သာထက္ေအာင္ ● သိန္း ၁၅ဝ တန္ ပုဂံဓားတလက္

သာထက္ေအာင္ ● သိန္း ၁၅ဝ တန္ ပုဂံဓားတလက္
(မုိးမခ) ႏုိဝင္ဘာ ၇၊ ၂ဝ၁၇

၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းက ေရႊျပည္ႀကီးကို အလည္တေခါက္ေရာက္ခဲ႔ပါေသးတယ္။ ေရာက္ၿပီး တရက္၊ ႏွစ္ရက္ ေဆြေတြမ်ဳိး ေတြကို မ်က္ႏွာျပၿပီးၿပီဆိုရင္ပဲ ထံုးစံအတိုင္း ေရးေဖာ္ ေရးဖက္၊ ေသာက္ေဖာ္ေသာက္ဖက္ေတြဘက္ ေျခဦးလွည့္ေတာ႔တာပါပဲ။ တခ်ဳိ႕လည္းမရွိေတာ႔ တခ်ဳိ႕လည္း အျမင္မွန္ေတြ ဘာေတြရၿပီး ျပတ္တဲ႔လူကျပတ္၊ ျဖတ္တဲ႔လူကျဖတ္၊ `တခ်ဳိ႕ကေတာ႔ လည္း ခုလဲပဲ ဗိုလ္ဆြဲမွန္စြာ´ လို႔ဆိုရမယ္႔ `ႀကီးဗိုလ္´ ႀကီးေတြနဲ႔လည္း ဆံုခဲ႔ရပါေသးတယ္။ စာသမားေတြဆိုေတာ႔ စီးပြား ေရးသမားေတြ အာဏာရကပ္ပါးေတြလိုေတာ႔ ႀကီးႀကီးပြားပြား၊ စိုစိုေျပေျပ မေတြ႕ရဘဲ အမ်ားစုကေတာ႔ ေရာဂါေလးေတြ ကိုယ္စီနဲ႔ ေခတ္ၾကပ္ စနစ္ၾကပ္ႀကီးထဲမွာ မြန္းၾကပ္ေနၾကရတာမ်ားပါတယ္။

တရက္ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္မွ ခပ္ေထြေထြနဲ႔ျပန္လာတဲ့ကြၽန္ေတာ္႔ကို “မင္း မနက္ျဖန္ညေနအားလား၊ ေမာင္တင္လာသြားတယ္ မင္းကို ေတြ႕ခ်င္လို႔ မနက္ျဖန္ ညေန (၅) နာရီ သူလာေခၚမယ္တဲ့ မင္းကို ဒင္နာေြကြးမလို႔တဲ့..”

ေမာင္တင္ …. ဘယ္သူပါလိမ္႔ စဥ္းစားလို႔မရ။ သူငယ္ခ်င္းထဲမွာလည္း ဒီနံမည္ မရွိပါဘူး။ ေမာင္တင္ ဘယ္ကေမာင္တင္ပါလိမ္႔။ စဥ္းစားလို႔မရတဲ႔အဆံုး ကြၽန္ေတာ္႔အကို ကိုေအးၾကည္ကေတာ႔ `ဒို႔ (၃) ခန္းေက်ာ္ေလာက္ကေနသြားတဲ႔ ဦးအဂၢရဲ႕ တူေလ ကြာ..? ကုလားေလးေမာင္တင္ အိမ္လာၿပီး မင္းတူနဲ႔ တပူးတြဲတြဲေနတဲ႔ ကုလားေလးဟာ …။´

ေၾသာ္ … သိၿပီ … ကြၽန္ေတာ္ရွိစဥ္တုန္းက ဒီကေလးက (၅) တန္း (၆) တန္းလားရွိဦးမယ္ ထင္ပါရဲ႕။

အိမ္ေရွ႕ျဖတ္သြားျဖတ္လာမို႔ ျမင္ဖူး၊ ေတြ႕ဖူးေပမယ့္ အရြယ္ခ်င္းကကြာေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းမျဖစ္ၾကလို႔ စိတ္ထဲမွတ္မွတ္ ထင္ ထင္ မရွိပါဘူး။ ႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ အစိတ္ဆိုတဲ့ကာလတခုဟာ လူတေယာက္ရဲ႕ဘဝကိုေျပာင္းလဲဖို႔ လံုေလာက္တဲ့အခ်ိန္မို႔ ကုလားေလးေမာင္တင္လည္း ခုေတာ႔ ႀကီးႀကီးပြားပြား ခ်မ္းခ်မ္းသာသာျဖစ္ေနၿပီလို႔ ကြၽန္ေတာ္႔အကိုက ေျပာပါတယ္။ ၿမိဳ႕ထဲ နဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းရပ္ကြက္တခုမွာ တိုက္နဲ႔ကားနဲ႔ လုပ္ငန္းနဲ႔ အေတာ္ေလး ဟန္က်ပန္က်ျဖစ္ေနၿပီး ၾကားရေတာ႔ ဝမ္းသာပါ တယ္။ ခုလိုသတိတရ လာေတြ႕ၿပီး ဒင္နာေကြၽးဖို႔ေတာင္ ဖိတ္ေခၚရေတာ့ ဒီကေလး သူေတာ္ေကာင္းကို ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ ရေကာင္းမွန္သိလို႔ ဒီထက္ႀကီးပြားလိမ့္ဦးမယ္ ထင္ပါတယ္။ ဟဲ … ဟဲ…. ထားပါေတာ႔။

ေနာက္ေန႔ ၅ နာရီေလာက္ သူလာေခၚပါတယ္။ ကားေပၚမွာ ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ လီတာပုလင္းႀကီးေတြ႕ေတာ့ ဟဲ့ေကာင္ ကုန္ပါ့ မလားဆိုေတာ႔ ေမာင္တင္က စိတ္ခ် ကြၽန္ေတာ္တဝက္ တာဝန္ယူတယ္တဲ႔။ ေၾသာ္ … လူငယ္ေျခတက္ကေလးပါလား။ ကြၽန္ေတာ့္အကိုနဲ႔ေတာ့ ဝါသနာအိုးခ်င္းတူၾကေတာ့ ကားေပၚမွာတင္ မန္ခ်က္ေတြ - ရီးယဲေတြ၊ ဘာစီလိုနာေတြနဲ႔ သူတို႔မို႔ ရွာရွာေဖြေဖြ သိတတ္ၾကပေလ။ အကိုႀကီး ဘယ္ဆိုင္သြားမလဲ တ႐ုတ္ဆိုင္သြားမလား။ ယိုးဒယားဆိုင္သြားမလား။ ကိုရီး ယားဆိုင္သြားမလားဆိုေတာ႔ ဟ …. မင္းနဲ႔ တ႐ုတ္ဆိုင္ဘယ္ျဖစ္မလဲကြ။ မင္းတို႔ႀကိဳက္တဲ့ဆိုင္ သြားပါဦးေတာ႔။ ကြၽန္ေတာ႔့ အကိုက ရီပါတယ္။ ဘာလဲ - မင္းက ဒီေကာင္ဝက္သား မစားဘူးထင္လို႔ပါ။ အဆီနဲ႔အေခါက္မွ မ်ိဳတာေတာင္ ကြမ္းေလးၿမံဳၿပီး ကားေမာင္းေနတဲ့ ေမာင္တင္က ဝက္ဆို ေခါင္းကေန အၿမီးအထိ အကုန္စားတယ္။ ဝယ္ေတာ႔ မသယ္ရဲဘူး။ တခါ တ႐ုတ္ တန္းမွာ အေခါက္ကင္ဆင္းဝယ္တာ တ႐ုတ္ႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္လိုက္ အေခါက္ကင္လားလို႔ ေသခ်ာေအာင္ေမးလိုက္ .. ေတာ္ၾကာ .. ဘဲကင္လား … အေခါက္ကင္လားလို႔ ထပ္ေမးလိုက္ (၃) ခါေလာက္ အေမးအေျဖလုပ္ၿပီးမွ ထုတ္တယ္။ ဟုတ္တယ္ ဝက္သားအေခါက္လို႔ ခပ္မာမာေအာ္ေျပာလိုက္မွ တ႐ုတ္ႀကီးက ၿပံဳးၿဖီးၿဖီးနဲ႔ခုတ္ေပးေတာ့ ဒါေၾကာင့္ စားေတာ့ စားတယ္ ဝယ္ေတာ့ မဝယ္ရဲဘူး။

လူက အသားကခပ္မည္းမည္း၊ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး၊ မုတ္ဆိတ္ေမႊးနဲ႔ ကုလား႐ုပ္အျပည့္ေပါက္ေနတဲ့ လူက အေခါက္ကင္ဝယ္ေတာ့ တ႐ုတ္ႀကီးကလည္း ရယ္ခ်င္မွာေပါ့ေလ။ တကယ္ေတာ့ ေမာင္တင္က ဟိႏၵဴ၊ ကိုးကြယ္ေတာ့ခရစ္ယာန္ က်ဳိကၠဆံကြင္းနားက ၿခံေလးဝင္းေလးနဲ႔ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိတဲ့ တ႐ုတ္ဆိုင္ကိုဝင္ၿပီး ပါလာတဲ့ပုလင္းဖြင့္ သူ႔ဘဝဇာတ္ေၾကာင္းေလးေတြ နားေထာင္ ရတာ ဝတၳဳတပုဒ္ဖတ္ရသလိုပါပဲ။ ေခတ္ေတြ စနစ္ေတြရဲ႕ အခန္းကူးအခန္းေျပာင္းမွာ တခ်ဳိ႕ဘဝပ်က္ရသလို တခ်ဳိ႕ဘဝတက္ သြားတဲ့အေၾကာင္း သူ႔စကားထဲမွာ ဖ်ဳိးခနဲ ဖ်ပ္ခနဲ ျမင္လိုက္ရပါတယ္။



ယမကာေလးမွီဝဲလိုက္ အျမည္းေလးစားလိုက္နဲ႔ သူ႔ေျခေထာက္တစ္ဖက္က ပတ္တီးႀကီးျမင္ တာနဲ႔ ဘာျဖစ္တာလဲေမးၾကည့္ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ (၂)လေလာက္က ကားအက္ဆီးဒင့္ျဖစ္လို႔ ေျခေထာက္ ထိသြားတာ။ ခုထိ ေကာင္းေကာင္းအနာမက်က္ေသးဘူးဆိုပဲ ပိုက္ဆံေတြလည္း ေသာက္ေသာက္လဲ ကုန္လွၿပီလို႔ၿငီးပါတယ္။ မင္းမွားလို႔လားလို႔ေမးေတာ့ မဟုတ္ဘူး ကြၽန္ေတာ္ကလမ္းမွန္ လမ္းၾကားေလး ထဲကထြက္လာတဲ့ကားက ကြၽန္ေတာ့္ကိုတိုက္တာ သူမွားတာတဲ့။ ဒါဆို မင္းဘာလို႔ ပိုက္ဆံကုန္ရမွာလဲ မွားတဲ့သူကေလ်ာ္ေလ အာမခံေပၚလစီထားရင္ အာမခံကုမၼဏီကေလ်ာ္ေလ မင္းမွန္တာပဲ မင္းဘာလို႔ ကုန္ရမွာလဲ။



ကုလားေလးေမာင္တင္ သက္ျပင္းအရွည္ႀကီးခ်ပါတယ္။ ေရွ႕ကဖန္ခြက္ တဝက္သာသာကို တခ်က္တည္းေမာ့ၿပီး အကိုႀကီး ဒါ ဗမာျပည္ မွန္တာေတြ မွားတာေတြ ေနာက္မွေျပာ တခုခုျဖစ္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ မလုပ္လို႔မရေတာ့ဘူး။ အဲ တဖက္က အပြင့္ႀကီး ေတြ အခက္ႀကီးေတြ ဘယ္ကေရာင္းႀကီးေတြနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ တစ္ဖက္လူ ဘယ္ေလာက္မွန္မွန္ ေထာင္မက်ရင္ကံေကာင္း၊ တရားဥပေဒဆိုတာ ဘာလဲလို႔ တရားသူႀကီးေတြကို ေမးၾကည့္ပါလား .. ကမၻာမွာ တရားဥပေဒဆိုရင္ သေကၤတအျဖစ္ ခ်ိန္ ခြင္ကို အမ်ားအားျဖင့္သံုးၾကတယ္။ ဗမာျပည္မွာေတာ့ ခ်ိန္ခြင္မဟုတ္ဘူး။ လက္ညိႇဳးနဲ႔လက္မ ထိပ္ခ်င္းထိစပ္ထားတဲ့ပံုက ဥပေဒရဲ႕သေကၤတပဲ။

ေၾသာ္ … မင္းပဲေျပာတယ္ပေလ၊ ကမၼဝါဖတ္မယ့္ ကုလားေလးေမာင္တင္ပါတကား။

အဲသလိုနဲ႔ ညေနစာေသာက္ရင္းစားရင္း တရားဥပေဒမစိုးမိုးမႈေတြ ျခစားမႈေတြ လာဘ္ေပး လာဘ္ယူ ႀကီးထြားေနတာေတြကို တညေနခင္းမွာပဲ ေတာ္ေတာ္ေလး ဗဟုသုတရလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီလိုေျပာရင္း သူ႔ညီတေယာက္ရဲ႕ တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ဇာတ္ လမ္းကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားပါတယ္။

အျဖစ္ကဒီလို … ကုလားေလးေမာင္တင္ရဲ႕ညီတေယာက္က စီးပြားေရးေလး အေတာ္အသင့္ အဆင္ေျပေနေတာ့ တရက္ သူတို႔မိသားစုပုဂံကို အလည္သြားၾကဆိုပဲ။ ပုဂံမွာ (၂) ညအိပ္ၿပီး ရန္ကုန္ ျပန္ေတာ့ ပုဂံျပန္လက္ေဆာင္အျဖစ္ ထံုးစံအတိုင္း ယြန္းထည္ေတြ ပုဂံဘုရားပံုေတြ လက္မႈပစၥည္းေလးေတြ ဝယ္လာၾကသတဲ့။ အဲ့ဒီမွာ ေမာင္တင့္ညီက ဓားတေခ်ာင္းလွလို႔ ဝယ္လာေရာ ဓားကအသြားေရာ အ႐ိုးပါေပါင္းမွ တေတာင္မျပည့္ခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဓားအိမ္ေလးက ကႏုတ္ပန္းေတြ ဘာ ေတြနဲ႔ အေတာ္လွဆိုပဲ။ ဓား႐ိုးမွာလည္း အ႐ုပ္ေတြဘာေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ သေဘာလွတာနဲ႔ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာက်ပ္ေငြ (၃) ေသာင္းေပးၿပီး ဝယ္လာသတဲ့။

ရန္ကုန္အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မိန္းမနဲ႔ကေလးေတြက သူတို႔ဝယ္လာတာ သူတို႔သိမ္းၿပီး ေမာင္တင့္ညီဝယ္လာတဲ့ဓားကို ယူ သိမ္းမသြားဘူးလို႔ေျပာပါတယ္။ သူလည္း ေမ႔ေမ႔ေပ်ာက္ေပ်ာက္နဲ႔ အလုပ္ခြင္ထဲျပန္ေရာက္သြားေတာ့ ဒီဓားကိုသိမ္းဖို႔ သတိ မရေတာ႔ဘူးေပါ့။

အဲ … အကုသိုလ္ဝင္ခ်င္ေတာ႔ တေန႔ .. အလုပ္အျပန္ ညဦးပိုင္း ကန္ေတာ္ႀကီးနားမွာ ရဲေတြလမ္းပိတ္ၿပီး ေရွာင္တခင္စစ္တာနဲ႔ ေတြ႕ပါေလေရာ …၊ လိုင္စင္ထုတ္ျပခိုင္း၊ ကားထဲကို လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးနဲ႔ ထိုးၾကည့္ … ဟိုရွာသည္ရွာ ေနာက္ေဘာနပ္ဖံုးကို ဖြင့္ခိုင္းလို႔ ဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ႔ ေသာက္ေရဗူးေတြ အခ်ိဳရည္ဗူးခြံေတြ ႂကြတ္ႂကြတ္အိတ္ေတြနဲ႔ ႐ႈပ္ပြေနတဲ႔ေအာက္မွာ ပုဂံက ဝယ္လာတဲ့ဓားကို ရဲေတြေတြ႕သြားပါေလေရာ။

အဲသည္မွာတင္ ျပႆနာက ႀကီးေတာ႔တာ။ ႐ုပ္ကလည္း ကုလား႐ုပ္ ကားထဲမွာလည္း ဓားကေတြ႕ေနၿပီဆိုေတာ႔ ရစ္ပါေလ ေရာ။ လက္နက္ပုဒ္မနဲ႔ ဆြဲပါေလေရာ။ ေမာင္တင္သတင္းရေတာ့ လူေရာ ကားပါ အခ်ဳပ္ထဲေရာက္ေနၿပီ။ ေမာင္တင္မေန သာေတာ႔ၿပီ။ သူ႔ညီအခ်ဳပ္ထဲက လြတ္ေရး အမႈၿပီးျပတ္ေရး။ ဟိုေျပးသည္ကပ္ ဝင္စရာ၊ ထြက္စရာ၊ ေပးစရာ၊ ပသစရာ၊ ပူေဇာ္စရာအားလံုး။ အမႈကိုင္ရဲပံုး အစိပ္၊ တရားသူႀကီး ပံုး ၅ဝ၊ တရားေရးအၾကံေပး ပံုး ဘယ္ေလာက္၊ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ ပုလိပ္ပံုး ဘယ္ေလာက္ စုစုေပါင္း ေပါက္ေတာ႔ ပံုး ၁၅ဝ  ျမန္မာက်ပ္ေငြ သိန္း ၁၅ဝ ကုန္မွပဲ အဲဒီအမႈၿပီးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ တႏွစ္နီးပါး ေငြကုန္၊ လူပန္း၊ အလုပ္ပ်က္ျဖစ္ရတဲ႔အေၾကာင္း ေဒါသသံ၊ နာၾကည္းသံေတြ ေရာစြပ္ေနတဲ့အသံတစ္မ်ဳိးကို ခုထိ ၾကားေယာင္ေနပါတယ္။

တေလာေလးက ေနျပည္ေတာ္ေလဆိပ္မွာ ဝန္ႀကီးျပဳတ္တဦးရဲ႕သားဆီက လက္နက္ေတြ႕မိတယ္ဆိုတဲ႔ သတင္းက တတိုင္း ျပည္လံုး ဟိုးေလးတေၾကာ္ေၾကာ္ပါပဲ။ သူနဲ႔ဆက္စပ္ၿပီး အလုပ္တိုက္ခန္းမွာ ေနအိမ္မွာ ဆက္ရွာေတာ႔ ထပ္ေတြ႕ေသးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေတြ႕တာမွ အတိုေတြေရာ၊ အရွည္ေတြေရာ၊ စႏိုက္ပါေတြေရာ၊ စကုေတြေရာ၊ ဒဂုန္းေတြေရာ၊ အလံုးေတြေရာ အစံုပဲ၊ ဒါေတြက က်ိဳက္ထီး႐ိုးကအျပန္ ကေလးေတြေဆာ႔ဖိုဝယ္လာတဲ႔ ဝါးေသနတ္ေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ပစ္ရင္ေသပါတယ္။ အတြဲလိုက္ပစ္ရင္ အစုလိုက္ အျပံဳလိုက္ ႂကြႏိုင္တဲ႔ လက္နက္ေတြပါ။ အားလံုး ကာလနာတိုက္ကုန္ႏိုင္ပါတယ္။

ကုလားေလးေမာင္တင့္ညီ ပုဂံကဝယ္လာတဲ႔ ဝါးအိမ္နဲ႔ ဓား႐ိုးေပါင္းမွ တေတာင္မျပည့္တဲ့ဓားကိုေတာ့ လက္နက္ပုဒ္မနဲ႔ စြဲလို႔ က်ပ္သိန္း ၁၅ဝ ကုန္မွၿပီးပါတယ္။ ပုဂံဓားဘယ္ေလာက္ေစ်းႀကီးတယ္ဆိုတာ ကမာၻကသိပံု မေပၚေသးပါဘူး။

ဝန္ႀကီးျပဳတ္တဦးရဲ႕သားဆီက တပံုတပင္ႀကီးမိထားတဲ့လက္နက္ေတြက ပုဂံကလာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ပုဂံမွာလို လြယ္လြယ္ ဝယ္လို႔ မရပါဘူး။ ပုဂံဓားတေခ်ာင္းေတာင္ သိန္း ၁၅ဝ ကုန္မွေတာ႔ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ ေခတ္မီလက္နက္ႀကီးေတြဆိုရင္ သိန္း ေထာင္ေသာင္းခ်ီကုန္မွ ၿပီးလိမ္႔မယ္လို႔လည္း တခ်ဳိ႕က မွန္းပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း ေငြနဲ႔ေတာ႔ မၿပီးႏိုင္ဘူး။ ေငြအျပင္ ဝိတ္ ျပားေတြ ထပ္ပိုးဖုိ႔လိုတယ္လို႔လည္း ထင္တဲ့သူက ထင္ေနပါတယ္။ အေကာင္းျမင္ဝါဒသမားေတြကေတာ့ ႀကီးသူအမႈငယ္၊ ငယ္ေသာအမႈ ပေပ်ာက္သြားရင္ အေကာင္းဆံုးပဲလို႔ ေျပာၾကပါတယ္။

Comments