ေအာင္သူၿငိမ္း ● ခရီးရွည္ အိမ္အျပန္လမ္း – အပုိင္း (၁၆)

ေအာင္သူၿငိမ္း ● ခရီးရွည္ အိမ္အျပန္လမ္း – အပုိင္း (၁၆)
(မုိးမခ) ႏုိဝင္ဘာ ၂၀၊ ၂၀၁၇

● ဘုရားသံုးဆူ ေန႔ရက္မ်ား (၄)

ႏိုင္ငံေရးအကြက္မ်ား- အုပ္စုမ်ား

က်ေနာ္ထင္မွတ္မထားဘဲ ဘုရားသံုးဆူ တပ္ရင္း (၁၀၁) စခန္းဥကၠ႒အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခံရတယ္။

ျဖစ္ပံုက ဒီလို၊ သံလြင္ ဥသုထစခန္းမွာ က်င္းပတဲ့ ABSDF အေရးေပၚ ညီလာခံမွာ ဘုရားသံုးဆူစခန္းက ေဒါက္တာ ႏိုင္ေအာင္က ဒု-ဥကၠ႒ (၂) အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ခံရတယ္။ ပထမအႀကိမ္ ABSDF ဖြဲ႔စည္းတဲ့ ညီလာခံတုန္းက ဥကၠ႒ -ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္၊ ဒု-ဥကၠ႒ ကိုဝင္းမိုး (ယခု USA)၊ ကိုသန္းဝင္း (အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး) (ယခု -USA)၊ တြဲဘက္ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး (၁) ကုိေအာင္ႏိုင္ (ယခု VOA ဦးသန္းလြင္ထြန္း)၊ တြဲဘက္အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး (၂) အျဖစ္ ကိုကိုဦး (ယခု USA) တို႔ကို ေရြးခ်ယ္တင္ေျမာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ၁၉၈၈ ႏိုဝင္ဘာလ ၅ ရက္ေန႔မွာ ညီလာခံၿပီးခဲ့ တယ္။

ဒါေပမယ့္ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သံလြင္ျမစ္ေဘးက ဦးသုထစခန္းမွာ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖၚဝါရီလ ၁၄ ရက္ေန႔ကေန ၂၂ ရက္ ေန႔အထိ အေရးေပၚ ညီလာခံ ေခၚဆိုတယ္။ အဲဒီမွာ ဘုရားသံုးဆူ စခန္းက ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္က ဒု-ဥကၠ႒ (၂) အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခံရတယ္။ ဖြဲ႔စည္းပံုအသစ္ ျဖစ္လာတယ္။ ဥကၠ႒- ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္၊ ဒု-ဥကၠ႒ (၁) ဦးယုႏြယ္၊ ဒု-ဥကၠ႒ (၂) ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္၊ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး- ကိုသန္းဝင္း၊ တြဲဘက္ အတြင္းေရးမွဴး (၁) - စိုင္းဆာေခး၊ တြဲဘက္ အတြင္းေရးမွဴး (၂)- ကိုတင္စိုးေနာင္.. အပါအဝင္ ဗဟိုေကာ္မီတီဝင္ ၁၄ ဦး ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ [ဦးယုႏြယ္ကေတာ့ ဘားအံ အထက (၁) မွာ က်ေနာ္အထက္တန္းတက္စဥ္ သခ်ၤာသင္ေပးခဲ့တဲ့ ဆရာအရင္းပဲ၊ ဘားအံသားေတြ အမ်ားစုေရာက္ရွိ လာတဲ့ ဝမ္းခစခန္းကိုယ္စားလွယ္အေနနဲ႔ ညီလာခံ တက္ေရာက္လာခဲ့တယ္။]

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရားသံုးဆူ စခန္းက ေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ေရာ၊ ကိုတင္စိုးေနာင္ပါ ဗဟို ေကာ္မီတီ လူႀကီးမ်ားအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ ခံရတဲ့အခါ ဘုရားသံုးဆူစခန္းမွာ ေကာ္မီတီျပန္ေရြးဖို႔ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ က်ေနာ္က ေမွ်ာ္လင့္မထားဘဲ အမ်ားစုက စခန္းဥကၠ႒အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္လိုက္ၾကတယ္။ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ ကေတာ့ ေဆးတကၠသိုလ္ (၁) က ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေက်ာင္းသားတဦးျဖစ္တဲ့ ကိုေဇာ္ဦးကို ဥကၠ႒အျဖစ္ လ်ာထားပံုရတယ္။ သူက ဘန္ေကာက္အသိုင္း အဝိုင္းမွာ ေပါက္ေရာက္တယ္။ သို႔ေသာ္ စခန္းထုနဲ႔ အေနေဝးသလို ျဖစ္လာတယ္။ ေဆးခန္းမွာ ေစတနာထားကုေပးတဲ့ က်ေနာ့္ကို အမ်ားက ေရြးတင္လိုက္ပံုရတယ္။ ကိုဝင္းႏိုင္ဦးလည္း က်န္းမာေရး တာဝန္ခံ EC အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခံရတယ္။ ကိုတင္စိုးေနာင္ရဲ႔ညီ ကိုတင္စိုးေမာင္ (စက္မႈတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား) က အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဒီအခါမွာ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္က က်ေနာ္တို႔ကို ျပန္ခ်ဳပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလာတယ္။ နယ္ေျမေကာ္မီတီဆိုတာ ဖြဲ႔စည္းၿပီး၊ ကိုေဇာ္ဦးကို စခန္း (၁၀၁) နဲ႔ (၁၀၂) ေပါင္း နယ္ေျမေကာ္မီတီ ဥကၠ႒အျဖစ္ တာဝန္ ေပးတယ္။ က်ေနာ့္စြမ္းေဆာင္ မႈကို အားမရေသးလို႔ စိတ္မခ်ေသးလို႔ ျဖစ္ႏိုင္သလို၊ အျခားကိစၥေတြကို တြက္ဆ ေဆာင္ ရြက္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။

 လမ္းမွားေရာက္ ဆုိးသြမ္းလူငယ္တစု

အဲသည္အခ်ိန္မွာ ABSDF ဗဟိုေကာ္မီတီမွာလည္း ျပႆနာေတြက အမ်ားသားပါ။ ကိုဝင္းမိုး၊ ကိုေအာင္ႏိုင္၊ ကိုကိုဦးတို႔ က ေကအဲန္ယူကို ပုတ္ခတ္တိုက္ခိုက္ၿပီး မဲေဆာက္မွာ စာထုတ္ေဝတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္ ေကအဲန္ယူ ထိန္းခ်ဳပ္ရာေဒသထဲကို သူတို႔ကို ျပန္လာဖို႔ တားျမစ္ထားတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေတြလည္း ရွိတယ္။ အဲဒီကာလက သတင္း ေတြကို ဘန္ေကာက္ပို႔စ္၊ သည္ေနးရွင္း သတင္းစာေတြမွာ ျပန္ဖတ္ရတယ္။ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ အင္တာဗ်ဴး ေတြမွာ 'ကရင္နဲ႔ တပ္ေပါင္းစု ေခါင္းေဆာင္ေတြက အိုမင္းေနၾကၿပီ၊ ေတြးေခၚပံု ေခတ္ေနာက္က်တယ္။ ဒီပံုမ်ဳိးနဲ႔ဆို ေတာ္ လွန္ေရး တသက္မေအာင္ျမင္ဘူး' ဆိုတာမ်ဳိး ေဝဖန္တာေတြ ဖတ္ရတယ္။ ကရင္ေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္း 'ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ခုမွလာၿပီး ေတာ္လွန္ေရးကို စိတ္ကူးယဥ္ေနၾကတယ္။ လက္ေတြ႔ျဖတ္သန္းမႈ နည္းေသးတယ္' ဆိုတာမ်ဳိး ျပန္လည္ေဝဖန္တာေတြ ဖတ္ရတယ္။ ၁၉၈၉ ေဖေဖၚဝါရီလ ၁ ရက္ေန႔မွာ ဗဟိုေကာ္မီတီက ကိုဝင္းမိုး၊ ကိုေအာင္ႏိုင္၊ ကိုကိုဦး၊ ကိုေက်ာ္ထင္၊ ကိုဝမ္ဟုတ္၊ ကိုအာကာစိုးေနာင္တို႔ကို ရာသက္ပန္ထုတ္ပယ္ေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့ တယ္။ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ တာဝန္လစ္ဟင္းတယ္၊ ABSDF ညီညြတ္ေရး ထိခိုက္ေစတယ္၊ မဟာမိတ္ေတြၾကား နားလည္မႈ လြဲေစတယ္… စသည္ျဖင့္ အေၾကာင္းျပတယ္။

တခ်ိန္တည္းမွာ ဦးသုထစခန္း အေရးေပၚညီလာခံလုပ္တဲ့အခါမွာ ဗဟိုကို စင္ၿပိဳင္လုပ္တယ္လို႔ ယူေနၾကတဲ့၊ "ေကအဲန္ယူ နယ္ေျမ ABSDF ဗဟိုေကာ္မီတီကိစၥ" ကိုလည္း အေရးတႀကီး ေဆြးေႏြးၾကရတယ္။ ေကအဲန္ယူေဒသအတြင္းမွာ ABSDF တပ္ရင္း (၂၀၁) ကေန- (၂၁၀) အထိ ၁၀-ရင္းရွိေနတယ္။ ဒီစခန္းေတြ စုစည္းၿပီး နယ္ေျမေကာ္မီတီတရပ္ ဖြဲ႔ခဲ့တယ္။ ေကအဲန္ယူက ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျပဳထားၿပီး ဗဟိုေကာ္မီတီကို စင္ၿပိဳင္ ထားတယ္လို႔ ယူဆေနၾကတယ္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၇ ရက္ေန႔မွာ ဖြဲ႔စည္းတဲ့၊ အဲဒီ ေကအဲန္ယူအစည္းအရံုးနယ္ေျမ ေကာ္မီတီမွာ ဥကၠ႒- ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ (ယခု မဲေဆာက္)၊ ဒုဥကၠ႒- ကိုေမာင္ေမာင္တိတ္ (ကြယ္လြန္)၊ ကိုစံေရႊေအာင္ (အတြင္းေရးမွဴး)၊ ကိုေမာင္ေမာင္စိုး (တြဲဘက္ အတြင္းေရးမွဴး-၁) (အေမရိကန္တြင္ကြယ္လြန္)၊ ကိုသန္းထိုက္ (တြဲဘက္ အတြင္းေရးမွဴး-၂) အျဖစ္ ပါဝင္ၾကတယ္။ ဒီလို ေကအဲန္ယူနယ္ေျမ ေကာ္မီတီကို ဖ်က္ေပးဖို႔ အစည္းအေဝးမွာ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္က ေျပာတဲ့အခါ၊ ေကအဲန္ယူ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ဖဒိုဘသင္က "ဥကၠ႒ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္… ေကအဲန္ယူနယ္ေျမ ေကာ္မီတီကို ဆက္ထား ေပးပါ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ဗဟိုကိုလည္း က်ေနာ္တို႔ ကူညီပါ့မယ္" ဆိုၿပီး ေျပာတယ္။ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္နဲ႔ ဖဒိုဘသင္အၾကား တင္းမာမႈလည္း ျဖစ္ခဲ့ရတယ္လို႔ သူစာအုပ္မွာ ေရးထားတာ ဖတ္ရေသးတယ္။ [ထြန္းေအာင္ေက်ာ္၊ ကိုယ္ေတြ႔ အေတြ႔ အၾကံဳမ်ား၊ လြင္ဦးစာေပ၊ ၂၀၁၇၊ စာ-၁၇၇)။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ABSDF ေခါင္းေဆာင္ေတြက မဲေဆာက္မွာလည္း တဗိုလ္ တမင္း ထင္ရာလုပ္ေနၾကတယ္။ ABSDF ဖြဲ႔ၿပီး ၃-လအၾကာ ေရေက်ာ္စခန္းမွာလည္း ဗဟိုကို အာဏာသိမ္းတယ္ဆိုၿပီး ျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္။

ABSDF ဘုရားသံုးဆူ စခန္းမွာ ေအးေအးေဆးေဆး ေနမယ္ဆိုေပမယ့္လည္း၊ သတင္းေတြက ရွိေနေသးတယ္။ က်ေနာ္တို႔ (၁၀၁) စခန္းဟာ ABSDF စခန္းလား၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးႏုရဲ႕သား ဦးေအာင္ႏုဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီ အင္အားမ်ား စည္းလံုးညီညြတ္ေရးတပ္ေပါင္းစု (ဒညတ) စခန္းတခုလိုလို ျဖစ္ေနေသးတယ္ဆိုတဲ့ စြပ္စြဲခ်က္က ရွိေနေသးတယ္။ က်ေနာ္တို႔စခန္းမွာကလည္း အလွဴရွင္ေတြ လာရင္ လူထုတ္တန္းစီ ျပရတာလည္း အေမာ၊ အလွဴရွင္ ေတြက ဘယ္သူက ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းက လာတယ္မွန္း မသိရဘူး။ ခဏခဏေတာ့ လူေတြ တန္းစီျပၾကရတာမ်ဳိး ရွိတယ္။

က်ေနာ္တို႔ စခန္းေကာ္မီတီထဲမွာ ျပည္တြင္းမွာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အေရးေတာ္ပံုကာလတုန္းက ဦးႏုဖြဲ႔စည္းတဲ့ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔ (ယာယီ) မွာ အဖြဲ႔ဝင္အျဖစ္ ပါဝင္ခဲ့တဲ့ ကိုရာဇာ (၁၉၇၄ ေက်ာင္းသားေဟာင္း) နဲ႔ ဦးစိုးတင့္ ဆိုသူတို႔က စခန္းေကာ္မီတီမွာ ပါဝင္ၾကတယ္။ သူတို႔က "ဖုန္းေစာင့္ဦးမယ္… ၿမိဳ႕ေပၚက ဖုန္းေစာင့္ဦးမယ္" ဆိုၿပီးေတာ့ မၾကာခဏ ဆိုသလို စံခရပူရီၿမိဳ႔ကေလးကို တက္သြားၾကတယ္။ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕၊ သို႔မဟုတ္ အေမရိကန္ကေခၚဆိုလာမယ့္ ဖုန္းတခုကို သူတို႔က ေစာင့္ေနၾကတာ။ တေန႔မွာေတာ့ သူတို႔ ဝမ္းသာၿပီး စခန္းကိုျပန္လာၾကတယ္။ သူတို႔ ဝမ္းသာၾကတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ ဦးေအာင္ႏုက ႏိုင္ငံျခားက အကူအညီေငြရွာလာတာ ရၿပီ၊ မၾကာခင္မွာပဲ (ဒညတ) တည္ေထာင္ ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ သတင္းၾကာေတာ့ ေပ်ာ္လာၾကတာ။ စခန္းကို ဝင္ဝင္လာခ်င္း ဘားတိုက္တိုင္းကို ဆင့္ေခၚတယ္။ အလံ တိုင္ေရွ႔မွာ စုေဝးၾကမယ္။ ဝမ္းသာစရာ သတင္း ေျပာစရာရွိတယ္လို႔ ဆိုလာတယ္။ ရဲေဘာ္ေတြလည္း ဘားတိုက္အလိုက္ တန္းစီ ထြက္လာၾကတယ္။ အလံတိုင္ေရွ႔မွာ စုမိေတာ့ ဦးစိုးတင့္က စကားေျပာတယ္။ "ခင္ဗ်ားတို႔ ဘာမွ မပူၾကနဲ႔ေတာ့၊ ဝမ္းသာစရာ အေျခအေနေတြ ျဖစ္လာခဲ့ၿပီ။ အားလံုးေကာင္းၿပီ" အဲသည္မွာ သူဘာဆက္ေျပာရမွန္း မသိျဖစ္ေနတယ္။ အမွန္က ဦးေအာင္ႏု (ဒညတ) ဖြဲ႔ေတာ့မွာကို သူက ဝမ္းသာေနတာ၊ တကယ္က စခန္းနဲ႔ (ဒညတ) က တရားဝင္ ဘာမွ ပတ္သက္တာ မဟုတ္ဘူး။ ေျပာရင္းတဝက္ေရာက္မွ သူသေဘာေပါက္သြားပံုရတယ္။ စကားေရွ႔မဆက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ခ်ာခ်ာလည္ေနတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ရဲေဘာ္တေယာက္က ေဖာက္ၿပီး ေမးခြန္းထုတ္တယ္။ "က်ေနာ္တို႔ အခုအခ်ိန္အထိ ဝမ္းသာစရာလည္း မေတြ႔ရေသးပါလား၊ တိတိက်က် ေျပာပါ။ ဘာဝမ္းသာစရာလဲ"။ တေယာက္တေပါက္နဲ႔ အသံေတြ ဆူညံလာတယ္။ ဦးစိုးတင့္လည္း ငိုၿပီး စင္ေပၚက ဆင္းသြားရတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ (ဒညတ) အဖြဲ႔အစည္းက ဘုရားသံုးဆူနဲ႔ နတ္အိမ္ေထာင္ ေဒသအၾကား ျပည္သိမ္းစခန္းမွာ စခန္းတခုတည္ေထာင္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ဆီက အခ်ဳိ႔ ရဲေဘာ္ေတြလည္း သူတို႔စခန္းကို ေဖာက္ခြဲေရးသင္တန္းတက္ဖို႔ဆိုၿပီး ထြက္ခြာသြားၾကတာ ရွိတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဆီမွာက ခုခ်ိန္အထိ လက္နက္မရွိ၊ ေငြေၾကးမရွိ ျဖစ္ေနတုန္းကိုး။ (ဒညတ) အဖြဲ႔ရံုးက ဘန္ေကာက္မွာ ရံုးစိုက္ၿပီး ဦးညီေထြးက ဥကၠ႒၊ ဦးေအာင္ႏုက ဒု-ဥကၠ႒၊ ဦးဇာလီေမာ္၊ သံမဏိ ဗိုလ္ခင္ေမာင္၊ ဦးေအာင္ျမင့္တို႔က ဦးေဆာင္ၾကတယ္။

လမ္းမွားေရာက္ ဆုိးသြမ္းလူငယ္တစု

တခ်ိန္ထဲမွာပဲ ဘုရားသံုးဆူေဒသမွာ အျခားအဖြဲ႔အစည္းေတြလည္း ရွိေနေသးတယ္။ ရဟန္းပ်ဳိသမဂၢက အင္အားမမ်ားလွ ဘူး။ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ ေမာ္လၿမိဳင္ခရိုင္ရံုးမွာ အေျခခ် သီတင္းသံုးတယ္။ အၿငိမ္းစား ဗိုလ္မွဴးႀကီး ဦးစိန္ျမ (ခ်င္းမိုင္တြင္ ကြယ္လြန္) ဦးေဆာင္တဲ့ ျပည္သူ႔ကာကြယ္ေရးအဖြဲ႔ (Peoples' Defence Force- PDF) အဖြဲ႔လည္း ရွိေနေသးတယ္။ ဆရာဦးတင့္ေဇာ္ (အမည္ဝွက္- ဆရာတီ (ၾသစေၾတးလ်တြင္ ကြယ္လြန္) က PDF ရဲ႔ ႏိုင္ငံေရးတာဝန္ခံ ယူထားတယ္။ ဦးစိန္ျမက ဂ်ပန္ေခတ္ စစ္တကၠ သိုလ္ဆင္း၊ ဝါရင့္စစ္သားႀကီးပါပဲ။ စမတ္က်တယ္။ ေနပံုထိုင္ပံုကအစ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီး တပ္မွဴးတဦးလို ေနတယ္။ ျပည္ထဲေရး ဝန္ႀကီးလည္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္ (၁၉၆၉၊ ၁၉၇၂)။ သူက ၁၉၇၁ ခုႏွစ္၊ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဖက္က အႀကီး အက်ယ္ ထိုးစစ္ဆင္လာတဲ့ ကြမ္းလံု-ဟိုက္ကမ္းပါး ရက္ (၄၀) တိုက္ပြဲကို စီမံခုခံခဲ့သူ၊ ျမန္မာျပည္မွာ တပ္ေတြအမ်ားႀကီး ကို ကိုင္ၿပီး ခုခံစစ္ဆင္တဲ့ မဟာဗ်ဴဟာမွဴး (မဟာဗ်ဴဟာ ကြပ္ကဲမႈ ဌာနခ်ဳပ္မွဴး) ဆိုတာ သူတေယာက္ပဲ ရွိခဲ့သူဆိုၿပီး ဂုဏ္ယူေျပာဆိုတာ ၾကားခဲ့ရဖူးတယ္။ က်ေနာ္တို႔က အဲဒီကာလအေျခအေနကို သူ႔ကို ေမးၾကည့္ဖူးတယ္။ "ဦးေနဝင္းက ဂ်ာမဏီကို ခရီးထြက္သြားတယ္။ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ လုပ္ေနတဲ့ ဦးစန္းယုက စစ္မတိုက္တတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္ထဲ ေရးဝန္ႀကီးကေနၿပီး ငါထြက္တိုက္ရတာ" လို႔ သူက ျပန္ေျပာျပတယ္။ စစ္ပြဲၿပီးလို႔ သူနာမည္တက္လာတဲ့အခါ ဦးေနဝင္းက မႀကိဳက္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ၁၉၇၂ မွာ အနားေပးခံရတယ္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အေရးေတာ္ပံုႀကီး ျဖစ္လာေတာ့ သူရယ္၊ ဦးစံသာ (ဗိုလ္မွဴးႀကီးေဟာင္း)၊ ဂၽြန္လွဝင္း၊ သံမဏိ ဗိုလ္ခင္ေမာင္တို႔ စစ္ေရးအရ ပူးေပါင္းၾကံစည္မႈ လုပ္ခဲ့တယ္လို႔ စစ္အစိုးရက စြပ္စြဲတယ္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ (ရကသ) ေနာက္ကြယ္ က လႈပ္ရွားတယ္လို႔ စြပ္စြဲတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူက နယ္စပ္ကို ထြက္လာခဲ့ရတယ္။

ေနာက္ၿပီး မြန္ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ထဲမွာ လက္နက္ယူၿပီး ျပန္တိုက္မယ္၊ တြံေတးေတာႀကီးတန္းကို ျပန္အေျခခ်မယ္ဆိုတဲ့ စိုးလွ သင္ (ကြမ္းျခံကုန္း) တို႔ အုပ္စု တခုလည္း ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ သူတို႔က သပိတ္ကာလက ေငြေၾကးေတြ အမ်ားႀကီးပါလာတယ္။ မြန္ျပည္သစ္ပါတီဆီက လက္နက္ဝယ္ၿပီး၊ ေရလမ္းေၾကာင္းနဲ႔ တြံေတးေတာႀကီးတန္းဖက္ဝင္မယ္ဆိုတာမ်ဳိး ၾကားရတယ္။ က်ေနာ္တို႔က မစပ္စု ပါဘူး။ ေနာက္ပိုင္း ေရွ႕တန္းဆင္းၾကေတာ့လည္း ေရးေတာင္ပိုင္းမွာ ဒီအဖြဲ႔ကို ေတြ႔ၾကရေသးတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ လက္နက္ခ်သလား၊ အဖမ္းခံရသလား မသိဘူး။ စိုးလွသင္ (ကြမ္းျခံကုန္း) က က်ေနာ္တို႔ ျပည္ပေရာက္ ေတြကို အပုတ္ခ်တဲ့ "ျမက္ခင္းသစ္" စာေစာင္မွာ ပင္တိုင္ေဆာင္းပါးရွင္ ျဖစ္လာတာ ေတြ႔ရတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ကို အိမ္ရွင္အျဖစ္ လက္ခံထားတဲ့ မြန္ျပည္သစ္ပါတီကလည္း ႏိုင္ငံတကာ ဆက္ဆံမႈ၊ ေထာက္ပံ့မႈ ေတြ လမ္းပြင့္လာခဲ့တယ္။ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ တပ္ရင္းအသစ္ (၁၁၁) ကို တိုးခ်ဲ႔တယ္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းမွာ က်ေနာ္ တို႔ စခန္းနဲ႔ မလွန္းမကမ္း (မြန္ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္အနီးမွာ) ဗိုလ္သင္တန္းေက်ာင္းတခုကို ထိုင္ဝမ္အဖြဲ႔အစည္းေတြ အကူအညီနဲ႔ ေဆာက္တယ္။ သင္တန္းကို သစ္လံုးခံတပ္သဖြယ္ ျခံစည္းရိုးေသခ်ာကာထားတယ္။ ေက်ာင္းေရွ႔ဂိတ္မွာ စေကာခ်ပ္ေတြ ေပၚမွာ တရုတ္ဘူးသီး ငါးေပါင္းေၾကာ္လိုမ်ဳိး စာေတြ ေရးထားတယ္။ ဘာေရးထားတယ္ေတာ့ မသိရဘူး။ အၾကပ္သင္တန္း ကို ၃-လကာလ သတ္မွတ္ၿပီး သင္တန္းသား ၁၀၀ ကို သင္တန္းေပးတယ္။ ဗိုလ္သင္တန္းအဆင့္ကို ၆-လ သတ္မွတ္ၿပီး သင္တန္းသား (၆၀) ပါဝင္တယ္။ ဗိုလ္သင္တန္းကို ၁၉၈၉ ဇူလိုင္လမွာ စတင္ၿပီး၊ ထိုင္ဝမ္က နည္းျပဆရာ ၄ ဦးက သင္ ေပးတယ္။ ဗိုလ္မွဴးႀကီးအဆင့္ ရွိတယ္လည္း ဆိုၾကတယ္။ သင္တန္းစားရိတ္နဲ႔ လက္နက္ကိရိယာေတြကို ထိုင္ဝမ္ကုမၸဏီ တခုက ထုတ္ေပးတယ္။ အဓိက ၾကားခံဆက္သြယ္ေပးသူက ယခင္ မြန္ျပည္သစ္တပ္ဦးနဲ႔ ကူမင္တန္တပ္ေတြအၾကား (၁၉၅၁-၁၉၅၄) ကာလ စကားျပန္အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့တဲ့ မစၥတာယပ္ (Mr. Yap) ပဲ။ (ႏိုင္ပန္းသာ၊ မြန္ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈ သမိုင္းအေတြ႔အၾကံဳ၊ အေရွ႔ၾကယ္စာေပ၊ ဒု-ႀကိမ္၊ ၂၀၁၄၊ ႏွာ- ၂၅၉-၂၆၀)။ မစၥတာယပ္က ဘန္ေကာက္မွာ ေနတယ္။ အဲဒီ ဗိုလ္သင္တန္းကို က်ေနာ္တို႔ ABSDF က ရဲေဘာ္ေတြကို မဖိတ္ခဲ့ဘူး။