ျပည္သူခ်စ္တဲ့ အထိမ္းအမွတ္ပြဲကေလး
ထြန္းဝင္းၿငိမ္း
(မိုးမခ) ႏိုဝင္ဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၇
အေမလူထုေဒၚအမာအေၾကာင္းက ေျပာလို႔မကုန္ ေရးလို႔မခမ္းဆိုသလိုပါပဲ။ လြမ္းၾကရတဲ့ အျဖစ္ေတြက အမ်ားသားပါ။ အေမ့ေမြးေန႔ျဖစ္တဲ့ ႏိုဝင္ဘာ ၂၉ ရက္ေန႔အေရာက္ မႏၲေလးကို တက္ၾကမယ္။ ေတာင္ ေလးလံုးေက်ာင္း၊ မယ္ဇယ္ပင္တန္း၊ ေတာင္သမန္၊ ဦးပိန္တံတား၊ ကဗ်ာရြတ္သံေတြနဲ႔ အေမရဲ႕ ၾသဝါဒ စကားေတြ ၾကားရမယ္။ အထက္၊ ေအာက္၊ ဝဲ၊ ယာ၊ စာသမားေတြ၊ ေက်ာင္းေတာ္ျပန္ေတြ ဆံုၾကမယ္။ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေခတ္ရဲ႕ယဥ္ေက်းမႈ
ထူးျခားတာက “ျပည္သူခ်စ္ေသာအနုပညာသည္မ်ား” စာအုပ္ထြက္ခဲ့တာ ၁၉၆၄ ဇြန္ဆိုေတာ့ အဲဒီစာအုပ္ ၂၅ နွစ္ေျမာက္ ေငြရတုပြဲက ၁၉၈၉ ဇြန္ထဲမွာ။ ငါးေယာက္ထက္ပိုၿပီး လူမစုရဆိုတဲ့ ကာဖ်ဴးအမိန္႔ကလည္း မရုပ္သိမ္းေသးတဲ့အခ်ိန္။ အေရးေတာ္ပုံႀကီးကိုႏွိမ္နင္းၿပီး စစ္အာဏာ သိမ္းၿပီးစ။ လူေတြလည္း ေျပးရလႊား ရ၊ ေရွာင္ရ တိမ္းရနဲ႔အအေနအထားက ျပန္႔က်ဲေနရတဲ့ကာလ။ ရွမ္းျပည္နဲ႔ကရင္ျပည္နယ္ဘက္မွာ
ၿမိဳ႕ေပၚမွာလည္း ဘယ္ေန႔က ဘယ္သူေတာ့ ပါသြားျပန္ၿပီဆုိတဲ့သတင္းေတြက မၾကားခ်င္အဆံုးပါ။ လူေတြဟာ တဖက္သတ္ အႏုိင္က်င့္ခံေနရၿပီး က်ီးလန္႔စာစားေနရေတာ့ ဖိႏွိပ္မႈေတြကုိ စိတ္ထဲကုိက အလုိ လုိဆန္႔က်င္ၿပီးသား ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက အခ်ိဳ႕ေသာ အႏုပညာရွင္ဆိုသူေတြရဲ႕ သူခုိး ဓားရုိးကမ္း တဲ့လုပ္ရပ္ေတြကုိ ျပည္သူလူထုက ႏွာေခါင္းရႈံ႕ေနၾကတဲ့အခ်ိန္ေပါ့
တုိက္ဆုိင္ခ်င္ေတာ့ အဲ့ဒီလိုအခ်ိန္မွာ လူထုအေမက သူ႔စာအုပ္အထိမ္း အမွတ္ပြဲလုပ္ပါတယ္။ လူငါးေယာက္ထက္ ပိုမစုရဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာ လူငါးဆယ္ေက်ာ္၊ တစ္ရာနီးပါးေလာက္ စုမိၾကပါတယ္။ စာေပ အရ၊ ႏိုငံေရးအရ ရင္ဘတ္ခ်င္းနီးတဲ့သူေတြပဲ လာၾကတာေပါ့။ ျပည္သူခ်စ္ေသာစာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ မကြယ္ လြန္ေသးတဲ့အႏုပညာရွင္ႀကီး
ဆရာဦးကိုေလး (အင္း၀ဂုဏ္ရည္)၊ ဆရာဦးၾကည္ေအာင္၊ ဆရာေမာင္သစ္လြင္ (လူထု)စတဲ့ ဆရာေတြ အျပင္ ညီေစမင္း၊ သင့္ေနာ္၊ ေမာင္ ျမတ္မိႈင္း (လမင္္းတရာ)၊ ကိုၿငိမ္း(မႏၲေလး)၊ ေမာင္သင္းပန္၊ ေမာင္ေႏြ ထက္၊ သိုက္ထြန္းသက္၊ ညိဳထြန္းလူ၊ မေ႒းေ႒းျမင့္(လမင္းတရာ)၊ ေမေမာင္၊ မကိုတို႔လည္း ပါၾကတယ္ ထင္ပါရဲ႕။
တက္လာၾကတဲ့ဆရာေတြက အေမ့စာအုပ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဝဖန္ၾက၊ ေဆြးေႏြးၾက၊ စာတမ္းဖတ္ၾကနဲ႔ တကယ္အရသာရွိတဲ့ပြဲပါ။ ဆရာၾကည္ေအာင္က ေဒၚေဒၚ့စာအုပ္ဟာ “ဘယ္လိုအထုပၸတိၱအမ်ိဳးအစားလဲ”၊ ဆရာ ေမာင္ျမတ္မိႈင္း (လမင္းတရာ)က “ျပည္သူခ်စ္တဲ့ အနုပညာသည္ဆိုတာ” စတဲ့ စာတမ္းေတြဖတ္ၾက တာ အလြန္စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ စာအုပ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အမွတ္တရေတြေျပာၾက၊ အေတြ႔အၾကံဳ ေတြ ဖလွယ္ၾကပံုေတြက လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕အႏုပညာနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးကို သရုပ္ခြဲေနၾကသလိုပါ။
စာအုပ္အထိမ္းအမွတ္ပြဲဆိုတာထက္ စကား၀ုိင္းတခုလိုလြတ္လပ္ျပီး၊ ခ်က္က်လက္က် ေဆြးေႏြးေနၾကတဲ့ စာတမ္းဖတ္ပြဲနဲ႔ ပိုျပီးဆင္တယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္္။ ဆရာၾကည္ေအာင္က အထုပၸတိၱစာေပဆိုတာဘာလဲ။ အထုပၸတိၱစာေပ အမ်ိဳးအစားေတြအေၾကာင္း၊ ကမာၻေက်ာ္ အထုပၸတိၱေတြေရးသြားတဲ့ အိုင္ဗင္စတုန္းမွသည္ ဗမာ့စာေပအထၳဳပၸတိၱမ်ားအေၾကာင္း စုစည္းတင္ျပျပီး “ျပည္သူခ်စ္ေသာအနုပညာသည္မ်ား” က ဘယ္လို အထၳဳပၸတိၱစာေပအမ်ိဳးအစားျဖစ္တယ္
ထူးထူးျခားျခားမွတ္မိေနတာက ဆရာေမာင္ျမတ္မိႈင္း(လမင္းတရာ)ရဲ
မႏၲေလးေက်ာင္းသားေတြက သက်သီဟဘုရားရဲ႕စေနေဒါင့္မွာရွိ
ဇာတ္ဆရာဖိုးစိန္ေနတဲ့ ဒါးတန္းကအိမ္ကို ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖေတြက သပိတ္ရံပံုေငြအတြက္ အလွဴခံသြားၾကပါ တယ္။ ဂရိတ္ဖိုးစိန္ဆိုၿပီး အဂၤလိပ္မင္းမ်ားက ဘြဲ႔ထူးေတြေပးထားေတာ့ ဖိုးစိန္ဇာတ္ကဖို႔ရွိတဲ့ေနရာဆို
အဲဒီမွာ ဖိုးစိန္က သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားေတြကို ဒီလိုေျပာလႊတ္လိုက္သတဲ့ဆိုတဲ့
အင္မတန္ပြဲႀကိဳက္ၾကတဲ့ မႏၲေလးသူ မႏၲေလးသားေတြဟာ ဒီတခါေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ေမတၱာရပ္ခံ ခ်က္
အဲဒီမွာ ဖိုးစိန္က ေက်ာင္းသားေတြအေပၚမွာ ၾသဇာေညာင္းတဲ့ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းကို ခ်ဥ္းကပ္ ၿပီး ေက်ာင္းသားေတြကို နားခ်ဖို႔ ေတာင္းပန္ရပါေတာ့တယ္။ ဆရာႀကီးက ဖိုးစိန္က ေတာင္းပန္ရင္ ေၾက ေအးၾကပါဆုိၿပီး ဘိြဳင္းေကာက္ဋီကာနဲ႔ ေမ်ာက္ဋီကာတို႔မွာ ေရးၿပီး ၾကားဝင္ျဖန္ေျဖေပးပါတယ္။
ဘိြဳင္းေကာက္ဋီကာထဲက ေမာင္ဖိုးစိန္ကို သပိတ္လွန္ဘို႔ ပရိတ္သံေလးခ်ိဳးႀကီးမွာေတာ့ “ဟုတ္တာကို လုပ္ စရာလဲ မရြံ႕ေပဘု၊ ေရွးအဓြန္႔အခါမွာ မနစ္နာဘို႔အလံုးေတြနွင့္၊ ေသြးစြန္႔ကာ သစၥာသံုးခ်ိန္မို႔၊ ငွက္ငံုး ေမာ္ ပရိတ္ပန္းေတြကျဖင့္၊ ရြတ္မန္းကာ ဆရာေဝလိုက္ကဲ့၊ ျမန္မာေျပ သည္ႏွစ္တိုင္းတြင္ျဖင့္၊ မေျပာ့သကို” ေကာ့” ဆိုတဲ့ “ဘိြဳင္း”ေတြေပါ့။ ကိုင္းဟဲ့ မတူေပသေနာ္ကြယ္၊ သမိုင္းတဖြဲ႔ ဂုိဏ္းမႏြဲ႕နိုင္ဘု “မိႈင္း” ရဲ႕လူ ေတြ” ဆိုၿပီး ဆရာႀကီးက ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕လုပ္ရပ္ကို ေထာက္ခံခ်ီးက်ဴးလိုက္ပါတယ္။
ဆက္ၿပီးေတာ့လည္း “သပိတ္ေမွာက္ေခတ္မွာ သစၥာေဖာက္တယ္လို႔၊ စိတ္အေလ်ာက္ျဖစ္လာလွ်င္ အခ်စ္ သဒၵါလဲ မေပ်ာက္ေစႏွင့္၊ အတိတ္ေနာက္ ျဖစ္ရာရာကို ေမတၱာႏွင့္ေထာက္သင့္ပါရဲ႕၊ ေမွာက္သင့္မွေမွာက္ ၾကစရာေပ၊ ေအာက္မက် ေနာက္မက် ျမန္မာအသေရေပပ ဇာတ္သဘင္အေရး။(အိုကြယ္) ေနာက္ေနာက္ က အရာေတြကိုျဖင့္ တပ္တပ္အပ္အပ္ ထင္ထင္ျမင္ျမင္ေတြး” ဆိုၿပီး သစၥာေဖာက္တယ္လို႔ ထင္ရင္ေတာင္ မွ ေမတၱာမေပ်ာက္ဘဲ၊ တေၾကာင္းမဟုတ္တေၾကာင္းေထာက္ၿပီး သပိတ္ေမွာက္သင့္မွ ေမွာက္ၾကဖို႔ ျဖန္ေျဖ ေပးခဲ့တာကို မွတ္သားဖြယ္ ေတြြ႔ရပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ ဖိုးစိန္ႀကီးလဲ မႏၲေလးတက္ၿပီး ကိုယ္တိုင္လိုက္ပါကာ ျမင္းရထားေပၚမွာ အုန္းပြဲ၊ ငွက္ေပ်ာပြဲေတြ နဲ႔ တၿမိဳ႕လံုး လွည့္လည္ ကန္ေတာ့တဲ့အျပင္ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖေတြ၊ ေလးျပင္ေလးရပ္က ဆရာ ေတာ္၊ သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ၿမိဳ႕လူထုကို ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ ပါတယ္။ ရန္သူနဲ႔ မိတ္ေဆြဆိုတဲ့ စည္းနဲ႔ မိတ္ဖက္ ခ်င္း ျပႆနာအေပၚမွာ ဆရာႀကီးဟာ သိမ္ေမြ႔စြာ ခ်ည္းကပ္ျပခဲ့တယ္လို႔ ဆရာ ေမာင္ျမတ္မိႈင္းရဲ႕ စာတမ္း မွာ ေဖာ္ျပတာ သတိရမိပါေသးတယ္။
စာတမ္းရဲ႕နိဂံုးခ်ဳပ္ကေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြဟာ တမ်ိဳးသားလံုးနဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့ ပညာေရးစနစ္အတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕သပိတ္ကို ဆန္႔က်င္တာ၊ အသိအမွတ္မျပဳတာဟာ တမ်ိဳးသားလံုးရဲ႕အက်ိဳးစီးပြား
ကၽြန္ေတာ္ဆက္ၿပီးေတြးေနမိတာက ျပည္သူက ခ်စ္ဖို႔ဆိုရင္ အမ်ားျပည္ သူေထာက္ခံမႈကိုရယူၿပီး အလုပ္ လုပ္ရတဲ့ အနုပညာရွင္ျဖစ္ေစ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားျဖစ္ေစ ျပည္သူကို မဆန္႔က်င္မိဖို႔လိုပါတယ္။
စာအုပ္ပြဲကို ေနာက္ဆံုးအနားသတ္ေပးတာကေတာ့ အေမလူထုေဒၚ အမာပါပဲ။ ပြဲမွာ ေဆြးေႏြးၾက၊ ေဝဖန္ ၾက၊ ကြဲလြဲခ်က္ေတြကို ညိႇႏိႈင္း ၾကတာေတြ၊ စာတမ္းမွာပါတဲ့အခ်က္ေတြ အပါအဝင္ တေယာက္ခ်င္းစီ ေျပာ သြားတာေတြကို ျပန္လည္သံုးသပ္ရာမွာ ေမာင္ၾကည္ေအာင္ ေျပာတာနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ဒီလုိရွိတယ္ကြယ့္။ ေမာင္စန္းတင္ (ေမာင္ျမတ္မႈိင္း)ေရးတာကို ေဒၚေဒၚက ဒီလုိျမင္တယ္။ ဘယ္သူေထာက္ျပတဲ့ သီခ်င္းစာ သားကုိ မွတ္ထားလုိက္မယ္။ က်မက သဘင္သည္ အႏုပညာသည္ေတြကုိ ဖက္ခြက္စားဆုိၿပီး ႏွိမ္ခ်ဆက္ ဆံၾကတဲ့ ပေဒသရာဇ္ အေလ့အထေတြ ပေပ်ာက္ေစခ်င္တာရယ္ သူတုိ႔ဖန္တီးတဲ့အႏုပညာဟာ လူထုကုိ အက်ဳိးျပဳတယ္ဆုိရင္ ျပည္သူလူထုကလည္း သူတုိ႔ကုိ အၿမဲခ်စ္ေနၾကမယ္ဆုိတာ လူေတြအားလုံးသိေစခ်င္ တယ္ စသျဖင့္ အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ တထိုင္ထဲ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။
စာအုပ္ပြဲက အျပန္မွာေတာ့ အညာရဲ႕အဝါေရာင္ ေကာင္းကင္ႀကီးေအာက္မွာ ကန္ေဘာင္ေပၚစက္ဘီးနင္း ရင္း ေတာင္သမန္ေရႊအင္းရဲ႕ ေလညင္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးရဲ႕ပါးျပင္
ထြန္းဝင္းၿငိမ္း
၂၉၊၁၁၊၂၀၁၇
https://www.facebook.com/tun.w.nyein/posts/1775246455819577?notif_id=1511953040593944¬if_t=like_tagged
Comments