လြင္ (ေဘာ္တြင္း) ● ဗိုင္းရပ္စ္

လြင္ (ေဘာ္တြင္း) ● ဗိုင္းရပ္စ္
(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၂၀၊ ၂၀၁၇

ေအးတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ဟာ မဲေမွာင္ေနတဲ့ မုိးတိမ္ေတြေၾကာင့္ မႈန္မႈိင္းေနတယ္။ လမ္းေပၚက လူေတြဟာ ထီးကုိအားကိုး အကာအကြယ္ယူရင္း ခပ္သုတ္သုတ္ သြားလာေနၾကတယ္။ သုတ္ခနဲေဝ့လုိက္တဲ့ ေအးစက္စက္ေလညင္းဟာ မေကာင္း ဆုိးဝါးတေကာင္ေကာင္ အနားကပ္လာသလုိမ်ဳိး။  အိမ္ထဲမွာပဲ အဝတ္ေတြလွမ္းေနရတဲ့ အိမ္ရွင္မရဲ႕ေက်ာရိုးတေလွ်ာက္ စိမ့္ခနဲ ျဖစ္သြားတယ္။

လည္ကုပ္ေပၚကေမႊးညင္းနုကေလးေတြ ေထာင္သြားသလုိပဲ။ လြင့္ခါေနတဲ့ခန္းစီးစမွာ မေကာင္းဆုိးဝါး တြဲခုိ ေနေလသလား။

လႈပ္ခတ္သြားတဲ့သစ္ရြြက္ေတြ၊ ျမက္ပင္ေတြ၊ အဝတ္ေတြၾကားမွာ မေကာင္းဆုိးဝါးဟာ ျမဴးပ်ံတယ္။

အသက္ရႈဖုိ႔ေတာင္ ေၾကာက္လန္႔ေနသူေတြက နွာေခါင္းနဲ႔ပါးစပ္ကုိ နွာေခါင္းစည္းနဲ႔ ပိတ္ထားၾကေလရဲ႕။  ပါးနပ္တဲ့မေကာင္း ဆုိးဝါးေတြက လက္ေတြမွာ ဝင္ျပီးခုိေနၾကတယ္။ ေက်ာရုိးထဲက စိမ့္ေအးမႈက လက္ေမာင္းေပၚမွာ ၾကက္သီးဖုကေလး ေတြအျဖစ္ ေပၚလာတယ္။


သတင္းေတြမွာ မေကာင္းဆုိးဝါး ပူးကပ္ခံရသူေတြအေၾကာင္း၊ အသက္ဇီဝိန္ႏႈတ္ခံရသူေတြအေၾကာင္းသာ လႊမး္မုိးေနတယ္။ ေက်ာင္းေတြ၊ တကၠသိုလ္ေတြ၊ လုပ္ငန္းခြင္ေတြ၊ ဌာနဆုိင္ရာေတြ၊ ရပ္ကြက္ေတြမွာ လူေတြကုိစုျပီး ပညာေပးေဟာေျပာ ေနၾကတဲ့ သတင္းေတြကလည္း ခဏခဏ။ မေကာင္းဆုိးဝါးေတြ ေပ်ာ္ျမဴးတတ္တဲ့ လူစုလူေဝးကုိေရွာင္ပါ။ ကေလးေတြဟာ စာသင္ခန္းေတြထဲမွာ တစုတစည္းတည္း။ စာသင္ခန္းက မိုးလံုပါရဲ႕လား။ ကေလးပီပီ မုိးေရအုိင္ တစြက္စြက္မွာ ေျပးလႊား ေဆာ့ေနေလမလား။ ေအးစိမ့္စုိစြတ္ေနတဲ့ဝန္းက်င္မွာ သူတုိ႔ စာေတြဆုိၾကမယ္။ ေရးၾကမယ္။ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္္ စၾကေနာက္ၾကမယ္။ နွာေခ်တဲ့အခါ နွာေခါင္းနဲ႔ပါးစပ္ကုိအုပ္ထားဖုိ႔ သူတုိ႔ေလးေတြ သတိရၾကမယ္မထင္ဘူး။ အိမ္ျပန္္လာၾက တဲ့အခါ စုိစြတ္ေအးစက္လာမွာ။ သူတို႔အနားမွာ မေကာင္းဆုိးဝါးေတြ ကခုန္ေနၾကမလား။

ဘတ္စ္ေပၚကလူေတြလဲ စုိစုိစြတ္စြတ္။ အဲကြန္းေအးေအး ဖြင့္ထားတဲ့ဘတ္စ္က မေကာင္းဆုိးဝါးအႀကိဳက္ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ ေဝဒနာကုိ ေပးတယ္။ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ထပ္လုမတတ္ ၾကပ္ညွပ္ေနတဲ့ဘတ္စ္ေပၚမွာ ဝင္သက္ထြက္သက္ေတြက ေရာျပြမ္းလို႔။ နွာေခါင္းစည္းေတြအေပၚက မ်က္လံုးေတြမွာ မယံုသကၤာ အၾကည့္ေတြနဲ႔။ လမ္းေပၚလွ်ံေနတဲ့ ေရေတြထဲ နစ္္လာရတဲ့ ေျခေထာက္ေတြဟာ ေအးစက္လုိ႔၊ စုိအိလုိ႔။ လက္ကုိင္ကြင္းေတြေပၚမွာ၊ တန္းေတြေပၚမွာ၊ ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ ေတြေပၚမွာ မေကာင္္းဆုိးဝါးဟာ ဟုိဟုိဒီဒီတြားသြားရင္း သားေကာင္ကုိေခ်ာင္းတယ္။

“ဟပ္ခ်ဳိး”

လက္ေဆးပါ၊ လက္ေဆးပါ၊ လက္ေဆးပါ။ ဆပ္ျပာအျမဳပ္ေတြၾကားမွာ ျမဳပ္ေနတဲ့လက္ကုိ ေရတဖြားဖြားက်ေနတဲ့ ေအာက္ ထည့္လုိက္တယ္။ ပဲႀကီးေရတြန္႔ေနတဲ့လက္ဟာ ရန္သူရဲ႕လက္နက္တဲ့လား။ ဒီလက္နဲ႔ကုိင္တြယ္မိခဲ့သမွ် အရာေတြအားလံုး မွာ မေကာင္းဆုိးဝါးပူးကပ္ေနတယ္။  အျပင္က ျပန္လာလာျခင္း ဘာကုိကုိင္လုိက္ပါလိမ့္။ တံခါးလက္ကုိင္။ အိမ္ရွင္မဟာ အဝတ္စတစ္ခုကုိ အရက္ပ်ံဆြတ္ျပီး တံခါးလက္ကုိင္နဲ႔ ဝန္းက်င္ကုိပြတ္တုိက္လုိက္တယ္။ ျပီးေတာ့ေရာ အကိုင္အတြယ္မ်ားတဲ့ အရာေတြ၊ မီးခလုပ္၊ ထုိင္ခုံလက္ရမ္း၊ ေလွကားလက္ရမ္း၊ ကြန္ျပဴတာခလုပ္ခံု၊ ဖုန္းရဲ႕ဖန္သားျပင္၊ ေငြစကၠဴေတြနဲ႔ အဲဒါေတြထည့္္ထားတဲ့ အိတ္၊ ေစ်းျခင္းေတာင္းလက္ကုိင္၊ ထီး၊ ဦးထုပ္၊ ေသာ့၊ ျပီးေတာ့ျပီးေတာ့ ထိေတြ႔ကိုင္တြယ္မိ တဲ့အရာမ်ားစြာ။

အိမ္ရွင္မဟာ ပြတ္တုိက္တယ္။ ေဆးေၾကာတယ္။ ေလွ်ာ္ဖြပ္တယ္။

မေကာင္းဆုိးဝါးဟာေနေရာင္ျခည္ကုိေၾကာက္သတဲ့။ တိမ္မဲညိဳေတြၾကားက ေခ်ာင္းၾကည့္လုိက္တဲ့ ေနမင္းကုိ ျမင္လုိက္တယ္ ဆုိရင္ပဲ အိမ္ရွင္မဟာအဝတ္ေတြကုိ ကျပာကယာ အျပင္ထုတ္ျပီးလွမ္းတယ္။

“ေနေရာင္ျခည္သည္ ေရာဂါပုိးကိုေသေစ၏” လုိိ႔ ပထမတန္းက ကေလးေတြစာအံေနတယ္။ ဆရာမဟာ စုိေနတဲ့ လံုျခည္ အနား ေျခာက္ေသြ႔သြားေအာင္ ေနေရာင္က်တဲ့ေနရာဆီ ေရႊ႕ထုိင္လုိက္တယ္။ နွာေခါင္းနဲ႔ပါးစပ္ကုိ တစ္ရႈးစနဲ႔ အုပ္ျပီး နွာေခ် လုိက္တဲ့အခါ ေနေရာင္ျခည္က လန္႔ျပီး ျပန္ပုနး္သြားေတာ့တယ္။ အိမ္ရွင္မရဲ႕ မ်က္နွာဟာ မုိးနဲ႔အျပိဳင္ ညိဳမႈိင္းသြားျပီး အဝတ္ ေတြကုိရုပ္သိမ္းျပန္တယ္။

မိုးစက္ေတြေၾကာင့္ စုစည္းလာတဲ့ေရေတြဟာ လမ္းမေပၚကုိ အလုအယက္တက္လာၾကျပန္တယ္။

မေကာင္းဆုိးဝါးေတြဟာ ေရေတြထဲမွာ ဟိုဟုိဒီဒီကူးခပ္ေနၾကတယ္။ က်န္းမာေရးေဟာေျပာပြဲကျပန္လာတဲ့ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြဟာ နွာေခါင္းစည္းေတြကုိယ္စီနဲ႔။

“ဟပ္ခ်ဳိး”

လြင္ (ေဘာ္တြင္း)