ေရာက္စကေရးခဲ့တာလို႔ထြက္ရင္ သက္ေစ့ေရးခဲ့သလိုပါလား။

''ၿမိဳ႕မၿငိမ္းႏွင့္ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း''ဆုိတာေတးသီခ်င္းခံစားမႈ စာစုမ်ားတဲ့ ၁ဝ ပုဒ္။ ဒီလိုေခါင္းစီးနဲ႔စာအုပ္မ်ား ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေခတ္က မေတြ႕ဖူးခဲ့။ ကြၽန္ေတာ္က ျပည္မနဲ႔ေဝး၊ ျပည္ပေျပးစဥ္ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ေခတ္ အတြင္း ဒီလိုစာမ်ဳိးထြက္ခဲ့ဖူးၿပီးလား မသိ။ ထြက္ခဲ့ဖူးမယ္မထင္ပါ။ ဒါမ်ဳိးေရးႏိုင္ဖုိ႔မလြယ္ပါ။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီက ''ရသစာေပအဖြင့္''ဆုိတဲ့ စာတစ္အုပ္ေရးဖူးတယ္။ ကဗ်ာ ဆရာတင္မုိးက ခ်စ္ဦးညိဳ တည္းျဖတ္ထုတ္ေဝတဲ့ သဘင္မဂၢဇင္းမွာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ခ်င္းကို ရသဖြင့္ဆုိေဝဖန္ဖူးတယ္။ သီခ်င္းကိုေတာ့ ခ်စ္ဦးညိဳလုပ္သလို ခံစားမႈဖြင့္ဆုိတာမ်ဳိး လုပ္ခဲ့ဖူးတာမရိွေသးဘူး လို႔ ယူဆပါတယ္။ ခ်စ္ဦးညိဳက သီခ်င္းဆယ္ပုဒ္ကို ခံစားမႈဖြင့္ဆုိ ေရးသားထားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ၁၂ ပုဒ္။ ျမတ္ေလးရဲ႕ ''မစၥဝီစကီ'' ဗိုလ္တင့္ေအာင္ရဲ႕ ''ဂ်င္မေလးဂ်မ္း''သီခ်င္းခံစားမႈေဆာင္း ပါးႏွစ္ပုဒ္ ျပန္ရွာလို႔ မေတြ႕ပါတဲ့။ မပါဘူး။

ဒီသီခ်င္းေတြကို အထပ္ထပ္ဆုိညည္းၿပီး ခုလိုိ ရသဖြင့္ဆုိေရးသားဖုိ႔ အားထုတ္မိတဲ့အခါမွာ ေတးေရးသီသူနဲ႔၊ ေတးဆုိသူတုိ႔ရဲ႕ ''ဟဒယ''ကို လွးျမင္လုိက္ရတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ''ဟဒယမ်ားဆီမွ ႏွလုံးေသြးထဲတြင္ လြတ္လပ္မႈကို ျမတ္ႏိုးျခင္း''႐ိုးသားမႈကို တန္ဖုိး ထားျခင္း။ ''အလွ၌ဦးၫြတ္ျခင္း''၊ ''တရား၌တည္ဆုိက္ျခင္း''တည္း ဟူေသာ အျမဳေတစာမ်ားကို ေတြ႕လိုက္ရသည္''ဟူကို။ ဒါက သူ႔ ''ပဏာမစကား''မွာ ေဖာ္ျပခ်က္ပါ။ ဒါေတြကို ကြၽန္ေတာ္မေတြခင္ ျဖတ္သန္းလိုက္ရတာကေတာ့ ''အင္စေတာ္ေလးရွင္း''၊ ''ပါေဖာ္မ္းမဲင့္စ္''၊ ''ေရာ့''၊ ''ဟစ္ေဟာ့''၊ ''ေအာ္လ္တာေနးတစ္''၊ ''ဒီေဂ်''၊ ''သီဝရီ'' ''အိုင္တီ''၊ ''စီဗီလိုက္ေဇးရွင္း''၊ မာလ္တ္ဝတ္႐ုံ''၊ ''ေလဟာနယ္ - ဗက္က်ဴး''စတဲ့၊ စတဲ့ အဂၤလိပ္အသံထြက္စာလုံးမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ ပဏာမ အမွာစာကေလးတစ္ပုဒ္ ပထမစာမ်က္ႏွာပဲ ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ အဂၤလိပ္အသံထြက္ေတြပါ။ တစ္ဒါဇင္ေလာက္ရွိမယ္။ ဒါကေတာ့ တုိ႔ဗမာေခတ္ပညာတတ္ စာေရးဆရာမ်ားရဲ႕ ေရးဟန္ပဲေလလို႔ သေဘာထားလိုက္ပါတယ္။ သူတုိ႔ေတးဂီတေလာက၊ အႏုပညာ ေလာကရဲ႕ ေန႔စဥ္သုံးေဝါဟာရေတြမဟုတ္လား။ ထားပါေတာ့ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ မယဥ္ပါးလို႔ပါ။

ခ်စ္ဦးညိဳက ''ေတးသီခ်င္းခံစားမႈ''တဲ့။ ခံစားတယ္ဆုိတာ စိတ္ အလုပ္ပါ။ ျဒဗ္မဲ့အလုပ္။ အေကာင္အထည္မရွိတာကို အရွိလုပ္ ''ျဒဗ္ၿပံဳ'' ရတာပါတဲ့။ ဆုပ္ကိုင္လုိ႔မရတာကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီးျပရတာ မလြယ္ပါဘူး။ ခံစားမႈဆုိတာျဒဗ္မဲ့ျဖစ္သလို ''အသံ''ဆုိတာလည္း ျဒဗ္မဲ့ပါပဲ။ ေတးသီခ်င္းမွာ ခံစားမႈ၊ အေတြး၊ အသံ စကားလုံးေတြ ပါဝင္ပါတယ္။ စကားလုံးေတြကလည္း တကယ္ေတာ့ အေတြးကို ခံစားမႈတုိ႔ကို အကၡရာသေကၤတနဲ႔ ေဖာ္ျပထားတာေတြပါပဲ။ ဒါ ေၾကာင့္ ခံစားမႈကိုဖြင့္ဆုိေရးသားရတာ အလြန္မလြယ္တဲ့ အလုပ္ပါ လားလုိ႔ သေဘာေပါက္မိပါတယ္။ ခ်စ္ဦးညိဳကလည္း ဒီသေဘာနဲ႔ နိဒါန္းခ်ီၿပီး မရဲဘဲနဲ႔ ကြၽဲၿပဲစီးရသလို ေျပာပါတယ္။ မရဲေသာ္လည္း ေျပးခဲေစဆုိသလို စီးမိမွျဖင့္ လိမ့္မက်ေအာင္လုပ္ရတာလည္း မလြယ္ပါဘူး။

ေတးခံစားမႈစာေပရယ္လို႔ စာတစ္အုပ္၊ ေပတစ္ထုပ္ရွိခဲ့ဖူးတာ မဟုတ္ပါ။ ရွိခဲ့ဦးေတာ့ အမ်ားအျပားအထင္အရွားမဟုတ္ပါ။ ခံစား မႈရသကို ဖြင့္ရတာ ''ျဒဗ္ျပဳ''ရတာမလြယ္ဘူး မဟုတ္လား။ ရသကုိး ပါးတဲ့။ အဲဒီဆုပ္ကိုင္လို႔မရတဲ့''ရသ''အမ်ဳိးကိုးပါးကို သိဂၤါရရသ၊ ဟာသရသ၊ က႐ုဏာရသ (ဂ႐ုဏမဟုတ္ဘူးေနာ္) သႏၲရသ၊ ႐ုဒၵရသ စသည္တုိ႔ကို ေဖာ္ထုတ္ဖြင့္ဆုိရတာ ''အသံ'' လူသံ၊ သီဆုိ တဲ့သီခ်င္းသံ၊ လူတီးမႈတ္တဲ့ဂီတသံ။ အဲဒီအသံေတြ အနိမ့္တဲ့၊ အျမင့္ တဲ့။ အတက္အက်တဲ့။ အေလ်ာ့အတင္းတဲ့။ မျမင္ရတာက ျမင္ရ သလို ဖြင့္ဆုိရတာ။ ဒါေတြေျပာတဲ့အခါ အစဥ္အလာအရ ပါဠိလို ေျပာရ၊ သကၠတလိုေျပာရ။ ခုေခတ္က်ေတာ့ အဂၤလိပ္လိုေျပာရ၊ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းတဲ့။ ဝက္စတန္နယ္ေဇးရွင္းတဲ့။ အေမရိကန္ ႏိုက္ေဇးရွင္းတဲ့။ ကာရာအုိေကတဲ့။ လိုေကးရွင္းတဲ့။ ပ႐ိုဒတ္ရွင္းတဲ့။ အင္ကလူးဆစ္၊ ခိုးရပ္၊ မယ္လုိဒီ၊ ဂ်ီအုိေပၚလစ္တစ္၊ ဖ်ဴးခ်ားပါစပတ္တစ္၊ နယ္ဗီေဂးရွင္း၊ အက္သစ္၊ ပင္ႏိုးရာမား ...။  ၿမိဳ႕မၿငိမ္းရဲ႕ ေတးသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ထဲမွာကိုက ပါဠိစာလုံး၊ အဂၤလိပ္စာလုံးေတြ အမ်ားႀကီး။ ဖတ္တဲ့လူေတြကလည္း ပညာတတ္ေတြပဲ ဖတ္ၾကမွာပါ။ ေတးသီခ်င္းကိုပထဝီနဲ႔ခင္းရ၊ သမိုင္းနဲ႔ရွင္းရ၊ သိပံၸနဲ႔လင္းရ၊ ပန္းခ်ီ နဲ႔ဆြဲျပရ။

သီခ်င္းက တစ္ပုဒ္မဟုတ္။ ၁ဝ ပုဒ္ အစဆုံးသီခ်င္းက ၿမိဳ႕မ ၿငိမ္း ၂ဝဝဝ ျပည့္ႏွစ္က စတင္ေရးသားခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ ၁၉၈ဝ ေလာက္စၿပီး ေတးသီခ်င္းခံစားမႈေဆာင္းပါးေတြေရးေန တာလို႔ ဆုိပါတယ္။ ဒီစာအုပ္မွာ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းအျပင္ နန္းေတာ္ေရွ႕ ဆရာတင္၊ သဟာယဆရာတင္'' ဝိုင္အမ္ဘီသခင္တင္နဲ႔တကြ ေရႊ တိုင္ၫြန္႔၊ ကိုေစာညိန္း၊ ကန္ၿမဲကိုေအးေက်ာ္၊ ကိုေနဝင္း၊ ခင္ဝမ္း၊ ဝင္းမင္းေထြးတုိ႔ပါ ပါရွိတဲ့အတြက္ ျမန္မာကာလေပၚသီခ်င္းေခတ္ တစ္လုံး ငုံမိတယ္ေျပာႏိုင္ပါယ္။ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ခ်င္းရဲ႕စကားလုံး အသံ၊ ဂီတစသည္တုိ႔ကို ျမန္မာ့ထုံးစံ ျမန္မာဂီတစကားလုံး ေဝါဟာ ရ၊ ဂီတဘာသာစကားနဲ႔ အေနာက္တိုင္းဂီတ ဘာသာစကားမ်ားနဲ႔ ပါ အတတ္ႏိုင္ဆုံးရွင္းျပထားရာမွာ မန္းပန္းတ်ာေက်ာင္းေခါင္မုိး ေပၚေမြးခဲ့တဲ့ ခ်စ္ဦးညိဳမုိ႔သာ ဒီလိုေရးႏိုင္တာကလားလုိ႔ မုဒိတာ ပြားရင္း သုခိတာစကားဆုိလိုက္ရပါတယ္။ ပန္တ်ာေက်ာင္းေခါင္း ေပၚမွာေမြးသူလည္းျဖစ္၊ မ်ဳိး႐ိုးကလည္း သဘင္ေတးဂီတာမ်ဳိး႐ိုး ျဖစ္၊ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္မွာပဲ ဒီေလာကထဲကိုပဲ ျဖတ္သန္းခဲ့ နန္း ေတာင္ေရွ႕မွာပဲႀကီးျပင္းခဲ့၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕မကိုလည္း နားဆင္ခဲ့၊ ေလဘာတီမျမင္ရင္ကိုလည္းနားယဥ္ခဲ့ မႏၲေလးမွာပဲ ျမန္မာစာ ျမန္မာစကားကို သင္ယူခဲ့။ ဒီလိုေပါင္းစပ္ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ ေရႊမန္း သားက ေလဟုန္စီးၿပီး ေရႊဂုံမွာႀကီးခဲ့လို႔သာ ဒီလိုေရးခြင့္ႀကံဳရတာ ပါကလားလုိ႔ အရင္းအျမစ္ထိ ဆင္ျခင္ၾကည့္မိပါတယ္။

စာေပဝါသနာပါသူ၊ သီခ်င္းဝါသနာပါသူမ်ား သီခ်င္းေလးေတြညည္းရင္း ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ ပုဂံ ေက်ာက္စာတစ္ခုထဲက အမတ္ႀကီးတစ္ပါးရဲ႕ဆုေတာင္းကို သတိ ရမိပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္တစ္ဦးက နိဗၺာန္ဆုေတာင္းဘဝ အဆက္ဆက္ ''ပၪၥဂၤတူရိယာျဖင့္ ႏိုးထေသာအျဖစ္''ကို ရလိုသတဲ့။ ကိုခ်စ္ဦးညိဳလည္း နိဗၺာန္မရမီစပ္ၾကား ဘဝကိုမွာ ပၪၥဂၤတူရိယာ ျဖင့္ ႏိုးထေသာအျဖစ္ကိုရပါေစသား။  ဂီတသမား က်တတ္တယ္ဆုိ တဲ့ ''ပဟာသငရဲမွလည္း အၿမဲလြတ္ လြဲခြၽတ္ပါေစသေတး''လို႔။

ခ်စ္ဦးညိဳစာေတြ အမ်ားမ်ားေရးႏိုင္ပါေစ။ ေဟာႏိုင္ေျပာႏိုင္ မေမာႏိုင္ပါေစသတည္း။

ေမာင္စြမ္းရည္

၂ဝ၁၇၊ စက္တင္ဘာ ၈

နယူးေယာက္