ေမာင္ေမာင္စုိး ● ႏွင္းဆီနီနီ အိပ္မက္မ်ား - အပိုင္း (၄၆)

ေမာင္ေမာင္စုိး ● ႏွင္းဆီနီနီ အိပ္မက္မ်ား - အပိုင္း (၄၆)
(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၁၉၊ ၂၀၁၇

● ေကာက္ကြတ္ ဒုတိယပတ္
ေကာက္ကြတ္သင္တန္းေက်ာင္း ဒုတိယပတ္ကို ၁၉၇၇ ခုႏွစ္ ဇြန္လမွ ၾသဂုတ္လအတြင္း ျပဳလုပ္ခ့ဲသည္။ မိုးတြင္းကာလျဖစ္၍ အားလုံးပင္ပမ္းၾကသည့္ သင္တန္းပတ္ျဖစ္သည္။ ထိုဒုတိယပတ္သင္တန္းအားလည္း ဗိုလ္မွဴး မရန္ဘရန္ေတာင္ပင္ ဦးစီး လာသည္။ CPB ႏွင့္ ဆက္ဆံေရးေျပျပစ္သူကို ဦးစားေပးပုံရသည္။ ဒုတိယပတ္သင္တန္းတြင္လည္း KIA တပ္ရင္း၌လူအင္အား ၃၅၀ ေက်ာ္ခန္႔ပါဝင္သည္။

ဒုတိယပတ္သင္တန္းတြင္ ကခ်င္ ပညာတတ္လူငယ္မ်ား ပါဝင္လာသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ထိုလူငယ္မ်ားထဲမွ ဂမ္ေရွာင္ဆို သည့္လူငယ္ကို မိမိသတိထားလိုက္မိသည္။ လူပုံခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ KIA တပ္ထဲေရာက္သည္မွာ မၾကာေသး၍ စစ္သားပုံေတာ့ မထြက္ေသးေပ။ ထိုစဥ္က သူသည္ တပ္ၾကပ္လား ဒုတပ္ၾကပ္လား တခုတခုျဖစ္မည္ထင္သည္။ သူကိုေကာင္းစြာမွတ္မိလိုက္သည္ကသူႏွင့္ ၁၉၇၈ ထဲတြင္ တၾကိမ္ျပန္ဆံုေသးသည္။ မိမိတုိ႔ CPB တပ္မဟာ ၂ ဌာနခ်ဳပ္ရွိရာ မုန္းေပၚၾကီးေဒသရွိ မန္က်န္းကုန္းတြင္ စစ္သင္တန္းလာတက္စဥ္ ဒုတိယအၾကိမ္ ထပ္ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ထုိ႔ျပင္ ကိုဂမ္ေရွာင္ႏွင့္ စီးပြါးေရး တကၠသုိလ္တြင္ အတူတက္ခ့ဲသူ ကိုခင္ေမာင္လတ္ ေခၚ ကိုေအာင္ခ်စ္က CPB  သုိ႔ေရာက္လာ၍ သူ႔အေၾကာင္းေျပာျဖစ္ၾကသည္။ သူတုိ႔က ၁၉၇၀-၇၄ စီးပြါးေရးတကၠသုိလ္ ဘြဲ႕ရမ်ားျဖစ္သည္။ မိမိ တကၠသုိလ္ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသားဘဝက သူတုိ႔က တကၠ သုိလ္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေက်ာင္းသားမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ မိမိလည္း ဒုတိယပတ္သင္တန္းစၿပီး ရက္ပိုင္းတြင္ ေဆးရံုတက္ လိုက္ရ သျဖင့္ ဒုတိယပတ္သင္တန္းသားမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးခြင့္ မၾကံဳ ခ့ဲေပ။ သုိ႔ေသာ္သူႏွင့္ပတ္၍ အက္ေဆးတပုဒ္ေတာ့ မိမိေရးခ့ဲမိသည္။

● ဂြမ္ထန္ဂမ္ေရွာင္၊ ျမကြၽန္းညိဳႏွင့္ စိမ္းေသာျပာေသာမိႈိင္းေသာေတာင္တန္းမ်ားဆီသို႔
● အီကို
ရန္ကုန္စီးပြားေရးတကၠသုိလ္ကို ထိုစဥ္က Eco ဟုေခၚေလ့ရွိသည္။ ထိုစဥ္က Eco သည္ ရန္ကုန္ဝိဇၨာႏွင့္သိပၸံတကၠသိုလ္ RASU ဝင္းထဲ၌ ရွိသည္။ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခန္းမ၏ လက်္ာဘက္တြင္ Eco ပင္မေဆာင္ရွိသည္။ ပင္မေဆာင္၏ ေရွ႕ႏွင့့္ ဂ်ပ္ဆင္ ၾကားတြင္ AE ေျမစိုက္ေဆာင္ေလးမ်ားမွာလည္း Eco ၏ စာသင္ေဆာင္မ်ား ျဖစ္သည္။

AE ေဆာင္မ်ားေဘးတြင္ Eco  စားေသာက္ဆိုင္တန္းရွိသည္။ ဦးယမ္းဘီလူး အေအးဆိုင္တုိ႔ ကိုေအာင္ရင္ လဘက္ရည္ ဆိုင္တုိ႔က ေက်ာင္းသားမ်ားၾကား နာမည္ရသည္။ ပင္မတကၠသိုလ္ဝင္းအတြင္း ေရႊဘိုေဆာင္သည္ Eco ေက်ာင္းသားတုိ႔၏ အေဆာင္ျဖစ္ၿပီး မာလာေဆာင္ကေတာ့ ေက်ာင္းသူတုိ႔၏ အေဆာင္ျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္ သမိုင္းဝင္းတြင္းတြင္ Eco ေက်ာင္းသား မ်ားအတြက္ ေမခေဆာင္၊ ေက်ာင္းသူမ်ားအတြက္ အင္ၾကင္းေဆာင္တုိ႔ရွိေသးသည္။

ေက်ာင္းတက္ရက္တြင္မေတာ့ Eco အတြင္းေက်ာင္းသားတို့ႏွင့္ စည္းကားသည္။ ပင္မတကၠသုိလ္အတြင္း တဆက္တစပ္ တည္းဆိုေတာ့ RASU ဘက္ကေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့့္္လည္း ေရာယွက္ေနသည္။ ထိုစဥ္အခါက Eco တြင္ အေခ်ာအလွေပါ သည္ဟု နာမည္ၾကီးသျဖင့္ အျခားတကၠသု္ိလ္မွ ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း လာေရာက္အစြံထုတ္ေလ့ရွိသျဖင့္ ပို၍စည္ကားျခင္း ျဖစ္ ဟန္တူသည္။ ထိုစဥ္က ျမကြၽန္းညိဳညိဳတကၠသုိလ္တြင္ Eco ေက်ာင္းေတာ္သည္ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားတုိ႔ ေပ်ာ္စံရာ ျဖစ္ခ့ဲသည္။

၁၉၇၀-၁၉၇၄ Eco စာသင္ႏွစ္မ်ားအတြင္းျမကြၽန္းညိဳတြင္ ကခ်င္ေက်ာင္း သားတစ္ဦးရွိခ့ဲသည္။ အသားျဖဴျဖဴ အရပ္မနိမ္မျမင့္ လူပုံႏြဲ႕ႏြဲ႕ခပ္ျပံဳးျပံဳးေန တတ္ေသာ အေနေအးေဆးေသာကခ်င္ေက်ာင္းသားတဦးျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ အားလ်င္ဂစ္တာေလး တလုံးျဖင့္ ျငိမ့္ေနတတ္သည္။ထိုအေနေအးေသာ ကခ်င္ ေက်ာင္းသားသည္ Eco ၌ ေရပန္းစားေသာ လူသ္ိမ်ားေသာေက်ာင္း သားတစ္ဦးေတာ့ မဟုတ္ခ့ဲေပ။ ၁၉၇၄ စာသင္ႏွစ္ကုန္ေတာ့ သူသည္ အျခားေက်ာင္းသားမ်ားနည္းတူ ျမကြၽန္းညိဳမွာ ခြဲခြာ သြားခ့ဲသည္။ ထိုကခ်င္ေက်ာင္းသား၏အမည္မွာ ဂြမ္ထန္ဂမ္ေရွာင္ဟု ေခၚပါသည္။

● ေတာင္တန္းမ်ား
တရံတခါက ဆည္းဆာေနခ်ည္ဖ်ာက်ေနေသာတညေနခင္းတြင္ ေမချမစ္၏ တဖက္ကမ္းရွိ သဲျဖဴလြလြေပၚတြင္ထိုင္ရင္း ေမချမစ္ဟိုမွာဖက္ကမ္းရွိ ေတာင္စဥ္အထပ္ထပ္ကိုေငးေမာၾကည့္မိသည္။ ေတာင္တုိ႔သည္ စိမ္း၍ ေတာင္တုိ႔သည္ျပာကာ ေတာင္တုိ႔သည္ မိႈင္းေန၏။ အနီးဆုံးေတာင္တန္းက သစ္ပင္တို႔ႏွင့္ စိမ္းေနသည္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိသစ္ပင္တို႔ကို သဲကြဲစြာ မျမင္ရေသာ ေတာင္တန္းတုိ႔က ျပာေနသည္။ အေဝးဆုံးရွိေတာင္တန္းမ်ားကေတာ့ မႈိင္းျပေနသည္။ တူညီေသာအလင္း ေရာင္ေအာက္တြင္ အကြာအေဝး အနီးအေဝးက အျမင္အာ႐ံုတြင္ အေရာင္မ်ားကို ေျပာင္းလဲေစလိုက္သည္။

ထိုစိမ္းေသာျပာေသာမိွဳင္းေသာ ေတာင္တန္းတေနရာတြင္ ကိုဂမ္ေရွာင္ႏွင့္ ဆုံခ့ဲသည္။ ၁၉၇၇ ေလာက္ကျဖစ္သည္။ Eco က ေက်ာင္းၿပီးဘြဲ႕ရခ့ဲေသာ ဂြမ္ထန္ဂမ္ေရွာင္တေယာက္ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကခ်င္လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ KIA ၏ စစ္သား တေယာက္ျဖစ္ေနေပျပီ။ မ်ိဳးခ်စ္ကခ်င္ျပည္သူမ်ားအတြက္ ကခ်င္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္သူတဦးျဖစ္ေနေခ်ျပီ။ မဆလ အစိုးရအတြက္ေတာ့ ကခ်င္သူပုန္တေယာက္ျဖစ္ေပမည္။ အရင္တုန္းကေတာ့ ကခ်င္ေသာင္းက်န္းသူဟု ေခၚသည္။ ယခုျငိမ္းခ်မ္းေရးကာလမွာေတာ့ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းဟု ေျပာင္းေခၚသည္။ သူဖက္ကၾကည့္ေတာ့ လက္ဖဝါး ကိုယ့္ဖက္ကၾကည့္ေတာ့ လက္ဖမိုးဟု ဆိုၾကမည္ေလာ မသိေပ။

ဂြမ္ထန္ဂမ္ေရွာင္တေယာက္ ဘြဲ႕ရၿပီးသည္ႏွင့္ KIA ထဲသုိ႔ ဝင္ခ့ဲ့ပုံရသည္။ ၁၉၇၇ တြင္ လက္ေမာင္းတြင္ ႏွစ္ရစ္ႏွင့္ တပ္ၾကပ္ ျဖစ္ေနျပီ။ KIA အပါ ေတာတြင္းလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားအေနႏွင့္ စဝင္သည္နွင့္ တပ္သားဘဝက စတင္ျဖတ္သန္းရ သည္။ေအာက္ေျခက စရသည္။ KIA တပ္အတြင္း ၂ ႏွစ္ခန္႔ ျဖတ္သန္းအၿပီး တပ္ၾကပ္တေယာက္ျဖစ္လာသည့္တိုင္ စစ္သား ပုံေတာ့ သိပ္မေပါက္ေသး။ လူပုံက ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ မ်က္ႏွာခ်ိဳခ်ိဳႏွင့္ပင္ရွိေသးသည္။ ထို႔အတူ သူႏွင့္အတူ KIA တြင္း ေရာက္လာသူ တကၠသိုလ္ထြက္ ကခ်င္ေက်ာင္းသားမ်ားၾကားတြင္ ႏွိမ့္ခ်မႈရွိ၍ ဆက္ဆံေရးေျပျပစ္သူဟုဆိုရမည္။

၁၉၇၈ ခုႏွစ္က မိမိတုိ႔ တပ္မဟာ ၂ တြင္ စစ္သင္တန္းလာတက္၍ တခါထပ္ဆံုလိုက္ၿပီးေနာက္တြင္ေတာ့ သူႏွင့္မဆုံျဖစ္ေတာ့ ေပ။ သတင္းဆက္သြယ္ေရးကလည္း ခက္ခဲေသာကာလမ်ားျဖစ္ေပရာ သတင္းၾကားရဘို႔လည္း မလြယ္ကူခ့ဲ့ေပ။ ၁၉၉၀ ခန္႔တြင္မွ သူ႔သတင္းၾကားရသည္။ ထိုကာလတြင္ သူသည္KIA တပ္မဟာ ၂ လက္ေအာက္ခံ တပ္ရင္း ၆ ရင္းမွဴး ျဖစ္ေနေပျပီ။ KIA ရင္း ၆ သည္ ဖားကန္႔ေဒသအား တာဝန္ယူစုိးမိုးသည္။ ေျမာက္ဖက္ လုံးခင္း ကံစီးမွသည္ ေတာင္ဖက္ ေဝွခါေဒသထိ လႈပ္ရွားၿပီး ဖားကန္႔ေဒသကို စိုးမိုးလႈပ္ရွားသည္။

ဂြမ္ထန္ဂမ္ေရွာင္ ရင္း ၆ ရင္းမွဴးအျဖစ္ တာဝန္ယူထားစဥ္ လႈပ္လႈပ္ခတ္ခတ္သတင္းတခု ေပၚခ့ဲသည္။ စေပါ့ေခ်ာင္းဖ်ား အေရးအခင္းျဖစ္သည္။ ဖါးကန္႔ ဆိုင္းေတာင္ ေဒသတြင္ျဖစ္သည္။ နံပါတ္ဖိုး မူးယစ္ေဆးဝါး ေရာင္းဝယ္သူအခ်ဳိ႕အား ေသ ဒဏ္ေပး၍ ပစ္သတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဗီဒီယို တိပ္ေခြပါထြက္လာ၍ ဂယက္အေတာ္ထသြားသည္ဟု ဆိုရမည္။

ထိုလုပ္ရပ္ကို မႀကိဳက္သူမ်ားကေတာ့ ရက္စက္ၾကမ္းတမ္းလြန္းသည္ဟု ဆိုၾကသည္။ ေထာက္ခံသူမ်ားကေတာ့ ဤက့ဲသုိ႔ ခပ္ျပတ္ျပတ္အေရးယူျခင္းသည္ေကာင္း၏ဟု ဆိုသည္။ ထိုစဥ္က ဖါးကန္႔ေဒသ ေက်ာက္သမားမ်ား အထူးသျဖင့္ေက်ာက္တူး သမားမ်ားၾကား ဖိုးစြဲေနသူမ်ားလွသည္။ အရိုးေပၚ အေရတင္၍ ဖိုးစြဲေနသူမ်ား ေန႔စဥ္လိုလို ဖါးကန္႔ ဆိုင္းေတာင္ရြာမ်ားတြင္ ေသဆုံးေနၾကသည္။ ေဆြမ်ိဳးညာတိမရွိ ပိုင္ရွင္မဲ့အေလာင္းမ်ားအျဖစ္ ရပ္ရြာက သၿဂိဳလ္ေပးေနရသည္။ ထိုအေျခအေနတြင္ စေပါ့ေခ်ာင္းဖ်ား အေရးယူမႈေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။

● တန္းတူေရး
ထုိ႔ေနာက္တြင္ေတာ့ သူသတင္းသိပ္မၾကားရျပန္ေတာ့။ ၁၉၉၄ KIA ႏွင့္ နဝတ အပစ္ရပ္ၿပီးသည့္ေနာက္ KIA ၏ ဗဟို ဆက္ သြယ္ေရးရံုးကို ျမစ္ၾကီးနား စီတာပူတြင္ ဖြင့္လွစ္ခ့ဲသည္။ ၂၀၁၁ KIA ႏွင့္ တေက်ာ့ျပန္စစ္ပြဲျဖစ္သည့္အခ်ိန္ထိပင္ျဖစ္ သည္။ထိုကာလမ်ားတြင္ ဂြမ္ထန္ဂမ္ေရွာင္တေယာက္ KIA ဗိုလ္မွဴးၾကီးအျဖစ္ႏွင့္ ဆက္သြယ္ေရးတာဝန္ခံအျဖစ္ အခ်ိန္ တပိုင္းတာဝန္ယူခ့ဲသည္ဟု ဆိုသည္။

၂၀၁၁ KIA ႏွင့္ အစိုးရ ျပန္လည္စစ္ပြဲျဖစ္ေတာ့ သူနာမည္ ျပန္ၾကားရသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သူသည္ KIA ၏ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ CS ျဖစ္ေနေပၿပီ။ ကခ်င္ျပည္နယ္ႏွင့္ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းရွိ တိုက္ပြဲမ်ားႏွင့္အတူ သူ႔နာမည္ကို မၾကာခဏ ၾကားရသည္။ ဒီဘက္ ေခတ္ကေတာ့ ဆက္သြယ္ေရးနည္းပညာ ျမင့္မားသည္ေခတ္ မဟုတ္ပါေလာ။

၂၀၁၅ ခုႏွစ္ဆန္းတြင္ KIA စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဂြမ္ထန္ဂမ္ေရွာင္မိန္႔ခြန္းေျပာေနသည့္ ဗီဒီယိုဖိုင္တခုအင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမ်ား ေပၚတြင္ ပ်ံ႕လြင့္လာသည္။ ယခင္ ငယ္ရြယ္နုပ်ိဳမႈေနရာတြင္ ရင့္က်က္မွဳျဖင့္အစားထိုးလိုက္ေပျပီ။ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးမႈ ေနရာတြင္ ေလးနက္ေသာႀကီးမားေသာတာဝန္မ်ားက ဝင္ေရာက္လာခ့ဲေပျပီ။ သူ၏ လူထုအား ကခ်င္ဘာသာျဖင့္ ေျပာ ၾကားရာတြင္ ဗမာျပည္ရွိ တိုင္းရင္းသားအား တန္းတူအခြင့္အေရးရရွိရန္လိုေၾကာင္းေျပာဆိုၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာ တရား စီရင္ေရးအာဏာ ဥပေဒျပဳေရးအာဏာဟူ၍ အာဏာသုံးရပ္ရွိသည့္အနက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ တရားစီရင္ေရးအာဏာ ၂ ရပ္ သာတိုင္းရင္းသားတုိ႔ကရၿပီး ဥပေဒျပဳခြင့္အာဏာကို တိုင္းရင္းသားတုိ႔မရပါက တန္းတူေရးရရွိသည္ဟု မဆိုနိုင္ေၾကာင္း ေထာက္ျပေျပာဆိုသြားသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ တိုင္းရင္းသားအားလုံးတန္းတူေရးျပသနာသည္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အတြက္ အေျဖလည္း ျဖစ္သည္။

● ျမကြၽန္းညိဳညိဳ
ျမက်ြန္းညိဳညိဳ တကၠသုိလ္သည္ ပညာရပ္ေပါင္းစုံသင္ၾကားရာ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ရာ သုေတသနျပဳရာအျပင္ စာေပ ဂီတ အႏု ပညာ ယဥ္ေက်းမႈတုိ႔ ထြန္းကားရာလည္းျဖစ္သည္။ ဤအမိတကၠသိုလ္္တြင္ သင္ၾကားလာခ့ဲေသာ ပညာရပ္မ်ားျဖင့္ မိမိလူမ်ိဳး ကို မိမိတိုင္းျပည္ကို လူ႔အဖြဲ႕အစည္းကို ေကာင္းက်ိဳးျပဳၾကဖုိ႔သာျဖစ္သည္။ ကမၻာ့နိုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ထိုသုိ႔သာျဖစ္ သည္။ ျမန္မာျပည္သည္လည္း ျငိမ္းခ်မ္းေသာ ဒီမိုကေရစီရွိေသာ တိုင္းျပည္တျပည္ျဖစ္ပါက ဂြမ္ထန္ဂမ္ေရွာင္လည္း စီးပြား ေရးပညာရွင္တေယာက္ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္မည္။ သုိ႔မဟုတ္က ေအာင္ျမင္ေသာ စီးပြားေရးသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္မည္။ သုိ႔မဟုတ္ သူႏွစ္သက္ေသာဂီတနယ္ပယ္တြင္ က်င္လည္ေကာင္း က်င္လည္ေနေပလိမ့္မည္။

သုိ႔ေသာ္ ယေန႔ဗမာျပည္မွာေတာ့ ဂြမ္ထန္ဂမ္ေရွာင္က့ဲသုိ႔ေက်ာင္းသား အမ်ားအျပားသည္ ပညာရွင္မ်ားျဖစ္မလာခ့ဲ။ တကၠ သုိလ္ ပရဝုဏ္လည္း စစ္တလင္းျဖစ္ခ့ဲသည္။ ကတၲရာလမ္း တို႔လည္း ေသြးစြန္းခ့ဲသည္။ စာသင္ခန္းထဲမွ ေက်ာင္းသားတုိ႔လည္း ေပတရာလမ္းေပၚေရာက္ခ့ဲသည္။ အက်ဥ္းေထာင္မ်ားသုိ႔ ေရာက္ခ့ဲသည္။ ေတာေတာင္အႏွံ႔ေရာက္ၾကသည္။ ကေလာင္ မကိုင္နိုင္ခ့ဲၾကဘဲ ေသနတ္ကိုင္ၾကဖုိ႔ ဖန္လာခ့ဲသည္။

ျမကြၽန္းညိဳညိဳ တကၠသုိလ္နယ္ေျမတြင္ ကန္႔ေကာ္ပန္းတုိ႔ မေမႊးျမနိုင္ခ့ဲ။ စိန္ပန္းပြင့္တုိ႔လည္း မြမြေၾကခ့ဲရသည္။ တိတ္ဆိတ္ ေမွာင္မိုက္ ျငိမ္သက္ေနသည့္ တကၠသုိလ္၏ညမ်ားတြင္ သစ္ပုတ္ပင္အို၏ ငုိ႐ႈိက္သံသ့ဲသ့ဲကို ၾကားရနိုင္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ တကၠသုိလ္ရင္ခြင္မွ ထြက္ခြာလာသူတုိ႔သည္ အခ်ည္ႏွီးေတာ့ မျဖစ္ခ့ဲၾက။ သူမအား စိတ္မပ်က္ေစခ့ဲ၍ သူ မေက်နပ္နိုင္လိမ့္မည္ ဟုေတာ့ ထင္ပါသည္။ ဤသည္ကား ျမန္မာျပည္၏ ကံၾကမၼာဟုသာ ဆိုရပါေတာ့မည္။

ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။
ေမာင္ေမာင္စိုး